Sa huli ay wala nang nagawa pa si Armando kundi pumayag sa nais ng kanyang mag-ina. Bago siya tuluyang tumungo sa kanyang study room ay muli niyang binalingan si Ivy.
“You should be nice to your sister. Stop calling her stupid. The woman is sick, Ivy,” istriktong bilin sa kanya ng kanyang ama.
Umikot ang mga mata ni Ivy sa ere nang palihim. “Yes, dad. I’m sorry.”
Kung hindi lang dahil sa malaking pera na mapupunta sa kanila sa oras na magpakasal si Rosie ay hindi niya pagbibigyan ang gusto ng kanyang ama. Rosie is stupid. What’s wrong about calling her stupid? Tsk.
“Rosie! Where are you? Do you want to play a game with me? Come on, show yourself!” Sigaw ni Ivy sa buong bahay.
Ang nakatagong si Rosie ay tumalon papalapit kay Ivy habang yakap-yakap pa rin ang bear doll na iyon. Malawak ang ngiti sa kaniyang labi.
“Here—here! Gusto ni Rosie makipaglaro kay Ivy…” Nauutal na tugon ni Rosie.
Ngumisi si Ivy at nagsimulang kumuha ng sampung-piso sa kaniyang bulsa at tatlong tig-iisang-libo. She wanted to see a good show again at sigurado siyang ibibigay iyon sa kanya ng sinto-sinto niyang kapatid.
Hinagis niya sa sahig ang sampung-piso at ang tatlong-libo. Mabilis naman na kumilos si Rosie at pinulot ang sampung-piso saka nilagay sa kanyang bulsa.
Napawi ang malawak na ngisi sa labi ni Ivy nang makita ang ginawa ng kapatid. What is she doing? Didn’t she want the thousands? Ni hindi man lang iyon pinansin ni Rosie.
Ramdam ni Ivy ang iritasyon sa kanyang puso nang ihagis muli niya ang sampung-piso at dalawang libo sa sahig. Walang pagdadalawang-isip naman na pinulot muli ni Rosie ang sampung-piso at nilagay sa kanyang bulsa saka bumaling sa kanya nang nakangiti.
Ivy’s irritation grew further. “No! Do it again!”
Ngunit ang pangatlong sampung-piso ang muling kinuha ni Rosie at nilagay sa kanyang bulsa. The thousands were still on the floor, feeling neglected and abandoned. Bagay na lalong ikinagalit ni Ivy. Tanga-tanga talaga!
“Mom!” Ivy roared and went to her mother. “Look! She’s really stupid! How can I be nice to her when she’s this fool?”
“Leave her alone, Ivy, and listen to your father. Be nice to Rosie. Pagod ako at kailangan ko ng pahinga. Magpahinga ka na rin kung gusto mo,” walang-ganang sagot ni Reniella sa kaniyang anak at binigyan lamang ng tipid na sulyap si Rosie saka umalis na.
Wala siyang pakialam kay Rosie kung pahirapan man ito ni Ivy o ano. Ang mahalaga lamang sa kanya ay ang kaligayahan ng nag-iisang anak.
Marahas na napabuntong-hininga na lamang si Ivy at isa-isang pinulot ang thousands sa sahig habang nakamasid lamang sa kanya si Rosie. Binalingan niya ang huli at marahang tinapik ang pisngi nito.
“Poor you. Habang buhay ka nang tanga,” Ivy remarked and stormed out of that room.
Ngumisi lamang si Rosie at umiling.
Hindi na niya mabilang kung ilang beses siyang pinalaro ni Ivy ng larong iyon mula pa nang mga bata sila. She knew Ivy felt satisfied every time she’d pick the smaller bill and leave the biggest bill on the floor. Para kay Rosie ay wala lang naman iyon sa kanya. After all, lahat ng perang mayroon ang Samaniego ngayon ay sa kanya nanggaling.
She was twelve-years old when she found out about her inheritance left by her biological parents. Iniwan ito ng kanyang mga magulang sa mga Samaniego na dapat para sa kanya, ngunit narinig niya mismo sa mag-asawang Samaniego na pinalitan ni Reniella ang pangalan ni Rosie sa mga dokumento nang sa ganon ay mapunta sa kanila ang lahat ng pera.
Armando asked Reniella to give back Rosie her money several times, but Rosie knew how greedy her stepmother was. Some people can really do anything for money, huh.
Nang araw ding iyon, ang kanyang stepsister na si Ivy ay walang-awa siyang tinulak sa hagdan. Mabuti na lang ay naisugod kaagad siya sa hospital, and there, she realized how cruel Samanigeo family is to her.
So she decided to protect herself by pretending to have autism. Alam niyang sa paraang iyon ay maililigtas niya ang kanyang sarili laban sa mag-inang Ivy at Reniella.
Mabuti na nga lang ay mabait sa kanya ang kanyang stepfather na si Armando. Ito na lang ang natatangi niyang rason upang manatili sa pamilyang ito bukod sa wala naman na siyang mapupuntahang iba.
Naisip din ni Rosie na marahil ang pagpapakasal kay Sebastian Villafuerte ang maaaring maging unang hakbang niya para singilin sina Ivy at Reniella sa mga ginawa nito sa kanya. Lalo na ang perang ninakaw nito sa kanya.
___
Walang kibong bumalik si Rosie sa kanyang silid at dire-diretsong tumungo sa kanyang walk-in closet. Doon, binuksan niya ang likuran ng bear doll na hawak niya at nilabas ang isang maliit na gadget tila iPad.
Binuksan niya ang iPad at bumungad sa kanya ang screen nito na walang kahit isang icons, but then, Rosie skillfully called up a hidden folder.
Seryoso ang kanyang ekspresyon habang tinitipa ang password ng folder. Nang sandaling bumukas iyon ay sunod-sunod na nagpop-up ang avatar ng nagngangalang Elton.
Elton: Spectra, Alpha Enterprises has a secret project with a ten-billion worth of investment. Should we get involved?
Elton: What do you think of the Laurenti Holdings merger and acquisition case?
Elton: Do you participate in the board of directors of the company?
Elton: Hey, are you busy?
Ang totoo niyan, para kay Elton ay maliit na bagay lang ang ten-billion worth of investment ng Alpha Enterprises at ang merger and acquisition case ng Laurenti Holdings na pinag-uusapan ngayon sa buong bansa.
Mas inaalala niya ngayon kung kasama ba ang Spectra sa board of directors dahil malaking hakbang iyon para sa kanila.
Kilala ni Elton si Rosie sa screen name na Spectra. Limang taon na ang nakalipas nang magkakilala sila online at nagdesisyon maging mag partner upang magtayo ng isang venture capital na sila ang mamumuno.
Dahil sa taglay na katalinuhan ni Rosie, nagdesisyon siya na siya ang magmamanage ng trading. Sa kanya rin nakasalalay ang malaking desisyon para sa kanilang kompanya, habang kay Elton naman ang personnel transfer and specific affairs arrangements.
The company has been established for five years, and the cooperation between the two is perfect, but Elton still doesn't know what the spectra looks like, whether it is old or young, male or female.
Mabilis na nagtipa si Rosie sa kanyang iPad ng kanyang desisyon at sinend na iyon kay Elton, Pagkatapos ay muling pinatay ang iPad saka binalik sa loob ng bear doll.
"I'm so hungry, Rosie is so hungry! I want to eat now!" Hiyaw niya nang sandaling lumabas siya sa kaniyang silid.
Villafuerte MansionAng pamilya Villafuerte ang nangunguna sa mga pinakamayamang pamilya sa bansa ilang taon na. Sa lahat ay sila na yata ang perpekto at may pinakamakapangyarihang pamilya. They are old money. Walang nakakaalam kung saan nagmumula ang kanilang mga pera. Sila yata ang gumagawa nito.Isa na lamang ang pinag-aalala ng matandang Villafuerte ngayon—iyon ay walang iba kundi ang nag-iisa at pinakamamahal niyang apo. Sebastian Villafuerte is now 30 years old at hanggang ngayon ay tila wala itong balak mag-asawa, bagay na pinag-aalala ng kanyang lolo.Kaya naman nang tuluyan nang pumayag si Armando Samaniego sa nais niya at sa deal na binigay niya sa pamilya nito, hindi na natanggal ang malawak na ngiti sa kanyang labi.“Tell him the good news, Anita,” kalmado ngunit masayang utos ni Don Hugo Villafuerte sa nanny ng kanyang apo.Hindi na nagsalita pa si Anita at tumulak na patungo sa silid ng kanyang young master.Limang taon na ang lumipas nang mangyari ang fire incident sa i
“You’re not my wife,” malamig at mariin na usal ni Sebastian kay Rosie.Ramdam sa loob ng silid na iyon ang taglay na kalamigan at pagiging metikuloso ng lalaki sa boses pa lamang nito.“A-ano?” Nagtatakang bulalas ni Rosie, hindi pa rin mawaglit sa kanyang isip ang pagiging malaya niya sa kanyang pamilya.Nanatili ang matigas na ekspresyon ni Sebastian at lalo lamang naging mariin at masungit ang kanyang mga mata nang marinig ang boses ni Rosie.“You’re not my wife. Hindi ikaw ang nakasama ko sa blind date. You are a damn impostor, aren’t you?” Sebastian inquired with his cold, and menacing aura. As if he’s certain about what he said.Lalong nagtaka si Rosie. Sinilip niya si Sebastian na diretso lamang ang tingin sa kawalan at winagayway ang kamay niya sa harapan nito.“Nakikita mo ako? My daddy said you’re blind. Can you see Rosie now?” Sunod-sunod niyang tanong kay Sebastian.Saglit na natigilan si Sebastian. His forehead is still creased. Bulag lang siya pero hindi siya tanga!“Yo
Nang masigurong nasa tamang silid na si Rosie ay agad ding umalis si Anita.Samantala, may halong pandidiri at pilyong ngiti ang ekspresyon ni Rosie nang makita ang kanyang sarili sa salamin ng kanyang silid. Ang nagkalat na sarsa ng mga ulam at mantika nito ay nasa kanyang damit.Kung hindi lang niya kinailangang makatakas sa mga mapanuring mga mata ni Sebastian ay hindi niya ito gagawin. Buti na lang ay sanay na siya dahil ganito naman ang kanyang inaakto sa kanilang bahay.Bakit ba pakiramdam niya’y may iba pang tinatago ang Sebastian na iyon? Totoo bang hindi siya nakakakita?Rosie decided to take a shower after that thought.Napapikit na lamang siya nang maramdaman ang mainit at mabangong tubig na nanggagaling sa bathtub nang sandaling lumusong siya roon.This is the kind of life she’s always dreamt of. Kumain, maligo sa mabango at mainit na tubig, at matulog. Wala siyang ibang iisipin kundi ang kanyang mga plano.Hindi niya kailangang magpanggap sa harap ng kanyang witch stepmot
“I am your husband. Tigilan mo ang pagtawag sa akin ng mister. Call me babe or hon, or any endearment you want,” maawtoridad na sambit ni Sebatian kay Rosie na ikinagulat ng huli.Hindi niya malaman kung ano ang una niyang mararamdaman. Ito ang unang beses na may nag-utos ng ganito sa kanya at lalaki pa. Hindi pa naman siya nagkakanobyo, ngayon pa lang. Hindi rin niya inaasahan na ganito ang sasabihin ni Sebastian sa kanya.Rosie bit her lower lip and nodded. “Babe…? Hon? Babe… Hon.”Napangiwi siya sa isiping iyon ngunit nang mapansing nakatitig sa kanya si Sebastian ay agad siyang ngumiti nang malawak saka iginiya na ang lalaki patungo sa banyo.Nang makapasok sila sa banyo ay agad na tumambad sa kanila ang mabangong amoy dulot ng shower gel na nilagay ni Rosie sa bathtub.Naalerto si Sebastian sa kanyang naamoy lalo na nang maramdaman ang init dulot ng hot water.Sebastian halted and tilted his head to look at Rosie as if he could see her. “Did you put shower gel into the water?”
“He can’t see me. Okay lang ‘yan, Rosie. Kumalma ka. Hindi ka niya nakikita,” bulong ni Rosie sa kanyang sarili habang pilit na kinakalma ang kanyang naghuhurumentadong puso.Mabilis niyang sinuot ang shirt na iyon at lumayo na kay Sebastian na parang walang nangyari.Matapos magbihis ay sabay na tumungo silang dalawa sa dining room. Nakahanda na ang mga pagkain at naghihintay na rin ang maid na nakatuon kay Sebastian sa silid na iyon.Sa sobrang gutom ay agad na kumilos si Rosie. Kinuha niya ang baso na may lamang gatas saka dali-daling ininom iyon na parang may aagaw sa kanya. Nagkatapon-tapon pa ito.“Ms. Rosie, please be more elegant. Wala po kayong kaagaw sa gatas na ‘yan. Dahan-dahan lang po,” puna sa kanya ni Anita na bakas ang iritasyon sa ekspresyon na ito.Sa gulat ay halos masamid si Rosie roon!Bakit ba kasi pinapakialaman siya ng matandang ito? Sanay siya sa ganito kaya’t bakit kailangang baguhin niya iyon? Wala namang ibang nakakakita kundi sila lang at ang Sebastian na
Mabilis na nagbihis si Sebastian habang si Rosie ay takot na nakamasid lamang sa kanya at yakap pa rin si Bam-bam. Maya-maya pa, narinig niyang akmang tatakbo si Rosie palabas ng kuwarto kaya mabilis siyang kumilos at hinawakan ang babae sa kamay nito.“A-ah—! B-bakit?” Gulat na gulat na bulyaw ni Rosie, muntik pa niyang mabitiwan ang kanyang bear doll.Nakita niya kung paano kumunot ang noo ni Sebastian sa kanya, tila may nais sabihin ito tungkol sa nangyari at sa kanyang ginawa.Bumaba ang tingin niya sa kamay nitong nakahawak sa kamay niya. Mahigpit iyon ngunit ramdam niya ang pag-iingat ni Sebastian sa paraan ng pag hawak nito sa kanya.“B-bitawan mo ako… Bad guy,” Rosie pouted her lips.Sinubukan niyang kumawala sa hawak ni Sebastian ngunit mas hinigpitan pa ito ng lalaki. Bigla na lamang siyang inilapit ni Sebastian sa kanyang dibdib. Amoy na amoy niya ang pinaghalong shower gel sa katawan nito at ang shampoo.Napasinghap si Rosie. Napahawak siya sa kanyang dibdib nang maramdama
Sebastian lifted his gaze to his furious grandfather and shook his head.“‘Lo, don’t you think it’s a good idea that Rosie’s my wife now? She has autism. She acts childish and foolish which Seymour dislikes. At least he won’t be interested in a fool like her,” payak na sabi ni Sebastian at masuyong pinagmasdan ang magiging reaksyon nito.Tiningnan lamang siya ng kanyang lolo na tila hindi pa makapaniwala sa kanyang sinabi. Umiling pa ito at maya-maya pa ay nagpaalam nang aalis.Wala nang nagawa si Sebastian kundi tanawin na lamang ang papalayong Mercedes Benz ng kanyang grandpa. He sighed violently and returned inside the villa. He knew this would happen.Samantala, lulan ng kanyang sasakyan, dismayado at hindi pa rin makapaniwala si Hugo Villafuerte sa pagtatraydor na ginawa sa kanya ni Armando. Hindi rin niya mawari kung bakit sa kabila ng lahat ng nangyari sa kanyang apo na si Sebastian ay nanatiling neutral ito.He thought that by getting him married, he could at least slightly le
Kinabukasan, madaling-araw pa lang ay panay na ang katok ni Anita sa silid kung nasaan si Rosie. Kanina pa iyon naririnig ni Rosie at naistorbo na ang kanyang tulog kaya nagsisimula na siyang mainis. “Ms. Rosie, please open the door. I have something to say to you,” tawag sa kanya ni Anita mula sa labas. Lalong lumukot ang mukha ni Rosie at nagdadabog na tumalikod saka nagtalukbong ng kumot, pretending not to hear Anita’s voice from outside. Batid ni Rosie na may mga bodyguard sa labas ng pintuan ng kanyang silid. Sigurado din siyang may mga spare keys ang mga ito kaya wala siyang magagawa kung papasok man ang mga ito roon o hindi. “Rosie won't open it!” She muttered and shut her eyes. Ngunit maya-maya pa, tuluyan nang bumukas ang pintuan at iniluwa nito si Anita. "Ms. Rosie, the young master, said to see him within half an hour, otherwise you will bear the consequences." Padabog na bumangon si Rosie mula sa kama. Parang batang kinusot niya ang kanyang mga mata na tila ba bagong
Rosie quickly sent the link to them, and they clicked on it. Nakita nila ang mga litrato na ipinost ng isang milyonaryong celebrity, ipinapakita ang tatlo sa kanilang kumakain nang magkasama. Sebastian at Elton ay nag-uunahan sa pagsilbi ng pagkain kay Spectra, parehong sobrang maasikaso.Kasunod nito, may isang litrato ng tatlo habang papasok sa villa. Kahit hindi masyadong pasabog ang pamagat, malinaw na nagpapa-isip ito ng kung anu-ano."When three people are together, there must be a love rivalry!"Mukhang normal lang ang mga litrato, pero ang mga komento sa ilalim nito ay halatang nagpapaligoy-ligoy, gumagawa ng maling kahulugan. Habang tumatagal, nagiging mas outrageous at sobra na ang mga sinasabi ng mga tao..."Master, your uncle!" sigaw ni Elton sa galit.“Bang—”Hinampas ni Elton ang computer sa sobrang inis.Matapos niyang mabasag ito, napagtanto niya na hindi pala ito ang computer niya. Nakita niyang nakatitig si Spectra sa kanya nang may galit, kaya dali-dali siyang humin
After buying things, Spectra suggested, "Let’s have lunch outside? How about going home after eating?"The food in the restaurant outside was delicious. Every time she went out, she would indulge in a full meal before heading home.Noon pa man sa pamilya Samaniego, hindi pinapayagan ang pagkain sa labas. Ang mga kinakain lang ay ang mga niluluto ng mga katulong. Sina Reniella at Armando ay mas pinipili ang mga pagkaing may magaan na lasa, kaya karamihan sa mga pagkain sa pamilya nila ay nilalaga lamang na may kaunting asin, bihirang may seafood.Rosie always thought food was supposed to taste that way. But when she was sixteen, she tried seafood and spicy dishes for the first time and immediately fell in love with the flavors, never forgetting them.Nang tumira siya sa villa ng pamilya Villafuerte, masarap din ang mga luto ng chef doon. Ngunit nang pinalayas siya ni Cornelia matapos ang maikling panahon, doon lang siya nagsimulang makatikim ng iba’t ibang luto mula sa labas.Doon lang
Hawak ni Elton ang ilang kahon ng seafood sa kaliwang kamay at mga fast food snacks, prutas, atbp. sa kanan. Dinala niya talaga ang mga ito para kay Spectra, pero nang makita niya si Sebastian, agad na nawala ang kanyang ngiti.Sebastian pointed to the other side and said, "It's too noisy over there. I have no choice but to come to your place for peace and quiet."Ibinaba ni Elton ang mga dala niya sa coffee table at hindi na pinansin si Sebastian. Tumalikod siya at sinabi kay Spectra, "Spectra, siya na ang nakatira dito. Bakit hindi ka nalang sumama sa akin? Gustong-gusto ka ng nanay ko. Nitong mga nakaraang araw, reklamo siya nang reklamo kung bakit hindi ka pa bumibisita. Nakakabagot sa bahay, wala man lang makausap... Halika na, sumama ka na sa akin?"Hindi naman siya talaga madaling mairita, pero sa pagkakataong ito, parang hindi siya mapakali. Pagkatapos niyang sabihin iyon, hindi na siya naghintay ng sagot mula kay Spectra at agad na hinila siya.Ayaw talagang sumama ni Spectra
Elton was puzzled. He had to ask, "Did you just say that Samuel is the chairman of Alpha? Who told you that? Not many people know about such a confidential matter. How did you find out?"Seymour, thinking he had uncovered an incredible secret about Alpha, wanted to show off.Mataas ang pagtingin ni Seymour sa sarili, kaya itinuro niya ang kanyang baba at nagsalita nang may kayabangan, "I can't tell you that. Of course, I have my ways of knowing these things. Don’t think your internal affairs are that tight. If I want to know something, I’ll find out."Matapos niyang sabihin iyon, umalis siya nang taas-noo, mayabang na naglalakad palayo. Elton, though initially confused, quickly pieced everything together after exchanging glances with the others. Hindi inasahan ni Lucas na ang kanyang simpleng komento ay magiging "inside information" na ipinagmamalaki ni Seymour. Bigla siyang nabilaukan sa tsaa at halos naidura ito kay Elton.Nagtawanan ang grupo, bagaman tila pilit ang ngiti ni Samuel
Spectra deadpanned, "Oh, I was just busy talking and didn’t have time to introduce myself." She ignored the man beside her and turned to the crowd, "Hello everyone, my name is Spectra, and I am the chairman of Nexus Ventures. I’m very happy you could attend this party today. I hope you all have a pleasant and unforgettable evening!"Walang nakakasiguro kung magiging masaya nga ba ang gabi, pero isang bagay ang sigurado—ito’y hindi malilimutan!Sa sandaling iyon, biglang tumahimik ang buong kwarto. Kadarating lang ni Baltazar at bago pa niya mapaalalahanan ang kanyang anak, napansin niya agad ang nangyari. Wala nang kailangang paalala—nangyari na ang kinakatakutan niya!After a brief silence, a voice spoke up."Hello, hello! I’m the general manager of Rising Sun Company. I’ve heard so much about you. Seeing is believing! I didn’t expect you to be so young and beautiful…"Sobra naman ang pambobola niya. Pero ito pa lang ang simula—at siguradong hindi ito ang huli.Bago pa matapos mags
Since so many people could think of it, Elton naturally considered it too. He wasn’t going to show up now and make himself a target. Let them guess all they want. The higher their expectations, the greater their shock will be when they finally see who’s really behind everything!Hayaan silang maliitin ang iba.Many people attending tonight’s event had received favors from Mr. Hugo Villafuerte and Sebastian in the past.But during the old man’s funeral, none of these people showed up, afraid to offend Seymour. Sising-sisi sila mamaya.…The car pulled up in front of the hotel.Sebastian and Spectra stepped out. Their attire was so plain that it seemed almost inappropriate for such a grand event. They handed over their invitation at the entrance and made their way inside the hotel.Before they even reached the gate, someone with sharp eyes noticed Sebastian. The person who saw him first quickly turned away, pretending not to notice.Pero mabilis niya ring binulungan ang mga kasama.“Si
Seymour hesitated.Frances looked at her son and said, “Pumunta ka na sa itaas at magpahinga ka muna. Ako na ang bahala dito.”“Okay, pero huwag mo siyang masyadong pahirapan,” sagot ni Seymour.Seymour could never harden his heart towards women, not just Ivy, but any other woman he had had physical contact with.“Naintindihan ko. Sige na, umakyat ka na,” Frances insisted as she gently pushed her son away.Once her son was gone, Frances went to the gatehouse to meet Ivy.The young woman was curled up on the narrow bed, her face pale and her lips blue and purple from the cold. Her entire body trembled as she tried to warm herself.Mukhang kaawa-awa ang batang ito.Frances thought to herself that it was a good decision not to let her son see Ivy like this. If he did, he would definitely be soft-hearted.Without wasting any time, Frances took out a bank card and handed it to Ivy. “Here’s ten million. Iwanan mo ang anak ko.”Ivy shook her head vigorously, her eyes brimming with tears. “No
Spectra's shoulders started shaking, and tears streamed down her face. She couldn’t control herself anymore and ran out of the room.“I’ll go see her.” Elton chased after her.Siya lang ang nakakaalam ng tunay na pagkatao ni Spectra, at alam din niyang naantig ito sa nakita kanina.Nang lumabas siya para sundan ito, hindi naman lumayo si Spectra. Nagtago lang ito sa isang sulok at humahagulgol nang tahimik. Agad na nilapitan siya ni Elton at inabutan ng tissue. “Here, wipe your tears. Don’t cry. You have to control your emotions—baka mapansin ka.”Tumango si Spectra at sinabi habang humihikbi, “Yeah, I know. I won’t cry.”Sinabi niyang hindi na iiyak, pero bakas pa rin ang labis na kalungkutan.Napabuntong-hininga si Elton at pabirong sinabi, “I’ll lend you my shoulder. Lean on it whenever you want.”Biglang sumubsob si Spectra sa balikat ni Elton at humagulgol nang walang pakundangan. Bago niya makita si Armando, pakiramdam niya ay matapang siya, at malaya kahit papaano sa labas.Bei
Baltazar rolled his eyes and leaned back heavily on his chair with a loud thud!“Honey!” Frances ran over immediately.“Dad, Dad, what’s wrong?” Pumunta rin agad sina Seymour at Samuel para alamin ang nangyari. Agad na naging magulo ang buong conference room.Kumikibot-kibot ang talukap ng mata ni Baltazar, at agad itong naintindihan ni Frances. Mabilis niyang pinaalis ang bunsong anak, saka mabilis na sinabi kay Seymour, “Stop saying nonsense. Kung magkamali ka na naman ng salita, ni mga diyos hindi ka na kayang iligtas.”Mabilis na tumango si Seymour bilang senyales na naintindihan niya.Kahit hindi siya kumbinsido, napagtanto niyang bawat salita ni Sebastian ay puro patibong, at kusa siyang nahulog sa bawat isa. Marami na siyang natutunang leksyon. Hindi na siya magpapadala muli!Habang binibigyan ng oras ang anak para makapag-isip, unti-unting “nagising” si Baltazar mula sa kanyang kunwaring pagkakahimatay. Hindi siya maaaring pumunta sa ospital sa oras na ito. Kapag umalis siya a