Chapter 2: Untouchable

Dahil sa nangyari kay William hindi lang ito naging silbing unos sa kanyang kompanya kundi sa nag-iisa niyang anak na si Gabriel.

Napakabata pa nito para maiwan ang malaking responsibilidad sa kompanya.

“Halos nitong linggo ko lang nakita ulit si William, hayaan mo ako na muli ko siyang puntahan at makita man lang muna, ngayon.” Na siyang maingat naman na isinilid ni Oxford sa kanyang suitcase ang dokumento.

Lumabas ito kasama si Seneca at pumunta nga sa hospital kung nasaan si William.

Habang papunta sila sa hospital sa isang gusali naroroon ang napakalaking screen at pinapakita nito ang ekonomiya ng bansa. Nangunguna ang Aquinas Group na may malaking kontribusyon sa bansa.

Muli napabuntong-hininga si Oxford. Naalala pa noon niya noon ang unang pagkakataon na naglantad sa publiko ang pangalan ni Gabriel. Ang batang dapat na tinatamasa ang kalayaan ay biglang inabuso ng responsibilidad nito sa kanyang pamilya.

Gabriel Aquinas.

Labing pitong taong gulang ng maratay sa hospital ang kanyang ama. Iniwan sa kanya ang napakalaking responsibilidad dahil walang hahalili sa kanyang ama kundi siya lang naman.

At ang mga matalik na kaibigan ng kanyang ama na si Seneca at Oxford ay wala sa posisyon upang mamahala sa mga iniwang responsibilidad nito sa kompanya. Si Gabriel lamang ang bukod tanging tumindig sa bakanteng posisyon ng kanyang ama. Sa mura niyang edad, marami ang nabahala sa kakayanan ni Gabriel. At kumalat kaagad ang balita tungkol sa unang paglabas ng mukha nito sa publiko.

Ang dalawang matalik na kaibigan ni William ay nangako ng katapatan sa kanya, mananatili sa tabi upang gabayan ito hangang sa makilala nga niya kung anong klase ang mundo ng negosyo.

Impossible na kayanin ng murang isipan ni Gabriel, ngunit marami ang nagulat sa pamamaraan nito na mas lalong ikina-unlad ng kompanya.

Tinalikuran ni Gabriel ang kabataan niya upang isa-katuparan ang pangako niya sa kanyang ama. Hinarap niya ang lahat ng problema na dumarating sa kompanya habang di pa nagkakamalay si William. Kaliwa kanan ito. Tila isang digmaan na walang katapusan. Pakikidigma sa mga negosyanteng marami na ang karanasan kesa sa isang katulad niya.

At napatunayan ng kaibigan ni William sa kanilang sarili na kahit paano ang pamamaraan nito sa pagpapalaki kay Gabriel ay napaka-produktibo. Diskarte at talino ang naging puhunan ni Gabriel. Napakaraming nagbago sa kompanya, katulad na lamang ng pagpapalayas ni Gabriel sa mga di epektibong mga empleyado. Karamihan ng kanyang pinalayas ay ang mga empleyadong babae. Dahil hindi man niya pansinin, nais ng mga ito magpapansin sa kanya at balewalain ang mga trabaho nila.

At dahil magkaibang dalawang kompanya ang pinapatakbo ni Gabriel, hindi maiiwasan na maapektuhan ang kanyang pagkatao. Napaka-istrikto nito, kilalang masungit na binata, at ni minsan walang nakakita sa kanya na ngumiti man lang. Walang pinansin na babae sa tanan ng buhay niya. At sa tuwina naman na mismong babae na ang lumalapit sa kanya, kaagad itong pinapakaladkad palayo sa kanya.

Sa paglipas ng panahon, parang nakaligtaan ni Gabriel ang kanyang sarili at sumabay sa agos ng mundong hindi dapat niya muna pinasok. Tila ba naging isa siyang makina sa mundo ng negosyo. Ngunit ang resulta naman nito hindi maitatangi ang mabilis at lalong pag-unlad ng kompanya.

Halos sampung taon na ang lumipas, hindi niya namalayan ang pagtakbo ng panahon. Ang paglaki ng kompanya ang nakatatak sa kanyang isipan.

Ngunit sa loob ng mga taon na abala si Gabriel, nakikita ni Seneca ito ang paraan niya para di maisip ang tungkol sa kondisyon ng kanyang ama.  Kondisyon na balang araw nga hindi na ito magigising kailan man.

Ngunit patuloy parin na umaasa si Gabriel. Ayaw na ayaw niyang makinig sa sinasabi ng mga tao sa paligid niya na impossible na ngang magising ang kanyang ama. Nagbingi-bingihan at nagbulag-bulagan, habang ang mga tao sa paligid niya alam na tanging makina na lamang ang bumubuhay sa katawan ng kanyang ama.

Pagdating ni Oxford at Seneca sa hospital kaagad sila sinalubong ng mga taga media na nakaramdam ulit tungkol sa paglabas ng dokumentong iyon.

“Sa tingin ko may tenga ang mga taga-media sa loob ng hospital.” Kumento nito Oxford sa kaguluhan sa labas kanina.

“Hindi iyon impossible. Alam mo naman na matagal nang binabanga ng ilang taga-media ang pamilyang Aquinas. Kailan nga ba sila nito tinantanan?”

Hindi na lamang sumagot si Oxford at dumiretso na sila sa silid ni William. Maraming nakabantay sa paligid ayon na rin sa binigay na securidad ni Gabriel sa kanyang ama.

At sa pagbukas ng pinto kaagad na sinalubong sila ng napakalamig na silid.

Hangang sa nasa harapan na ni Oxford ang katawan ng kanilang matalik na kaibigan. Hindi niya mapigilan na manghina, ngunit hindi niya iyon maaring ipakita kay Seneca. Si Seneca na halos araw-araw nitong nakikita si William, tiyak namanhid na ito sa sitwasyon ng kanilang kaibigan.

Halos hindi na nga ito makilala ni Oxford, malayong malayo ito sa William noong huli niyang makita na may sigla pa ang katawan nito.

Maraming tubo ang nakakonekta sa katawan ni William, kakambal ng mga makina na siyang musikang hindi maintindihan sa loob ng silid. Sa sobrang payat ng katawan ni William parang matagal na itong pumanaw.

“Alam kong naunawaan mo na ang mga sinasabi ko sayo, Oxford.”

Napabuntong hininga siya. “At talaga bang matagal na tayong iniwan ni William?”

Tapik sa balikat ang itinugon ni Seneca.

Bago nangyari ang pangyayari kay William noon, napakatalino nito para mag-iwan ng Health Care kung sakali man may hindi magandang mangyari sa kanya. At yun ay hawak ni Seneca. Kabilang sa nakapalaman ang Euthanasia. Nagsasabi na kapag lumipas na ang limang taon na wala paring pagbabago sa sitwasyon niya, ay maari nilang gawin ang pamamaalam sa kanya.

Halos lumipas na ang limang taon pinigilan ni Gabriel na gawin ito. Inutos nito na hayaan manatili ang kanyang ama… Bigyan pa ito ng panahon, dahil maaring balang araw magising na ito.

“Naalala ko pa ang protesta ni Gabriel noong ibinigay mo ang dokumentong ito sa kanya.”

“Ikaw din. Kaya nga hindi nangyari iyan noon.”

“At sa tingin ko, pareho kami ni Gabriel binigo ni William.”

At sila bilang malapit na kaibigan at kapamilya ni William na idineklara mismo nito, na si Dr. Seneca Tan, Atty. August Oxford at higit sa lahat ang nag-iisa nitong anak na si Gabriel Aquinas ang pipirma sa ducomentong iyon.

“At hindi mo na ito maaring talikuran, Oxford. Kailangan ni Gabriel ng lakas ng loob. Saan pa siya kukuha noon, kundi sa ating dalawa. Kapag nakita niyang pumirma ka na, sa tingin ko may pagbabagong mangyayari kahit paano.”

“Kahit pirmahan ko ito, si Gabriel parin ang masusunod. Alam mo yan.”

Tango ang itinugon ni Seneca. “Kaya nga kailangan niyang makita na sumasang-ayon na tayo na palayain si William.”

Muli napabuntong-hininga si Oxford.

Pumirma ang abogado, at matapos gawin niya iyon, nagmamadaling pinuntahan siya ng kanyang sekretarya upang iparating na parating si Gabriel. Kaya naman lumabas sila sa silid ni William at natagpuan nila ito sa harapan ng ilang doktor. Kinakausap ito ukol sa kondisyon ng kanyang ama.

At ng inilapag nila sa harapan ni Gabriel ang dokumento, kaagad siyang napasinghal. At diretsang tinitigan ang dalawang matalik na kaibigan ng kanyang ama.

“Halos dumoble na ang oras na idineklara ng iyong ama sa health care ang tungkol sa dokumentong yan, Gabriel. Sa loob ng sampung taon wala siyang ipinapakitang senyales na magigising man lang ito. Walang pinagbago, at halos pumuti na ang buhok ko sa kakahintay ngang magising siya.” Pahayag ni Seneca.

Nang kinuha naman ni Gabriel ang documento, ngunit tumayo ito sa kanyang kinakatayuan, at itinapon iyon sa basurahan. Hindi man lang niya binuksan para nga makita na pumirma na ang abogado.

“Ilang ulit ko bang sasabihin sa inyo, walang makikialam tungkol sa aking ama.”

Sino nga naman ang pipirmang anak sa dokumento na magdadala sa kamatayan ng kanyang sariling magulang? Ngunit ano mang iwas niya ay hindi niya matatalikuran ang tungkulin niya sa kanyang ama.

“Gabriel, kailan mo balak pagpahingahin ang katawan ng iyong ama na halos buto’t balat na? At least magsabi ka ng araw para man lang may hanganan itong ginagawa mo.”

Ngumisi si Gabriel, at senenyasan ang kanyang tauhan na ilabas ang kanyang ama-amahan. Magsasalita pa sana si Seneca, ngunit tinapik na siya ni Oxford, at umiling dito.

“Hayaan mo na munang makita niya ang kanyang ama, sakaling matauhan siya.”

@DeathWish

[HER RETURN 2024]