Nang makaramdam si Gabriel na may humihila ng kanyang pain, agad naman nakita ng kanyang ama na mayroon na siyang mahuhuli.
Ngumiti ito para sa kanya, at kaagad na hinila ni Gabriel ang kanyang pamingwit.
Isang isda na may kalakihan upang ngumiti si Gabriel at masaya siyang tinulungan ng kanyang ama.
Kumikislot ang isda at madulas ito sa kamay kaya dali-daling dinala ng isa sa tauhan na kasama nila ang pagsisidlan.
“Naunahan mo pa akong makahuli, Gabriel.” Ani ng kanyang ama. “Natutuwa ako para sayo.”
Sa oras na yun, parang kung anong tagumpay ang nakamit ni Gabriel dahil lang sa sinabi ng kanyang ama. Iyon ang una niyang pagkakataon na marinig na tila ba ipinagmalaki siya ng kanyang ama. Ang araw na iyon ay hindi niya nakakalimutan.
Muling hinagis ni Gabriel ang pain sa ilog. At ang kanyang ama nagpatuloy sa ikinukwento nito sa kanya. Tahimik lang siyang nakikinig ngunit kung may ano sa kanya na nais niyang makahuli ulit ng isda bago pa man makahuli ang kanyang ama.
“Katulad ng panghuhuli ng isda, ang mundo ng negosyo Gabriel ay isang napakalaking kompentensyon. Gustuhin mo man o hindi, alam mo sigurong ikaw ang magpapatuloy at sasalo ng responsibilidad sa maiiwan ko sayo.”
At ng marinig ito ni Gabriel bahagyang nagising siya sa katotohanan na ang lahat ng bagay ay mayroong hanganan, kahit na nga ang buhay ng isang tao.
Ang isda na nasa sisidlan… Dahil walang tubig ay naghihikaos itong huminga.
“Unang-una tungkol sa kompanya ng ating pamilya. Ito ay kailanman di pa nakakatikim ng pagbagsak. At aasahan ko na hindi mo ito hahayaan na bumagsak. Nakaalalay sayo ang mga ninuno natin. Nakamasid. Alam kong mas hihigitan mo pa ang kaya kong gawin sa panahon na ito.”
Sa mga oras na yun ang isipan ni Gabriel sinasabi nito na madali lang ang sinasabi ng kanyang ama para magampanan niya iyon. Madali lang ang pagpapatakbo ng kompanya lalo na marami namang tauhan ang gagawa noon para sa kanya.
“Pangalawa ang habilin ng matandang Aquinas tungkol sa pinagmulan natin. Sa ngayon ikaw na lamang ang batang nag-iisang Aquinas. Ikaw ang nag-iisang tagapagmana ng lahat ng ari-arian ng pamilya natin. Hindi ko sayo itatago, malungkot ang buhay natin. Ngunit subukan mo paring maging masaya. Hindi kita pinagbabawalan. Dahil kailangan mo ipangako sa akin na kahit anong mangyari, mag-aasawa ka at gagawa ng isang mapagmahal na pamilya. Muli mong papayabungin ang pamilyang ito. Naniniwala ako na makakaya mo, Gabriel. Mayabong na taliwas sa pagiging gahaman at mag-isip ng masama sa sarili niyang kadugo.”
Seryosong sinabi ng kanyang ama.
At maya-maya napabuntong-hininga ito.
“Sa kasawiang palad kasi, iniwan kaagad ako ng maaga ng iyong ina. Mahal na mahal ko siya kaya hindi ko nagawang mag-asawa muli. Kilala ang pamilya natin na hindi nagtataksil sa kanyang minamahal. Walang Aquinas ang kumaliwa at naging salawahan. At hindi mo yun puputulin, hindi ba Gabriel?”
Umangat ang paningin ni Gabriel sa kanyang ama ng bigla itong tumawa. Ang tawa ng kanyang ama na minsan lang nga niya marinig.
Na siyang ikinangiti ni Gabriel.
“Nais ko sana bago ako umalis sa mundong ito, makita na maayos ka ngang nakapangasawa. Kapag lumaki ka na at naging binata na, hindi ako makikialam sa kung sino man ang babaing mamahalin mo, basta ang importante sa akin mahal mo siya. Dahil kapag mahal mo ang iyong asawa magiging masaya ito. Happy wife, happy life. Yan ang tandaan mo. Matutuwa ako para sayo. Tignan mo, parang may mahuhuli ka na naman.”
At naramdaman nga ni Gabriel na may kung anong humila ulit sa pain niya kaya dali-dali niyang itinaas ang kanyang pamingwit.
Yun nga nakahuli siya.
“Sa lagay bang ito Gabriel hindi mo ako dinadaya?” Pagbibiro ng kanyang ama.
“Hindi po.” Kaagad na pagtangi ni Gabriel habang abala ito sa pag-alis ng isda sa kanyang pamingwit.
Masaya naman na nakatitig sa kanya si William. Ngunit may kung anong pait siyang nararamdaman sa tuwing nakikita nga niya ang mukha ng kanyang anak…
Ang kanyang asawa na si Binca. Labis siyang nangungulila sa kanyang minamahal.
“Gabriel, muli mong papayabungin ang pamilyang Aquinas hindi lang dahil isa itong responsibilidad, kundi para mas maging masaya ka. Ito ang responsibilidad na hindi ko nagawa ng maayos. Sa galing mong ito hindi impossible na hindi mo ito magawa. Hmmm… Okey lang sa ating pamilya kung bibigyan mo ako ng dalawang dosenang apo.”
At muli na naman tumawa si William.
“That’s impossible Dad, especially if you want to take care the health of your wife.”
Lalong lumakas ang tawa ni William dahil parang nakuha nga ni Gabriel ang ibig niyang sabihin.
“Basta iho mapamahal na pamilya, sapat na iyon sa dalawang dosenang apo na hinihingi ko sayo.”
Palubog na ang araw nang umuwi sila. Masayang-masaya si Gabriel dahil sa kanyang nahuli, ngunit ng papalayain na niya ito sa malapit na ilog sa Aquinas Manor, ang ilang isda ay patay na.
Tinapik siya sa balikat ng kanyang ama.
“Hindi naman natin yan maaring kainin.”
“Dapat pala hindi ko na sila hinuli.” Malungkot niyang tugon sa kanyang ama.
Sinalubong sila ni Agatha. Ito ang namamahala sa mga utusan sa Manor, ang headmistress. Pinunasan nito ang pawis ni Gabriel.
“May inihanda akong meryenda para sa inyong dalawa Master William.”
“Kailangan ko umalis ngayon.” Na siyang napatitig si William sa kanyang relo, kasabay ng paglapit ng isang tauhan nito at inabot ang phone.
Napatitig na lamang si Gabriel sa kanyang ama na tumalikod na nga para kausapin ang nasa kabilang linya. Mag-isa nga niyang kinain ang hinandang meryenda ni Miss Agatha . At bago siya umakyat sa kanyang silid, naabutan niya ang kanyang ama na nakapagbihis na.
Aalis nga ito.
Ngunit ngumiti ito sa kanya at naupo para magka-label ang paningin nilang dalawa.
“Gabriel, wag mong sisihin ang iyong sarili sa nangyari sa iyong ina. Hindi mo yun kasalanan. At walang dapat na sino man ang dapat sisihin sa nangyari. Pareho tayong nawalan at mas nakakahigit ka pa na nangailangan sa kanya kesa sa akin. Walang may gusto na mangyari yon. Wag mo sanang isipin na kasalanan mo yun.”
At dahil sa sinabi ni William, gumaan ang pakiramdam ni Gabriel na parang pinalaya siya nito sa kanyang sariling kalungkutan. Alam niya kung bakit wala siyang ina sa kasalukuyan ay dahil namatay ito sa panganganak sa kanya.
Ngumiti na lamang si Gabriel bilang tugon sa kanyang ama, na siyang ginulo ni William ang buhok nito. “Magpakabait ka habang wala ako rito.”
Dahil sa ideyang aalis na naman ito, hindi maiwasan ni Gabriel na malungkot. Ngunit umaasa siyang babalik ulit ito.
Muli sa terrace, sa pamagitan ng kanyang paningin hinatid niya ang sasakyan ng kanyang ama.
“Natutuwa ako iho na nagkaroon sayo ng oras ang iyong ama. Dumating siya kanina at ikaw ang hanap niya. Kaagad ko sanang i-uutos sa mga tauhan na pa-uwiin ka, ngunit sinabi niya na pupuntahan ka na lang niya. Sana magkaroon pa nga ng maraming oras ang iyong ama para sayo.”
Iyon ang sinabi ni Miss Agatha sa kanya.
@DeathWish
[HER RETURN 2024]
At ngayon nasa harapan na ni Gabriel ang kanyang ama. Kung dati rati ang likuran nito ang palagi niyang nakikitang tumatalikod sa kanya, nitong mga nakalipas na taon naman siya ang palaging umiiwas sa kanyang ama.Umiiwas dahil sa pait na kanyang nararamdaman dahil sa sitwasyon na nakikita nito sa kanyang ama.Ito rin ba ang nararamdaman ng kanyang ama kung bakit siya nito iniiwasan noon?Hindi.Magkaibang-magkaiba sila ng sitwasyon.Kalaban ni Gabriel ang sundong kamatayan ng kanyang ama.At sa tingin ngayon ng binata, matagal na siyang nagsisinungaling sa kanyang sarili. Umaasa na balang araw may magandang balitang darating sa kanya. Iyon ay ang magkamalay ang kanyang ama.Sa sitwasyon nito may kung ano sa kanya na pilit niya pinipigilan na hindi tangapin na hindi na nga ito magkakamalay pa.Natatakot siya. Takot na hindi niya maintindihan kung para saan. Sa buong buhay nito parang ilang oras lang sila nagkasama. Minsan lang mag-usap at minsan lang maging magulang sa kanya.Kaya
Alam na ni Gabriel ang sasalubong sa kanya kung sa main exit siya dadaan. Kaya mula sa VIP area ng hospital dumaan siya sa VIP hallway papunta sa basement. Ngunit kahit sa basement may mga taga-media na nakaabang pero dahil sa presensya ng mga tauhan ni Gabriel hindi ito makalapit sa kanya.Kailan man hindi sini-sekreto ng gobyerno at mga ka-kompetensya ang mga nangyayari sa pamilya ng Aquinas. Aktibo nilang sinusubaybayan ang buhay nila lalo na siya bilang tagapagmana ng lahat ng ari-arian ng pamilya. Kung may pagkakataon na may mahuthot sila ay gagawin nila yun. Palaging mayroong kinakaharap na kaso at hindi na yun bago kay Gabriel. Dahil wala naman napapatunayan sa mga kasong yun.Karamihan ng kalaban ng pamilyang Aquinas ang nais nila ang makapaghanap ng butas sa pamilyang Aquinas, ngunit nabibigo sila parati.At simula nang lumabas ang mukha ni Gabriel sa publiko siya na ang paboritong pinupuntirya ngayon.Matapos ma-comatose ang kanyang ama, saan man siya magpunta di siya nakak
Yung gabing iyon…Naalala ng dalaga…Ang isang gabi na kamutikan na siyang sumuko sa buhay. Sa maari naman tumakas diba? At bahala na yung maiiwan niya?Ngunit hindi… Hindi siya hinayaan ng Maylikha na gumawa ng hindi maganda sa sarili niya sa pamagitan nga ni Sister Agnes.At sa katayuan nga ni Serena, sino naman ang di aayaw sa buhay kung ang buhay ay palaging hinahamon ng problema?Napangiti ang dalaga ng maalala niya iyon.Napadpad siya mismo sa kinalalagyan ng sasakyan ngayon.Mismo sa sidewalk na yun.Naupo siya roon na parang isang baliw na wala na ngang pag-asang natitira sa kanya noon.Pero hangang ngayon marami parin siyang problema, ngunit sa awa ng diyos nabibilang pa naman sa kanyang mga kamay.‘Tiwala lang, at wag susuko. Lahat mayroong hanganan, at kapag tumigil ka, natural na hindi matatapos ang problema.’Dati rati maganda pa ang buhay nila kung hindi lang talaga sila hinamon ng buhay.Paralizado ang masipag niyang ama.Dalawa silang magkapatid sa unang asawa ng kanya
Kahit mahinang kislot kaagad iyon maririnig ni Gabriel, kaya ng may narinig siya na parang may bumagsak, kaagad na umangat ang paningin niya. Paglingon niya sa bintana, isang babae…Nadulas ito malapit sa kanyang sasakyan…At biglang hindi niya nahuli ang kanyang sarili dahil binuksan niya ang sasakyan at sa kanyang isipan kailangan niyang tulungan ang babae.Ngunit natigilan siya dahil nakatayo na ang babae.Hindi naman makapaniwala si Gabriel sa ikinilos niya.Ang dalaga naman nagmadaling pinulot ang mga dala niya.Babalik na sana si Gabriel sa loob ng sasakyan ng napansin niyang mayroong lalaking napatitig sa dalaga. Kaagad na kinutuban si Gabriel na parang hindi ito kilala ng dalaga. Para sa binata hindi naman kagandahan ang dalaga para pagnasaan ito ng isang lalaki. Ngunit yung lalaki kasi halata niya na isa itong manyak. Yung shirt pa naman ng babae masyado maluwag kaya habang pinupulot ang mga gamit nito kung sisilipin talaga nakikita ang cleavage nito.Wala nang nagawa si Gabr
“Paabot nga sa akin ng bag ko.” Utos ni Serena dahil iniwan nga niya iyon sa tabi ni Gabriel.Tinitigan ng binata ang bag saka tinitigan ulit ang dalaga.Inuutusan ba siya nito?“Kuya ang sabi ko ibigay mo sa akin ang bag ko.” Saka binaling ulit ng babae ang paningin sa inaayos niyang tatlong tangkay na bulaklak.Walang nagawa si Gabriel kundi sumunod sa sinabi nito. Kinuha ang bag nito at lumapit sa kanya para ilapag sa mesa ang bag.“Thank you.”Hindi na nagawang bumalik ni Gabriel sa inuupuan niya kanina, kundi pinagmasdan niya ang paligid. Luma na nga ang simbahan kahit ang straktura nito. Ngunit biglang tumama ang paningin niya sa isang lalaki na parang pinagmamasdan talaga ang babae kanina pa.Ang ginawa ni Gabriel hinuli niya ang titig nito at ng magtama ang paningin ng lalaki sa kanya, agad din na umalis ito.Sino nga ba ang hindi matatakot sa napakatalim na titig ni Gabriel?“Pagkatapos nito saan ka na pupunta?” Biglang naitanong ni Gabriel sa dalaga. May hindi kasi siya maga
Di niya alam kung bakit nakahinga siya para sa dalaga ng malaman niya sa kanyang mga tauhan na nahuli na iyong manyak at wala na siyang dapat na ipag-alala sa kaligtasan nito.Napa-iling na lamang siya sa kanyang sarili.Bakit niya iyon kailangan gawin sa babaing hindi niya alam kung muli pa ba mag-ku-kross ang landas nila? Ngunit ang pinagtataka niya ay kung bakit hindi man lamang niya iniwasan ang presesya ng dalaga.Umangat ang kanyang paningin sa altar. Maraming tanong ang umiikot sa kanyang isipan ngunit hindi niya iyon mabuo, lalo na sa nangyari ngayon sa kanya.Hangang sa dumako ang paningin niya sa tatlong tangkay ng puting bulaklak ng rosas. Ang bulaklak na ibibigay sa kanya sana ng dalaga.Ang bulaklak na alam niya makakakita siya noon pagbalik niya ng Aquinas manor.Tumayo siya at lumapit sa vase. Naguguluhan man kung bakit, ngunit kinuha niya ang isang tangkay. Sa buong buhay ni Gabriel kung tatangapin niya ang bulaklak, iyon ang una niyang pagkakataon na makakatangap siya
“Si Gabriel nakabalik na ba riyan?” Nang sagutin ni Miss Agatha ang tawag ni Seneca.“Wala parin siya. Alam kong ginagawa niyo ang lahat ni Oxford para mahanap siya, ngunit sa sitwasyon na ito nauunawaan ko na kailangan niyang mapag-isa, pero hindi sana sa lugar na maaring may masamang mangyari sa kanya.”“Wag kang masyadong mag-alala Agatha, mamaya lang babalik din siya. Kailangan niya ng sariwang hangin.” Saka nalaman ni Agatha na nagawa ni Gabriel pirmahan ang health care ng kanyang ama.“Kung wala pa siya riyan sa loob ng isang oras, ipapahanap ko na siya sa mga tauhan.”Napabuntong hininga na lamang ito at tahimik na ipinagdasal ang dating namamahala ng Aquinas Manor.Maya-maya lang tumatakbong nilapitan siya ng isang utusan at sinabing parating na si Gabriel. Kaagad na pumunta sa kanilang mga pwesto ang mga utusan upang salubungin nga ang binata.Ngunit hindi makakaila ni Agatha na bakas parin sa mukha ng binata ang kalungkutan nito simula nang may mangyaring masama kay William.
Kahit tulog si Gabriel ang kanyang isipan ay puno parin ng gawain para sa kompanya, kaya hindi niya malaman ang pagkaibahan ng realidad sa panaginip, hangang sa tumunog ang phone niya dahilan upang magising siya. Saglit hinayaan lang niyang tumunog ang phone niya at nakatingala lamang sa kisame, hangang sa napabangon na siya.Inabot ang kanyang phone at ang tumatawag ang kanyang sekretarya.“Atlas…”“Master Gabriel, maunawaan niyo sana kung bakit kailangan ko tumawag ng maaga.” At dumako ang paningin ni Gabriel sa orasan at hindi siya makapaniwala na mabilis na lumipas ang oras. Umaga na naman.“At para saan ang tawag na ito?”“Nalaman ng mga stockholders at board of trustees ang tungkol sa pagpanaw ng Chairman. Kaya maaga nilang kinuha ang attention ko. Nagpatawag sila ng pagpupulong at kayo ang pinakamahalagang tao na kailangan sa pagpupulong.”“Tsk.” Singhal ni Gabriel at napahilot sa kanyang sumasakit na sintido. “Masyadong maaga para magpatawag sila ng pagpupulong tungkol sa akin
Chapter 202: The Warning “…”Ipinikit na lamang ni Gabriel ang kanyang mga mata at napahilot ng sintido.“Infairness ha, curious ako kung sino si Girl.”At malayo pa nga si Serena dinig na ni Gabriel ang boses nito para maimulat ang kanyang mga mata.“Ga-Gabrielllllll!”at parehong napaligon si Venus at Gabriel sa pinangalingan ng boses.Ang ngiti ni Serena hangang tenga nito at labis ngang namamangha sa nakikita nito.“Hmmm… teka lang… Pamiliar siya sa akin?” titig ni Venus pabalik kay Gabriel. “Hindi ba siya ang pinakilalang fiancei ni Liam noong—.”“Tsk. Hindi na ngayon.”Na kaagad na nanlaki ang mga mata ni Venus.Nakalapit na si Serena bago pa man nga makapagsalita ulit si Venus.“Sobra… Ang laki pala ng bahay ninyo.” Nakasunod kay Serena ang ilang utusan at si Agatha.Tinapik ni Gabriel ang pwesto sa tabi niya at yun ang paraan nito para nga yayain na maupo si Serena.Naupo naman ang dalaga at medyo natahimik ng makita nga si Venus. Pareho silang nagkatitigan… Hangang sa nanlak
Chapter 201 To Guard Her “Aba naman. Long time no see Prince Charming.” Isang babae na napalingon nang naupo ito sa sofa. May mapaklang ngiti dahil alam na nito ang pinunta at medyo nga nagtataka din sa sinabi ng… “Tumawag ang little brother ko. Kailangan mo na naman ang service ko.”“Tsk.” Yun ang itinugon ni Gabriel sa kanya saka naupo ito sa harapan ng bisita niya.“Well, ang sasabihin ko lang naman, alam mo bang nakakaabala ka sa akin? Wala akong pakialam kung napakalaki ng network mo dahil hindi ako masaya sa pinapagawa mo sa akin.”“May sinabi na sayo si Atlas hindi ba?”“Ipagyayabang mo na naman yung tungkol sa triple kong pera na makukuha kesa sa sahod ko sa banda namin? Eww. Nakakadiri ka.”Napa-ismid si Gabriel.“Anong gusto mo burahin ko ang lahat ng detalye tungkol sa banda mo?”“Aba naman, nakakainis din talaga kung bakit natali ang pamilya namin sa mayabang na kagaya mo. Kasalanan talaga ‘to ni Atlas. Haist kung hindi ko lang talaga mahal ang little brother ko hindi ko
Chapter 200 Her Monthly “Dinalaw?” naitanong ni Gabriel na hindi niya maunawaan kung ano ang ibig sabihin ng doktor.Nang biglang pinagtawanan siya ng kanyang dalawang ama-amahan.“Pagdating talaga sa mga babae wala kang alam no?” dagdag na panunuya sa kanya ni Seneca. “Sabagay hindi ko din nabantayan ang tungkol sa bagay na yan.”Tinignan ng doktor ang isang utusan. “Maari mo bang ipatawag si Agatha.”Kaagad naman kumilos ang utusan at tumalikod sa kanila.“Ano ba kasi ang sinasabi ninyo?”“Oxford gusto mo bang ikaw ang magpaliwanag sa batang to ang gusto ko sa kanyang sabihin?”Napa-iling na lamang ang abogado dahil medyo napangiti nga siya sa ideya na walang alam talaga si Gabriel tungkol sa isang babae.Lumipat ulit ang paningin ni Gabriel kay Seneca. Seryoso ang mukha nito. “Maari mo naman ata sa akin ipaliwanag ng walang paligoy-ligoy, hindi ba?”Dahil ang ayaw ni Gabriel yung tipong pinaglalaruan siya sa simpleng mga bagay na hindi niya alam. Oo na, wala nga siyang alam pagdat
Chapter 199: Thoughts of Pregnancy “… Gabriel.”Tumayo si Gabriel at piniling lumabas ng silid na hindi man lang nilingon ang dalaga kahit nga paulit-ulit siyang tinawag nito. Hinabol man siya ngunit muli niya itong sinarhan ang pinto at senenyasan ang bantay na siguraduhing hindi ito makakalabas.Naglalaro sa isipan ni Gabriel kung hahayaan na nga ba niya itong makalabas sa Manor na mas ipapriority niya ang kaligtasan nito ngunit ito rin ang kaligayahan ng babaeng mahal niya.Hindi niya masabi sa dalaga na ngayon na iyong araw na hinihintay nito.Ang dumalaw lamang sa pamilya nito.Para na din magkaroon na ng katahimikan ang loob ni Serena na nasa maayos nang kalagayan ang pamilya nito.Sa paglabas niya sa Manor sinalubong siya ng sariwang hangin. Maganda ang panahon… Bughaw na bughaw ang kalangitan… At ang mga maliliit na ibon na malayang lumilipad parang nakikita niya kung sino ang sinisimbolo nito…Si Serena.Yun din naman ang nais niya para sa dalaga.Ang maging malaya…Pero is
Chapter 198: His Promised Dalawang linggo na ang nakalipas hindi parin matalo-talo ni Serena si Gabriel. Kaya ngayong umaga nagdadalawang-isip ang dalaga kung yayain pa ba niyang maglaro sila ulit ng binata.Nakaupo siya sa sofa at nakatitig sa may terrace kung nasaan si Gabriel at mayroon itong katawagan sa kabilang linya. Napakagat ng kuko si Serena. Hindi niya namalayan na ang isipan niya pinagmamasdan ang tindig at kabuhuan na pangangatawan ng binata.Hindi niya akalain na ang isang matipunong binata ay gagawin ang lahat para lang hindi siya makawala dito. Oo, sabihin na nating possessive ito masyado sa kanya. Natatakot na makalabas siya sa pamamahay nito. Isang preso na inaasam ang kalayaan niya ngunit hindi maari dahil nga hindi niya makuhakuha ang tiwala nito.Para sa kanya… Hindi naman siya tatakas kung sakali ngang hayaan siyang maging malaya nito. O sadya lang talagang nag-aalala ito sa maari niyang sabihin sa ibang tao dahil sa mga ginawa nito sa kanya.Napabuntong-hining
Chapter 197 Checkmate Hinintay ni Serena ang paglabas ni Gabriel sa banyo. Sa araw na iyon alam niyang wala sa pagpipilian na magpapatalo siya dito. Kampante dahil nagawa niyang natalo ng ilang beses ang tutor niya kahapon. Si Gabriel pa kaya na halos buong buhay ata inatupag nito ang tungkol sa kompanya. Wala itong oras para mas lalong hubugin ang sarili sa larong iyon.Napangiti siya.Ramdam na ramdam niya na kanya ang panalong ito.Nakahanda na ang board ng lumabas si Gabriel. Nilapitan siya nito na mayroong ngiti din ang labi. Naupo sa harapan niya.“Wag ka ngang ngingiti. Oo maganda ang ngipin mo pero walang dahilan para ngumiti ka.”“Nakakasigurado ka ba?”“Oo naman. Matatalo kita.”Pinili niya ang kulay puti at kay Gabriel naman yung kulay itim.“Magpapahanda na muna ako ng agahan. Kumain na muna tayo.”“Epp! Di pa ako gutom. Wag na madaming patalastas Gabriel. Maglaro na lang tayo. Kahapon ka pa.”“Inaalala lang kita Serena. I know kampante ka na matatalo mo ako but walang ka
Chapter 196 This Morning…Kinabukasan, himalang maagang nagising si Serena. Mas maaga pa kay Gabriel. Nasa tabi niya ito at hindi nga niya namalayan na tumabi ito sa kanya kagabi. Sa tuwina kasi kapag nagigising siya ng madaling araw… Wala ito sa tabi niya at nalalaman na lamang niya sa katulong na nakakatulog ito sa study room nito.Ito ata talaga ang napapala sa mga taong halos wala nang oras para matulog ng maayos. Mga bagay na pina-priority kesa sa sariling kalusugan. At kung hindi dumating si Gabriel sa buhay niya siguradong hangang ngayon nararanasan parin niyang ipagkait sa sarili ang matulog ng maayos.Mahimbing ang tulog ni Gabriel at hindi nga niya namalayan na matagal na niyang pinagmamasdan ang mukha nito.Mala-anghel na mukha.Ang mga daliri niya kusang lumapit sa pisngi ni Gabriel.Pinindot-pindot ito dahil hindi ata siya makapaniwala na kung totoo ba ito dahil sa malaporcelanang mukha nito.Palibhasa… Anak mayaman.Nang biglang nanlaki ang mga mata ni Serena dahil mulat
Chapter 195 That bad... “Yung tulong na natangap ng pamilya ko dahil ayaw mo naman sabihin sa kanila ang tungkol sayo… Ano ba ang sasabihin ko sa kanila kung saan ito nangaling?”Alam ni Serena na magtatanong tungkol roon ang pamilya niya. “Obvious. Hindi ba ang Charity group ng aking ina ang nakapangalan sa lahat ng mga tulong na dumarating sa pamilya mo? Yun ang sabihin mo at walang kinalaman si Liam tungkol roon.”“Charity group ng Mama mo… Si Madam Bianca…”Tango ang itinugon ni Gabriel.“Tungkol naman kay Liam…” biglang bumilis ang tibok ng puso ni Serena. “Paano kung dumating siya bigla?”Ngumisi si Gabriel. Ang titig nito ay biglang kinikilatis ang buong pagkatao niya.“I assure you, he won't.”“Paano mo nasisigurado?”“Serena sa tanong mo parang minamaliit mo ako.”Napabuntong hininga na lamang siya. Nakikita naman niyang sigurado si Gabriel pero paano kung matagal nang pabalik-balik si Liam sa pamilya niya?“Hindi lang naman kasi ikaw ang dumating sa buhay ko na ipinipilit
Chapter 194 Death Hope “At isa pa pala, para maging malinaw ang lahat, kailangan mong sabihin sa iyong pamilya ang totoo na hindi ang antipatikong si Liam ang tumutulong sa inyo. Sabihin mo rin na matagal na kayong naghiwalay. Wala na kayong koneksyon sa isa’t-isa. Ang dahilan ng paghihiwalay ninyo? Wala siyang kwenta at napakasinungaling niya.” mayroong gigil sa mga mata ni Gabriel.“Hindi ba sapat na ang dahilan na yan para ayawan siya ng pamilya mo? O hindi kaya kahit sabihin mo yan magagalit parin sila dahil manghihinayang parin kay Liam. Si Liam na kahit paano mayroon binatbat ang pamilya. Kapag naghinayang sila at hindi mo kayang ipagtanggol ang sarili mo, si Venus ang magsasalita para sayo.”“…” hindi alam ni Serena ang kanyang sasabihin. Ngunit ang isipan niya naglalaro sa pangalan na binangit ng ilang beses ni Gabriel.Liam…Oo kilala niya ito…Biglang may kung anong sumakit sa kanyang ulo. Ang isipan niya parang mayroong gustong ipaalala sa kanya.Iniisip man niya pero mas