Nang makaramdam si Gabriel na may humihila ng kanyang pain, agad naman nakita ng kanyang ama na mayroon na siyang mahuhuli.
Ngumiti ito para sa kanya, at kaagad na hinila ni Gabriel ang kanyang pamingwit.
Isang isda na may kalakihan upang ngumiti si Gabriel at masaya siyang tinulungan ng kanyang ama.
Kumikislot ang isda at madulas ito sa kamay kaya dali-daling dinala ng isa sa tauhan na kasama nila ang pagsisidlan.
“Naunahan mo pa akong makahuli, Gabriel.” Ani ng kanyang ama. “Natutuwa ako para sayo.”
Sa oras na yun, parang kung anong tagumpay ang nakamit ni Gabriel dahil lang sa sinabi ng kanyang ama. Iyon ang una niyang pagkakataon na marinig na tila ba ipinagmalaki siya ng kanyang ama. Ang araw na iyon ay hindi niya nakakalimutan.
Muling hinagis ni Gabriel ang pain sa ilog. At ang kanyang ama nagpatuloy sa ikinukwento nito sa kanya. Tahimik lang siyang nakikinig ngunit kung may ano sa kanya na nais niyang makahuli ulit ng isda bago pa man makahuli ang kanyang ama.
“Katulad ng panghuhuli ng isda, ang mundo ng negosyo Gabriel ay isang napakalaking kompentensyon. Gustuhin mo man o hindi, alam mo sigurong ikaw ang magpapatuloy at sasalo ng responsibilidad sa maiiwan ko sayo.”
At ng marinig ito ni Gabriel bahagyang nagising siya sa katotohanan na ang lahat ng bagay ay mayroong hanganan, kahit na nga ang buhay ng isang tao.
Ang isda na nasa sisidlan… Dahil walang tubig ay naghihikaos itong huminga.
“Unang-una tungkol sa kompanya ng ating pamilya. Ito ay kailanman di pa nakakatikim ng pagbagsak. At aasahan ko na hindi mo ito hahayaan na bumagsak. Nakaalalay sayo ang mga ninuno natin. Nakamasid. Alam kong mas hihigitan mo pa ang kaya kong gawin sa panahon na ito.”
Sa mga oras na yun ang isipan ni Gabriel sinasabi nito na madali lang ang sinasabi ng kanyang ama para magampanan niya iyon. Madali lang ang pagpapatakbo ng kompanya lalo na marami namang tauhan ang gagawa noon para sa kanya.
“Pangalawa ang habilin ng matandang Aquinas tungkol sa pinagmulan natin. Sa ngayon ikaw na lamang ang batang nag-iisang Aquinas. Ikaw ang nag-iisang tagapagmana ng lahat ng ari-arian ng pamilya natin. Hindi ko sayo itatago, malungkot ang buhay natin. Ngunit subukan mo paring maging masaya. Hindi kita pinagbabawalan. Dahil kailangan mo ipangako sa akin na kahit anong mangyari, mag-aasawa ka at gagawa ng isang mapagmahal na pamilya. Muli mong papayabungin ang pamilyang ito. Naniniwala ako na makakaya mo, Gabriel. Mayabong na taliwas sa pagiging gahaman at mag-isip ng masama sa sarili niyang kadugo.”
Seryosong sinabi ng kanyang ama.
At maya-maya napabuntong-hininga ito.
“Sa kasawiang palad kasi, iniwan kaagad ako ng maaga ng iyong ina. Mahal na mahal ko siya kaya hindi ko nagawang mag-asawa muli. Kilala ang pamilya natin na hindi nagtataksil sa kanyang minamahal. Walang Aquinas ang kumaliwa at naging salawahan. At hindi mo yun puputulin, hindi ba Gabriel?”
Umangat ang paningin ni Gabriel sa kanyang ama ng bigla itong tumawa. Ang tawa ng kanyang ama na minsan lang nga niya marinig.
Na siyang ikinangiti ni Gabriel.
“Nais ko sana bago ako umalis sa mundong ito, makita na maayos ka ngang nakapangasawa. Kapag lumaki ka na at naging binata na, hindi ako makikialam sa kung sino man ang babaing mamahalin mo, basta ang importante sa akin mahal mo siya. Dahil kapag mahal mo ang iyong asawa magiging masaya ito. Happy wife, happy life. Yan ang tandaan mo. Matutuwa ako para sayo. Tignan mo, parang may mahuhuli ka na naman.”
At naramdaman nga ni Gabriel na may kung anong humila ulit sa pain niya kaya dali-dali niyang itinaas ang kanyang pamingwit.
Yun nga nakahuli siya.
“Sa lagay bang ito Gabriel hindi mo ako dinadaya?” Pagbibiro ng kanyang ama.
“Hindi po.” Kaagad na pagtangi ni Gabriel habang abala ito sa pag-alis ng isda sa kanyang pamingwit.
Masaya naman na nakatitig sa kanya si William. Ngunit may kung anong pait siyang nararamdaman sa tuwing nakikita nga niya ang mukha ng kanyang anak…
Ang kanyang asawa na si Binca. Labis siyang nangungulila sa kanyang minamahal.
“Gabriel, muli mong papayabungin ang pamilyang Aquinas hindi lang dahil isa itong responsibilidad, kundi para mas maging masaya ka. Ito ang responsibilidad na hindi ko nagawa ng maayos. Sa galing mong ito hindi impossible na hindi mo ito magawa. Hmmm… Okey lang sa ating pamilya kung bibigyan mo ako ng dalawang dosenang apo.”
At muli na naman tumawa si William.
“That’s impossible Dad, especially if you want to take care the health of your wife.”
Lalong lumakas ang tawa ni William dahil parang nakuha nga ni Gabriel ang ibig niyang sabihin.
“Basta iho mapamahal na pamilya, sapat na iyon sa dalawang dosenang apo na hinihingi ko sayo.”
Palubog na ang araw nang umuwi sila. Masayang-masaya si Gabriel dahil sa kanyang nahuli, ngunit ng papalayain na niya ito sa malapit na ilog sa Aquinas Manor, ang ilang isda ay patay na.
Tinapik siya sa balikat ng kanyang ama.
“Hindi naman natin yan maaring kainin.”
“Dapat pala hindi ko na sila hinuli.” Malungkot niyang tugon sa kanyang ama.
Sinalubong sila ni Agatha. Ito ang namamahala sa mga utusan sa Manor, ang headmistress. Pinunasan nito ang pawis ni Gabriel.
“May inihanda akong meryenda para sa inyong dalawa Master William.”
“Kailangan ko umalis ngayon.” Na siyang napatitig si William sa kanyang relo, kasabay ng paglapit ng isang tauhan nito at inabot ang phone.
Napatitig na lamang si Gabriel sa kanyang ama na tumalikod na nga para kausapin ang nasa kabilang linya. Mag-isa nga niyang kinain ang hinandang meryenda ni Miss Agatha . At bago siya umakyat sa kanyang silid, naabutan niya ang kanyang ama na nakapagbihis na.
Aalis nga ito.
Ngunit ngumiti ito sa kanya at naupo para magka-label ang paningin nilang dalawa.
“Gabriel, wag mong sisihin ang iyong sarili sa nangyari sa iyong ina. Hindi mo yun kasalanan. At walang dapat na sino man ang dapat sisihin sa nangyari. Pareho tayong nawalan at mas nakakahigit ka pa na nangailangan sa kanya kesa sa akin. Walang may gusto na mangyari yon. Wag mo sanang isipin na kasalanan mo yun.”
At dahil sa sinabi ni William, gumaan ang pakiramdam ni Gabriel na parang pinalaya siya nito sa kanyang sariling kalungkutan. Alam niya kung bakit wala siyang ina sa kasalukuyan ay dahil namatay ito sa panganganak sa kanya.
Ngumiti na lamang si Gabriel bilang tugon sa kanyang ama, na siyang ginulo ni William ang buhok nito. “Magpakabait ka habang wala ako rito.”
Dahil sa ideyang aalis na naman ito, hindi maiwasan ni Gabriel na malungkot. Ngunit umaasa siyang babalik ulit ito.
Muli sa terrace, sa pamagitan ng kanyang paningin hinatid niya ang sasakyan ng kanyang ama.
“Natutuwa ako iho na nagkaroon sayo ng oras ang iyong ama. Dumating siya kanina at ikaw ang hanap niya. Kaagad ko sanang i-uutos sa mga tauhan na pa-uwiin ka, ngunit sinabi niya na pupuntahan ka na lang niya. Sana magkaroon pa nga ng maraming oras ang iyong ama para sayo.”
Iyon ang sinabi ni Miss Agatha sa kanya.
@DeathWish
[HER RETURN 2024]
At ngayon nasa harapan na ni Gabriel ang kanyang ama. Kung dati rati ang likuran nito ang palagi niyang nakikitang tumatalikod sa kanya, nitong mga nakalipas na taon naman siya ang palaging umiiwas sa kanyang ama.Umiiwas dahil sa pait na kanyang nararamdaman dahil sa sitwasyon na nakikita nito sa kanyang ama.Ito rin ba ang nararamdaman ng kanyang ama kung bakit siya nito iniiwasan noon?Hindi.Magkaibang-magkaiba sila ng sitwasyon.Kalaban ni Gabriel ang sundong kamatayan ng kanyang ama.At sa tingin ngayon ng binata, matagal na siyang nagsisinungaling sa kanyang sarili. Umaasa na balang araw may magandang balitang darating sa kanya. Iyon ay ang magkamalay ang kanyang ama.Sa sitwasyon nito may kung ano sa kanya na pilit niya pinipigilan na hindi tangapin na hindi na nga ito magkakamalay pa.Natatakot siya. Takot na hindi niya maintindihan kung para saan. Sa buong buhay nito parang ilang oras lang sila nagkasama. Minsan lang mag-usap at minsan lang maging magulang sa kanya.Kaya
Alam na ni Gabriel ang sasalubong sa kanya kung sa main exit siya dadaan. Kaya mula sa VIP area ng hospital dumaan siya sa VIP hallway papunta sa basement. Ngunit kahit sa basement may mga taga-media na nakaabang pero dahil sa presensya ng mga tauhan ni Gabriel hindi ito makalapit sa kanya.Kailan man hindi sini-sekreto ng gobyerno at mga ka-kompetensya ang mga nangyayari sa pamilya ng Aquinas. Aktibo nilang sinusubaybayan ang buhay nila lalo na siya bilang tagapagmana ng lahat ng ari-arian ng pamilya. Kung may pagkakataon na may mahuthot sila ay gagawin nila yun. Palaging mayroong kinakaharap na kaso at hindi na yun bago kay Gabriel. Dahil wala naman napapatunayan sa mga kasong yun.Karamihan ng kalaban ng pamilyang Aquinas ang nais nila ang makapaghanap ng butas sa pamilyang Aquinas, ngunit nabibigo sila parati.At simula nang lumabas ang mukha ni Gabriel sa publiko siya na ang paboritong pinupuntirya ngayon.Matapos ma-comatose ang kanyang ama, saan man siya magpunta di siya nakak
Yung gabing iyon…Naalala ng dalaga…Ang isang gabi na kamutikan na siyang sumuko sa buhay. Sa maari naman tumakas diba? At bahala na yung maiiwan niya?Ngunit hindi… Hindi siya hinayaan ng Maylikha na gumawa ng hindi maganda sa sarili niya sa pamagitan nga ni Sister Agnes.At sa katayuan nga ni Serena, sino naman ang di aayaw sa buhay kung ang buhay ay palaging hinahamon ng problema?Napangiti ang dalaga ng maalala niya iyon.Napadpad siya mismo sa kinalalagyan ng sasakyan ngayon.Mismo sa sidewalk na yun.Naupo siya roon na parang isang baliw na wala na ngang pag-asang natitira sa kanya noon.Pero hangang ngayon marami parin siyang problema, ngunit sa awa ng diyos nabibilang pa naman sa kanyang mga kamay.‘Tiwala lang, at wag susuko. Lahat mayroong hanganan, at kapag tumigil ka, natural na hindi matatapos ang problema.’Dati rati maganda pa ang buhay nila kung hindi lang talaga sila hinamon ng buhay.Paralizado ang masipag niyang ama.Dalawa silang magkapatid sa unang asawa ng kanya
Kahit mahinang kislot kaagad iyon maririnig ni Gabriel, kaya ng may narinig siya na parang may bumagsak, kaagad na umangat ang paningin niya. Paglingon niya sa bintana, isang babae…Nadulas ito malapit sa kanyang sasakyan…At biglang hindi niya nahuli ang kanyang sarili dahil binuksan niya ang sasakyan at sa kanyang isipan kailangan niyang tulungan ang babae.Ngunit natigilan siya dahil nakatayo na ang babae.Hindi naman makapaniwala si Gabriel sa ikinilos niya.Ang dalaga naman nagmadaling pinulot ang mga dala niya.Babalik na sana si Gabriel sa loob ng sasakyan ng napansin niyang mayroong lalaking napatitig sa dalaga. Kaagad na kinutuban si Gabriel na parang hindi ito kilala ng dalaga. Para sa binata hindi naman kagandahan ang dalaga para pagnasaan ito ng isang lalaki. Ngunit yung lalaki kasi halata niya na isa itong manyak. Yung shirt pa naman ng babae masyado maluwag kaya habang pinupulot ang mga gamit nito kung sisilipin talaga nakikita ang cleavage nito.Wala nang nagawa si Gabr
“Paabot nga sa akin ng bag ko.” Utos ni Serena dahil iniwan nga niya iyon sa tabi ni Gabriel.Tinitigan ng binata ang bag saka tinitigan ulit ang dalaga.Inuutusan ba siya nito?“Kuya ang sabi ko ibigay mo sa akin ang bag ko.” Saka binaling ulit ng babae ang paningin sa inaayos niyang tatlong tangkay na bulaklak.Walang nagawa si Gabriel kundi sumunod sa sinabi nito. Kinuha ang bag nito at lumapit sa kanya para ilapag sa mesa ang bag.“Thank you.”Hindi na nagawang bumalik ni Gabriel sa inuupuan niya kanina, kundi pinagmasdan niya ang paligid. Luma na nga ang simbahan kahit ang straktura nito. Ngunit biglang tumama ang paningin niya sa isang lalaki na parang pinagmamasdan talaga ang babae kanina pa.Ang ginawa ni Gabriel hinuli niya ang titig nito at ng magtama ang paningin ng lalaki sa kanya, agad din na umalis ito.Sino nga ba ang hindi matatakot sa napakatalim na titig ni Gabriel?“Pagkatapos nito saan ka na pupunta?” Biglang naitanong ni Gabriel sa dalaga. May hindi kasi siya maga
Di niya alam kung bakit nakahinga siya para sa dalaga ng malaman niya sa kanyang mga tauhan na nahuli na iyong manyak at wala na siyang dapat na ipag-alala sa kaligtasan nito.Napa-iling na lamang siya sa kanyang sarili.Bakit niya iyon kailangan gawin sa babaing hindi niya alam kung muli pa ba mag-ku-kross ang landas nila? Ngunit ang pinagtataka niya ay kung bakit hindi man lamang niya iniwasan ang presesya ng dalaga.Umangat ang kanyang paningin sa altar. Maraming tanong ang umiikot sa kanyang isipan ngunit hindi niya iyon mabuo, lalo na sa nangyari ngayon sa kanya.Hangang sa dumako ang paningin niya sa tatlong tangkay ng puting bulaklak ng rosas. Ang bulaklak na ibibigay sa kanya sana ng dalaga.Ang bulaklak na alam niya makakakita siya noon pagbalik niya ng Aquinas manor.Tumayo siya at lumapit sa vase. Naguguluhan man kung bakit, ngunit kinuha niya ang isang tangkay. Sa buong buhay ni Gabriel kung tatangapin niya ang bulaklak, iyon ang una niyang pagkakataon na makakatangap siya
“Si Gabriel nakabalik na ba riyan?” Nang sagutin ni Miss Agatha ang tawag ni Seneca.“Wala parin siya. Alam kong ginagawa niyo ang lahat ni Oxford para mahanap siya, ngunit sa sitwasyon na ito nauunawaan ko na kailangan niyang mapag-isa, pero hindi sana sa lugar na maaring may masamang mangyari sa kanya.”“Wag kang masyadong mag-alala Agatha, mamaya lang babalik din siya. Kailangan niya ng sariwang hangin.” Saka nalaman ni Agatha na nagawa ni Gabriel pirmahan ang health care ng kanyang ama.“Kung wala pa siya riyan sa loob ng isang oras, ipapahanap ko na siya sa mga tauhan.”Napabuntong hininga na lamang ito at tahimik na ipinagdasal ang dating namamahala ng Aquinas Manor.Maya-maya lang tumatakbong nilapitan siya ng isang utusan at sinabing parating na si Gabriel. Kaagad na pumunta sa kanilang mga pwesto ang mga utusan upang salubungin nga ang binata.Ngunit hindi makakaila ni Agatha na bakas parin sa mukha ng binata ang kalungkutan nito simula nang may mangyaring masama kay William.
Kahit tulog si Gabriel ang kanyang isipan ay puno parin ng gawain para sa kompanya, kaya hindi niya malaman ang pagkaibahan ng realidad sa panaginip, hangang sa tumunog ang phone niya dahilan upang magising siya. Saglit hinayaan lang niyang tumunog ang phone niya at nakatingala lamang sa kisame, hangang sa napabangon na siya.Inabot ang kanyang phone at ang tumatawag ang kanyang sekretarya.“Atlas…”“Master Gabriel, maunawaan niyo sana kung bakit kailangan ko tumawag ng maaga.” At dumako ang paningin ni Gabriel sa orasan at hindi siya makapaniwala na mabilis na lumipas ang oras. Umaga na naman.“At para saan ang tawag na ito?”“Nalaman ng mga stockholders at board of trustees ang tungkol sa pagpanaw ng Chairman. Kaya maaga nilang kinuha ang attention ko. Nagpatawag sila ng pagpupulong at kayo ang pinakamahalagang tao na kailangan sa pagpupulong.”“Tsk.” Singhal ni Gabriel at napahilot sa kanyang sumasakit na sintido. “Masyadong maaga para magpatawag sila ng pagpupulong tungkol sa akin
Chapter 195 That bad... “Yung tulong na natangap ng pamilya ko dahil ayaw mo naman sabihin sa kanila ang tungkol sayo… Ano ba ang sasabihin ko sa kanila kung saan ito nangaling?”Alam ni Serena na magtatanong tungkol roon ang pamilya niya. “Obvious. Hindi ba ang Charity group ng aking ina ang nakapangalan sa lahat ng mga tulong na dumarating sa pamilya mo? Yun ang sabihin mo at walang kinalaman si Liam tungkol roon.”“Charity group ng Mama mo… Si Madam Bianca…”Tango ang itinugon ni Gabriel.“Tungkol naman kay Liam…” biglang bumilis ang tibok ng puso ni Serena. “Paano kung dumating siya bigla?”Ngumisi si Gabriel. Ang titig nito ay biglang kinikilatis ang buong pagkatao niya.“I assure you, he won't.”“Paano mo nasisigurado?”“Serena sa tanong mo parang minamaliit mo ako.”Napabuntong hininga na lamang siya. Nakikita naman niyang sigurado si Gabriel pero paano kung matagal nang pabalik-balik si Liam sa pamilya niya?“Hindi lang naman kasi ikaw ang dumating sa buhay ko na ipinipilit
Chapter 194 Death Hope “At isa pa pala, para maging malinaw ang lahat, kailangan mong sabihin sa iyong pamilya ang totoo na hindi ang antipatikong si Liam ang tumutulong sa inyo. Sabihin mo rin na matagal na kayong naghiwalay. Wala na kayong koneksyon sa isa’t-isa. Ang dahilan ng paghihiwalay ninyo? Wala siyang kwenta at napakasinungaling niya.” mayroong gigil sa mga mata ni Gabriel.“Hindi ba sapat na ang dahilan na yan para ayawan siya ng pamilya mo? O hindi kaya kahit sabihin mo yan magagalit parin sila dahil manghihinayang parin kay Liam. Si Liam na kahit paano mayroon binatbat ang pamilya. Kapag naghinayang sila at hindi mo kayang ipagtanggol ang sarili mo, si Venus ang magsasalita para sayo.”“…” hindi alam ni Serena ang kanyang sasabihin. Ngunit ang isipan niya naglalaro sa pangalan na binangit ng ilang beses ni Gabriel.Liam…Oo kilala niya ito…Biglang may kung anong sumakit sa kanyang ulo. Ang isipan niya parang mayroong gustong ipaalala sa kanya.Iniisip man niya pero mas
Chapter 193 Don’t Provoke Him “Hindi tauhan ko ang sasama sayo at nag-iisa lamang siya para hindi halata. Ang kapatid na babae ng sekretarya ko. Kapatid ni Atlas. Si Venus. Matanda siya kay Atlas at masisigurado ko ang kaligtasan mo dahil may kakayanan siyang protektahan ka. Ipapakilala mo siya bilang kaibigan mo. Sa kanya ka sasama. Hindi naman maghihinala ang pamilya mo dahil isa siyang sikat na actress.”“Actress… At may inihanda ka na palang kwento.” walang kaganaganang sagot ni Serena dahil kahit siya ayaw niya sa mga taong nagsisinungaling at ngayon inuutusan siya ni Gabriel.“Hindi ako ang nag-isip nito, all credits kay Atlas.”At naalala ni Serena ang tungkol sa ginawang kwento ni Atlas noong iniligtas siya ni Gabriel kay Liam sa bar isang gabi.“Dinadamay mo pa ang sekretarya mo sa kalokohan mong ito. Sa nakikita ko may potential na maging sikat na writer itong si Atlas at ikaw naman itong dakilang editor niya.”Ngumisi si Gabriel.“Hindi ako nakikipaglokohan Serena.“Sabi k
Chapter 192 Why Him? Dahil sa mga sinabi ni Gabriel may bagay na luminaw kay Serena. Nais siya nitong manatili dahil sa kagustuhan na panagutan siya nito at hindi iyon dahil sa pagmamahal kundi hindi masikmura ang kababuyan na ginawa nito sa kanya.Pangalawang dahilan… Bilang kabayaran.Sa totoo lang kung hindi niya pinipigilan ang sarili naibato na niya kay Gabriel ang basong nasa harapan niya.Upang kumalma… Napapikit na lamang niya ang kanyang mata. Huminga ng malalim… At pinipilit na hindi magpadala sa sinabi ng binata. Kailangan nila mag-usap ng maayos at hindi niya kailangan sumabay sa init ng ulo nito. Naiinis man siya sa sagot ni Gabriel pilit na lang niya uunawain.Kailangan niya makauwi…Muli niyang binuksan ang kanyang paningin… Sinalubong ang mukha ni Gabriel na nakangisi. Talagang inaasar siya nito. Pero hindi siya papatalo, ngumiti siya bilang tugon.Kinuha ang baso at ininom ang laman noon.“And it turns out na hindi mo nagustuhan ang sagot ko.”“May dahilan ba para ma
Chapter 191 Too Mean “Kumain ka na muna.” sagot ni Gabriel.“Hmmm. Maari naman natin pag-usapan yun habang kumakain tayo. Saka curious lang ako kung ano ba talaga ang pag-uusapan natin.”Umangat ang paningin ni Gabriel. “Talaga bang gusto mo nang pag-usapan natin iyon?”“Hindi mo naman ata ako gagawing hapunan hindi ba? Saka sana hindi na naman tayo magsigawan. Pilitin na lang natin unawain ang bawat isa. Kasi kapag nagsisigawan tayo, hindi natin masabi yung tunay nating nararamdaman. Pilit lang natin dinedepensa ang sarili na hindi natin namamalayan nakakasakit na pala talaga tayo. Napipikon, in short.”“Well said, Serena.”Napabuntong-hininga ang dalaga. “Nga pala may pabor din ako… At kailangan ko yun ipilit sayo.”Tuluyan na sinalubong ni Gabriel ang paningin ni Serena. Napangisi siya. Walang ibang bukang bibig ito kundi ang lumaya sa kanya. Ano pa ang aasahan niya?“Sa tingin ko ang pag-uusapan natin yung ipinipilit mo sa akin.”Nanlaki ang mga mata ni Serena. Tipong hindi siy
Chapter 190 Talked With “Kumain ka na ba?” tanong niya kay Serena dahil nakamasid siya sa mukha nito. Mukha na halatang walang ginawa sa buong maghapon kundi matuto maglaro ng chess.“Ikaw?” balik nito sa kanya.At dahil sa tugon ni Serena hindi natutuwa si Gabriel na marinig iyon. Isa lang ang ibig sabihin hindi pa ito kumakain.“Tsk.” naiinis niyang usal. “Pwes hindi tayo maglalaro hangang hindi ka pa kumakain.”“Hindi pa ako gutom Gabriel. Saka nanabik na kaya akong matalo ka.”“No.” kinuha ni Gabriel ang siyang ang telephono at may kung sinong tinawagan sa loob ng Manor.“Magdala kayo ng hapunan dito.” at hindi na hinintay ang sasabihin ng kabilang linya ibinaba niya ang tawag. “Hindi ba pwede na maglaro muna tayo?”Masama ang titig na itinugon ni Gabriel kay Serena. Kaya inilayo na lamang nito ang paningin sa kanya.“Pwede naman maglaro muna habang wala pa yung pagkain. Sigurado ako na walang limang minuto matatalo na kita. Checkmate kaagad.” mahinang sinabi ng dalaga ngunit um
Chapter 189 Lexie? Her Tutor Limang magagaling na manglalaro ng chess ang nagturo kay Serena. Marami siyang natutunan na mga strategy at kung paano dumepensa at gumawa ng opensa. Hangang sa tingin niya kaya na niyang matalo ang kanyang tutor kaagad niya itong pinatawag.Nang dumating…“Ang gagaling nila Miss Lexie, marami akong natutunan sa kanila.” habang inaayos na nila ang pyesa. “At sa tingin ko may ibubuga na ako sayo.”Pilit na ngiti ang inabot ni Lexie sa kanya. Hindi na din ito masyado masalita.“Pasensya na talaga kapag umuwi mamaya si Gabriel kakausapin ko siya tungkol sa trabaho mo na manatili ka bilang tutor ko.”Unang laro nila dahil medyo nga naiilang si Serena nanalo parin sa kanya si Lexie. At ang pagka-ilang na iyon nanatili hangang ika-anim na beses nilang paglaro. Ngunit hindi naman maitatangi na mas marami ngang natutunan si Serena sa mga manlalaro ng chess.At nang hindi na siya nagpadala sa pagka-ilang… bigla na lang siya napahiyaw at napatalon-talon sa saya da
Chapter 188 Sabotaging Her? Sa kalagitnaan ng mahalagang pagpupulong biglang tumunog ang phone ni Gabriel kaya natigilan ang nagsasalitang director dahil sinagot niya ito ng walang alinlangan lalo na si Agatha ang tumatawag sa kanya.“Yes?”“Master Gabriel nais kayong makausap ni Miss Serena.”“Give her the phone.” sabay na tumayo siya at binuksan naman ni Atlas ang pinto ng isang silid para nga magkaroon ng pribadong pag-uusap ang tumawag kay Gabriel.Ngunit kapag si Gabriel ang nagsasalita, ewan ba kung bakit lahat ng tenga ay nakikinig sa bawat salitang lumalabas sa bibig nito.Sa pagpasok niya sa silid, nagtinginan ang mga naroroon sa conference room… Malinaw na narinig nila ang salitang ‘her.’Nagtanong pa ang ilan kung nagkamali ba sila sa narinig ngunit kinumpirma iyon ng kalahatan na ganoon nga ang pagkasabi ng CEO nila.“Hindi kaya mayroon na siyang babae?”At isa sa may nakakataas na posisyon sa kompanya ay tahimik na lamang na napangisi.“Serena…” bangit ni Gabriel ng pang
Chapter 187 Mrs Gabriel Aquinas Naging determinadong matuto si Serena.Naglaro sila ni Lexie…At ilang ulit siyang natalo nito.Ang importante sa kanya nakakabisado niya ang bawat galaw ng pyesa. Yung mga galaw na dapat hindi niya gawin dahil kapag ginawa niya iyon manganganib na ma-checkmate siya.Di maiwasan na sumakit ang ulo niya at kung minsan-minsan nahihilo. Napapahilot na lamang ng kanyang sintido. Hangang sa napapahikab nga sa puyat na hindi niya aakalain na dadalawin siya.“Miss Serena…” pukaw sa kanya ni Lexie. Kaya muli siyang nagising at tumira…Ulit natalo na naman siya nito.Tinampal-tampal ang kanyang sarili at siniguradong dapat hindi siya tinatamad. Paulit-ulit na sinasabi sa sarili na kailangan niyang matalo si Gabriel para sa kalayaan niya.“Isa pa.” na hindi nga ininda kung ang tutor niya ay nababagot na sa kanya. Sa wala naman itong magagawa kundi sundin siya sa nais niyang matutunan.Sa ilang beses na paglaro nilang dalawa… Ulit… Talo parin siya ni Lexie.Naala