Chapter 2: Mr. & Mrs. Hernandez

“DEAL?” SERYOSONG TANONG sa kan’ya ni BK matapos nitong ilatag ang ilang papeles kung saan nakapaloob lahat ng kondisyon, at kung bakit sila magpapakasal kung sakaling hilingin na ng ina ng binata.

“Deal!”

Napangiti si BK sa kan’ya ng matamis nang marinig ang sinabi niya. “Simula ngayon sanayin mo ng tawagin ako sa gusto mong endearment, para mas kapani-paniwala. Okay?”

Napaisip siya bigla.  “Ano kaya ang maganda?” aniya sa isipan. Tumingin siya sa binata kapagkuwan. “Pag-isipan ko muna. I-send ko na lang sa’yo kapag may napili na ako.”

Tumangu-tango ito sa kan’ya kapagkuwan. “So, paano? Ihahatid na kita? Sa Sunday pa naman tayo pupunta sa bahay, e. May oras pa tayong mag-practice.”

Hindi niya maiwasang mapangiti sa salitang practice. Play lang ang peg?

“Okay,” sang-ayon niya rito. Mabuti naman dahil marami pa siyang lalabhan na mga damit. 

“Lets go,” yaya nito kapagkuwan. 

Ihahatid raw siya nito para alam kung saan siya nito susunduin pagdating ng Linggo.

Nagpatiuna si BK si kan’ya pero tumigil ito sa tapat mismo ng lalaking nilapitan niya rin kanina. Nabanggit na ni BK na kaibigan pala nito ang lalaki, at iyon ang may-ari mismo ng Cafe.

Inalalayan siya nito hanggang sa makasakay siya ng sasakyan nito. Bahagya pa siyang nahiya dahil ang gara ng sasakyan nito, at first time niya kamong sumakay. Taxi lang yata ang nasakyan niyang sasakyan na maganda-ganda. Hindi naman kasi uso sa kanila dahil sa eskinita lang sila. Puro mga tricyckle naman ang mga nakaparada sa labasan ng compound nila. At, ang compound na tinitirhan nila, dikit-dikit ang bahay. Delikado kapag nagkaroon kamo ng sunog.

Napatingin siya sa screen nang itipa ni BK ang address na sinabi niya rito, nasa gitna iyon banda. Ang gara talaga ng sasakyan nito. Talagang mayaman nga ang mapapangasawa niya, kung sakali. Paniguradong magugulat ang ina niya nito.

Hindi niya mapigilang mapangiti tuloy. Yayaman din siya ‘pag nagkataon. Suwerte niya rin sa mapapangasawa dahil guwapo rin ito. Complete package kumbaga.

Tanging musika lang ang maingay sa loob ng sasakyan ni BK ng mga sumunod na sandali. Hindi na kasi ito kumibo. Sabagay, tapos na sila mag-usap na dalawa kanina.

Mahigit isang oras din ang naging biyahe nila dahil sobrang traffic pauwi sa kanila. ‘Yon ang problema kapag pupunta sa lugar nila. Masyadong crowded.

“Dito na lang,” aniya kay BK at tumingin sa labas. Kita na niya ang eskinitang papasukan papunta sa bahay nila ng kaibigan.

“What? Saan ang bahay niyo, e mukhang factory naman ‘yan?” nakakunot-noo nitong tanong. Nakatingin ito sa hinintuan nila.

“Kita mo ang eskinitang ‘yon? Papasok ‘don. Kilala naman ako, kaya madali mo rin akong mahanap kung sakali.”

Napahawak ito sa sintido. “Okay. Update na lang natin ang isa’t isa,” anito kapagkuwan. 

Tumango siya rito bilang tugon. “Kung kailangan mo akong kausapin, mag-text ka muna para i-open ko ang data ko. Wala kaming Wi-Fi, e.”

“Sige,” pagkasabi nito ay iginiya na niya ang sarili palabas. Hindi man lang siya nito ipinagbukas ng pinto.

Bumusina muna ito bago nag-maniobra ng sasakyan pabalik. Pumasok lang siya sa eskinita matapos itong tanawin na papalayo. 

Kinalikot niya ang telepono niya kapagkuwan. Hindi niya mapigilang mapangiti nang maalalang may picture silang dalawa. Ilang shots din na puro ka-sweetan. Bali, ipapakita daw kasi nito sa ina. Nanghingi rin siya ng copy dito at pinakita sa kaibigang si Amelie.

“O.M.G!” bulalas ng kaibigan nang ipakita niya rito ang litrato nila ni BK sa Cafe. “‘Wag mo nang pakawalan ‘yan! My God! Para kang nanalo sa lotto niyan, ang yaman-yaman pa! Yummy pa kamo! Basta, ‘wag mo akong kalimutan, huh?” segway ng kaibigan mayamaya.

Ngumiti siya kapagkuwan. “Oo ba. Ikaw pa ba?” aniya dito at deretsong pumasok sa silid na ino-ukopa.

ARAW NG HUWEBES noon nang tawagan siya ni BK. Gusto nitong pumunta siya sa condo nito dahil marami raw silang pag-uusapan at e-ensayo. Mahirap daw kasing papaniwalain ang ina talaga nito. Kaya, kaagad namang pumunta siya doon.

Sabagay, hindi pa niya ito kilala masyado. Kahit na nabanggit naman na nito ang mga gusto, iba pa rin ‘pag actual. 

Maaga siyang umalis nang araw na iyon. Dumaan din siya sa palengke para bumili muna ng prutas. 

 As in, maghapon daw sila magba-bonding na dalawa. Siguro, sapat na raw ang isang araw para makilala pa ang isa’t isa. Para lang naman sa parents ni BK.

Medyo nahirapan siyang hanapin ang condo nito. Kasi naman, ang lawak-lawak ng BGC! Nakahinga lang siya ng maluwag nang matanaw na ang mismong building.

“May dala ka?” bungad nito sa kan’ya nang pagbuksan siya ng pinto. Nagpabili kasi ito ng longan. Paborito pala nito iyon. Nahirapan pa siyang maghanap kanina. Dinaig pa yata nito ang naglilihi.   

“Ito o,” aniya at pinakita ang plastic. 

Nakangiting kinuha nito iyon sa kan’ya at iginiya siya papasok ng condo nito. Pumunta ito sa kusina nito. Marahil kumuha ng lagayan.

Hindi niya maiwasang mapahanga pagdating sa interior ng condo ng binata. In fairness, maganda ang taste ni BK. O, baka naman may designer ito?

Bumalik ang binata sa sala na may dalang tray, na may lamang longan. May kinakain na ito. Inalok siya nito pero hanggang lima lang daw ang maibibigay nito, kaya napangiwi siya. Nang-alok pa, limitado naman pala ang puwedeng kunin. Hindi na lang siya humingi dito.

Wala namang nangyari noong araw na ‘yon, nagkaniya-kaniya din naman sila kalaunan. Siya sa sala, at si BK naman sa kuwarto nito. Hindi naman nagyari ang sinasabi nitong bonding. Hindi niya alam kung anong pinaggagawa nito sa loob ng silid nito, ayaw naman niyang makialam talaga.

Bandang alas-singko nang mag-paalam siya rito. Kinatok niya pa ito ng ilang beses pero matagal siya nito pinagbuksan. Abala pala ito sa paglalaro nang sumilip siya. Hindi kasi ito pumasok sa opisina dahil nga magba-bonding daw sila, tapos paglalaro lang pala ang aatupagin.

Mukhang sasanayin na niya ang sarili kung sakali. Hindi ito gentleman. Hindi man lang siya nito hinatid kahit hanggang sa baba man lang sana. Okay lang. May deal naman sila, e.

Mabilis lang na lumipas ang araw. Araw ng Linggo noon. Kagaya ng usapan nila ni BK, pupunta sila sa bahay ng mga ito.

Halong-kaba at excitement ang naramdaman niya. Kahit na, maganda naman siya sa suot niya, kinakabahan pa rin siya. May lahi naman kasi siyang banyaga, kaya, kahit anong damit, bagay sa kan’ya. Hindi naman siya mukhang pulubi. 

Si BK ang pumili ng suot niya. Simple pero elegante tingnan. Hindi naman daw kasi problema sa ina ang suot. Minsan nga daw mas gusto nitong nagsuot ng simple. 

Napatingin siya sa telepono nang umilaw 'yon. Nag-text si BK na malapit na ito. At ilang sandali lang ang hinintay niya rito bago ito dumating. Hinintay na kasi niya ito sa may labasan.

“I’m sorry, Daph, pinaghintay kita. Ang traffic talaga kasi masiyado dito sainyo.” Huminga pa ito ng malalim. 

“Ayos lang,” aniya.

Napatitig mayamaya sa kan’ya. “You look good,” puri nito sa kan’ya.

“Salamat. Magaling ka pumili, e.”

“Actually, iba ang pumili niyan. Pinakita ko lang ang picture mo, viola!” Ngumiti ito at nagmaniobra na ito ng sa sasakyan.

Mahigit isang oras ang naging biyahe nila mula sa lugar nila.

Napahawak siya sa dibdib nang pumasok sila sa isang magarang subdibisyon.

“Kinakabahan ako,” naisatinig niya.

Bumaling si BK sa kan’ya. “Relax. Hindi sila nangangain. Magugustuhan mo magulang ko, at mas lalong magugustuhan ka nila,” 

Isang beses na nagpakawala siya ng buntong-hininga bago nagsalita, “Nakaka-kaba pa rin. Paano kung hindi ako magustuhan ng magulang mo?”

“That's impossible, Daph. I am sure they will like you. Tiwala lang, okay?”

“Sana.”

Hinawakan nito ang kamay niya. Pero saglit silang natigilan dahil sa kuryenteng biglang nabuhay sa pagitan nila. Nagkatinginin pa sila.

Napaawang siya ng labi nang pumasok sila sa isang magarang bahay. Lalong bumibilis ang tibok ng puso niya.

“Come on,” yakag ni BK nang makababa na siya ng sasakyan. Ipinagbukas siya nito ng pintuan ng sasakyan, for the first time. Kahit sa main door ng bahay.

“Here they are,” bulong ni BK sa kaniya. Yumakap ang kamay nito sa beywang niya, kaya, napalunok siya. “Hi, Ma! ‘Pa!” Kumaway si BK sa magulang na pababa ng hagdanan. 

Naglakad sila palapit sa mga ito.

“Meet my lovely girlfriend, Daphne Frost.” Nakangiting pakilala ni BK sa kaniya pagkuwa’y masuyong tumingin ito sa kan’ya. “Baby, my parents.” Iminuwestra nito ang kamay paturo sa magulang nito.

Hindi niya maiwasang mapatitig sa binata dahil sa endearment nito. Bakit parang ang sarap pakinggan ng baby? Hanggang ngayon kasi, wala siyang maisip na puwedeng  tawagan nila. Ibinaling na lang niya ang tingin sa mag-asawang nakangiti mayamaya

“H-hello po. Good evening,” medyo nautal pa siya.

“Mas maganda pala si Daphne sa personal, huh!” masayang salubong ng ina ng binata sa kanila.

Hindi niya maiwasang mailang nang makipagbeso ito sa kaniya. “Welcome to the family,” ani ng ginang na ikinakunot-noo niya. Girlfriend pa lang ang alam niyang sinabi ni BK sa mga ito, kaya ano ‘tong pa welcome-welcome ng ginang? Ibig sabihin talagang excited ang mga ito kung ikakasal sila ng anak nito? Approved na rin siya sa bilang mapapangasawa ni BK?

“Thank you po,” aniya na lang. Hindi naman kasi niya alam ang sasabihin.

Nakipagkamay siya sa ama ni BK mayamaya. Tama nga ang sinabi ni BK na kamukha nito ang ama. Nakikinita tuloy niya ang itsura ni BK kapag tumanda na.

“Ready na ba si Judge, husbie?” Baling ng ginang sa asawa nito.

Nagkatinginan sila ng binata. Sabay pa silang napalunok ng laway.

Bakit nito tinatanong kung ready na ang judge? ‘Wag nitong sabihing ikakasal sila oramismo?

“On the way na daw, wifey,” sagot naman ng asawa nito.

“‘Ma, may ipapakita lang ako kay Daph sa room ko.” Hinawakan ng binata ang kamay niya at pinagsiklop iyon.

“Okay. Ipatawag ko na lang kayo ‘pag ready na. Okay?” Ngumiti ang ginang nang tumingin sa kan’ya, kaya, ginantihan din niya ito ng ngiti.

Ini-lock ni BK ang pintuan ng silid nito nang makapasok na sila.

“F*ck! Akala ko nagbibiro si Mama!” papalatak ng binata sabay tingin sa kan’ya.

“Tungkol saan?”

“Hindi mo ba ‘yon narinig? Papunta si Judge Israel para ikasal tayo! Damn it!”

Napaawang siya ng labi. “A-anong gagawin natin?”

“‘Di ba napag-usapan naman na natin ito? Expected na natin na mangyayari ito. Pero hindi ko akalaing ngayon mismo. I think, hindi naniwala ni Mama sa palabas natin,”

Napatitig siya sa binata. “Okay naman sa akin kahit ngayon na ang kasal, BK.”

“Seryoso ka?” anitong lukot ang mukha. Tumango siya dito. Napabuntong-hininga na lang ito sabay upo sa kama. “Okay.”

KAGAYA NG INI-EXPECT nila ni BK, gusto nga ng ginang na ikasal na sila, at ngayon din mismo. Mukhang planado ng ginang dahil may mga dumalong kamag-anak ng mga ito. Dumating din ang dalawang anak pa nito na pamilyado na. 

Hindi rin akalain ni Daphne na may inihandang simpleng wedding gown ang magulang ni BK para sa kan’ya. Masasabi niyang ang galing nito, dahil sukat na sukat sa kan’ya ang puting damit na gagamitin.

“Ang ganda-ganda mo, hija!” ani ng ginang at inayos ang veil niya. “Hayaan mo, sa simbahan, hindi mawawala ang magulang mo, pangako ‘yan. For the meantime, gusto ko lang makasigurong, ikasal na agad kayo. Okay?” Pilit na ngiti ang ibinigay niya dito matapos nitong sabihin iyon. Iginiya siya nito pababa mayamaya. Naglakad sila papuntang pool.

Napalabi siya nang makita si BK na nakasuot din ng tuxedo. Tama nga ang kaibigan niya, ang hot din ng mapapangasawa niya. Ang lakas ng apeal nito sa kulay dark green na tuxedo. Kaso ang seryoso nito, nabawasan tuloy ang kapogian nito. Ngumiti siya dito, kaya ngumiti din ito nang ihakbang na niya ang sarili palapit sa babaeng nasa karpet na pula. Mukhang hinihinitay siya nito.

“Meet Andy, ang nag-iisang babaeng anak ko. Anak si Daphne,” nakangiting pakilala ng ginang sa kan’ya.

“Welcome sa Hernandez family, Daphne. Masaya akong napatino mo na ang bunso namin. Basta kung may problema ka, nandito lang kami. You know, girl power!”  Natatawa na tumango siya sa sinabi nito. 

Mayamaya ay may mga sinabi ito sa kan’ya. Kailangan pa pala niyang maglakad sa pulang karpet, kung saan naghihintay sa unahan si BK at ang judge.

Dahan-dahan ang hakbang niya nang magsimulang tumugtog ang ‘Make You Feel My Love’ ni Adelle. Hindi siya ang pumili no’n pero nagustuhan niya ang awiting iyon. 

Titig na titig siya sa mapapangasawa habang naglalakad. Ganoon din ito. Kabado siya. Hindi niya maintindihan ang sarili. Wala silang nararamdaman sa isa’t isa pero bakit parang naiiyak siya? Pinatigas niya ang sarili para pigilan ang pag-iyak. 

Ngumiti siya sa magulang ni BK nang makarating siya sa harapan ng mga ito. Niyakap siya ng mga ito at binati. 

Kumapit siya kay BK kapagkuwan. Napasinghap siya nang halikan nito ang ulo niya bago sila humakbang palapit sa judge. Hindi niya ini-expect ang ginawa ni BK na iyon, mukhang pinaghandaan para sa palabas na iyon.

Mabilis ang naging seremonya para kan’ya. Parang gusto niyang i-skip ang sandali nang i-announce ng judge ang hudyat na puwede ng selyuhan nila ni BK ng halik ang seremonyang iyon.

Napahawak siya sa dibdib ng asawa nang hapitin nito ang beywang niya. Napapikit siya nang idiin nito ang labi sa kaniya. Kakaiba ang naramdaman niya nang maglapat ang labi nila. Siguro, unang halik niya, e. Mabilis lang ang halik na iyon pero pakiramdam niya ang tagal. Parang naiwan yata ang labi nito sa kan’ya.

Isang masigabong palakpakan ang narinig nila matapos iyon. Nahihiyang tumingin siya sa mga bisitang naroon. Samantalang si BK, ang lapad ng ngiti.

Hindi siya nakaiwas nang ilapit ni BK ang mukha nito sa kaniya. Kasabay niyon ang bulong nito na,“Welcome to married life, Daphne Sevilla Frost Hernandez.”