"What is it?" nag-aalala niyang tanong bago lumapit sa akin. "Hindi mo mabuksan?" prenteng tanong niya.
"H-hindi...ano kasi." Tinuro ko ang pinto. Kumatok naman siya roon at paulit-ulit ding sumigaw kung may tao ba, pero noong pakinggan niya ang pinto, napatikhim din siya.
"I see. You can sleep in my room if you're really sleepy. Aalis na rin naman ako."
Kumunot ang noo ko. "Aalis ka na? B-bakit?"
"I shouldn't be here so you can enjoy this place."
I gulped and looked at him for a moment. Halos mapahawak ako sa puso ko nang maramdaman itong kumirot. Maging ang paghinga ko'y bumibigat dahil sa kaba.
"H-hindi
"Should I turn on the radio?" tanong niya na para bang kanina pa siya nabibingi sa katahimikan naming dalawa."Sure," sagot ko bago muling ibinaling ang mga mata sa may bintana."If we all could leave something lasting behind to be remembered by, just a song for me and then at least I would have tried..."Napalingon ako kay Ismael. Why does it sound so familiar?"I agree, it's not so much what we have as how we use what we have in our lifetime... Thirty years is worth a hundred and two. It's really what we can do in our lifetime..."I feel like I've heard it before."All my love I would g
"You want one?" Napalingon ako sa nagsalita sa likod ko. Muntikan na akong matalapid dahil masyado siyang malapit sa akin, kaya nabangga ko siya, mabuti na lang at nahawakan niya ako."H-hindi," sagot ko tsaka ako kumalas sa pagkakahawak niya.Naalala ko tuloy muli ang ginawa niya sa Europe. Bawat makita ko ay binili niya. Balak niya bang gawin 'yon ngayon? Natawa ako."Why?" tanong niya na nagpalingon muli sa akin sa kaniya."Ha?""Why are you giggling?"Umiling ako. "Wala. May naalala lang ako. Tapos na ba 'yong cake?""Not yet, I guess."
Nagpatuloy na ang pagmamaneho ni Ismael, at pansin kong nahihirapan siya dahil sa malalakas na patak ng ulan sa windshield."Do you mind if we pull over for a moment?" tanong niya."Sure, no problem." I nodded. Kaysa naman maaksidente kami kapag pinilit naming bumyahe habang malakas ang ulan."Alright. So you can also sleep for a while. Aren't you sleepy earlier?""I am, but don't worry about me. I'm okay." Kinuha ko ang phone ko, bago ako nag-search sa Google kung may bagyo ba. At tama nga ang kutob ko, meron nga. Masyado ba kaming abala sa trabaho at hindi na namin alam kung anong nangyayari sa panahon?"May bagyo daw pala," saad ko. "Signal no. 2 dito sa Tag
Nagmadali akong bumangon bago dumeretso sa banyo. Kapit ko ang puso kong kumakaripas ng takbo. Nakita ko palang ang mukha niya sa malapitan para na akong masisiraan ng ulo. Ang hirap huminga lalo na't narito kami sa isang kwarto nang magkasama. Paano niya nakokontrol ang sarili niya? Samantalang ako, bumabalik lang sa alaala ko ang lahat. Mahirap makalimutan.Lumabas na ako sa banyo pagkatapos kong maligo. Suot ko ang bathrobe, habang pinatutuyo ang buhok ko gamit ang tuwalya. Nakita ko si Ismael sa couch. Nakahiga siya roon. Tulog na ba siya?Naglakad ako papunta sa kaniya upang silipin siya. Tulog na nga. Kinuha ko ang kumot mula sa kama bago ko siya kinumutan. Nabasa siya kanina ng ulan, siguradong lalamigin siya kung bathrobe lang din ang suot niya."What are you doi
Napansin ko naman si Mr. Roize na nakatingin sa akin na para bang sinusuri ako. Ngumisi siya at umiling. Dala niya na ang ilang mga bagahe namin.Hays. Ang bilis naman ng araw. Ni hindi ko man lang na-enjoy masyado ang two days and one night naming outing dito sa Tagaytay. Ni hindi man lang ako nakaligo sa hotspring. Sana sila, nag-enjoy, kahit hindi ko naramdaman dahil binagyo kaming dalawa ni Ismael sa daan.Katulad ng kagustuhan ni Miss Levanier, iniwan nila ako sa resthouse kasama si Ismael. Pinaharurot na nila ang sasakyan paalis.Ismael cleared his throat, which is why I glanced at him. "Let's go in the car?"Tumango ako. "Okay."
I've been calling them since this morning, but they are not answering. Nakalimutan na ba nilang ngayon ang eighteenth birthday ko? How can they do this to me? Ito na nga lang ang unang beses na humiling ako sa kanila; hindi pa nila ako pinagbigyan. Anong klaseng pamilya sila? Gusto ko lang naman silang makasama!Dahil sa sama ng loob ay umalis ako sa bahay. Hindi ko alam kung saan ako papunta, pero sumakay ako sa bus. Hindi ko namalayan ang oras kahit ang matagal na biyahe. Nakadungaw lamang ako sa bintana, habang ang liwanag ay unti-unting napapalitan ng kadiliman.Matatapos na ba ang birthday ko?Ni hindi ko man lang nai-celebrate nang maayos dahil sa paghihintay ko sa pamilya ko simula kaninang umaga. Sana sinabi nilang hindi nila ako masasamahan para alam ko. Hindi '
"Uuwi na ako!" malakas kong sigaw, pero nagpatuloy lang sila sa pagtawa. Pilit kong kinalas ang sa akin ang mahihigpit nilang hawak bago ako kumaripas ng takbo.I was about to leave that place when I bumped into someone. Tununghay ako para makita ang mukha ng nakabangga ko.Nasa langit na ba ako para makakita ng guardian angel?"Save me, please save me," usal ko habang nakahawak sa kwelyo niya. Unti-unting bumagsak ang mga luha ko na kita kong ikinagulat niya.Nakatitig lamang siya sa akin habang ako'y nawawalan ng pag-asa. Napapikit ako at tuluyang nawalan ng lakas."You..." I mouthed. Lumapit ako kay Ismael at hinawakan ang kuwelyo niya habang tinititigan
"Lahat ba ng magsusumamo sa 'yo, susundin mo?" asik ko.His eyebrow was raised. "Of course not. What do you think of me? You are the only woman I slept with."Napatakip ako sa bibig ko habang nanlalaki ang mga mata. "Then does that mean—?"He rolled his eyes, which made me scrunch my nose. So cute. It was the very first time I saw him react like that. "Yeah, that's my first time. That's why I panicked and left you but I felt guilty afterwards, so I looked for you. I was willing to face the responsibility of it if you were pregnant and that's when I discovered you were only a student so I backed off a little and told Mr. Tory to check on you instead."Namangha ako sa kuwe