TONM 3

AMIRA ASHLEY

ISANG linggo kaming nanatili ng anak ko sa resort. Magaling na siya at bumalik na siya sa dating masiyahin at bibo. Masasabi kong sobrang enjoy ako kasama ang anak ko sa pamamasyal sa resort kahit na hindi maganda ang naging unang araw namin dito.

Wala akong dapat na ipangamba tulad ng sinabi sa akin ni Alexander ngunit sa isang linggo na paghihintay walang nagpakitang Alexander kahit anino man lang. Hindi pa rin siya tumatawag hangang ngayon, hindi ko rin siya sinusubuan na tawagan dahil sa ang tumatawag sa akin.

“Beautiful Dad!”

Biglang bumitaw sa kamay ko si King at tumakbo papalapit sa lalaking nasa hindi kalayuan sa amin. My eyes widened because he called that stranger beautiful Dad.

Yumakap si King sa hita nito at agad namang binuhat ng lalaki.

“Hey! Are you alright, young man?” Nakangiting tanong nito sa anak ko habang ginugulo nito ang buhok ni King.

“Yes! Thank you for saving me, you're my hero, beautiful Dad...” King’s sweetly said and he give him a hug just like it was so normal to him to hug this person.

“Glad to be your hero, kiddo.” Muling ginulo nito ang buhok ni King.

“Baby!”

Kuha ko ng attention niya.

“Yes?”

“Po?”

They answered in unison and they look at my direction. Pinaningkitan ko ng mata ang lalaki dahil ang kapal ng mukha niya na sumagot!

“I though you're calling me.” He smirked that's why I raised my eyebrow. Ibinaba naman siya ng lalaki at tumakbo siya papalapit sa akin at muling humawak sa kamay ko.

“Mommy, I just thank him personally po.” He smiled at me that's why I smile back and caressing his cheeks.

“How many times do I have to tell you to don't talk to stranger?” I seriously asked my son. Tumingin siya sa akin bago lumingon sa lalaki.

“He’s not stranger, he's my hero. Right beautiful Dad?”

Napatampal ako sa noo ko. Kailan pa naging beautiful ang lalaki? Jusko naman anak! Alam kung gwapong nilalang ang lalaking ‘yan pero hindi naman tama na tawaging beautiful.

“One more thing baby, you can't call a man a beautiful it's not a proper words to describe and don't call him a Dad, he's not your father.”

“But I want beautiful Dad.”

“I’ll see you around kiddo.” Ginulo nito ang buhok ng anak ko bago nag-angat ng tingin sa akin. I raised my eyebrow.

“This will be the last you're going to talk to my son, Mr.” He's lips form ‘o’ before his forehead knotted.

“Bye-bye, beautiful dad! We're leaving now!”

“Okay, how about you, beautiful?” Of course this will be the last we meet.

“Escuse me?”

KAILANGAN ko talagang bumalik ng Manila dahil sinabihan ako ni Daddy na ako na ang magpapatakbo ng isa sa mga restaurant pansamantala habang wala pa siyang nahahanap na nararapat sa pwesto nito.

Ilang oras kami na nakasakay sa bangka, ilang minuto papuntang airport and one hour and fifteen minutes travel go to the Manila airport. Mabuti na lang at pinasundo kami ni Daddy sa family driver nang malaman niyang uuwi kami sa Mansion.

Napatitig ako sa kabuohan ng Mansion namin nang huminto ito sa tapat ng Mansion namin. Kagaya pa rin ito ng dati, walang pinagbago. Dito ako lumaki, ito ang buhay na iniwan ko tatlong taon ang nakakalipas. Ang lahat ng masasayang ala-ala ko at hindi ko rin maiwasang maisip ang pinakamasakit na ala-ala na pilit kung kinalimutan.

Kaya ko na bang harapin ang lahat sa ngayong bumalik na ako?

“Mommy, are you okay?” Napatingin ako sa anak ko na para bang nag-aalala sa akin habang nakatingin sa Mansion.

I smiled on him, “Yes baby, let's go?”

He nodded.

Na una ng pumasok si Manong driver na dala-dala ang dalawang luggage tig-isa kami ni Baby, bumaba na rin ako ako at inalalayan ang anak ko.

Huminto kami sa harap ng main door humingga ako ng malalim dahil may kaba sa dibdib ko ngayong bumalik ako sa dito sa Mansion pakiramdam ko walang magandang mangyayari, o hindi ko pa kayang harapin ang lahat.

The driver press the door bell and after a few minutes the door open by a older maid.

She look at me and she smile as she recognized me, I know her she's my nanny for all of my life.

“Ashley? Anak? Bumalik ka...” Nginitian ko si Nanny ng marinig ko ang sinabi niya.

I miss her!

“Opo, Nanny...”

“Tuloy, sige pasok kayo. Ipaghahanda ko kayo ng makakakain,” Natataranta nitong sabi at iginaya kami papasok ng bahay.

May ilang katulong na sumalobong sa amin at nag bow sa akin bago kinuha ang luggage na dala-dala ni Manong driver. My son's keep on searching in every part of the living room—nothing changed its still nice as always. Pumunta si Nanny sa kusina.

“Mommy are we staying here po?” Bumaling ako sa anak ko na masayang nakatingin sa akin.

“Yes, for a while baby a—

“Manang aalis na ako, wag niyong pababayaan si Daille—Ashley?”

Halo-halong kaba ang naramdaman ko ng marinig ko ang boses na matagal kung hindi narinig at hindi ko akalain na maririnig kung muli. Alam kong siya iyon kahit hindi ko siya nakikita, pakiramdam ko nag-aapoy ako sa galit na hindi ko maiwasang masaktan na sa unang araw ko dito ay magkikita kami.

“Yeah, it's you! You're here. Welcome home, Ashley.”

I didn't bother to look at him. Ang kapal naman ng mukha niya na sabihan ako ng ganiyan na para bang bahay niya itong inaapakan ko.

“Alma, pakisabihan si Nanny na sa kwarto niya na lang dalhin ang pagkain.” Binuhat ko ang anak ko at naglakad papuntang hagdanan ngunit may kamay na pumigil sa braso ko na ikinapikit ko bago humarap sa kaniya.

“Yes, Ma'am. Ako na pong magdadala,” Sagot ni Alma bago umalis ng living room.

“What?”

Mahinahong tanong ko sa kaniya na may bahid ng galit. Wala akong balak na tingnan siya at hinding-hindi ko gagawin iyon! I just face him but I never bother myself to look in he's face.

“Parang wala naman tayong pinagsamahan sa inaakto mo, kamusta ka—

“Sorry but I can't remember anything. Don't act that you are concerned about me, excuse me.”

Binawi ko sa kaniya ang braso ko hindi ko na hinintay pa na makasagot siya dahil wala akong balak na mag tagal sa harapan niya at makipag-usap sa kaniya.

Kaagad akong pumasok sa dati kong kwarto at nanatili itong akin, lahat ng gamit ko ay naririto. Humingga ako ng malalim ng mailapag ko ang anak ko sa kama.

Sa dami ng pwede kong makasalubong sa loob ng Mansion na ito bakit ang lalaki pang iyon?

Nahilamos ko ang dalawang palad sa mukha ko, why? Why I can feel this feeling? I forgot about everything! I tried and I really did but seems I still can't forget how he dumb and fool me.

No, Ashley! You already forgot about the past, you're here for your son and it because for your husband.

You are married...

Pinaliguan ko muna ang anak ko sakto namang paglabas namin ng banyo nandidito na si Nanny at si Alma na may dalang pagkain.

“Siya na ba ang anak mo, Hija? Napakagwapo niyang bata, kung naging babae lang siya paniguradong kasing ganda mo siya...” Nakangiting sambit ni Nanny habang nakatingin sa anak ko.

“Oo nga po, parang kailan lang nasa bisig ko lang siya.” I smile. “Baby, meet Nanny. Nanny si anak ko...” Ngumiti na para bang namamangha siya sa sinabi ko.

“Nanny? I don't have Nanny eversinse, Mommy.” He pouted.

Hindi niya naman kailangan ng Nanny dahil ako mismo ang nag-aalaga sa kaniya. Hindi katulad ko noon na mas nakasama ko pa nang matagal si Nanay kasya kay Mom dahil palagi siyang abala sa trabaho.

“Pwede mo akong maging nanny kung gusto mo,” Nakangiting tugon ni Nanny.

“Then, you have Nanny now. She can take care of you too...” Ginulo ko ang buhok niya.

“I‘m a big boy now, I don't want a Nanny just you Mommy...” Yumakap siya sa bewang ko.

“Napakalambing na bata, nakikita kong napalaki mo siya ng maayos. Masaya ako para sayo anak dati rati inaakay pa kita ngayon may sarili ka ng anak, sobrang bilis ng panahon...” Nangiyak-iyak na sambit ni Nanny.

“Oo nga po eh,” Tiningnan ko si Nanny

“Na saan po pala sina Daddy? Si Ate Shan?” Naiba bigla ang itsura ni Nanny.

“Ang Daddy mo maagang pumasok sa opisina at ibinilin ka niya sa akin na darating ka. Ang Mommy mo naman ay simahan muna ang Ate mo para pakalmahin dahil nag-away na naman ang mag-asawa. Halos gabi-gabi na lang silang nag-aaway ni Daryl, kawawa naman si Daille.” Humingga ng malalim si Nanny.

“Daille?” Kunot-noong tanong ko kay Manang.

“Ang anak ng Ate mo. Si Daille tulad ng anak mo tatlong taon na rin ito,” Napatitig ako kay Nanny.

May anak na sila?

Mahigpit kung na ikuyom ang kamao ko dahil sa galit na bumalot sa pagkatao ko. Sunod-sunod akong napalunok para pigilan ang luha ko, ang sakit na nang lalamunan ko sa sobrang pagpipigil ko.

Hayop! Mga manloloko!

“Oh siya maiwan na namin kayo,” Paalam ni Nanny.

“Tawagin niyo lang po ako Ma'am kung may kailangan kayo,” Tumango ako kay Alma.

Kumain kami ng anak ko at pagkatapos pinatulog ko na siya para makapag-pahinga. Bumaba ako para dalhin ang pinagkainan namin sa kusina dahil baka lamgamin pa kami ng anak ko dito sa kwarto.

“Ma’am ako na po,” Sinalubong ako ni Alma.

“Salamat.”

Kinuha niya sa akin ang dala-dala ko kaya pumunta na lang ako sa garden. Na miss ko na ang garden na lagi kong tinatambayan dati mas maganda na ngayon ang mga halaman at namumulaklak pa.

“Ashley?” Napatungo ako ng marinig ko ang boses na iyon.

Pumunta ako rito sa garden para makapag-relax pero bakit parang buntot ng buntot ang lalaking ito sa akin?

Naglakad ako papalayo sa kaniya, ayaw ko siyang maka-usap hindi niya ba iyon napapansin?

“Can we talk?” Mahinahong sambit niya at hinawakan ako sa braso na kaagad ko namang binawi sa kaniya.

“Please, Daryl leave me alone. I don't want to talk to you, so please, stay away from me.” Seryoso kong sambit sa kaniya ngunit hindi ako nakatingin sa kaniya.

“Ash, look at me.”

“Sorry but I don't do looking at any men face, my eyes is for my husband only. What do you want?” I walk away three step from him.

“Ganiyan ba ka seloso ang asawa mo para kahit man lang tumingin ka sa taong ka usap mo hindi mo magawa? Ash, ginagamit mo lang ang salitang ‘yan para hindi kita kausapin, dahil kung mayroon kang asawa dapat kasama mo siya ngayon.”

Anong gusto niyang palabasin na imbento ko lang ang kasal namin ni Alexander? Anong inaakala niya sa akin, gumagawa ng kwento para hindi masira ang pangalan ng pamilya ko?

Wala na kaming dapat pag-usapan pa. Matagal na kaming tapos, walang-wala na siya sa sistema ko. Hindi pa ba sapat sa kaniya na pagkatapos nang relasyon namin naging asawa niya ang kapatid ko?

He's Daryl Diaz my ex-boyfriend na tinalikuran ako dahil sa nangyari sa akin 3 years ago. Sobrang sakit sa akin ang mga nangyari pero wala nang sasakit pa sa naramdaman ko nang ikasal siya kay Ate Shan.

He's my first boyfriend that I thought he’ll be the last. I was wrong, sa akin siya tumagal pero sa kapatid ko siya ikinasal. Despite of all, I still thank him for breaking my heart, I found my own happiness.

“Mind your own business, Daryl. I‘m happily married, labas ka sa kung anong meron sa amin nang asawa ko, wag kang nakikialam, ang pagtuonan mo nang pansin ang pamilya mo.”

“Ashley, I‘m sorry. I’m sorry about what happened before, I know this is too late to say I‘m sorry but please forgive me... I know why you're acting like that because you can't forget about me,” He paused.

Ang kapal nang mukha niyang sabihin ‘yan! Matagal ko nang kinalimutan ang naging ugnayan naming dalawa. He's nothing to me!

“Me too, Ash... I can't forget about you.” He continue.

What the hell he's talking ab—

“Mga walang hiya kayo!”

Sabay kaming napatingin ni Daryl sa likuran nakita kong nakatayo si Ate Shan sa may pintuan at sumugod papalapit sa amin. Malutong na sampal ang tumama sa pisngi ko ng makalapit ang kapatid ko.

“Shan!” Saway ni Daryl at kaagad na pinigilan si Ate na makalapit sa akin.

“Malandi kang babae ka! Talagang bumalik ka pa rito para ahasin ang asawa ko! Ahas!–At ikaw naman Daryl isipin mo namang may asawa’t anak ka na bago ka makipaglandian!” Galit na sambit ni Ate at tinulak niya ang asawa niya papalayo sa kaniya.

“A-Ate...”

Hindi ko akalain na sa pagkikita namin isang malakas na sampal ang ibibigay niya sa akin, imbes na mahigpit na yakap.

“Wag mo akong maate-ate Ashley dahil hindi kita kapatid! Masaya na kami na wala ka dito! Bakit kasi bumalik ka pang haliparot ka?!” Susugorin niya pa sana ako pero na pigilan na siya ng asawa niya.

“Shan, ano ba! Walang ginagawang masama ‘yong tao, can you please stop! You're paranoid.” Galit na sambit sa kaniya ni Daryl habang magkatitigan sila.

“Talagang pinagtatanggol mo pa ang babaeng ‘yan? Magsama kayo!”

Winaksi ni Ate Shan ang pagkakahawak sa kaniya ng kaniyang asawa at padabog na umalis sa garden, tahimik lang akong nakatayo habang pinagmamasdan si Ate.

“I’m sorry Ashley. I'm sorry–Shantalle?!”

Kaagad namang sumunod si Daryl kay Ate ngunit bago pa siya makalayo nagsalita ako.

“Pag-isipan mong mabuti ang pinagsasabi mo, Daryl, kung hindi ka pa nakakalimot ibahin mo ako sayo. Wala tayong ugnayan sa isa't-isa para sabihin mo ang bagay na ‘yan. Pag-isipan mo muna ang mga salita na lumalabas sa bibig mo dahil hindi lang relasyon namin nang kapatid ko ang na sisira dito. Leave me alone...” Tinalikuran ko siya.

Kung anu-ano ang pinagsasabi niya. I already move on and I don't care about there relationship anymore to think that I'm happy for the both of them.

Alam ko na mula nang maging kami ni Daryl nagsimula na ring ituring ako ni Ate na parang hindi niya kapatid. Galit na galit siya sa akin dahil ako ang mahal ni Daryl na siya namang minamahal niya. Kung alam ko lang na may gusto siya kay Daryl ide sana nilayuan ko ito dahil ayaw kong masira kaming magkapatid dahil lang sa lalaki.

Hindi ko masisi si Ate kung bakit ganu'n na lang siyang umasta dahil alam niya kung anong meron kami ni Daryl bago sila naging mag-asawa.

Mas masakit pa sa sampal na ibinigay niya sa akin ang salitang hindi niya ako kapatid. Mula noon palagi niyang binabato sa akin ang salitang hindi niya ako kapatid, sobrang sakit no'n sa akin na sarili ko pang kapatid ang magsasabi niyon sa akin.

I cried silently not just because she slap me, she throw me a word that I am a not her sister and also I am a bitch in her eyes, na wala namang katutohanan.

Akala ko sa paglipas ng panahon na hindi kami magkasama magbabago na siya. Magiging mabait na siya sa akin, babalik na kami sa dati ngayon na nasa kaniya na si Daryl pero mas mukhang lumalim pa ang galit niya ngayong nandidito ako sa bahay.

“Hija? Ashley, anak?” Pinunasan ko ang luha na umaagos sa aking pisngi bago humarap sa pinangagalingan ng boses.

“Mom...” I smiled weakly as I saw Mom standing in front of me, she's smile when our eyes meet.

“My Amira. I miss you baby...” Naglakad ako papalapit kay Mommy at niyakap ko siya ng mahigpit ganu'n rin siya sa akin.

I miss my Mom so much, kaya hindi ko na mapigilang umiyak dahil sa tuwa na nagkita ulit kami.

Si Ate lang naman ang nagsasabi na hindi niya ko kapatid ngunit parehong pagmamahal ang ibinibigay sa aming dalawa ni Mom at Dad kaya kahit anong mangyari hindi ako maniniwala sa pinagsasabi niya na hindi niya ako kapatid.

“Mommy... I miss you too! I miss you...”

Hinaplos ni Mommy ang magkabilaang pisngi ko dahil umiiyak ako na parang bata pa.

“Shh... Tahan na anak, masaya ako na bumalik ka, akala ko binibiro lang ako ng Daddy mo na pag-uwi ko ay naririto ka, sobrang saya ko na nandidito ka na.” She hug me again.

“Teka na saan ang apo ko?” Inilibot ni Mommy ang paningin sa kabuohan ng garden na parang hinahanap niya si King.

“Tulog po siya sa kwarto ko.”

“Aw... I’m excited to see him. Pumasok na tayo sa loob at doon maghintay sa Daddy mo para sabay-sabay tayong kumain ng dinner. Pa uwi na iyon.” Nginitian ko si Mommy.

“Sige po,”

Sabay kaming pumasok ni Mommy sa loob ng kabahayan ngunit na iwan muna ako sa living room dahil umakyat muna siya sa kwarto para magbihis. I sat down on the sofa while surfing on my phone.

Narinig kong bumukas ang main door at si Daddy ang iniluwa ng pinto. Tumayo ako at sinalubong si Daddy.

“Daddy!”

Bumaling sa akin si Daddy habang nakangiti, nginitian ko rin siya naglakad ako papalapit sa kaniya para yakapin siya.

“Amira Ashley, my daughter...” Hinalikan ako ni Daddy sa noo bago niyakap. I smiled feel likes I am just a little kid waiting for my daddy to come home every night from work.

“I miss you so much.” Hinalikan niya akong muli. “Miss na miss na rin kita Dad.” Mas humigpit ang yakap ko kay Daddy.

“Where is my grandchild?” Tanong ni Daddy habang nakatingin sa kaniyang pambisig na relo.

“He’s sleeping, Dad.”

“Okay, a minutes from now. You're going to meet your bodyguard,” Nakangiting tugon ni Daddy.

“Bodyguard?” Gulat na tanong ko sa kaniya.

“Yes, Alexander call me that he want the best bodyguard for you...” Oh god.

Sinabi ko ng ayaw ko ng bodyguard, ayos naman kaming nakarating dito sa Mansion. Hindi bodyguard ang kailangan ko kundi siya! Siya ang magpakita sa akin dahil wala naman akong ibang gusto kundi ang makasama siya.

“Dad, I don't need a bodyguard—

“This is your husband wanted and I can't see wrong with it, my daughter, it's for your own safety, forgot about what happened before that will never gonna happen again...” Naupo ako sa sofa and I dialed Alexander’s number he's network busy.

Nakakainis ka talaga Alexander kung hindi ka busy, not coverage, gusto mo ikaw lang palagi ang tatawag sa akin, paano naman ako kapag may kailangan sayo? Letse.

“He’s busy!” I frustrated said.

“Because he's a business man, Amira Ashley. Understand him, he's your husband after all he's doing everything to give you an happy life. Did–”

“What is going on here?” Napatingin ako sa pababa sa hagdanan. It's Mom wearing an elegant dress that really suit to her.

“Hon,” Sinalubong ni Daddy si Mommy at hinalikan sa pisngi. “I’m just—

“Escuse me, Sir, Mayroon pong maghahanap sa inyo,” The maid cuts daddy's off.

Hindi ko sila binibigyan ng pansin dahil busy ako sa phone ko kaka-dial sa cellphone number ni Alexander na kanina ay network busy ngayon naman cannot be reached.

Na saan ba siya at wala siyang signal?

“Patuloyin mo,” Tugon ni Dad.

“Good evening Sir, Madame.”

Bati ng isang baritonong boses na sa pagkakasambit niya bakas na seryoso siya. May kakaibang kaba akong naramdaman ng marinig ko ang kaniyang boses.

My heart beat so fast as I heard his voice. It's look like sounds familiar.

“Good evening, glad to see you Mr. King,” Sagot ni Daddy at nahagip ng mata ko na nakipag-kamay siya rito. Tumuwid ako ng pagkaka-upo sa sofa dahil may bisitang hindi ko kilala.

“This is my Wife, Sunshine.” Pagpapakilala ni Dad.

“Good evening, Madame.” Sa pangalawang pagkakataon narinig ko ulit ang boses niya na siyang nagpapakaba sa dibdib ko.

“Hello! Is nice to meet you, Hijo.” Masayang tugon ni Mommy.

“Anyway, Hon, he’ll be Amira Ashley’s bodyguard.” Natigilan ako ng marinig ko ang sinambit ni Daddy.

“Amira Ashley, he’s Asher King your bodyguard,” Nanlaki ang mata ko.

“Amira Ashley, he’s Asher King your bodyguard,”

“Amira Ashley, he’s Asher King your bodyguard,”

He's Asher King...

Paulit-ulit na pumapasok sa isipan ko ang sinabi ni Dad ka sabay ang isang ala-ala na pumasok sa isipan ko ngunit hindi ko malaman kung saan ko na nga ba narinig ang pangalang iyon. Nilingon ako sa lalaking kausap ni Daddy.

What the hell! Siya?! Siya ang magiging bodyguard ko?!

Mabilis ang tibok ng puso ko ng magtama ang mata ko sa brilliant blue na mata niya na nakaka-akit mas bumilis ang tibok ng puso ko ng nakatuon sa akin ang kaniyang mga mata.

Napakagwapo niya sa paningin ko mas gwapo sa kaibigan ni Alexander na si Ress. Makapal na mga kilay, matangos na ilong at manipis na labi. Idagdag pa ang kaniyang bagong gupit na buhok na itim at may ilang hibla na kulay blonde, bagay na bagay sa kaniya ang suot niyang black long sleeve and black jeans with white shoes.

Sa itsura niya mukhang bata pa siya at hindi nagkakalayo ang edad naming dalawa, talaga bang siya ang magiging bodyguard ko? Eh mas mukha pa siyang mayaman kaysa sa akin eh!

Wake up, Amira Ashley!

Talaga bang Asher King ang pangalan niya? Oh god, why do it's seems he's name is so sounds familiar.

Ano bang nangyayari sayo, Amira Ashley! Bakit nakatitig ka sa kaniya at nagawa mo bang ilarawan ang lahat sa kaniya? Hindi naman ako dating ganito pero bakit hindi ko maalis-alis sa kaniya ang mata ko?

Ano ba itong nararamdaman ko?

“Mr King, my daughter, Amira Ashley.” Formal na pagpapakilala ni Daddy sa akin sa lalaking kausap niya.

He lick his lower lip, “Good evening,” Tipid niyang bati sa akin.

Is he seducing me?

“Is nice to finally meet you Miss, totoo nga ang sabi-sabing napakaganda mo sa malapitan.”

Napalunok ako sa sinambit niya. Hindi dahil sa papuring sinabi kundi dahil sa takot na baka maulit ang nangyari sa akin noon.

Alam kung malayo siya sa dati kong bodyguard pero sa pananalita niya hindi ko masasabing ligtas ako dahil iba siya sa bodyguard ko noon, walang kibo at lahat ng utos ni Daddy sinusunod ngunit na gawa niya akong ipahamak, paano pa kaya sa lalaking ito na mukha lang ang ganda.

Aksidente lang ba talaga ang pagkikita namin sa resort o talagang sinasadya? Oo, kilala ko siya dahil siya ang na banga ko at nagligtas sa anak ko, I introduce my name on him but I don't care who's he. I didn't bother to know his name.

“I know, Mr... King? Is that really your name? Can I have your background?” I formally said and force myself to avoid looking at him.

“No need. I already check his background. I can say his the best and trusted person. He know everything about weapon, martial arts and I trust him that he can save you in any danger.” Singit ni Daddy.

“Dad, Mr King?...” I asked curiously.

“He’s surname." Dad simple explain.

“May problema ba sa pangalan ko, Miss?” I look at him seriously.

“Mrs. Call me Mrs. Adamson.” Pagtatama ko sa kaniya.

“Yes, Ma'am.” Ngumiti siya. “Mrs. King...” He added.

Nagpanting ang pandinig ko at mas bumilis pa lalo ang tibok ng puso ko. Letse!

“What did you say?!” I can't help not to shout, how dare he is!

“Mauna na ho, ako." Magalang na paalam nito na hindi pinansin ang tanong ko.

Bastos!

“The dinner is ready, tamang-tama ang dating mo, Mr King saluhan mo na kami.” Inimbeta pa ni Mommy, bodyguard ko siya hindi siya bisita para sumabay sa amin sa pagkain.

“King... Bagay na bagay sa iyo ang ‘yong apelyido. Ganiyang mukha at ugali ng isang tunay na Hari.” Mom added.

“Mom, it is our family dinner hindi gugustuhin ni Ate Shan na may kasabay tayong hindi kilala.” Binalinggan ko si Mr. King kuno na nakatingin sa akin ng seryoso.

“Tsaka, Mom, King lang ang apelyido niya walang hari dito sa Pilipinas at walang hari na arogante.” Apila ko sa sinabi ni Mommy.

Kahit nakakailang ang titig niya na gawa ko pa rin siyang irapan. Ramdam ko na sa akin lang siya nakatingin kahit na hindi ko siya tinitingnan.

“Salamat Madame pero hindi na ho. Mayroon pa ho akong dapat gawin bago magsimula sa trabaho pumunta lang ako para makita si Ma'am Mia.” Tukoy niya sa akin.

Tumaas ang isa kung kilay ng mas pina-ikli niya pa ang pangalan ko. Letse! Hindi Mia ang pangalan ko! Amira Ashley ang pangalan ko saan naman galing ang Mia? O hindi naman kaya sa ganda ng pangalan ko hindi niya matandaan kaya kung anu-ano ang iniimbento niya.

Napakagalang niyang magsalita, iyon bang tipong ginagalang niya sina Mom at Dad na parang magulang hindi bilang isang Boss.

“Okay, magsisimula ka na bukas. Sa lahat ng oras dapat na kasama ka ng anak ko. Wala kang papalampasin na minuto na wala siya sa mata mo, I won't ask you too much, all you need to do is to secure her safety, you can move here.” Seryosong bilin ni Daddy.

“Yes sir, mauna na po ako.” Tumango naman kaagad si Daddy.

“About the salary. Makakaasa ka magandang benepisyo na makukuha mo, just do your job well.” Muling sabi ni Daddy bago tuluyang umalis.

Nakita kong papalabas na siya ng bahay kaya sinundan ko siya ng tingin. Kaagad naman akong napa-iwas ng muli siyang lumingon sa kinaruruonan namin bago siya tuluyang lumabas ng pinto.

Kaagad naman kaming pumunta sa garden dahil dito si Mommy nagpahanda ng dinner para sa aming lahat habang naghihintay kila Ate tahimik lang kaming naka-upo sa harap ng mesa.

“Daddy!” Kumunot ang noo ko ng marinig ko ang boses ng bata.

“Daddy! Daddy!”

Nagkatinginan kami nila Mom and Dad. I realize it's my son's voice. Kaagad akong tumayo at naglakad papunta sa living room nakasunod lang sa akin sina Mom and Dad.

“Alma, si Amari?” Kaagad kong tanong kay Alma ng makita ko siyang papalabas ng main door.

“Hinahanap ka po niya pero bigla na lang pong lumabas ng may makitang lalaki na galing dito sa loob,” Paliwanag nito.

“Amari.”

Tawag ko sa anak ko ng makita ko siyang nasa harapan ng gate habang umiiyak na para bang may hinahabol siya. Lumapit ako sa kaniya at na upo para magkapantay kami ng mukha. Pinagpawisan na siya sa kakaiyak niya, kawawa naman ang anak ko...

“Daddy! M-mommy, my Daddy! Daddy! I saw Daddy!”

Paulit-ulit niyang sinabi habang may tinuturo siya sa labas ng Gate. Pagtingin ko sa labas ng Gate sa hindi kalayuan may nakita akong sasakyan na para bang sa amin nakatingin ang tao sa loob.

Kumunot ang noo ko, walang ibang pumasok dito kundi si King. Siya kaya ang nakita ng anak ko?

“N-no, baby no. Wala si Daddy, hindi iyon si Daddy, Okay?” Pinunasan ko ang basang-basa niyang mukha nang dahil sa luha niya, sunod-sunod naman siyang napailing.

“No, it's Daddy! Mommy my Daddy!” Pag-uulit niya habang nakatingin pa rin sa sasakyan na nakapark sa hindi kalayuan na kanina niya pa pinagmamasdaan. Sa pangalawang beses na nilingon ko ito, humarurot na ito pa alis.

Bakit parang pinagmamasdaan niya kami ng anak ko? May connection ba siya sa amin ng anak ko? Binuhat ko ang anak ko at niyakap ng mahigpit, while my tears leaky down to my cheek.

Seeing him crying it's kill me.

I'm sorry baby...