TONM 2

AMIRA ASHLEY

MATAPOS ang gabing pag-uusap namin ni Alexander.

Nagdadalawang isip ako na tumuloy pa balik ng Pilipinas lalo't na hindi pa rin nawawala ang takot sa puso ko. Ayaw ko na ring balikan ang lahat ng sakit na naranasan ko, ayaw ko ng maramdaman muli.

Ngunit hindi ako maka-hindi kay Alexander dahil nakahanda na ang lahat at kailangan kung panindigan ang mga sinabi ko sa kaniya. This is the only way I know that he’ll surely show up himself on me, hindi ko nga alam kung anong magiging kahinatnan namin pero umaasa ako na sa loob ng dalawang linggo ay magpapakita siya sa akin kung talagang mahalaga sa kaniya ang kasal naming dalawa.

This is the only way to himself that he truly accept me wholeheartedly despite of my imperfections and if he value our marriage, he will.

“What's going on here?”

Kinabahan ako ng marinig ko ang isang baritonong boses na may halong katigasan na para bang galit. Ito ba ang sinasabi ni Alexander na bahala siya sa lahat pero hindi alam ng staff na darating kami?

Nakakainis!

“Mommy, it's to hot!”

“Sandali lang baby.”

Maganda sana ang bungad sa amin ng lalaking staff pero hindi nila kami hinayaang makapasok sa resort.

Ang haba ng binyahe namin papunta rito tapos ganito lang ang sasalubong sa amin?

Kawawa naman ang anak ko, pagod sa byahe. Hindi pa sanay sa clima ng Pilipinas.

Dahan-dahan akong humarap sa pinangagalingan ng boses. Napa-atras ako ng bumungad sa akin ang matipunong dibdib. Nag-angat ako ng tingin, akala ko ang resort lang ang maganda pero bakit mas maganda ang tanawin na nasa harapan ko?

Kaagad akong umiwas sa napakagwapo ng seryoso nitong mukha. Hindi ako tumitingin sa mukha ng kahit na sinong nakaka-usap ko this is the part of being a loyal wife.

“I said what's going on here?” Pag-uulit niya.

“A-Ah Sir, they want to check in here and she said that she's Mr. Alexander's wife.” A saff said.

Pinagmamasdaan ako nito bago bumaba ang tingin niya sa kamay ko na hawak ang kamay ng anak ko na nakatingin rin sa kaniya. Nakita kong kumunot ang noo niya habang nakatingin kay Axiel dahilan para humigpit ang kapit ko sa kamay nito.

Totoo naman na asawa ako ni Alexander, bakit hindi ba iyon kapani-paniwala?

“Ress,” He simple said and handed his hands for shake hands on me. “Alexander's friend.” He added as I accept his offer.

“Call me Ashley.” If he's Alexander friend he know where Alexander is and they know each other. Oh god, hindi ako nagkamali na umuwi ng Pilipinas.

I really want to meet him!

Nabuhay ang pag-asa ko na sa ilang taon namin bilang mag-asawa sa wakas magkikita na kami.

“Don’t touch my Mommy!” Yumakap sa akin ang anak ko kahit kailan talaga napaka-seloso nito.

Hindi ko alam kung bakit ganito ang anak ko para bang ang tanda niya na kung umasta, he's so possessive.

Binawi niya ang kamay niya sa akin na para bang na paso ng magkahawak kami ng kamay at inilagay iyon sa bulsa ng pantalon niya siguro dahil sa sinabi ni baby, pati ba naman sa bata takot siya o nahihiya?

Napakamot siya sa batok niya.

“Sorry kiddo. Ress the name and you are?” Umuklo ito at iniabot ang kamay niya kay baby para makipagkilala.

“You can me, Tito.” Nag-angat ng tingin sa akin si baby kaya nginitian ko siya, pinagmamasdaan niya ang kamay ni Ress.

“My name is too long and I can't pronounce it properly,” Ress chuckled. He look so happy with kid.

Napangiwi ako.

“If that so, kiddo what's your nickname?” Nanatiling naka-abot ang kamay niya kay baby.

“King!” May son exclamed and his small hands accept Ress offer.

Oh my god! I am the only one who can call him that!

Nanlaki ang mata ni Ress at sunod-sunod na umubo nabulunan ba ng sarili niyang laway, tsk. Mali ba ang tawagin ko siyang King?

“Are you okay?”

Nagtatakang tanong ko sa kaniya. Tumayo siya ng tuwid habang nakatitig kay King na nakangiti sa kaniya. Bakas pa rin ang gulat sa mukha nito.

“Yup! Is nice to meet you Ash and little King, welcome to the Adamson's private resort.” Sambit niya habang ginulo ang buhok ng anak ko.

“Ihanda niyo ang private room ni Alexander,” Sambit nito sa staff. “Kakalinis lang po, Sir.”

“Good.” ani nito at sinabing ihahatid niya kami sa silid.

“This way Ash,” Itinuro niya sa akin ang papunta sa elevator pinindot niya ang rooftop botton. “Walang ibang kwarto sa rooftop kaya hindi ka maliligaw, lahat ng kakailanganin niyo nasa kwarto na. Tawagin mo lang ang staff kung may kailangan ka. Sige aalis na ako may meeting pa akong pupuntahan maybe some other day we can talk I want to know you more,” He smiled and he wink at me.

“See you around!” Kumindat ulit siya sa akin ng makapasok na kami ni Baby sa elevator. “Thank you,” Nakita ko pa siyang ngumiti at tuluyang sumara ang pinto ng elevator.

Ang gwapo ni Ress, ganu'n rin kaya ka-gwapo ang kaibigan niyang si Alexander?

Mas lalo tuloy dumagdag ang pagnanais ko na makita si Alexander ngunit may parte rin sa akin na nasasaktan. Siguro ayaw ni Alexander na magpakita sa akin dahil sobrang ang layo namin sa isa't-isa.

I am a plain, simple and a mother. Siya naman ay kilalang-kilala ng mga tao bilang isang pinakabatang bilyonaryo, we are not in the same level of status in life.

Kaagad akong na tauhan ng tumunog ang elevator at bumukas na ito. Lumabas ako na buhat-buhat ang anak ko papunta sa nag-iisang pintuan dito. Binuksan ang pinto at bumungad sa akin ang napakalaking kabuohan ng silid.

King size bed, mini living room, study table book shelf with a couch. Puti ang lahat ng kagamitan sa loob ng silid maging ang kulay ng wall puti kaya naman sobrang aliwalas sa mata lalo't pa napaka-ayos ng mga gamit na para bang hindi nagagalaw.

“Wow... Mommy this is nice!”

Inilapag ko sa kama si King nakangiti itong tumakbo papunta sa may headboard at naupo sa mga unan habang nakasandal sa headboard.

Hindi ko tuloy maiwasan na mapangiti sa tuwing naalala ko kung bakit King ang tawag ko sa kaniya. Nakakatuwa kasi ng bulol pa siya hindi niya mabigkas-bigkas ang salitang games. He said King instead of games. Sounds good to me that's why I call him King.

“Baby, careful...”

Bilin ko sa kaniya ng naglulumikot habang yakap ang isang star shape na pillow. Madami kasi ang unan sa kama at may iba-iba itong hugis.

Naglakad ako papunta sa kaliwang pinto na nandidito sa silid. Nang buksan ko ito sumalubong sa akin ang panlalaking amoy napakaganda ng banyo at malaki rin ito, may bathtub, shower, sink and of course the urine for men and bowl. Wow!

Naglakad ulit ako papalapit sa isa pang pinto this is a walk-in-closet dahil damit ang bumungad sa akin, hindi damit panlalaki ngunit pang babae at pang bata. Nakita ko ring mayroon pang mini living room dito katabi ang whole body mirror and the dresser.

Siguro ito ang sinasabi ni Ress na lahat ng kakailanganin namin nandidito kaya naman kumuha ako ng damit naming mag-ina na pangtulog upang maligo bago makapag-pahinga.

Sabay kaming naligo ng anak ko at pagkabihis na pagkabihis namin nakatulog na siya kaya tinabihan ko na rin siya para makapag-pahinga na rin ako para bukas ay mayroon na akong lakas upang maglibot dito sa buong resort.

GINAGAWA ko ang lahat para mapasaya ko ang anak ko sa bakasyon namin umaasa ako na sisipot rin si Alexander.

“Mommy, I love you...”

Nginitian ko ang anak ko ng marinig ko ang sinabi niya nakatayo siya sa harapan ko habang yakap niya ang isang bola na para bang nangigigil dito.

“I love you too, my King.”

Kasalukuyan kaming nandidito sa seashore, pinagmamasdan ko siyang naglalaro ng kaniyang bola. Masayang-masaya na naglalaro ng kaniyang bola.

Ilang araw na kami dito ngunit wala pa ring Alexander na nagpapakita sa akin. Wala rin akong na tatangap na tawag mula sa kaniya nitong nakaraan. Iniisip na sobrang busy lang siya sa trabaho. O, baka naman busy sa ibang bagay na hindi niya masabi sa akin?

Hindi maganda ang huling pag-uusap namin dahil sa sinabi ko sa kaniya. I'm just desperate to see him, ginawa ko lang naman ‘yon para sa amin.

“I love you more and more my baby...” Magkatapat ang mukha namin. Nakangiti siya ng sobrang tamis na hindi ko maiwasang mapangiti na rin dahil sa sobrang tamis ng ngiti niya. Nakasanayan ko na ang kaligayahan ng anak ko ay kaligayahan ko. Wala ng magbabago.

“Wait me here, baby. I’ll get you some drinks, okay?” Ngumiti naman siya sa sinabi ko.

“Yes po!” Tugon niya.

Hindi naman mahirap na alagaan ang anak ko lalo pa't hindi naman matigas ang kaniyang ulo.

Naglakad ako papunta sa counter para mag-order ng maiinom. Binalinggan ko ang anak ko na abala na sa paglalaro sa buhanginan. Patuloy pa rin ako sa paglalakad kahit na nasa kaniya ang mata ko.

“Aray!” Reklamo ko ng mabanga ako. Kaagad akong napahimas sa aking noo habang nakayuko.

“Careless woman.” Kumunot ang noo ko ng marinig ko ang boses niya. Hindi dahil sa sinambit niya kundi dahil sa familiar ang kaniyang boses.

Nainis ako ng mapag-tanto ko ang sinabi niya, how dare he is!

“Anong sinab—

Hindi ko natapos ang sasabihin ko ng wala na akong makitang tao sa harapan ko para na nga akong tanga na nagsalita. May natatanaw akong isang lalaki na naglalakad papalayo mula sa direction ko.

Napatitig ako sa kaniyang likuran, likod pa lang masasabi ko ng napaka-gwapo niya! Matangkad ito at kitang-kita ang ka putian niya sa suot niyang itim na T-shirt at black jeans. Napaka-manly ng paglalakad niya lalo't pa nasa bulsa ng suot niyang pantalon ang kaniyang kanang kamay.

Lutang na dumiretso ako sa counter at bumili ng orange juice para sa anak ko. Naglakad ako pabalik sa kinaruruunan niya pero hindi ko natatanaw ang anak ko sa kinaruruunan niya.

“Iyong bata nalulunod!”

“Tulongan niyo ang bata!”

“Sinong kasama niyan?! Kawawa naman.”

Napako ako sa kinatatayuan ko at hindi ko namalayang nahulog na sa kamay ang hawak kung baso. Gusto kung tumakbo at sagipin ang anak ko na na lulunod sa dagat ngunit hindi ako makakilos, nanginginig ang buong katawan ko, sumikip ang dibdib ko at hindi ako makahinga ng maayos. Pakiramdam ko na wawalan na ako ng lakas.

“Baby,”

Mahinang sambit ko kasabay ng pagpatak ng luha ko ng hindi ko na nakikita ang anak ko. Tanging ang bola na lang na hawak niya ang natatanaw ko.

Tumakbo ako papunta sa dagat para sagipin ang anak ko kahit sobrang panghihina na ang nararamdaman ko pinilit ko pa ring tumakbo para iligtas siya, hindi.

Hindi ko kakayanin na mawala siya sa akin.

May isang lalaki na walang alinlangang lumangoy sa dagat, ganu'n din sana ang gagawin ko kahit na hindi ako magaling na lumangoy mailigtas ko lang ang anak ko—

“Bitawan mo ako!”

Pagpupumiglas ko sa lalaking humawak sa braso ko ng makita kong ilang segundo pang hindi pa rin lumilitaw ang lalaki kanina—Hindi! Ang anak ko...

“Hindi pwede. Masy–”

“Ang bata!”

“Ayan na! Thank you Lord!”

“Hayst! Sana ako na lang ang nalunod, ang gwapo niya!”

Napatigil ako sa pagsasalita ng marinig ko ang ilang bulong-bulongan at napatingin sa dagat. Nakita ko ang isang lalaki na buhat-buhat ang anak ko na walang malay. Kumirot ang puso ko ng makita kung ganu'n ang situation ng anak ko, hindi.

Binitawan na ako ng lalaking nakahawak sa akin, kaagad naman akong lumapit sa kinaruruonan nito, inihiga nito ang anak ko sa buhanginan, hinubad nito ang damit niya at nagmamadaling binibigyan ng CPR ang anak ko.

Nakatitig lang ako sa kaniya habang ginagawa niya iyon sa anak ko ng hindi pa ito nagkamalay, mouth to mouth naman ang ginawa niya.

“Shit.”

Rinig kong sambit niya at pa ulit-ulit na binigyan ng CPR ang anak ko. Hindi ko alam ang gagawin ko, hindi ko rin magawang lumapit sa kanila para akong mawawalan ng malay na makitang ganu'n ang anak ko.

Napatakip ako sa bibig ko habang patuloy na umiiyak na habang tumatagal hindi nagkakamalay ang anak ko. Nadudurog ang puso ko.

“Beautiful Dad...” Napakurap-kurap ako ng marinig ko ang boses ng anak ko.

“Anak? Baby...”

Kaagad akong lumapit sa kaniya hinaplos ko ang kaniyang likod ng may tubig pang lumalabas sa kaniyang bibig. Niyakap ko siya ng mahigpit habang umiiyak. Sobrang kaba at takot ang naramdaman ko. Hindi ko kakayanin kung mawawala siya sa akin.

Nabawasan ang tinik sa lalamunan ko ng makita ko siyang gising at iniyak ko na lang ang sakit na nararamdaman ko.

“Baby... Are you okay? I'm sorry, sorry... I'm s-sorry...” Hinaplos ko ang buhok niya at hinalikan ko siya sa ulo habang umiiyak.

Kasalanan ko kung bakit muntik pa siyang mawala sa akin. Kung hindi ko siya iniwan hindi siya malalagay sa ganu'ng sitwasyon.

I'm a bad mom.

“M-Mommy...”

Hinawakan niya ang kamay ko dahilan para mapatingin ako sa kaniya, nakangiti siya sa akin kaya hindi ko maiwasang mapangiti habang umiiyak.

“W-Where is my juice?”

Naiiling na niyakap ko siyang muli, juice pa rin ang nasa isip niya kahit na muntik na siyang mapahamak.

“I-Ikukuha ulit kita. Ayos ka lang ba may masakit ba sayo? Huh? Baby, naman eh. Pinag-alala mo ako, eh.” Sunod-sunod naman siyang napailing at sumiksik sa akin.

“I’m sorry Mommy...” Umiling ako. “N-No,”

Napalunok ako ng magtama ang mata ko sa mata ng lalaki na nagligtas sa anak ko. Nakatayo siya sa harapan ko may towel na nakasampay sa kaniyang balikat topless siya habang basang-basa ang pantalon na suot niya.

“I chase my ball, the wave bring me there...” He explained.

“Hindi mo na sana hinabol, anak. Mapapalitan natin ang bola mo pero ang buhay mo hindi. Anak, be careful.”

Tumayo ako habang buhat-buhat ang anak ko na mahigpit na nakayakap sa akin. Ilang hakbang ang pagitan naming dalawa, wala na rin ang mga tao na nakatingin sa amin kanina. Napalunok ulit ako ng makita kong sobrang lagkit ng titig niya sa akin, hindi pa rin ako nakakabawi sa panghihina na nararamdaman ko.

I gulp.

Napatitig ako sa kaniyang mukha para bang ayaw ng maalis ng mata ko sa kaniyang asul na mga mata. Pinunasan niya ang kaniyang buhok gamit ang towel bago naglakad papalapit sa akin.

Napa-atras pa ako ng isang hakbang na lang ang pagitan naming dalawa habang nakatitig sa akin. Magsasalita na sana ako pero walang boses na lumabas sa bibig ko ng ipatong niya kay King ang towel na dala niya. Napansin ko rin na nilalamig na ang anak ko.

“Don’t be so careless.”

Bulong niya malapit sa may tainga ko ng inaayos niya ang towel kay baby para akong napako sa sinabi niya at hindi ko mapigilang mapaluha.

Parang sinabi niya na ring wala akong kwentang ina, pinabayaan ko ang anak ko. Alam ko sa sarili ko na hindi ako ganu'ng ina pero hindi ko maiwasang masaktan dahil mula iyon sa kaniya.

Careless... Siya rin ba ang nabanga ko kanina?

ISANG araw na siyang may lagnat mula ng muntik na siyang malunod. Mabuti na lang at kompleto ang medicine na dala ko kaya hindi ako nahihirapan na maghanap dito na ipapainom sa kaniya pero hindi ko pa rin maiwasan na mag-alala lalo pa pabalik-balik ang lagnat niya.

“Pagaling ka na Baby... Please, nag-aalala na si Mommy,” Pinunasan ko ang luha ko.

“Don’t cry, Mommy. I’ll be okay.” Pinunasan niya ang luha ko gamit ang kaniyang hinlalaki.

“I won't, just promise me you'll never gonna leave me.” Hinawakan ko ang mga kamay niya at hinalikan iyon.

“I won't, Mommy. I love you and I don't want to hurt you...”

“I love you more baby. I love you so.” Inayos ko ang kumot niya at hinalikan ko siya sa noo.

“Take a rest, baby, get well soon, please.” He nodded and give me a smile before he close his eyes.

Pinagmamasdan ko siya habang natutulog. Hindi ko siya basta-basta iniiwan, hindi ako umaalis sa tabi niya kung hindi kailangan.

Narinig kung may kumatok sa pinto kaya tumayo ako at lumabas ng kwarto.

“Wait lang, Baby.” Hinalikan ko ang kamay ng anak ko.

Baka iyong pagkain na in-order ko dahil wala na akong oras para magluto ng makakain ko.

Tinungo ko ang pintuan at binuksan ko iyon. Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang lalaking nakatayo sa harapan ko. Kung mukha lang naman ang pag-uusapan masasabi ko na madami nang pinaluhang babae.

Anong ginagawa niya dito?

I gulp as I saw him staring at me so deep. The way he look at me is really different, pakiramdam ko wala akong saplot sa mga titig niya.

Hindi ko gawaing tumingin sa mga mata ng mga lalaki na nakaka-usap ko pero siya? Hindi ko maiwasang hindi mapatitig sa mga mata niya na para bang inaakit ako.

As our eyes meet my heart beat so fast. This can't be!

“A-anong ginagawa mo dito?” He straight look at me.

“Nagdala ako ng pagkain,” Itinaas niya ang isang paper bag.

Bakit naman niya ako dadalhan ng pagkain, eh, hindi naman kami magkakilala? Isa pa, paano niya nalaman ang kwarto namin ng anak ko. Akala ko ba private resort ito ni Alexander?

“Pwede ba akong tumuloy?” Hindi ako sumagot parang may sariling isip ang kamay ko na niluwagan ko ang pintuan.

Hindi ako mahilig nakipag-usap sa lalaki, ni hindi ko magawang humarap sa kahit sinong lalaki at hindi ako tumitingin sa mukha pero sa kaniya? Hindi ko maiwasang hindi mapatitig sa mukha niya, ang ganda ng mga mata niya.

“Where's your son?” Tumuloy siya sa kusina at inilagay sa mesa ang bitbit niyang paper bag.

“N-nasa kwarto. Anong ginagawa mo dito? Bakit mo nagdala ka ng pagkain? Magkakilala ba tayo?” Pinag-cross ko ang mga kamay ko habang walang emotion na nakatingin sa kaniya.

“Alin ba sa mga tanong mo ang gusto mong unahin ko?” He smirked.

His so creepy! Iyan ang mukha na hindi katiwa-tiwala!

“Una, gusto kong makita ang anak mo. Pangalawa, para sa anak mo ang pagkain na dala ko. Pangatlo, hindi tayo magkakilala.” He continue.

“Who are you?” Mataray kong tanong sa kaniya.

Wala akong balak na makipag-usap sa kaniya dahil hindi ko siya lubos na kilala, siguro hinayaan ko siyang makapasok dahil iniligtas niya ang anak ko. Utang ko sa kaniya ang buhay ng anak ko, kailangan ko ring magpasalamat sa kaniya.

“Ashley, married.” Dugtong ko.

Napansin ko ring napatitig siya sa kamay ko, siguro kinukompirma niya kung totoo ang sinasabi ko.

“I see,” Tumango-tango pa siya.

“Thank you for saving my son's life–”

“Hindi ako tumatanggap ng salamat lang,” Putol niya sa sinabi ko.

Wala na talagang libre sa mundo. Kung sa bagay buhay ang sinagip niya dapat lang na huminggi siya ng kapalit, inaasahan ko na ‘yan.

“How much?”

Napatitig siya sa mata ko, gusto kung malaman kung anong nasa isip niya ngunit wala akong emotion na nababasa mula rito.

Blanko ngunit alam kung madaming nakatagong emotion sa likod ng nakaka-akit niyang mga mata. Sunod-sunod akong napalunok dahil sa kakaibang titig niya sa akin. Bahagya akong napa-atras nang makita kung nagbaba siya ng tingin sa aking dibdib pababa sa aking hita.

He look at me head to toe before he stared at me and a perverted smirk flash on his lips.

“Hindi ako tumatanggap ng pera bilang kabayaran.”