TONM 5

WALANG araw na hindi kumukulo ang dugo ni Amira o mula ng makilala niya si King. Over protective ito sa kaniya bagay na hindi niya maintindihan sa binata. Bodyguard niya ito pero kung amakto ay hindi lang pagiging bodyguard ang tinatrabaho.

Nag-angat ng tingin si Amira ng marinig ang katok sa pinto ng kaniyang opisina. Kumunot ang noo niya ng bumungad sa kaniya si Daryl, may dalang float sa kamay nito.

“What are you doing here?!”

Itinaas nito ang dalang float at nakangiting lumapit sa kaniyang table desk. “I brought you this.”

Napairap siya at masamang tingin ang itinapon dito. Hindi ito ang unang beses na dinalhan siya ng snack sa loob ng opisina.

Bagay na mas lalo siyang na iinis sa ginagawa nito paano na lang kung malaman ito nang kapatid niya?

“How many times do I have to tell you that you don't need to do this?”

“Amira, please let me. Ito lang ang paraan na alam ko upang makabawi sa'yo.”

“Makabawi? Kung gusto mong makabawi maging mabuting asawa’t ama ka sa mag-ina mo.”

“Gusto kung makabawi sa iyo—

“Wala kang dapat bawiin.”

Napatingin ako sa lalaking iniluwa nang pinto. Pares na itim na sapatos, itim na pantalon at sa bulsa nito nakalagay ang isa niyang kamay, itim na long sleeve na napapatungan ng itim na blazer. Makisig na makisig ang kaniyang tindig.

Nakatutok kay Amira ang mga mata ni King ngunit agad 'yong napalitan malamig na tingin ng bumaling ito kay Daryl.

“Sino ka naman?” Inis na turan ni Daryl kay King bago muling tumingin kay Amira. “Ito ba ang dahilan kung bakit hindi mo ako hinahayaang bumawi sa'yo?”

“Para saan pa, Daryl? Para saan?! You have nothing to do with me! My business is not your business, so please! Leave me alone and never show up yourself here!” Amira full of authority said while pointing the door.

Ilang saglit siyang pinakatitigan ni Daryl bago dinampot ang bitbit nitong float at mabilis na lumabas ng kaniyang opisina. Kumunot ang noo niya sa ginawa nito. Umupo siya sa kaniyang swivel nang makaalis ito at ilang beses na huminga ng malalim.

Bastard.

Nagulat siya nang biglang umikot ang kinauupuan niya. Handa na sana siyang magmura nang may inabot si King, isang rectangular box. Nag-angat siya ng tingin dito.

“This is for you.” Seryosong ani King.

Napatingin ako sa box na hawak niya. Binuksan niya ito at bumungad sa akin ang isang silver bracelet na may malaking green diamond.

“I can't accept this.”

“You don't have to say in this.”

Kinuha niya ang bracelet at ipinatong ang box sa desk. Kinuha nito ang pulsuhan niya.📌📌📌 Nakatingin ako sa kaniya habang isinusuot niya ito sa akin. This kind of jewelry is expensive why would he give me this? What is the meaning of this?

“You need to wear this alam in your hand 24/7.”

“An alarm?” Tiningnan niya ako na may pang-aasar. “What do you think it is?”

Sa ganda nito ay halatang mamahalin na hindi mo aakalain na isang alam.

“This is made for you.” I look at my wrist. I smile as I saw it suit to me. “How do I use this?”

Hinawakan niya ang pulsuhan ko. “Press here.” May pinindot siya sa may pendant nito dahilan para kumislap ang green diamond.

He look at me. “There's a microphone inside with gps tracking.” Our eyes meet. “No matter where you are, I'll be there immediately.”

Pakiramdam ko naghabulan ang dugo ko papunta sa puso ko at malakas na tinambol ito. Napalunok ako ng hindi niya inalis sa akin ang mata niya. Napatingin ako sa kamay ko na hawak niya, mabilis ko itong binawi sa kaniya dahilan para magbaba siya sa kamay niyang nakalahad.

Inikot ko ang swivel chair ko upang makaharap ko ang desk ko kung na saan ang laptop na pinagkaabalahan ko bago dumating si Daryl. Lumabas siya nang opisina ko nang bumalik na ako sa trabaho ko.

Tuktok na tutok ako sa trabaho nang sumapit ang alas kwatro iniligpit ko na ang ginagawa ko. Agad na lumapit sa akin si King ng lumabas ako sa opisina ko. Kinuha niya sa akin ang dala kong documents. Naglakad ako palabas nang restaurant habang nakasunod naman siya sa akin.

Pinagbuksan niya ako nang pinto sa backseat. Nahigit ko ang hininga ko nang suotan niya pa ako nang seatbelt. Tumingin siya sa akin dahilan para mapalunok ako nang ilang dangal na lang ang pagitan nang aming mukha maglalapat na ang aming mga labi. He smirked that's make my heart race.

Isinara niya ang pinto nang backseat. Tinap niya nang tatlong beses ng bubong nang sasakyan dahilan para paandarin na nang driver ang sasakyan. Nagtatakang nilingon ko siya na naiwang nakatayo sa tapat nang restaurant.

Hindi naman sa hindi ako sanay na kasama siya sa loob nang veranda sasakyan sa tuwing papasok ako sa restaurant at maging sa pag-uwi ko. Bakit hindi siya sumabay sa akin?

Tinanong ko ang driver kung bakit hindi sumabay si King wala itong ibang sinabi kundi hindi niya alam. Nang mapadaan kami sa isang supermarket ay pinahinto ko ang sasakyan upang makabili ako nang pasalubong sa aking makulit na anak.

Bumili ako nang mga paboritong kainin ni Amari sa gabi. Walang pila kaya mabilis akong nakabalik sa sasakyan dala ang mga chocolate at cookies na paborito nito.

Nakarating kami sa mansion na gabi na. Kumunot ako ng makita ko ang motor ni King sa garahe. Akala ko ba may pupuntahan ito?

“Good evening ma'am!” Sinalubong ako ni Alma. Kinuha niya sa akin ang dala kung bag at ilang documents.

“Pakidala na lang sa kwarto ko.” Tumango siya bago umakyat sa ikalawang palapag.

Naiwan akong mag-isa sa sala. Umupo ako sa mahabang sofa at isinandal ko ang ulo ko at pumikit ako. Ramdam na ramdam ko na naman ang pagod sa buong maghapon ngunit kailangan ko munang mabigyan ng oras ang anak ko bago ako magpahinga.

“Hija, nakauwi ka na pala. Maghahanda ako nang hapunan para sa'yo.” Biglang sulpot ni Nanny galing sa kusina.

“Kumain na po ba ang lahat?” Madalas kumakain kami ng dinner ay 7 PM it's just 6.

“Masama ang pakiramdam ng Mommy mo kaya nagpapahinga na ito sa kwarto. Si Shan kumain sa labas kasama si Daille. Ang Daddy mo at si Daryl ay hindi pa umuuwi.”

“Nanny, where's Amari?”

Kanina pa ako nandidito hindi ko naririnig ang boses ng anak ko. Maaga pa naman para matulog, kung nasa kwarto man ito ide sana tumakbo na ito pababa ng umakyat si Alma para dalhin ang gamit ko.

“Nasa harden kasama si Alma tuwang-tuwa sa mga alitap.” Nakangiting nagpaalam si Nanny upang maghanda ng dinner.

Nagtungo ako sa garden para puntahan si Amari lalo pa't alam ko na wala siyang kasama. Hindi pa ako nakakarating sa garden naririnig ko na ang boses ng anak ko na halatang tuwang-tuwa ito.

Napahinto ko sa paglalakad nang makita ko si King na kasama ang anak ko. I saw them lying on the grass, talagang tinuruan niya ang anak ko ng ganiyan, paano kung magkasakit ang anak ko?

Humingga ako ng malalim. “King!”

Bumalikwas naman silang dalawa sa pagkakahiga sa damuhan at sabay na bumaling sa akin.

“Yes Ma'am?”

“Yes Mom?”

Sabay nilang sambit na nakatingin sa akin. Napalunok ako ng makita ko ang itsura nila. May part sa akin na hindi ko gusto na napapalapit sa kaniya ang anak ko.

Natigilan ako nang sabay silang sumagot. Kumunot naman ang noo ni King at bumaling sa anak ko na nakatingin sa akin na nakangiti. Nakalimutan ko na ang surname ng bodyguard ko ay ang nickname ng anak ko dahilan para sabay silang sumagot.

“Beautiful Dad! Your name is King too?” My son innocently ask to King that's make my eyes widden who said to him to call this man a Daddy?

A smile flash on King's lips. “King.”

“Yes! I really love my name same as you. You're really my dad!” Dinamba ni Amari ng yakap si King bago tumingin sa akin na may malapad na ngiti.

“Thank you Mommy!”

Wala na ang Daddy niya at kahit kailan hindi ko magkakaroon ng lugar sa puso ang ama niya at hinding-hindi ko ito matatanggap dahil sa pambababoy niya sa akin.

Hindi ko alam kung dapat ko nga bang ipagpasalamat na namatay ito pero may bahagi sa akin na nawalan ng karapatan ang anak ko na makilala ang kaniyang ama. Naaawa ako sa anak ko na uhaw siya sa pagmamahal ng isang ama.

Walang pwedeng maging daddy ang anak ko kundi ang lalaking pinakasalan ako at inako ang lahat ng responsibilidad ng pagiging asawa’t ama sa aming mag-ina. Ngunit may bahagi sa akin na hindi bukal sa loob niya ang akuin kami lalo pa’t ilang taon na kami, hindi pa rin kami nagkikita.

“Mommy!”

Nagbaba ako ng tingin sa anak ko na nakayakap sa kanang hita ko. Umuklo ako upang buhatin siya. Niyakap ko siya nang mahigpit at ginawaran ng halik sa noo.

“Baby, don't lay on the ground again. It's dirty you might get sick!” Matalim na tingin ang itinapon ko kay King. “Leave my son alone!”

Inirapan ko siya at ipinasok ko na sa loob ng mansion ang anak ko. Nakasalubong ko si Nanny sa sala at sinabing nakahanda na ang hapunan. Hinugasan ko ang kamay ng anak ko bago ko siya pinakain.

Pagkatapos naming kumain ay inakyat ko na sa itaas. Sabay kaming naglinis ng katawan katulad ng aming nakasanayan na sa lahat ng bagay ay palagi kaming magkasabay. Mula sa pagligo na nagkukulitan, pagsisipilyo na nauuwi sa kalat dahil sa aming paglalaro.

Lumabas ako sa banyo na karga ko si Amari na nakasuot na ng kaniyang paboritong pajama. Inilapag ko siya sa paanan ng kama at mabilis naman niyang inabot ang isang remote control na robot na ngayon ko lang nakita sa gamit niya. Wala akong binibiling ganiyang laruan para sa kaniya.

“Mommy! Mommy! This robot is my favorite toy now! It is beautiful, isn't it mommy?” Ipinakita niya sa akin ang robot kaya lumapit ako sa kaniya at kinuha ito sa kamay niya.

Kumunot ang noo. “Where did you get this one?”

“Beautiful Dad give it to me earlier! He said this is special for me and this is very special to mine.”

Napatingin ako sa mukha ng anak ko na kitang-kita ko ang tuwa sa kaniyang mukha lalong-lalo na ang kislap sa kaniyang mga mata. Natatakot ako na baka isang araw ng kasiyahan na nakikita ko sa mukha niya ang maging dahilan ng kaniyang kalungkotan.

“Amari—

“Mommy its King!”

Bumuntong hininga ako. Umupo ako sa paanan ng kama at pinaupo ko siya sa kandungan ko habang hawak niya naman ang laruan. Niyakap ko siya at hinalikan sa noo.

“Baby, I want you to know that he's not your da—

“I know Mommy but I want him!”

Hinawakan ko ang mukha niya at iniharap ko sa akin. Kitang-kita ko sa kaniya ang matinding pagnanais sa kaniyang sinabi na hindi dapat.

“King listen to me. You can't call daddy a man you like 'cause it's not right. Baby, I don't want you to be friends with that man.”

“Why, Mommy?” He pouted. “He's my hero, my beautiful dad! He's nice, mommy! I have fun with him!”

Ayaw ko siyang mapalapit sa lalaking iyon dahil ayaw ko siyang umasa at masaktan. Hindi panghabang buhay bodyguard ko si King na mananatili sa tabi ko darating ang araw na lalayo siya at kapag dumating ang araw na iyon mawawala ang ngiti sa labi ng anak ko ng dahil sa kaniya.

Iniwan ko sa silid si Amari na mahimbing nang natutulog habang yakap ang robot na binigay ni King. Bumaba ako upang uminom ng tubig at nadatnan ko si King sa kusina na kumukuha ng bottle water sa loob ng fridge.

Napatingin siya sa kinaruruonan ko. Lumapit siya sa akin at inabot ang bottle water na kakabukas niya pa lang.

“You need this.”

Tiningnan ko ang inaabot niya sa akin bago ako nag-angat ng tingin sa kaniya na tumango. Tinanggap ko ang bottle water at uminom ako.

Tumalikod siya at muling kumuha ng isa pang bottle water. Sumandal ako sa pader habang nakatingin sa kaniya na nagbubukas ng bottle water.

“Anong ginawa mo sa anak ko para magustuhan ka niya?”

Nag-angat siya ng tingin sa akin na may ngisi sa labi. “Bakit? Siya lang ba ang may gusto sa akin?”

Lumapit siya sa akin at itinukod niya ang isa niyang kamay sa pader dahilan para magkatapat ang mukha namin ng malapitan. Humigpit ang hawak ko sa bottle water bago tumingin sa kaniyang mukha.

“Hindi ba ikaw rin?”

Yumuko ako at lumabas sa bisig niya bago ako humarap sa kaniya. I look at him seriously that make him smirked on what I did.

“Be professional, King. Don't forget that you're my personal bodyguard.”

Tiningnan ko siya mula ulo hangang paa. Inirapan ko siya at inilapag sa island counter ang bottle water at nilisan ko ang kusina.