03

Nasa labas pa rin ako ng school pero hindi ko feel umuwi doon sa apartment na inu-uwian ko. Gusto ko na lang mag lakad lakad dito sa labas ng University magliwaliw. Pero habang naglalakad-lakad ako ay naaalala ko siya, at kahit saang anggulo dito sa labas ng school kung saan kami dati tumatambay kasama ang mga tropa. Yung masayang pag-sasama namin, diko naman inakala na sa likod ng mga ngiti nila ay may tinatago na pala. Mahigpit kung hinawakan ang aking libro ng makita ko ang ice cream vendor sa harap ng main gate. Dun kami tumatambay ni Drake, naalala ko pa nung nilagyan niya ng ice cream ang mukha ko.

“Ang saya sana natin noon, sayang lang isang taon mo na pala akong niloko,” nanghihinayang ako.Totoong nanghihinayang ako sa relasyon naming dalawa.

Mahal na mahal ko si Drake. Pero hanggang dun na lang yun.Wala na ang Drake na papakasalan ko.Wala na ang Drake na kasama ko. Wala na lahat. Wala na s’ya.

“Kung ano man ang problema mo, sana'y darating ang araw na maging masaya ka muli,” Napabalikwas ako sa biglang pag-sulpot ni Kennedy sa likuran ko.

“Nang-gugulat?” pagalit kung tanong. “Jusko naman po, wag po kayong mang-gulat, pwede? Mapapaaga kamatayan ko sayo e,” reklamo ko sabay hawak sa dibdib ko dahil kinabahan talaga ako ng sobra.

“Sorry po!” aniya na may halong tawa. Sorry mo mukha mo.

Natahimik na muli ako at iniisip kung uuwi ba ako o hindi?

“Saan ka?”

“Dito lang,” sagot ko na hindi tumitingin sa kanya.

“Sino na naman hinihintay mo? ” medyo pagalit nitong tanong, paki ba nito?

“Ano ba ang pakialam mo?” sagot ko pa rin na hindi pa rin tumitingin sa kanya dahil naiirita ako sa mukha nito.

“Gag*,hindi ka na nun susulputin, masasaktan ka lang nun,” nakakunot ang noo ko.

“Ako gag*?” galit kung tanong sa kanya sabay tingin na may parang mananakit na pero nawala iyon ng may kausap pala ito sa cellphone.

“Put*k, kala ko ako ang kausap, kakahiya!” bulong ko sa sarili ko sabay kagat sa aking kamao.

Seryoso pa rin ito sa kausap at para bang pinapagalitan ito. Mukhang galit din ito.

“Bahala kang mag paka-tanga,” sigaw nito at saka binaba ang cellphone.

Umupo na lang ako ng may makita akong bench sa gilid ng malaking punk. Na pagod ako kakalakad hindi kasi ako sanay na maglakad ng malayo.

“Dinner?Invite kita dinner sa house namin,” biglang salita nito.

Di ko namalayan na nakalapit na pala ito sakin.  Invite agad, kakakilala ko lang sa kanya today.

“No!I am not in a mood and I am tired,” ani ko at sumandal sa kahoy. Nasa ilalim kasi ng malaking puno ‘tong bench na inupuan ko.

“Are you okay? I have noticed earlier that you are not okay. And I apologize for what those girls are doing,”I just give him a thumbs up.

Kanina pa ako sleepy, pero nawala iyon when Drake suddenly talked to me. I felt relieved but it doesn't mean that i am okay. I am still processing about what happened. Naghahanap pa rin ng sagot.

“Uhm.. Kennedy? I almost forgot to ask. Why did you suddenly say that I am your MASTER, earlier. What does it mean?” tanong ko nang maalala ko ito.

Dinilat ko ang aking mga mata and he acted like he is keeping something to me. Napa-kamot ito sa kanyang batok at ngumisi ng napaka-hilaw.

“Oh. It was just a joke,don't mind it. It was nothing,” he just said but I am not convinced.

“Why does it sound like you know something that I didn't know?” seryoso kung salita.

“Wala talaga yun. By the way, I have to go. My driver is here,” he said and ran away.

Did he just leave me? Tsk!

Tumayo na ako at nag-lakad papuntang sakayan ng jeep. Di naman kalayuan yung apartment ko mula rito sa school.

While waiting a car stopped in front of me.  Di ko na lang pinansin yun at panay tingin sa kalsada baka may jeep na dadaan.

“Miss Elvis, if i am not mistaken?!” napaatras ako sa isang pamilyar na awra.I don't know him but he gives me chills. He seems familiar.

He leaned his body to his car and seriously crossed his arms. I don't know if he has something to ask, but it really gives me different vibes.

“Yes, I am. And you're?” tanong ko sa kanya.

Seryoso ito. Gwapo. Matangkad. Mayaman halata naman sa tindig niya at sa itsura.Yung kotse niyang lambo-- the new model of Lambo-- na nasa billion ang presyo.

“We have something to talk about. Hop in!” he seriously said and opened his car.

Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung sasakay ba ako o hindi.

“Elvis?” may biglang tumawag sa akin mula sa likuran ko kaya lumingon ako.

“D-drake ?” nautal na sambit ko

“Who is he?” medyo pagalit na tanong ng lalaki.

“Cienna, let's go.” bigla akong hinawakan ng lalaki at agresibo na tinulak sa loob ng kotse.

“Hoi, ano ba?” galit kung hinarap ang lalaki.

“Did I say yes? Para itulak mo ako dito sa loob ng sasakyan mo?” galit kung saad sa kanya, pero seryoso ito at walang bakas sa mukha ang takot o ano pang pwedeng maging reaction niya.

“Sino ka ba talaga ha? Hindi kita kilala, kaya please lang ibaba mo na ako,” naiinis kung salita.

“Will you just shut up?” galit nitong salita.

“Tanga ka pala e. Paano ako tatahimik nito kung ang taong nagdala sa akin ay hindi ko kilala. Oo, gwapo ka, matangkad, maputi, mayaman pero di ibig sabihin nun ay dadalhin mo ako sa kung saan saan lang ng walang pahintulot,” sunod sunod kung salita. 

Mahigpit ang pagkahawak nito sa manebela at parang nagpipigil ng kanyang sarili. Umiigting na din ang panga nito na kulang na lang ay mananapak na sa inis at galit.

“Calm and I won't do anything to you. I just want us to talk,” kalmado nitong salita na may halong inis. Bumuntong hininga ako at tumahimik na lang. Baka itulak pa ako nito palabas ng kotse.

Dumating kami sa isang mansyon, pamilyar ito sa akin ngunit hindi ko maalala kung kailan ko ito nakita.

“Are you familiar with the place?” biglang tanong nito.

“A little kaso hindi ko maalala kung kailan,” sagot ko naman sa kanya.

Bumaba kami ng kotse pagka park niya. He opened the door for me.

“I took you home once and this is the second time. I know you don't remember but I will make you remember,” he said.

I was confused. And curious at the same time.

Ano ba ang pag-uusapan namin?