CHAPTER 2

"Wooooohooooo!" I shouted as I a make a cool exibition with my Surfie, my surfboard in the big wave.

I've heard Samuel cheered my name and I just gave him a wink before went to another big wave and make a cool exibition again.

This is so fun!

Kaya ko siguro nagustuhan ang surfing, nararamdaman kong malaya ako kapag umaangat ako kasama ang mga alon.

Pagkahupa ng alon ay padapa akong humiga sa aking surfie at pinedal gamit ang paa at kamay papuntang pampang.

Kaagad naman na naglahad ng kamay sa akin si Samuel at kaagad ko iyong inabot para tumayo.

"Ang galing mo Maria. Dapat sumasali ka na sa surfing contest" aniya. Pinipilit parin niya akong sumali sa surfing contest.

"Kulit mo. Sabi ng ayoko eh" hobby ko lang talaga ang surfing, hindi ko balak na sumali ng competition.

"Sayang kasi. Magaling ka kasi" may panghihinayang sa boses niya.

I chuckled as I tapped his shoulder. "Edi advantage nila 'yon. Wala silang magaling na makakalaban" I winked at him again.

Napailing si Samuel at napayakap sa sarili. "Parang lumalakas ang hangin"

Muli akong tumawa. "Huwag mo kasi akong pinupuri"

Nalukot ang mukha niya kaya mas lalo akong nangiti.

"Hoy kayong dalawa, tama na iyang paglalandian niyo. Kumain na tayo"

Napatingin kami kay Karen na kumakaway. Kumaway din ako bago ko ibinigay ang surfboard ko kay Samuel.

"Sabihin mo kay Karen maya maya ako kakain. Maglalakad muna ako"

Tumango siya habang ako naman ay nanatili sa buhanginan at napagdesisyunang maglakad lakad at magmuni muni.

Maganda ang araw ngayon. Hindi masiyadong mainit, hindi rin ganoong kalamig. Katamtaman lang ang klima ngayong araw na perfect na perfect para magswimming.

Napatingin ako sa paligid. Napakaliit ng isla ngunit may napakagandang kapaligiran. Napakadaming luntiang makikita at asul na asul ang kulay ng dagat na kumikinang kapag natatamaan ng araw. Ang buhangin pa ay ang puti at sagana pa sa pagkaing dagat. This resort is heaven.

May mga tumatawag sa akin at kumakaway lang ako. Ang babait ng mga tao dito sa isla. Kaya nga nagpapasalamat ako kay Samuel at Karen. Nameet ko sila sa bus station noon at sila rin ang nagmention sakin ng Islang ito kung saan sila naninirahan. Hindi ako nagsisisi na sumama dahil tunay namang napakaganda dito at napakatahimik ng buhay. Hindi ko pinagsisihan na ang lahat ng pera na meron ako ay pinagpatayo ko ng bahay dito dahil gugustuhin ko ng tumira dito.

Though, it's not easy. Hirap magadjust lalo na kapag galing ka sa mayamang angkan. Napakahirap dahil wala akong alam kung paano manirahan ng simple lang. Iyong walang katulong, walang kotse, at wala lahat. Mabuti na lang at hindi ako nagiisa. Sa tulong ni Samuel at Karen, nakapagadjust ako at dahil narin sa mga mababait na tao dito sa Isla maligaya.

It's been ten years huh?

Sampung taon na pala ang nakalipas simula ng iwan ko ang aking buhay at ang aking.....

Asawa...

Mayroon pa nga ba akong karapatan na tawagin siyang ganon? Pagkatapos ng aking ginawa?

But I think leaving him is not a big deal. Atleast hindi siya natali sa akin. Pwede niya gawin ang lahat ng gusto niyang gawin dahil umalis naman ako. Arrange marriage lang din naman ang set up naming dalawa at kahit nagkafeelings ako sa kaniya, hindi naman iyon lumalim. Isa pa, wala naman siyang inaming may feelings siya sa akin.

Hindi na rin akong umaasang hinanap niya ako.

10 years na ang nakalipas. Kung talagang hinanap niya ako, hindi ako magtatagal ng 10 years dito ano.

Mabuti na lang talaga dahil wala naman akong balak na bumalik.

Hindi makapal ang mukha ko para gawin iyon.

Naputol ang aking pagmumuni ng may maramdaman akong tumabi sa akin.

"Frahnss.." tawag sa akin ng katabi ko.

Nanigas ako sa kinatatayuan. Hindi ako biglang makahinga. Nga-ngayon ko lang narinig ang pangalan na iyon. Ang pangalan ko....

Walang nakakaalam ng pangalan kaya paano?

Tumibok ng malakas ang puso ko. Hindi maari ito diba? Nanaginip lang ako hindi ba?

Dahan dahan akong lumingon kahit pakiramdam ko ay nanginginig ang aking katawan.

At nang magtama ang paningin namin ng lalaking tumabi sa akin ay napaawang ang bibig ko.

Lamunin na sana ako ng lupa.

Kumurap ako ng ilang beses. Hindi ako maaaring mamalik mata. Panaginip lang ba ito?

"Sheehan...." Nanginginig kong ani.

"Kilala mo pa pala ako. I thought you forget that you have a husband.." he licked his lips.

Pakiramdam ko ay tumigil ang paggalaw ng paligid kasabay ng pagtigil ng tibok ng aking puso. Ang aking mata ay tila napako sa kaniya at hindi makaiwas.

After 10 years....hindi ko akalaing makikita ko pa siya.

Hindi ko akalaing naandito siya ngayon sa aking harapan.

Ang kaniyang madidilim at mapupungay na mata.

Ang kaniyang nakakaintimidang presensya...

"Finally....after fucking ten years..." he whispered as he roamed his eyes over my face. "So how are you..." his eyes are getting darker. "....my Long Lost Wife?"

I swallowed hard. Hindi ko alam ang sasabihin. Hindi ko alam kung paano magrereact. Hanggang ngayon ay inaabsorb ko parin ang lahat.

"What? You will not say anything?" May sarkismo ang kaniyang boses.

Muli akong napakurap pagkatapos kong makabalik sa pagkabigla.

"Anong ginagawa mo dito?" Nanginginig parin ang labi ko. Ngayon ay hindi ko na maitama ang mga mata sa kaniya. Mabilis ko iyong naiiwas nang makabalik ako sa katinuan.

"What do you think?" Bahagya niyang iniyuko ang ulo. Pilit na hinuhuli ang aking paningin. "Bakit nga ba ako naandito?"

Bahagya akong umatras at nilakasan ang loob para muling itama ang mata sa kaniya. Ang mga mata niyang puno ng tanong at tampo.

"Umalis ka na..." Mariing sabi ko.

Nawala ang sarkismo sa mukha niya. Naging blanko iyon. Pinaglapat niya ang kaniyang labi. "I will, if you'll come with me"

Umiling ako. "Hindi ako umalis para bumalik"

"Hindi din kita hinanap para lang sa wala."

Kinagat ko ang labi. "Hayaan mo ako dito Sheehan. Hindi ako sasama sayo"

"Frahnss" he said that with authorative tone. Hinawakan niya pa ang wrist ko. Doon ko lang napatunayan na hindi talaga siya isang panaginip. Kaagad ko iyong tinanggal.

Nagsukatan kami ng titig hanggang sa maramdaman kong may brasong pumulupot sa aking balikat. Napalingon ako sa taong iyon at napagtanto kong si Samuel iyon.

"Hoy, anong ginagawa mo sa kaniya?" Matapang niyang ani kay Sheehan.

"Samuel" tawag ko sa kaniya.

Mabilis naman siyang lumingon sa akin. "Anong ginagawa sa iyo ng lalaking iyan? Binabastos ka ba Maria?" Tanong niya.

"Maria huh?"

Napatingin ako kay Sheehan na nakataas ang kilay sa akin. Iniwas ko naman ang tingin sa kaniya bago umubo ng peke.

"Hey" tawag ni Sheehan kay Samuel. "Stop meddling with our business" nanlisik ang mata niyang tumutok sa braso niyang nakapulupot sa akin. "And put your filthy hands off on my wife's shoulder"

Nanigas sa tabi ko si Samuel at nagtataka akong tiningnan. "Wife?"

Biglang sumakit ang ulo ko. Fuck! Wrong timing.

Umalis ako sa pagkakaakbay ni Samuel bago siya tiningnan. "I'll tell you later."

Halata parin ang pagtataka niya. Tumingin si Samuel kay Sheehan bago dahan dahang tumango sa akin.

"Sige pero sabihin mo kapag may ginawa siya sayo ha?"

Tipid akong ngumiti. "Okay"

Wala siyang nagawa kung hindi hayaan kaming dalawa ni Sheehan. Nang makaalis si Samuel ay muli akong lumingon kay Sheehan at bumuntong hininga.

"Let's talk. We need to settle things"

"Glad you asked" he tsked.

"Yeah, let's end this thing there"

Tinuro ko ang dulong gilid ng dalampasigan kung saan walang masiyadong tao at kaagad naman siyang sumunod. Pagkarating namin doon ay muli akong humarap sa kaniya.

Natahimik kami saglit. Ninamnam ko muna ang hangin na dumapo sa aking katawan bago lumibot ang aking mata sa kaniyang kabuuan.

What a fucking shocking encounter.

Iniisip ko lang siya saglit tapos naandito na agad?

After 10 years, hindi ko aakalaing makikita ko pa siya. Malayo na siya sa dating Sheehan. Matured na ang mukha at mas lalo pang nagmacho ang katawan. Parang naging tambayan niya ang gym sa lagay ng katawan at katulad parin ng dati ay halatang milyonaryo ang kaharap ko dahil sa kaniyang eleganteng pustura.

Ngayon ko lang naramdaman na parang anlayo ko na sa kaniya ngayon. Malayong malayo na kasi ang buhay na kinagisnan ko noon ngunit wala akong pinagsisihan. Masaya ako. Sobrang saya ko kahit naging simple ang buhay ko.

At hindi ko hahayaang bawiin niya iyon.

"Let's file an annulment" Matapang kong sabi.

Tama. Tutal andito na naman siya bakit hindi nga kami magfile ng annulment? We need to end things here.

He scoffed. Hindi makapaniwala sa sinabi ko. Para bang nakakainsulto ang aking sinabi. "You have the guts to fucking tell me that huh? After all you did? I think I deserve an explanation first"

"I used you" agad kong sabi ko pabalik. Ito naman ang gusto niya diba? Ang marinig ang explanation ko. Nilalakap ko ang lahat ng lakas ng loob ko habang matapang na nakatingin sa kaniya. "My parents are controlling and my way to get separated with them is to marry you and then leave you too afterwards. Why? Because It's not like we have feelings to each other. Ayokong makulong sa isang kasal na hindi ko naman gusto at isa pa, masyado pa akong bata para matali sayo"

Huminga ako ng malalim. Nanatili ang aking matapang na titig. "Now that you know my reason, let's file an annulment! Para makuha ko na ang kumpletong kalayaang gusto ko. I want my freedom completely Sheehan"

He chuckled. Hindi nakatakas ang pagbagsak ng kaniyang balikat. Sa ilang segundo ay parang natulala ito at hindi agad nakaimik.

Kaagad akong nakaramdaman ng guilt. Bigla akong nakonsensya ngunit hindi ko iyon ipapahalata. Binigay ko lang ang rason na gusto niya at iyon naman talaga iyon. I want to say sorry but it won't change a thing. Iniwan ko parin at ginamit ko siya para sa sarili kong pakinabang.

"Thank you. Thank you because you're the reason why I'm happy and contented now. Kaya tapusin na natin ito. I wish you happiness, humanap ka ng babaeng deserve mo. After the annulment, marry another one then. I won't min--"

"Enough" putol niya sa akin.

Kaagad kong itinikom ang bibig. Nanatiling nakatitig sa kaniya.

Tumingala si Sheehan. Mariing pumikit bago bumuntong hininga.

"I want you back Frahnss. Hindi ba iyon pwede?"

Kaagad akong umiling. Wala akong rason para bumalik sa kaniya.

"Hindi. Wala na akong planong bumalik"

"But it's already 10 years. Sampung taon na ang nakalipas. Hindi ka parin ready na matali sa akin ng tuluyan? You're not young anymore"

Napalunok ako ng matindi. "And so? I still want my simple life here. Hindi ko ipagpapalit ang buhay ko dito para sayo"

Kita ko na naman na natigilan siya pero kailangan ko iyong sabihin para tumigil na siya. Hindi ko nga akalaing hinahanap pala niya ako!

Marahas itong bumuntong hininga at mariin ulit na pumikit. "Is that what you want? Annulment huh?"

Mabilis akong tumango. "Yes..."

"Okay"

Nakahinga ako ng maluwag doon. Madali lang naman pala siyang kausa--

"But make me hate you first"

"Sheehan" nanlaki ang mata ko.

Gusto niyang gumawa ako ng paraan para kamuhian niya ako?

"What?" Tumawa ito ng mapakla. "Do it for me. Hurt me until I can't take it anymore. That's the only way you can get what you wish for"

"Hindi pa ba masakit ang binitawan kong salita Sheehan? Why do you need to request something ridiculous?!"

I'm fucking done! Sobrang nakokonsensya na nga ako sa ginawa ko sa kaniya tapos ito na naman. Hinihiling niya pa na saktan ko siya? Anong klaseng hiling yan?!

I only want an annulment! Annulment lang!

"One week" aniya at hindi pinansin ang aking sinabi. "You have one week to make me hate you. That's the only way I can let you go."

"So please, fucking hurt me my wife"