CHAPTER 9

Mabilis na naubos ang aming lomi dahil sa aming special guest. Ang tinutukoy kong speacial guest ay ang asawa ko na nagbibigay ng mga order ng mga customer.

Sinong hindi maeenganyo bumili kung ganito naman kapogi ang nagtitinda diba?

Wala akong masasabi sa looks niya. Talaga namang pinagpala siya.

"Samuel bakit hindi ka naging kasing gwapo ni Sheehan ah? Hindi ka tuloy type ni Frahnss" rinig ko pang pang-aasar ni Karen kay Samuel.

Nag-aayos na kami ng mga gamit. Naghuhugas ngayon si Samuel at itong si Karen ay inaasar pa talaga. Nasa mesa ako at nagbibilang ng kita namin ngayong araw.

Lumukot naman ang mukha ni Samuel. "Pwede ba tigilan mo ako!"

"Iiyak na yan" muling tawa ni Karen.

Napailing na lang ako sa dalawa bago muling nakuha ng atensyon ko ng babaeng lumapit kay Sheehan.She's our last customer for tonight.

"Kuya pwede po papicture?" The cute girl asked while holding her phone.

"Ask my wife first" katulad ng kanina pang sagot ni Sheehan tuwing may gustong magpapicture sa kaniya ay tinuturo niya ako.

Okay lang naman sa akin pero katulad ng iba ay mabilis na tumalikod ang babae at parang nahihiya sa kaniyang ginawa.

"Artista ka ba Sheehan ha?" Tanong ni Karen na nilubayan si Samuel at ngayon naman ay si Sheehan ang inentertain.

"Hindi pero kilala ang pamilya ko" sagot ni Sheehan at ibinababa ang all malaking kalderong pinaglagyan ng lomi.

"Nako, kahit hindi ka artista ang daming naattract sayo. Biniyayaan ka ba naman ng kagwapuhan eh" binangga bangga ni Karen si Sheehan sa may tagiliran na para bang close sila.

Napairap ako sa akto ni Karen. Halatang tsumatsansing lang eh. Napakalandi talaga ng babaitang ito.

Sheen chuckled before turning his gaze at me. "Isa lang naman ang gusto kong maattract sa akin"

Umarko ang kilay ko pero tanging ngisi lang ang ganti niya.

"Yiee! Ang haba talaga ng hair mo Frahnss. Kakainggit!" Hinampas ni Karen ng pabebe ang soon ex husband ko na kunware kinikilig.

I sighed. Lumapit ako sa kanilang dalawa. Ang hawak kong basahan ay inabot ko kay Karen.

"Magpunas ka nga. Tama na ang tsansing" pasimple kong hinila ang buhok niya palayo kay Sheehan.

"Bakod na bakod?" Bulong sa akin ni Karen kaya mas nahila ko pa ang buhok niya.

"Aray ko naman! Hindi ka na mabiro ngayon ha?"

Pinanlakihan ko lang siya ng mata bago bumalik sa aking pwesto at binilang na ang mga baryang inayos ko.

"10, 20, 30, 40...." pagbibilang ko.

Dire-diretsyo na ang pagbibilang ko nang may nang istorbo sa akin kaya mabilis ko siyang nahampas sa braso.

"Ano ba Sheehan!? Nawala na sa isip ko yung bilang! Uulit na naman ako" reklamo ko sa inis.

Sheehan chuckled before caressing his arms. "Sorry. I just want to say something, if you don't mind?"

"Sure. Ano iyon?" Muli ko uling binilang ang mga baryang pinagbubuklod ko. Ang mga pipisohin ay pinagbubuklod ko sa sampo sampo at ang mga lima at sampung barya ay isa-isang daan.

Ang daming barya ngayon.

"After this, let's talk..."

Nakaramdam ako ng mainit na hininga sa aking tainga kaya napalingon ako sa kaniya.

Suminghap ako nang mapagtantong napakalapit na pala niya sa akin. Muntikan pang magtama ang mga labi namin sa sobrang lapit. Naduling ang mata ni Sheehan nang pumunta ang tingin niya sa aking mata.

"Anong kailangang pag-usapan?" I put my pointing finger on his forehead and slightly pushed him away.

He chuckled at my gesture. "About the past. About ...what happened? About your parents and everything?"

My lips thinned as my mood starting to get bad.

Mukhang hindi ko matatakasan ang usaping iyan ah? As much as I want, I don't want us to talk about that but unfortunately, we need to talk.

"Later"

_____

Pagkatapos naming mag-ayos ay nagpaalam na kami ni Sheehan sa mga kaibigan ko.

Tahimik lang kaming naglakad ni Sheehan. Ramdam ko ang mainit niyang titig pero inignora ko lang iyon.

"Bili muna tayo ng alak" sabi ko habang naglalakad kami.

"Alak? Why?"

"Masarap mag-usap ng may kaharap na alak. Alam kong mahaba-habang usapan ang mangyayari eh" at siyempre pampalakas ng loob para tanggapin ang lahat ng mga maririnig ko sa usapan namin mamaya.

We went to the near sari-sari store. Hindi na naman nakatakas ang tanungin itong katabi ko.

"Asawa niya ho" magalang na sagot ni Sheehan sa tindera.

'Yon naman lagi ang sagot niya.

Pagkatapos namin makuha ang alak, yelo at pulutan naming mga sitsirya ay hinila ko na ang kamay ni Sheehan palayo.

Pagpasok namin sa bahay ay dumiretsyo ako sa kwarto at naghalf bath. Pinag-ayos ko naman si Sheehan ng mesa at pinaglagay ng aming pulutan sa isang bowl.

Nakasuot ako ng malaking shirt at malaking panjama bago lumabas ng kwarto. Naabutan ko si Sheehan sa kusina at hubad baro ang katawan. Expose na expose ang maputi niyang balat at parang narereflect ito sa ilaw ng kusina.

Bago pa ako mahuli ay kaagad ko ng iniwas ang tingin doon.

Tiningnan ko pa kung may laway na tumulo. Ayaw kong mapahiya.

Mukhang naramdaman naman ni Sheehan ang presensiya ko na kaagad akong pinaghila ng bangko. 

"Let's start"

Huminga ako ng malalim bago ko kinuha ang alak at kaagad akong nagsalin sa shot glass. Kaagad ko iyong nilagok. Muli akong nagsalin at nilagok iyon ng wala man lang inom ng tubig.

Akmang iinom pa ulit ako nang maramdaman ko ang mainit na katawan sa likuran ko.

"Enough."

Ramdam ko ang init ng hanging humaplos sa leeg ko kaya kaagad akong lumayo.

"Ano ba?"

He only sighed before handing me a glass of water.

"Drink slowly. We still have a lot of things that need to talk about"

I nervously laugh before I distance completely myself to him.

"Kumukuha lang ng lakas ng loob" I said.

He tsked. "Really? Baka naman sa lakas ng loob mo, malasing ka na"

I just rolled my eyes, still nervous.

He sighed again before putting the glass of water on the table. Kaagad ko naman iyong kinuha at nilagok.

Damn! Ang pait at ang sakit sa lalamunan. I feel like my throat is burning!

Kinuha naman ni Sheehan ang isang bangko para ilipat at itabi sa akin.

Hindi na ako umangal.

"So ask me anything...." pagsisimula niya.

I swallowed hard, reaching for my shot glass to drink again but Sheehan stop me.

"Go..."

Hindi ko na talaga ito matatakasan.

"My parents..." Huminga ako ng malalim. "How are they? What happened to them? Did they find me?"

Sheehan stared at me before answering.

"They are okay. Your parents are healthy. After you run away, they are ashamed of me and my parents. They kneed and apologize to us before they left. And to answer if they are looking for you? They did but they give up afterwards"

Yumuko lang ako bago kumain ng pulutan.

Alam ko kung anong ginawa kong danyos. I can even feel their hatred towards me. I know that once we meet again, they will scold me.

Hindi ko rin iniisip kung nag-aalala sila sa akin.

I knew right away that they will tell me how I ruined their reputation and such.

That's all.

But I'm glad that they are okay and healthy.

"Do you still communicate with them?"

Sheehan nodded. "Yes. As your husband, I still have to respect your parents so sometimes I chat with them or visit them but they quickly ignored me or sometimes they locked the door, not wanting to welcome me in their house"

Same reaction.

Kung ako nasa kalagayan ng parents ko, paaalisin ko siya dahil nakakahiya ang ginawa ko.

I'm also guilty and ashamed for what I did but I'm shock to know that he still visiting and pursuing my parents to respect them.

"How about your parents?" Tanong ko.

Natigilan siya at hindi agad nakapagsalita. Siya naman ngayon ang uminom ng alak ng sunod-sunod.

I sighed.

Ano pang inexpect ko?

Matagal ko ng alam na simula pa lang ng umalis ako ay galit na sila sa akin. Alam kong wala na akong babalikan at wala na akong karapatan.

Especially to Sheehan.

"Ikaw? Why are you still....here? I'm sure everyone in your family loathed me. What are you doing in the past 10 years?"

"Hoping and finding you"

My heart aches. In this 10 years, that's what he's doing?

"You shouldn't find me. You should find another girl—"

"It is easy for you to say that" kumuyom ang kamao niya na nasa mesa bago may pagdadabog na inilapag ang baso ng alak sa mesa.

"You didn't know how happy I was when my parents announce that we will get wed. You may not know but my eyes already fixed on you when we are in our college days."

I remember that day. When he said that he has a crush on me.

"I remember that day. It still clear in my mind. I remember how you ignored me many times."

"I ignore you....many times?"

He smiled like he remember something. "Yes. I approach you many times. I tried to talk to you but you always take me down, saying only the same word which is 'Sorry not open for suitors'."

I didn't remember him but I remember saying something like that.

"Sorry. I don't have time for suitors that time. My parents are controlling you know. Ayokong may mapahamak at mahusgahan. Tsaka busy ako no'n. Marami akong sched na ginagawa. Nakakadrain kapag nag-jowa pa ako."

"I understand but....you know, sometimes you are too assuming"

I reached for my shot glass. He refill it for me.

"I know but most of the male student approach me because they want to flirt so I will reject them first. Ayaw ko lang mag-entertain"

"Assuming ka pa rin"

"I told you the reason" I asked for another refill. Kaagad namang nilagyan ni Sheehan ng alak ang baso ko.

"By the way, you said that your parents are controlling right? That's why you agreed in the engagement  and the reason why you left me right?"

Inilapit ko ang pulutan sa amin. Paindian sit akong umupo habang salit-salitan kami ng shot.

"Nasasakal ako sa sariling bahay namin na ang plano ko talaga na after kong gumaraduate ay lalayas na ako pero nalaman ko ang arrangement ng pamilya natin. I agreed to that because once I married you, I'll be free from them. I use you and the arrange marriage for me to be free"

Pain flashed in his eyes before refilling his glass of ice. "You should have tell me what you want Frahnss. You're my wife after all. If it's to be free and enjoy your life first, I will let you..."

Parang may kung anong sumakal sa puso ko. What if sinabi ko sa kaniya noon na gusto ko munang maging malaya? Na gusto kong magpakasaya muna...?

Pero huli na ang lahat.

Huli na...

"But I know why our family arrange us. It is for to build a family. I must carry your heir right? I'm not ready that time. I'm not yet ready to be a mother and a...wife.  I'm not yet ready for responsibilities."

"It can wait. Tayo naman ang magdedecide no'n"

"No. I knew it right away that it was the reason of our arrangement. Isa pa, ayoko pa talaga mag-asawa no'n. Nahihiya rin ako sa'yo na kapag hinayaan mo ako sa gusto mo, paano ka naman?"

"If you only knew how much I value and love you Frahnss, you will know that you want is also what I want. Hindi mo ba naramdaman iyon?"

Nagkatinginan kami. He held my hand, bringing it to his mouth to kiss it tenderly.

Sobrang gaan at ramdam mo ang halik niya sa kamay ko kaya pakiramdam ko ay lumalambot din ako.

This guy....love me so much?

Hindi ko alam kung tama ba ang ginawa ko noon. Kung magsisisi ba ako...

"Frahnss I have a question to ask..."

Inangat niya ang tingin sa akin ngunit hawak pa rin niya ang kamay ko.

"Ano 'yon?"

"Did you love me? Nagkagusto ka ba sa akin noon?"

Lumakas ang tibok ng puso ko. He want me to confess...

"Ano sa tingin mo?"

Binitawan niya ang kamay ko at kinuha ang bote ng alak at doon na lumagok.

Ngayon ko lang napansin na nagsisimula na rin palang mamula ang maputi niyang katawan.

"I thought you like me. I can feel it that night when you are willingly give yourself to me..." Pain strike in his eyes again and a sad smile crept on his lips. "We are okay right? We spend time knowing each other. I can see that you're happy...with me. I did everything and respect you in any way that I can that's why I'm confused why you left."

"I even question myself what I did wrong. Am I not enough? Is it because of my performance that night? Did you not like it?"

My face turned red. Hindi na malinaw para sa akin ang gabing iyon but I know that he nailed it. He...is really good.

Alam kong wala sa timing pero sobrang pula ata ng pisngi ko. Buti na lang at nag-iinom kami.

"So....did you love me?" He sound so hopeful so I answered him with honesty.

"Hindi ako magsisinungaling pero nahulog talaga ang loob ko sa'yo. You are gentleman Sheehan. Ang effort mo din. Alam ko pa lang noon na mabait kang asawa pero 'yong love na iyon ay hindi sapat para manatili ako. Mas prioritize ko kasi 'yong sarili kong happiness."

Tumango na lang siya at naging tahimik after no'n. It's like he accepted everything now and he was satisified by my answer.

Pagkatapos ng usapan ay tanging salitan na lang ang pag-inom namin hanggang sa hindi ko na lang namalayan ang nangyari hanggang sa pumikit ang mata ko...

With a satisfied smile on my lips.

A smile that reached the heaven.