Masaya at makulay ang engagement party, puno ng tawanan at halakhakan mula sa mga bisitang nagdiriwang kasama ang dalawang pamilyang Alcantara at San Agustin. Ang buong venue ay nababalot ng engrandeng dekorasyon—mga luntiang halaman, puting bulaklak na nakalinya sa bawat mesa, at mga gintong ilaw na nagbibigay ng romantikong ambiance. Sa gitna ng selebrasyon, ang mga magulang ng bride at groom-to-be ay abala sa pakikipag-usap sa kanilang mga bisita, puno ng sigla at kasiyahan sa kanilang mga mata.
Samantala, ang magkasintahan—na hindi tunay na nagmamahalan—ay tahimik na nakaupo sa isang mesa, kapwa nagpapanggap na masaya sa harap ng maraming mata. Magalang silang nagpapalitan ng mga salita, pero may namumuong tensyon sa pagitan nila na hindi halata sa iba.
“Smile,”
A cozy café where Mitch, Luke, their mothers, and Freya are discussing the wedding plans over coffee. Luke, as usual, is impatient, while Mitch tries to keep her cool.Si Mitch, ay nakikipag tulungan sa pagpa-plano. Si Luke naman, obvious na hindi interested at naka-cross arms habang nakasandal sa upuan.“We have exactly one month to prepare. We need to finalize the venue first—“ ngunit pinutol ni Luke ang sasabihin niya.“Kailangan ba talagang pag-usapan lahat ‘to ngayon? Bakit hindi na lang tayo kumuha ng wedding planner?´sabi niya habang nakakunot ang noo.Sumingit sa usapan si Donya Isabella habang nakataas ang mga kilay. “Luke, ang kasal hindi basta-basta lang. Kailangan ‘to ng maayos na plano.”“Yeah, yeah. But do we have to sit here for hours just to pick flowers and tablecloths?” pahayag niya habang minamasahe ang kanyang noo.“Luke, this is our wedding. Could you at least try to be involved?” na pabuntong-hininga na lang si Mitch.“Hinay-hinay lang Mitch. He might flip the ta
MITCH POV"Hey, I'm already inside the mall. Where are you?"She was sending a message to her best friend when she bumped into a man she hadn't noticed because she was too focused on her phone. Ang hawak niyang milk tea ay naibuhos sa damit ng lalaki."Oh my gosh! S-sorry! Sorry!" Kinuha niya ang panyo mula sa kanyang bulsa at dali-daling pinunasan ang nabasang damit nito. Sa sobrang taranta, ang kanyang kamay ay napadako sa dibdib nito pababa sa tiyan, ngunit bigla nitong pinigilan ang kanyang kamay."Are you out of your mind?" he shouted while holding her hand.Sa kanyang pagkabigla, pumiglas siya sa pagkakahawak nito. Her face turned red, at napadako ang kanyang paningin sa mukha ng lalaki. As soon as she laid eyes on him, she was captivated by his strikingly handsome face. His gaze was so mesmerizing that she couldn't help but be drawn to him. Tumagal ng ilang segundo ang kanyang pagkakatitig sa mukha nito."Careless." he said, then left.Natauhan lang siya sa sinabi nito."Sungit
LUKE POVNASA isang high-end restaurant si Luke San Agustin, isang kilalang negosyante na may matalas na isip pagdating sa negosyo. Bata pa lang siya ay hinasa na siya ng kanyang ama sa corporate world. Lumaki siyang may disiplina at mataas ang expectations sa sarili—walang puwang ang pagiging pabaya sa kanyang mundo.Sa business industry, isa siya sa mga hinahangaang CEO dahil sa kanyang husay sa pamamahala. Ngunit sa kabila ng kanyang tagumpay, marami ang nagsasabing siya ay cold-hearted at mahirap lapitan. Sa trabaho, isa siyang perfectionist—isang taong hindi natitinag at hindi madaling mapahanga.Habang hinihintay ang kanyang kliyente, tahimik siyang nakaupo sa VIP section ng restaurant, ini-scan ang mga papeles na kailangan nilang pag-usapan. Sanay na siya sa ganitong eksena—formal meetings, high-stakes negotiations, at walang personal na emosyon ang dapat makialam.Pagkatapos ng isang oras na pag-uusap, natapos na ang business meeting. Nag-message ang kanyang ina, pinapaalalang
Pagkauwi niya sa kanilang mansyon, mabilis siyang pumasok, pero hindi nakaligtas sa paningin ng kanyang ina ang bahagyang basa at gusot niyang damit."What happened to your clothes, hijo?" bulalas ng kanyang ina, kita sa mukha nito ang pagtataka.Sumimangot siya. Naiinis pa rin siya kapag naaalala ang nangyari kanina."Mom, may nakasalubong lang akong tatanga-tanga sa mall," iritadong sagot niya habang inaabot ang kahon ng strawberry cake na ipinabili nito.Napailing ang kanyang ina ngunit tinanggap pa rin ang cake na dala niya. Sanay na ito sa ugali niya—mainitin ang ulo, mabilis mairita, lalo na kapag napapagod o nawawalan ng kontrol sa isang sitwasyon."Thank you, hijo. Oh, sige na, pumunta ka na sa kwarto mo at magpalit ng damit. Baka sipunin ka pa niyan.""Okay, Mom. Magpapalit muna ako." Lumapit siya at humalik sa pisngi ng kanyang ina bago siya tuluyang umakyat patungo sa kanyang kwarto.Pagkapasok, agad niyang hinubad ang suot na polo at itinapon iyon sa laundry basket. Hindi
Kinabukasan sa opisina ni Luke, abala siya sa pagpirma ng mga papeles na itinambak sa kanyang mesa. Mula sa financial reports hanggang sa mga kontratang kailangang aprubahan, hindi na niya namalayan ang paglipas ng oras. Ito ang buhay niya—trabaho, negosyo, at walang espasyo para sa mga walang kwentang bagay.O iyon ang akala niya.Dahil kahit anong pilit niyang ituon ang atensyon sa mga papeles, isang imahe ang bumabalik sa kanyang isipan—ang babaeng nakabunggo niya kahapon.Napahinto siya sa pagsusulat. "Tsk!" Napalakas ang diin ng hawak niyang ballpen, halos mabutas ang papel."Damn it. Bakit ko pa iniisip 'yon?" bulong niya sa sarili.Pero bago pa siya makapagpatuloy sa trabaho, bumukas ang pintuan ng kanyang opisina. Pumasok ang kanyang ama—si Don Eduardo San Agustin.Mataas ang pangangatawan ng kanyang ama, matikas at may presensiyang kayang punuin ang kahit anong silid. Hindi ito basta pumapasok sa kanyang opisina nang walang dahilan. Ibig sabihin, seryoso ang usapan."Luke." M
Mitch Alcantara was enjoying her dinner quietly, savoring the delicate flavors of the gourmet meal prepared by their household chef. Sa loob ng napakagarang dining hall ng kanilang mansyon, wala siyang ideya na isang malaking rebelasyon ang magpapabago sa tahimik niyang gabi.Her father, Don Victor Alcantara, took a sip of his wine before speaking in his usual authoritative tone. “Mitch, may mahalaga kaming sa sabihin sayo.”Nagtaas siya ng tingin mula sa kanyang plato, agad na napansin ang seryosong ekspresyon ng kanyang mga magulang. “What is it, Dad?”Her mother, Isabella Alcantara, placed her utensils down carefully. “You’re getting married.”Mitch nearly choked on her food. "I—what?"Her heart pounded in her chest, disbelief washing over her. She let out a nervous chuckle, thinking this was some joke. "Wait. Ano 'tong sinasabi niyo? Kasal? Kanino?"Her father gave her a hard look. "Luke San Agustin."Mitch froze. The name sounded vaguely familiar—isang sikat na businessman, kilal
Pagkatapos magbihis ni Luke, bumaba siya patungo sa dining hall kung saan naghihintay ang kanyang ina, si Donya Olivia San Agustin. Simple ngunit eleganteng nakaupo ito sa dulo ng mahahabang hapag, nakatingin sa kanya na para bang may gustong sabihin.Pagkaupo niya, nagsimula na siyang kumain nang walang imik, pero ramdam niya ang pagtitig ng kanyang ina. Ilang minuto pa, napabuntong-hininga ito bago nagsalita.“Luke, may gusto akong pag-usapan natin.”Hindi siya tumigil sa pagkain, pero bahagyang nag-angat ng tingin. “Hmm? Ano ‘yon, Mom?”Nag-aalangan si Donya Olivia, pero sa huli, diretsong sinabi, “It’s about your marriage.”Agad siyang napahinto, hinigpitan ang hawak sa kutsara’t tinidor. Dahan-dahan niyang itinabi ang kanyang kubyertos at tiningnan ang ina. "Marriage? Anong pinagsasabi mo?""Ikaw at si Mitch Alcantara," sagot nito nang diretso. "Napagkasunduan na ng pamilya natin na kayo ang magpapakasal."Saglit na katahimikan ang namayani sa pagitan nila bago napatawa si Luke—i
Habang nasa opisina si Luke, abala sa pagpirma ng mga papeles, biglang bumukas ang pinto at pumasok ang kanyang ina, si Donya Olivia San Agustin, kasama ang kanyang ama, si Don Eduardo."Luke, we need to talk," seryosong sabi ng kanyang ama habang umupo ito sa harap ng kanyang desk.Napatingin si Luke sa kanila, agad na nakaramdam ng tensyon. "About what?" tanong niya, ibinaba ang hawak na ballpen."We're going to the Alcantara mansion tonight," sagot ni Donya Olivia, pinagmamasdan ang reaksyon ng kanyang anak.Kumunot ang noo ni Luke. "And why exactly are we going there?"Nagpalitan ng tingin ang kanyang mga magulang bago nagsalita si Don Eduardo. "We’ve arranged a formal meeting with the Alcantara family. It’s time you meet your fiancée."Halos malaglag ang panga ni Luke sa narinig. "What? Fiancée? Kailan pa ako nagkaroon ng fiancée?""Hindi ba matagal na namin sinabi sayo ito, hijo," sagot ng kanyang ina. "You are to marry Mitch Alcantara."Napatawa si Luke, pero halatang hindi ito
A cozy café where Mitch, Luke, their mothers, and Freya are discussing the wedding plans over coffee. Luke, as usual, is impatient, while Mitch tries to keep her cool.Si Mitch, ay nakikipag tulungan sa pagpa-plano. Si Luke naman, obvious na hindi interested at naka-cross arms habang nakasandal sa upuan.“We have exactly one month to prepare. We need to finalize the venue first—“ ngunit pinutol ni Luke ang sasabihin niya.“Kailangan ba talagang pag-usapan lahat ‘to ngayon? Bakit hindi na lang tayo kumuha ng wedding planner?´sabi niya habang nakakunot ang noo.Sumingit sa usapan si Donya Isabella habang nakataas ang mga kilay. “Luke, ang kasal hindi basta-basta lang. Kailangan ‘to ng maayos na plano.”“Yeah, yeah. But do we have to sit here for hours just to pick flowers and tablecloths?” pahayag niya habang minamasahe ang kanyang noo.“Luke, this is our wedding. Could you at least try to be involved?” na pabuntong-hininga na lang si Mitch.“Hinay-hinay lang Mitch. He might flip the ta
Masaya at makulay ang engagement party, puno ng tawanan at halakhakan mula sa mga bisitang nagdiriwang kasama ang dalawang pamilyang Alcantara at San Agustin. Ang buong venue ay nababalot ng engrandeng dekorasyon—mga luntiang halaman, puting bulaklak na nakalinya sa bawat mesa, at mga gintong ilaw na nagbibigay ng romantikong ambiance. Sa gitna ng selebrasyon, ang mga magulang ng bride at groom-to-be ay abala sa pakikipag-usap sa kanilang mga bisita, puno ng sigla at kasiyahan sa kanilang mga mata.Samantala, ang magkasintahan—na hindi tunay na nagmamahalan—ay tahimik na nakaupo sa isang mesa, kapwa nagpapanggap na masaya sa harap ng maraming mata. Magalang silang nagpapalitan ng mga salita, pero may namumuong tensyon sa pagitan nila na hindi halata sa iba.“Smile,”
MATAPOS ang matinding pagbili ng engagement outfits, nagpasya sina Mitch at Luke na dumaan muna sa isang restaurant bago umuwi. Hindi ito romantic dinner—at least, hindi sa pananaw ni Mitch—kundi isang practical na desisyon para lang hindi sila parehong magutom matapos ang nakakapagod na araw.Pagkaupo nila sa isang pribadong booth, napatingin si Mitch sa menu at nagtanong, "Ano kayang masarap dito?""Steak," sagot ni Luke nang hindi man lang nag-aalinlangan.Napataas ang kilay ni Mitch. "Wow, hindi ka man lang nag-isip?""Kasi alam kong steak ang best seller nila," sagot nito, saka ibinalik ang atensyon sa menu."Eh paano kung gusto ko ng pasta?" tanong niya, sinusubukan siyang asarin.Hindi siya nilingon ni Luke, pero sumagot ito nang walang pag-aalinlangan, "Then, order pasta."Napasimangot si Mitch. Bakit parang hindi naaapektuhan si Luke ngayon?"Ikaw? A
HABANG nasa loob ng fitting room, napatingin si Mitch sa repleksyon niya sa salamin. Hawak niya ang red gown na napili niya—eleganteng pulang tela na dumadaloy nang perpekto, may high slit na tamang-tama lang para ipakita ang kanyang confidence."Perfect," bulong niya sa sarili, saka mabilis na isinuot ang gown.Pagkatapos niyang ayusin ang sarili, huminga siya nang malalim at lumabas ng fitting room.Sa kabilang side naman, nakatayo si Luke sa harap ng mirror, suot ang dark gray na suit na napili niya para sa engagement party. Matikas itong nakadisenyo, bumagay sa broad shoulders niya at mas nagpalalim sa kanyang intimidating presence. Kahit seryoso ang mukha niya, halatang kontento siya sa itsura niya.Nang marinig niya ang pagbukas ng pinto mula sa fitting room ni Mitch, automatic siyang napatingin.At doon siya natulala.Dahan-dahang lumakad si Mitch palabas, ang bawat hakbang ay parang sa isang runway model. Ang red gown
Habang nasa loob ng sasakyan, tahimik si Mitch. Hindi niya gusto ang idea na sumama kay Luke, pero wala rin siyang choice. Nang bumaba sila sa isang high-end na boutique, napataas ang kilay niya, agad na napansin niya ang mamahaling interior—mula sa chandeliers hanggang sa eleganteng display ng designer gowns at suits."Anong ginagawa natin dito?" tanong niya, nakahalukipkip."Mamimili nga tayo ng isusuot mo para sa engagement party," walang emosyon na sagot ni Luke.“Pwede namang sa ibang store na lang tayo bumili," reklamo ni Mitch habang sinusundan si Luke."Gusto mo ba ng pangit na damit?" sagot ni Luke nang hindi siya nililingon."Excuse me?" inis na sagot ni Mitch. "Wala ‘yon sa store, nasa pumipili!""Exactly. Kaya ako na ang pipili," ani Luke."Ang kapal mo rin, ano?" bulong ni Mitch, pero siniguradong maririnig ito ni Luke.Lumapit sa kanila ang is
Sa malawak nilang garden—ang magkaibigan Mitch at Freya, nagkayayaan magpalipas ng oras doon.Hindi niya maiwasan ang nangyari kahapon, hindi mapakali si Mitch. Wala siyang narinig tungkol kay Luke. "So, ganun na lang? Parang walang nangyari?" inis niyang sabi habang iniikot ang straw sa kanyang juice."Nagi-expect ka ba na tatawag siya?" pang-aasar ni Freya habang nagbabasa ng magazine."H-hindi! Hindi naman siya big deal," mabilis na sagot ni Mitch, pero obvious na hindi siya kumbinsido sa sarili niyang sagot.Ngunit parang pinaglaruan siya ng tadhana.May lumapit na kasambahay sa kanila at magalang nitong sinabi “Senyorita, may bisita po kayo.”Nagtaka siya, wala naman siya maalala na may bisita siya darating.“Sino?”Bago pa makapag salita ang kasambahay nagsalita na ang bisita niya.“Ako” walang kalatoy-latoy na sabi nito.Mula sa entrance n
BANDANG tanghali, tumawag si Freya kay Mitch habang nakaupo ito sa isang coffee shop, malungkot na iniikot ang kutsarita sa kanyang tasa ng kape."Kamusta? Nakapag-usap na ba kayo ni Luke?" tanong ni Freya sa kabilang linya.Napabuntong-hininga si Mitch bago sumagot. "Wala namang nangyari. Parang ayaw niya akong makilala, Freya. Ang awkward pa ng vibe. Hindi ko nga alam kung ano bang iniisip niya.""Ha? Eh di ba siya pa nga 'yung unang nag-approach at nag-invite kumain?" may halong pagtatakang sagot ni Freya."Oo nga, kaya nga ang labo niya," sagot ni Mitch. "Parang ang layo niya kanina. Formal na formal, walang kahit anong sign na may naaalala siya tungkol sa'kin.""Baka naman nag-aalangan lang siya. O baka may ibang iniisip?" hula ni Freya."Ewan. Basta ang alam ko, hindi maganda 'yung naging usapan namin. Hindi man lang ako nagtagal sa opisina niya. Kaya eto, nagmumukmok ako dito sa coffee shop," reklamo ni Mitch habang humigop ng kape."Hala, huwag kang magmukmok diyan! Baka may m
Kinabukasan, maagang dumiretso si Mitch sa opisina ng San Agustin Enterprises. HIndi na niya isinama si Freya dahil alam niyang mangungulit ito at isa pa may mahalaga itong pupuntahan.Gaya ng inaasahan, ang buong gusali ay mayroong matinding aura ng kapangyarihan—elegante, moderno, at puno ng mga empleyadong nagmamadali sa kanilang trabaho.Nasa lobby siya ng kompanya ni Luke. Lumapit at nag tanong sa receptionist “Excuse me Miss, nasa kanyang opisina ba ngayon si Mr. Luke San Agustin?” nakangiti niyang tanong."Ma'am, may appointment po ba kayo kay Mr. San Agustin?" magalang nitong tanong.Napasinghap si Mitch. Appointment? Para lang makita ang fiancé niya? "Wala, but can you call him? and tell him I want to talk to him?"Pero bago pa makasagot ang receptionist, na kita nito ang personal assistant ni Luke, na kalalabas lang ng elavator. “Sir, Mel may taong gusto makita
Nanatiling tahimik si Mitch habang nakatitig kay Luke. Hindi niya alam kung dapat ba siyang matakot, magalit, o matuwa. Hindi pa rin siya makapaniwala—isang linggo na lang at magiging opisyal na ang engagement nila.Napatingin siya kay Luke, na kasalukuyang nakahalukipkip. Matalim ang titig nito, para bang hinihintay ang sagot niya. Halata sa postura nito na kahit hindi ito masaya sa sitwasyon, hindi ito uurong.“Ano, Mitch?” tanong ni Luke, halatang nawawalan na ng pasensya. “Papayag ka o hindi?”Huminga siya nang malalim, saka pinag-aralan ang mang-yayari sa kanila ni Luke. Sa totoo lang, hindi naman ito masama. May kalayaan pa rin siya, may espasyo, at hindi siya basta magiging trophy wife na sunud-sunuran. Hindi ito ang inakala niyang kasal na kontrolado ng pamilya nila.“Tingin ko…” nagsimula siya, siniguradong hindi siya mahuhulog sa bitag nito. “Maaari na rin.”Nang marinig iyon, napaatras si Luke at tumawa nang bahagya—pero hindi iyon tawang masaya. Tawang mapakla, may halong