CHAPTER TWO

LUKE POV

NASA isang high-end restaurant si Luke San Agustin, isang kilalang negosyante na may matalas na isip pagdating sa negosyo. Bata pa lang siya ay hinasa na siya ng kanyang ama sa corporate world. Lumaki siyang may disiplina at mataas ang expectations sa sarili—walang puwang ang pagiging pabaya sa kanyang mundo.

Sa business industry, isa siya sa mga hinahangaang CEO dahil sa kanyang husay sa pamamahala. Ngunit sa kabila ng kanyang tagumpay, marami ang nagsasabing siya ay cold-hearted at mahirap lapitan. Sa trabaho, isa siyang perfectionist—isang taong hindi natitinag at hindi madaling mapahanga.

Habang hinihintay ang kanyang kliyente, tahimik siyang nakaupo sa VIP section ng restaurant, ini-scan ang mga papeles na kailangan nilang pag-usapan. Sanay na siya sa ganitong eksena—formal meetings, high-stakes negotiations, at walang personal na emosyon ang dapat makialam.

Pagkatapos ng isang oras na pag-uusap, natapos na ang business meeting. Nag-message ang kanyang ina, pinapaalalang huwag niyang kalimutang bilhin ang paborito nitong strawberry cake bago umuwi sa mansion. Sa halip na magpahatid ng driver, mas pinili niyang maglakad papunta sa mall dahil malapit lang naman ito.

Habang naglalakad sa hallway ng mall, abala siya sa pag-iisip ng kanyang susunod na business trip. Pero bago pa siya makatawid sa kabilang side ng mall, isang babae ang biglang bumangga sa kanya—at bago niya pa namalayan, ramdam na niya ang malamig na likido ng milk tea na tumulo sa kanyang damit.

Napatingin siya sa babae, kita sa mukha nito ang gulat at taranta. Bago pa siya makapagsalita, mabilis itong kumuha ng panyo at sinimulang punasan ang kanyang dibdib. Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon, ang mga kamay nito ay bumaba pa sa kanyang tiyan.

"Are you out of your mind?" mabilis niyang saway habang hinawakan ang kamay ng babae.

Nakita niyang namula ito sa hiya at tila hindi makapagsalita. Ngunit ang mas ikinagulat niya ay nang magtama ang kanilang paningin. Para bang sa isang iglap, ang lahat ng naririnig niyang ingay sa paligid ay nawala. Ang kanyang mga mata ay napako sa maamong mukha nito—mga matang tila inosente ngunit may kurot ng kapilyahan, at mapupulang labi na parang inaakit siyang halikan.

Hindi niya gusto ang ganitong pakiramdam. Ayaw niyang maramdaman ang kahit anong emosyon na maaaring makaapekto sa kanyang kontrol sa sarili. Kaya bago pa siya matukso nang tuluyan, pinili niyang iwasan ang nararamdaman at iniwan ang babae.

"Careless." 'yun lang ang nasabi niya bago siya tuluyang naglakad palayo.

Habang papalayo siya, ramdam pa rin niya ang bahagyang lagkit ng natapong milk tea sa kanyang damit. Ngunit hindi iyon ang iniisip niya ngayon.

Bakit hindi siya agad nakagalaw kanina? Bakit parang ilang segundo siyang natulala habang nakatitig sa babaeng iyon?

"Tsk." Napailing siya. Hindi ito normal.

Maraming babae na ang nagpakita ng interes sa kanya—mga modelo, socialites, at mga anak ng mayayamang negosyante. Pero wala ni isa sa kanila ang nakakuha ng atensyon niya tulad ng babaeng iyon. Siya lang ang unang babaeng naging dahilan para pansamantalang mawala siya sa focus.

Hindi niya gusto ang pakiramdam na iyon.

Isang careless, pabaya, at walang pakialam sa paligid na babae ang muntik nang sirain ang kanyang disiplina sa sarili. Hindi niya iyon hahayaang mangyari muli.

Ngunit kahit anong gawin niya, hindi niya maalis sa isipan ang mukha nito—ang mga mata nitong parang nagtatago ng isang kwento, ang mala-rosas nitong pisngi, at ang inosenteng gulat sa mukha nito nang mahuli niyang nakatitig sa kanya.

Napahawak siya sa sentido at bumuntong-hininga.

"This is nonsense," bulong niya sa sarili.

Pinilit niyang ibaling ang atensyon sa orasan. Kailangan na niyang bumili ng cake at umuwi. Hindi na dapat niya iniisip pa ang babae.

Pero alam niyang kahit anong gawin niya, hindi ito magiging ganoon kadali.

Dahil sa unang pagkakataon, may isang babae na nakabasag sa pader na matagal na niyang itinayo sa sarili.

At iyon ang isang bagay na hindi niya alam kung magugustuhan niya.

Pero kahit pa lumayo na siya, hindi niya maialis sa isip ang mga mata nito.