Sa malawak nilang garden—ang magkaibigan Mitch at Freya, nagkayayaan magpalipas ng oras doon.Hindi niya maiwasan ang nangyari kahapon, hindi mapakali si Mitch. Wala siyang narinig tungkol kay Luke. "So, ganun na lang? Parang walang nangyari?" inis niyang sabi habang iniikot ang straw sa kanyang juice."Nagi-expect ka ba na tatawag siya?" pang-aasar ni Freya habang nagbabasa ng magazine."H-hindi! Hindi naman siya big deal," mabilis na sagot ni Mitch, pero obvious na hindi siya kumbinsido sa sarili niyang sagot.Ngunit parang pinaglaruan siya ng tadhana.May lumapit na kasambahay sa kanila at magalang nitong sinabi “Senyorita, may bisita po kayo.”Nagtaka siya, wala naman siya maalala na may bisita siya darating.“Sino?”Bago pa makapag salita ang kasambahay nagsalita na ang bisita niya.“Ako” walang kalatoy-latoy na sabi nito.Mula sa entrance n
Habang nasa loob ng sasakyan, tahimik si Mitch. Hindi niya gusto ang idea na sumama kay Luke, pero wala rin siyang choice. Nang bumaba sila sa isang high-end na boutique, napataas ang kilay niya, agad na napansin niya ang mamahaling interior—mula sa chandeliers hanggang sa eleganteng display ng designer gowns at suits."Anong ginagawa natin dito?" tanong niya, nakahalukipkip."Mamimili nga tayo ng isusuot mo para sa engagement party," walang emosyon na sagot ni Luke.“Pwede namang sa ibang store na lang tayo bumili," reklamo ni Mitch habang sinusundan si Luke."Gusto mo ba ng pangit na damit?" sagot ni Luke nang hindi siya nililingon."Excuse me?" inis na sagot ni Mitch. "Wala ‘yon sa store, nasa pumipili!""Exactly. Kaya ako na ang pipili," ani Luke."Ang kapal mo rin, ano?" bulong ni Mitch, pero siniguradong maririnig ito ni Luke.Lumapit sa kanila ang is
HABANG nasa loob ng fitting room, napatingin si Mitch sa repleksyon niya sa salamin. Hawak niya ang red gown na napili niya—eleganteng pulang tela na dumadaloy nang perpekto, may high slit na tamang-tama lang para ipakita ang kanyang confidence."Perfect," bulong niya sa sarili, saka mabilis na isinuot ang gown.Pagkatapos niyang ayusin ang sarili, huminga siya nang malalim at lumabas ng fitting room.Sa kabilang side naman, nakatayo si Luke sa harap ng mirror, suot ang dark gray na suit na napili niya para sa engagement party. Matikas itong nakadisenyo, bumagay sa broad shoulders niya at mas nagpalalim sa kanyang intimidating presence. Kahit seryoso ang mukha niya, halatang kontento siya sa itsura niya.Nang marinig niya ang pagbukas ng pinto mula sa fitting room ni Mitch, automatic siyang napatingin.At doon siya natulala.Dahan-dahang lumakad si Mitch palabas, ang bawat hakbang ay parang sa isang runway model. Ang red gown
MATAPOS ang matinding pagbili ng engagement outfits, nagpasya sina Mitch at Luke na dumaan muna sa isang restaurant bago umuwi. Hindi ito romantic dinner—at least, hindi sa pananaw ni Mitch—kundi isang practical na desisyon para lang hindi sila parehong magutom matapos ang nakakapagod na araw.Pagkaupo nila sa isang pribadong booth, napatingin si Mitch sa menu at nagtanong, "Ano kayang masarap dito?""Steak," sagot ni Luke nang hindi man lang nag-aalinlangan.Napataas ang kilay ni Mitch. "Wow, hindi ka man lang nag-isip?""Kasi alam kong steak ang best seller nila," sagot nito, saka ibinalik ang atensyon sa menu."Eh paano kung gusto ko ng pasta?" tanong niya, sinusubukan siyang asarin.Hindi siya nilingon ni Luke, pero sumagot ito nang walang pag-aalinlangan, "Then, order pasta."Napasimangot si Mitch. Bakit parang hindi naaapektuhan si Luke ngayon?"Ikaw? A
Masaya at makulay ang engagement party, puno ng tawanan at halakhakan mula sa mga bisitang nagdiriwang kasama ang dalawang pamilyang Alcantara at San Agustin. Ang buong venue ay nababalot ng engrandeng dekorasyon—mga luntiang halaman, puting bulaklak na nakalinya sa bawat mesa, at mga gintong ilaw na nagbibigay ng romantikong ambiance. Sa gitna ng selebrasyon, ang mga magulang ng bride at groom-to-be ay abala sa pakikipag-usap sa kanilang mga bisita, puno ng sigla at kasiyahan sa kanilang mga mata.Samantala, ang magkasintahan—na hindi tunay na nagmamahalan—ay tahimik na nakaupo sa isang mesa, kapwa nagpapanggap na masaya sa harap ng maraming mata. Magalang silang nagpapalitan ng mga salita, pero may namumuong tensyon sa pagitan nila na hindi halata sa iba.“Smile,”
MITCH POV"Hey, I'm already inside the mall. Where are you?"She was sending a message to her best friend when she bumped into a man she hadn't noticed because she was too focused on her phone. Ang hawak niyang milk tea ay naibuhos sa damit ng lalaki."Oh my gosh! S-sorry! Sorry!" Kinuha niya ang panyo mula sa kanyang bulsa at dali-daling pinunasan ang nabasang damit nito. Sa sobrang taranta, ang kanyang kamay ay napadako sa dibdib nito pababa sa tiyan, ngunit bigla nitong pinigilan ang kanyang kamay."Are you out of your mind?" he shouted while holding her hand.Sa kanyang pagkabigla, pumiglas siya sa pagkakahawak nito. Her face turned red, at napadako ang kanyang paningin sa mukha ng lalaki. As soon as she laid eyes on him, she was captivated by his strikingly handsome face. His gaze was so mesmerizing that she couldn't help but be drawn to him. Tumagal ng ilang segundo ang kanyang pagkakatitig sa mukha nito."Careless." he said, then left.Natauhan lang siya sa sinabi nito."Sungit
LUKE POVNASA isang high-end restaurant si Luke San Agustin, isang kilalang negosyante na may matalas na isip pagdating sa negosyo. Bata pa lang siya ay hinasa na siya ng kanyang ama sa corporate world. Lumaki siyang may disiplina at mataas ang expectations sa sarili—walang puwang ang pagiging pabaya sa kanyang mundo.Sa business industry, isa siya sa mga hinahangaang CEO dahil sa kanyang husay sa pamamahala. Ngunit sa kabila ng kanyang tagumpay, marami ang nagsasabing siya ay cold-hearted at mahirap lapitan. Sa trabaho, isa siyang perfectionist—isang taong hindi natitinag at hindi madaling mapahanga.Habang hinihintay ang kanyang kliyente, tahimik siyang nakaupo sa VIP section ng restaurant, ini-scan ang mga papeles na kailangan nilang pag-usapan. Sanay na siya sa ganitong eksena—formal meetings, high-stakes negotiations, at walang personal na emosyon ang dapat makialam.Pagkatapos ng isang oras na pag-uusap, natapos na ang business meeting. Nag-message ang kanyang ina, pinapaalalang
Pagkauwi niya sa kanilang mansyon, mabilis siyang pumasok, pero hindi nakaligtas sa paningin ng kanyang ina ang bahagyang basa at gusot niyang damit."What happened to your clothes, hijo?" bulalas ng kanyang ina, kita sa mukha nito ang pagtataka.Sumimangot siya. Naiinis pa rin siya kapag naaalala ang nangyari kanina."Mom, may nakasalubong lang akong tatanga-tanga sa mall," iritadong sagot niya habang inaabot ang kahon ng strawberry cake na ipinabili nito.Napailing ang kanyang ina ngunit tinanggap pa rin ang cake na dala niya. Sanay na ito sa ugali niya—mainitin ang ulo, mabilis mairita, lalo na kapag napapagod o nawawalan ng kontrol sa isang sitwasyon."Thank you, hijo. Oh, sige na, pumunta ka na sa kwarto mo at magpalit ng damit. Baka sipunin ka pa niyan.""Okay, Mom. Magpapalit muna ako." Lumapit siya at humalik sa pisngi ng kanyang ina bago siya tuluyang umakyat patungo sa kanyang kwarto.Pagkapasok, agad niyang hinubad ang suot na polo at itinapon iyon sa laundry basket. Hindi
Masaya at makulay ang engagement party, puno ng tawanan at halakhakan mula sa mga bisitang nagdiriwang kasama ang dalawang pamilyang Alcantara at San Agustin. Ang buong venue ay nababalot ng engrandeng dekorasyon—mga luntiang halaman, puting bulaklak na nakalinya sa bawat mesa, at mga gintong ilaw na nagbibigay ng romantikong ambiance. Sa gitna ng selebrasyon, ang mga magulang ng bride at groom-to-be ay abala sa pakikipag-usap sa kanilang mga bisita, puno ng sigla at kasiyahan sa kanilang mga mata.Samantala, ang magkasintahan—na hindi tunay na nagmamahalan—ay tahimik na nakaupo sa isang mesa, kapwa nagpapanggap na masaya sa harap ng maraming mata. Magalang silang nagpapalitan ng mga salita, pero may namumuong tensyon sa pagitan nila na hindi halata sa iba.“Smile,”
MATAPOS ang matinding pagbili ng engagement outfits, nagpasya sina Mitch at Luke na dumaan muna sa isang restaurant bago umuwi. Hindi ito romantic dinner—at least, hindi sa pananaw ni Mitch—kundi isang practical na desisyon para lang hindi sila parehong magutom matapos ang nakakapagod na araw.Pagkaupo nila sa isang pribadong booth, napatingin si Mitch sa menu at nagtanong, "Ano kayang masarap dito?""Steak," sagot ni Luke nang hindi man lang nag-aalinlangan.Napataas ang kilay ni Mitch. "Wow, hindi ka man lang nag-isip?""Kasi alam kong steak ang best seller nila," sagot nito, saka ibinalik ang atensyon sa menu."Eh paano kung gusto ko ng pasta?" tanong niya, sinusubukan siyang asarin.Hindi siya nilingon ni Luke, pero sumagot ito nang walang pag-aalinlangan, "Then, order pasta."Napasimangot si Mitch. Bakit parang hindi naaapektuhan si Luke ngayon?"Ikaw? A
HABANG nasa loob ng fitting room, napatingin si Mitch sa repleksyon niya sa salamin. Hawak niya ang red gown na napili niya—eleganteng pulang tela na dumadaloy nang perpekto, may high slit na tamang-tama lang para ipakita ang kanyang confidence."Perfect," bulong niya sa sarili, saka mabilis na isinuot ang gown.Pagkatapos niyang ayusin ang sarili, huminga siya nang malalim at lumabas ng fitting room.Sa kabilang side naman, nakatayo si Luke sa harap ng mirror, suot ang dark gray na suit na napili niya para sa engagement party. Matikas itong nakadisenyo, bumagay sa broad shoulders niya at mas nagpalalim sa kanyang intimidating presence. Kahit seryoso ang mukha niya, halatang kontento siya sa itsura niya.Nang marinig niya ang pagbukas ng pinto mula sa fitting room ni Mitch, automatic siyang napatingin.At doon siya natulala.Dahan-dahang lumakad si Mitch palabas, ang bawat hakbang ay parang sa isang runway model. Ang red gown
Habang nasa loob ng sasakyan, tahimik si Mitch. Hindi niya gusto ang idea na sumama kay Luke, pero wala rin siyang choice. Nang bumaba sila sa isang high-end na boutique, napataas ang kilay niya, agad na napansin niya ang mamahaling interior—mula sa chandeliers hanggang sa eleganteng display ng designer gowns at suits."Anong ginagawa natin dito?" tanong niya, nakahalukipkip."Mamimili nga tayo ng isusuot mo para sa engagement party," walang emosyon na sagot ni Luke.“Pwede namang sa ibang store na lang tayo bumili," reklamo ni Mitch habang sinusundan si Luke."Gusto mo ba ng pangit na damit?" sagot ni Luke nang hindi siya nililingon."Excuse me?" inis na sagot ni Mitch. "Wala ‘yon sa store, nasa pumipili!""Exactly. Kaya ako na ang pipili," ani Luke."Ang kapal mo rin, ano?" bulong ni Mitch, pero siniguradong maririnig ito ni Luke.Lumapit sa kanila ang is
Sa malawak nilang garden—ang magkaibigan Mitch at Freya, nagkayayaan magpalipas ng oras doon.Hindi niya maiwasan ang nangyari kahapon, hindi mapakali si Mitch. Wala siyang narinig tungkol kay Luke. "So, ganun na lang? Parang walang nangyari?" inis niyang sabi habang iniikot ang straw sa kanyang juice."Nagi-expect ka ba na tatawag siya?" pang-aasar ni Freya habang nagbabasa ng magazine."H-hindi! Hindi naman siya big deal," mabilis na sagot ni Mitch, pero obvious na hindi siya kumbinsido sa sarili niyang sagot.Ngunit parang pinaglaruan siya ng tadhana.May lumapit na kasambahay sa kanila at magalang nitong sinabi “Senyorita, may bisita po kayo.”Nagtaka siya, wala naman siya maalala na may bisita siya darating.“Sino?”Bago pa makapag salita ang kasambahay nagsalita na ang bisita niya.“Ako” walang kalatoy-latoy na sabi nito.Mula sa entrance n
BANDANG tanghali, tumawag si Freya kay Mitch habang nakaupo ito sa isang coffee shop, malungkot na iniikot ang kutsarita sa kanyang tasa ng kape."Kamusta? Nakapag-usap na ba kayo ni Luke?" tanong ni Freya sa kabilang linya.Napabuntong-hininga si Mitch bago sumagot. "Wala namang nangyari. Parang ayaw niya akong makilala, Freya. Ang awkward pa ng vibe. Hindi ko nga alam kung ano bang iniisip niya.""Ha? Eh di ba siya pa nga 'yung unang nag-approach at nag-invite kumain?" may halong pagtatakang sagot ni Freya."Oo nga, kaya nga ang labo niya," sagot ni Mitch. "Parang ang layo niya kanina. Formal na formal, walang kahit anong sign na may naaalala siya tungkol sa'kin.""Baka naman nag-aalangan lang siya. O baka may ibang iniisip?" hula ni Freya."Ewan. Basta ang alam ko, hindi maganda 'yung naging usapan namin. Hindi man lang ako nagtagal sa opisina niya. Kaya eto, nagmumukmok ako dito sa coffee shop," reklamo ni Mitch habang humigop ng kape."Hala, huwag kang magmukmok diyan! Baka may m
Kinabukasan, maagang dumiretso si Mitch sa opisina ng San Agustin Enterprises. HIndi na niya isinama si Freya dahil alam niyang mangungulit ito at isa pa may mahalaga itong pupuntahan.Gaya ng inaasahan, ang buong gusali ay mayroong matinding aura ng kapangyarihan—elegante, moderno, at puno ng mga empleyadong nagmamadali sa kanilang trabaho.Nasa lobby siya ng kompanya ni Luke. Lumapit at nag tanong sa receptionist “Excuse me Miss, nasa kanyang opisina ba ngayon si Mr. Luke San Agustin?” nakangiti niyang tanong."Ma'am, may appointment po ba kayo kay Mr. San Agustin?" magalang nitong tanong.Napasinghap si Mitch. Appointment? Para lang makita ang fiancé niya? "Wala, but can you call him? and tell him I want to talk to him?"Pero bago pa makasagot ang receptionist, na kita nito ang personal assistant ni Luke, na kalalabas lang ng elavator. “Sir, Mel may taong gusto makita
Nanatiling tahimik si Mitch habang nakatitig kay Luke. Hindi niya alam kung dapat ba siyang matakot, magalit, o matuwa. Hindi pa rin siya makapaniwala—isang linggo na lang at magiging opisyal na ang engagement nila.Napatingin siya kay Luke, na kasalukuyang nakahalukipkip. Matalim ang titig nito, para bang hinihintay ang sagot niya. Halata sa postura nito na kahit hindi ito masaya sa sitwasyon, hindi ito uurong.“Ano, Mitch?” tanong ni Luke, halatang nawawalan na ng pasensya. “Papayag ka o hindi?”Huminga siya nang malalim, saka pinag-aralan ang mang-yayari sa kanila ni Luke. Sa totoo lang, hindi naman ito masama. May kalayaan pa rin siya, may espasyo, at hindi siya basta magiging trophy wife na sunud-sunuran. Hindi ito ang inakala niyang kasal na kontrolado ng pamilya nila.“Tingin ko…” nagsimula siya, siniguradong hindi siya mahuhulog sa bitag nito. “Maaari na rin.”Nang marinig iyon, napaatras si Luke at tumawa nang bahagya—pero hindi iyon tawang masaya. Tawang mapakla, may halong
Habang patuloy ang kwentuhan sa hapag-kainan, hindi pa rin mawala ang iritasyon ni Mitch. Halos isang oras na silang kumakain, pero wala pa rin si Luke. Sa kabila nito, hindi rin siya sigurado kung gusto niyang dumating ito.“Ano nga palang plano natin sa engagement party?” tanong ni Donya San Agustin, habang nilalagyan ng wine ang kanyang baso.Napangiti si Don Victor Alcantara. “Tulad ng napagkasunduan, next week na natin ito gawin. Ayokong matagalan pa.”“Next week?” bulalas ni Mitch. “Parang ang bilis naman yata, Papa.”Napatingin ang lahat sa kanya. Si Freya naman, na nasa tabi niya, biglang napakagat ng labi sa excitement.“Hindi na kailangang patagalin,” sagot ng kanyang ama, malamig ang tono. “Hindi na rin tayo bumabata, Mitch. I want this done properly.”Bago pa siya makapagsalita, biglang bumukas ang pinto sa dining hall.At pumasok si Luke San Agustin..Nakasuot ng itim na suot Matangkad. Mapangahas ang tindig at may malapad na balikat. Ang seryosong ekspresyon kahit halata