THE WEDDING

Epilogue

Naghihintay ako na si Jake na mismo ang magtapat sa akin tungkol kay Jinx. Pinsan niya si Jinx ibig sabihin magkakilala sila. Alam niya noon pa man na ex ako ang pinsan niya ngunit ni minsan hindi niya sa akin nabanggit. Wala siya sa aking sinasabi at iyon sana ang gusto kong pag-usapan namin. Ngunit paano ko iyon gagawin kung natatakot akong ma-provoke siya. Ang hirap dahil tao rin lang naman ako, may mga gustong malaman. May mga sikretong sana mainam kung maipagtapat na lang. Para hindi na gumulo, para makatulong sa kanya at sa akin ay pinili kong manahimik na lang. Iniisip ko na lang, nakaraan ko na si Jinx. Tapos na tapos na ang sa amin ni Jinx dahil magsasampung-taon na rin lang naman na wala na kami. Matagal nang panahon iyon. Mga bata pa kami. Isa pa, wala na rin lang naman akong magagawa at wala na rin lang naman magbabago kahit pag-usapan at pagtalunan pa namin ang tungkol kay Jinx. Hindi naman nagbibigay pa ng kabutihan sa kung anong meron kami ni Jake kung kalkalin ko pa ang nakaraan at pag-uusapan namin ang tungkol sa pinsan niya. Lahat ng iyon ay tiniis kong isipin. Napakaraming bakit at paano na hindi ko alam kung kanino ko dapat itatanong. Hanggang sa narinig ko na ang mahinang hilik ni Jake samantalang ako ay napakarami kong isipin. Pinagmasdan ko ang payapa niyang pagtulog. Buong puso kong pinapasalamatan ang Diyos dahil hanggang ngayon, nakikita ko pa si Jake na humihinga. Nayayakap ko pa. Nahahalikan. Nakakausap. Nararamdaman.

Nasaan ka na Jinx? Anong nangyari sa’yo? Bakit hindi sinabi ni Jake sa akin ang tungkol sa’yo? Sana nasa mabuti kang kalagayan ngayon. Sana nahanap mo na rin ang iyong kaligayahan. Hindi ko man naibalik sa’yo ang tulong mo. Sana masiyahan kang malaman na iniligtas ko ang Mommy mo sa kamatayan at ngayon ay okey na kami. Walang nang galit. Wala nang pag-iimbot.

Ngayon ay naalala ko na yung sinasabi ni Yaya Chayong na lalaking pinsan ni Jake na lalaki nang bigyan niya ako ng damit. Si Jinx ba iyon? Anong sikreto mo Jake? Bakit kahit sa mga huling sandali ng iyong buhay ay marami ka pa rin lihim sa akin na hindi ka pa lubos nalalaman? Bakit hindi mo pa rin sa akin ipinagtatapat ang lahat ng iyong nalalaman?

Kinatulugan ko na lamang ang mga isiping iyon. Alam ko namang hindi ko masasagot sa sarili ko ang mga tanong na iyon. Kung masasagot sa mga susunod na araw o panahon, bahala na basta ang kailangan kong i-focus sa ngayon ay ang kung anong makapagpapasaya kay Jake. Saka ko na lang po-problemahin ang lahat.

Kinabukasan ay maayos na ang plano. Maagang nagising si Jake dahil nga may usapan sila ni Daddy na aalis. Palalabasin ni Daddy na bestman si Jake sa kasal ng kanyang kaibigan. Gusto niya akong isama ngunit nagdahilan akong pagod. Hindi na siya nagpilit pa. Hindi ako bumangon para tulungan siyang mag-ayos. Nanatili akong nagtutulug-tulugan. Humalik pa siya sa akin bago nagpaalam.

Pagkaalis nila ay mabilis na rin kaming nagsikilos ng mga kasama ko sa bahay. Hudyat na para magmadali. Umaga ang kasal namin at kailangan makarating kami sa Hotel and Resort para maayusan pa ako. Maging matagumpay naman dahil maaga kaming nakarating ni Nanang at si Ate Champagne kasama ang mga kasambahay namin na kinabibilangan ni Yaya Chayong sa pagdadausan ng kasal.

Nang maisuot ko ang aking wedding gown ay lumabas ang aking kagandahan. Hindi pa naman halata ang aking tiyan. Nakikisama ang aking ipinagbubuntis. Hindi pa siya ganoon kalaki. Gusto niyang maganda at seksi si Mommy sa kasal nila ni Daddy. Hindi ko maipaliwanag ang saya na nararamdaman ko. Ito na ang katuparan ng pangarap namin ni Jake. Ito na ang pinakamasaya sa buhay namin. Mamaalam man siya alam niyang sa kanya ko iniaalay ang aking puso. Sa kanya ko inihahandog ang una kong “I do”.

Alam kong masu-surprise ko si Jake ngayon. Sigurado akong ito na ang pinakamasayang bahagi ng kanyang buhay. Ito na ang pinamasaya at pinakamalaking sorpresa.

“Ang ganda mo anak. Mas maganda ka pa ngayon kaysa noong JS ninyo.”

“Siyempre naman Nang. Araw ng kasal ko kaya ngayon dapat ang araw na pinakamaganda ako ako. Kumusta raw sina Daddy? Okey na daw ho baa ng plano?”

“Sabi niya okey na. Mamayang alas otso, bababa na sila at pupunta doon sa garden. 10 minutes na lang kaya tara na, bababa na tayo.” Si Nanang. Mukhang siya pa yung aligaga na akala mo siya uli ang ikakasal.

Inalalayan nila akong bumaba. Magarang-magara kasi ng aking wedding gown. Ginastusan at talagang pinasadya sa kagandahan. Mahaba ang aking belo. Makabago ang estilo nito. Kita ang aking kaseksihan at litaw ang kurba ng aking katawan. Simple lang ang aking make up, natural.

Napakaganda ng ginawa ng aming wedding planner sa pagdadausan ng garden wedding namin. Puno ito ng white roses. Ang paborito ni Jake na bulaklak. Puti ang lahat ng paligid at may halong green. The touch of green represent tranquility. Parag napakalinis tignan. Buhay na buhay lalo na’t may fountain pang siyang lalong nagpaganda. Magaan sa mata at pakiramdam ang kabuuan ng pagdausan ng aming kasal.

Konti lang ang bisita. Mga malalapit lang na kamag-anak. Naroon sina Mommy at Daddy ni Jinx na hindi ko naman inimbitahan. Siguro si Jake ang nag-imbita sa kanila. Huminga ako ng malalim. Ito na nga. Ito na talaga. Mangyayari na. Magiging Mrs. Lopez na ako. Lopez pa rin naman kasi ang apilyido ni Jake.

Sinenyasan ako ng wedding planner na parating na si Jake. Dadalhin si Jake sa harap na nahaharangan pa ng puting tela. Yung hindi muna kami magkakakitaan. Tatanggalin na lang ang harang kapag ako ay nagmamartsa na papunta sa harap at nasa gitna na ng isle. Doon na siya magugulat na akala niya isa lang siya sa mga kinuhang bestman ng kasal kaya siya tatabi sa pinalabas ni Daddy na ikakasal na anak ng kanyang betsfriend.

Hinintay kong pumailanlang ang aming theme song na Everything I have. Iyon na kasi ang hudyat na sisimulan ko na ang maglakad palapit sa kung saan naghihintay si Jake.

Ngunit hindi ang Everything I have ang narinig kong kanta. Tagpuan ni Moira ang pumailanlang. Nagtaka ako. Hindi ba nila naintindihan ang aking instruction? Everthing I have ang dapat naming wedding song. Napailing na lang ako. Huli na para magreklamo. Kailangan ko nang maglakad. Nakita ko si Nanang na nakaupo sa harap. Nakatingin sa akin. Masayang-masaya para sa akin. Ganoon din ang mga magulang ni Jinx at iba pang mga bisita. Si Ate Precious ay tumayo pa nga para makita akong naglalakad. Lahat sila nginitian ko. Hanggang sa narinig ko na ang unang lyrics ng kanta.

Di, di ko inakalang

Darating din sa akin

Nung ako'y nanalangin kay Bathala

Naubusan ng bakit

Habang naglalakad ako at naririnig ko ang lyrics ng kanta ay naramdaman kong taman-tama ito sa amin ni Jake. Magaling ang pagpili. Hindi na masakit sa loob ko na iyon ang piniling ipalit. Sinong mag-aakala na darating sa buhay ko si Jake kung kailan paubos na ang tulong ni Jinx sa akin at siya ang nagtuloy sa pag-aalaga at pagmamahal ni Jinx sa akin. Parang dumating siyang sumalo sa hindi na kayang gawin pa ng kanyang pinsan. Siya ang nagpapatunay ng tunay na pag-ibig. Pag-ibig na di sumusuko. Pag-ibig na kamatayan lang ang hahadlang.

Bakit umalis nang walang sabi?

Bakit 'di siya lumaban kahit konti?

Bakit 'di maitama ang tadhana?

Doon ako napaluha. Bakit ang linyang iyon ay parang hindi na kay Jake. Bakit parang mas angkop kay Jinx? Iyon ang mga katanungan ko noon kay Jinx. May pasabi siyang umalis ngunit hindi na siya nagsabi sa akin kung kailan ba talaga siya makababalik. Wala akong alam kung kailan pa kami huling magkikita. Hindi ko alam kung ano na ba ang nangyari sa kanya. Bakit hindi siya lumaban? Iyon ang tanong ko noong hindi ko pa nababasa ang kanyang sulat ngunit alam kong inilaban rin talaga niya ang lahat hindi lang sumapat. Hindi lang inilaban hanggang sa huli. Naniniwala rin naman akong sinubukan niyang ilaban ang sa amin ngunit hindi lang naitama sa amin ang tadhana. Hindi lang siguro kami talaga para sa isa’t isa. Hindi kami ang pinagsadya ng pagkakataon. Lumuluha na ako habang naglalakad. Hindi dapat ako iiyak e. Hindi dapat ako padadala sa isang lyrics lang ng kanta. Ngunit hindi na napigilan pa. Pinalaya ko na lang ang aking mga luha. Ngunit bakit si Jinx ang naiisip ko ngayon na ikakasal na ako kay Jake? Bakit ba parang mas angkop sa aming dalawa ni Jinx ang kanta?

At nakita kita sa tagpuan ni Bathala

May kinang sa mata na di maintindihan

Tumingin kung saan sinubukan kong lumisan

At tumigil ang mundo

Nung ako'y ituro mo

Siya ang panalangin ko

Nang naibaba ang puting harang ay nakita ko si Jake. Nakangiting nakatitig sa akin. Hindi siya nagulat. Hindi iyon ang inaasahan ko sa kanya. Para bang alam na niya. Napaluha siya. May katabi siyang lalaki na nakatalikod.

Si Jake, si Jake ang pinili kong una kong pakakasalan. Siya dapat ang iniisip ko at hindi si Jinx. Kaya nga mabilis kong pinunasan ang luha ko at nagpatuloy ako sa paglalakad palapit sa lalaking kasama kong nagdadasal para mapahaba pa ang kanyang buhay at nang magsasama pa kami ng matagal.

Nang itaas kong muli ang aking paningin. Humarap na ang kaninang nakatalikod na lalaki. Parang masasagot na ang lahat ng bakit. Sila ni Jake ang naghihintay sa akin sa huling tagpuan. Magkatabi sila. Kapwa nakangiti ngunit lumuluha. Luha ang kumikislap sa kanilang mga mata. Nangatal ako. Hindi ako makahakbang. Anong pakulo ito? Among sorpresa. Bakit si Jinx ang isa kong nakita sa tagpuan imbes na dapat si Jake lang? Bakit parang may mali? Nangatog ang tuhod ko. Tumigil sa paghakbang. Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin? Hindi ito ang plano. Wala ito sa sorpresa ko kay Jake? Bakit ako pa rin sa huli ang ginulat?

Anong nangyari? Ito ba talaga ang itinadhanang mangyari?

Ngunit paano ba dumating sa puntong ganito ang lahat? Paanong ang dalawang magpinsan ang siya ngayong naghihintay sa akin sa dambana?