Chapter 57Blag! Blag!Nagulat ako. Sandaling napatayo.Si Tatang.Bago ko pa man malaslas ang aking pulso ay biglang dumating si Tatang na galit na galit.“Anong ginawa mo kay Berto ha? Gaga!”“Mabuti nga hindi ko pinatay,” sarkatika kong sagot. “E, muntik mo na ngang mapatay yung tao e. Ano ngayo ha? Dahil sa kagagawan mong gaga ka, hindi na niya tinatanggap ang mga alahas mo na binebenta ko sa kanya. Gusto niyang kunin na lang pambayad sa mga utang ko sa kanya dahil hindi mo raw naman pala siya pagbibigyan. Gaga ka. Ikaw na itong tinutulungan para magkapera ikaw itong maarte e buntis ka na nga! Wala nang mawawala sa’yo! Ngayo ano ha! Sinisingil ako sa utang ko sa kanya dahil hindi mo raw nga pinagbigyan. Ang masama, pinalo mo pa siya sa ulo! Ano ha? Anong pinagmamalaki mo gaga ka!”Tinigan ko siya. Naisip kong mabuti pang siya na lang ang papatay sa akin kaysa ako ang papatay sa sarili ko. Binitiwan ko ang blade. Naglakad ako na parang wala sa sarili palapit sa kanya. Hinarap ko s
CHAPTER 58"Bakit hindi mo tanungin sa malandi mong anak kung ano ang ginawa niya kay Berto sa kakahuyan! Alamin mo kung paanong ang tumutulong sa atin ay muntik niyang mapatay!"“Anong kinalaman no’n sa ginagawa mo sa kanyang kahayupan? Khaye, anong ginawa ni Berto sa’yo? Wala akong pakialam kung anong ginawa mo sa kanya dahil alam kong may ginawa siya sa’yo!”"Pinagtangkaan din niya akong gahasain kaninang pauwi ako. At alam ba ninyo kung anong dahilan? Naniningil siya sa mga atraso ni Tatang. Pagkababae ko ang naging usapan nilang bayad.” Patuloy pa rin ang pagluha. “Tulad ng gustong gawin ni Tatang sa akin na naabutan ninyo. Lahat sila. Mga hayop! Mga hayop kayong lahat!!!” nagsisigaw na ako. Tumayo para saktan si Tatang. Muling nagbago ang aking emosyon. Kung kanina gusto ko na lang isuko ang buhay ko, hindi na ngayon. Gusto kong mabuhay pa dahil alam kong may isang taong maniniwala sa akin. Isang taong magtatanggol sa akin dahil naniniwala siya sa aking mga sasabihin. Si Nanang
Chapter 59Nang lumapit si Tatang kay Nanang para muli itong saktan ay mabilis kong dinepensa ang katawan ko para hindi na niya muling masaktan pa ang Nanang ko. Ang suntok na sana dadapo sa mukha ni Nanang ay sa balikat ko tumama. Nang itinaas niya ang pamalo ay pinilit ko iyong maagaw sa kanya. Natumba kaming dalawa. Nagpambuno. Lakas sa lakas hanggang sa naagaw ko ang pamalo sa kanya at itinapon sa malayo."Lumalaban ka na tang-ina mo ha! Lumalaban ka na!""Hindi sana pero sumosobra na ka na. Ako na lang sana, ako na lang ang saktan mo at huwag si Nanang dahil hindi kita aatrasan. Hindi na ako makapapayag pa na patuloy mo kaming walang-hiyain! Baboy ka! Demonyo!""Sige tignan natin kung hanggang saan ang kaya mo ngayon!"Mabilis niyang hinablot ang itak na nakaipit lamang malapit sa aming hagdanang kawayan. Patatayin nga niya kami. Kailangan kong makaisip ng paraan kung paanong magkaroon ako ng armas na panlaban sa kanya. Hindi na ito kagaya ng mga nakaraang mga away nila. Buhay na
Chapter 60Parang napakabilis lath ng mga pangyayari. Nawala ako sa aking sarili. Nangatog ang aking mga tuhod. Natulala ako. Nanginig na ang buo kong katawan. Nakapakarming nangyayari sa buhay ko na hindi ko na kinakaya pa. Nabuntis ako, pinagtabuyan ng mga magulang ng kasintahan, binusalan sa bibig, itinali at iniwan ng lalaking sa akin ay nakabuntis. Kinabukasan ay muntik na akong nagahasa, nakunan ako dahil sa pananakit ni Tatang, binalak na gahasain din ng amain at ngayon ay napatay ko siya. Habang ako ay nakaupo sa sulok at naginginig, nagtatanong ako sa Diyos, anong pagsubok itong ibinibigay Niya sa akin? Anong kabutihan ng mga pagsubok na ito? Kung may dahilan ang Diyos sa pagbibigay niya sa atin ng pagsubok, para saan ang pagsubok na ito? Nakunan ako, napatay ko si Tatang. Parang biglang tumigil ang pag-ikot ng aking mundo. Parang hindi ko alam kung ano ang dapat kong isipin. Kung sana kaya kong lang ibalik ang buong pangyayari, hindi sa paraang mapatay ko si tatang. Oo nga’
Chapter 60Lumabas si Nanang sa bahay. Kinuha ko ang sandaling iyon para kunin ang alahas ko sa bulsa ni Tatang. Inilagay ko sa lumang malalaking karton ang aking mga damit. Umiiyak akong hinugasan ang aking sarili. Sinalat-salat ko ang aking tiyan. Tinignan ko ang batya na duguan na ginamit ni Nanang na hugasan ang pagitan ng aking hita. Alam kong wala nang buhay pa sa aking sinapupunan. Namatay ang magiging anak sana namin ni Jinx dahil sa kalupitan sa akin ng mundo. Humahagulgol akong nagdasal.Nang nakaayos na ako ay umupo ako sa hagdanan. Naghihintay ako sa pagbabalik ni Nanang. Kagaya ng paghhintay niya sa akin noon kapag ginabi ako ng uwi. Hanggang sa makita ko siyang kasama ang aming Kapitan at ilang mga tanod. Kumalat ang balita na napatay ng disgrasiyada kong ina ang lasinggero at adik niyang asawa. Dumami ang mga tao. Pinagkaguluhan kami ng buong baryo. Maraming espekulasyon ngunit alam ko ang buong katotohanan. Naroon lang ako. Tahimik lang na nagmamasid at tuluyang ipinau
CHAPTER 61Nagsimula ang imbestigasyon sa pulisya. Pinatawag ako. Tahimik lang ako. Piping saksi. Nakakakita ngunit sinungaling. Wala silang nakuha sa aking statement. Alam kong kahit umamin si Nanang ay uusad pa rin ang kaso dahil sinabi ni Nanang na dinipensahan lang niya ang kanyang sarili. Iyon ang kailangang patunayan. Alam kong matagal ang usad ng kaso lalo na sa kagaya naming walang pera at pambayad sa mahusay na abogado. Naniniwala akong aabutin pa hanggang makatapos ako bago matapos ang kaso ni Nanang. Batid kong iyon ang mangyayari. Alam kong balang araw, kapag may sapat na akong pera, tutulungan ko siyang mailabas at sana hindi pa magiging huli ang lahat.Ang lahat ng iyon ay parang kisapmatang nangyari na ang tanging nagawa ko ay ang lumuha ng lumuha ng lumuha. Naiwan akong mag-isa sa buhay. Wala nang naiwan na pamilya. Napag-iwanan ng mundo. Mag-isang namuhay. Isang napakalungkot na buhay. Iyak ako ng iyak bago matulog at wala si Nanang sa tabi ko. Magigising akong wala n
Chapter 62 Nagpatuloy ang araw, linggo at buwan. Natutunan kong maging malakas mag-isa. Nagtanim rin ako ng gulay na siya kong ibinebenta na ikinabubuhay. Alam kong ang 20,000 na pinagbentahan ko sa alahas na bigay ni Jinx ay hindi na magtatagal ng isang taon kaya kailangan kong tipirin. Nagpapasalamat ako na kahit wala na si Jinx sa tabi ko ay nakapag-iwan siya ng nakatutulong pa rin sa akin ngunit mali pa rin na hindi siya sa akin nagsabi na hindi na siya babalik. Na pinaasa lang ako sa wala.Mag-seseventeen na ako noon ngunit parang tuluyan ng hinubog ng sari-saring dagok ang buhay ko. Tanging mga teachers ko at ang butihing Principal namin ang siyang naniniwala sa aking kakayahan. Sila ang walang sawang nag-uudyok sa akin para tapusin ang pag-aaral at nang mahimasmasan ako ay ang naging motivation kong lumaban ay ang pangako ko kay Nanang. Naging gabay ko ang kanyang mga pangaral nang magkasama pa kami. Umiiyak ako kapag binabalikan ko ang mga panahong sinusuway ko siya. Napapabu
CHAPTER 63“Hanggang sa kusang ipinaramdam na sa akin ni Nanang ang kanyang tinitikis na pagmamahal noong paslit pa lang ako. Sa wakas nagkaroon ako ng kakampi sa aming bahay. Bahay na hindi ko matawag na tahanan dahil hindi noon nagbubuklod nng pagmamahalan. Iginapang ni Nanang ang aking pag-aaral. Natuto kaming mangarap. Pinagsumikapan namin ang pangarap na iyon araw-araw. Gumagapang sa kawalang katiyakan at ang tanging kinakapitan ay uusad rin kami patungo sa tagumpay. Nang ako ay nag-aaral, alam at tanggap ko ang aking kaibahan sa karamihan. Alam na alam ko na salat ako sa lahat ng material na bagay. Hindi ako maaring mainggit. Hindi maaring maghangad. Ang tanging meron lang ako, ang tanging dala dala ko sa tuwing pumapasok ako sa paaralan ay ang aking dunong. Wala akong maaring ibabaon dahil para lang sa pagkain namin at bisyo ni Tatang ang hindi sumasapat naming kita sa bukid. Dahil mahirap at walang-wala, salat rin ako sa kaibbigan. Wala sa akin gustong makipaglaro dahil sa sim