Chapter 3

ENRIQUE POV

Habang tumatakbo ako sa ilalim ng treadmill na iyon, naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko, ang pawis na bumababa sa mukha ko at sa bawat segundo ay nagiging pagod ang paghinga ko.

Ang pag-eehersisyo ay isa sa ilang mga libreng sandali na mayroon ako at ito ay isa sa mga bagay na nagdudulot sa akin ng higit na kapayapaan... Ang sarap ng pakiramdam ko kapag nandito ako, pakiramdam ko ay nagpapakawala ako ng buong bigat sa aking mga balikat, at iyon ay eksakto kung bakit ito ang unang bagay na ginagawa ko araw-araw, ayon sa relihiyon.

Bumaba ako sa treadmill na iyon pagkatapos kong makumpleto ang sampung kilometro... Basang-basa na ang t-shirt ko, pagod na pagod ang katawan ko at uhaw ako sa isang basong tubig.

Umalis ako sa gym ko at dumiretso sa kusina... Ang kailangan ko lang ay isang bote ng tubig, isang malamig na shower at pagkatapos ay isang masaganang almusal.

Magandang umaga, Mr enrique! - Isang mainit at excited na boses ang tumunog sa likuran ko, na ikinagulat ko.

Lumingon ako at naabutan ko si yaya... Ano nga ulit pangalan niya? Marta, Manuela? Hindi ko na maalala, at wala na rin akong pakialam.

Ilang saglit kong tinitigan ang babaeng iyon at nakaramdam ako ng discomfort nang makita ko siyang nakangiti mula tenga hanggang tenga... Ngayon ay wala pang alas siyete ng umaga, hindi ko maintindihan kung bakit ang ngiting iyon... Ako hindi talaga maintindihan ang mga taong maganda ang mood sa umaga, hindi ito katanggap-tanggap.

- Ipahayag ang iyong sarili kapag pumasok ka sa isang silid, hindi magalang na dumating nang biglaan. Binalaan ko siya nang walang pasensya.

I'm sorry... tatandaan ko yan next time. I just came to prepare Miguel's breakfast, bad mood siya, but there's nothing that a hearty meal can't solve, right?! - Ang babaeng iyon ay nagsimulang magsalita nang tuwang-tuwa.

Hindi ko talaga maintindihan kung bakit sobrang excitement... Kahit ako, na nagmamay-ari ng isa sa pinakamalaking pharmaceutical company sa bansa, ay hindi excited, kaya walang dahilan para maging ganoon ka-excited ang isang yaya.

- Girl, masyado kang nagsasalita... Diyos ko! Sakit na ng ulo ko. Ihanda mo ang kape ni Miguel sa katahimikan baka sasabog ang ulo ko. - walang pasensya na tanong ko.

Walang ibang sinabi ang masungit na babae na iyon, tumango lang siya sa ganap na katahimikan at nagsimulang maghanda ng kape ni Miguel... Salamat sa Diyos!

Hindi nagtagal ay pumasok na si Miguel sa kusina, nakasuot na ng uniporme at friendly na mukha... Siguro, baka lang, nakuha niya lahat ng bad humor sa akin.

Magandang umaga, Miguel! Isang masarap na almusal ang inihanda ni yaya para sa iyo... May scrambled egg, toast at prutas, at meron din itong masarap na apple juice na ako mismo ang gumawa.- She said everything in a euphoric and I could feel my veins popping out sa sobrang excitement.

Walang sinuman, walang dapat na maganda ang kalooban bago mag-diyes ng umaga... Ito ay dapat na isang krimen na may parusang habambuhay na pagkakakulong.

Dali-dali akong umalis sa kusinang iyon bago ko pa isa-isang sinumpa ang babaeng iyon... Dumiretso na ako sa kwarto ko at naghanda para sa araw ng trabaho ko, lalo na't mahaba ang araw ng trabaho ko.

-Bakit nandito ka pa?-

Tanong ko kay yaya nang bumaba ako at nadatnan ko pa rin sila sa sala.

Alas siyete y media na ang simula ng klase ni Miguel at alas sais y medya na sa eksaktong oras na ito, kaya dapat nasa school na sila.

The driver is on the way, he was late.- Tania, babala ng housekeeper.

Tila ako ay nakatira na napapaligiran ng mga taong walang kakayahan... Alam na alam ng driver na ito na dapat siyang dumating dito araw-araw ng alas sais ng umaga, late na siya ng mahigit limampung minuto.

Kumpol ng mga incompetent! Ilagay ang lalaking ito sa kalye, Tania. Ayoko na siyang makita dito.- iritadong sabi ko.

Okay, okay...- sagot ni Tania sa akin nang hindi inaalis ang pagiging iresponsable.

Si Tania ay nagtrabaho para sa akin sa loob ng higit sa pitong taon, at kilala niya ako nang husto upang malaman na hindi ko kinukunsinti ang mga pagkakamali, na eksakto kung bakit hindi niya sinusubukan na magsalita pabor sa isang iresponsableng tao na tulad nito.

Magtatrabaho ka na ba?

Tinanong ako ng babaeng iyon na nakatitig sa akin ang itim niyang mga mata.

Eto na!

Hindi, pupunta ako sa circus... Halatang magtatrabaho ako.- Walang pasensya akong nagsalita.

I'm sorry, baka pwede mo kaming ihatid... That way Miguel won't be late for school.- That girl said it as if everything were that easy.

Hindi naman ako magpapasakay, kaya nga binabayaran ko ang iresponsableng driver na iyon, at nagbabayad ako ng napakahusay... At saka, hindi ko pa naihatid si Miguel sa paaralan, kailanman.

I'm sorry to intrude, Mr. Smith, but it's a really good idea... Two blocks from the company ang school ni Miguel, on the way na.- Pumagitna si Tania.

Tila si Tânia ay nasa bastos na panig na ito, ngunit sa pag-iisip tungkol dito, tila ito lamang ang pagpipilian... Ahh, babayaran ako ng driver na ito ng mahal para dito.

Bilisan mo, wala ako sa lahat ng oras sa mundo. - iritadong sabi ko.

Maya-maya ay dumating si Miguel at ang yaya na naglalakad sa likuran ko at nabuo ang isang walang katotohanang katahimikan nang makapasok kami sa sasakyan.

- Napakaganda ng sasakyan mo... I've never seen a car like it, in the country the cars are much simpler.- Halatang yaya ng yaya ang unang nagsalita.

Oo, pero wala ka na sa loob.

Nagsalita ako nang walang pasensya.

Gusto ng babaeng ito na ikumpara ang lugar niya

siya ay nanirahan, na kung saan ay kitang-kita kung saan nawalan ng bota si Judas, sa kabisera ng San Paulo.

- Oo, pero miss ko na talaga ang kabukiran, alam mo ba? Napakapayapa ng lahat doon, matutulog at magising pa kami sa huni ng ibon. - Sabi niya at pagsulyap ko sa rearview mirror, nakita kong nakangiti siya.

Ilang segundo kong tinitigan ang babaeng iyon at pilit kong inisip kung saan niya nakuha ang labis na kaligayahan... Simpleng babae siya, wala siyang ganoong trabaho at sa mukha niya ay makikita mo na hanggang ngayon ay hindi naging madali, bakit siya Napakasaya mo, nakangiti? Nasa akin na ang lahat, lahat, pero may nami-miss ako.

At bakit hindi ka bumalik doon - naiinip kong tanong sa kanya, inalis ang tingin ko sa kanya.

Gusto ko talaga, pero hindi ko kaya... Ang San Paulo ang magiging tahanan ko sa susunod na mga buwan. - Sagot niya sa akin na walang tigil sa pagngiti.

I'm a skeptical guy, but I thanked God immensely the moment I parked in front of that school and Miguel and she were out of the car... I can't stand hear that woman talk and seeing that silly smile on her face. .. Pakiramdam ko hindi na ako magtatagal sa lahat ng saya nitong babaeng to.

Magandang umaga, Mr Smith! kamusta ka na? Inihain na ang iyong kape sa iyong sala. - Sinalubong ako ni Cynthia na may hawak na malaking folder.

ano yun? - tanong ko sa kanya habang naglalakad papunta sa kwarto ko.

Ngayon ay magkakaroon ako ng isang napaka-busy na araw, magkakaroon ako ng ilang mga pagpupulong kasama ang logistics at marketing team, makakatanggap ako ng ilang mga shareholder at kailangan ko ring bisitahin ang isa sa aming mga pabrika... Ang pamamahala sa buong kumpanyang ito ay nakakapagod, ngunit ang pagiging ang CEO ng kumpanyang ito ay ang bagay na pinakamahusay kong ginagawa sa aking buhay.

- Ito ang na-update na ulat para sa huling anim na buwan... Binawasan namin ang mga gastos ng tatlumpung porsyento at pinalaki ang mga kita ng tatlumpu't tatlong porsyento.- Nagsalita si Cynthia at sa unang pagkakataon sa araw na iyon ay nakaramdam ako ng pananabik.

Knowing that the company is progressing during my management gives me a lot of satisfaction... I remember well that the time my father passed away, some people said that I would sink the company in less than a year, it's gratifying to see all ang mga ito ay nanonood sa proseso ng kumpanya.

- Iyan ay magandang balita!

Magandang balita! I think we have a great reason to celebrate.- Cynthia says with a total mischievous smile on her lips.

Alam na alam ko kung paano gustong magdiwang ni Cynthia.. Nakikita ko sa kanyang mga mata kung ano ang gusto niya at tila, gusto niya ito ngayon.

At ano ang iminumungkahi mo? - tanong ko sa kanya habang nakatingin sa kanyang buong dibdib sa pamamagitan ng kanyang cleavage.

Lumingon si Cynthia nang marinig ang tanong ko, ni-lock niya ang pinto ng kwarto ko at lumapit sa akin na nakatitig sa mata ko.

Gusto kitang s******n... Dito at ngayon!- Tumugon siya, ibinaba ang kanyang kamay sa aking miyembro, at sa sandaling iyon ay lubos akong nasasabik.

Hindi na kailangan pang magsalita ni Cynthia hinila ko ang katawan niya palapit sa akin, kinuha ko ang labi niya sa gitna mismo ng sala ko at sa bawat sulok ng lugar na iyon ay nagtalik kami.

Pumasok ako sa gate ng bahay ko alas nuebe ng gabi nang matalas... Literal na buo ang araw ko, kaya naisipan ko na lang magpahinga sa sandaling ito.

Magandang gabi, Mr Smith! Ang iyong Hapunan.

Inihain sa dining room... May kailangan ka pa ba? - Tinanggap ako ni Tania sa sala.

- Hindi, Tania! You can rest.-I informed him promptly as I climbing the stairs.

Inalis ko ang damit na iyon pagkapasok ko sa pintuan ng aking silid, hinubad ang lahat ng aking damit at humakbang sa malamig na tubig ng shower na nakakaramdam ng matinding ginhawa... Iyon mismo ang kailangan ko.

Lumabas ako ng shower na hubo't hubad pa rin at pumasok sa closet ko para maghanap ng komportableng bagay... Madali akong matulog ng ganito, pero kailangan kong bumaba para kumain, kaya kahit isang pares ng sweatpants lang ang isusuot ko.

Mr. Smith? - Nakarinig ako ng mga katok sa pinto ng kwarto ko tapos biglang bumukas.

Naisipan ko pang magtalukbong ng kung anu-ano, pero wala man lang akong oras para mag-isip... Binuksan ng walang pakundangan na yaya ang pinto bago pa man ako makagawa ng kahit ano.

- AHHH! - She screamed hysterically nang makitang hubo't hubad na ako.

UMALIS KA NA DITO! - sigaw ko habang sinusubukang takpan ang sarili ko ng unan.

Ang babaeng iyon na may hindi maipaliwanag na hitsura sa kanyang mukha ay kumatok sa pintuan ng aking kwarto nang biglang umalis sa aking larangan ng paningin.

- I'm sorry, Mr. Smith... Forgive me, I don't even know what to say.- Nauutal na tanong niya at sa tono ng boses niya ay maririnig mo ang kaba niya.

I should have totally beside myself with this insolent girl, but when I remember the look of despair and shame on that girl's face and her flush face, natatawa na lang ako sa buong sitwasyon.

Siguradong hindi tama sa ulo ang babaeng ito!

-Aya.- Kinausap ko ang sarili ko, natatawa pa rin sa buong sitwasyon habang inaalala ang mukha ng kanyang munting babae, namumula sa buong sitwasyon.