Feliz’s mother’s condition was quite complicated. Bagama't bihasa si Klaire sa larangan ng medisina at surgery ay naging abala pa rin siya sa tambak na mga medikal records na kinailangan niyang busisiin at pag-aralan.Gabi na nang matapos siya sa pag-aaral. Marahan niyang minasahe ang kaniyang balikan at saglit na pinikit ang mga matang medyo nakakaramdam na ng pagkasakit.“Klaire, what do you think? Kaya ba?” nag-aalalang tanong ni Feliz, halata ang pagkabalisa sa tono ng boses nito. Iminulat niya ang mga mata at binalingan ng tingin ang kaibigan.“Yes. I can do it, Fel. 70% ang tiwala ko na magiging maayos ang surgery ni Auntie,” wika niya na may ngiti sa labi.Tila iyon lang din ang hinihintay na marinig ng kaniyang kaibigan. “Really?!”Klaire nodded her head. “70% is much better than 10%.”Pumalakpak sa tuwa si Feliz at niyakap siya. “I know you can help me. You are a miracle doctor. Alam kong makakagawa ka ng paraan pa maging maayos si Mommy.”Bumaling si Feliz sa dalawang bata
“What is happening to my daughter, Doc?” nag-aalalang tanong ni Alejandro sa kanilang family doctor habang sinusuri nito ang anak na si Natasha. His heart could not stop racing. Sobrang nag-aalala siya sa kalagayan ng anak, lalo na at musmos pa ito. Hindi niya rin maiwasang sisihin ang sarili sa pag-iisip na nababayaan niya na ang kambal. Bumaling sa kaniya ang family doctor matapos nitong painumin ng gamot si Natasha. Dahil pagod at antok, ay mabilis ding nakatulog ang bata. “She’s fine, Mr. Fuentabella,” ani doctor. “Natasha is having a fever. Wala naman kahit ano’ng nakakaalarma sa kondisyon niya ngayon. Bababa din ang lagnat niya maya-maya dahil nakainom na siya ng gamot.”“Are you sure? Walang complications or anything?” mariin ang tanong ni Alejandro, naninigurado. He couldn’t risk the life of his precious daughter. “Yes, Mr. Fuentabella. Sa kabutihang palad ay wala namang abnormalities kay Natasha.”Doon lamang nakahinga nang maluwag si Alejandro. Every time Natasha and Ni
“I’m aware of that, Ma. You don’t have to stress it out,” galit na sabi ni Alejandro habang inaalala kung paano inabandona ng dating asawa ang kanilang kambal, dahilan para mabuhay ang poot sa kaniyang dibdib. Lumapit sa kaniya ang ina at saka hinawakan ang kaniyang braso, tila ba’y nagmamakaawa. “Anak, ang tagal nang naghihintay sa ‘yo ni Sophia. Hanggang kailan mo ba siya balak paghintayin? She’s been with you for years, and she’s more than willing to mother your children more than their own mother. I hope you can make a decision as soon as possible.”Napakunot ng noo si Alejandro, hindi nagustuhan ang sinabi ng kanyang ina.Malamig siyang tumugon, “Hindi mo kailangang mag-alala para kay Sophia, Ma. I’m sure she knows her place. Hindi ko siya pinapaasa.”“What?” Mas tumaas ang boses ng kaniyang ina. “Don’t be so selfish, Alejandro. I will not allow you to continue treating her like this. Dapat ay pinaplano mo na ang kasal mo sa lalong madaling panahon. Marry Sophia! Siya lang ang p
Bahagyang nagulat si Klaire sa kaniyang narinig mula sa tauhan ng dating asawa. Paanong labas si Sophia sa rason kung bakit gusto nito makipag-sosyo sa kanilang kumpanya? Hindi ba’t noong isang araw lang ay pinangalandakan nito sa kaniya si Sophia ang dahilan kaya gusto nitong mapalapit sa misteryosong doktor ng Bloom Perfume? Alam ni Klaire na gusto ni Alejandro si Sophia. He wouldn’t miss a chance to help her get her leg injury fixed!Mabilis na nagbago ang emosyon sa kaniyang mukha. Mula sa pagkagulat ay umusbong ang inis sa kaniyang mga mata. “Boss offered to provide discounts for the products, Miss Klaire. Isa pa ay bago pa lang ang Bloom Perfume sa domestic market. Kakailanganin niyo ang affordable products na kayang ibigay ng aming kumpanya. Boss assures you that your capital will be worth it.”“But my boss already rejected your proposal,” matabang na sabi niya. “Kagaya nga ng sabi ng boss mo sa akin, hindi ako ang may last say sa mga ganitong negotiations.” “We want you to
Mabilis na nagtaas-baba ang dibdib niya dahil sa matinding pagkamuhi sa kaniyang sariling ina. Kung pupwede lang talagang piliin kung sino ang magiging magulang niya. She wouldn’t want to be connected to the De Guzmans at all. Namula sa galit si Carmina De Guzman at saka dinurong muli si Klaire. “How dare you! Para kang hayop kung makipag-usap sa sarili mong ina. Wala ka talagang pinag-aralan!”Nanginginig ang mga tuhod niya sa narinig. She sneered and said, “Hindi lang sa mga may pinag-aralan mo makikita ang respeto. Madalas kahit may pinag-aralan ang isang tao, nawawalan ito ng respeto kung hindi naman asal tao ang kaharap.” Pagkasabi niya nun, umalis na siya!Naiwan si Carmina na galit na galit at sumisigaw. “Tumigil ka, bastarda! Sino ka ba para maglakas-loob kang turuan ako ng leksyon!? Kung alam ko lang na ganiyang klase ng tao ang ipapanganak ko noon, hindi na sana kita binuhay pa!”Nang marinig ang galit na mga salitang iyon mula sa ina ay saglit na nahinto sa paglalakad si
Tikom ang bibig ni Klaire at naguguluhang pinagmasdan ang lalaki. Halos magkalapit na ang mukha nila. She could even smell his mint breath. Ramdam niya ang init ng katawan nito dahil sa gawi ng pagkakabuhat nito sa kaniya. Hindi niya maiwasang tingnang maigi ang mukha ni Alejandro. Kahit na ba’y anim na taon na ang lumipas ay guwapo pa rin ito. Ang mumunting bigote ay mistulang nagpaangat ng kaniyang charisma, ang mga mata ay gano’n pa rin–natural na malamig, matangos ang ilong at mapula ang mga labi. Nagsimulang maghuramentado ang kaniyang puso. “Alejandro, ano bang ginagawa mo? Ibaba mo nga ako!” sabi niya at bahagyang nagpumiglas sa bisig ng lalaki. Pero nang makaramdam ng muling paghilab ng tiyan ay napangiwi siya. Alejandro glanced down at her and sneered coldly. “Forget your goddamn pride. May masakit na nga sa iyo,” ani Alejandro. Nanlalamig na siya sa sakit na nararamdaman. Cold sweats broke out on her forehead. Sa pagkakataong iyon ay hinayaan na lamang niya si Alejandr
Napabuntonghininga si Klaire pagkatapos kausapin ang mga anak sa phone. Wala pa namang bente-kwatro oras nang huli niyang makita ang dalawa niyang baby, pero ramdam niya ang pagka-miss sa mga ito. Habang nagpapahinga sa hospital bed ay naiisip niya rin ang pagkikita nila ni Alejandro. Naisip niya kung ano ang ginagawa ng lalaki sa ospital. Sino ang may sakit? Natigil siya sa pag-iisip nang tumunog ang kaniyang phone. Feliz was calling her. Nataranta naman siya dahil ang paalam niya lang sa kaibigan ay magbabanyo, pero magi-isang oras na siyang hindi nakakabalik at heto’t kinailangan pang i-dextrose at maggamot para sa kaniyang gastritis. Nang malaman ni Feliz na nasa emergency ward siya ay agad nagpunta ang kaibigan.“Naku naman, Klaire. Sinasabi ko na nga ba’t masama talaga ang pakiramdam mo. You should have been honest with me. Ayos ka na ba talaga?” nag-aalalang litanya ni Feliz. “Sabi mo magbabanyo ka lang pero heto at na-confine ka. Klare naman, e.” “I thought it was nothing,
Alejandro looked at Luke with a grim expression. Halata sa mga mata niya na hindi niya nagustuhan ang komento ng kanang-kamay, dahilan para mataranta ang lalaki. “S-Sorry, boss.” Yumuko ito para iwasan ang kaniyang nakakatakot na titig. Sa isip ni Luke ay parang baliw ang kaniyang boss at hindi niya maintindihan ang kinikilos nito. Una, ito ang nag-file ng divorce para layuan ang dating asawa. Ngayon naman ay parang gumagawa ito ng paraan para mapalapit kay Klaire. Ano ba talaga, boss? Naisip niya. “Get out,” ani Alejandro at nagpatuloy sa pagmasahe ng kaniyang sintindo. He couldn’t understand why Klaire had to leave so soon. Hindi niya maiwasang mag-alala, ngunit agad din niyang kinastigo ang damdamin. Bakit naman kasi siya mag-aaala sa babaeng umabanduna sa mga anak nila?Bumaling si Alejandro sa mga bata at saka huminga nang malalim. Hindi na dapat niya hinahayaan ang sarili na pakialaman pa ang babaeng ‘yon…. …Pasado alas-dose na ng gabi nang makauwi si Klaire. Tahimik na an
ISANG malakas na suntok ang natamo ni Laurence mula sa ama ni Julia. Kahit na nasa mid 50’s na ito ay makikitaan pa rin ito ng lakas, hindi nasisindak sa kahit na ano at walang kinatatakutan. Marahil dahil na rin isa ito sa mga lider ng organisasyon na lihim na gumagawa ng ilegal na negosyo sa bansa. Julia’s family name was quite famous but they shined more in the underground business. Bagay na nililihim ng mga Acosta. “Isang bagay lang ang gusto kong gawin mo pero hindi mo ba nagawa? Alam mo ba kung gaano pinag-uusapan ang auction na ‘yon? It was supposed to be our medium to attract investors–na kapag nalaman nilang nag-acquire tayo ng business property ay kusa silang lalapit sa atin ngunit anong ginawa mo? Nagpatalo ka sa isang Consunji? Wala kang bay@g!” Dumagundong sa malaking mansyon ang galit ng isang Julian Acosta, na pinipigilan ni Julia na makalapit pa kay Laurence. Natatakot siyang baka tuluyang mabugbog ang mapapangasawa. Dinilaan ni Laurence ang dugo sa gilid ng kaniyan
HINDI maipinta ang mukha ni Laurence nang marinig ang mga sinabi niya. Halos magdiwang ang puso ni Callie dahil alam niyang natamaan niya ang ego ng dating asawa. Isa pa ay totoo naman ang sinasabi niya. Julia wouldn’t try to harm herself if she loved her baby. “L-Laurence, huwag kang makikinig sa kaniya. She’s brainwashing you para pag-awayin tayo,” iyak ni Julia. Ngumisi lamang si Callie at saka ikinawit ang kamay sa matipunong braso ni Vincenzo. “Love, I think we’re done here,” malambing niyang wika sa asawa at nag-angat ng tingin dito. “Let’s go home and celebrate our wins.” Tumango naman si Vincenzo at marahang hinaplos ang pisngi niya. Natural na natural ang pagpapanggap nito sa harap ng maraming tao na kahit si Callie ay nabibigla sa mga akto nito. Bahagya siyang napakurap nang maramdaman ang pag-iinit ng pisngi. “Alright, love,” ani Vincenzo at binalingan ng tingin si Laurence. “But I’m not done with the both of you. I’ll see to it that you’ll receive the CCTV footage on
MABILIS na sumagi sa isipan ni Callie ang kwento ng kaniyang Mommy, kung paano ito na-frame up ng karibal na si Sophia na sinadyang magpatihulog sa hagdan, na nagresulta sa pagkamuhi ng mga tao sa kaniyang ina sa loob nang mahabang taon.Adrenaline rushed through her veins. Not wanting to have the same fate as her Mom’s, she immediately grabbed Julia’s arm and pulled her up, preventing the woman from falling downstairs. Malakas ang tibok ng kaniyang puso nang mahigit ang babae at hinila ito palayo sa hagdan. “Nababaliw ka na ba?!” singhal niya habang mahigpit na hawak ang braso nito. Ramdam niya ang matinding galit na nanunuot sa kaniyang kaibuturan. “Ano sa tingin mo ang iniisip mo? Magpapatihulog ka sa hagdan? Hindi mo naisip ang baby sa sinapupunan mo?” “You were trying to hurt me!” sigaw ni Julia at nagsimulang maglikot ang mga mata, nagpalinga-linga at nagbabaka sakaling may mga matang nakakita sa ginagawa sa kaniya ni Callie. “You are trying to kill my baby!” Napailing si Cal
AGAD na iniiwas ni Callie ang tingin sa nanunubok na mga mata ni Vincenzo nang magsalita ang host ng auction. Ilang saglit pa ay nagsimula na ang aktibidad at kita sa mga mayayamang naroon ang kasiyahan sa pagbi-bid sa mga real estate property na binibenta ng mga mayayamang angkan. Dumating ang waiter at nag-abot ng drinks sa kanilang table. Kinuha ni Callie ang wineglass at sinimsiman ang alak niyon. She couldn’t help but frown as she observed the people inside the event hall. Kung mag-bid ay animo’y barya lamang ang ilang daang milyon sa mga ito. Napansin niya ang kalmadong si Vincenzo sa kaniyang tabi. Kumpara kanina na para bang nakikipaglaro ito sa kaniya, ngayon naman ay tahimik itong nagmamatiyag–sisilay ang multong ngiti sa labi at kung minsan ay mapapailing. “Why aren’t we bidding yet?” kuryoso niyang tanong sa asawa. “I’m waiting for your ex-husband and his lover to bid,” sagot nito at bahagyang tinagilid ang ulo. “Seven hundred million pesos,” rinig nilang wika ng isan
HALOS papalubog na ang araw nang makarating sina Callie at Vincenzo sa New World Manila Hotel kung saan gaganapin ang nasabing pinaka-inaabangang at pinakamalaking land auction. Ang mga mayayamang pamilya o clan, respetadong negosyante at mga pulitiko ang karaniwang nagbebenta ng mga real estate properties sa aktibidad na ito. Pagkapasok pa lamang sa event hall kung saan gaganapin ang auction ay ramdam na agad ni Vincenzo ang malalagkit na tingin ng mga lalaking negosyanteng naroon sa kaniyang asawa, habang wala namang ka-ide-ideya si Callie na tila namamangha pa sa lugar. Nauuna si Callie sa paglalakad, naghahanap ng bakanteng mesa kung saan sila maaaring maupo nang biglang harangin ito ng isang matandang lalaki na sa tingin ni Vincenzo ay nasa mid 50’s na. Malapad ang ngiti ng lalaki nang magsalita, “Sinasabi ko na nga ba’t hindi ako nagkamali ng pagpunta rito. Are you alone, Miss—” “She’s with her husband,” agad na turan ni Vincenzo at lumapit sa likuran ni Callie. He held Cal
“Anak ka pala ng isang mayamang pamilya!” gulat na pahayag ng kaibigang si Monique nang muli siyang pumasok sa Consunji Mall. “Grabe ang ganda-ganda mo sa TV, Callie. Para kang reyna ng boss natin sa kasal niyo!”Sa pagpasok pa lang kaninang umaga sa Mall ay marami ng empleyado ang gulat at masayang makita siya. Hindi na nagtataka pa si Callie lalo na’t naging headline sa balita ang nangyaring kasalan nila ni Vincenzo. Alam na rin niyang sa pagkakataong ‘yon ay hindi na niya maitatago pa ang totoong identidad sa mga taong nakasama niya sa trabaho, lalo na kay Monique na kaibigan niya. Matipid na nginitian ni Callie ang kaibigan. “Nagulat ka ba? Pasensya ka na kung naglihim ako ha.” Mabilis na tumango si Monique, ang mga mata ay puno ng tuwa. “Malamang, magugulat talaga ako! Kunwari ka pang hindi kilala ng boss natin, ‘yon pala ay mapapangasawa mo na.” Tumawa ito. “Speechless nga rin iyong supervisor natin saka iyong mga alipores niyang may inis sa iyo. Malamang ay nagngingitngit na
Halos manakit ang bibig ni Callie sa walang tigil na kangingiti nang matamis sa harap ng mga media na dumalo sa wedding reception ng kasal nila ni Vincenzo. She wanted the whole nation to know that she was happy to have the most expensive wedding in the country. Alam niyang lalabas ang mga kaganapan ng kanilang kasal sa internet at mga dyaryo kaya kahit na may kabang nararamdaman sa pagbabago ng timpla sa kaniya ni Vincenzo ay pinilit niyang magmukhang pinakamasayang asawa. Halos tatlong oras din ang tinakbo ng wedding reception at pagkatapos niyon ay isa-isa nang nag-aalisan ang mga kilalang bisita.Huminga siya nang malalim at sinabayan si Vincenzo sa paglalakad palapit sa pamilya Fuentabella. Tumikhim ang kaniyang Daddy, tiningnan siya at saka seryosong bumaling sa kaniyang asawa. Asawa…. Hindi pa rin siya makapaniwala na kinasal siya sa ikalawang pagkakataon.Tiningnan niya ang asawang si Vincenzo na may maliit na ngiting ginawad sa kaniyang Daddy Alejandro.“I won’t ask for a
Sa simbahan, Hindi mapakali ang pamilya Fuentabella maging ang mga taong naroon. Paano ba naman ay hindi pa dumadating ang bridal car na siyang maghahatid kay Callie sa lugar. Maging ang mga bisitang naroon upang saksihan ang pag-iisang dibdib nito kay Vincenzo Pierre Consunji ay nagtataka at nagbubulung-bulungan. Sa gilid ng altar ay nakatayo si Vincenzo. Bahagyang kunot ang noo habang iniisip na baka nagbago na ang isip ng babaeng pakakasalan niya. Sa gilid niya ay nakatindig ang amang si Manuel na iiling-iling bago sinabing, “That woman was brazen to lecture me days ago. Hindi naman pala desidido na magpakasal sa iyo.” Kinuyom ni Vincenzo ang kaniyang kamao. Bahagyang nagtagis ang kaniyang bagang sa pag-iisip na hindi na sisipot pa si Callie. His gaze went to Sammy’s direction—the flower girl of their small entourage. Kung hindi magpapakasal sa kaniya si Callie ay talagang mawawala sa kaniya ang batang dugo't laman ng yumao niyang kapatid. Dahil sa pag-iisip na ’yon ay na
Araw ng Sabado, Abala ang buong pamilya Fuentabella sa araw ng kasal ni Callie. Magaganda ang dekorasyon sa tanyag na simbahan na paggaganapan ng seremoniya, at inimbitahan ang mga bigating personalidad, maging ang nangungunang media upang isa-telebisyon ang kasal. The Fuentabella and Consunji family were so hands on with everything. Wala nang iba pang gagawin si Callie kung hindi ang maghanda, at magmartsa sa simbahan. Callie was in her suite, looking very fresh and happy in her preparation robe. Ito na ang araw na pinakahihintay niya. Magpapakasal na sila ni Vincenzo at isakakatuparan ang mga plano nila. She couldn’t wait to strike back. Alam niyang makararating kay Laurence ang araw na ito at sisiguraduhin niyang siya ang panalo. Pagkatapos make up-an at ayusin ang buhok niya ay pinalabas niya na ang mga stylist na naroon. Pinagmasdan niya ang magarbong wedding gown na nakasuot sa mannequin. Hindi mawala ang ngiti niya habang tinitingnan kung gaano ito kaganda. It was a design s