Hello po! Bawi po ako bukas. Sa mga nagtatanong, hanggayong ngayong buwan na lang po ang story na ito. :)))
“Luke, I need to know where Alejandro is right now,” nanginginig niyang sabi habang umiiyak. Hindi mapakali si Klaire. She was pacing back and forth inside the study room as she talked to Alejandro’s personal assistant. Puno ng kaba at takot ang kaniyang puso. Hindi na siya makapag-isip nang maayos at tanging mga masasamang posibilidad na lamang ang umiikot sa kaniyang isipan. Seryoso siyang tiningnan ng tauhan ni Alejandro. Kita sa mga mata nito ang pag-alala ngunit nananatiling kalmado at desidido. Hindi maintindihan ni Klaire kung bakit gano’n na lang ang kakalmahan nito gayong napahamak na si Alejandro at nawawala! “Luke, ano ba!” Hindi niya napigilan ang pagsigaw at hinarap ito habang lumuluha. “Dalhin mo ako sa Cebu. Kailangan kong makita ang ama ng mga anak ko!” “Ma’am, delikado pa ang sitwasyon. Utos ni Boss na dapat ay dito lang kayo hanggang sa maayos niya ang lahat,” paliwanag ni Luke sa malumanay na boses. “Makakabuti kung maghintay na lang ‘ho muna tayo na mag-send ng
“Mommy, why are you crying?” inosenteng tanong ni Nico sa kaniya. Nakaharap si Klaire sa infinity pool habang yakap ang sarili at umiiyak dala ng labis na pag-aalala. Nilingon niya ang anak na hindi niya inaasahang babangon mula sa pagkakatulog nito. Maghahating-gabi na kasi at sa mga gano’ng oras ay malalim na dapat ang tulog nito. Pinalis niya ang mga luha at pilit na nginitian si Nico. Nilapitan niya ito. Lumuhod siya sa harapan ng anak at hinaplos ang pisngi nito. “Bakit gising ka pa, baby?” marahan niyang tanong , tinatago ang emosyong bumabagabang sa kaniya. “I was thirsty and was about to go to the kitchen but I saw you standing here and you’re crying. Did Daddy make you upset po?” nag-aalalang tanong sa kaniya nito. Nag-init ang mga sulok ng mga mata niya. Yes, Alejandro made her upset…. upset by the fact that he had planned to risk his life just to catch her brother. Nagawa nitong kumilos nang hindi nagsasabi sa kaniya kaya ngayon ay puno ng pag-aalala ang puso niya sa m
Sa malawak na sala ng mansyon sa pribadong isla na 'yon nagtipon-tipon sina Klaire. The air between them was so stiff, and she could notice how embarrassed her adoptive parents were. Nahihiya ang mga ito na harapin siya. Paano ba naman ay nang malamang si Sophia ang tunay nilang anak at sinulsulan nito ang mga ito na paalisin siya sa kinagisnan niyang tahanan magmula nang maliit siya ay hindi sila nagdalawang isip at sinunod ito. Pinalayas siya ng pamilya Perez sa pag-aakalang nagseselos si Sophia sa atensyong binigay nila para sa kaniya. They didn't even flinch when she begged them to give her at least a month to save money so she could stand on her own. Sa isang sabi lang ng totoong anak nila na si Sophia ay kinalimutan ng mga ito na siya ang kinalinga nila noong una pa lamang. Klaire was damn hurt because of what they have done years ago. Ayaw na nga sa kaniya ng totoo niyang pamilya, pati ang adoptive parents niya ay inawayan din siya. Ang ginawa ng mga ito ang nagtulak sa kaniy
Nagising si Alejandro nang maramdaman ang dahan-dahang pagdampi ng kung ano’ng malambot na bagay sa kaniyang pisngi. Unti-unti niyang minulat ang mga mata. Nanlalabo pa ang kaniyang paningin dala ng sinag ng araw na pumapasok mula sa maliit na bintana ng kwarto. “Hmm…” Muli niyang naramdaman ang pagdami ng kung ano sa kaniyang pisngi. Pinaling niya ang ulo sa kaliwang bahagi at nakita ang isang babaeng may suot ng puting silicone na maskara sa mukha. “Who the fuck are you?” Singhal niya at agad na gumalaw; wala na ang kadenang nakagapos sa kaniya dahilan para makabangon siya. Doon niya rin natanto na nasa kama na siya katabi ang babaeng hindi niya kilala. Nakasuot ito ng puting lingerie. May suot na shawl na nakapalibot mula ulo hanggang leeg at ang weirdong maskara na halos kakulay lamang ng kutis nito. “You’re awake, Ali…” Ang boses na iyon. Hindi siya maaaring magkamali. Pinakatitigan niya ang babae. Pamilyar ang mga matang tanging hindi maikubli ng maskara nito. He clenched
Tahimik na nakaupo si Alejandro sa dulo ng kama habang pinapakinggan ang pagtatalo nina Sophia at Lander mula sa labas. Gusto na siyang tuluyan ni Lander dahil alam nitong hindi niya bibigyan ng pagkakataon si Sophia, ngunit ayaw naman ng babae. Hinayaan niya lamang ang dalawang kriminal na isiping magagawa nila ang lahat ng gusto ng mga ito, habang tahimik na naghihintay sa pagresponde ng mga tauhan niya at nang mga pulis. Mahigit tatlong oras na nang pindutin niya ang button upang ipaalam kay Luke na kailangan na nitong maghanda. Kung tama ang kalkulasyon niya ay darating ang tulong anumang oras. "Patayin natin si Klaire! Kapag nawala siya ay mawawalan na rin ako ng karibal!" rinig niyang suhestiyon ni Sophia sa tarantado nitong kuya-kuyahan. "Once she's gone, Alejandro's attention will be focused on me. Hindi na niya ako tatanggihan!""For the nineth time, are you hearing yourself, Sophia? Hindi ka mamamahalin ng lalaking 'yan kahit pulbusin pa natin ang buong pamilya ni Klaire
Nagmamadali ang sasakyan nina Klaire papunta sa lugar kung saan dinala nina Lander at Sophia si Alejandro. Hindi makalma ang puso niya at pakiramdam niya ay sasabog ang dibdib niya sa matinding kabang nararamdaman. Nanlalamig ang mga palad niya habang nananalagin sa isipan. She wasn't the woman who would be seen inside the church or was very prayerful. Ngunit sa mga oras na 'yon ay natawag na niya ang lahat ng santo upang hilingin sa mga ito na iligtas si Alejandro. Hindi niya alam ang gagawin kung may mangyayari sa lalaking mahal niya... sa ama ng mga anak niya. Matapos ang ilang oras na byahe ay narating na nila ang abandonadong two-storey house na nakatirik sa mataas na bahagi na bundok. Walang mga nakatira doon at masasabing isang pribado't abandonadong property. Pagkahinto pa lamang ng sasakyan ay lumabas na agad si Klaire, hindi na pinakinggan pa ang mga sigaw ni Don Armando. Diretso ang tingin niya sa bahay na puno ng mga pulis at SWAT. Lalong nabalot ng kaba ang buong kata
"Dead on arrival na si Sophia ayon sa ospital," pormal na report ni Luke sa kaniya. Nakatayo sila sa harap ng pribadong kwarto ni Alejandro sa kwartong 'yon. Yakap niya ang kaniyang sarili habang pinapakinggan ang lahat ng mga detalyeng sinasabi ni Luke. Wala na si Sophia... namatay ito para kay Alejandro. Ang bala ay bumaon malapit sa puso nito. Dahil marami ng nawalang dugo ay hindi na ito naligtas pa ng mga doktor. Samantalang si Lander naman ay tuluyan ng naikulong. Habambuhay ang parusa sa patung-patong na kaso nito at nangako ang mga pulis na hindi na magagawan pa nito nang masama ang pamilya niya. Hindi alam ni Klaire ang dapat maramdaman. Masyado pa ring nakagugulat ang mga nangyari para sa kaniya. Ang tanging gusto niya lamang na mangyari ngayon ay magising si Alejandro at maging maayos na ulit ang pamilya nila. It was the only thing she wanted in her lifetime. Wala nang iba pa. "Salamat, Luke," wika niya at marahang tinapik ang balikat nito. "Alam kong hindi naging magan
Mabilis silang nagsilapitan sa kama ni Alejandro. Klaire pressed the pager button to alert the nurses and doctors that Alejandro has finally woken up. Pagkatapos ay yumuko siya at hinaplos ang buhok ito habang ang mga anak naman nila ay nakahawak sa mga kamay nito. "Hey..." naiiyak niyang wika sa labis na kasiyahan. May pangungulila niyang pinagmasdan ang mga mata nitong mataman na nakatitig sa kaniya. "C-Can you hear me? May masakit ba, ha? Tell me." Dahan-dahang umiling si Alejandro at sumilay ang pagod na ngiti sa labi nito. Hindi pa ito makakapagsalita dala ng oxygen mask na nakakabit sa bibig nito. Ngunit makikita sa mga mata nito na masayang-masaya ito na makitang kumpleto sila sa kwartong 'yon. "Daddy, we're so happy you finally woke up! Nag-alala po kami nang sobra," umiiyak na wika ni Callie habang nakayakap sa braso ni Alejandro. "Don't leave us again, Daddy. Dapat po magkakasama lang tayo palagi.""Daddy, I miss you so much..." mahinhing wika ni Natasha at hinalikan sa p
ISANG malakas na suntok ang natamo ni Laurence mula sa ama ni Julia. Kahit na nasa mid 50’s na ito ay makikitaan pa rin ito ng lakas, hindi nasisindak sa kahit na ano at walang kinatatakutan. Marahil dahil na rin isa ito sa mga lider ng organisasyon na lihim na gumagawa ng ilegal na negosyo sa bansa. Julia’s family name was quite famous but they shined more in the underground business. Bagay na nililihim ng mga Acosta. “Isang bagay lang ang gusto kong gawin mo pero hindi mo ba nagawa? Alam mo ba kung gaano pinag-uusapan ang auction na ‘yon? It was supposed to be our medium to attract investors–na kapag nalaman nilang nag-acquire tayo ng business property ay kusa silang lalapit sa atin ngunit anong ginawa mo? Nagpatalo ka sa isang Consunji? Wala kang bay@g!” Dumagundong sa malaking mansyon ang galit ng isang Julian Acosta, na pinipigilan ni Julia na makalapit pa kay Laurence. Natatakot siyang baka tuluyang mabugbog ang mapapangasawa. Dinilaan ni Laurence ang dugo sa gilid ng kaniyan
HINDI maipinta ang mukha ni Laurence nang marinig ang mga sinabi niya. Halos magdiwang ang puso ni Callie dahil alam niyang natamaan niya ang ego ng dating asawa. Isa pa ay totoo naman ang sinasabi niya. Julia wouldn’t try to harm herself if she loved her baby. “L-Laurence, huwag kang makikinig sa kaniya. She’s brainwashing you para pag-awayin tayo,” iyak ni Julia. Ngumisi lamang si Callie at saka ikinawit ang kamay sa matipunong braso ni Vincenzo. “Love, I think we’re done here,” malambing niyang wika sa asawa at nag-angat ng tingin dito. “Let’s go home and celebrate our wins.” Tumango naman si Vincenzo at marahang hinaplos ang pisngi niya. Natural na natural ang pagpapanggap nito sa harap ng maraming tao na kahit si Callie ay nabibigla sa mga akto nito. Bahagya siyang napakurap nang maramdaman ang pag-iinit ng pisngi. “Alright, love,” ani Vincenzo at binalingan ng tingin si Laurence. “But I’m not done with the both of you. I’ll see to it that you’ll receive the CCTV footage on
MABILIS na sumagi sa isipan ni Callie ang kwento ng kaniyang Mommy, kung paano ito na-frame up ng karibal na si Sophia na sinadyang magpatihulog sa hagdan, na nagresulta sa pagkamuhi ng mga tao sa kaniyang ina sa loob nang mahabang taon.Adrenaline rushed through her veins. Not wanting to have the same fate as her Mom’s, she immediately grabbed Julia’s arm and pulled her up, preventing the woman from falling downstairs. Malakas ang tibok ng kaniyang puso nang mahigit ang babae at hinila ito palayo sa hagdan. “Nababaliw ka na ba?!” singhal niya habang mahigpit na hawak ang braso nito. Ramdam niya ang matinding galit na nanunuot sa kaniyang kaibuturan. “Ano sa tingin mo ang iniisip mo? Magpapatihulog ka sa hagdan? Hindi mo naisip ang baby sa sinapupunan mo?” “You were trying to hurt me!” sigaw ni Julia at nagsimulang maglikot ang mga mata, nagpalinga-linga at nagbabaka sakaling may mga matang nakakita sa ginagawa sa kaniya ni Callie. “You are trying to kill my baby!” Napailing si Cal
AGAD na iniiwas ni Callie ang tingin sa nanunubok na mga mata ni Vincenzo nang magsalita ang host ng auction. Ilang saglit pa ay nagsimula na ang aktibidad at kita sa mga mayayamang naroon ang kasiyahan sa pagbi-bid sa mga real estate property na binibenta ng mga mayayamang angkan. Dumating ang waiter at nag-abot ng drinks sa kanilang table. Kinuha ni Callie ang wineglass at sinimsiman ang alak niyon. She couldn’t help but frown as she observed the people inside the event hall. Kung mag-bid ay animo’y barya lamang ang ilang daang milyon sa mga ito. Napansin niya ang kalmadong si Vincenzo sa kaniyang tabi. Kumpara kanina na para bang nakikipaglaro ito sa kaniya, ngayon naman ay tahimik itong nagmamatiyag–sisilay ang multong ngiti sa labi at kung minsan ay mapapailing. “Why aren’t we bidding yet?” kuryoso niyang tanong sa asawa. “I’m waiting for your ex-husband and his lover to bid,” sagot nito at bahagyang tinagilid ang ulo. “Seven hundred million pesos,” rinig nilang wika ng isan
HALOS papalubog na ang araw nang makarating sina Callie at Vincenzo sa New World Manila Hotel kung saan gaganapin ang nasabing pinaka-inaabangang at pinakamalaking land auction. Ang mga mayayamang pamilya o clan, respetadong negosyante at mga pulitiko ang karaniwang nagbebenta ng mga real estate properties sa aktibidad na ito. Pagkapasok pa lamang sa event hall kung saan gaganapin ang auction ay ramdam na agad ni Vincenzo ang malalagkit na tingin ng mga lalaking negosyanteng naroon sa kaniyang asawa, habang wala namang ka-ide-ideya si Callie na tila namamangha pa sa lugar. Nauuna si Callie sa paglalakad, naghahanap ng bakanteng mesa kung saan sila maaaring maupo nang biglang harangin ito ng isang matandang lalaki na sa tingin ni Vincenzo ay nasa mid 50’s na. Malapad ang ngiti ng lalaki nang magsalita, “Sinasabi ko na nga ba’t hindi ako nagkamali ng pagpunta rito. Are you alone, Miss—” “She’s with her husband,” agad na turan ni Vincenzo at lumapit sa likuran ni Callie. He held Cal
“Anak ka pala ng isang mayamang pamilya!” gulat na pahayag ng kaibigang si Monique nang muli siyang pumasok sa Consunji Mall. “Grabe ang ganda-ganda mo sa TV, Callie. Para kang reyna ng boss natin sa kasal niyo!”Sa pagpasok pa lang kaninang umaga sa Mall ay marami ng empleyado ang gulat at masayang makita siya. Hindi na nagtataka pa si Callie lalo na’t naging headline sa balita ang nangyaring kasalan nila ni Vincenzo. Alam na rin niyang sa pagkakataong ‘yon ay hindi na niya maitatago pa ang totoong identidad sa mga taong nakasama niya sa trabaho, lalo na kay Monique na kaibigan niya. Matipid na nginitian ni Callie ang kaibigan. “Nagulat ka ba? Pasensya ka na kung naglihim ako ha.” Mabilis na tumango si Monique, ang mga mata ay puno ng tuwa. “Malamang, magugulat talaga ako! Kunwari ka pang hindi kilala ng boss natin, ‘yon pala ay mapapangasawa mo na.” Tumawa ito. “Speechless nga rin iyong supervisor natin saka iyong mga alipores niyang may inis sa iyo. Malamang ay nagngingitngit na
Halos manakit ang bibig ni Callie sa walang tigil na kangingiti nang matamis sa harap ng mga media na dumalo sa wedding reception ng kasal nila ni Vincenzo. She wanted the whole nation to know that she was happy to have the most expensive wedding in the country. Alam niyang lalabas ang mga kaganapan ng kanilang kasal sa internet at mga dyaryo kaya kahit na may kabang nararamdaman sa pagbabago ng timpla sa kaniya ni Vincenzo ay pinilit niyang magmukhang pinakamasayang asawa. Halos tatlong oras din ang tinakbo ng wedding reception at pagkatapos niyon ay isa-isa nang nag-aalisan ang mga kilalang bisita.Huminga siya nang malalim at sinabayan si Vincenzo sa paglalakad palapit sa pamilya Fuentabella. Tumikhim ang kaniyang Daddy, tiningnan siya at saka seryosong bumaling sa kaniyang asawa. Asawa…. Hindi pa rin siya makapaniwala na kinasal siya sa ikalawang pagkakataon.Tiningnan niya ang asawang si Vincenzo na may maliit na ngiting ginawad sa kaniyang Daddy Alejandro.“I won’t ask for a
Sa simbahan, Hindi mapakali ang pamilya Fuentabella maging ang mga taong naroon. Paano ba naman ay hindi pa dumadating ang bridal car na siyang maghahatid kay Callie sa lugar. Maging ang mga bisitang naroon upang saksihan ang pag-iisang dibdib nito kay Vincenzo Pierre Consunji ay nagtataka at nagbubulung-bulungan. Sa gilid ng altar ay nakatayo si Vincenzo. Bahagyang kunot ang noo habang iniisip na baka nagbago na ang isip ng babaeng pakakasalan niya. Sa gilid niya ay nakatindig ang amang si Manuel na iiling-iling bago sinabing, “That woman was brazen to lecture me days ago. Hindi naman pala desidido na magpakasal sa iyo.” Kinuyom ni Vincenzo ang kaniyang kamao. Bahagyang nagtagis ang kaniyang bagang sa pag-iisip na hindi na sisipot pa si Callie. His gaze went to Sammy’s direction—the flower girl of their small entourage. Kung hindi magpapakasal sa kaniya si Callie ay talagang mawawala sa kaniya ang batang dugo't laman ng yumao niyang kapatid. Dahil sa pag-iisip na ’yon ay na
Araw ng Sabado, Abala ang buong pamilya Fuentabella sa araw ng kasal ni Callie. Magaganda ang dekorasyon sa tanyag na simbahan na paggaganapan ng seremoniya, at inimbitahan ang mga bigating personalidad, maging ang nangungunang media upang isa-telebisyon ang kasal. The Fuentabella and Consunji family were so hands on with everything. Wala nang iba pang gagawin si Callie kung hindi ang maghanda, at magmartsa sa simbahan. Callie was in her suite, looking very fresh and happy in her preparation robe. Ito na ang araw na pinakahihintay niya. Magpapakasal na sila ni Vincenzo at isakakatuparan ang mga plano nila. She couldn’t wait to strike back. Alam niyang makararating kay Laurence ang araw na ito at sisiguraduhin niyang siya ang panalo. Pagkatapos make up-an at ayusin ang buhok niya ay pinalabas niya na ang mga stylist na naroon. Pinagmasdan niya ang magarbong wedding gown na nakasuot sa mannequin. Hindi mawala ang ngiti niya habang tinitingnan kung gaano ito kaganda. It was a design s