Christelle's POV 'You can do this, Christelle..' I calm myself. Huminga ako ng malalim para mapakalma ang aking sarili dahil sobra talaga akong kinakabahan. I'm here in front of my boyfriend's condo, It's our first anniversary, and I wanted to surprise him. I don't know if I am feeling this feeling because I am too nervous to tell him that I am pregnant and we're having a baby or there's something else.. "Oh gad..! Ano ba itong iniisip ko?.." I ignore that feeling and continue to enter Leonel's door, and I was surprise when a panty.. on the floor greeted me.. What the heck?! I stormed to my boyfriend's room and there.. I saw him.. moaning.. on the top of my classmate. Sarap na sarap ang kanyang hitsura, tila ninanamnam ang bawat oras ng pag iisa ng kanilang katawan. "Oh my gad! What the hell is this, Leonel!?" Nahulog ko ang dala-dala kong cake at nabitawan ang aking hawak na mga lobo, nagliparan ang mga ito sa loob ng kwarto ni Leonel at kasabay ng pagkasira ng cake na h
Christelle's PoV After 9 years... "Order for ML!" The barista called out so I get up from where I am seated. Kailangan ko mag madali dahil ilang minuto lang ang break time ko at kailangan ko nanamang bumalik sa hospital para sa mga natitira ko pang operation para sa ngayon duty. 3 months pa lang akong exchange doctor pero parang gusto ko nang bumalik sa New York. Nakakapagod. "Excuse me, I think you got my drink." Tawag pansin ko sa isang lalaki na hawak ang order ko at mukhang nainuman pa ata. Humarap ang lalaki at ganun na lang aking gulat nang makita kung sino ito. It's him! Mir Leonel Alejandro! The man who caused me pain that I could've ever imagined. "I'm sorry but it says ML.." Sikreto akong napapikit ng marinig ang kanyang malaki, malalim, ngunit malamyos na boses. His appearance didn't change that much his hair is now in slick back, perpekto ang pagkaka ayos. Kung titingnan ay mukhang mas tumangkad din s'ya, pormal ang kayang hitsura, suot ang isang itim na long
Christelle's PoV Nakakulong ako ngayon sa kwarto kung saan ako unang nagising habang si Leonel naman ay panay ang katok sa pinto. "Christelle, open the door, baby.. Kakain na.." Malambing ang kanyang boses na para bang kusa akong sumama dito sa kanya at hindi nya ako kinidnapped. Hindi ko s'ya pinansin dahil ang nasa isip ko ngayon ay kung paano ako makakaalis sa pesteng yate na'to. Kailangan kong maka uwi sa mga anak ko, alam kong naghihintay na sila saakin lalo pa't alam nilang ngayong araw ang uwi ko galing sa duty ko sa hospital. Napasabunot ako sa prustrasyong aking nararamdaman, it's already 5 pm and for sure and babies are looking for me now. I was supposed to be home earlier, at 3 o'clock. "Fine. If you don't want to eat yet, I'll just leave your food here." Mukhang sumuko na si Leonel dahil narinig ko din ang yabag n'ya palayo kasunod nito ay ang pagtunog ng aking tyan. Gutom na ako dahil ang huling kain ko ay kaninang pang 10 am at 5 pm na ngayon. Binuksan ko ang pi
"Let me borrow your phone, first. I have to make a call." Inilahad ko ang aking kamay sa harapan nya. I'm sure his phone has a load, ayaw n'ya lang akong pahiramin kanina.Tumingin s'ya saakin ng alanganin."Don't worry hindi ako magpapasundo. Kailangan ko lang magpaalam sa pamilya ko para di sila mag alala." Dagdag koHe let a smile of relief. "Wait. I'll just go get it, inside."Pumasok s'ya sa mini kitchen at pagbalik ay ibinigay na saakin ang phone nya "Thank you." Tumayo ako at balak na sanang umakyat sa top deck pero pinigilan n'ya ako."Basa ka. Magbihis ka kaya muna? Baka magkasakit ka." Saad nito saakin"Hindi na. Mabilis lang naman ako." Sagot ko saka tuluyan nang umakyat para makatawag na ako sa mga anak ko Anong sasabihin ko sa nga anak ko? Hindi ko alam kung tama ba ang naging desisyon ko pero mas gugustuhin ko pang magkaroon ng kasigiraduhan kung kailan ako makakabalik kesa mag hintay. Wala naman sigurong mangyayaring hindi maganda sa loob ng isang linggo sa akin.I si
Christelle's POV Namulat ang aking mga mata ng magising ako at may mabigat na braso ang nakadagan saakin, nuong una ay iniisip ko pang mga anak ko iyon pero ganun na ba talaga kalaki ang mga anak ko para magkaroon ng veiny hands? Napasimangot ako nung bumalik saakin ang lahat, nga pala wala ako sa bahay namin ngayon at si Leonel ang katabi ko sa kama. Wala naman talaga akong balak na itabi s'ya saakin pero nung makita ko ang tinutulugan n'yang sofa ay naawa ako---sa sofa hindi sa kanya kasi lampas-lampas na s'ya dun sa sofa at nag mukhang single couch ang sofa sa laki n'ya.Naupo ako sa kama at saka ipinusod ang aking buhok para bumangon na, napaungot naman ang aking katabi dahil sa aking naging kilos.Sinubukan kong tanggali ang braso n'ya sa pagkakayakap saaking bewang pero mas lalo lang itong humigpit at kasabay nito ang muling pag ungot ni Leonel."Hey.. wake up.." I tap his cheeks lightly, I can't get out from this bed unless I wake him up too."Mmm..?" Ungot lang ang isinagot
Christelle's POV Humihingal akong humiwalay sa kanya at umusog paatras ng lalapit sana ulit s'ya para muling humalik.".. enough." Hingal kong sabi sabay dampot ng glass of water na nasa table para inumin.Nakanguso n'ya akong tiningnan. "I want more, love.." saad nito habang nagbu-beautiful eyes pa Parang ewan.Umiling ako. "Enough. Hindi ako makapanood ng maayos dahil sayo." Sagot ko naman sa kanya."Fine.." paawa nitong sabi saka yumakap saakin.Natatawa akong yumakap pabalik sa kanya. "Enough, big boy. You had enough, manood na lang muna tayo." Sabi ko sa kanya habang yakap yakap ito.Ramdam ko ang kanyang pag tango, hindi nag salita o umimik man lang tanda na nagtatampo talaga si Leonel dahil hindi na muling napag bigyan sa gusto n'ya."I'll just cuddle you, 'kay?" Naaawa kong sabi sa kanya matapos n'yang mag buntong hininga ng ilang ulit, ramdam ko ang mabilis n'yang pag tango.Natatawa ako humiwalay sa kanya at muling nahiga sa couch para manood, mabilis naman syang humiga ri
LEONEL'S POV Nagising ako dahil sa tunog ng cellphone ko, it looks like someone is calling in the middle of the night. I looked at Christelle beside me who's sleeping peacefully, we are on the bedroom, after we had our dinner last night we decided to do stargazing and Christelle fell asleep while watching the stars. Dahan-dahan akong tumayo sa kama para hindi magising si Christelle pagkatapos ay lumapit ako sa bedside table, kinuha ang phone ko at lumabas ng kwarto bago sagutin ang tawag. "Hello?" Bungad ko sa tawag habang nakasandal ako sa pintuan ng mini kitchen Nakatanaw ako sa madilim na dagat na buwan lamang ang nagsisilbing liwanag. {"Helowww po?"} Boses ng isang batang babae ang sumagot saakin, matinis ito at maliit. Kumunot ang aking noo sa pagtataka, thinking who is this kid. "Hello, who's this?" Tanong ko sa bata {"This is Lezandra po, who are you poooo?"} Bakas din ang pagtataka sa boses ng bata Pareho kaming confused. "I'm Leonel." Hindi ko alam pero nagp
"Leonel!"Nagising ako sa pagkakatulala dahil sa malakas na tawag saakin ni Christelle, napatingin ako sa kanya."Y-yes, love?.." gulat kong tanong kay Christelle "I've been calling you for few times now!" Ungot n'ya saakin saka nag cross arm.Kahapon ko pa tinitimbang ang susunod kong aksyon, I was torn between letting Christelle go or keeping her here with me until our contract is done. God knows how much I wanted to be with her but.. I can't be so selfish. May bata akong nasasaktan sa tuwing tumatagal si Christelle sa tabi ko, may naghihintay sa kanya at higit sa lahat may batang nangungulila sa kanyang ina dahil saakin. Gusto kong bumawi kay Christelle sa lahat ng ginawa ko, gusto kong patunayan sa kanya na nagsisisi na ako; gusto kong sabihin sa kanya ang katotohan kung bakit ko s'ya iniwan noon pero wala pa akong lakas ng loob para sabihin sa kanya ag lahat.. ayaw ko pang aminin kung gaano ako naging selfish noon para masaktan s'ya.Half of me wants to keep her here with me but
"M-Mommy, t-there's ta—tao.." "C-christelle.."Mabilis akong napatingin sa aking likuran nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. At muli nanamang nagsiunahan ang aking mga luha ng makumpirma ko kung sino ang nagsalita."Christelle.. I'm sorry.. Late ako.." Nangungusap ang mga mata ni Leonel, bakas ang lungkot, sakit, at takot sa kanyang mga mata. Nasa tapat na s'ya ng pintuan namin, nakatayo, at mayroong mga dalang paperbags. "I'm sorry.. may nangyari sa opisina, hindi ko pwedeng iwanan kasi buhay ng mga trabahador ko ang—"Hindi ko na pinatapos ang kanyang sasabihin dahil kaagad ko na s'yang tinungo at niyakap ng mahigpit. Naramdaman ko ang kanyang pagkagulat ngunit kalaunan ay sinuklian n'ya din ng mahigpit na yakap ang mga yakap ko. "Thank you... thank you kasi tumupad ka.. Salamat, Leonel..." Ito ang paulit-ulit kong binubulong sa kanya habang yakap-yakap namin ang isa't isa.Naputol lamang ang mahigpit naming yakap sa isa't isa nang may mga malilit na kamay ang pilit kam
Today is the day! Ngayong araw na magkikita ang triplets at ang daddy nila, yehey!Sa sobrang excited namin ay maaga kaming gumising ngayong araw, lalo na ang mga anak ko. Hindi sila halos makatulog kagabi at ngayon naman ay ang aga aga nilang gumising."Mommy! Let's go ligo na po tayo!" Excited na tawag saakin ni Lezandra at hawak na ang kanyang susuotin na damit. Kulay yellow ito na belle dress, regalo sa kanya ni Kleo nung birthday n'ya."Mommy, how about ito ang isuot namin, Mommy? Pogi po ba?!" Excited din tanong saakin ng dalawa habang pinapakita ang damit na gusto nilang suotinNakaupo ako sa kama namin at inaantok pa talaga, alas tres na ako nakatulog kanina at ala sais naman nila ako ginising"Yes, love.. that's so pogi!" Mabilis na kaming nag ayos ng aming nga sarili, napakaganda at napakapogi ng mga anak ko. Talagang pinaghandaan nila ang araw na ito dahil talaga namang sila ang namili ng mga gagamitin nila ngayon, simula sa kanilang damit hanggang sa kanilang mga sapatos
"One day left!" Leuson announced to his siblings after marking our calendar.Simula nang sabihin kong gusto silang makita ng daddy nila ay sobra ang naging excitement nila at sa sobrang excited nila ay araw-araw na nilang nilalagayan ng marka ang aking kalendaryo.Pagkatapos markahan ni Leuson ang kalendaryo namin ay hinatid ko na sila sa school dahil kailangan ko na ding pumasok sa opisina dahil napakarami kong kailangan itrabaho."Good morning, Miss. Here's the thing that's needed your attention." Inilapag ni Josh ang apat na makakapal na folder sa aking mesa ng makaupo na ako."Thank you, Josh." Pinagpatuloy ko na ang aking ginagawang trabaho, kailangan ko itong matapos dahil kailangan ko pang sunduin ang mga anak ko at hindi na ito pwedeng ipagpabukas o sa susunod na araw dahil kikitain na namin ang daddy nila sa mga susunod na araw."Miss Galvez?" Matapos ang tatlong oras ay bumalik si Josh sa loob ng opisina ko."Here's your ticket, Miss.." inabot n'ya saakin ang isang puting
"MOMMY!!" Malawak akong napangiti ng makita ko ang mga anak kong nagsisi-takbuhan na papunta saakin, nakapantulog pa silang tatlo at mukhang kagigising lang talaga."MOMMYY! YOU'RE BACK!" Tuwang-tuwang saad saakin ni Lezandra I kneel my down to welcome them with my hugs. I missed my cutesie, babies.. "Babies! Na-miss nyo ba si mommy? How's your day without Mommy, babies?.." Malambing kong tanong sa kanilang tatlo at saka nagpatak ng tig-iisang halik sa kanilang mga pisngi. "I'm sorry, Mommy couldn't get home yesterday because of the bagyo.." paliwanag ko sakanila na kaagad naman nilang naintidihan."Mommy.. we missed you..and it's okay. At least you are home now.." Malambing ding balik saakin nilang tatlo"Nag-answer kami Mommy ng mga assignments namin yesterday po with Tita Cassidy's help!" Bibong kwento saakin ni Lezandra habang naglalakad na kami papasok sa bahay"We also tried to make our superman lego, Mommy but.. we can't. it keeps collapsing, nu ba yun.." nakangusong dagdag
Walang namutawing salita sa pagitan naming dalawa matapos kong marinig ang pinag daanan ni Leonel sa loob ng syam na taon, it pains me hearing his suffering for the past nine year. Pakiramdam ko ay napaka selfish ko dahil ni minsan ay hindi ko naisip na nasaktan din s'ya — nasaktan s'ya ng higit pa sa sakit na naramdaman ko.Hindi ako makapagsalita at tanging ang pag iyak ko at ang mahinang pag singhot si Leonel ang aming naririnig. Hindi ko kayang magsalita, nasasaktan ako para kay Leonel."I- I am sorry..." humihikbi kong paghingi ng tawad kay LeonelI thought I was the only one who suffered, but I think I was wrong. Compared to me, who had my babies by my side while he faced those things alone. "Shh... it's okay.. you don't have to apologize.." Leonel said softly while he was trying to calm me down by caressing my back and my hair."I'm really sorry, Leonel... nagalit ako sayo without knowing that your life is worse than what I've experienced... I'm sorry.. I'm really sorry...!" P
Hindi ko malaman kung nagkakataon lang o tadhana talagasng kumikilos upang mas mapalapit kami ni Christelle — hindi lang ni Christelle kundi maging ang mga anak n'ya, sa loob ng isang buwan ay halos palagi kaming nagkikita ng hindi inaasahan, bagay na kinakasaya ko pa lalo. Kung noon ay masaya ako sa tuwing nakikita ko si Christelle, ngayon ay doble na ang saya ko sa tuwing nakikita ko si Christelle at ang mga bata. Ang sarap sa puso at talagang sigurado na ako, I'll be their daddy kahit ayaw ng mommy nila.Isang linggo na din pala ang nakakalipas matapos ang huli naming pagkikita nila Christelle at mabuti din at nakauwi na si Lezandra matapos n'yang ma-hospital dahil sa allergy attack."Spade, pakipasa naman 'to sa board, kapag nagtanong sila bakit ikaw nagpasa sabihin mo 'paki alam nila'." utos ko sa secretary ko habang nag uunat ng katawan.Halos apat na oras din akong nakaupo sa harapan ng computer ko dahil kailangan nanaman ng board ng report ko tungkol sa ginawa ko sa dubai last
Sobrang bilis ng pangyayari sa mga nakalipas na linggo, nung araw na nagdesisyon ako mananatili ako kay Sabrina ay yun din ang araw na nalaman kong niloloko n'ya ako. She got pregnant... with my cousin. Inamin saakin ni Sabrina na may naka-one night stand s'ya nuong pumunta s'ya sa France, hindi n'ya ako kasama nun dahil sunod-sunod ang ganap ko sa kumpanya at dun sila nagkakilala ng pinsan ko. Duon ko lang din nabuo na ang babaeng kinukwento saakin ni Klynn, ng pinsan ko, at si Sabrina ay iisa.Nakipaghiwalay ako kay Sabrina ng araw din na yun, hindi ko alam kung ginawa ko lang ba iyong rason pero hindi ko itatanggi na mayroon sa loob kong natuwa ng malaman kong niloloko n'ya ako dahil ibig sabihin nun ay hindi ko na kailangang mamili pa. Isa pa ay ayaw ko ding masaktan si Sabrina, kahit na anong gawin ko ay alam ko sa sarili ko na si Christelle lang— Si Christelle lang kahit kailan, hindi ko kayang ibigay ang sarili ko kay Sabrina dahil alam kong para ako kay Christelle at kung pi
after another 4 years... Sinong mag aakala na syam na taon na kaagad ang lumipas? Yupp, nine years. Nine years ko na s'yang hindi nakikita at apat na taon na din ang nakalilipas simula nang pilitin ko ang sarili kong kalimutan 'sya', apat na taon na ang nakalilipas ng pilitin ko ang sarili kong wag na s'yang hanapin at hayaan na lang s'ya kung saan s'ya masaya pero parang yung pangalawa lang ata ang kaya ko, dahil kahit s'yam na taon na ang lumipas ay hindi ko pa din s'ya magawang makalimutan. "earth to my babe!" Malakas na pumitik sa harapan ko si Sabrina. Sabrina is my new girlfriend, I decided to finally date six months ago at hindi ko maitatangging natutunan ko na din s'yang mahalin dahil sa loob ng 9 years ay walang sawa s'yang sumuporta sa tabi ko kahit pa ilang beses ko na s'yang pinagtabuyan. "w-what?" tanong ko kay Sabrina na magkasalubong ang kilay ngayon. Matalim n'ya aking tiningnan bago pinag cross ang dalawang braso. "Anong what?! Ang dami-dami ko nang sinabi di
Naging mabilis ang paglipas ng araw nang hindi ko namamalayan, limang taon na ang nakalilipas matapos ang pagpapalaya ko kay Christelle pero ganun pa din, walang pinagbago, masakit pa din. I didn't know how I manage to lift myself together but wouldn't thought na ang taong miserable tuwing gabi ay isang successful business man sa umaga? Yes, after five years I manage to make my own company, standing high and tall is the now well-known The Krystallos Builders. It's an construction company amd of course, still named after my baby. Limang taon na din ang nakalilipas pero hindi ko pa din s'ya nakikita pero hindi ako tumitigil sa paghahanap sa kanya, lalo pa't ngayon na mas malawak na ang resources and connection ko. I am still hoping that one day, makikita at mahahanap ko ulit s'ya."Excuse me, boss." Spade entered to my office. Secretary ko s'ya simula nuong umpisa pa lang. "Your meeting with Mr. Santiago is 30 mins from now." Paalala nito saakin at tumango naman ako bilang sagot at sak