Christelle's POV
Humihingal akong humiwalay sa kanya at umusog paatras ng lalapit sana ulit s'ya para muling humalik.
".. enough." Hingal kong sabi sabay dampot ng glass of water na nasa table para inumin.
Nakanguso n'ya akong tiningnan. "I want more, love.." saad nito habang nagbu-beautiful eyes pa
Parang ewan.
Umiling ako. "Enough. Hindi ako makapanood ng maayos dahil sayo." Sagot ko naman sa kanya.
"Fine.." paawa nitong sabi saka yumakap saakin.
Natatawa akong yumakap pabalik sa kanya. "Enough, big boy. You had enough, manood na lang muna tayo." Sabi ko sa kanya habang yakap yakap ito.
Ramdam ko ang kanyang pag tango, hindi nag salita o umimik man lang tanda na nagtatampo talaga si Leonel dahil hindi na muling napag bigyan sa gusto n'ya.
"I'll just cuddle you, 'kay?" Naaawa kong sabi sa kanya matapos n'yang mag buntong hininga ng ilang ulit, ramdam ko ang mabilis n'yang pag tango.
Natatawa ako humiwalay sa kanya at muling nahiga sa couch para manood, mabilis naman syang humiga rin sa aking gilid at agad ibinaon ang kanyang mukha sa aking leeg. I gasped secretly.
"I'll just sleep, baby. I don't like to watch.." ungot nito sa aking leeg habang nakasiksik saaking leeg, naramdaman ko pa ang kanyang labi sa aking leeg.
" 'kay." I nodded and continued to watch the movie while letting him rest on my neck.
I shut my eyes tightly, alam kong hindi ko dapat hinahayaan si Leonel na gawin ang mga bagay na ito sa akin. Galit ako sa kanya at hindi iyon mababago dahil sa lahat ng hirap na naranasan ko matapos n'ya akong ipagtabuyan ay walang silbi kahit pa ilang milyon ang sorry na ibigay n'ya saakin.
I've experienced hell when I was alone, my father disowned me because I tried to protect Leonel by lying about my triplets father even though he cheated on me; I had to flew to Miami where I experienced the most traumatic experience that I've ever imagined. Muntikan na akong ma-rape sa Miami dahil sa taong akala ko ay tunay na mabait pero hindi iyon nabigyan ng hustisya dahil mayaman sila, bagkus ay bumaliktad pa at ako pa ang nag bayad sa kanila, ako pa ang sinisi ng pamilya nila na inakit ko daw ang taong iyon at kagustuhan ko ang nangyari. My whole savings got washed up because of that incident that I ended up almost homeless if it weren't for my cousin, Diem, who saved me. I had to work multiple jobs para may makain kami ng mga anak ko at para mabigyan sila ng maayos na buhay at ang pinaka matinding kasalanan na nagawa saakin ni Leonel, ay ang pagtakbo n'ya sa responsibilidad n'ya saamin ng mga anak ko na sa tuwing may nakikitang buong pamilya ang mga anak ko ay bakas ang inggit sa kanilang mga mata. Lahat iyon ay dahil sa kanya, dahil kay Leonel, kaya walang lugar ang pagiging malambot sa aking puso dahil hindi mababawi ng sorry n'ya ang lahat ng nangyari saakin--- saamin ng mga anak ko.
Hindi pwedeng bumalik ang nararamdaman ko sa kanya dahil nakakasiguro ako na sa oras na malaman n'yang may nararamdaman pa ako sa kanya at tiyak na sakit nanamang muli ang ipaparamdam n'ya saakin. Hindi ako nag trabaho at nagpayaman para lang masaktan ulit at katulad ng pinangako ko sa kanya bago kami maghiwalay, ay sisiguraduhin kong s'ya naman ang maghahabol, luluha, luluhod, at magmamakaawa saakin. Sisiguraduhin kong pagkatapos ng isang linggong saya na ipaparamdam ko sa kanya ay sakit naman ang aking sunod na ipararanas, ang sakit na hihigitan ang sakit na pinaramdam n'ya saakin noon.
So sorry, Leonel, but... You can't get me hurt anymore. And I promise you that you will never eve see my triplets, not even their shadows. I will hide them from you to protect them from any harm you can cause them.
•×•×•×•×••×•×•×•×•×•× LEONEL'S POV •×•×•×•×•×•×•×•×•
Nagising akong mag isa na lang sa sofa, Christelle is already gone. Dali-dali akong tumayo para hanapin s'ya, natatakot ako kasi baka wala na s'ya, baka iniwan na n'ya ako dito sa yate.
Dumeretso ako sa kusina pero wala si Christelle duon sunod naman akong pumunta sa kwarto pero wala din s'ya, mas lalong tumindi ang kabog ng aking dibdib kaya tumakbo ako papunta sa swim platform to check if there's any trace of Christelle but none. Sunod ako pumunta sa parte ng yate kung nasaan ang sun deck part pero wala din si Christelle, wala din s'ya sa cockpit. Unting unti namuo ang luha sa aking mga mata, is she really gone?.. f ck, please no..
Napatingala ako sa aking kinatatayuan habang nakahilamos ang aking mga palad sa aking mukha, pinipigilan ang pag tulo ng aking mga luha. I thought we already had the agreement of one week? Mahirap ba yun? Gusto ko lang naman s'ya makasama, ngayong may pera na ako ay may mukha na akong ihaharap sa tatay n'ya. This is my chance to make everything right, this time I have to make everything right but how can I do that if she's already gone? Paano ko mapapatunayan ang sarili ko kung umalis na s'ya?.. paano ako makakabawi kung wala na s'ya?
"Leonel, what are you doing there?"
Naibaba ko ang aking mga palad at gulat na napatingin sa top deck, fucking hell! How can I forget the most important part of a yatch! Stupid, Leonel!
Malalaki ang mga mata akong tumingin sa nag salita at ganun na lang ang tuwa sa aking puso nang makitang si Christelle iyon at hindi n'ya ako iniwan. Malalaki at mabibilis ang aking hakbang papunta sa kanya at nang makapunta na ako sa top deck at patakbo akong pumunta kay Christelle at niyakap s'ya ng mahigpit.
"Fuck, baby! Akala ko iniwan mo na ako.." mahina kong sabi habang yakap yakap ko s'ya ng mahigpit.
Rinig ko ang mahinang pag tawa ni Christelle, "saan naman ako pupunta?"
"I don't know pero pagkagising ko kasi wala ka na eh." Mas lalong humigpit ang yakap ko sa kanya.
"Oh, that.. umalis ako kasi I want to surprise you, baby."
Humiwalay ako sa kanya at tumingin, nagtataka.
Ngumit s'ya saakin ng malawak. "Happy anniversary, Leonel." Malamlam ang kanyang mga mata parang anumang oras ay maiiyak s'ya.
Gumilid s'ya at sa likuran n'ya ang isang mesang bilog na kulay Pula ang table cloth, may kandila sa gitna at roses petals na nakakalat hanggang sa sahig, may iilan ding kandila na nasa lapag. The atmosphere is so romantic, isali pa na ala sais na nang hapon at pagabi na din.
Dun ko lang naalala na 14th pala ngayon, masyado akong na-overwhelm sa ideyang kasama ko si Christelle kaya nawala sa isip ko iyon but for the past nine years ay walang taon na hindi ako nagse-celebrate ng anniversary namin.
"B-baby.." nabasag ang aking boses, hindi ako makapag salita ng ayos dahil sa sobrang saya at guilt na nararamdaman ko.
This day of the year is the most important yet sad event in my life dahil sa araw na to nag simula at natapos ang lahat saamin ni Christelle.
"Won't you greet me too?.." tanong saakin ni Christelle habang namumuo din ang luha sa kanyang mata.
Nakagat ko ang aking labi habang pinipigilan ang pag iyak. "H-happy.. happy 12th anniversary, my l-love.." naiiyak kong sabi sa kanya, punong puno ng saya ang puso ko pero yung guilt na nararamdaman ko hanggang ngayon ay parang bubble gum na nakadikit din saaking puso at hindi maalis.
"A-ako dapat ang gagawa nito eh.." lumuluha kong sabi sa kanya habang diretsong nakatingin sa kanyang mga mata.
Maliit s'yang natawa pero namumuo pa din ang luha sa kanyang mga mata. "Sorry ka na lang, naunahan kita.." biro n'ya saakin.
Alam kong nakakabakla para sa isang lalaki ang umiyak pero wala akong pakialam, I'm happy that she still remembers our day but of course how can she forget the most painful day in her life. I'm so sorry baby .
"I'm so sorry.. I'm sorry.. sorry for what I've done.." sinsero kong sabi sa kanya. Ngumiti lamang s'ya at pinunasan ang aking mga mata.
"Stop crying and let's enjoy the night, baby. I cooked your favourite food." Malambing n'yang sabi saakin at pinatakan ako ng isang halik sa labi.
"More please.." lumuluhang ungot ko sa kanya
"Enough, let's eat." Nakatawang sagot n'ya saakin
"More, please baby.. just one hard kiss.." malambing kong sabi kay Christelle habang naka hawak ang dalawa kong kamay sa kanyang bewang.
"Okay---
She didn't finished her word because I already crashed my lips on her.
Matagal ko s'yang hinalikan dahil nung bitawan ko s'ya ay hingal na hingal s'yang nakatingin saakin, ganun din ako.
"That's a whole 5 minutes, Leonel!" My baby said after she regain her breaths.
Malakas akong natawa dahil nakaawangi ang pulang pulang labi n'ya, bahagya pa itong namamaga habang ang cute n'yang mga kilay ay magkasalubong, masama din ang tingin n'ya saakin. Such a cutie.
"Sorry, baby. I just missed you lips." Sagot ko sabay kindat sa kanya.
Mabilis s'yang namula.
Nanggigigil ako sa sobrang cute n'ya kaya para matakpan iyon ay binigyan ko na lang ng halik ang kany
ang noo at dalawang pisngi.
"Ang cute mo, baby.." nanggigigil kong bulong sa kanya habang nakatawa.
LEONEL'S POV Nagising ako dahil sa tunog ng cellphone ko, it looks like someone is calling in the middle of the night. I looked at Christelle beside me who's sleeping peacefully, we are on the bedroom, after we had our dinner last night we decided to do stargazing and Christelle fell asleep while watching the stars. Dahan-dahan akong tumayo sa kama para hindi magising si Christelle pagkatapos ay lumapit ako sa bedside table, kinuha ang phone ko at lumabas ng kwarto bago sagutin ang tawag. "Hello?" Bungad ko sa tawag habang nakasandal ako sa pintuan ng mini kitchen Nakatanaw ako sa madilim na dagat na buwan lamang ang nagsisilbing liwanag. {"Helowww po?"} Boses ng isang batang babae ang sumagot saakin, matinis ito at maliit. Kumunot ang aking noo sa pagtataka, thinking who is this kid. "Hello, who's this?" Tanong ko sa bata {"This is Lezandra po, who are you poooo?"} Bakas din ang pagtataka sa boses ng bata Pareho kaming confused. "I'm Leonel." Hindi ko alam pero nagp
"Leonel!"Nagising ako sa pagkakatulala dahil sa malakas na tawag saakin ni Christelle, napatingin ako sa kanya."Y-yes, love?.." gulat kong tanong kay Christelle "I've been calling you for few times now!" Ungot n'ya saakin saka nag cross arm.Kahapon ko pa tinitimbang ang susunod kong aksyon, I was torn between letting Christelle go or keeping her here with me until our contract is done. God knows how much I wanted to be with her but.. I can't be so selfish. May bata akong nasasaktan sa tuwing tumatagal si Christelle sa tabi ko, may naghihintay sa kanya at higit sa lahat may batang nangungulila sa kanyang ina dahil saakin. Gusto kong bumawi kay Christelle sa lahat ng ginawa ko, gusto kong patunayan sa kanya na nagsisisi na ako; gusto kong sabihin sa kanya ang katotohan kung bakit ko s'ya iniwan noon pero wala pa akong lakas ng loob para sabihin sa kanya ag lahat.. ayaw ko pang aminin kung gaano ako naging selfish noon para masaktan s'ya.Half of me wants to keep her here with me but
Christelle's PoV 'you can do this, Christell..' I calm my self. I'm here Infront of my boyfriend's condo, It's our first anniversary and I wanted to surprise him.I don't know if I am feeling this feeling because I am too nervous to tell him that I am pregnant and we're having a baby or there's something else.."Oh gad..! Ano ba itong iniisip ko?.." I ignore that feeling and continue to enter Leonel's door and I was surprise when a panty?.. on the floor greeted me..What the heck?!I stormed to my boyfriend's room and there.. I saw him.. moaning.. on the stop of my classmate.."Oh my gad! What the hell is this, Leonel!?"They both stop because of my loud voice, both of them are panting but there's annoyed look in there eyes.Am I the disturbing them?"Christelle.."He called me casaully like he didn't do anything nasty and disgusting!"Leonel.. w-what the h ll was this, l-love?.."My eyes are slowly building tears, I can't.. I can't move, I can't describe what I am feeling right no
Christelle's PoV "Order for ML!" The barista called out so I get up from where I am seated. Kailangan ko mag madali dahil ilang minuto lang ang break time ko at kailangan ko nanamang bumalik sa hospital para sa mga natitira ko pang operation para sa ngayon duty. 3 months pa lang akong exchange doctor pero parang gusto ko nang bumalik sa New York. Nakakapagod. "Excuse me, I think you got my drink." Tawag pansin ko sa isang lalaki na hawak ang order ko at mukhang nainuman pa ata. Humarap ang lalaki at ganun na lang aking gulat nang makita kung sino ito. It's him! Mir Leonel Alejandro! The man who caused me pain that I could've ever imagined. "I'm sorry but it says ML.." Sikreto akong napapikit ng marinig ang kanyang malaki, malalim, ngunit malamyos na boses. His appearance didn't change that much his hair is now in slick back, perpekto ang pagkaka ayos. Kung titingnan ay mukhang mas tumangkad din s'ya, pormal ang kayang hitsura, suot ang isang itim na long sleeve, naka bukas ang d
Christelle's PoV Nakakulong ako ngayon sa kwarto kung saan ako unang nagising habang si Leonel naman ay panay ang katok sa pinto."Christelle, open the door, baby.. Kakain na.." Malambing ang kanyang boses na para bang kusa akong sumama dito sa kanya at hindi nya ako kinidnapped.Hindi ko s'ya pinansin dahil ang nasa isip ko ngayon ay kung paano ako makakaalis sa pesteng yate na'to. Kailangan kong maka uwi sa mga anak ko, alam kong naghihintay na sila saakin lalo pa't alam nilang ngayong araw ang uwi ko galing sa duty ko sa hospital.Napasabunot ako sa prustrasyong aking nararamdaman, it's already 5 pm and for sure and babies are looking for me now. I was supposed to be home earlier, at 3 o'clock."Fine. If you don't want to eat yet, I'll just leave your food here." Mukhang sumuko na si Leonel dahil narinig ko din ang yabag n'ya palayo kasunod nito ay ang pagtunog ng aking tyan. Gutom na ako dahil ang huling kain ko ay kaninang pang 10 am at 5 pm na ngayon. Binuksan ko ang pintuan
"Let me borrow your phone, first. I have to make a call." Inilahad ko ang aking kamay sa harapan nya. I'm sure his phone has a load, ayaw n'ya lang akong pahiramin kanina.Tumingin s'ya saakin ng alanganin."Don't worry hindi ako magpapasundo. Kailangan ko lang magpaalam sa pamilya ko para di sila mag alala." Dagdag koHe let a smile of relief. "Wait. I'll just go get it, inside."Pumasok s'ya sa mini kitchen at pagbalik ay ibinigay na saakin ang phone nya "Thank you." Tumayo ako at balak na sanang umakyat sa top deck pero pinigilan n'ya ako."Basa ka. Magbihis ka kaya muna? Baka magkasakit ka." Saad nito saakin"Hindi na. Mabilis lang naman ako." Sagot ko saka tuluyan nang umakyat para makatawag na ako sa mga anak ko Anong sasabihin ko sa nga anak ko? Hindi ko alam kung tama ba ang naging desisyon ko pero mas gugustuhin ko pang magkaroon ng kasigiraduhan kung kailan ako makakabalik kesa mag hintay. Wala naman sigurong mangyayaring hindi maganda sa loob ng isang linggo sa akin.I si
Christelle's POV Namulat ang aking mga mata ng magising ako at may mabigat na braso ang nakadagan saakin, nuong una ay iniisip ko pang mga anak ko iyon pero ganun na ba talaga kalaki ang mga anak ko para magkaroon ng veiny hands? Napasimangot ako nung bumalik saakin ang lahat, nga pala wala ako sa bahay namin ngayon at si Leonel ang katabi ko sa kama. Wala naman talaga akong balak na itabi s'ya saakin pero nung makita ko ang tinutulugan n'yang sofa ay naawa ako---sa sofa hindi sa kanya kasi lampas-lampas na s'ya dun sa sofa at nag mukhang single couch ang sofa sa laki n'ya.Naupo ako sa kama at saka ipinusod ang aking buhok para bumangon na, napaungot naman ang aking katabi dahil sa aking naging kilos.Sinubukan kong tanggali ang braso n'ya sa pagkakayakap saaking bewang pero mas lalo lang itong humigpit at kasabay nito ang muling pag ungot ni Leonel."Hey.. wake up.." I tap his cheeks lightly, I can't get out from this bed unless I wake him up too."Mmm..?" Ungot lang ang isinagot