Pagkatapos akong sunduin ni Diem sa kitchen last night ay dumiretso na din kami ng uwi, nawala daw sa mood si Diem dahil nakita n'ya si Leonel. That's a good thing, too, dahil at least maaga akong nakauwi at maaga kong nakasama ang mga anak ko. Sa bahay ako ni Tiara nakotulog kagabi dahil masyado nang late para sa mga bata kung magd-drive pa ulit kami pauwi. Maaga akong pumasok sa opisina ngayon dahil madami pa akong pending documents na kailangang basahin at pirmahan habang iniwan ko naman ulit kay Tiara ang triplets ko dahil hindi ko sila mababantayan today at may meeting ako sa magiging supplier namin ng fruits and vegetables. Hindi pa din pumapasok ngayon ng triplets dahil nang bumalik kami dito sa pilipinas ay nasa kalagitnaan na ng school year kaya hindi na sila pwede i-enroll. Next school year na lang kami mage-enroll at hahayaan ko munang magliwaliw ang mga anak ko sa piling ng mga Tita at Tito nila. Anyway, Sumakay ako sa elevator mula sa parking lot, hindi na ako dumaan sa
Mabilis na tumakbo ang araw dahil Wednesday na at ngayong araw namin kikitain ang mga Alejandro para sa gagawin naming investment. Pagkapasok namin ni Josh sa restaurant sa loob nb Grand Hotel ay ang bunsong Alejandro kaagad ang bumungad saamin."Ate Christelle?!" Gulat na gulat ang hitsura ni Kyline, at saka bigla na lamang tumakbo papunta saakin matapos maka-move-on sa pagkagulat."Kyline--hup!" Parang naalog ang aking buong pagkatao dahil sa damba nya."I miss you so much! When did you came back?!" Kyline asked so happily, she almost jump in excitement"Calm down, girl.." natatawa kong saad saka mahina syang itinulak upang lumuwag ang napaka higpit nyang yakap."How are you na ba, ate?! Na miss kita so much!" Tuwang tuwa talaga ang kanyang boses habang ang mga kasama nya sa table ay bakas din ang gulat sa mukha."I'm fine. Still pretty as always." Nakangiti kong sagot, "It's how are 'you?' Na miss kita!" Ako naman ang yumakap sa kanya."Ambango bango mo naman!--- Anyways, I am fin
Nandidito ako ngayon sa opisina ko sa bahay kahit day off ngayon sa office dahil bigla na lang may sinend saakin si Josh na document na kailangan pirmahan kaya andidito ako ngayon naghihintay na i-fax nya saakin ang documents.Goodness! Sobrang hirap talagang mag manage ng business, idagdag pa ang nakaka-stress na work environment mo. Wala na dead end na talaga ang peace of mind mo.I was about to drink may coffee when Lezandra entered my office, mabilis naman akong tumalikod. Knowing her, lahat ng makita n'yang sinusubukan mo ay susubukan din n'ya. Nag mana sa nanay n'yag gaya-gaya din. Charrrot."What are you hiding, mommy?" Tanong nito habang nakatalikod ako, bakas sa tono ng boses n'ya ang pagtataka.Hinarap ko naman s'ya habang hawak pa din ang baso sa likuran ko."Nothing, baby. Ano namang itatago ni Mommy sa baby n'ya, right?" Nakangiti kong sagotNapanguso s'ya habang bahagyang magkadikit ang dalawang kilay, "Really,mommy? But I saw you drinking something eh tapos you turned to
After doing my business in my office, I stood up to clean my table pero nahinto din dahil sa pagdating muli ni Lezandra. "Moooommy!" Nanakbo papunta saakin si Lezandra at halos matawa ako ng makita ko ang kanyang hitsura. She has two black circle around her eyes, she also has three lines on her both cheeks like cat whiskers, her nose is also shaded in black and everything is drew using a black permanent marker. Mukha s'yang pusa at panda at the same time! "Oh my god! What happened to you, baby?" Namuo ang aking mga luha dahil sa pagpipigil ko ng tawa, I have to hold my laugh because if not, I'm sure Lezandra will cry. Asar talo pa naman ang isang 'to. Napanguso s'ya, "Kuya Leuson and Kuya Lienzo did this to me, Mommy.." turo n'ya sa kanyang mukha Napatakip ako sa aking bibig at nagpunas nang namumuong luha sa aking mga mata. Anong nangyari sa anak ko?.. "Mommy, won't you scold them or even talk to them man lang?" Nakasimangot na ngayon si Lezandra at mukang paiyak na din. I snif
"Mommy, let's go na po!" Super excited ang mga anak ko dahil pupunta ulit kami sa mall para mamasyal. Kahit gaano ako ka-busy ay sinisigurado kong may time ako para sa mga anak ko kahit pa 30 minutes lang everyday. Masyado nang malaki ang pagkukulang ko sa kanila at alam ko ding hindi sapat ang 30 minutes na kulitan but I am very thankful to have a very understanding children and I am also thankful to everyone that surrounds us; that gives my children love.Mabilis kong ini-lock ang door namin at saka sumakay na din sa car. Sinigurado ko din muna na maayos silang naka upo sa mga car seaf nila bago ko i-start ang engine."Music po, Mommy, please..""Okay, baby." Binuksan ko ang Bluetooth ng phone kopara mai-connect ko ito sa car at makapagpa tugtog ng favorite band nila, saka ako nag-drive paalis."I don't mind spending every day.. out on you corner in the pouring rain.. look for the girl with the broken smile.. Ask her if she wants to stay a while.. And she will be loved~ And she wi
Pagkatapos ng usapan namin ng mga anak ko kagabi ay masaya kaming natulog, masaya ako at sila ang naging anak ko.Papasok na ako sa opisina at nakipag batian lang ako sa mga employee ko sandali at saka ako umakyat sa opisina. Kasama ko ngayon ang mga anak ko sa opisina dahil wala silang kasama sa bahay."Good morning, Miss."Josh greeted me. "Good Morning, babies!" Maligayang batinito sa tatlo at mabilis naman bumati pabalik ang tatlo."Gud morning, Kuya Josh!" Pagkatapos nilang makipag-kulitan Kay Josh sandali ay pinapasok ko na sila sa loob ng office ko para makipag simula a kami sa pagta-trabaho."What's the lastest news, Josh?" Tanong ko sa kanya habang naglalakad papunta sa aking lamesa, nasa likuran ko s'ya at dala-dala ang kanyang tablet."Well..." He look hesitant to answer. "...The latest news is all about you, Miss." He finally says it"What?" Napataas ang aking kilay sa kanyang sinabi."Someone took photos of you with your triplets and with Mr.Lennox Montalbo yesterday, Mis
It's Thursday today and Thursday for us means going to park, that's why nag half day lang ako sa work ko ngayon dahil pupunta kami ng mga bata sa park. It's just 10 minute drive from our home but since we are not at home, I have to drive for 20 minutes from the company to the park. "Where's you GO BAG?" I asked my triplets while we are inside the elevator. "It's here, Mommy." They all turned their back at me to show me their GO BAG "Very good." Papuri ko sa kanila and they all proudly smile. Ilang segundo lang ang hinintay namin at nakarating na kami sa parking lot, pagkababa namin at mabilis kaming dumeretso sa aming sasakyan. Isinakay ko na sila sa backseat, inayos ang mga seatbelts nila then sumakay naman ako sa driver seat para mag drive papunta sa park. Dahil hindi naman ganun kalayo amg park ay mabilis kaming nakarating. Isa-isa nanh bumaba ang aking mga anak para makapaglaro sa park at ako naman ay naka upo sa isang bench para panoorin sila at bantayan. "Kuya, let'
NAHIGIT ko ang aking hininga ng makita ang tinatawag ni Lezandra na 'superman' and it's none other than MIR LEONEL ALEJANDRO! My ex-boyfriend! The coward and selfish ex-boyfriend! Ganun na ba talaga kaliit ang mundo para magkita silang dalawa? Sa dinami-dami ng taong pwedeng mag ligtas Kay Lezandra ay bakit s'ya pa?..."Mommy..." Mahinang ginalaw ni Lezandra ang aking kamay dahilan para bumalik ako sa aking sarili. "Shake mo po hands ni Superman." Saad nito saakin at s'ya na Ang kumuha ng aking kamay para makipag kamay Kay Leonel."N-Nice to meet you. I'm Christelle Galvez. Thank you for saving my daughter." Kinakabahan man ay nagawa ko pa ding mag kunyari na hindi ko s'ya kilala. Hindi pupwedeng mahalata ng mga anak ko na hindi ito ang una naming pagkikita dahil magtatanong sila kung sino s'ya at ayaw kong magkaroon pa sila ng kahit na kaunting interaction sa kanya. Hindi ngayong may anak at pamilya na s'yang iba.Leonel's expression changed from serious to nothing. Mabuti naman at
"M-Mommy, t-there's ta—tao.." "C-christelle.."Mabilis akong napatingin sa aking likuran nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. At muli nanamang nagsiunahan ang aking mga luha ng makumpirma ko kung sino ang nagsalita."Christelle.. I'm sorry.. Late ako.." Nangungusap ang mga mata ni Leonel, bakas ang lungkot, sakit, at takot sa kanyang mga mata. Nasa tapat na s'ya ng pintuan namin, nakatayo, at mayroong mga dalang paperbags. "I'm sorry.. may nangyari sa opisina, hindi ko pwedeng iwanan kasi buhay ng mga trabahador ko ang—"Hindi ko na pinatapos ang kanyang sasabihin dahil kaagad ko na s'yang tinungo at niyakap ng mahigpit. Naramdaman ko ang kanyang pagkagulat ngunit kalaunan ay sinuklian n'ya din ng mahigpit na yakap ang mga yakap ko. "Thank you... thank you kasi tumupad ka.. Salamat, Leonel..." Ito ang paulit-ulit kong binubulong sa kanya habang yakap-yakap namin ang isa't isa.Naputol lamang ang mahigpit naming yakap sa isa't isa nang may mga malilit na kamay ang pilit kam
Today is the day! Ngayong araw na magkikita ang triplets at ang daddy nila, yehey!Sa sobrang excited namin ay maaga kaming gumising ngayong araw, lalo na ang mga anak ko. Hindi sila halos makatulog kagabi at ngayon naman ay ang aga aga nilang gumising."Mommy! Let's go ligo na po tayo!" Excited na tawag saakin ni Lezandra at hawak na ang kanyang susuotin na damit. Kulay yellow ito na belle dress, regalo sa kanya ni Kleo nung birthday n'ya."Mommy, how about ito ang isuot namin, Mommy? Pogi po ba?!" Excited din tanong saakin ng dalawa habang pinapakita ang damit na gusto nilang suotinNakaupo ako sa kama namin at inaantok pa talaga, alas tres na ako nakatulog kanina at ala sais naman nila ako ginising"Yes, love.. that's so pogi!" Mabilis na kaming nag ayos ng aming nga sarili, napakaganda at napakapogi ng mga anak ko. Talagang pinaghandaan nila ang araw na ito dahil talaga namang sila ang namili ng mga gagamitin nila ngayon, simula sa kanilang damit hanggang sa kanilang mga sapatos
"One day left!" Leuson announced to his siblings after marking our calendar.Simula nang sabihin kong gusto silang makita ng daddy nila ay sobra ang naging excitement nila at sa sobrang excited nila ay araw-araw na nilang nilalagayan ng marka ang aking kalendaryo.Pagkatapos markahan ni Leuson ang kalendaryo namin ay hinatid ko na sila sa school dahil kailangan ko na ding pumasok sa opisina dahil napakarami kong kailangan itrabaho."Good morning, Miss. Here's the thing that's needed your attention." Inilapag ni Josh ang apat na makakapal na folder sa aking mesa ng makaupo na ako."Thank you, Josh." Pinagpatuloy ko na ang aking ginagawang trabaho, kailangan ko itong matapos dahil kailangan ko pang sunduin ang mga anak ko at hindi na ito pwedeng ipagpabukas o sa susunod na araw dahil kikitain na namin ang daddy nila sa mga susunod na araw."Miss Galvez?" Matapos ang tatlong oras ay bumalik si Josh sa loob ng opisina ko."Here's your ticket, Miss.." inabot n'ya saakin ang isang puting
"MOMMY!!" Malawak akong napangiti ng makita ko ang mga anak kong nagsisi-takbuhan na papunta saakin, nakapantulog pa silang tatlo at mukhang kagigising lang talaga."MOMMYY! YOU'RE BACK!" Tuwang-tuwang saad saakin ni Lezandra I kneel my down to welcome them with my hugs. I missed my cutesie, babies.. "Babies! Na-miss nyo ba si mommy? How's your day without Mommy, babies?.." Malambing kong tanong sa kanilang tatlo at saka nagpatak ng tig-iisang halik sa kanilang mga pisngi. "I'm sorry, Mommy couldn't get home yesterday because of the bagyo.." paliwanag ko sakanila na kaagad naman nilang naintidihan."Mommy.. we missed you..and it's okay. At least you are home now.." Malambing ding balik saakin nilang tatlo"Nag-answer kami Mommy ng mga assignments namin yesterday po with Tita Cassidy's help!" Bibong kwento saakin ni Lezandra habang naglalakad na kami papasok sa bahay"We also tried to make our superman lego, Mommy but.. we can't. it keeps collapsing, nu ba yun.." nakangusong dagdag
Walang namutawing salita sa pagitan naming dalawa matapos kong marinig ang pinag daanan ni Leonel sa loob ng syam na taon, it pains me hearing his suffering for the past nine year. Pakiramdam ko ay napaka selfish ko dahil ni minsan ay hindi ko naisip na nasaktan din s'ya — nasaktan s'ya ng higit pa sa sakit na naramdaman ko.Hindi ako makapagsalita at tanging ang pag iyak ko at ang mahinang pag singhot si Leonel ang aming naririnig. Hindi ko kayang magsalita, nasasaktan ako para kay Leonel."I- I am sorry..." humihikbi kong paghingi ng tawad kay LeonelI thought I was the only one who suffered, but I think I was wrong. Compared to me, who had my babies by my side while he faced those things alone. "Shh... it's okay.. you don't have to apologize.." Leonel said softly while he was trying to calm me down by caressing my back and my hair."I'm really sorry, Leonel... nagalit ako sayo without knowing that your life is worse than what I've experienced... I'm sorry.. I'm really sorry...!" P
Hindi ko malaman kung nagkakataon lang o tadhana talagasng kumikilos upang mas mapalapit kami ni Christelle — hindi lang ni Christelle kundi maging ang mga anak n'ya, sa loob ng isang buwan ay halos palagi kaming nagkikita ng hindi inaasahan, bagay na kinakasaya ko pa lalo. Kung noon ay masaya ako sa tuwing nakikita ko si Christelle, ngayon ay doble na ang saya ko sa tuwing nakikita ko si Christelle at ang mga bata. Ang sarap sa puso at talagang sigurado na ako, I'll be their daddy kahit ayaw ng mommy nila.Isang linggo na din pala ang nakakalipas matapos ang huli naming pagkikita nila Christelle at mabuti din at nakauwi na si Lezandra matapos n'yang ma-hospital dahil sa allergy attack."Spade, pakipasa naman 'to sa board, kapag nagtanong sila bakit ikaw nagpasa sabihin mo 'paki alam nila'." utos ko sa secretary ko habang nag uunat ng katawan.Halos apat na oras din akong nakaupo sa harapan ng computer ko dahil kailangan nanaman ng board ng report ko tungkol sa ginawa ko sa dubai last
Sobrang bilis ng pangyayari sa mga nakalipas na linggo, nung araw na nagdesisyon ako mananatili ako kay Sabrina ay yun din ang araw na nalaman kong niloloko n'ya ako. She got pregnant... with my cousin. Inamin saakin ni Sabrina na may naka-one night stand s'ya nuong pumunta s'ya sa France, hindi n'ya ako kasama nun dahil sunod-sunod ang ganap ko sa kumpanya at dun sila nagkakilala ng pinsan ko. Duon ko lang din nabuo na ang babaeng kinukwento saakin ni Klynn, ng pinsan ko, at si Sabrina ay iisa.Nakipaghiwalay ako kay Sabrina ng araw din na yun, hindi ko alam kung ginawa ko lang ba iyong rason pero hindi ko itatanggi na mayroon sa loob kong natuwa ng malaman kong niloloko n'ya ako dahil ibig sabihin nun ay hindi ko na kailangang mamili pa. Isa pa ay ayaw ko ding masaktan si Sabrina, kahit na anong gawin ko ay alam ko sa sarili ko na si Christelle lang— Si Christelle lang kahit kailan, hindi ko kayang ibigay ang sarili ko kay Sabrina dahil alam kong para ako kay Christelle at kung pi
after another 4 years... Sinong mag aakala na syam na taon na kaagad ang lumipas? Yupp, nine years. Nine years ko na s'yang hindi nakikita at apat na taon na din ang nakalilipas simula nang pilitin ko ang sarili kong kalimutan 'sya', apat na taon na ang nakalilipas ng pilitin ko ang sarili kong wag na s'yang hanapin at hayaan na lang s'ya kung saan s'ya masaya pero parang yung pangalawa lang ata ang kaya ko, dahil kahit s'yam na taon na ang lumipas ay hindi ko pa din s'ya magawang makalimutan. "earth to my babe!" Malakas na pumitik sa harapan ko si Sabrina. Sabrina is my new girlfriend, I decided to finally date six months ago at hindi ko maitatangging natutunan ko na din s'yang mahalin dahil sa loob ng 9 years ay walang sawa s'yang sumuporta sa tabi ko kahit pa ilang beses ko na s'yang pinagtabuyan. "w-what?" tanong ko kay Sabrina na magkasalubong ang kilay ngayon. Matalim n'ya aking tiningnan bago pinag cross ang dalawang braso. "Anong what?! Ang dami-dami ko nang sinabi di
Naging mabilis ang paglipas ng araw nang hindi ko namamalayan, limang taon na ang nakalilipas matapos ang pagpapalaya ko kay Christelle pero ganun pa din, walang pinagbago, masakit pa din. I didn't know how I manage to lift myself together but wouldn't thought na ang taong miserable tuwing gabi ay isang successful business man sa umaga? Yes, after five years I manage to make my own company, standing high and tall is the now well-known The Krystallos Builders. It's an construction company amd of course, still named after my baby. Limang taon na din ang nakalilipas pero hindi ko pa din s'ya nakikita pero hindi ako tumitigil sa paghahanap sa kanya, lalo pa't ngayon na mas malawak na ang resources and connection ko. I am still hoping that one day, makikita at mahahanap ko ulit s'ya."Excuse me, boss." Spade entered to my office. Secretary ko s'ya simula nuong umpisa pa lang. "Your meeting with Mr. Santiago is 30 mins from now." Paalala nito saakin at tumango naman ako bilang sagot at sak