Anak nga kaya siya ni Mr. Landers?
"Iyan lang ang nahanap ko tungkol sa yaya ni Ms. Morgan," sabi ni Ronnie."Ember Ferguson," sabi ni Jace nang mababa ang boses, nag-iisip. "Mayaman siya, ang tanging tagapagmana ng Ferguson Telecom; bakit ayaw niyang pakasalan si Mr. Landers, na isa ring bilyonaryo?""Ang tanging naiisip kong dahilan ay baka may iba siyang mahal.""Ronnie, hindi ko pa nakikita si Mr. Landers; ano ang itsura niya?" tanong ni Jace."Hindi ko rin alam. Lagi niyang iniiwasan ang media at hindi nagpapakita sa anumang imbitasyon sa mga business gatherings. Nananatili siyang low profile, at kahit mga kamag-anak niya ay walang ideya sa itsura niya dahil naging malayo sila sa mga ito ng maliitin ng pamilya ng ama ang kanyang ina.""Pwede mo bang makuha ang litrato niya?""Sisikapin ko, Mr. Higginson. Pero hindi ko maipapangako ang magandang resulta.""Sabihin mo lang kung ano ang kailangan mo, at ibibigay ko. Gusto kong malaman kung siya ang may kinalaman sa pagkawala ng yaya ni Emerald.""Yes, Mr. Higginson."
“Liam, buti nakabalik ka na,” sabi ni Emerald nang makita niyang pumasok ang kaibigan sa bahay. Papunta na sana siya sa kusina pero napahinto dahil sa pagdating nito.“Yeah, sa wakas.”“Kumusta? May nahanap ba kayo?” tanong ko na puno ng pag-asa.“Hindi ko alam, M, nabigo kami.”“Wala ba kayong nakuha?”“Meron, pero isa lang na lead.”“Then it's fine. I mean, mas mabuti na ‘yon kaysa wala, ‘di ba?”“Sa tingin ko, oo, pero hindi ako sigurado,” sabi ni Liam habang nauupo sa sofa. Sinundan siya ng tingin ni Emerald bago siya umupo sa tapat nito.“Pasensya ka na kung pabigat ako sa ‘yo.”“Huwag mong isipin ‘yan, M. Ako ang nag-volunteer para dito, kaya hindi mo kailangang makaramdam ng guilt.”“Hi, Tito Liam!” masayang bati ni Ace sa kanya.“Hey, little man.” Tumalon ang bata papunta sa kanya, umupo sa kanyang kandungan, at tumawa.“Miss na miss kita, Tito Liam.”“Miss na miss din kita. Kumusta ka? Nagpaka bait ka ba?”Ngumiti si Emerald habang pinagmamasdan silang dalawa, iniisip na walan
Mabilis ang tibok ng puso ni Emerald habang desperado niyang tinitignan ang buong playground at nanlalaki ang mga mata dahil sa takot. Ang masayahing halakhak ng ibang mga bata ay tila malupit na pangungutya sa kanyang pangamba. Hindi niya akalain na mawawala ang anak habang magkasama sila. Kanina lamang, naglalaro siya sa slide kasama ang kanyang yaya na nagbabantay sa kanya.“Liam, kailangan natin siyang hanapin. Kailangan nating mahanap si Ace!” Nangangatog ang boses niya, nagbabanta na ang mga luha habang hinawakan niya ang braso ng kaibigan. Tumango si Liam at maingat na pinisil ang kanyang balikat.“Hahanapin natin siya, M. Mahahanap natin siya,” sagot ni Liam, kalmado ngunit matatag. Muli niyang tinignan ang paligid, mabilis na iniisip ang mga posibleng senaryo.Ang isip ni Morgan ay puno ng mga hindi magandang posibilidad. Huminga siya ng malalim, sinusubukang pakalmahin ang sarili. Ang kanyang anak, ang kanyang munting si Ace—saan siya maaaring napunta? Nakaramdam siya ng mati
Nakapuwesto si Creep, nakayuko sa harap ng monitor sa loob ng sleek at high-tech na opisina ng ACEGame, mabilis na pumipindot sa keyboard. Ang opisina ay puno ng kontroladong kaguluhan, mga kumikislap na screen at mabilisang pagkilos. Si Jace ay nagpapalakad-lakad sa tabi niya, parang isang leon na nakakulong. Ang mukha niya ay puno ng galit at pagkabahala, at ang kanyang mga nakasara na kamao at tensiyonadong tindig ay nagpapakita ng unos ng emosyon na bumabagabag sa loob niya. Pumunta siya kay Creep upang kausapin tungkol sa yaya ni Emerald na si Lucy. Ngunit habang nag-uusap sila, tumawag si Emerald tungkol sa pagkawala ng kanilang anak."Ano'ng ibig mong sabihin na nawala sila? Paano basta na lang nawala si Keng kasama si Ace?" galit na tanong ni Jace, ang boses niya ay matalim at puno ng akusasyon. Saglit na tumingin si Creep, ang kanyang mga mata ay puno ng simpatiya at inis."Jace, ginagawa ko na ang lahat ng makakaya ko. May access ako sa lahat ng available na camera feed sa pa
Naupo si Emerald sa gilid ng kama, masakit ang dibdib habang pinapanood si Ace na natutulog. Ang banayad na pagtaas-baba ng kanyang maliit na dibdib ay nagbigay ng saglit na kapayapaan, ngunit ang isip niya ay puno ng kaguluhan at agam agam. Alam niyang kailangan niyang kausapin si Ace para maintindihan ang gusto nito. Halos hindi niya maatim ang ideya, pero kailangan niyang harapin ang posibilidad na baka gustuhin nitong manirahan kasama ang ama nito.Huminga siya nang malalim at hinaplos nang marahan ang buhok ni Ace. "Ace, baby, umaga na. Kailangan kang kausapin ni Mommy."Dahan-dahang nagising si Ace, dumilat ang mga mata at tila naguguluhan habang nakatingin sa kanya. Naupo ito at kinusot ang mga mata. "Mommy? Ano po iyon?"Ngumiti si Emerald, pilit na pinapanatiling kalmado ang boses. "May itatanong ako sa'yo na napakahalaga. Kaya mo bang makipag-usap kay Mommy sandali?"Tumango si Ace at naupo nang maayos na tila nararamdaman ang bigat ng usapan. "Sige po, Mommy."Huminga ng mal
"Hindi ko naman siya pinipilit, Kyle!" sigaw ni Jace."Pero ganun ang nakikita ko, at sigurado akong ganun din ang tingin niya," tugon ng kaibigan niya."Mahal ko siya at ang anak namin. Inamin naman niyang mahal niya rin ako. Bakit hindi niya na lang ako tanggapin para maipakita ko sa kanya kung sino talaga ako? Hindi nakakatulong na magkahiwalay kami ng tinitirahan; lalo lang siyang napapalayo sa akin. At dahil kay Liam, nagkaroon pa siya ng ibang pagpipilian," sabi ni Jace habang marahas na hinagod ang buhok niya. Nasa bar sila ng kaibigan niya, na walang sawang nakikinig sa kanya."Ang ibig palang sabihin nito ay si Emerald ang dahilan ng pagyaya mo sa akin?" tanong ni Kyle, habang nakataas ang kilay."At ano pa sa tingin mo?""Paano naman 'yung tumulong ako sa legal team natin para hulihin 'yung kompanyang nang-eextort sa ACEGame?" nanlaki ang mga mata ni Jace. Kamakailan kasi, puro si Emerald ang iniisip niya, at nakalimutan na niya ang iba pa. Napabuntong-hininga siya nang maala
Umalis si Liam mula sa mansyon ni Emerald matapos ang kanilang pag-uusap. Bagaman masaya siya para sa babaeng minamahal, nakaramdam din siya ng kirot nang makita niyang hinalikan ni young Morgan si Jace. At doon ay natanggap na niyang wala na siyang chance na magustuhan pa ng babae, ngunit umaasa siyang magagampanan ni young Higginson ang responsibilidad na alagaan si Emerald.Pumasok siya sa isang bar na puno ng buhay, ang sentro ng nightlife, kung saan napaka energetic ng lahat at masaya ang paligid. Isa itong lumang gusali na yari sa bricks, simple at hindi pansinin mula sa labas, ngunit sa loob ay ibang-iba ang mundo.Karamihan sa mga tao ay bihis na bihis. Ang mga babae ay nakasuot ng mga magagarang damit o mga chic na tops at skirts, may suot na mga malalaking alahas at matataas na takong. Ang mga lalaki naman ay nakasuot ng iba’t ibang estilo—mula sa casual button-downs hanggang sa mga trendy t-shirts na pinapareha sa jeans o chinos, ang iba ay naka-sneakers at ang iba’y may suo
“Emerald,” sabi ni Mr. Landers habang nakatingin kay young Morgan, ang mga mata niya ay puno ng luha. “Para akong nakatingin sa picture nang aking ina noong kabataan niya,” dagdag pa niya. Nasa hotel sila kung saan tumuloy si Mr. Landers pagdating niya sa L.A. Gusto sana niyang pumunta agad sa bahay ni Emerald, pero sinabi ni Cedrick na hintayin muna siya dahil may mga personal na bagay pa itong inaasikaso.“Mr. Landers, ako—”“Dad, tawagin mo akong Dad.” Pagwawasto ni Mr. Landers, dahilan upang mapaluha si Emerald. “At siya ba ang apo ko?” tanong niya habang nakatingin kay Ace, na ngumiti pabalik sa kanya.“Yes, D-Dad,” sagot ni Emerald.“May isa pa akong lolo?” excited na tanong ng bata.“Yes, kid, and that's me,” masayang tugon ni Mr. Landers. Hindi masukat ang kaligayahang bakas sa kanyang mukha habang nakatingin sa kanyang anak at apo. Hindi niya inasahang sa paghahanap niya sa babaeng minamahal, ay matatagpuan niya ang isa pang bahagi ng sarili niya. “Can you come closer? I want
"Siguraduhin mong mabulok sa kulungan ang babaeng iyon!" galit na sabi ni Jessica sa anak niyang si Jace, na tumango bilang sagot. Dahil weekend, pumunta si Jace at ang kanyang pamilya sa lumang mansyon ng mga Higginson upang dalawin ang kanyang mga magulang, na labis nang namimiss si Ace. "Bakit hindi n'yo hayaan na dito muna manatili ang apo namin? Kami na ang mag-aalaga sa kanya habang inaasikaso n'yo ang kaso," dagdag pa ni Jessica."Mom, hindi puwede iyon. May lolo at great-grandfather din siyang gusto siyang makasama. Isa pa, hindi ko kayang hindi siya makita at makalaro kahit isang araw. Paano pa kaya si Emerald?" sagot ni Jace, alam na alam ang magiging reaksyon ng asawa niya sa suhestyon ng ina."Pasensya ka na, anak, hindi ko naisip iyon. Nakalimutan kong ayaw ko ring malayo sa inyo noon ng kuya mo," sabi ni Jessica, looking apologetic kay Emerald."Okay lang po, Mom. Naiintindihan ko kung gaano n'yo gustong makasama si Ace. Ako ang dapat humingi ng paumanhin dahil hindi ko
"Saan ka nanggaling, anak?" tanong ni Merly. Kakagaling lang niya sa kusina at tatawagin sana si Emerson para mag-almusal nang biglang dumating si Emerose."Wala," sagot ng dalaga bago dumiretso sa kanyang kwarto."Hindi ka pa ba kakain muna?" tanong muli ng kanyang ina ngunit hindi siya nilingon ni Emerose kaya napailing na lang ang matanda bago pumunta sa kwarto nila upang tawagin ang kanyang asawa.Nag-aalmusal na ang mag-asawa nang may kumatok sa pinto. Nagkatinginan sila, at itinuro ni Emerson si Merly na tumayo at tingnan kung sino ang kumakatok. Napabuntong-hininga ang ginang habang naglalakad papunta sa pintuan at binuksan iyon."Magandang umaga. Ito ba ang bahay ni Ms. Emerose Morgan?" Nanlaki ang mga mata ni Merly at gusto sana niyang sabihin na hindi, dahil mga pulis ang nagtanong at nagsimula na siyang mangamba."Ano ang kailangan ninyo sa kanya?" tanong niya na pilit itinatago ang kaba, kahit nangingibabaw na ang takot sa kanya."Kailangan namin siyang imbitahan sa presin
Nararamdaman ni Emerald ang matinding sakit ng ulo habang dahan-dahan siyang nagkamalay, pinupuno ng malamig at mamasa-masang hangin ang kanyang mga baga. Iminulat niya ang kanyang mga mata, sinasanay ang sarili sa malamlam na ilaw ng nag-iisang bombilya na mahina at pabaling-baling sa itaas.Napansin niyang nasa isang marumi, madilim na silid siya na walang bintana, at ang mga dingding ay tila may mga bakas ng mantsa. Bumilis ang tibok ng kanyang puso nang mapagtanto niyang nakatali siya sa isang lumang upuan, ang kanyang mga pulso at bukung-bukong ay mahigpit na nakagapos ng magaspang at masakit na lubid.Nagpumiglas siya upang kumawala, ngunit lalong bumaon ang lubid sa kanyang balatat lalo nawalan ng saysay ang kanyang mga pagsisikap na makakawala. Bumalik sa kanyang isipan ang mga alaala ng pagdukot sa kanya—ang biglaang paghatak ng makalabas siya ng Uber saharap mismo ng opisina ng grocery, ang magaspang na mga kamay na humihila sa kanya papasok ng van, at ang nakakabinging kadil
“Sigurado ka bang ito ang normal na ginagawa nila?” tanong ni Hubert sa lalaking inupahan niyang bantayan si Emerald at ang pamilya nila.“Umalis kami pagkahatid nila sa bahay mula sa hotel,” sagot ng lalaki.“Ano ang ginawa nila doon?”“Hindi ko alam, pero may dumating pang isa pang lalaki pagkatapos.”“Sino ang lalaking iyon?”“Hindi ko pa siya natititigan nang mabuti. Nakita ko lang siya kanina. Tungkol naman sa nananatili sa hotel na iyon, sabi ng mga staff, isa raw siyang business tycoon mula sa ibang bansa.”“Kaya pala, mukhang may negosyo pa silang ginagawa. Talagang mayaman ang mag-asawa,” sabi ni Hubert.“Ganoon na nga. Alam mo namang kilalang negosyante si Mr. Higginson. Mahirap siyang kalabanin.”“Natatakot ka na ba ngayon?” galit na tanong ni Hubert.“Siyempre hindi! Pero gusto ko lang ipaalala na dapat mabayaran mo kami ng maayos; hindi biro ang kalabanin si Mr. Higginson.”“Hindi mo na kailangang mag-alala tungkol doon. Sinabi ni Emerose na mayaman ang kapatid niyang bast
Pumunta sina Emerald at Jace sa hotel kung saan nananatili sina Mr. Landers at Mr. Ferguson. Kinausap nila ang mga ito tungkol sa nangyari sa amusement park habang naglalaro naman si Ace kasama ang kanyang yaya sa isang kwarto at hinihintay sila."Kailangan nating bigyan ng karagdagang proteksyon ang bata; hindi natin siya puwedeng iwan sa yaya lang kahit na may nagbabantay sa kanila mula sa malayo," sabi ni Mr. Landers na kita ang pag-aalala sa mukha para sa kanyang apo.“Napag-isipan ko na rin ito at humingi ako ng tulong sa investigator ko para maghanap ng maaasahan at mapagkakatiwalaang tao na magiging bodyguard ni Ace,” sagot ni Jace.“Ibigay mo sa apo ko ang pinakamagandang proteksyon na kaya natin, anak. Pakitaan mo ang kung sino mang may balak na kalabanin tayo. Ipaalam mo sa kanila kung sino ang kinakalaban nila,” dagdag ni Mr. Ferguson habang nakatingin kay Jace. Hindi siya ang tipo na ipinagyayabang ang yaman, pero mula nang umalis at nagtago ang kanyang anak, hindi siya nag
“Dad, sasama ka ba sa rollercoaster?” tanong ni Ace. Tumingin si Jace kay Emerald, na natawa naman. Ganito talaga ang bata; alam niyang hindi ito titigil hangga’t hindi siya nakakasakay. Nasa amusement park sila, isang request ni Ace para sa family bonding.“Ahm, kasi–”“Wag mong sabihing takot kang sumakay, Dad.” Hindi napigilan ni Emerald ang matawa, kaya napatingin sa kanya ang mag-ama nang nagtataka.“Pasensya na,” sabi niya habang kumakaway sa kanila.“Pinagtatawanan mo ba ako?” tanong ni Jace, kunot ang noo.“Yes, Daddy. Sigurado akong natatawa si Mommy kasi parang takot ka sa rollercoaster,” sabi ni Ace, na lalo pang nang-asar at kinindatan ni Emerald.“Hindi ako takot!” tugon ni Jace. Kahit hindi siya mahilig sa rides, hindi naman siya natatakot. Nag-aalala lang siya para sa anak.“Kaya mo ba?” tanong ni Jace, halatang nag-aalala. Tumango si Ace nang masigla, iniisip na sasamahan siya ng ama. “Sige, tara na.”“Yehey!!” Tumalon sa tuwa si Ace bago tumingin kay Emerald na nag-thu
"Kamusta ang lahat?" tanong ni Jace, nakatingin kay Emerald at sa iba pang team na handa nang i-launch ang laro na kanilang dinevelop. Kitang-kita ang kasiyahan at excitement sa kanilang mga mukha dahil natapos nila ang lahat nang mas maaga sa inaasahan, at buong industriya ng esport ay sabik nang masubukan ito.Nang una nilang ilunsad ang teaser, lahat ng manlalaro ay nasabik, inaasahan ang larong puno ng challenge at excitement. Siniguro ni Emerald na mae-enjoy ng mga players ang bawat level bago sila makausad. Ang mga item na kailangan nilang bilhin ay naka-sale sa unang linggo, na siguradong susulitin ng mga gamers. Ang kwento sa likod ng bawat karakter ay isinulat ng kilalang mga manunulat kaya't sulit ang bawat oras ng paghihintay."Yes, sir!" sabay-sabay na sagot ng lahat kasabay ng palakpakan. Si Emerald, na nakatayo sa tabi ng kanyang asawa, ay kinakabahan—isang pakiramdam na palagi niyang nararanasan tuwing naglulunsad sa tuwing magla-launch sila ng bagong game. Kinuha ni Jac
Isang linggo na ang lumipas mula nang sabihin ni Mr. Landers kay Emerald ang tungkol sa pagdating ng kanyang lolo. Si young Morgan ay nasa pangunahing opisina ng Ace Family Grocer’s matapos siyang ipadala ni Jace doon bago ito pumunta sa kanyang kumpanya. Abala siya sa pakikipag-usap kay Elise tungkol sa kasalukuyang kalagayan ng grocery.“Hindi ako makapaniwalang ganito kabilis ang paglago natin,” sabi ni Emerald habang tinitingnan si Elise na mukhang masayang-masaya.“Kahit ako ay hindi makapaniwala. Dati, kontento na ako sa ACEGame; tumutulong lang ako sa inyo ni Creep para maibigay ang mga kailangan niyo when it comes to legal matters. Pero ngayong minamanage ko ang grocery store, napagtanto kong gusto ko pala ang ganitong trabaho.”Nakangiti si Emerald nang marinig ang sinabi ng kanyang kaibigan. Alam niyang hindi niya magagawa ang lahat ng ito nang mag-isa kung wala sina Elise at Creep. Bagama’t napakatalino ni niya, alam niya ring kailangan niya ng mga taong gagabay at susuporta
Mature ContentSi Emerald ay nasa SoftWare Group at tinatapos na ang collaboration game nila ng kumpanya ni Jace. Hindi siya makapaniwala na magiging inspirasyon ang mga nangyari kamakailan upang matapos ang proyekto. Dahil napakahusay ng kanyang team, wala siyang naging problema maliban sa ilang minor changes, kaya nakapag-focus siya sa kanyang gawain.“Dear wife, huwag mo namang masyadong pagurin ang sarili mo.” Napatingin si Emerald, nakangiti nang marinig ang boses ng kanyang asawa at nakita ito na nakasandal sa pintuan ng kanyang opisina, gaya ng dati.“Hindi naman,” sagot niya, hinihintay si Jace na lumapit at halikan siya.“Lampas na ng alas-sais, hindi ba't sobra-sobra na 'yan?”“Overtime pero hindi overworking. At, sa totoo lang, alam ko namang alam mo na, na kapag may pumasok na idea sa isip mo, hindi mo mapipigilan ang sarili mong magtrabaho.”“Yeah, gets kita diyan.” Ngumiti si Jace habang hinahaplos ang makinis na mukha ng asawa. Masaya siyang naging maayos ang lahat para