“Sinabi kong date natin ito, bakit hindi ka man lang nag-ayos? Gusto mo bang ipakita sa lahat na ang asawa ng Mandia Group ay losyang na?” Mapangutyang tanong ni Joshua nang makita niya si Alexandra.
Ngunit imbes na maapektuhan, napangiti lang si Alexandra—isang ngiting puno ng panunuya.
“Hindi ako pumunta rito para sa date na gusto mo,” malamig niyang sagot. “Nandito ako para makipaghiwalay.”
Kanina pa siya gutom at balak sanang makipagkita kay Bea, pero natanggap niya ang tawag ni Joshua bago pa siya makaalis. Sa kabila ng kanyang pag-aalangan, pinili niyang sagutin ito. Siguro nga, ito na ang tamang oras para tapusin na ang lahat sa pagitan nila—bilang respeto na rin sa kanilang pamilya.
Napatingin si Joshua sa kanya, pilit na pinapanatili ang anyong mahinahon. Ngunit sa likod ng kanyang tingin ay may apoy ng galit.
“Sa tingin mo ba talaga papayag ako?” tanong nito, puno ng hinanakit.
“Bakit naman hindi?” sagot ni Alexandra, titig na titig sa lalaki. “Ikaw naman ang may babae, hindi ba?”
“Huwag mong sinasabi iyan!” madiin ang boses ni Joshua habang palinga-linga sa paligid. “Nandito tayo sa pampublikong lugar! Gusto mo ba talagang mapahiya?”
Napangisi si Alexandra. “Ako ba ang mapapahiya? Hindi ba ikaw iyon?”
Lalo lang nagdilim ang mukha ni Joshua. “Ano ba talaga ang gusto mong mangyari? Gusto mong kaladkarin sa kahihiyan ang pamilya natin?”
“Pwede ba, Joshua? Ikaw ang manloloko! Ikaw ang walang kwenta, pero bakit ako ang sinisisi mo?” matigas ang boses ni Alexandra. “Anong karapatan mo? Pwede nga kitang kasuhan, ikaw at ang babae mo!”
Biglang humigpit ang hawak ni Joshua sa kanyang braso. “Hindi mo ako matatakot! Hindi mo ako pwedeng basta iwan! Hindi mo alam kung ano ang ginagawa mo, Alexandra!”
Nanatiling matatag ang tingin ni Alexandra sa kanya. “Ikaw? Anong pinanghahawakan mo at ayaw mong bitawan ang kasal natin? Hindi ko naman kayang bigyan ka ng anak, hindi ba? Kaya mas mabuti pang tapusin na lang natin ito!”
Nakita niya kung paano humigpit ang panga ni Joshua. “Anong sinabi mo?”
Bigla na lang itinaas ni Joshua ang kamay, akmang sasampalin siya. Ngunit bago pa ito lumapat sa kanyang pisngi, isang malaking kamay ang sumunggab sa braso ng lalaki, pinipigilan ito.
Napatingin silang dalawa.
“Tito Tyron?” gulat na tanong ni Joshua.
“Tyron?” halos bulong ni Alexandra, hindi makapaniwala sa presensiya ng lalaki.
Matigas ang titig ni Tyron kay Joshua, puno ng awtoridad. “Ano sa tingin mo ang ginagawa mo? Akala mo ba, dahil nasa pinakamataas ka nang posisyon sa kumpanya, pwede mo nang saktan ang asawa mo?”
Tahimik ang paligid, ramdam ang tensyon sa hangin.
“Nasa publiko kayo,” patuloy ni Tyron, ang boses niya’y malamig pero matalim. “Kung gusto niyong mag-away, doon niyo gawin sa bahay niyo! Huwag niyong idamay ang pangalan ng pamilya Mendez sa kahihiyan na ito. Lalo ka na, Joshua. Magpakalalaki ka naman!”
Tiningnan ni Joshua nang masama si Tyron bago marahas na tumalikod at naglakad palabas ng restaurant. May ilan sa mga bisita ang palihim na sumusulyap sa kanila, habang ang iba naman ay walang pakialam. Mabilis siyang sumakay sa kanyang sasakyan, pilit pinipigil ang galit na bumabara sa kanyang dibdib.
Wala pa man siyang naipapasok na susi sa sasakyan ay biglang nag-ring ang kanyang cellphone. Agad niya itong sinagot nang makita ang pangalan sa screen.
"Babe, where are you?" Malanding tanong ng nasa kabilang linya.
Napailing siya at sinandal ang ulo sa headrest. "Bakit? Anong nangyari?"
"Wala lang. I wanted to see you and tell you a good news."
Napakunot-noo si Joshua. "Good news? Anong good news ‘yan, Sofia?"
"Just come here, babe. I'll tell you everything."
Si Sofia Kim Velasquez—isang mapanuksong modelo. Nakikipagkonekta siya sa iba’t ibang kumpanya upang makuha ang mga endorsement at commercials na magpapataas sa kanyang kasikatan. Ngunit si Joshua Mandia ang naging pinakamadaling target niya. Alam niyang may asawa ito, pero hindi naging hadlang iyon upang akitin siya. Mas matagal pa silang magkasama kaysa kay Alexandra, at kahit pa sikreto ang relasyon nila, sigurado siyang siya ang paborito ni Joshua.
At ngayon, may plano na siya upang tuluyang makuha ito.
Pagkarating ni Joshua sa condo ni Sofia, agad niya itong binungad ng matalim na tanong. "Ano ‘yong sasabihin mo?"
Ngumiti si Sofia at lumapit sa kanya. "Bakit ka naman nagmamadali? Come inside, babe. Let’s go to our room."
Hinimas-himas pa ni Sofia ang braso ni Joshua bago pinihit ang doorknob. Pagbukas ng pinto, isang sorpresa ang bumungad sa lalaki—ang buong silid ay punô ng lobo at pulang petals, habang sa dingding ay may mga nakasabit na litrato ng isang sanggol: may gumagapang, may tumatawa, may umiiyak, at may kumakain.
Napakunot-noo si Joshua. "What is the meaning of this?"
Sa halip na sumagot, lumapit si Sofia at hinawakan ang kanyang mga kamay. Nagningning ang mga mata nito bago masayang bumulong:
"I’m pregnant! Magkakaanak na tayo, babe!"
Nagtagal ng ilang segundo ang katahimikan bago unti-unting lumitaw ang ngiti sa labi ni Joshua. Isang bata. Isang tagapagmana. Hindi niya maitanggi ang tuwa na nararamdaman.
Ngunit habang nakahiga silang dalawa sa kama, nakatingin sa kisame at pinag-uusapan ang kanilang mga plano, isang bagay ang biglang sinambit ni Sofia na nagpabago sa ekspresyon ni Joshua.
"Babe… kailan mo hihiwalayan si Alexandra?" malambing ngunit may bahid ng pagpupumilit ang tono nito. "Ayokong ipanganak ang anak natin nang hindi tayo kasal."
Napatingin si Joshua sa kisame, tila nag-iisip. "Hindi ko pa maisip kung paano ko siya hihiwalayan."
Napataas ang kilay ni Sofia. "Huh? Anong hindi mo maisip? Iniwan ko pa ‘yung panty ko sa kama niyo para mahuli ka niya. Siguradong alam na niyang may babae ka. Dapat hiniwalayan ka na niya!"
Biglang bumangon si Joshua mula sa kama. "What? Ginawa mo ‘yon?"
"Oo! So hiwalayan mo na siya!"
Napabuntong-hininga si Joshua at mabilis na bumangon mula sa kama. "I’ll call you later. May meeting pala ako."
Naiwang nakakunot-noo si Sofia habang pinagmamasdan ang pag-alis nito.
Habang nagmamaneho si Joshua pauwi, isang mas malaking problema ang pumasok sa kanyang isip. Kung makikipaghiwalay siya kay Alexandra, may posibilidad na mahati ang shares niya sa Mendez Group—o mas malala, tuluyan itong mawala sa kanya.
Ang Mendez Group ay isang kumpanya na itinatag ng dalawang makapangyarihang babae: sina Zenaida Mendez, ina ni Tyron, at si Gloria Villarama, lola ni Alexandra. Ang kasunduan ng mga ito ay ipakasal ang kanilang mga anak upang mapanatili ang paghawak ng pamilya sa negosyo.
Noong panahong iyon, ang kasunduan ay hindi talaga para kay Joshua—si Tyron ang totoong napiling maging asawa ni Alexandra. Ngunit dahil sa hindi maayos na relasyon ni Tyron sa kanyang ina, napunta kay Joshua ang kasunduan.
Napangiwi si Joshua. Kung tuluyang mawawala sa kanya si Alexandra, hindi malayong maghabol si Tyron sa kumpanya na pinaghirapan niyang makuha.
At iyon ang bagay na hindi niya kailanman hahayaang mangyari. Kinuha niya ang kaniyang cellphone, nang sagutin ng kabilang linya ang tawag, bumuntong hininga muna siya.
“I’m Sorry. I am really sorry.”
“Lexa! What happened? Bakit ka umiiyak? Anong nangyari sa kamay mo? Sinaktan ka ba ni Joshua?” Nag-aalalang tanong ni Bea nang makita ang kaibigan sa harap ng kanyang condo.Hindi sumagot si Alexandra. Sa halip, mahigpit siyang yumakap kay Bea at tuluyang humagulgol. Ramdam ni Bea ang panginginig ng katawan ng kaibigan, kaya hinayaan niya itong ibuhos ang emosyon nito. Ilang minuto silang nasa ganoong posisyon bago tuluyang tumahan si Alexandra.Dahan-dahang isinara ni Bea ang pintuan at inalalayan siyang maupo sa sofa. Naupo si Alexandra na tila wala sa sarili, patuloy pa ring bumabagsak ang mga luha mula sa kanyang namumugtong mga mata.“Ano ba kasing nangyari? Bakit ganyan ang itsura mo? Para kang pinagbagsakan ng langit at lupa sa sobrang lugmok,” muling tanong ni Bea, punong-puno ng pag-aalala.Nanatiling tahimik si Alexandra, tila nag-aalangan kung paano sisimulan ang kanyang sasabihin. Napabuntong-hininga si Bea at tumayo upang kumuha ng tubig sa kusina. Pagbalik niya, iniabot
“Ano kailangan mo?” Walang emosyon ang boses ni Alexandra habang nakatingin kay Bea. “What kind of answer is that? You know why I called, right?” may bahid ng inis sa tinig ng taong nasa kabilang linya. “Hindi ito ang tamang oras-”“Then when? Kailan mo balak magpaliwanag?” singit ng kausap niya. Bumuntong-hininga si Alexandra bago sumagot. “I’ll call you when I’m ready.” At agad niyang binaba ang tawag. Tahimik lang si Bea habang nakikinig sa pag-uusap nila, pero kitang-kita ang kuryosidad sa kanyang mukha. Halos hindi pa natatapos ang isang tawag, muling nag-ring ang cellphone ni Alexandra. “Sino naman ‘yan?” tanong ni Bea, pero hindi siya sinagot ni Alexandra. May mabigat na buntong-hiningang pinakawalan si Alexandra bago sinagot ang tawag. “Sino bang kausap mo, Alexandra Kaye?! Kanina pa kita tinatawagan! Ano ba?! Bakit wala ka dito sa bahay?” Halos napangiwi si Alexandra sa lakas ng boses ni Joshua sa kabilang linya. “Anong kailangan mo?” kalmado niyang tanong. “Bakit hi
Alexandra let out an exasperated sigh as Bea practically dragged her out of the mall.“Let’s go to another mall. Ang baho dito, umaalingasaw,” Bea muttered, crinkling her nose in distaste.“Ikaw talaga! Kung anong gusto mo, ginagawa mo agad. Wala na ba akong karapatang magdesisyon sa buhay ko?” Alexandra huffed, crossing her arms.Bea grinned mischievously. “Ayos lang iyan! Ang mahalaga, makahanap tayo ng sexy and perfect dress for your interview!”Alexandra rolled her eyes but didn’t argue further. Wala siyang laban kay Bea pagdating sa ganitong bagay.Matapos ang mahabang pagsusukat at pamimili, bumalik na rin sila sa condo ni Bea. Alexandra collapsed onto the bed, feeling drained from all the walking and Bea’s endless energy.Just as she was about to close her eyes, her phone rang. Nagdesisyon siyang hayaan itong nagri-ring, too tired to deal with another conversation.“Ano ba?! Naiirita na ako! Bakit ayaw mong sagutin? Sino ba iyan?” Bea barged into the room, arms crossed.“Naka
Tyron leaned back in his chair, gripping his wine glass tightly. The dim lighting of the restaurant cast shadows on his sharp features, making his expression even darker. Sa paligid nila, patuloy ang mahihinang usapan ng ibang guests, at ang malamyos na tunog ng piano ay tila isang malayong alingawngaw. Pero para kay Alexandra, ang presensya ni Tyron ang pinaka-maingay sa lahat."You knew who I was," Tyron said, his voice dangerously calm. "Pero ginawa mo pa rin."Napasinghap si Alexandra, agad na napalunok. "We both did, Tyron. Pero hindi talaga kita kilala nang una, naka-mask tayo pareho no’n."His jaw tightened. "That’s not an answer."She exhaled sharply. "Ano bang gusto mong sagot? Lasing ako. I wasn’t thinking."A bitter scoff escaped him. "Lasing?" He leaned forward, eyes boring into hers. "Gano’n lang kadali? Wala kang ibang paliwanag?"She clenched her fists on her lap. "I don’t know what else you want me to say."Tyron’s expression hardened. "Gusto kong malaman ang totoo, Al
Third Person’s Point of ViewTahimik ang mansyon ng buksan ni Alexandra ang malaking pinto. Agad siyang umakyat sa itaas ng kanilang kwartong mag-asawa. Dalawang araw siyang wala dahil sinamahan niya ang kaniyang kaibigan sa probinsya nito. Pumayag naman ang kaniyang asawa kaya walang naging problema.“Ano ito? Hmmp! Wala naman akong ganito ah.” Tanong ni Alexandra sa kaniyang sarili, habang hawak niya ang isang thong, na halos hindi matakpan ang pisngi ng pwet kung isusuot ito. Sobrang sexy nito kung tutuusin kaya hindi ito maaring maging sa kaniya.Naramdaman niyang may tao sa kaniyang likuran kaya agad siyang lumingon. Nakita niya ang kaniyang aswang si Joshua.“Nandito ka na din pala. Kamusta ang pagbabakasyon mo?” tanong ni Joshua habang nag-aalis ng butones ng kaniyang damit.“Kararating ko lang din. Kanino pala ito?” pinakita ni Alexandra ang thong na nasa kaniyang kamay. Aamuyin pa niya sana ito para malaman kung nagamit na pero nawala ang atensyon niya ng malakas na sumarado
Pumasok sila sa hotel at dumiretso sa 34th floor. Pagbukas ni Bea ng kwarto, agad itong pumwesto sa vanity mirror, inilabas ang isang sandamakmak na maskara, at sinimulang subukan ang isa’t isa.Hindi siya pinansin ni Alexandra. Imbes na makisali, humiga siya sa kama, nakatitig lang sa kisame na para bang hinuhukay ang sarili sa bigat ng nangyari.“Ano bang ginagawa mo diyan?” reklamo ni Bea. “Mamili ka na ng maskara mo! Dalian mo na!”“Pwede bang huwag na lang akong sumama?” mahinang sagot ni Alexandra, halos pakiusap.Pero hindi ito tinanggap ni Bea. Mabilis itong lumapit, hinablot ang unan at itinapon sa gilid. "Alexandra Kaye Villarama!! Matagal mo nang iniisip na may babae siya, and during that phase, umiyak ka na ng malala. Ngayon pa ba kita makikitang duwag? Confirmation na lang ang nakita mo kanina. Bakit mo hinahayaan ang sarili mong malugmok sa isang lalaking hindi marunong um-appreciate sa'yo?”Napakurap si Alexandra. Kanina lang, tulala siya, pero ngayon, kahit paano ay na
Pagkapasok ni Alexandra sa bahay, ramdam na niya ang bigat ng atmospera. Hindi pa man siya nakakalahati sa hagdan ay nagsalita na si Joshua, ang boses nito punong-puno ng inis.“Saan ka galing?”Hindi siya sumagot. Hindi rin siya lumingon. Nagpatuloy lang siya sa pag-akyat, nilagpasan ang asawa na ngayon ay may naniningkit na mga mata.“Alexandra! Tinatanong kita! Where have you been?!” Sigaw ni Joshua, halatang hindi sanay na hindi siya pinapansin.Huminto si Alexandra. Pinakawalan ang isang malalim na buntong-hininga bago dahan-dahang humarap sa lalaki. Ibubuka pa lang niya ang bibig niya nang biglang sumingit si Joshua, ang mga braso nito nakapamewang na parang siya pa ang may karapatang magalit.“Two days ka nang wala dito. Naglakwatsa ka sa loob ng dalawang araw kasama ang mga kaibigan mo, tapos ngayon uuwi kang ganyan ang itsura? Don’t tell me nagpakalasing ka?!”Nagsalubong ang kilay ni Alexandra.“Anong tingin mo sa sarili mo, single? Nagbubuhay dalaga ka na ba? Kaya pala ayaw
Nararamdaman pa rin ni Alexandra ang bigat sa kanyang dibdib nang magising siya. Hindi niya namalayang nakatulog na pala siya kakaiyak. Napansin niyang bahagyang bukas ang bintana, at mula sa liwanag na pumapasok, alam niyang palubog na ang araw.Kumalam ang kanyang sikmura, kaya agad siyang bumangon at bumaba upang maghanap ng makakain. Alam niyang natakot niya si Joshua kaya hindi ito maglalakas-loob na lumapit sa kanya.Sa kusina, nagluto siya ng sliced ham, itlog, at bacon, saka kumuha ng tinapay. Kadarating lang ng pagkain sa harap niya nang biglang tumunog ang doorbell.Napabuntong-hininga siya. Gusto na niyang kumain, pero wala siyang ibang choice kundi ang buksan ang pinto. Pagdungaw niya, isang pamilyar na iritadong boses ang sumalubong sa kanya."What do you think you're doing?! Akala ko patay ka na!" sigaw ni Bea. "Kagabi, nawala ka nang walang paalam! Akala ko may nag-take out sa'yo o di kaya tinakasan mo ako! Pinalampas ko 'yon kasi inisip kong baka sa kwarto ko ka lang n
Tyron leaned back in his chair, gripping his wine glass tightly. The dim lighting of the restaurant cast shadows on his sharp features, making his expression even darker. Sa paligid nila, patuloy ang mahihinang usapan ng ibang guests, at ang malamyos na tunog ng piano ay tila isang malayong alingawngaw. Pero para kay Alexandra, ang presensya ni Tyron ang pinaka-maingay sa lahat."You knew who I was," Tyron said, his voice dangerously calm. "Pero ginawa mo pa rin."Napasinghap si Alexandra, agad na napalunok. "We both did, Tyron. Pero hindi talaga kita kilala nang una, naka-mask tayo pareho no’n."His jaw tightened. "That’s not an answer."She exhaled sharply. "Ano bang gusto mong sagot? Lasing ako. I wasn’t thinking."A bitter scoff escaped him. "Lasing?" He leaned forward, eyes boring into hers. "Gano’n lang kadali? Wala kang ibang paliwanag?"She clenched her fists on her lap. "I don’t know what else you want me to say."Tyron’s expression hardened. "Gusto kong malaman ang totoo, Al
Alexandra let out an exasperated sigh as Bea practically dragged her out of the mall.“Let’s go to another mall. Ang baho dito, umaalingasaw,” Bea muttered, crinkling her nose in distaste.“Ikaw talaga! Kung anong gusto mo, ginagawa mo agad. Wala na ba akong karapatang magdesisyon sa buhay ko?” Alexandra huffed, crossing her arms.Bea grinned mischievously. “Ayos lang iyan! Ang mahalaga, makahanap tayo ng sexy and perfect dress for your interview!”Alexandra rolled her eyes but didn’t argue further. Wala siyang laban kay Bea pagdating sa ganitong bagay.Matapos ang mahabang pagsusukat at pamimili, bumalik na rin sila sa condo ni Bea. Alexandra collapsed onto the bed, feeling drained from all the walking and Bea’s endless energy.Just as she was about to close her eyes, her phone rang. Nagdesisyon siyang hayaan itong nagri-ring, too tired to deal with another conversation.“Ano ba?! Naiirita na ako! Bakit ayaw mong sagutin? Sino ba iyan?” Bea barged into the room, arms crossed.“Naka
“Ano kailangan mo?” Walang emosyon ang boses ni Alexandra habang nakatingin kay Bea. “What kind of answer is that? You know why I called, right?” may bahid ng inis sa tinig ng taong nasa kabilang linya. “Hindi ito ang tamang oras-”“Then when? Kailan mo balak magpaliwanag?” singit ng kausap niya. Bumuntong-hininga si Alexandra bago sumagot. “I’ll call you when I’m ready.” At agad niyang binaba ang tawag. Tahimik lang si Bea habang nakikinig sa pag-uusap nila, pero kitang-kita ang kuryosidad sa kanyang mukha. Halos hindi pa natatapos ang isang tawag, muling nag-ring ang cellphone ni Alexandra. “Sino naman ‘yan?” tanong ni Bea, pero hindi siya sinagot ni Alexandra. May mabigat na buntong-hiningang pinakawalan si Alexandra bago sinagot ang tawag. “Sino bang kausap mo, Alexandra Kaye?! Kanina pa kita tinatawagan! Ano ba?! Bakit wala ka dito sa bahay?” Halos napangiwi si Alexandra sa lakas ng boses ni Joshua sa kabilang linya. “Anong kailangan mo?” kalmado niyang tanong. “Bakit hi
“Lexa! What happened? Bakit ka umiiyak? Anong nangyari sa kamay mo? Sinaktan ka ba ni Joshua?” Nag-aalalang tanong ni Bea nang makita ang kaibigan sa harap ng kanyang condo.Hindi sumagot si Alexandra. Sa halip, mahigpit siyang yumakap kay Bea at tuluyang humagulgol. Ramdam ni Bea ang panginginig ng katawan ng kaibigan, kaya hinayaan niya itong ibuhos ang emosyon nito. Ilang minuto silang nasa ganoong posisyon bago tuluyang tumahan si Alexandra.Dahan-dahang isinara ni Bea ang pintuan at inalalayan siyang maupo sa sofa. Naupo si Alexandra na tila wala sa sarili, patuloy pa ring bumabagsak ang mga luha mula sa kanyang namumugtong mga mata.“Ano ba kasing nangyari? Bakit ganyan ang itsura mo? Para kang pinagbagsakan ng langit at lupa sa sobrang lugmok,” muling tanong ni Bea, punong-puno ng pag-aalala.Nanatiling tahimik si Alexandra, tila nag-aalangan kung paano sisimulan ang kanyang sasabihin. Napabuntong-hininga si Bea at tumayo upang kumuha ng tubig sa kusina. Pagbalik niya, iniabot
“Sinabi kong date natin ito, bakit hindi ka man lang nag-ayos? Gusto mo bang ipakita sa lahat na ang asawa ng Mandia Group ay losyang na?” Mapangutyang tanong ni Joshua nang makita niya si Alexandra. Ngunit imbes na maapektuhan, napangiti lang si Alexandra—isang ngiting puno ng panunuya. “Hindi ako pumunta rito para sa date na gusto mo,” malamig niyang sagot. “Nandito ako para makipaghiwalay.” Kanina pa siya gutom at balak sanang makipagkita kay Bea, pero natanggap niya ang tawag ni Joshua bago pa siya makaalis. Sa kabila ng kanyang pag-aalangan, pinili niyang sagutin ito. Siguro nga, ito na ang tamang oras para tapusin na ang lahat sa pagitan nila—bilang respeto na rin sa kanilang pamilya. Napatingin si Joshua sa kanya, pilit na pinapanatili ang anyong mahinahon. Ngunit sa likod ng kanyang tingin ay may apoy ng galit. “Sa tingin mo ba talaga papayag ako?” tanong nito, puno ng hinanakit. “Bakit naman hindi?” sagot ni Alexandra, titig na titig sa lalaki. “Ikaw naman ang may babae
Nararamdaman pa rin ni Alexandra ang bigat sa kanyang dibdib nang magising siya. Hindi niya namalayang nakatulog na pala siya kakaiyak. Napansin niyang bahagyang bukas ang bintana, at mula sa liwanag na pumapasok, alam niyang palubog na ang araw.Kumalam ang kanyang sikmura, kaya agad siyang bumangon at bumaba upang maghanap ng makakain. Alam niyang natakot niya si Joshua kaya hindi ito maglalakas-loob na lumapit sa kanya.Sa kusina, nagluto siya ng sliced ham, itlog, at bacon, saka kumuha ng tinapay. Kadarating lang ng pagkain sa harap niya nang biglang tumunog ang doorbell.Napabuntong-hininga siya. Gusto na niyang kumain, pero wala siyang ibang choice kundi ang buksan ang pinto. Pagdungaw niya, isang pamilyar na iritadong boses ang sumalubong sa kanya."What do you think you're doing?! Akala ko patay ka na!" sigaw ni Bea. "Kagabi, nawala ka nang walang paalam! Akala ko may nag-take out sa'yo o di kaya tinakasan mo ako! Pinalampas ko 'yon kasi inisip kong baka sa kwarto ko ka lang n
Pagkapasok ni Alexandra sa bahay, ramdam na niya ang bigat ng atmospera. Hindi pa man siya nakakalahati sa hagdan ay nagsalita na si Joshua, ang boses nito punong-puno ng inis.“Saan ka galing?”Hindi siya sumagot. Hindi rin siya lumingon. Nagpatuloy lang siya sa pag-akyat, nilagpasan ang asawa na ngayon ay may naniningkit na mga mata.“Alexandra! Tinatanong kita! Where have you been?!” Sigaw ni Joshua, halatang hindi sanay na hindi siya pinapansin.Huminto si Alexandra. Pinakawalan ang isang malalim na buntong-hininga bago dahan-dahang humarap sa lalaki. Ibubuka pa lang niya ang bibig niya nang biglang sumingit si Joshua, ang mga braso nito nakapamewang na parang siya pa ang may karapatang magalit.“Two days ka nang wala dito. Naglakwatsa ka sa loob ng dalawang araw kasama ang mga kaibigan mo, tapos ngayon uuwi kang ganyan ang itsura? Don’t tell me nagpakalasing ka?!”Nagsalubong ang kilay ni Alexandra.“Anong tingin mo sa sarili mo, single? Nagbubuhay dalaga ka na ba? Kaya pala ayaw
Pumasok sila sa hotel at dumiretso sa 34th floor. Pagbukas ni Bea ng kwarto, agad itong pumwesto sa vanity mirror, inilabas ang isang sandamakmak na maskara, at sinimulang subukan ang isa’t isa.Hindi siya pinansin ni Alexandra. Imbes na makisali, humiga siya sa kama, nakatitig lang sa kisame na para bang hinuhukay ang sarili sa bigat ng nangyari.“Ano bang ginagawa mo diyan?” reklamo ni Bea. “Mamili ka na ng maskara mo! Dalian mo na!”“Pwede bang huwag na lang akong sumama?” mahinang sagot ni Alexandra, halos pakiusap.Pero hindi ito tinanggap ni Bea. Mabilis itong lumapit, hinablot ang unan at itinapon sa gilid. "Alexandra Kaye Villarama!! Matagal mo nang iniisip na may babae siya, and during that phase, umiyak ka na ng malala. Ngayon pa ba kita makikitang duwag? Confirmation na lang ang nakita mo kanina. Bakit mo hinahayaan ang sarili mong malugmok sa isang lalaking hindi marunong um-appreciate sa'yo?”Napakurap si Alexandra. Kanina lang, tulala siya, pero ngayon, kahit paano ay na
Third Person’s Point of ViewTahimik ang mansyon ng buksan ni Alexandra ang malaking pinto. Agad siyang umakyat sa itaas ng kanilang kwartong mag-asawa. Dalawang araw siyang wala dahil sinamahan niya ang kaniyang kaibigan sa probinsya nito. Pumayag naman ang kaniyang asawa kaya walang naging problema.“Ano ito? Hmmp! Wala naman akong ganito ah.” Tanong ni Alexandra sa kaniyang sarili, habang hawak niya ang isang thong, na halos hindi matakpan ang pisngi ng pwet kung isusuot ito. Sobrang sexy nito kung tutuusin kaya hindi ito maaring maging sa kaniya.Naramdaman niyang may tao sa kaniyang likuran kaya agad siyang lumingon. Nakita niya ang kaniyang aswang si Joshua.“Nandito ka na din pala. Kamusta ang pagbabakasyon mo?” tanong ni Joshua habang nag-aalis ng butones ng kaniyang damit.“Kararating ko lang din. Kanino pala ito?” pinakita ni Alexandra ang thong na nasa kaniyang kamay. Aamuyin pa niya sana ito para malaman kung nagamit na pero nawala ang atensyon niya ng malakas na sumarado