Ayaw sana ni Rosette gumala ngayon pero nagpupumilit si Tia. Dinala siya nito sa isang night club para mag-inuman. Hindi niya inaasahan na malakas pala uminom ang dating kasambahay. Nagka-crisi ito dahil sa boyfriend nitong two-timer. Sinamahan niya at napilitan siyang i-console ito.
Nang malaman niyang lasing na ito ay hinatak niya patayo si Tia saka sinimulang kaladkarin palabas ng night club. Pero pumiglas ito, tinulak siya palayo habang minumura. Hanggang sa sumayaw ito na parang baliw. Napilitan siyang sabayan ito. Okay na sana ang lahat ngunit may tatlong lalaki na lumapit sa kanila. Tumigil siya sa pagsasayaw. Binati ito pero nabatid niyang may iba pang intensyon ang mga 'to. Agad siyang tumanggi. Naging matigas siya at sinubukang palayasin ang tatlo. Subalit in-insist pa rin siya ng isa. Hinawakan pa nito ang braso. Napakindat niya ang mata sa higpit ng hawak nito. Pumiglas siya pero malakas ito. Hihilain na sana siya nang may isang lalaking pumigil dito. Galit na inikot nito ang kamay non. Nalaglag ang panga niya nang matukoy ang mabait na lalaking tumulong sa kanya. "S-sir Elliot?"nanlalaking mga matang turan niya. Pero hindi nito narinig. "Get away from her! You won’t touch her again!"sabi nito sa assailant niya. "You think you can just come in here and play the hero? I’m gonna make you regret this!" Galit na tugon nito. Winaksi niya ang kamay nito. "Never ever touch her again.."naputol ang sinasabi ni Elliot nang bigla niyang kinuha ang kamay nito. Wala sa sariling hinila niya ito. Nalaman niya sa huli na pareho silang tumatakbo palabas ng club. Malayo rin ang narating nila matapos niyang bitawan ang kamay nito. Pareho silang napatukod ang kamay sa tuhod at kinakapos sa hininga. "Wow, that was… exhilarating. But seriously, Rosè, you should be more careful next time. You can't just flee like that without considering the consequences,"sabi nito na medyo malamig ang boses at napahimas pa sa batok nito. Nilagay niya ang isang kamay na nakakuyom sa dibdib. "Opo, sir. Pasensiya na po kayo hindi ko sinasadyang madamay kayo. Ikaw pa rin ang boss ko eh,"aniya na umiinit ang pisngi. "Never mind, you're my secretary, but you’re also a friend. I’ve got your back, always. Just be honest with me, okay? No more running around like that,"kalmado nitong saad na napahawak ang dalawang kamay sa beywang. Ginala ang paningin sa palagid. Nagulat siya sa sinabi tong "friend". He considered her as his friend already. It's just only a week since she started to work for him. Saka ayon sa tsismis, malamig, suplado, strikto at woman hater. Pero ang layo naman yata non sa realidad. Kahirap niya ito ngayon. Maamo ang mukha, protective, sensible at handang iligtas ang secretary kahit hindi pa nito kilala. Napaantig siya. Kaya hindi niya maiwasang hindi tumibok ang puso niya. Tila ba naging high school student ulit siya. Kinikilig habang kasama ang crush niya. First time niyang makaramdam ng ganito. Binalik niya ang sarili sa realidad. Hindi siya pwedeng magka-crush dito. Wala sa rules yon. Misyon niyang akitin ito. Hindi na siya ang aakitin nito. Kailangan niyang lumayo sa danger zone. Kasi ang puso ay taksil. "Maraming salamat po sir. Next time, lalo pa akong mag-iingat,"nakayukong sabi niya. Bumaling ito sa kanya. Huminga ng malalim. "Kung pwede lang, iwas-iwasan mong pumunta sa bar ng walang kasamang lalaki. At least, kasama mo ang boyfriend mo,"sabi nito na medyo may panginginig ang tono. Inangat niya ang tingin. "Uh, well... about that... I actually don’t have a boyfriend,"may pagkaalinlangan niyang sabi. "Really? I didn’t know that. I just assumed—" "I mean, gusto ko pong mag-focus sa work. Saka komplikado po,"putol niya. Nahihiya siyang iniikot ang strand ng buhok. "Sorry for invading your private life. Gusto ko lang siguraduhing safe ka,"may pagkaalinlangang saad nito. Pareho yata silang nahiya sa isa't isa. "Maraming salamat po, Sir." Ilang sandali silang tumahimik. "How about this — let’s get some drinks at that café down the street? It’ll be a lot safer, and we can unwind a bit,"suhestyon nito. Napataas niya ang kilay. Lalong bumilis ang tibok ng puso niya. "Ako? Pero sir..."tinuro niya ang sarili saka di natuloy nang nagsalita ito. "It doesn’t have to be anything formal. Just a couple of drinks to relax after everything,"sabi nito. Hindi makapaniwalang tinitigan niya ito. "Maraming salamat ulit sir pero..." Hindi siya natapos nang bigla siya nitong hinila. "Don't worry. Ililibre lang naman kita ng isang drink. Wala namang masama manglibre sa secretary diba?" Sabi nito. Gusto niyang takasan ito pero mahigpit ang paghawak sa braso niya. Wala siyang ibang choice. Ipaubaya na lamang ang sarili rito. Tutal ito rin naman ang gusto niya. Hindi niya pa rin makakalimutan ang mga pangangyayari sa gabi ng sabadong 'yon. Hindi niya inaasahan na magkita sila ng boss niya sa night club. Hinila niya ito palabas ng club matapos siyang guluhin ng mga lalaking may masamang intensiyon sa kanya, tinawag siyang kaibigan at niyaya pa sa coffee shop. Inabal niya ang sarili sa kaka-type ng lahat ng scedule ng boss niya para mawala sa isipan niya ang pangyayaring yon. "Rosè!"tawag ng isang mala-anghel na boses. "Rosè! Nasaang daigdig ka?"sabi ulit nito na may inis na sa tono. Napakislot siya at halos mahulog sa sariling bangko nang mapagtanto na si Elliot ang tumatawag sa kanya. Mataman siya nitong tinititigan. "Po, sir?"aniya nang bumalik sa hwesyo. "What we're you thinking?" "It's your fault, Sir. you’re… um, you’re just really… handsome,"wala sa sarili niyang pahayag. Kumibot ang gilid ng labi nito. Parang biglang nahiya sa binitawan niyang salita. Nang mapagtanto niya ay agad niyang tinutop ang bibig. Hindi na alam kung ano ang susunod na sasabihin. "Handsome? I didn’t think that kind of thing affected work,"nakangisi nitong tugon. "Hindi po yon ang ibig kong sabihin Sir..." "Just what? Is it because I’m too much to handle?"mapanukso nitong sabi. Uminit ang mukha niya. Malamang napansin nitong namumula ang mukha niya. "Tinakpan niya ang dalawang pisngi,"hindi ko po sinabi yon. Boss ko po kayo at..." "Mabuti pa gawan mo na lang ako ng kape, Rosè. I want a café macchiato,"sabi nito saka dumeretso na sa opisina nito. Napansin siguro nito ang pamumula niya kaya iniwan siya kaagad. Sinabunutan niya muna ang sarili bago tumayo at mapaghandaan ang sarili.Walang gana si Elliot habang minamasdan ang puting gown sa mamahaling boutique. Napilitan silang dalawa ni Juliette na sumama sa ina niya. Kahit maraming dahilan na ang sinabi niya rito hindi ito naniwala. Ang ina niya ay parang si Hitler. Kahit anuman ang sasabihin ay dapat masusunod.Lumaki siya sa pamilyang hindi pinapakita ang affection sa isa't isa. Arranged marriage din ang mga magulang niya. Nagpakasal ang mga ito para sa pera at business nila. Hindi niya alam kung may pag-ibig na namamagitan sa mga ito. Para lang yong isang duty na kailangan gampanan. Minsan halos hindi na magkita ang parents niya sa tight ng schedule ng mga ito. They are narcissist kind of parents. They like controlling all aspect of his life. Mula pagkabata, hindi niya narinig na nag-i love you ang mga magulang niya sa kanya. Lahat ng gusto ng mga ito ay sinusunod niya. Wala silang pakialam kung nahihirapan man siya o nawawalan na ng pag-asa. Gusto nila, dapat perpekto ang lahat. Hanggang ngayon, sila dapat
"Anak, kumusta ka na diyan? Hindi ba umuulan dyan? Kumusta mga pinsan mo?"sabi ni Gabriele sa kabilang linya ng cellphone.Hindi inaasahan ni Rosette na tatawag ang ama niya. Nasa opisina pa siya. Mag-a-alas siete na at hindi pa rin tapos sa pagme-meeting ang boss niya. Yumukod siya. Hawak-hawak niya ang cellphone gamit ang dalawang kamay. Nakasalpok ang kilay at ninerboyos na binalik-balik ang tingin sa pinto ng opisina ng boss."Pa, okay naman po ako. At mas okay pa sila sa akin. Inikot na po namin ang buong bukidnon. Sa ngayon, ako ang nagaalaga ng mga kabayo sa rancho,"aniya, halos matawa pa sa pagsisinungaling."It's good to hear anak. Kung hindi lang sana ako busy. Pupunta rin ako diyan,"wika nito sa masayang boses. Ini-imagine niya ang maliwanag nitong mukha at ang pagsingkit ng mga mata nito tuwing nakangiti.Bigla siyang nag-alala. Hindi pwedeng malaman ng ama niya ang totoo. Ayaw niyang mabuliyaso at ma-bankcrupt ang business nila. Si Juliette Mortez, anak ng mayaman na pam
Umismid si Elliot nang makitang nilalasap ni Ranier ang kape. Nawala ito sa saril habang abala siya sa pag-uusap tungkol sa proposal nito na mag-open ng bagong resort sa Palawan at isang theme park sa Bohol.He felt disgusted. Mukhang manyak kasi ito habang umiinom. Naalala niyang si Rose ang nagtimpla non.Hinapas niya ang hawak na papel sa lamesa. Naiirita siyang niluwagan ang necktie."Dude, sino ang nagtimpla ng kape mo? Parang pamilyar,"tanong ni Ranier sa namamanghan eskpresyon."Syempre si Rose. Ang secretary ko! Bakit may balak ka bang agawin siya akin?"sabi niya sa naniningkit na mga mata.Nakakunot noo itong tinaas ang dalawang kamay. "Hindi ako magkakainteres sa taong hindi ko kilala. Nagtatanong lang kung sino ang nagtimpla. Pamilyar kasi parang timpla ng fiance ko,"paliwanag nito."Oo nga pala, hindi mo pa pinapakilala ang fiance mo. Halos isang taon na kayo diba?"singit ni Sirius. Nalalayo na ata sila sa usapang business nila. Ngunit nagka-interesado siya. Na-curious s
Huminga ng maluwag si Rosette nang mapadpad sa harap ng convenience store. Muntikan na siyang mahuli ni Ranier. Mabuti gumana ang instict niya at binalalaan siyang h'wag tumawid sa danger zone. Gaya ng dati, napaka-unpredictable ng fiance niya. Susulpot ito na walang sinasabi. Sinulyapan niya ang cellphone. Mag-aalas sais na. Hindi niya namalayan na matagal niyang inikot ang ciudad. Kasi lahat ng mall na nakatirik dito ay napuntahan na niya yata. Nagkasalungat ang kilay niya na binalik ang tingin sa pangalan ng store. Tumunog bigla ang tyan niya. Nagwawala na ang mga alaga niya sa kanyang bituka. Sa sobrang takot niya kanina'y hindi siya nakakain ng lunch. Siguro naman, oras na para i-treat niya ang sarili. Kinibot niya ang labi at malumanay na pumasok sa convenience store. Ginala niya ang paningin. Mabuti may paninda silang meryenda na pwede pang lunch plus pang-dinner pa. Kumuha agad siya ng sandwich, noodles, at salad. At may vanilla ice cream pa na pang dessert niya. Umupo siya
"Sorry,"bulong ni Elliot habang nilipat sa ibang direksyon ang tingin niya. He just trying to mask his embarassment.Hindi niya maiwasang mapahiya sa inasal niya matapos makita ang nagdurugong hintuturo ni Rosè. Awtomatiko niya yong sinipsip. Nang matauhan ay binitawan niya kaagad ito. Napansin niyang namula ang pisngi ng dalaga. Bumayo ang puso niya na wala sa oras.Tumakbo sa gripo si Rosè para hugasan ang daliri. Nataranta siyang hinalughog ang mga drawer para kumuha ng band aid. Nagkatagpo silang dalawa ng bumalik sila sa dating pwesto. Hindi nila maiwasang magtagpo ang kanilang mga mata. Naghari ang katahimikan ng ilang sandali. Narinig niya ang malakas na tibok ng puso niya o malamang ng puso nito. Sa sobrang lakas hindi niya alam kung kanino.Ngayon niya lamang napansin ang kagandahang taglay ng sekretarya niya. Mayroon itong nakakaakit na caramel brown at maalon na buhok. Mapupungay na mga mata at mahabang pilik mata. Katamtaman ang tangos ng ilong nito na sumakto lang sa oval
Nagbuga ng hangin si Rosette habang nasa dibdib niya ang isang kamay. Nakalimutan niyang huminga ng sandaling 'yon. Naimbyerna siya sa ina ni Elliot. Grabe! Tila evil stepmother ni Cinderella kung umaasta. Wala naman siyang ginagawa ng masama pero kung makatitig sa kanya ay para siyang kakainin ng buhay. Gayunpaman, pamilyar sa kanya ang mukha ng bruha. Parang nakita niya ito sa isang event na pinuntahan niya noon kasama ang ama niya. Di maaari, paano kung makilala siya nito? No! Kailangan niyang magdasal na walang makakilala sa kanya. Taong bahay siya at opisina lang ang palagi niyang pinupuntahan maliban kung may mga party na ini-invite siya. Narinig niya ang pagbayo ng dibdib niya. Kinakabahan siya sa di malamang dahilan. Nandito siya para akitin si Elliot para sa kaligtasan ng kompanya niya. Hindi siya pwedeng matakot. Nagsisimula pa lang siya at hindi siya pwedeng mabagsak. She should only care about her mission, nothing else. Saka nauubusan na siya ng oras. Bumalik siya
Maingay ang yapak ni Elliot nang pumasok siya sa grand hall ng kanilang mansyon. Ang bahay na kinalakihan niya. Naamoy niya kaagad ang mabango at masarap na pagkain mula sa kusina. Pinagagaan nito ang tensiyon sa loob niya. Ayaw niya sanang dumalo sa buwanan nilang hapunan kaso napilitan siya nang pumunta ang ina niya kanina sa opisina. Nang pumasok siya sa dining room, inangat agad ni Edmund ang ulo. Ang tatay niyang hindi mabasa ang ekspresyon gaya ng dati. Nakaupo ito sa uluhan ng lamesa. Nasa kanan nito ang ina niya Magarbo ang suot nitong bestida. Katabi nito ang kapatid niyang babae na si Euphemia na nasa cellphone ang atensyon sa harap nito ang kakambal na si Efraime na nababagot. Iniwanan ng mga ito ang dalawang bakanteng pwesto malapit sa ama niya. Umupo siya at kinuha ang table napkin na parang walang nakita. Tumikhim ang ina niya. Napansin nito na hindi niya sinama si Juliette. Sumingkit ang mga mata ni Margaery. Kumislap ang ilang strand ng buhok nito mula sa liwanag
Bumagsak ang panga ni Rosette nang maabutan niya ang boss na dinudumog si Johannes. Lasing na lasing si Elliot, halos nakasandal na sa kaibigan nito na mukhang matutumba sa bigat. Tumatawa ito na tila sira ulo, winawagayway nito ang mga kamay habang sinusubukang yakapin si Johannes at tinangka pang hahalikan ito. Tinutulak ito ni Johannes pero hindi makawala sa kanyang mapanganib na kilos hanggang nagtagumpay itong halikan sa pisngi."Sir Elliot!"nanlalaking mga mata niyang tawag habang nagmamadaling lumapit sa mga 'to. Inawat niya agad ang boses kahit hindi siyan nito pinansin.Pumiglas ito kaya nabitawan niya at halos mapaupo siya sa couch. Bumalik ito kay Johannes. Nagtangkang halikan ulit ito. Parang nalulunod sa kumunoy ang kaibigan nito, namumula ang mukha at pawisan, pilit iniiwasan ito. Hindi magawang tignan siya sa mata ng lalaking kausap niya kanina sa coffee shop sa sobrang embarassment nito.Ito ang unang beses na nakakita siya ng lasing na humahalik sa kung sinong madiski
Kinabukasan, tahimik siyang naglalakad patungong hospital room ng kanyang asawa. Naghahabulan ang kanyang pulso sa magkahalong sa saya at kaba. Hindi pa rin makapaniwala na isa na siyang ama. Ang CEO ng Mallary Group of Companies ay isa ng ama. Sa edad na bente-otso ay may kambal na siyang anak. "Elliot,"nakangiting bungad sa kanya ni Rosette nang pumasok siya sa silid nito. Nakaupo ito sa kama. Bagama't mabibigat pa rin ang mga mata sa kahaba-haba ng panganganak nito, naging maliwanag iyon nang makita siya. "You did it,"tugon niya. Nanakit ang lalamunan niy, sumikip ang dibdib niya at di niya namalayang dumadaloy na ang kanyang mga luha. Inabot ni Rosette ang dalawang kamay para salubungin siya ng yakap. "Come here,"anang nito. Dali-dali niyang nilapitan ito. Mainit na niyakap at h******n sa noo. "I can't believe you did." "No,we did it!"giit nito. Naupo siya sa tabi nito, ginagap ang kamay at ilang beses na hinalikan. "Hindi talaga ako makapaniwala na nandito sila kasama natin
"Elliot, I think..."Bumalikwas si Elliot nang maramdaman niya ang malamig at nanginginig na kamay ng asawa. Mabibigat ang kanyang talukap habang minumulat ang mga mata. Ano'ng oras na ba? Madilim pa sa labas. Parang may bato na nakapatong sa ulo niya sa sobrang bigat."I-I thinks it's time. Manganganak na ko,Elliot!"halinghing nito. Bumilis ang tibok ng puso niya nang sinuklaban siya ng panic. "What? Now?" Tumatakbo ang isip niya habang sinasabi 'yon. Mas nataranta siya sa asawa.Dali-dali siyang bumangon at binaba ang tingin sa kama,basang-basa ang kumot nila. Pumutok na pala ang palatubigan nito.Tumango ito, nanliit ang mga mata nang tinamaan ulit ng "Kita mo sumabog na ang palatubigan ko! Bilisan mo, ahh! Hindi ko na kaya!""Oh God,Rosette!"dagli niya. Mabilis pa sa kidlat na tumalon sa kama na halos bumalentong pa. Nawala sa isang iglap ang kanyang antok. Mabilis niyang kinuha ang bag na mag-iisang linggo na nilang hinda kung sakaling darating ang araw na 'to. Nanginginig ang
Maaliwalas ang panahon nang dumating si Elliot kasama ang kanyang asawa sa public cemetery ng Batangas—ang bayan nito. Nandito sila upang dalawin ang puntod ng Mama nito. Hindi nila nagawa kaagad noon pagkatapos ng kasal dahil tinambakan sila ng maraming gawain. Ngayon na nakahinga, pumunta kaagad sila rito bago pa may kumulit sa kanila. Tahamik silang nakatindig sa harap ng marmol na puntod ni Hazel Valentino. Maaga pala itong lumisan. 44 years old. Sampung taon pa lamang si Rosette. Nagkaroon ito ng luekemia matapo nitong ipanganak si Rosario.Humihip ang sariwang hangin sa hapong ito na naghahatid ng kapayapaan sa kanilang damdamin. Hawak-hawak niya ang isang tangkay ng puting lilies—binanggit ni Rosette na paborito ito ng ina. Marahan siyang lumuhod para ilapag ang bulaklak sa harap ng puntod nito. Nalanghap niya ang halimuyak nitong dala.Nasa kanyang likuran si Rosette. Hinimas-himas nito ang malaking tyan na ngayon pitong buwan nang buntis. Masakit sa loob niyang makita itong
Tila huminto ang pintig ng puso ni Elliot nang makitang natutumba ang asawa."Rose!"Tawag niya. Sa sobrang panic niya hindi niya namalayan na lumukso siya papunta rito at mabuti mabilis niyang nasalo. Ang masayang pagkikwentuhan ng lahat ay nahinto matapos masaksihan ang nangyari.Putlang-putla at walang malay si Rosette na humantong sa kanyang mga braso. Malakas ang tibok ng puso niya ng buhatin ito at tinakbo sa kotse. Binalewala ang mga sigawan ng mga tao sa likod nila. Hindi niya ito pwedeng mawala Sumama sa kanila sina Magnus at Juliette.Nakasiklop ang mga kamay niya na nakatukod sa kama ni Rosette. Nagdadarasal na sana walang nangyaring masama sa asawa. Sinisi niya ang sarili sa pagiging mabait dito kahit alam niyang inaabuso nito ang katawan sa tambak na trabaho."Bae,"bulong ni Rose sa paos na boses. Hinipo nito ang pisngi niya.Nabunutan siya nang tinik nang magising ito. Mamasa-masa ang kanyang mga mata nang ginagapp nito ang mga kamay. Yumukod siya para idampi ang mga la
"So, ano'ng nangyari sa inyo ni Auguste?"Naalimpungatan si Rosette nang marinig ang malamanyang boses na puno ng intriga ni Juliette. Nasa potluck party sila ni Priscilla. Nagtipon-tipon lahat ng kabarkada ni Elliot kasama ang mga asawa't girlfriend ng mga ito. Masaya siyang nalaman na may girlfriend na si Ranier kaso hindi nito dinala. Nakatulog siya sa gitna ng pagtsitsimisan nila. Gaya ng grupo ng asawa na nasa isang tabi at nag-iinuman, meron din siyang grupo. Lahat ng babae ay nasa iisang grupo rin. Nagpa-potluck party si Priscilla dahil engage na ito kay Auguste. Bilang pasasalamat na rin sa kanila. Aso't pusa ang dalawa noon kaya hindi niya inaasahan na maging endgame mga nito ang isa't isa.Humikab siya sabay kusot ng mga mata. Nawala siya sa konsentrayson sa pag-uusap ng dalawa. Nakatingin sa kanya si Ariadne—ang artistang fiance ni Siruis na down to earth at alagang-alaga siya. "Are you alright,Rosette? Napapansin ko kanina ka pa pagod o baka may lagnat ka?" Puna ng pag
"Elliot,"humihingal na pangdidisturbo ni Rosette sa asawa. Simula nang dumating sila ng mansion, hindi na sila huminto sa paghahalikan na nauwi sa pag-init ng kanilang katawan. Humantong sila sa sahig ng sala. Dinungisan agad nila ang makintab na marble floors. Hindi makapaghintay si Elliot na magkaanak kaya hayun, naka-five rounds na sila. Hapding-hapdi na ang hita niya. Nagugutom na rin siya. Malay niyang gagawin siyang agahan at tanghalian nito. Natanaw niya mula sa bintanang salamin ang pagkulimlim ng panahon.Tinulak niya ang pawisang dibdib ng asawa nang di mapaawat sa paghalik sa pisngi niya. Kumaibabaw ito sa kanya, mahigpit na hinahawakan ang dalawang kamay niya at pareho silang habulan ng hininga."Elliot Jan Mallary, bilisan mo. Nagugutom na 'ko,"inosente niyang reklamo. Napaliyad siya nang binaon nito ang alaga sa ibaba niya.Nakakaloko itong ngumiti. "Spread your legs well, so I'll grant your wish,"masuyo nitong bulong sa tainga niya bago nito kinagat-kagat at ilang beses
Tinutop ni Rosette ang kanang kamay sa dibdib. Nakanganga siya. Ninerbyos habang pinagmamasdan ang mala-kristal na pinaghalong asul at verdeng karagatan sa ibaba. Malinaw na alam ni Elliot na takot siya sa hieghts pero dinadala pa rin siya. Sa halip na mapapakalma siya ng makapigil hininga na view lalo siyang sinuklaban ng takot.Sa muli, nasa Palawan sila matapos ang anim na buwan na kinasal sila ni Elliot. Lulan siya ngayon ng helicopter.Sinipat niya ang asawa, seryoso itong ginigiya ang sinasakyan nila. Kumapit siya sa armrest, namumutla na ang kamao. Napinuno ng ingay ng elisi ng helicopter ang tainga niya at nagwawala sa kaba ang kanyang puso."Gaya ng sinabi ko noon,dapat ka'ng masanay sa ganito,"tukso ng asawa."Ang dali naman sabihin,bae. Pero ipagtatapat ko ang totoo, takot ako sa matataas lalo na sa helicopter. Wala ba'ng ibang means of transportation para marating ang islang iyon?"maagap niyang reklamo. Nangingisay siya sa nerbyos.Bumungisngis ito. Na-amuse pa sa reaksyon
Panay ang paghinga ng malalim ni Elliot. Kinukurap ang namamasa pa ring mga mata. Hindi siya makapaniwala—as if he is still living on his dreams. He’s standing in front of the girl he will spend the rest of his life with. Kakatapos lang nila mag- I Do at ngayon nasa venue na sila. Natanaw niya ang mga magulang, mga kaibigan at ibang kamag-anak at kailala na nakatayo sa dulo, nagpalakpakan nang umapak sila sa red carpet. Malamig ang simoy ng hangin sa hapong 'to na dumapi sa kanyang balat.Subalit habang umuusad siya hindi niya mapigilan ibuhos ang mga luha. Matatamis na mga luha at ubod ng galak. He was overwhelmed by the weight of that moment, plus the love he felt for Rose and all the emotions that he had. Mahigpit na kumakapit ang asawa sa kanyang braso, nagpanggap itong ngumiti pero mas higit pa sa kanyang ang iyak.Nang makarating sila sa gitna ng hardin, isa-isa silang binati ng lahat. Umeksena si Magnus, ang kanyang bestman. Ang lapad ng ngiti nito. "Finally! The man of the hou
Bumuntong hininga si Rosette habang tinitignan ang sariling repliksyon sa salamin. Tila isang panaginip na nakasuot siya ng wedding gown sa mismong araw ng kasal niya sa taong hindi niya inaasahang ma-in love, niliko at minahal ulit. Namasa ang mga mata niya. Ngumti at pinigilan ang sariling humikbi. Sayang ang make-up niya saka ayaw niyang magalit si Bibi. Mananagot talaga siya sa baklang friend. "Ready ka na,Rosette?" Tanong ni Bibi, napa-beautiful eyes pa nang sinuri ng maigi ang kanyang mukha. Tumango siya. Nabara ang lalamunan sa magkahalo-halong emosyon. Umismid ang kaibigan nang mapansin nito ang namamasa niyang mga mata. "Hey! Bawal ang umiyak ngayon. Please lang, don't ruin my masterpiece." "Argh! Sorry. Sorry, I'll try not to cry."Maingat niyang pinunasan ang tubig sa gilid ng mga mata. Winakli ni Bibi ang kamay niya. "Don't touch it!"Saway nito. Ngumiti siya, hindi inaanda ang malakas na pintig ng puso. Ilang sandali, pumasok si Rosario. Tumayo siya para salubun