Chapter 6

Walang gana si Elliot habang minamasdan ang puting gown sa mamahaling boutique. Napilitan silang dalawa ni Juliette na sumama sa ina niya. Kahit maraming dahilan na ang sinabi niya rito hindi ito naniwala. Ang ina niya ay parang si Hitler. Kahit anuman ang sasabihin ay dapat masusunod.

Lumaki siya sa pamilyang hindi pinapakita ang affection sa isa't isa. Arranged marriage din ang mga magulang niya. Nagpakasal ang mga ito para sa pera at business nila. Hindi niya alam kung may pag-ibig na namamagitan sa mga ito. Para lang yong isang duty na kailangan gampanan. Minsan halos hindi na magkita ang parents niya sa tight ng schedule ng mga ito.

They are narcissist kind of parents. They like controlling all aspect of his life. Mula pagkabata, hindi niya narinig na nag-i love you ang mga magulang niya sa kanya. Lahat ng gusto ng mga ito ay sinusunod niya. Wala silang pakialam kung nahihirapan man siya o nawawalan na ng pag-asa. Gusto nila, dapat perpekto ang lahat. Hanggang ngayon, sila dapat ang masusunod.

Ngumiwi siya ng makita si Juliette. Nasa mukha nito ang kaba at bagot. Napipilitan din itong sumama sa ina niya.

Tahimik siyang nakaupo sa sofa. Hinihintay na lumabas ang dalawa habang naiinip na sinusulyapan ang relo. Hindi pa rin tapos si Juliette sa paghanap ng bridal gown nito.

Mayamaya'y lumabas ang dalaga kasama ang ina niya. Sumimangot siya at agad sumensyas na hindi niya gusto ang gown nito. Pagod na binagsak ni Juliette ang balikat bago bumalik sa fitting room.

Ilang beses itong paiba-iba ng suot pero wala siyang may nagustuhan hanggang sa nairita ang ina niya. Kaya pinagbigyan niya. Inaprubahan niya ang huling gown na sinukat ni Juliette.

Tumayo siya.

"Ma, I need to go. I still have a meeting -"

"What are you talking? We are not done yet!"putol ni Margaery sa nanlilisik na mga mata.

Nakaramdam siya ng frustration. "Ma,this meeting is urgent,"rason niya,pero ang totoo ay excuse lang yon para matakasan ito.

"Madali lang tayo. Kakausapin lang natin ang wedding planner,"mariin nitong pahayag.

"E 3 months pa po bago ang wedding baka pwede sa susunod na lang po kasi may urgent meeting si Elliot saka baka ma-late ako sa shooting namin,"sabad ni Juliette. Umaastang heroine niya ito.

Tumaas ang kilay ni Margaery.

"Matagal ko na kayong tinatanong sa bagay na ito pero ang dami niyong excuse. Ngayon na nahuli ko kayo, tatakasan niyo ako?" sabi nito na nagagalit na.

"Sorry po tita. Talaga tight ang schedule namin,"saad ni Juliette sa malambing na boses sabay hawak sa braso nito.

Namagha siya. Magaling magmanipula ang santang ito. Lihim siyang napangiti.

Lumambot ang ekspresyon ng ina niya at napanguso ito.

"Fine. Sa ngayon pakakawalan ko kayo,"sabi nito matapos ay nagpaalam na sa amin.

Nasa labas na sila ng boutique. Hindi inaanda ang init na dinadala ng hangin sa umagang ito.

Sumandal siya sa pader ng boutique habang tinitignan ang sasakyan ng ina niya na pumapalayo. Narinig niyang bumuntong hininga si Juliette. Hindi pa pala ito nakaalis.

"Well, that was a fun display, wasn't it? It's like every time we think things are settling down, she finds a new way to remind us why we're here,"medyo sarkastiko niyang pahayag.

Umismid ang dalaga saka kumibit balikat. ""Yeah, she's really something. I'm used to her high expectations, but it never makes it any easier. It's like no matter what we do, we're never quite good enough,"pagsang-ayon nito. Inayos pa ang hawak na purse.

Hinimas niya ang noo.

"Nakaka-frustrate. And the fact that this is all about our arranged marriage makes it even more complex. I get that she wants us to be together, but it feels like a never-ending pressure,"tinatamad niyang turan.

Humagikhik ito.

"What's funny?"

"How stupid our parents were!"sabi nito na maluha-luhang tumawa. "I'm rooting for Magnus for so long. Pero hindi nila na pansin yon. Sa'yo pa talaga ako ipapakasal."

Nabigla siya nang makita ang matatalim nitong tigtig.

"Sinadya mo ito, Elliot. Sinadya mong paghiwalayin kami ni Magnus. Aware ka naman diba na siya ang gusto ko? Ano-"

"Julie, don't talk like that! I knew you feeling for Magnus and I support both of you,"putol niya.

"Liar!"giit nito sabay pumalatak.

"Totoo lahat ng sinasabi ko. I'm really sorry for all this. I want you to be happy, and I've always supported your relationship with Magnus. You have to know that,"sabi niya na pinapakalma ang sarili.

"Aha, support? You call this support? You're the one standing in the way of my happiness! You're the one who's going to make me leave Magnus behind!" pasigaw na sabi nito. Napatingin pa ang ilang taong na dumadaan.

Umakyat ang frustration niya.

"It's not like that, and you know it. I'm doing what I can to make things easier for you, but I can't control everything. It's not just about me or my mother. There are other factors at play,"saad niya na pinapakalma ang sarili.

Bumuga ito sa hangin. "Yeah, well, it doesn't feel like support when you're the one who's supposed to be helping me. I just wish things were different. I wish I could be with Magnus without all this drama," sabi nito na lumambot ng kaunti ang ekspresyon nito.

"Believe me, I wish that too. And I really am trying to help. It's just... sometimes it feels like everything is out of my control."

"Maybe you're right. Maybe I'm being unfair. But right now, I'm just so frustrated and scared of losing everything I care about."

Matapos non ay pareho silang tumahimik.

"I'm really sorry, Juliette. I genuinely want to help you and Magnus. It's just... things are complicated. But if there's anything I can do to make this easier, I'll try. You have my word,"malungkot niyang pahayag.

Pinakalma ni Juliette ang sarili. Bumuntong hininga muna ito bago magsalita.

"Kamusta ang bagong secretary, si Rose diba? I've heard some things, and I'm curious. But I don't have time to discuss this now,"pang-iiba nito ng topic.

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig sa mainit na panahong 'to. Nanlaki ang mga mata niya sa pagtataka.

"Rose? Why are you asking about her suddenly?"tanong niya.

Biglang sinampal ng panic si Juliette. Sinulyapan nito ang wrist watch "We'll talk about it later. I just... I need to go," nagmamadaling sabi nito na parang hinahabol ng pulis. Hindi na siyang nag-atubiling magtanong pa tungkol kay Rosè.

Bigla siyang kinabahan nang marinig ang pangalan nito at namangha siya kung bakit alam ni Juliette ang pangalan nito.

Bumalik siya sa office pagkatapos niyang mag-lunch sa family restaurant ni Sirius Marshall, isa sa mga colleague niya. Libre siya palagi kapag doon siya kakain.

Sa ngayon, tinatamad siyang magtrabaho. Kung wala sana siyang appointment kay Johannes, hindi siya babalik doon.

Kinuha niya ang cellphone. Nag-dial. At tinawagan si Rosè. Syempre ang secretary niya.

"I will be right there in five minutes,"inform niya at binilisan ang pagtakbo ng black sedan niya.

Dumating siya sa opisina. Gaya ng dati, magulo at abala ang lahat. Sa laki ng kompanya, walang araw na hindi busy ang mga empleyado niya.

Tinahak niya ang opisina na parang run away model. Puno ng angas at balot ng kagwapuhan. Napanganga sa admiration ang mga empleyado na madadaanan niya.  Maliban sa isa.

Abalang nakikipag-usap ang secretarya niya sa isang taong, well...client niya lang naman at kaibigan niya rin.

Matamis na ngumingiti si Rosè. Napahanga siya sa pagiging approachable at hospitable nito.

"Oh! Ang punctual ng client ko. Sorry for being late,"sabad niya kaya napatingin agad si Johannes sa kanya.

"Hey bro, salamat dumating ka na!"masaya nitong tugon.

"Good afternoon, Mr. Mallary and Mr. Mendell,"bati ng chief operation officer nila na si Oswald Fesco.

"So, let's go!"aniya at napatiunang lumakad. Bumaling siya ng saglit kay Rosè para sensyasan itong maghanda ng meryenda at kape nila. Nakangiting tumango si Rosè saka tumakbo na para simulan ang utos niya.

Nalaman niya na lang na nakangiti na pala siya sa sarili.