"LANE! WAKE UP!"Dahil sa tinig na iyon, nagising si Shanelle. Inaantok niyang iminulat ang mga mata at mukha kaagad ni Elvin ang kaniyang nakita dahilan para mapaatras siya."B-bakit?" nagtataka niyang tanong dito habang kinukusot ang mga inaantok pang mga mata.Mahinang tumawa ang binata. "The breakfast is ready. I cooked you a breakfast," nangigiting anito saka dumukwang sa kaniya, hinalikan nito ang noo niya. "I'll leave you, follow me in the kitchen, okay?" dagdag pa nito.Napatango na lang siya kaya tuluyan nang umalis ang binata sa loob ng kuwarto. Malalim siyang napabuntong-hininga dahil doon. Nangingiti na lang niyang inalis ang kumot na nakataklob sa kaniya para makapunta na sa banyo pero ganoon na lang ang gulat niya sa kaniyang nakita. Kitang-kita ng dalawa niyang mga mata na ni isa'y wala siyang suot.Naguguluhan siya. Bakit siya nakahubad? Hanggang sa rumihistro ang mga nangyari kagabi sa utak niya. Ang malalim nilang paghahalikan ay nauwi sa mainit na pagtatalik. Napag-
"KAYA KO KAYONG bayaran, kahit magkano. I can make you all satisfied for my payment. Ang kailangan niyo lang gawin ay patayin ang babaeng ito." Elvin put a picture of a woman in front of his men. It's Trixie's picture.Neil, the leader, stood up and took the photo. "Siya po ba ang papatayin namin, boss? Bakit niyo naman ipapapatay? Ang ganda-ganda, sayang naman ang kutis kung mabubulok lang. Baka naman, boss, kapag nahanap namin ang babaeng ito... sa amin na lang siya," nangingiting sabi nito habang kitang-kita niya ang pagnanasa sa mga mata nito habang pinagmamasdan ang larawan ni Trixie.Because of annoyance, he raised his gun and pointed it on this pervert. "I'm a boss in here and you should follow what I say. I said, kill her not fuck her! Kung ayaw mong mamatay gamit ang baril na ito, bitawan mo ang larawang iyan!" nanggagalaiting aniya habang masamang nakatingin kay Neil.Kaagad naman siyang sinunod ng hayop, binitawan nito ang larawan ni Trixie bago bumalik sa pagkakaupo. Ibin
"CAN YOU CALM down, Elvin?"Smirking, his gaze went to Dave who was sitting beside him. "Paano ako kakalma kung iniwan ako ni Lane ng ganoon-ganoon na lang?" medyo pagalit niyang tanong dito saka naiiling na uminom ng alak.Nandito sila sa paborito niyang bar. Sa Mendarez's Bar na pag-aari ni Everett. Kapag may problema siya, palagi siyang napunta rito para magpakasasa sa alak. Lalo na ngayon, hindi niya makaya ang ginawa sa kaniya ni Lane. Lane left him. Iyon ang masakit, iniwan siya ng babaeng mahal niya. He thought their relationship was already okay, but he was wrong. Lane ruined it— she ruined it all. "Okay, fine! Did you really think na iiwan ka na lang ni Shanelle ng ganoon na lang kadali? As what you said, gumawa si Trixie ng sulat para sa mga magulang ni Lane. Hindi mo ba naisip na baka hindi si Lane ang gumawa noon?"Ngumisi siya. "If she didn't write that letter, sana ay kasama ko pa siya ngayon. That letter is a goodbye letter, it means, she left. She left me for fuck's s
NAKANGITI SI SHANELLE habang pinagmamasdan ang magandang view sa kaniyang harapan. Nasa rooftop siya at doon niya muna naisipang magpahinga ng ilang oras. Ilang araw na ang nakalipas nang mangyari iyon sa kanila ng mama niya. Ang pagdukot sa kanila ni Liyah at wala pa silang awang itinapon sa bangin. Mabuti na lang at nakaalis sila kaagad doon dahil kung hindi, baka roon na sila mismo mamatay. Tinupad niya rin ang pangako sa kaniyang mama na hindi na siya pupunta kay Elvin. Kahit ganoon pa man, walang araw ang hindi niya nami-miss ang binata dahil minahal na niya ito kahit papaano. Mas mabuting lumayo na lang siya sa binata kaysa sa mapahamak pa sila ng mama niya. Marahil ay ang paglayo niya ang magiging rason ng panghabang-buhay nilang katahimikan. Sisimulan na rin niyang kalimutan ang binata kahit na masakit sa kaniyang kalooban."Anak, handa na ang tanghalian," ani ng isang tinig mula sa kaniyang likuran.Binalingan niya iyon at nakita niya ang mama niyang naka-apron pa, halatang k
MARAMING ORAS, ARAW, at linggo ang lumipas. Ganoon pa rin sina Shanelle at mama niya. Nagtatago sa bahay para maprotektahan ang mga sarili. Isang buwan na ang nakalipas pero ang takot ay hindi pa rin umaalis sa buong pagkatao ni Shanelle. Isang buwan na rin ang nakalipas nang malaman niyang buntis siya. Isang buwan na siyang nabubuhay ng hindi masaya. Oo, masaya siya dahil sa anak niya pero iyong mga nangyayari... iyon ang hindi kasiya-siya.Abala si Shanelle sa pagkutkot ng kaniyang cellphone nang bumukas ang pinto. Binalingan niya iyon at mula roon ay nakita niya si Kevin habang may kasamang isang pamilyar na babae. Hindi siya maaaring magkamali dahil ang babaeng iyon ay ang babaeng nandoon sa bahay ni Levin noong nakaraang buwan. Kung hindi siya nagkakamali ay Cherry Pie ang pangalan nito."Hey, Shanelle. Tulala ka!"Natigilan siya nang biglang magsalita si Kevin na nasa harap na pala niya. Lumunok siya saka binalingan ang binata. "H-hindi. Ano kasi... jowa mo?" Sabay turo niya kay
"HUWAG SANANG MAGALIT si Elvin kapag nakita ka niya ulit. Alam kong masakit iyon, iyong iniwan mong sulat sa kaniya kahit na hindi ka naman talaga ang nagsulat. Kung ako ang nasa posisyon niya, hindi ko alam ang gagawin ko. Sana talaga'y huwag siyang magalit," sabi ng mama ni Shanelle habang papasok sila sa kanilang bahay.Hindi siya umimik bagkus ay nakatuon lang ang atensyon niya kay Elvin. Ano na bang mangyayari kapag nagkita muli sila ni Elvin? Magagalit ba ito dahil iniwan na lang niya ito ng basta-basta? Na kahit hindi naman niya gusto, magagalit kaya ito? Kapag ba nagpaliwanag siya, papakinggan siya nito? Hindi naman talaga niya gustong iwan ang binata pero nang dahil kay Liyah, wala siyang ibang nagawa. Mas pinili niya ang kanilang buhay kaysa sa lalaking mahal niya. Mas mahalaga pa rin ang mama niya kahit pagbaliktadin man ang mundo. Oo, nagkamali siya na pinili niya iyon— kaysa naman sa mamatay sila.Hindi na niya namalayan na nakapasok na sila ng bahay. Basta't namataan na
"Natandaan mo ba iyong iligal na trabahong pinasok ko rati? Iyong ibinenta ko ang sarili kong pagkababae para lang may tuition sa pag-aaral. Akala ko'y tapos na ang lahat pero hindi pala, doon ay nagsimula ang babangungot sa buhay ko," mahinahong sabi nito pero ramdam niya sa boses nito ang sakit na may halong galit."Naalala ko iyon dahil maski ako ay pumasok na rin doon. Anong bangungungot ang tinutukoy mo?" naguguluhan niyang tanong kapagkuwan.Inalis ni Pamela ang tingin sa kaniya at tumingin sa kawalan kapagkuwan ay malalim na bumuntong-hininga saka nagsimulang magsalita— magkuwento. "Binenta ko ang sarili ko dahil alam kong iyon lang ang way para magpatuloy ako sa pag-aaral. Binenta ko ang pagkababae ko sa isang hayop and demonyong lalaki. Hindi natuloy ang napag-usapan. Isang session lang ang pinili ko pero ilang ulit niya akong ginalaw hanggang sa magdugo na ang pagkababae ko. Hindi niya iyon pinansin at nagpatuloy lang nang nagpatuloy. Hanggang sa nagmakaawa na akong tama na
"Elvin..." hindi makapaniwala niyang sabi.Ngumiti ang binata. Bago siya sinagot, inabot muna niya ang mga anak nila kay Dave. "Hi, Shanelle," malamyos na sabi nito.Kung kanina'y naiiyak siya dahil sa anak niya, ngayon naman ay naiiyak siya dahil sa wakas ay kasama na niya si Elvin. Walang pagdadalawang-isip na tinakbo niya ang pagitan nilang dalawa at mahigpit itong niyakap."Elvin," umiiyak niyang sabi sa gitna nang mahigpit nilang pagyayakapan.Humiwalay din naman kaagad si Elvin at masuyo siyang tiningnan. Ang mukha nito, hindi niya mapigilang mapalunok dahil lalo itong gumuwapo. Na-miss niya ang binata at sana'y wala nang sumira sa relasyon nilang dalawa. Kapagkuwan ay inangat ng binata ang mga kamay at hinawakan ang magkabila niyang pisngi."I'm happy to see you again, Lane. I'm really happy," nakangiting anito saka hinalikan siya sa kaniyang noo. "I thought hindi na tayo magkikita but God gave me a right time to see you and our children. I couldn't believe it, Lane. I really c
Ngumiti siya at sinapo ang kanan nitong pisngi. "Mahal na mahal din kita, Elvin," wika niya.Ngumiti rin si Elvin at dumukwang sa kaniya pero hindi pa man nito nalalapat ang labi sa kaniya nang biglang umiyak ang magkambal. Nang tingnan nila ang dalawa, nag-aaway na ito— naghahampasan ng mga laruan. Kaagad silang gumawa ng aksyon, kinuha niya si Erin habang si Elvin naman ay kinuha si Elvis.Bakit parang pakiramdam ni Shanelle ay mamanahin ng dalawa ang ugali ng ama nila? Huwag naman sana, baka mamatay siya kaagad nang maaga.KATULAD NG USAPAN, sa isang buwan na sila magpapakasal sa Spain kaya sa isang linggo ay lilipad na sila sa patungo sa nasabing bansa para maghanda. Patungo si Shanelle sa Cavite— sa restaurant niya na pinamamahalaan muna ni Fatima. Ilang oras pa ang nakalipas ay nakadating na siya."Good afternoon po, Ma'am Shanelle," anang isang waitress."Magandang hapon din," nakangiti niyang bati pabalik.Binati pa siya ng mga empleyado niya na sinasagot din nama niya kaagad.
Mahigpit siyang napahawak sa bedsheet at sunod-sunod na naglabas ng mga ungol sa lalamunan. "Ahhh! Ohhh! Oh! Ahhh, Elvin... ahmmm— ughhh...""That's right, Lane. I want you moan my name, I want to hear your moans... I want you to beg. You want more, huh?" ani Elvin kapagkuwan ay tumigil sa ginagawa.Naiinis niyang ibinaba ang tingin dito at mula sa mukha nito, kita niya roon ang matinding pagnanasa. "Gusto ko pa, Elvin. I-itu-loy mo l-ang..." nahihirapan niyang ani rito."Your wish is my command," nakangising sabi nito saka nagpatuloy sa ginagawa.Napatingin siya sa kisame at halos tumirik ang mga mata niya dahil sa ginagawa nito. Sagad na sagad ang nga daliri nito habang bahagya nitong kinakagat ang cl*t niya na nagbibigay sa kaniya ng kiliti. Ganoon lamang ang ginagawa ng binata hanggang sa naramdaman na niyang malapit na siyang labasan. Lalabas, puputok, at sisirit na ang katas niya."Ahhh... nandiyan na ako, Elvin. Ayan naaa!"Lalo pang binilisan ni Elvin ang pagbayo gamit ang mga
"I'm really sorry for what happened, Shanelle. Forgive us for what we did," anito sa mahinahong tono.Ngumiti siya rito. "Kahit nalaman kong buhay si Elvin, hindi ako nagtanim ng galit sa inyo kahit itinago niyo pa sa akin na totoong buhay siya. Medyo masakit lang kasi ilang buwan na akong tanga at pilit na sinasabi sa sarili ko na patay na si Elvin pero malakas ang pakiramdam ko na buhay siya. Bakit niyo nga pala ito ginawa?"Iyon lang ang gusto niyang malaman, kung bakit nila nagawa ito— ang itagong buhay si Elvin."It's because of his safetiness. Mayroon lang akong ikukuwento sa iyo. Nang nasa ambulansya kami ni Elvin, the doctor announced that he is already dead. Pero nang makarating kami sa hospital, it's a miracle dahil nabuhay pa siya. He's still breathing. That time, hindi na siya nagising at ngayon lang siya nagising. Na-comatose siya, Shanelle. Itinago namin si Elvin para sa kaligtasan niya. Bakit? Did you know our dad was dead. My dad was shot by the unknown organization at
Naglalakad lang siya nang mabagal nang may mapansin siya sa hindi kalayuan. Tumigil siya at nakakunot-noong sinipat ang isang lalaking nakaluhod sa isang puntod. At ilang segundo pa ang nakalipas, napanganga na lang siya dahil sa napagtanto. Ang lalaking iyon ay wala iba kundi si Levin— hindi, si Elvin ito dahil hindi siya naniniwalang patay pa ang kiniig. Naiiling na lang siyang naglakad patungo rito at nang makalapit, ni hindi yata siya naramdaman nito dahil hindi man lang ito gumalaw, nakaluhod pa rin."Elvin!" aniya.Hindi tumugon ito.Kahit si Levin ito, tatawagin niya pa ring Elvin."Elvin!" sabi pa niya.Ngunit katulad ng nauna, hindi ito tumugon."Levin!" wika niya."Le—"At natigilan na lang siya nang umangat ang ulo ng lalaki sa kaniya at kaagad na nagsalita."¿quién eres tú?" sabi nito sa lengguwaheng hindi niya maintindihan. Who are you?Napailing siya. "A-anong sinasabi mo?" naguguluhan niyang sabi.May ngisi sa labing tumayo ang lalaki. "¿quién eres tú?" ulit nito."Puwed
TULALA SI SHANELLE habang prenteng nakaupo sa malambot na upuan. Ilang buwan na pala ang nakalipas nang malaman niyang wala na si Elvin. Gusto niyang maniwala at pilit niyang naniniwalang wala na nga ito pero hindi niya kaya. Hindi siya naniniwalang patay na ang lalaking mahal niya. Si Elvin, mamamatay ng ganoon na lamang? Sa pagkakaalam niya, iba si Elvin, hindi lang ito basta demonyo... matapang din ito. At kahit ganoon pa man ang binata, hindi siya magsasawang mahalin ito. Hanggat wala siyang nakikitang katawan ni Elvin, hindi siya maniniwalang patay na ito. Buhay pa si Elvin. Buhay pa ang lalaking mahal niya— ang asawa niya. Oo, asawa na niya ito at ngayon lang niya natanggap na mag-asawa sila. Ni hindi niya nga tinanggal ang singsing na nasa daliri niya, e dahil ganoon niya kamahal ang binata... hindi niya ito kayang pagtaksilan. Walang makakapantay sa pagmamahal niya mula rito. Basta naniniwala siyang buhay pa ito sa ngalan ng Diyos."Hoy, bakla! Sino naman ba ang pinagnanasahan
HE HEAVED A deep sigh. Ngayong alam na ni Elvin ang lahat, ano na ang gagawin nito? Naiiling na lang siyang lumabas ng bahay ng kapatid at mabilis na sumakay ng kaniyang sasakyan. He drove his car towards to his building. He is the owner of Savannah & Beverly Hotel. That name are names of his younger sisters. Savannah, who died years ago and Beverly who's still alive and currently studying.Habang nagmamaneho, biglang tumunog ang cellphone niya na nasa kaniyang bulsa. He shook his head for countless times before he took his phone in his pocket.Rogue's calling...It's his friend."I have an important matter to tell you, Levin," he said.Levin's forehead furrowed. "Ano na naman iyan, Rogue? I'm driving. And please, sabihin mo na sa akin agad," aniya sa naiinis na tono.Pagak na tumawa ang kaibigan. "I'm here at the mall." Paused. "Sipping my milk tea." Paused, then he heard a sipping tune. "Wanna know what I have saw?" tanong nito kalaunan.Shit this man. Wrong timing! "Could you tell
IT HAS BEEN almost a year since Elvin didn't see Lane. Halos pagsakluban siya ng langit at lupa dahil wala siyang ibang inisip kundi ang dalaga. And Elvin knows there is a right time to meet her. He misses Lane. He misses his wife. He misses all of her being. He wants Lane right now. He needs her. Muli, nilagok na naman ni Elvin ang alak sa bote na hawak-hawak niya. Nasa kaniyang bahay siya— mag-isa habang nagpapakalunod sa alak. Nakaupo siya sa sahig habang nakasandal sa pader at hindi na mabilang ang mga bote ng beer na nagkalat sa kuwarto niya. He was depressed. Hindi na niya alam ang kaniyang gagawin dahil matagal na niyang hindi nakikita si Lane. Isang taon ang nakalipas, wala siyang ibang ginawa kundi ang ipahanap, hanapin, at isipin ang babaeng pinakamamahal niya. Mahal na mahal at miss na miss na niya si Lane. Napabayaan na niya ang kaniyang sarili. Palagi na lang siyang sa loob ng bahay at ni hindi man lang lumalabas. Nakalimutan na rin niya ang kaniyang kumpanya pero mabut
ISANG LINGGO ANG nakalipas..."Ate Tere, iiwan ko po muna rito ang mga anak ko, ha. Kikitain ko lang po kasi ang kaibigan ko sa bayan. Hayaan niyo, babalik po ako agad," nakangiting sabi ni Shanelle sa kasambahay nilang si Tere.Tumango lang ito. "Makakaasa po kayo, ma'am. Aalagaan po namin sina Elvis at Erin," anito."Sige po, nasa kuwarto sila at natutulog.""Sige po."Hindi na siya nagsalita pa dahil naglakad na siya palabas ng bahay. Hindi sana siya aalis pero tinawagan siya ni Fatima at may importante raw itong sasabihin sa kaniya. Hindi niya alam kung ano iyon pero pakiramdam niya'y importante talaga ang sasabihin nito. Hindi na rin niya kailangang matakot dahil may mga nagbabantay sa kanila. Parang katulad lang din noon, kung paano siya pinabantayan ni Elvin. Oo nga pala, nasa Maynila ito at may gagawin daw na mahalaga na ilang araw ng hindi nabalik.Nang makalabas, sinalubong siya ng dalawang lalaki. "Saan po kayo pupunta, ma'am?" tanong ng isa sa mga ito."Sa bayan lang at ma
"Elvin..." hindi makapaniwala niyang sabi.Ngumiti ang binata. Bago siya sinagot, inabot muna niya ang mga anak nila kay Dave. "Hi, Shanelle," malamyos na sabi nito.Kung kanina'y naiiyak siya dahil sa anak niya, ngayon naman ay naiiyak siya dahil sa wakas ay kasama na niya si Elvin. Walang pagdadalawang-isip na tinakbo niya ang pagitan nilang dalawa at mahigpit itong niyakap."Elvin," umiiyak niyang sabi sa gitna nang mahigpit nilang pagyayakapan.Humiwalay din naman kaagad si Elvin at masuyo siyang tiningnan. Ang mukha nito, hindi niya mapigilang mapalunok dahil lalo itong gumuwapo. Na-miss niya ang binata at sana'y wala nang sumira sa relasyon nilang dalawa. Kapagkuwan ay inangat ng binata ang mga kamay at hinawakan ang magkabila niyang pisngi."I'm happy to see you again, Lane. I'm really happy," nakangiting anito saka hinalikan siya sa kaniyang noo. "I thought hindi na tayo magkikita but God gave me a right time to see you and our children. I couldn't believe it, Lane. I really c