Kabanata 2

Makasarili? Oo, totoo iyon. Dahil mahal na mahal niya si Evan.

Insecure? Paanong hindi? Dahil alam niyang si Nicole Lively ay abot kamay, lalong lumaki ang insecurity ni Shantelle.

Si Shantelle at Evan ay nagkaroon ng medyo kalmadong pagsasama sa loob ng mahigit isang taon. Ito ay hindi masagana o romantiko - ang pangarap na kasal na nais niya, ngunit hindi bababa sa sila ay sibil. Paminsan-minsan, gumugol sila ng oras bilang mag-asawa. Paminsan-minsan, nagmahalan sila. Masasabi ni Shantelle na sinubukan ni Evan.

Ngunit, anim na buwan na ang nakalilipas, nakatanggap siya ng isang hindi kilalang mensahe, na nagsabi sa kanya ng pagbabalik ni Nicole Lively. Naging paranoid siya. Patuloy niyang sinisilip, pinagalitan si Evan sa kanyang patuloy na pagtatanong at paghuli. Nagsimula siyang magparamdam ng divorce mula noon. Sa kalaunan, kung sino man ang nagbigay sa kanya ng mga pahiwatig ay nagpadala sa kanya ng mga larawan nina Evan at Nicole na magkasama, na nanananghalian o dinadala siya sa isang marangyang apartment building.

Noon inalam ni Shantelle kung saan nakatira si Nicole. Kaya't nang malaman niyang si Evan ang nagbabayad ng apartment, pumasok siya sa apartment building at binigyan si Nicole ng nararapat para sa kanya. Sinigurado ni Shantelle na alam ng lahat sa gusali na si Nicole ay isang kabit!

Natural, nalaman ito ni Evan. Iyon ang pinagmulan nang isa sa pinaka malaki nilang away, sa living room ng kanilang villa.

Kaya oo, siya ay makasarili at insecure, ngunit dahil ‘yon sa kanyang pagmamahal kay Evan.

Sng pinakamasakit para kay Shantelle ay ang mga salita ni Evan. ‘PERO! HINDI. KITA. MAHAL! Hindi kailanman!’

Naisip niya, kung walang pagmamahal para sa kanya, bakit? Bakit niya ito hahawakan? Pinagtatawanan niya ang sarili, nakaupo pa rin sa sahig. Bumulong siya, "Ako yata ay isang convenient partner."

"Syempre, Shantelle. Alam mo na 'to," dagdag niya. Hindi pa sinabi ni Evan sa kanya na mahal niya ito. Hindi man lang niya sinabing gusto niya ito. Siya lamang ay pinilit ipakasal dito.

Napatayo si Shantelle sa sahig nang mapagtantong nakatingin sa kanya ang mga katulong. 'Siguro narinig nila. Nakakahiya. Katawa-tawa.'

Kinuha niya ang mga papeles para sa divorce at pumunta sa master's bedroom. Noon niya nabasa ang mga tuntunin ng kontrata. Upang palayain si Evan, makakakuha siya ng sampung milyong dolyar bilang sustento.

Itinabi ni Shantelle ang dokumento at tumayo sa harap ng isang malaking salamin. Pinagmamasdan ang mantsa sa kanyang mukha, ang eyebag sa paligid ng kanyang mga mata, at ang kanyang payat na hugis, bumulong siya, "Nakakaawa."

Bago siya naging Miss Thompson, minsan siya ang pinaka-hinahangad na batang babae sa kolehiyo. Hindi niya mabilang ang bilang ng mga lalaking nagtapat ng kanilang paghanga sa kanya, ngunit pinili niyang makasama ang isang lalaking hindi siya mahal.

"Nakakatawa." Sabi niya sa sarili niya. "Shantelle, nakakaawa ka!"

Makatarungang sabihin na maaari kang gawing tanga ng pag-ibig.

Dalawampu't dalawang taong gulang pa lamang si Shantelle. Nagtapos siya sa tuktok ng kanyang klase sa biochemistry, tinatapos ang kanyang degree sa pitong semestre. Hindi siya karapat-dapat na maging isang taong makaramdam ng hindi minamahal at hindi ginugusto. Siya ay higit pa roon.

Pagkatapos ng kolehiyo, siya ay kinabahan, alam na malapit lang si Nicole, na hindi niya iniisip ang tungkol sa kanyang sarili o sa kanyang karera. Noon pa man ay gusto na niyang maging isang doktor - isang surgeon, ngunit iyan ay mangangahulugan ng pag-alis sa lungsod upang magpatuloy sa medisina - na nagpapahintulot kay Nicole na kitain ang kanyang asawa nang malaya! Kaya, binitawan niya ang ideyang iyon.

Matapos pag-aralan ang sarili sa salamin, nilibot ni Shantelle ang buong silid. Dumapo ang mga mata niya sa larawan nila ni Evan. Larawan nila iyon noong araw ng kanilang kasal.

Napansin niya kung gaano siya kasaya. Ang kanyang mga mata ay kumikinang sa larawan, ngunit sa kanyang pagsulyap sa mukha ni Evan, ang bumagsak ang kanyang puso. Sa litratong iyon, nasaktan lang ang ekspresyon ni Evan.

Nabalot siya ng guilt. Tapos, makalipas nag ilang minuto, tumawa siya. Yung tipong tawa na may halong paghihirap. Sa katunayan, siya ay kaawa-awa. Kasalanan niya ang pagpapakasal kay Evan na labag sa kalooban nito. Kung humindi siya noon, malaya sana siyang pumili, at hindi siya nasa ganoong kahabag-habag na kalagayan.

Hindi alam ni Shantelle kung gaano katagal niya pinag-isipan ang mga desisyon niya sa buhay, pero bago matulog nang gabing iyon, inamin niya, "Tama ka, Evan. Tama ka. Ako ang may kasalanan nito."

***

"Mrs. Thompson, kumain ka na. Halos hindi ka na kumain ng dalawang araw," pumasok sa pintuan si Mrs. Shaw, ang kanilang tagapag-alaga ng bahay, pinipilit na bumangon si Shantelle mula sa kama.

Hindi alam ni Shantelle kung paano, ngunit nakayanan niya ang tubig at tinapay lamang sa loob ng dalawang araw. Ganoon siya ka-depress nang ibigay sa kanya ni Evan ang divorce papers.

"Nagdala ako ng hapunan mo, para hindi mo na kailangang lumabas," sabi ni Mrs. Shaw.

Pinipilit ni Mrs. Shaw si Shantelle na kumain. Hindi siya umalis, sinisiguradong kakain si Shantelle.

Matapos maubos ni Shantelle ang kalahati ng kanyang pagkain, ngumiti siya at sinabing, "Mrs. Shaw, salamat sa pag-aalaga sa akin. Salamat sa pagiging palagi kong kasama dito sa bahay, pero -"

Ang mga salita ay naipon sa kanyang lalamunan, at siya ay umiyak, na nagsasabing, "Natatakot ako na kailangan kong umalis. Natatakot ako na itinulak ko ang sarili ko kay Evan nang sobra at umabot sa puntong kamuhian niya ‘ko -"

"Shhh. Mrs. Thompson. Mabuting tao ka. Kailangan mo lang matutunan na hindi sapilitan ang pagmamahal," sabi ni Mrs. Shaw. "Kung mahal mo ang isang bagay, palayain mo. Kung babalik ito, sa’yo ito. Kung hindi, hindi kailanman naging sa’yo."

Ngumiti si Shantelle kay Mrs. Shaw. Tinanggap niya, "Salamat, Mrs. Shaw. Sa tingin ko alam ko na ito noon pa. Umaasa lang ako… na mamahalin niya ako balang araw."

Tumango si Mrs. Shaw. Siya ay nagtatrabaho sa pamilya ni Evan sa loob ng maraming taon. Nang lumipat si Evan sa kanyang tahanan, hiniling ng mag-asawang Thompson na alagaan niya ang bagong kasal.

Kilala niya si Shantelle mula noong high school ito. Ang mga Scott ay palaging bumibisita sa tahanan ng mga Thompson. Kaya naman, alam ni Mrs. Shaw ang pagiging mabait niya, ngunit unti-unting nagbago si Shantelle mula nang ikasal siya kay Evan.

Sinubukan ni Mrs. Shaw na isipin ang sarili niyang buhay, ngunit sa pagkakataong ito, hindi niya maiwasang bigyan ng payo si Shantelle. Kung pareho silang hindi masaya sa kasal, bakit mananatili?

"Nakapagdesisyon ka na ba?" tanong ni Mrs. Shaw.

Tumango si Shantelle at mahinang sumagot, "Oo, nakapagdesisyon na."

Pagkaalis ni Mrs Shaw, naglabas muna ng papel at panulat si Shantelle. Si Evan ay dinadala ang diborsyo mula noong apat na buwan na ang nakakaraan, ngunit sa nakalipas na dalawampu't apat na oras lamang napag-isipan ito ni Shantelle.

Bumuntong hininga siya at sumulat ng liham kay Evan:

[Pinakamamahal kong Evan,

Una mo akong tinulungan sa aking takdang-aralin sa matematika noong ako ay sampung taon pa lang. Napakahusay ng iyong diskarte sa pag-master ng matematika. Akala ko napakatalino mo.

Naaalala mo pa ba noong abala ang aking mga magulang dahil sa doctor's conference na kailangang dumalo ng aking ama? Kinailangan akong iwan nina Mom and Dad sa bahay niyo, at nagkalat tayo sa kusina, gumawa ng pancake. Na-enjoy ko ‘yun.

Noong 12 ako, nag-camping ang ating mga pamilya sa tabi ng lawa, at iniligtas mo ako pagkatapos mahulog sa tubig. Iyon ang unang beses na naramdaman kong mahal kita ng tunay. Kahit bata pa lang ako, baliw na ako sa’yo.

Nasabi ko lang sa’yo ang naramdaman ko noong 13 anyos ako dahil alam kong aalis ka na para mag-college.

Evan, hindi mababaw ang pagmamahal ko sa’yo. Mas malalim ito sa iniisip mo, pero nagkamali ako kung paano ko ipinakita ang pagmamahal ko. Tama ka. Hindi dapat ako pumayag sa kasal at nakulong ka sa ganoong pangako.

Ilang beses ko nang narinig ang linyang ito, ngunit palagi ko itong tinatanggihan. Ang ibig-sabihin pagmamahal ay magpapalaya sa taong mahal mo. Kaya, ito na. Napirmahan ko na ang divorce papers.

Sana ay makahanap kayo ni Nicole ng kaligayahan. Ikinalulungkot kong pumagitna sa inyong dalawa. Patawarin mo ako sa pagiging makasarili ko. Patawarin mo ang immaturity ko.

Paalam, Evan.

Mag-iingat ka.

Nagmamahal,

Shantelle. ]