Kabanata 5

"Sweetheart, kung hindi ka niya kayang pahalagahan, hindi ka niya deserve," sabi ni Doctor William Scott. "Natutuwa akong iyon ang desisyon mo."

Niyakap nina William at Eleanor Scott ang kanilang umiiyak na anak sa loob ng mansion ng pamilya Scotts.

"Mahal ko siya, dad, mom. Kung pwede lang hindi humantong sa ganito -" sabi ni Shantelle, pero pinigilan siya ng nanay niya.

"Pero higit sa lahat, kailangan mong mahalin ang iyong sarili," mungkahi ni Eleanor.

Nang humiwalay si Shantelle sa kanyang mga magulang, iminungkahi ng kanyang ama, "Panahon na para unahin ang iyong sarili, pinakamamahal kong Shanty."

"Noong pinakasalan mo si Evan, nawala ka sa iyong sarili - ang iyong mga pangarap at adhikain. Alam kong minahal mo si Evan, ngunit may higit pa sa buhay kaysa sa batang iyon." Tinaas ni William ang baba ni Shantelle at iminungkahi, "May mas nararapat para sa’yo."

Kung dalawang taon na ang nakararaan, gusto ni William na maging manugang si Evan, pero simula nang ikasal si Shantelle sa kanya, nakita niya ang lungkot nito. Sa unang ilang buwan ng kanilang pagsasama, tuwang-tuwa pa rin ang kanyang anak na makasama si Evan. Gayunpaman, sa paglipas ng mga buwan, nakikita niya ang pananabik ni Shantelle na mahalin.

Kamakailan, mas madalas siyang umiyak. Siya ay pumayat nang labis at hindi kailanman interesado sa anumang bagay kundi ang sundan si Evan sa paligid. Nasasaktan si William na makitang ganito ang kanyang anak.

Si Shantelle ay hindi nagkukulang sa pagmamahal. Mahal siya ng lahat ng tao sa paligid niya! Para sa kanyang anak na makaramdam ng labis na hindi kanais-nais - ang maging pagdududa sa kanyang sarili ay higit na nasaktan si William. Matagal na niyang hinihiling kay Shantelle na makipag divorce, ngunit lagi niyang iginigiit na araw-araw ay bumubuti ang kanilang pagsasama. Syempre, hindi iyon ang nakita niya.

Sa wakas, maghihiwalay na sila. Wala siyang pakialam kung sino ang nagpasimula nito. Ang pinakamahalaga ay kung paano mamuhay nang malaya ang anak niya. Pag-aaya niya, "Umalis tayo sa lalawigang ito. Manirahan tayo sa lugar kung saan ka makakapag-aral ng medesina."

Ngumiti si William at iminungkahi, "Maging isang surgeon tulad ko."

Sa pananaw ni William, ang pagkuha kay Shantelle ay ang pinakamahusay na solusyon. Ang kanyang anak ay maaaring mukhang malakas ngayon, nagpasya sa paghihiwalay, ngunit alam niyang si Evan ang kanyang kahinaan. Madali siyang gumapang pabalik sa kanyang mga bisig, at hindi dahil sa walang utak ang kanyang anak. Masyado siyang inlove kay Evan, at pinalabo nito ang kanyang paghuhusga.

Napabuntong-hininga si Shantelle at nag-isip. Pagkaraan ng ilang oras, mahinang sumagot siya, "Okay, dad. Sumasang-ayon ako sa iyong mga plano."

"Natutuwa akong pumayag ka," sagot ni William. "Kung gayon ay ihahanda namin ng nanay mo ang lahat. Ipagbibili ko ang bahay na ito. Ayokong bumalik tayo rito, kahit na putulin pa ang koneksyon natin samga Thompson."

"Pero, dad. Kapalit no’n ay trabaho mo?" tanong ni Shantelle.

"Magre-resign ako sa St. Dominique's Hospital bilang direktor nila. Ibebenta ko ang shares ko sa unibersidad. Madali akong makakahanap ng trabaho sa ibang lugar, bilang pinakamahusay na cardio surgeon sa mundo," mungkahi ni William. "Huwag mag-alala, sweetheart. Ako ang bahala sa’yo."

"Meron akong lungsod na naiisip. Warlington. Meron silang pinaka magandang facility para sa mga Surgeon," he revealed. "Sa sandaling makahanap ako ng bahay, ilalayo kita sa Rose Hills."

***

Lumipas ang mga araw.

"Mr. Thompson, sir. Paumanhin pero ang nanay ko ay dinala sa ospital dahil sa pneumonia noong isang araw. Pakiusap kung pwede mo ako payagang basahin ang dokumento sa ospital?" Tanong ni James, assistant ni Evan. "Dadalhin ko ang laptop ko."

"Dadalhin mo ang laptop mo sa ospital?" Sumandal si Evan at bumuntong-hininga. Sa wakas ay naunawaan na niya kung bakit pagod na pagod ang kanyang assistant kamakailan. Umiling siya at iminungkahi, "Magpahinga ka ng dalawang araw at alagaan mo ang nanay mo. Ipapagawa ko kay Sherly ang trabaho mo. Matulog ka ng maayos habang nandoon ka."

Nagningning ang mga mata ni James. Mabilis siyang yumuko at sinabing, "Salamat, sir Thompson. Salamat nang marami. Ibibigay ko ng ayos kay Sherly ang naiwan kong trabaho."

Pinaalis ni Evan ang kanyang assistant gamit ang isang kamay, at sinabing, "Sige na. Alagaan ang iyong ina."

"Sir, since pinayagan niyo po akong mag leave," sabi ni James. "Maaari ko bang irekomenda na ikaw din ay matulog nang maayos?"

Natigilan si Evan. Ganoon na ba kahalata kung paano siya nahihirapang magpahinga nang maraming gabi? Sinulyapan niya ang pribadong kwarto sa tabi ng opisina at napabuntong-hininga. Siguro kailangan niya ng mahimbing na tulog - sa bahay, sa bahay na kasama niya si Shantelle.

Muli, napabuntong-hininga siya, alam niyang sa wakas ay oras na para harapin ang hiwalayan. Mahigit isang linggo pa lang hindi umuuwi si Evan. Lampas na sa oras na ibinigay niya kay Shantelle. 'Puwede na ba siyang pumirma sa divorce papers?'

Mayroon lamang isang paraan upang malaman. Nilingon niya si James at sinabing, "Tama ka. Salamat, James."

"Walang anuman, sir. Goodnight," sabi ni James bago lumabas ng opisina ng CEO.

***

"Mrs. Shaw? Mayroon akong iilang labahin sa opisina. Paki-asikaso naman,"

Sabi ni Evan pagkapasok na pagkapasok niya sa villa.

"Oh, my. Mister Thompson, masyado kang matagal tumira sa opisina. Inubos mo lahat ng ekstra mong damit!" Sabi ni Mrs. Shaw. "Kumain ka na ba ng hapunan? Pwede akong gumawa nang mabilisan."

Nang iminungkahi ni Mrs. Shaw na ihanda niya ang kanyang hapunan, kumunot ang noo niya at nagtanong, "Hindi si Shanty ang naghanda ng hapunan ko?"

Syempre, binigay niya kay Shantelle ang mga papeles para sa divorce, ngunit lagi niyang inaasikaso ang mga pangangailangan nito, kahit na nag-aaway sila. Ang katotohanan na hindi siya nagluto ng hapunan ay nakakagulat para rito.

Napahinto si Mrs. Shaw sa pagtatanong ni Evan. Kumunot ang kanyang kilay at nagtanong, "Pero, Sir, hindi ba’ kumukuha ka ng divorce? Umalis siya tatlong araw pagkatapos mo at ang mga Miss ang nag away sa sala last week."

Kaagad, si Mrs. Shaw ay binaba ang kanyang ulo, sinabi, "Pasensya na sa pagtatanong. Sobrang lakas ng mga boses na mahirap makarinig."

"Ganun ba." Sumimangot si Evan. Hindi siya makapaniwala dito. "Umalis siya?"

"Opo, Sir. Nagiwan siya ng ilang papel sa iyong lamesa sa tabi ng kama," Nilantad ni Mrs. Shaw.

Tuluyang hindi naghapunan si Evan. Dumiretso siya sa bedroom at nakita ang mga papel, eksakto tulad ng nilantad ni Mrs. Shaw. Ng lumapit siya, naintindihan niya na ito ay ang divorce agreement.

Nagulat siya na pinirmahan ito ni Shantelle, ng hindi gumawa ng gulo. Hindi ito pumunta sa kanyang opisina. Hindi siya tumawag o pinadalhan siya ng text nitong mga nakaraang ilang araw. Hindi din nakatanggap si Evan ng tawag mula sa kanyang ama, na ibig sabihin na ang kanyang pamilya ay hindi nalaman ang kanyang desisyon para makipag divorce may Shantelle.

Pumili si Evan ng two-toned wedding ring na dapat para kay r Shantelle. Sinuri niya ang singsing sa kanyang daliri at bumulong, "Pinirmahan niya ito. Talagang pinirmahan niya ito."

Nagsalubong ang kilay niya. Guminhawa man ang pakiramdam niya, pero bakit may mabigat sa loob niya? Tatanggalin na sana niya ang wedding ring niya nang makita ang papel sa ilalim ng divorce agreement.

Kinuha niya iyon at nakita kaagad na ang sulat at para sa kanya. Tamad niyang binaliktad ang

Papel.

[Minamahal kong Evan…]

Lalong bumigat ang dibdib ni Evan kada linya ng liham. Inalala ni Shantelle noong mga bata pa sila. Kahit papaano, naalala ni Evan kung gaano sila kalapit sa isa’t isa noon. Makalipas ang ilang sandali, napadpad sa huling mga salita sa liham ang mata niya, na kung babasahin ay:

[Oo nga pala, minarkahan ko ang alimony at nagcountersign. Tulad nang sabi ko sa text, hindi mo ako kailangan bigyan ng pera. Saka paumanhin sa litratong sinend ko. Naisip ko lang na dapat mo itong malaman. ]

Tumaas ang kilay niya at nag-isip, “Text? Nagsend siya ng text?]

Naweirduhan si Evan dahil wala naman siyang nakuhang text galing dito.