Kabanata 6

”Magandang umaga, Evan. Mahal kita."

Napangiti si Evan sa kanyang panaginip, narinig niyang inuulit ni Shantelle ang mga salitang iyon. Hindi siya nagsasawang ipahayag dito ang kanyang nararamdaman. Sa kanyang panaginip, hindi siya sumasagot, ngunit naramdaman niya ang init sa kanyang puso.

Bigla niyang narinig ang tunog ng phone niya. Wake-up call niya iyon.

"Shanty, pwede bang patayin mo ang alarm, pakiusap? Gusto kong matulog ng mas matagal. Sabado ngayon," daing ni Evan sa kanyang pagtulog. "Shants. Shanty?"

Nanlaki ang mga mata niya, napagtantong tinatawag niya ang pangalan ng asawa. Umupo siya at lumingon sa bakanteng gilid ng kama. Pagkatapos ay dumapo ang tingin niya sa tabing lamesa. Nang makita niya ang divorce papers at ang sulat na isinulat nito, naisip niya na wala na si Shantelle.

"Tama. Umalis na siya," sabi ni Evan sa kanyang paghinga. Muli, ito na raw ang pinakamasaya niyang sandali. Malaya na siya! Ang kailangan lang niyang gawin ay pormal na asikasuhin ang hiwalayan, at magiging opisyal na siyang single, pero bakit ang bigat pa rin ng dibdib niya? Hindi na gumaan ang pakiramdam mula nang malaman niya ang tungkol sa pag-alis ni Shantelle.

Napansin niyang nagri-ring ang phone niya. Tinignan niya ito at nakitang si Nicole ang tumatawag. Hindi muna niya ito pinansin at nahiga na lang sa kama. Nang patuloy na tumunog ang kanyang telepono, napaungol siya sa iritasyon at sinagot ito, "Nicole."

"Nakuha ko ang trabaho sa public library! Katulad ng sinabi mo. Hindi nakialam ang tatay mo!" May ngiti sa tono niya nang idinagdag ni Nicole, "Evan, hindi ko alam kung paano magpapasalamat sa iyo. Mag-dinner tayo? Pwede ba kitang ipagluto?"

"Ako’y." Napatingin si Evan sa bedside table. Pagkatapos ay sumagot siya, "Hindi pwede. Kailangan kong ibigay sa mga abogado ko ang mga papeles ng divorce- "

"Oh, pinirmahan ba ni Shantelle?" pagsisiyasat ni Nicole.

"Oo. oo, pinirmahan niya," mahinang sagot ni Evan. Walang bakas ng kaligayahan sa boses niya.

"Isa pang dahilan para mag-celebrate. Halika na, Evan. Sabay na tayong mag-lunch," patuloy na pagpupumilit ni Nicole.

Napabuntong-hininga si Evan at sumagot, "Paumanhin, Nicole, pero may mga kailangan akong asikasuhin. Sa susunod na lang."

Binaba niya ang tawag nang ‘di pinapatapos si Nicole, saka tinitigan ang phone niya, tinitignan ang mga mensahe. Paggunita sa sulat ni Shantelle, napaisip siya, "Aling mensahe ang tinutukoy niya?"

Mula sa isang app patungo sa isa pa, tiningnan ni Evan ang lahat ng kanyang messenger, ngunit wala siyang nakitang kamakailang mga text o mensahe mula kay Shantelle. Kumunot ang noo niya at pinag-isipan kung ano ang ibig nitongsabihin.

Hindi nagtagal, sinubukan niyang tawagan ang telepono ni Shantelle. "The person you are calling is out of reach."

Paulit-ulit siyang tumawag. Dahil hindi siya makatawag, nagpadala siya ng mensahe: [Shanty, Nakuha ko ang liham mo. Salamat sa pagpirma sa divorce papers. Alam kong sinabi mo na ayaw mo ng sustento, pero ililipat ko pa rin ang pera sa iyo. Oo nga pala, wala akong natanggap na mensahe mula sa iyo, sa kabila ng mga sinabi mo sa iyong sulat.]

Isang oras na naghihintay si Evan sa kama, ngunit hindi sumagot si Shantelle. Bumaba siya para kumain ng late breakfast. Nang hindi pa rin sumasagot si Shantelle, nagpadala siya ng isa pang mensahe: [Shanty, pwede pa rin tayo maging magkaibigan. Bata pa lang tayo magkakilala na tayo. Hindi natin kailangang maging estranghero sa isa’t isa.]

Naligo siya at nagpalit ng damit. Umalis si Evan upang makipagkita sa kanyang mga abogado at, pagkatapos ibigay ang mga papeles sa divorce, nagpasiya siyang bisitahin ang kanyang ama at ina.

Nang pumasok siya sa mga gate ng mansyon ng mga Thompson, nakaramdam ng tensyon si Evan. Oras na para sabihin niya sa kanyang mga magulang ang desisyon niyang hiwalayan si Shantelle. Hindi niya alam kung paano nila ito tatanggapin.

Ang kanyang mga magulang, sina Erick at Clara Thompsons, ay tunay na napamahal kay Shantelle bilang kanilang manugang.

"Nandito ba ang mga magulang ko?" tanong ni Evan.

"Yes, Sir. Nasa garden sila ni Missis - ang ibig kong sbaihin, Miss Scott," sabi ng maid.

Kaagad, alam ni Evan ang nangyayari. Tumingin siya sa labas at napagtanto niyang nakaparada ang kotse ng mga Scott sa tabi ng kanyang ama. Nandito si Shantelle para ipaalam ang kanilang hiwalayan!

Maraming posibilidad ang naglaro sa kanyang isipan. Muli, nagalit siya. Handa siyang ipagtanggol ang sarili sakaling sumagot ang kanyang ama sa muling pananakot sa kanya. Mabibigat na hakbang si Evan hanggang sa matagpuan niya ang sarili sa hardin. Nadurog ang puso niya sa nakita niya. Nakikita niya kung paano ikinalungkot ng kanyang mga magulang ang balita.

Sina Erick at Clara ay niyayakap si Shantelle na may luha sa mga mata. Ganun din ang ginagawa ng asawa niya, umiiyak.

"Evan," tawag ni Clara, ang kanyang ina. "Narito ka."

Naputol ang yakap ng tatlo, at sa wakas ay nakita na ni Evan si Shantelle. Halatang umiiyak siya, pinagmamasdan ang mga eyebag sa paligid ng kanyang mga mata.

"Sinasabi sa akin ni Shantelle na talagang naghiwalay na kayo?" Sabi ni Clara sa malambing na tono.

Then, to Evan's surprise, his father said, "Siguro mas mabuti ito. Pagod na akong pilitin kayong dalawa."

"Huwag kang mag-alala, Evan. Sianbi ni Shantelle na desisyon niya ito. Kaya nirerespeto ko ‘yun," sabi ni Erick.

'Ano?' Nagtataka iyon kay Evan. Kung alam ng kanyang ama na ito ay kanyang desisyon, isang debate na naman ang mangyayari! Lihim niyang pinasalamatan si Shantelle dahil doon.

"Aunt, Uncle. Kailangan ko na umalis," pinunasan ni Shantelle ang mga luha niya at sinabing, "Paalam."

"Paalam, Shanty. Mahal ka namin, mahal. Good luck sa lahat," sabi ni Clara, na kumaway paalam.

Nilagpasan ni Shantelle si Evan, hindi siya pinansin kahit isang segundo. Hindi siya ganito. Tahimik na tanong ni Evan, 'Hindi niya ko pinansin?'

Napatulala nang malaki si Evan. Hindi niya ito pinansin. Nang mapansin kung paano siya patuloy na naglalakad nang hindi tumitingin sa kanya, nagsalita siya, "Sinubukan kitang tawagan."

"Hmmm?" Nagtaas ng kilay si Shantelle at mahinang sumagot, "Nagpalit ako ng number."

Pagtapos nu’n, lumayo si Shantelle. Hindi man lang siya nagpaalam o binigay kay Evan ang kanyang bagong numero.

***

Lumipas ang isang buwan.

"Sabi ni Miss Shanty magpasalamat sa divorce certificate," sabi ni Howard, ang family driver ng mga Thompson, sa harap ni Evan.

Sa kanyang pera at koneksyon, mabilis na nakuha ni Evan ang mga divorce certificate. Opisyal na, isa na siyang malayang tao.

Bahagyang umubo, Tinanong ni evan, "Iyon ba? May sinabi ba siyang... kahit ano pa?"

"Wala naman, sir. Tinanggap na lang niya at bumalik sa kung ano man ang ginagawa niya. Mukhang abala ang mga Scott." Nagkibit balikat si Howard. "Naglalakad ang mga kasambahay nila sa loob at labas ng bahay, may dalang mga kahon. Baka naglilinis ng bahay."

"Ganun ba," sagot ni Evan, sa loob-loob na bigo. "Salamat, Howard - oh, at isa pa -"

Inabot ni Evan ang isang kahon ng regalo sa loob ng kanyang mga drawer at ibinigay ito kay Howard, "Para sa anak mo ito." Ngumiti siya at idinagdag, "Naalala ko mahilig siya sa baseball. Binenta ni Wendell ang iba niyang card collections."

"Naisip ko magugustuhan ni Clark ito," dagdag ni Evan.

Malaki ang ngiti sa mukha ni Howard. Sagot niya, "Salamat, sir. Napaka thoughtful mo."

"Wala ‘yon. Naalala ko lang," sagot ni Evan, at umalis si Howard sa kanyang opisina.

Medyo napapaisip sa katahimikan ni Shantelle, nagpatuloy si Evan sa kanyang trabaho. Habang ginagawa niya ito, paulit-ulit niyang pinaalalahanan ang sarili kung paano ito naging desisyon niya at na ito ang pinakamabuti para sa kanilang dalawa; sa kanya at kay Shantelle.

Kinagabihan, nakatanggap siya ng imbitasyon mula sa kaibigan niyang si Sean. Gusto nilang uminom sa club.

Kasabay nito, nakatanggap siya ng text mula kay Nicole. Ang sabi niya, "Evan, magdiwang tayo. Nakuha ko ang unang sweldo ko mula sa library, ngunit wala akong mga kaibigan na makakasamang magdiwang. Pakiusap, Evan."

Nadama ni Evan ang lubos na pananagutan. Naging abala siya sa trabaho at hindi rin nabisita si Nicole. Kaya, humantong ito sa pag-imbita sa kanya sa club.

Sa halip na isang pribadong silid, tulad ng karaniwan nilang kunukuha, si Sean ay nag-book ng isang eclusive na booth sa club. Nandoon na sina Keith at Wendell.

"Hey, Eva -" Napaawang ang bibig ni Sean nang makita si Nicole. Sabi niya, "Oh, Nicole, ikaw pala."

"Hi guys, sana ayos lang sa inyong sumama ako?" Sabi ni Nicole, binitawan ang magiliw na ngiti na iyon.

"Suuurre. Ayos lang," awkward na sagot ni Sean. "Naalala mo si Wendell at Keith, ‘di ba?"

"Hi, sa inyong lahat. Ikinagagalak kong makita kayo ulit," sagot ni Nicole.

Sa club ang music. Pinatugtog ng DJ ang pinaka-upbeat na tunog, at nagsimulang sumayaw ang ilang bisita. Sa kabilang banda, nag-enjoy naman ang grupo ni Evan sa kanilang inuman, pagtalakay sa mga negosyo, at kung anu-ano pa.

"Alam mo, Nicole, sa totoo lang akala ko napakapamilyar mo, kahit noong unang pagkakataon na dinala ka ni Evan sa amin," mungkahi ni Wendell. "Nagkakilala na ba tayo dati?"

"Siguro ako lang, pero akala ko pamilyar ang mga mata mo," dagdag ni Wendell.

Ngumiti si Nicole at sinabing, "Hindi, imposible. First time kong makapunta dito sa Rose Hills two years ago."

"Woah, ‘di ba Shanty ‘yun?" Tanong ni Sean, nang makita ang isang babae na nakasuot ng seksing puting damit na nakayakap sa kanyang katawan, ang kanyang blonde na buhok ay tumatalbog habang sumasayaw kasama ang tatlo pang babae.

"Woah!" Sumirit si Wendell.

Si Keith naman ay sumipol. "G*go, Sabi ko na may maganda siyang katawan sa likod ng pantalon at mahahabang dress na ‘yun eh!"

"Announcement, sa lahat!" Kinuha ng isa pang babaeng may maikling itim na buhok ang mikropono mula sa DJ. Sabi niya, "Pinapakilala ko nga pala, si Shantelle Scott! Nagdidiwang kami ng divorce niya! Isa na siyang sexy na single at handang lumandi!"

Namumula ang ilong ni Evan. Nanlaki ang mata niya sa gulat.