Chapter 3

"Tubig," ani Trina nang abutan niya ako ng tubig at nandito kami ngayon sa kusina. Sina Jack at Misty naman ay nasa guest room na at doon na lang daw kami matutulog. Naghirap pa kaming maghakot ng mga gamit na ginamit namin sa labas so medyo nawala iyong antok ko. Buti na rin 'yun. Baka bangungutin na naman ako. Ang bigat sa dibdib e. Tsaka ayaw rin naming istorbohin pa sina Ate Aida, kasambahay namin, kasi tulog na sila.

"Tara na?" sabi ko kay Trina nang makainom na ako at maglalakad na sana ako paalis nang magsalita pa siya.

"Sinong nagbigay nito?" seryosong tanong niya sabay pakita ng papel na may pangalan ko. Iyon 'yung papel na hinulog nung bumangga sa'kin. Sa sobrang kaba ko, mabilis kong sinubukang agawin iyong papel pero agad niyang nailayo sa'kin. Napakaseryoso talaga ni Trina. Siya iyong tipong hindi mabiro. Hindi mapaglihiman. Lahat, nahahalata niya. Dahil din sa kanya kaya nag-eenjoy ako mag-aral kasi mahilig talaga siya mag-aral. Scholar siya ng university namin. "Lemon, sino nga?" naiirita na siya pero kinakalmahan niya pa rin.

"Wala. Baka mga nantitrip lang na secret admirers? You know naman your friend is beautiful," ngumiti ako nang matamis pero hindi siya natawa. "Seriously, Trina. Baka si Third lang 'yan. How did you get that?" I asked.

"Nahulog mo kanina nang magligpit tayo." inabot niya na sa'kin iyong papel kaya agad ko itong tinago sa bulsa na mismo ng skirt ko para hindi na mahulog. "Mag-iingat ka, Lemon." dagdag niya pa sabay tapik sa balikat ko at iniwan na akong mag-isa rito. Obviously, nakakahalata nga siya. Kahit kasi sa school, nakakatanggap ako nito at palagi kong sinasabi sa kanila na love letters lang 'yun. Ayokong ipaalam kina Mama kasi ayokong tumigil siya sa trabaho niya. Mahal niya 'yun e. At marami siyang natutulungang tao sa pagiging abogada niya.

Kinabukasan ay maaga akong nagising at tulog pa rin sina Jack, Misty at Trina rito sa guest room. Dito na kaming apat nakatulog at nasa first floor lang naman ito. Hindi ko na sila hinintay pang magising. Dumiretso na ako sa k'warto ko dala ang gitara at mga gamit ko. Nag-ayos na ako para sa tutorial namin ni Torn. Hindi ko na rin naabutan pa si Mama at Papa sa bahay kasi palagi naman silang busy. Hindi ko sila madalas makausap pero okay lang. Pare-pareho naman kaming busy. Si Papa, doctor. Si Mama, abogada. Ako, estudyante.

Bumaba ako sa sala soot ang simple clothes ko na white t-shirt at maong shorts. Nakaflat sandal din ako na may malalaking strap na katulad ng kay Torn. Dala ko na rin ang gitara ko na nakasakbit sa balikat ko. May maliit na sling bag lang ako na kasya ang ballpen, pera at cellphone. 'Yun lang naman ang importante.

"Ate!" tawag ko kay Ate Aida na naglilinis pa ng bahay kahit 7am na. "My friends are sleeping pa e. But I have to go na po. I can't wait for them to wake up. Please tell them po that I already left and... cook them food po. I have to go na po. Bye!" tumango lang siya at hindi na nakapagsalita dahil sa bilis kong magsalita at sa bilis kong nakaalis. Baka kasi malate ako and I don't want that to happen, 'no!

Five minutes before 9 ay nakarating na ako sa food park at tumambay lang ako sa mini-stage kung saan mas madali kong makikita ang mga taong pumapasok dito. Nasa likod ito ng commercial building kaya hindi nakikita mula sa kalsada pero malalaman naman kung may food park ito dahil sa sign na nasa labas. Hindi ito tinatao sa umaga pero sa gabi, crowded 'to. Kaya naman gabi lang din nagbubukas ang mga food stalls and resto rito. Every Friday night ay may bandang tumutugtog dito. Iba-ibang banda. Depende kung sino ang assigned. If I have a band nga lang, we'll going to play here e. But I don't have. Sa kabilang banda ay may mini play ground for kids at para sa mga isip bata. May bar din dito. Maraming inuman. Kaso hindi ako umiinom. Takot akong malasing. Baka may mangyaring masama sa'kin dahil sa threats na narerecieve ko.

Ang tagal naman ni Torn. Nilibot ko ang tingin ko sa foodpark at walang katao-tao maliban sa iilang staff ng food park. Ang iba, nag-wawalis at nagdidilig ng mga pananim. Kaya ang healthy ng mga halaman nila here because of them.

"Torn?" sambit ko nang may makita akong lalaking nakanavy blue na maluwang na long sleeves at dirty white pants na loose. Nakatalikod siya but he's wearing bonnet and same sandal kaya siya agad ang pumasok sa isip ko. Tumayo na ako at nilapitan siya. Nakasemi upo siya at mukhang may tinitingnang something dito sa gilid ng foodpark. "Hey Torn!" tawag ko sa kanya kaya bigla siyang napalingon habang nakangiti.

"Good morning," bati niya sa'kin at saka tumayo dahilan para makita ko ang kuting na pinakakain niya rito sa gilid. Mukhang napag-iwanan 'to kasi payat at marumi na.

"A kitten. Where's her family?" I asked. Kumakain siya ng tinapay at may tubig sa tabi niya, bigay yata ni Torn.

Bahagya siyang naupo at iniwan na iyong tinapay na hawak niya pa bago ako hinarap. "I dunno but I guess they'll come back later," ani Torn sabay tingin sa relo niya. "Wow, exactly 9:00!"

Natawa ako. "I was there before 9." turo ko sa mini stage. "But then I saw you here so I guess you came earlier than me."

"8:30am." bahagya siyang natawa at naglakad na kami papunta sa mini-stage dahil sabi ko, mas fresh dito dahil sa hangin plus hindi masyadong matao rito so bwelo kami tumugtog at hindi ako mahihiya kahit nagkamali ako. Torn is time-conscious as I am. Hindi siya nagsasayang ng oras nang turuan niya ako. Siguro kasi, 1 week lang sila rito. Sayang naman.

"Let's take a break first," ani Torn sabay agaw ng gitara ko at tinabi ito sa kanya, malayo sa akin. Shinake ko ang kamay ko kasi parang magkakakalyo na bawat daliri ko. "You're a fast learner, as I see."

"Because you're so strict!" kainis. Ang seryoso niya kanina habang tinuturuan ako. Daig niya pa ang music teacher ko noong high school. Ni hindi man lang siya ngumingiti kahit nagbibiro ako. Ang sarap niyang sabunutan minsan. Mas nakakadagdag pa sa sungit look niya 'yang makapal niyang kilay. Pero in fairness, hindi kalat ang eyebrows niya kaya dagdag sa pagkagwapo niya. I don't like him as much as I like Fourth ha. I just know how to appreciate beauty.

"Coz I need to. You kept on making jokes on me so I can't focus," natatawang sabi niya kaya napabusangot na lang ako at napatingin sa relo.

"Let's have lunch first." alok ko kaya tumayo na kami. Mukhang pareho na namin nakalimutan ang oras. 1pm na. Naglakad-lakad muna kami para makahanap ng p'wedeng kainan. Hindi naman maselan ang tiyan ko. Ewan ko na lang sa kanya. Siya rin ang may dala ng gitara ko at bagay na bagay iyon sa kanya. "Are you sure, you're not a band member?" tanong ko. Ang galing niya kasi.

"I will be sure if I am, Lemon," nakangising tanong niya at sumulyap pa sa'kin kaya napamake face ako na tinawanan niya lang. "Don't think anything about me as a band member or artist coz I'm not. I'm just a simple guy," aniya sabay gulo ng buhok ko kaya mabilis kong kinabig ang kamay niya palayo sa'kin. Nagugulo tuloy ang pagkakatali ng buhok ko.

"I just want to be sure. You're an actor materia---" natigil ako sa pagsasalita kaya bahagya siyang natawa.

"Am I handsome?" he asked.

"Shush! You're not!" pagsusungit ko. Naku, malapit na 'tong maging mayabang, konti na lang. Kaya dapat, hindi ko pinapahalata na malapit niya na akong maging fangirl e. I mean, 'yung talent niya kasi, bakit hindi niya ginagamit? Tumugtog siya kanina ng mga kantang sa cellphone ko lang napakinggan at kahit chorus lang ang natugtog niya, nakakabilib pa rin na mabilis niya iyon natutunan. Bonus na 'yung gwapo siya. Pero ayokong sabihin kasi baka yumabang siya tulad ni Third. "You have your talent, Torn. Share it with others. You'll inspire a lot. You'll make people happy, for sure. Just be humble. Stay your foot on the ground," dagdag ko.

Ngumiti siya at bahagyang tumango. "Thank you," aniya.

To be continued...