Kabanata 4

Natigilan si Ligaya. Hindi siya makapaniwala sa narinig, nagsalita si Dmitri at hindi lang pangalan niya ang sinabi ng binata. Bumuka ang bibig niya para magsalita ngunit hindi siya nakapag-usal ng salita nang kunin ni Dmitri ang kamay niya, dinala sa bibig nito at mabining hinalikan ang ibabaw ng kamay niya.

"Naalala mo na ba ako, Dmit—"

"You're the new caregiver, mama told me."

Nabura ang ngiti sa labi ni Ligaya. Ang buong akala niya ay naalala na siya ng binata,  hindi pa rin pala. Masyado siyang nagpadala sa kanyang emosyon at umasa para lamang mabigo.

"A-ako nga senyorito,” nanghinayang niyang tugon at binawi ang kanyang kamay mula kay Dmitri. "Ihahanda ko na ang inyong pampaligo," saad niya at tumayo. 

Iniwan niya sa balcony si Dmitri at nagtungo sa banyo upang ihanda ang tubig sa bathtub, katulad ng bilin sa kanya ng senyora, siniguro ni Ligaya na katamtaman lamang ang init ng tubig, at habang pinaaagos niya ang tubig sa tub ay inihanda na niya ang gagamitin ng binata sa pagligo at ang pamalit nitong damit. Pagkatapos ihanda ang lahat, binalikan niya si Dmitri sa balcony at naabutan ito ni Ligaya na pinagpupunit ang mga pahina ng hawak nitong libro.

"Senyorito!" Nagmadali si Ligaya na lapitan ito, agad niyang hinuli ang mga kamay ni Dmitri upang pigilan sa ginagawa. "Huminahon kayo, Senyorito," pagpapakalma niya at tumigil naman ito. “Ano po ba ang problema?” 

Tumingala si Dmitri at tumitig sa mukha ni Ligaya. Ngayon lang niya nakilala ang babaeng kaharap at sigurado siya na hindi pa sila nito nagkikita, ngunit bakit pakiramdam niya at matagal na niyang kilala si Ligaya. Sa kagustuhan niyang makaalala, maintindihan kung bakit familiar sa kanya ang babae, bigla na lang sumakit ang kanyang ulo.

“Gusto ko nang maligo,” saad ni Dmitri at binawi ang mga kamay niyang hawak ni Ligaya.

Tinitigan ni Ligaya ang binata. Mukhang may gumugulo sa isip nito ngunit hindi lang nito masabi sa kanya. Hindi nakatakas sa kanya ang naguguluhan nitong mga mata. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya. Ano man ang gumugulo sa isip nito'y magkaroon sana ito ng kalinawan ng isip. 

"Masusunod po,"  tugon ni Ligaya at tinulak ang wheelchair nito papasok ng bahay patungong bathroom. 

Sa bathroom, tutulungan na sana ni Ligaya na maghubad ng kasuotan si Dmitri nang hawakan ng binata ang kamay niya para pigilan.

"You don't have to undress me."

"Pero senyorito—"

"Kaya ko na ang sarili ko, maari ka ng umalis," taboy nito sa kanya.

Nag-alangan si Ligaya, ngunit nang makitang seryoso ang binata, hindi na siya namilit pa at iniwan na lamang itong mag-isa sa bathroom. Pabor din naman sa kanya dahil 'di na siya mahihirapan pa. Hindi rin naman siya handa na makita muli ang hubad nitong katawan. Baka bigla pang bumalik sa kanya ang mga nangyari sa kanila nang gabi ng mixer. Hindi iyong masamang alala para sa kanya, pero sa sitwasyon nila ngayon ni Dmitri, hindi angkop para sa kanya na alalahanin iyon, pasyente niya ito.

Habang naliligo si Dmitri sa loob ng bathroom, naglinis naman si Ligaya ng study table ng binata. Sobrang kalat kasi, ang daming libro na hindi nakasalansan ng maayos at mga gamit na hindi naman dapat naroon sa lamesa.

"Ang burara naman sa gamit ng amo kong ito," bulong ni Ligaya sa sarili. Napahinto siya sa ginagawa nang may makitang nakataob na picture frame at nang kunin niya iyon ay nakita niya ang larawan ng mas batang Dmitri at ng isang napakagandang babae. Tinitigan ni Ligaya ang larawan, sa tantsa niya ay high school lamang ang binata ng kunan ng larawan. At sino naman kaya ang babae sa larawan, kapamilya nito? 

"Ligaya!" 

Pagtawag ni Dmitri sa loob ng bathroom ang nakapukaw sa atensyon ni Ligaya. Dali-dali niyang ibinaba ang picture frame at mabilis na nagtungo sa bathroom, naabutan niya ang binata na nakaupo sa bathtub.

"B-bakit, senyorito?" utal niyang tanong at nag-iwas ng tingin dahil hubad itong na nakaupo sa loob ng bathtub.

“Scrub my back.”

Napalunok ng malaki si Ligaya sa narinig. “S-sige po...”

Marahas ang kabog ng d*bdib ni Ligaya na lumapit sa bathtub, napadasal na lang siya ng tahimik at pilit na iniwas ang mga mata na mapatingin sa lower body ni Dmitri. Kinuha niya ang loofah at body wash nang hindi inaalis ang tingin niya sa likod ni Dmitri, pagkatapos ay pumyesto siya sa likod ng binata, naupo siya sa gilid ng bathtub at maingat na kinuskos ang likod nito.

"Scrub this part too—"

"Ay, kamote!" Nabitawan ni Ligaya ang hawak na loofah. Nagulat siya nang abutin ni Dmitri ang kamay niya nang may ituro itong parte sa likod nito.

"Can you do your job correctly?"

"S-sorry, senyorito. Nagulat lang kasi ako," paumanhin ni Ligaya at hinanap ang nahulog niyang loofah. Nanlaki ang mata niya nang makita iyong palutang-lutang sa tubig ng bathtub. Napalunok siya ng malaki pagkatapos makita ang bagay sa ilalim ng tubig, medyo blurry dahil sa mga bula at malikot na tubig pero alam niya kung ano iyon.

"What are you doing?" Kunot ang noong tinulak ni Dmitri ang kamay niya.

"Kukunin ko lang ang loofah—"

"Hindi ba't masyado ka yatang agresibo."

"A-ano?" Umawang ang labi ni Ligaya.

"Are you trying to seduce me?"

"Ano! Hindi, ah!" Tumayo siya at hinuli ang loofah sa tubig. Poker face na hinarap ni Ligaya ang binata. "Senyorito, ginagawa ko lang ang trabaho ko. Wala akong balak na akitin kayo o kung ano man. Excuse me lang, pero hindi ko kayo type!" anya bago mulig naupo sa likod ng binata at sinabon ang likod nito.

Hindi nakasagot si Dmitri, 'di niya inasahan ang naging tugon ng dalaga. Ang buong akala niya ay ma-iintimida ito, mukha yatang mald*ta ang bagong caregiver niya.

"May boyfriend ka na ba?"

Natigilan si Ligaya, nagdikit ang kilay niya sa tanong ng binata. Guni-guni lang ba niya o talagang tinanong nito kung may nobyo siya? "Tinatanong niyo ba kung single ako?" naninigurado na tanong ni Ligaya.

Tumango naman si Dmitri bilang tugon.

"Bakit niyo naman gustong malaman?" Ang akala niya ay may depression ito at laging tulala. Bakit tila ang daldal naman yata nito ngayon?

"Kung ganun may boyfriend ka na nga?"

"B-bakit niyo nga gustong malaman?"

"Makakaalis ka na," sa halip ay saad ng binata at inilahad ang kamay. Nakasimangot at napipilitan na ipinatong ni Ligaya ang loofah sa nakalahad na kamay ni Dmitri. Tumayo siya at tinungo ang pinto ng bathroom.

"Close the door," bilin ng binata kaya lalo siya sumimangot.

Hindi na muling tinawag pa ng binata si Ligaya, pagkatapos maligo ay nagkulong ito sa kwarto at hapon na ng lumabas para tumambay sa pool area. Si Ligaya naman ay nakabantay lang kay Dmitri at ginagawa ang lahat ng mga utos nito sa kanya. Madilim na nang magkulong itong muli sa silid, habang si Ligaya naman ay tumulong kay Maria sa paghahanda ng hapunan sa kusina, tamang-tama naman na dumating na ang senyora nang maghain sila ng pagkain. Ngunit bago maghapunan ay pinatawag muna si Ligaya ng senyora sa silid nito para kausapin.

“Kumusta ang araw mo? Hindi ka naman ba pinahirapan ng anak ko?” interesadong tanong ng senyora habang nagtatanggal ng suot na mga alahas. Nakaupo ito sa harap ng tokador, nakatalikod mula kay Ligaya, reflection lang ng senyora ang nakikita niya.

“Hindi naman, Senyora. Buong araw lang naman kasing nagkulong sa silid niya ang senyorito. Sandali lang siyang tumambay sa pool area pagkatapos ay pumasok nang muli sa kanyang silid,” magalang na sagot ni Ligaya.

“Balita ko’y  nakikipag-usap siya sa’yo?”

“Ah, medyo naging madaldal lang ang senyorito kanina nang utusan niya akong kuskusin ang likod niya. Pero pagkatapos po ay hindi na niya ako muling kinausap.” Nakuyom ni Ligaya ang mga kamao. Naiinis pa rin siya sa tuwing naalala ang ginawa ni Dmitri sa kanya kanina. Pagkatapos kasi nitong palayasin siya sa bathroom ay pinalayas rin siya sa kwarto nito, at kahit anong gawin niya’y hindi siya kinakausap ng lalaki. Nagpapatawa na siya’t lahat ay wala pa rin itong reaksyon.

“What do you think of my son?” 

“Ho?” 

“Napakagwapo ni Dmitri, hindi ba?”

“Oo, naman senyora.” Kinamot ni Ligaya ang ulo. Ang awkward naman ng tanong ng senyora sa kanya. Wala naman duda na gwapo ang anak nito, pero kailangan ba talaga na itanong iyon sa kanya?

“Noong bata pa si Dmitri sobrang dami ng nagkakagusto sa kanya. Hindi ko na nga mabilang sa mga daliri ko kung ilang babae na ba ang umiyak sa harap ko dahil hindi pinapansin ng anak ko, gusto nilang tulungan ko silang mapalapit kay Dmitri,” imporma ng senyora at ngumiti sa kanya.

“G-ganun po ba? Nahirapan ho siguro kayo dahil sa kanila.” Hindi alam ni Ligaya kung paano niya tutugunan ang senyora. Bakit ba sinasabi nito sa kanya ang ganitong mga bagay? Hindi naman makakatulong sa trabaho niya ang mga impormasyong ito.

“Medyo suplado ang anak ko, pero sinisigurado ko sa iyong mabuti siyang tao.”

“Oo, naman po. Pero, senyora… Bakit niyo po sinasabi sa akin ang mga bagay na ito?” pranka na tanong ni Ligaya. Hindi kasi niya maintindihan ang gustong ipabatid ng senyora. Ayaw naman niyang mag-assume ng kung anu-ano at baka mapahiya lamang siya.

Humarap kay Ligaya ang senyora. 

“Sa totoo lang ay gusto kita, Ligaya. Unang kita ko palang sayo alam kong maasahan at isa kang responsableng babae.”

“Salamat po sa complement pero 'di ko pa rin kayo maintindihan, senyora. Pwede niyo naman akong deretsahin na. Ano po ba ang gusto niyong sabihin sa akin?”

“Seduce my son and marry him.”