ไลน์~~ไลน์
06.30 ฉันลืมตาขึ้นมาด้วยความงัวเงียใครไลน์มาแต่เช้าเนี่ยยย
ชลลี่ : ชะนีวันนี้พี่เค้านัดรวม7.30นะแกรีบมา
พิลิน : แกอยู่ไหนแล้วอะ ฉันพึ่งตื่น"
ชลลี่ : ลุกเดี๋ยวนี้เลยพิลินไปอาบน้ำแล้วรีบมาเร็ว พวกฉันรออยู่ที่เดิม
พิลิน : ค่ะ พ่ออออ
ชลลี่ : นังนี่เดี๋ยวตบปาก คุณแม่ย่ะคุณแม่
ตอบไลน์ชลลี่เสร็จฉันก็ต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวมามหาลัยให้ทันเวลา07.30แค่แต่งหน้าก็เกือบชั่วโมงละจะทันไหมวะเนี่ยข้าวก็ยังไม่ได้กิน 07.20 ฉันถึงม.พอดี จริงๆถึงตังแต่10นาทีที่แล้วละแต่มัววนหาที่จอดรถ จอดรถเสร็จฉันก็รีบเดินเพื่อที่จะไปสมทบกับเพื่อนๆหน้าคณะ ระหว่างทางก็มีเสียงหวีด เสียงแซวมาบ้างแต่ฉันไม่ถื่อสาเพราะชินซะละ5555
"ทางนี้พิลิน"นินิวโบกมือเรียก
"เกือบมาไม่ทันแหนะแกหาที่จอดรถยากมาก"ฉันบ่น
"ก็บอกแล้วให้มาเช้าๆจะได้มีที่จอด"ชมพูเสริม
"อยากให้มาเช้าก็ไปรับสิคะคุณหนูชมพู"ฉันพูดประชดก็ใครจะไปสบายเหมือนคุณหนูชมพูละมีคนรับส่ง
เวลา7.30ปุ๊ปเรียกรวมปั๊ป พวกเรานั่งรวมกันอยู่ซักพักก็มีพี่ผู้หญิงเข้ามาแจ้งกำหนดการต่างๆแต่จริงๆวันนี้พวกเรามีเรียนตอน9โมงไงเลยต้องมาเข้ากิจกรรมกันตอนเย็น(แล้วจะเรียกรวมตอนเช้าทำไมฟร่ะ:พิลิน)แต่จู่ๆก็มีพี่ว๊ากเดินเข้ามาวันนี้พี่บอสมาด้วยแหละกรี๊ดๆๆๆทำไมวันนี้พี่บอสหล่อจังเยยอ้ายย
"แกวันนี้พี่บอสออร่าพุ่งมากอ่ะ"อีตุ๊ดพูดขึ้น
"นั่นดิแก น่ารักจัง"ชมพูก็เป็นไปกับเขาด้วย
"นี่พิลินๆ ตาจะถลนออกมาจากเบ้าละ"ยัยเคทแซว
"ป่าวซะหน่อยใครมอง ไม่มี๊"เสียงสูง
"แหม..เสียงสูงเลยนะนางชะนี ทีวันนั้นละยอมให้เขากอดมาได้จนถึงคณะ"
"เห้ย..นี่พวกฉันพลาดอะไรไปปะเนี่ย"นินิวพูดพร้อมดึงหน้าฉันให้หันมาทางพวกมัน
"ไม่มีไรหรอกแก เดี๋ยวค่อยเล่าละกัน" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง ไม่ใช่ไม่อยากเล่าแต่มันยังไม่มีอะไรชัดเจน รอชัดเจนกว่านี้ก่อนละกันเนอะ
"ทุกคนก้มหน้าลงไป ผมบอกให้ก้มหน้า"พี่บอสตะโกนเสียงดังพร้อมทำหน้านิ่งพี่บอสกวาดสายตามองจนมาถึงฉันฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะเขายิ้มน้อยให้ฉันด้วยอะแก อ้ายยยยยย
"เมื่อวานนี้ทุกคนก็ได้โค้ชรหัสกันไปแล้วเริ่มหาหรือยังครับ ผมได้ข่าวมาจากพวกรุ่นพี่ว่าไม่มีน้องเข้าหาเลยมันหมายความว่ายังไง พวกคุณจะไม่เอาใช่ไหมเกียร์อะจริงๆได้โค้ชไปเมื่อวานพวกคุณต้องเร่งหาแล้ว หาเจอก็ใช่ว่าจะจบคุณยังต้องทำยังไงก็ได้ให้พี่คนนั้นรับคุณเข้าสายรหัสอีกถ้าพวกคุณยังไม่รีบผมบอกเลยว่ามันไม่ทันแน่นอน หวังว่าวันพรุ่งนี้ผมจะไม่ได้รับข่าวแบบนี้อีก"พี่บอสพูดจบก็เดินออกไปเลย
@คลาสเรียน
"ใครจะไปหาเจอว่ะเป็นMCเอวบางๆพูดละเครียด"ชลลี่บ่าพร้อมทำหน้าเซ็ง
"เอาหน่าแกเดี๋ยวคงเจอเองแหละ"ฉันพูดให้กำลังใจเพื่อนเพราะของตัวเองก็ดูจะไร้หนทางเต็มที
-ไลน์(เสียงไลน์)
บอสตัน : พิลินวันนี้เลิกซ้อมเชียร์แล้วรอพี่อยู่หน้าห้องนะมีเรื่องจะคุยด้วย
พิลิน : ใครคะ ?
บอสตัน : พี่บอสเอง
พิลิน : พี่บอสเอาไลน์ลินมาจากไหน
บอสตัน : หามาได้แล้วกัน วันนี้รอพี่ด้วยนะอย่าลืม
"คุยกับใครอะพิลิน"เคทถามขึ้น
"พี่บอสวะแก ไม่รู้เอาไลน์ฉันมาจากไหน" จริงๆถ้ามาขอดีดีก็ให้อยู่แล้ว
"เอามาจากฉันเองแหละ ก็วันนั้นอยู่ๆพี่บอสก็มาถามฉันก็เลยให้ไป แกไม่โกรธฉันใช่มะ"อ๋อที่แท้ก็เป็นยัยชมพูนี่เองจริงๆต้องขอบคุณเพื่อนนะเนี่ย 55555
@หน้าห้องเชียร์ เวลา 17.30 น.
"ให้พวกฉันรอเป็นเพื่อนไหมแก" นินิวถามขึ้นเพราะนี่ก็เย็นมากแล้วแต่ยังไม่เห็นพี่บอสเลยตั้งแต่ในห้องเชียร์
"ไม่เป็นไรอะพวกแกไปเหอะเดี๋ยวฉันไลน์ถามพี่เขาเอง"ฉันไม่อยากให้เพื่อนต้องมารอเพราะพี่บอสอยู่ไหนก็ไม่รู้
"แน่ใจนะแกว่าไม่ให้พวกฉันรอเป็นเพ่ื่อน"ชลลี่ถามด้วยความห่วงใย
"แน่ใจ นี่ไงพี่บอสไลน์มาละว่ากำลังจะถึงพวกแกไปเหอะนี่ก็เย็นมากละ"ฉันรีบบอกเพื่อนเพราะว่าพี่บอสไลน์มาบอกว่าประชุมเสร็จแล้วกำลังจะมาฉันเลยให้เพื่อนๆกลับเลยเพราะถึงจะมีรถขับกันทุกคนแต่บ้านของแต่ละคนนี่ก็ไม่ใช่ใกล้ๆ
"ไปนะแก"ชมพู
"พรุ่งนี้เจอกัน"นินิว
"ดูแลตัวเองด้วย"นับวันชลลี่ก็ยิ่งเหมือนพ่อฉันเข้าไปทุกๆทีละ 5555
"ป้องกันด้วยนะแกฉันไปละ555"ยัยเคทพูดอะไรก็ไม่รู้บ้า ใครจะยอมง่ายๆยังรู้จักกันได้ไม่กี่วันเอง
และเพื่อนฉันก็เดินจากไปแต่พี่บอสก็ยังไม่มาอยู่ดีแต่ก็ไม่รู้ทำไมฉันจะต้องมารอพี่เค้าด้วยเนี่ยพึ่งจะรู้จักกันได้ไม่กี่วันเอง
"รอนานไหม"พี่บอสวิ่งมาจากไหนก็ไม่รู้มาถึงก็มายืนหอบอยู่ข้างฉันเนี่ย
"นานมากว่าแต่พี่บอสมีอะไรจะคุยกับลินคะ"ฉันรีบถามเพราะนี่ก็ใกล้จะมืดละเดี๋ยวหารถกลับคอนโดยาก
"จริงๆก็ไม่มีไรหรอกแค่อยากเห็นหน้า ว่าแต่ขาเป็นไงบ้างหายยัง"อยู่พี่บอสก็ก้มลงมาจับข้อเท้าฉัน
"หายแล้วๆเรียกมาแค่นี้หรอ ให้ลินรอตั้งนานจริงๆถามในไลน์ก็ได้ปะ"ฉันทำเสียงเข้มแก้เขิน -//-
"เย็นแล้วอะวันนี้พี่ยังไม่ได้กินข้าวเลยประชุมทั้งวันพาไปกินข้าวหน่อยสิ"พี่บอสอ้อน
"พี่ก็ไปกับเพื่อนพี่สิ"
"ป่านนี้มันกลับกันหมดแล้วพี่รีบมาหาลินเนี่ย นะคับไปกินข้าวกับพี่นะพี่เลี้ยงเอง"พี่บอสอ้อนสุดฤทธิ์
"อะๆก็ได้ๆ ไปกินที่ไหนละ"ฉันทำเป็นพูดไปงั้นๆแต่ในใจนี่ตกลงตั้งแต่พี่บอสชวนคำแรกละ
"งั้นไปกินที่ผับพี่ละกันนะ พี่จะได้แวะทำงานด้วยเลยแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งเราที่คอนโด โอเคปะ"พี่บอสสรุปเสร็จสรรพ
"เอางั้นก็ได้ค่ะ" อีนี่ก็ใจง่ายเกิ้น ว่าแต่พี่บอสมีผับด้วยอ่อแกเท่โครตเลยอ่าต้องอวดพวกนางชลลี่ซะห่อย
@ Boston Pub
กว่าเราจะมาถึงผับพี่บอสก็ปาเข้าไปเกือบ2ทุ่มละว่าจากที่ไม่หิวๆก็เริ่มจะหิวแล้วเนี่ยทำไมรถมันติดแบบนี้ แต่ก็แอบฟินนะนั่งอยู่บนรถกับพี่บอส2คนอะแก พี่บอสก็ชวนคุยตลอดทางมันจึงทำให้เรารู้สึกสนิทกันมากขึ้นจากที่ปลื้มพี่บอสมากอยู่แล้วยิ่งปลื้มหนักเข้าไปอีกคนอะไรมีเสน่โครตๆเลย พึ่งรู้ว่าการเป็นเจ้าของผับมันดีอย่างนี้นี่เองมีที่จอดรถส่วนตัวไม่ต้องหาที่จอกให้ยุ่งยากแต่เอ๊ะ ทำไมที่จอด4ช่องนี้มันชื่อแปลก บอสตัน กาย ซีโน่ พีท นี่มันชื่อเพื่อนพี่บอสนี่หน่าโครตเจ๋งอะมีที่จอดรถส่วนตัวกันทุกคนเลย พอพี่บอสจอดรถเข้าที่เรียบร้อยเราก็เดินเข้าไปด้านใน แต่เอ๊ะทำไมทุกคนถึงมองฉันด้วยสายตาแปลกๆระหว่างทางที่เราเดินมามีการ์ดชุดดำยืนอยู่ต่างๆทุกคนล้วนก้มหัวให้พี่บอส
"อยากกินอะไรสั่งเลยนะป๋าเลี้ยงเอง ป๋าขอไปทำงานแปปนึง"พี่บอสพูดจบก็เดินเข้าไปอีกห้องนึงซึ่งฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นห้องทำงาน
ตอนนี้ฉันเลยต้องนั่งอยู่คนเดียวระหว่างรออาหารมาส่งเลยถือโอกาศนี้เดินสำรวจรอบๆซะหน่อย ที่นั่มีทั้งหมด4ชั้นตอนนี้ฉันอยู่ชั้นที่3เป็นเหมือนโซนส่วนตัวสำหรับเจ้าของผับเพราะชั้นนี้ไม่มีคนเดินพลุกพล่านเหมือน2ชั้นที่ผ่านมามุมที่ฉันยืนอยู่สามารถมองลงไปยังด้านล่างได้เห็นหมดทุกส่วนของผับเลยก็ว่าได้ว่าแล้วก็ส่งรูปไปอวดเพื่อนในแก๊งค์หน่อยดีกว่า
พิลิน : Boston Pub มากับเจ้าของผับมันก็จะฟินๆหน่อยอะแก
เคท : นี่อย่าบอกนะว่าของพี่บอสอะ
นินิว : เห้ย ! พิลินไม่ชวนเลยนะ
ชมพู : อิจมากค่ะคุณขา
ชลลี่ : ผับในฝันของฉัน มารับฉันเดี๋ยวนี้เลยนะพิลิน
พิลิน : ใจเย็นๆพวกแกฉันแค่มากินข้าว วันหลังค่อยมาด้วยกันเนอะ
และฉันก็คุยกับเพื่อนต่ออีกซักพักพี่บอสก็เดินมาตามฉันไปกินข้าว พี่บอสเอาใจฉันทุกอย่างตักนู่นตักนี่ให้ฉันเอาจริงๆจะมีซักกี่คนที่จะได้เห็นมุมนี้ของพี่ว๊าก หมดกันพี่ว๊ากสายโหดของฉัน
"ป่ะพิลินพี่ทำงานเสร็จละกลับบ้านกันดีกว่า"พี่บอสพูดขึ้นพร้อมเดินมาจับมือฉันให้ลุกขึ้น
"พิลินเดินเองได้" ฉันพูดขึ้นจริงๆก็พูดไปงั้นแหละกลัวพี่เค้าหาว่าใจง่าย 555
"จับมือพี่ใว้นี่แหละดีแล้ว ข้างล่างคนเยอะ"พี่บอสพูดจบก็เดินนำหน้าออกไปทันที
@คอนโดพิลิน เวลา 23.05 นาที
"ถึงแล้วคับ" พี่บอสขับรถมาถึงแล้วพูดขึ้น
"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"ฉันยิ้มหวานให้พี่บอส
"ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง"พี่บอสถาม
"9โมงค่ะ ถามทำไม"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มารับนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ พิลินเกรงใจ"
"พี่จะมาลินห้ามพี่ไม่ได้หรอก ขึ้นห้องได้แล้วคะพรุ่งนี้เจอกัน"อร้าย-//-พี่บอสพูดคะน่ารักจางงง
"ก็ได้ค่ะ พี่บอสถึงคอนโดแล้วไลน์มาบอกลินด้วยนะ ฝันดีค่ะ"
"ฝันดีคับ"
แล้วฉันก็ยืนมองจนรถของพี่บอสลับตาไป นี่คือพี่เขาชอบฉันป่าวว่ะ อร้ายยย-//-ฉันจะทำหน้ายังไงดีนะบางทีก็รู้สึกทำตัวไม่ถูก หรือฉันจะชอบพี่บอสเข้าให้แล้ว นี่แค่รู้จักกันยังไม่ทันถึง3วันเลยนะ ตายๆพิลินเอ้ย
@คอนโดพิลิน 07.30 นาทีLINE (เสียงไลน์)บอสตัน : พิลินคับพี่ถึงแล้วนะ รออยู่ข้างล่างพิลิน : ห๊ะ!! พี่ถึงแล้วหรอลินพึ่งตื่นเองอ่าาบอสตัน : งั้นรีบไปอาบน้ำเลยพี่จะรออยู่ข้างล่างเนี่ยแหละพิลิน : พี่ไปมหาลัยก่อนเลยก็ได้ เดี๋ยวลินไปเองลินอาบน้ำคงอีกนานพี่รอแย่เลยบอสตัน : ไม่เป็นไรคับ พี่รอได้ลินรีบไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวสายกันพอดีพิลิน : งั้นพี่ขึ้นมารอบนห้องลินดีกว่า ลินอยู่ชั้น21 ห้อง 2109บอสตัน : จะดีหรอ พี่เป็นผู้ชายนะพิลิน : ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่รีบขึ้นมาเถอะลินจะได้ไปอาบน้ำอย่าพึ่งเข้าใจผิดกันนะฉันไม่ได้จะปล้ำพี่บอสนะเว้ย ก็คอนโดฉันอะส่วนใหญ่คนที่พักในนี้ก็อยู่มหาลัยเดียวกับฉันเกือบทั้งคอนโดจะให้พี่บอสนั่งอยู่ข้างล่างคนเดียวได้ยังไงละ เดี๋ยวก็มีคนเข้ามาคาบไปกินกันพอดี (ฉันยังไม่ได้กินเลย) ขนาดอยู่แค่ในมหาลัยก็แทบจะเปลื้องผ้าพี่บอสด้วยสายตากันอยู่ละ ไม่ได้ๆ พิลินหวง***** (Talk : บอสตัน) *****ตริ๊ง!!!!!!!!!!!! (เสียงออดหน้าห้องพิลิน)"มาแล้วค้าาาา"แกร๊กๆ พอประตูเปิดเท่านั้นแหละแม่เจ้าโว้ยอย่าบอกนะว่านี่คือชุดนอนของพิลินมันบางมากเลยนะแล้วกล้าดียังไงใส่ชุดนี้มาเปิดประตูเนี่ย ถ้าคนท
@มหาลัย AA เวลา 09.00 นาที*****(Talk : บอสตัน)*****"วันนี้เลิกเรียนกี่โมง"จากเหตุการณ์เมื่อเช้าจนตอนนี้ผมกับพิลินก็เดินทางมาถึงมหาลัยได้ทันเวลาพอดิบพอดี"สิบเอ็ดโมงครึ่ง ถามทำไม?""ป่าวคับ วันนี้พี่อาจจะไม่ได้มาหาเรานะงานยุ่งมากเลย ถ้าคิดถึงก็มาหาได้ที่ห้องชมรมเพราะพี่น่าจะอยู่ที่ห้องนั้นทั้งวัน" ผมพูดเผื่อใว้ ก็อยากให้น้องมันมาหาบ้างนิหว่า"คะ ลินไปเรียนแล้วนะเดี๋ยวสาย" น้องมันพูดจบก็เปิดประตูรถลงไปเลยทุกคนอาจจะยังคงสงสัยกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้มันก็เป็นอย่างที่ทุกคนรู้ๆแหละคับแต่ผมกับน้องยังไม่ได้มีอะไรกันนะคับถ้าน้องมันไม่ห้ามก็อาจจะมีแต่ก็นั่นแหละคับยังไงซักวันมันก็ต้องเกิดขึ้นแน่นอนก็ผมชอบน้องมันเข้าให้แล้วชอบมากด้วย ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง พอรู้ตัวอีกทีก็ชอบแล้วหึงมันไปซะหมดขนาดพี่ชายแท้ๆของน้องมันผมยังหึงเลย ไม่อยาก
@เช้าวันใหม่ตอนนี้ผมกำลังนอนมองหน้าเมียป้ายแดงของผมอยู่คับ เมียผมคงเพลียมากหลับเป็นตายเลยเมื่อคืนเธอทำให้ผมมีความสุขมากๆใช่ครับผมเป็นคนแรกของเธอ ผมนี่ดีใจสุดๆต่อไปนี้เธอจะคือผู้หญิงของผมคนเดียว เอ๊ะ++เมียผมเริ่มขยับตัวแล้วครับสงสัยจะตื่นละ"อืมม กี่โมงแล้วเนี่ย"ฉันลืมตาขึ้นมาในเช้าวันใหม่ทำไมมันปวดเมื่อยไปทั้งตัวแบบนี้เนี่ย ฉันทำท่าจะลุกขึ้นแต่ดันติดมือปลาหมึกของสามีหมาดๆกอดเอวเอาใว้อยู่นะสิ"พี่บอสตื่นได้แล้ว เลิกกอดลินได้แล้วลินจะไปเข้าห้องน้ำ"ฉันสะกิดให้พี่บอสตื่น"ลุกไหวหรอเราจะไปเข้าห้องน้ำอะ"พี่บอสถามเพราะจริงๆฉันก็รู้สึกปวดตรงน้องสาวหนึบๆ"ทำไมจะไม่ไหวลินไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย"ฉันตอบพี่บอสกลับไป พอพี่บอสยอมปล่อยฉันก็พยามยามก้าวขาลงจากเตียงแต่ยังไม่ทันที่จะก้าวไปไหนร่างของฉันก็พุบลงที่พื้นข้างเตียงทันที"โอ้ยยย!!""ลิน!เห็นไหมพี่บอกแล้วมาๆเดี๋ยวพี่อุ้มเราไปเอง จะไปห้องน้ำไช่ไหม""เสร็จแล้วก็ออกไปได้แล้วลินจะอาบน้ำ"ฉันรีบไล่พี่บอสออกไปทันที ก็ฉันเขินนี่หน่าถึงแม้จะมีอะไรกันแล้วก็เหอะ"ก็อาบไปสิเดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อน เรายิ่งเดินไม่ค่อยไหวอยู่ด้วย"พี่บอสพูดจบก็เดินอ้อมมาเปิดน้ำใส
@ห้องกิจกรรมคณะวิศวะ"เห้ยๆพี่บอสมาแล้วเว้ย" ไอ้กายทักทายผมเป็นคนแรก"เสือบอสจะถอดเล็บแล้วจริงๆหรอวะเนี่ย" ซีโน่พูดเสริม"หยุดเลยพวกมึงมาเตรียมตัวขึ้นว๊ากได้ล่ะ" ผมรีบตัดบทขี้เกียจฟังพวกมันแซวLINE Piilynพิลิน : พี่บอสอยู่ไหนบอสตัน : อยู่ที่ห้องกิจกรรมคะ ลินละอยู่ไหนพิลิน : อยู่ในห้องเชียร์ ไม่เห็นพี่บอสเข้ามาเลยหรือว่าแอบไปอยู่กับสาวที่ไหนห๊ะบอสตัน : กำลังจะไปแล้วครับเมีย ผัวเป็นว๊ากนะครับจะเข้าก่อนได้ไงพิลิน : แล้วไปอย่าให้ลินจับได้นะจะตัดให้เป็ดกินเลยคอยดูบอสตัน : ค้าบที่รัก เดี๋ยวอีกแบบนึงพี่ก็จะเข้าไปละคับพิลิน : เอ่อ..พี่บอสวันนี้ลินพาเพื่อนไปผับด้วยได้ไหมบอสตัน : มีอะไรมาแลกเปลี่ยนปะละพิลิน : งั้นคืนนี้เดี๋ยวลินออนท็อปให้1น้ำ โอเคไหมคะบอสตัน : ถือว่ารู้ใจ ตกลงครับเมียจ๋าจะพาไปกี่คนก็ได้เต็มที่เลยนะวันนี้ผมสบายใจละ ออนท็อป1น้ำสบายตัวแล้วโว้ยแต่อย่าหวังเลยว่าคนอย่างบอสตันจะหยุดแค่น้ำเดียวเมียจ๋าคิดผิด@ห้องเชียร์จริงๆวันนี้พวกเรากะว่าจะไม่รวมน้องกัน1วัน อยากให้น้องๆพักกันบ้างแต่ก็ดันมีเรื่องต้องมาชี้แจงจึงต้องรวมดังเช่นทุกวัน"ทุกคนเงียบ!!วันนี้พี่จะมาพูดถึงเรื่องการ
@ Boston Pubตอนนี้ฉันกับพี่บอสก็มาถึงผับเวลา2ทุ่มพอดีเป๊ะ แต่กว่าจะมาถึงผับฉันก็ต้องทนฟังคนขี้บ่นที่บ่นตลอดทางบ่นอยู่เรื่องเดียวก็เรื่องการแต่งตัวของฉันนี่แหละมีอย่างที่ไหนจะให้ฉันใส่เสื้อคอเต่ามาผับบ้าไปแล้วแต่คนอย่างพิลินซะอย่างไม่ยอมง่ายๆหรอก 55555"ลินใส่เสื้อก่อน"พี่บอสยื่นเสื้อแขนยาวมาให้ฉัน"ไม่เอาอะเดี๋ยวลินก็ต้องถอดอยู่ดี" ฉันปฏิเสธพร้อมรีบเดินมาที่ทางเข้าผับ"พิลิน..."พี่บอสพูดขึ้นอย่างหัวเสียแต่ก็ต้องรีบเดินมากอดเอวฉันเข้าไปในผับ และก็เป็นอย่างที่คิดเพราะพอฉันกับพี่บอสเดินพ้นประตูผับเข้ามาก็มีสายตามองมาที่ฉันกับพี่บอสจำนวนมากจนพี่บอสต้องรีบพาฉันเดินขึ้นลิฟขึ้นมาชั้น3"เห็นไหมพี่บอกแล้วว่าให้ใส่เสื้อคลุม ไอ้ผู้ชายข้างล่างมันมองเราจนจะเสร็จทางสายตากันอยู่ละ"พี่บอสพูดอย่างอารมณ์เสียก่อนที่จะกระแทกร่างลงที่เก้าอี้โต๊ะทำงาน"มองแล้วเขาทำอะไรลินได้ไหมละคะ" ฉันพูดขึ้นพร้อมเดินไปนั่งบนตักพี่บอส"ก็พี่ไม่อยากให้ใครมาใช้สายตาแบบนั้นกับลินนิ แล้วนัดเพื่อนใว้กี่โมงคะ"พี่บอสเอามือมากอดเอวฉันใว้"2ทุ่มคะนี่ก้ได้เวลาแล้วเดี๋ยวลินลงไปรับเพื่อนก่อนนะคะ"ฉันทำท่าจะลุกแต่พี่บอสกลับกอดเอวฉันแ
@คอนโด พิลิน เวลา 09.30 นาที"อืมมมม" ฉันตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่"ที่รักครับตื่นได้แล้ว" เฮ้อ!!มีคนกวนแต่เช้า"พี่บอสอย่าพึ่งกวน ลินขออีก10นาทีนะคะ" ฉันพูดทั้งที่ยังไม่ลืมตา"ไม่ได้ค่ะเดี๋ยวไปเรียนสายนะ" พี่บอสพูดไปก็หอมแก้มฉันไปด้วยจนฉันต้องยอมตื่น"ก็ได้ๆลินไปอาบน้ำละ" ฉันพูดพร้อมลุกจากเตียง"เร็วๆนะพี่ทำอาหารเช้าใว้ให้แล้ว" พี่บอสพูดจบก็เดินมาหอมแก้มฉันก่อนจะเดินออกจากห้องไปฉันใช้เวลาอาบน้ำประมาณครึ่งชั่วโมง พี่บอสเตรียมใว้ให้ทุกอย่างทั้งผสมน้ำในอ่างบีบยาสีฟันเตรียมชุดนักศึกษาเรียกได้ว่าทุกอย่างที่ฉันต้องทำในตอนเช้าพี่บอสทำให้ฉันหมดเลย"นาน" พี่บอสพูดหลังจากที่ฉันเดินออกมาจากห้องนอน"นี่ก็รีบที่สุดละ ไหนๆมีอะไรให้หนูกินบ้างหิวจะแย่"ฉันพูดพร้อมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามพี่บอส"ในตู้เย็นหนูมีของแค่นี้พี่เลยทำได้แค่ข้าวต้ม""จะกินได้ไหมเนี่ย" ฉันพูดพร้อมตักข้าวต้มเข้าปาก"เป็นไงอร่อยใช่ไหมล่าาา" พี่บอสทำหน้าภูมิใจ"ก็งั้นๆแล้ววันนี้พี่มีเรียนกี่โมง""วันนี้ไม่มีคับ เพราะพี่ต้องเข้าบริษัท""บริษัทอะไร ลินคิดว่าพี่ทำแค่ผับซะอีก" ฉันถามขึ้น"บริษัทของที่บ้านใว้วันหลังเดี๋ยวพี่พาเข้าไปด
ติ้งงงงงงง(เสียงลิฟ)ชั้นนี้คงเป็นชั้นของผู้บริหารทั้งหมดเพราะมันดูเงียบมากแล้วก็ไม่เห็นมีพนักงานเลยมีแต่ห้องแล้วก็ห้องจะมีก็แต่เลขาที่นั่งอยู่หน้าห้องเท่านั้น"ไปเที่ยวมาเป็นไงบ้างคะ" พี่บอสถามขึ้นหลังจากที่เราก้าวเข้ามาในห้องทำงานที่คิดว่าน่าจะเป็นของพี่บอส"ก็ดีค่ะ!!นี่ก็เย็นแล้วยังทำงานไม่เสร็จอีกหรอ"ฉันถามขึ้นเพราะเห็นเอกสารยังเต็มโต๊ะอยู่เลย"ก็พี่เข้าบริษัทแค่อาทิตย์ละวันนี่คะงานก็ต้องเยอะเป็นธรรมดาลินนั่งรอพี่ตรงนี้นะคะพี่ขอเวลาเคลียงานแปปนึงจะได้กลับบ้านกัน" พี่บอสเดินมาส่งฉันที่โซฟากลางห้องทำงานก๊อกๆ ๆ ๆ"เอกสารด่วนค่ะท่านประธาน"เลขาหน้าหมวยเดินเข้าไปหาพี่บอสที่โต๊ะทำงานพร้อมก้มลงทำท่าเปิดเอกสารก้มซะจนนมจะโดนแขนพี่บอสอยู่ละฉันพึ่งรู้อีกอย่างว่ายูนิฟอร์มของที่นี่มันจะต้องแหวกขนาดนี้คิดจะมาอ่อยผัวลินหรอข้ามศพฉันไปก่อนเถอะนางแมวขโมย"พี่บอสคะลินหิวน้ำ" ฉันเอ่ยบอกพี่บอส"คุณสางั้นผมขอน้ำส้มให้ลินแก้วนึงด้วยนะคับ"ยัยป้าเลขาหันหน้ามามองฉันตาขวาง"ได้ค่ะบอส" ยัยเลขาเอ่ยขึ้นพร้อมส่งยิ้มหวานไปให้พี่บอสหลังจากที่ยัยเลขาอออกจาห้องไปฉันเลยลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาพี่บอสที่โต๊ะทำงาน"ป
09.30 น. @มหาลัยจริงๆวันนี้ฉันไม่มีเรียนนะเนี่ยแต่ก็ต้องมาเพราะว่าวันนี้เป็นวันประกวดดาวคณะไงละน่าเบื่อชะมัดเลย :( แถมยังต้องมามหาลัยเองอีกเพราะอีพี่บอสก็ต้องรีบมาเตรียมงานแต่เช้าจะให้มาพร้อมพี่แกก็ไม่ไหวมันเช้ามากกLINE แก๊งค์นางฟ้าปี1ชลลี่ : วันนี้พวกฉันคงไปตอนประกวดกันเลยสู้ๆนะแกชมพู : สู้ๆนะแกเอาตำแหน่งมาให้ได้นินิว : ช่ายย!!!!!พวกฉันรอกินชาบูอยู่พิลิน : ชาบูอะไรของแกนินิว ??นินิว : เอ้า!นี่แกไม่รู้อ่อว่านางชลลี่บอกว่าถ้าเกิดแกได้เป็นดาวคณะมันจะพาพวกเราไปเลี้ยงชาบูพิลิน : ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ฉันไปแต่งตัวและบายยยยพอฉันเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ก็เจอเข้ากับพี่กายพอดี"พิลินอยู่นี่เองพี่เดินตามหาตั้งนาน" พี่กายทักขึ้น"พี่กายตามหาลินทำไมคะ"อิมเมท พี่กายวันนี้ **ขออนุญาติเจ้าของรูปด้วยคะ**"ก็นี่มันจะถึงเวลาแล้วพี่ยังไม่เห็นพิลินมาก็เลยออกมาตาม ไปรีบเข้าไปข้างในกัน"จากนั้นพี่กายก็เดินนำฉันเข้ามาที่ห้องแต่งตัวที่มันดูจะวุ่นวายมากกกกก"เอ้าน้องพิลินพึ่งมาหรอคะงั้นรอแปปนึงนะคะเดี๋ยวพี่เรียกช่างมาแต่งหน้าให้" อยู่ก็มีพี่สาวประเภทสองเดินมาพูดกับฉัน"พิลินมาถ่ายรูปกันดีกว่าจะส่งไป
(PIILYN)2 ปีต่อมา…และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันเรียนจบปริญญาตรี ฉันทำความฝันที่ตั้งไว้ตั้งแต่ก่อนมีลูกสำเร็จแล้ว ปริญญาใบแรกของฉันที่ตั้งใจจะให้พ่อกับแม่“ลูกของม๊าสวยที่สุดเลยลูก”ฉันใส่ชุดครุยแล้ววีดีโอคอลกับมาม๊าที่ตอนนี้ยังเดินทางกลับไทยไม่ได้ดู“ลินทำได้แล้วนะคะม๊า แต่มันอาจจะช้าไปซักหน่อย”“จะช้าหรือเร็วม๊ากับป๊าก็ภูมิใจในตัวหนู”คำพูดมาม๊าทำน้ำตาฉันไหลทั้ง ๆที่ฉันทำตัวไม่ดีเลยมีครอบครัวก่อนที่จะเรียนจบแต่เอาจริง ๆฉันก็ไม่เสียใจเลยนะเพราะเจ้าแสบทั้งสามกับพี่บอสคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตฉันถ้าไม่มีสี่คนนี้ฉันก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง“แต่งตัวเสร็จหรือยังครับ ถึงเวลาแล้วนะ”“ค่ะ”วันนี้เป็นวันรับจริงแต่ด้วยทางมหาลัยจำกัดคนทำให้เหลือแค่พี่บอสคนเดียวที่ไปกับฉันได้ ส่วนลูก ๆและคนอื่น ๆค่อยกลับมาถ่ายรูปพร้อมกันที่บ้าน(มหาลัย)“แก๊งค์นางฟ้าจบช้าแต่จบนะ”ชลลี่หมุนตัวไปมาวันนี้นางร่าเริงมาเพราะแฟนนางยังไม่ได้บินกลับเยอรมัน เรามากันเป็นคู่ ๆเพราะมหาลัยอนุญาตให้เข้ามาแค่นี้พิธีรับปริญญาเป็นไปด้วยความเรียบร้อยและรวดเร็ว ๆมาก ๆหลังจบงานเราเลยมาพักผ่อนกันที่ผับเดิม ไม่รู้ว่าตั้งแต่กลับมาเรียนฉัน
(PIILYN)@สนามบินสุวรรณภูมิ“ชลลี่!!ทำไมแกต้องลากฉันมาด้วย”ฉันกำลังจะออกจากบ้านเพื่อไปมหาลัยแต่นังชลลี่มาแอบอยู่หน้าบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้มาขวางหน้ารถดีที่ฉันเบรคทันไม่งั้นคงต้องพานังชลลี่ไปส่งที่วัดแทนจะมาที่สนามบิน“วินาทีแรกที่ฉันได้เจอกับแฟนมันต้องมีคนเก็บภาพให้ ซึ่งคนที่ฉันไว้ใจให้รับหน้าที่นี้ก็คือแก”ชลลี่ลากฉันมาถึงทางผู้โดยสารขาเข้าประเทศแล้วจัดแจงจุดที่จะให้ฉันยืนเพื่อรอเก็บภาพให้มันเรายืนรอกันซักพักแฟนของชลลี่ก็เดินออกมาแต่ด้วยความที่ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาจริง ๆเลยต้องเล็งอยู่นานเหมือนกันแต่สุดท้ายมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีโดยที่วันนี้ฉันก็ต้องโดดเรียนเพราะมัน สามีฉันยังไม่รู้เรื่องเลยนะเนี่ยเพราะเขาไปทำงานก่อนตั้งแต่เช้า(BOSSTAN PUB)ก๊อก ๆฉันเคาะประตูและโผล่หน้ามาให้พี่บอสเห็น เพราะการมาของฉันวันนี้พี่บอสยังไม่รู้“ทำงานอยู่หรอคะ”“ทำไมมาไม่บอก”ฉันเดินเข้ามาหาพี่บอสเขาดูไม่ตกใจที่เห็นฉันมา แต่ดูจะโกรธ ๆมากกว่าที่พึ่งมารู้หลังจากฉันมาอยู่ที่นี่แล้ว“ลิน..”ฉันไม่รู้จะแก้ตัวยังไงเพราะมันก็ผิดจริง ๆแต่ฉันไม่ผิดนะชลลี่ต่างหากที่ผิดมันวุ่นวายจนฉันลืมบอกพี่บอสไปเลย“เดี๋ยวนี้
(PIILYN IN BOSSTAN PUB)ฉันอยู่กับพี่บอสจนเลิกงานและตามมาต่อที่ผับ และด้วยความที่ฉันไม่ได้มาที่นี่นานแล้วยังใส่ชุดนักศึกษาเข้ามาอีก พนักงานบางคนที่ไม่รู้จักฉันรีบปรี่เข้ามาหา“สาวน้อยมาสมัครงานหรอครับ”“เอ่อ…”ฉันมองไปข้างหลังแต่พี่บอสยังไม่เดินตามเข้ามา ฉันเลยไม่รู้จะพูดยังไง จะเช็คเรตติ้งหรือจะบอกความจริงดี“ถ้ามาสมัครงานพี่ช่วยได้นะ พี่สนิทกับผู้จัดการพูดแค่คำเดียวเขาก็รับน้องเข้าทำงานแล้ว”ฉันยืนฟังนายคนนั้นพูดพึ่งรู้ว่าพี่บอสมีลูกน้องตลกๆแบบนี้ด้วย คลายเครียดดีเหมือนกัน ฉันแค่ใส่ชุดนักศึกษามองกันไม่ออกเลยหรอว่าฉันเป็นคุณแม่ลูกสามแล้วนะ“พี่ขอเบอร์ไว้หน่อยแล้วกันเผื่อน้องเหงาเราจะได้คุยกัน”นายคนนั้นยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน“ทำไมยังไม่ขึ้นไปข้างบน”ฉันกำลังจะรับโทรศัพท์มาจากนายคนนั้นแต่พี่บอสเดินมาพอดี พี่บอสเอามือคว้าเอวฉันแล้วดึงเข้าหาตัว“มีคนขอเบอร์ค่ะ”“ห๊ะ..!!”“ขะ ขอโทษครับบอสผมไม่รู้จริงๆว่านี่เป็นเด็กบอส”“พิลินไม่ใช่เด็กแต่พิลินเป็นเมียฉัน นายกำลังจีบเมียฉันงั้นหรอ!!”พี่บอสจ้องนายคนนั้นฉันรู้ว่าเขาไม่ได้จริงจังเลยไม่ได้ห้าม นายคนนี้ก็ตลกแค่เห็นฉันเดินเข้ามาก็พุ่งมาจีบเลย“ขึ
(PIILYN)หลังจากหยุดเรียนไปทำหน้าที่แม่เกือบๆสามปีวันนี้เป็นวันแรกที่ฉันได้กลับมาเรียนอีกครั้งพร้อมเพื่อนๆอีกสี่คนบอกตรงๆมันเหมือนได้กลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง ได้ใส่ชุดมหาลัยได้มีตารางเรียน ตื่นเต้นสุดๆ“ที่รักครับ ทำไมกระโปรงมันสั้นจังไม่มียาวกว่านี้แล้วหรอ”พี่บอสเตรียมตัวกำลังจะไปทำงานแต่พอเห็นชุดนักศึกษาที่ฉันใส่เขาก็เดินวนไปวนมา ดึงๆที่ปลายกระโปรงเหมือนจะให้มันงอกออกมายาวขึ้นอย่างนั้นแหละ“วันนี้มีประชุมเช้าไม่ใช่หรอคะ ทำไมไม่ไปซักทีเดี๋ยวสายนะ”ฉันเดินไปขยับเนคไทให้พี่บอส ตั้งแต่ได้เลื่อนขั้นเป็นประธานบริษัทพี่บอสก็เป็นคนตรงต่อเวลามากๆไม่ว่าจะมีประชุมเช้าขนาดไหน พี่บอสก็ไม่มีสาย ทั้ง ๆที่บางคืนงานที่ผับก็ลากยาวมาเกือบเช้า“เสื้อก็ตัวเล็ก พิลินมีลูกแล้วนะจะใส่เสื้อผ้าไซส์เดิมได้ยังไงดูสิ!! หายใจออกไหมเนี่ย”พี่บอสไม่ตอบคำถามแต่วิจารณ์ชุดที่ฉันใส่ต่อมันจะอะไรนักหนาฉันก็ใส่เหมือนนักศึกษาทั่วไปที่เขาเคยชอบมองนั่นแหละ พี่บอสดึงๆตรงหน้าอกแล้วพึมพำ งี่เง่าไม่ยอมให้ฉันออกจากห้องถ้ายังแก้ไขชุดนักศึกษาที่ทั้งรัดทั้งสั้นไม่ได้“ดึงยังไงมันก็ไม่ยาวไปกว่านี้แล้วค่ะ ไหนพี่บอสบอกจะให้อิสระกับลินไ
6 เดือนต่อมาฟู่ววววว !!! หลับกันซ่ะที ฉันเป่าลมออกจากปากด้วยความเหนื่อยล้าจากวันนั้นมาจนถึงตอนนี้ก็6เดือนกกว่าๆแล้วที่เด็กๆทั้งสามลืมตาขึ้นมาดูโลก ถามว่าเลี้ยงลูกเหนื่อยไหมอยากบอกว่าโครตเหนื่อยแล้วนี่ฉันดันมีทีเดียว3คนแต่ก็ยังโชคดีที่ฉันมีครอบครัว มีเพื่อนๆที่ดี ทุกคนมักจะแวะเวียนมาเยี่ยมหลานๆมาช่วยฉันเลี้ยงเกือบทุกวัน ดังเช่นวันนี้"จ๊ะเอ๋!! เด็กๆป้ามาแล้วจ้าา"ชลลี่เปิดประตูมาก็ตะโกนเสียงดัง!!!จนฉันต้องรีบวิ่งไปเอามืออุดปากมันใว้เพราะกลัวว่าเด็กๆจะตื่น"เบาๆสิเดี๋ยวก็ตื่นกันพอดี"ฉันเอ็ดชลลี่เพราะกว่าจะเอาเข้านอนได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย"ก็ฉันไม่รู้นี่หน่า"ชลลี่พูดเสียงเบาลงก่อนที่พวกเราจะเดินออกมาคุยกันข้างนอก"แล้วนี่ทำไมวันนี้มาแค่สองคนยัยเคทไปไหนอะ"ฉันถามถึงยัยเคทเพราะปกติยัยนี่จะต้องมาที่นี่ทุกวันเพราะติดพายุมากๆแต่วันนี้กลับไม่เห็น"ไปทำธุระแทนนินิวแต่คงจะตามมาเย็นๆ"ชลลี่พูดก่อนจะเดินเข้าไปหาอะไรกินในครัวเหมือนที่ทำทุกวันตอนนี้เราทั้ง5คนยังไม่ได้กลับไปเรียนเพราะฉันยังไม่ลงตัวในหลายๆเรื่องและเพื่อนๆทุกคนยังยืนยันว่าจะรอฉันแต่ฉันต้องกลับไปเรียนแน่นอนเพียงแต่ตอนนี้ฉันพึ่งรับพี่เ
7 เดือนต่อมาตอนนี้ฉันท้องได้ 39 Week อีกไม่นานเจ้า3กุมารก็จะได้ออกมาวิ่งเล่นนอกท้องแม่แล้วจะซนกันขนาดไหนน่ะฉันนั่งยิ้มอยู่คนเดียวระหว่างรอพี่บอสมารับออกไปข้างนอก ตอนนี้เราก็ยังใช้ชีวิตอยู่ที่เดิมคือคอนโดฉัน พี่บอสเคยพูดเรื่องซื้อบ้านอยู่หลายครั้งแต่ก็เงียบไปเพราะยุ่งๆกับเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องงาน"มาแล้วครับรอนานไหม"พี่บอสเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา"ไม่นานค่ะ วันนี้เราจะไปไหนกันหรอ"ฉันถามเพราะพี่บอสบอกแต่ว่าจะพาไปข้างนอกแต่ไม่ได้บอกว่าจะไปไหน"บอกตอนนี้ก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ"พี่บอสเดินมาประคองช่วยฉันลุกขึ้นจากโซฟาเพราะตอนนี้ท้องฉันใหญ่มากจะทำอะไรทีก็ลำบากไปหมดจากนั้นพี่บอสก็พาฉันขับรถมาทางบ้านพ่อแม่ของเขาฉันก็เลยคิดไปว่าคงมาหาป๊ากับม๊านั่นแหละเลยไม่ได้คิดอะไรก่อนจะหลับตาลง ไม่รู้ช่วงนี้เป็นอะไรฉันขี้เซาชะมัดหลับได้ทุกที่"พิลินตื่นๆถึงแล้วครับ"ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาแต่เอ๊ะ!!นี่มันบ้านใครเนี่ยไม่คุ้นเลย"ที่นี่ที่ไหนคะ??"พอตาฉันปรับสภาพกับแสงได้จึงหันไปถามคนข้างๆ"บ้านของเราไง"พี่บอสส่งยิ้มหวาน(เซอร์ไพรส์)!!!! ฉันหันไปตามเสียงที่ดังขึ้นบริเวณหน้ารถก็เห็นเพื่อนๆทั้งของฉันและของพี่บอสยืนอยู่"นี
(BOSSTAN)ผมพึ่งรู้ว่างานแต่งงานมันยุ่งยากขนาดนี้ เมื่อวานผมเข้าไปคุยกับมาม๊าว่าผมต้องทำอะไรบ้างมาม๊ายื่นเช็คลิสมาให้ผมสามหน้ากระดาษเอสี่โอ้แม่เจ้า!! มันเยอะมากจนผมไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนเลย ขนาดว่ามีบริษัทออแกไนท์เข้ามาช่วยแล้วนะ“เดี๋ยวๆไอ้บอส แกลากฉันมาทำไมฉันไม่ใช่เจ้าสาวของแกนะเว้ย!!”เฮียพอร์ชโวยวาย วันนี้ผมต้องเข้ามาเลือกแบบการ์ดแต่งงานที่ทางบริษัทออแกไนท์เอามาพรีเซนต์ในเมื่อเจ้าสาวมาไม่ได้ก็ต้องให้พี่ชายเจ้าสาวมาแทน“พิลินแพ้ท้องอยู่แค่คุยโทรศัพท์ยังเวียนหัวเลย เฮียก็ต้องมาช่วยผมตัดสินใจ”“แต่ฉันไม่ใช่เมียแกไง เมื่อกี้ตอนเดินเข้ามาพนักงานยิ้มกันหมดแล้วเขาคงคิดว่าเจ้าบ่าวคือฉันและเจ้าสาวคือแก”“เอาน่าเฮีย เดี๋ยวตอนแจ้งชื่อเขาก็รู้กันเองแหละ แบบนี้สวยไหมเฮีย พิลินน่าจะชอบนะ”ผมหยิบแบบการ์ดขึ้นมาถือให้เฮียช่วยตัดสินใจ เราเอาความชอบของพิลินเป็นหลักดีที่เฮียค่อนข้างรู้ใจน้องสาวและผมก็รู้ใจเมียตัวเอง เราเลือกแบบเดียวกันเป๊ะ!!“เสร็จแล้วงั้นฉันกลับแล้วนะ”“ยังเฮีย!! วันนี้เฮียต้องอยู่กับผมทั้งวัน เรายังต้องไปดูสถานที่ ไปลองชุดแต่งงานของผมและแวะไปเอาแบบชุดแต่งงานให้พิลิน”“โห่!! ทำไม
(บอสตัน)“พิลิน…!!!”ผมกำลังจะโดนพ่อตาพรากลูกพรากเมีย กว่าจะถึงวันแต่งงานผมไม่ขาดใจตายไปก่อนหรอ“ขับรถกลับดีๆนะคะ ถึงคอนโดแล้วไลน์บอกลินด้วย”“ไม่อยากกลับเลย”ผมนั่งคุกเข่าเอาหน้าแนบกับท้องพิลิน ตอนนี้ลินกำลังท้องอ่อนๆผมอยากดูแล“อดทนนะคะ ลินไม่อยากทำให้ท่านผิดหวังไปมากกว่านี้แล้วระหว่างนี้ก็ต้องทำตามที่ท่านบอกไปก่อน”“ครับ ลินอยู่ที่นี่ต้องดูแลตัวเองดีๆนะห้ามเดินขึ้นลงบันไดเด็ดขาด ให้ใช้ลิฟต์ได้อย่างเดียวแล้วก็ตอบไลน์พี่ด้วย ถ้าลินไม่ตอบพี่บุกมาที่นี่แน่ๆ”“ค่ะ..!! กลับดีๆนะคะอย่าขับรถเร็ว”พิลินกำชับ ผมกอดลูกและขึ้นกอดหอมพิลินกว่าจะตัดใจขึ้นรถมาได้ น้ำตาลูกผู้ชายอย่างผมเกือบไหลผมรีบโทรหาม๊า บอกว่าไม่ต้องไปหาฤกษ์ให้ยุ่งยากแล้วเพราะผมต้องการแต่งงานเร็วที่สุด ถ้าเป็นไปได้ผมอยากแต่งพรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำให้มันจบๆม๊า : ทำผิดก็ต้องยอมรับผิดพ่อของหนูพิลินทำแค่นี้ยังน้อยไป ส่วนฤกษ์ม๊าจะรีบหาให้เร็วที่สุดจะเริ่มต้นชีวิตคู่ทั้งที จะมั่วๆไม่ได้นะลูกรักม่าม๊าส่งข้อความตอบกลับมา แล้วฤกษ์ที่ม๊าจะไปหามันเมื่อไหร่ว่ะเนี่ยหวังว่าไม่ใช่อีกสามสี่เดือนนะ ไม่งั้นผมตายแน่ๆ(หลายวันต่อมา @บอสตันผับ)“ไอ้เช
@บ้าน บอสตัน“พิลินค่อยๆเดิน”พี่บอสรีบวิ่งมาประคอง“โอ๊ย!!พี่บอสลินเดินเองได้”ฉันพยายามสลัดมือพี่บอสออกแต่เหมือนยิ่งทำแบบนี้พี่แกจะยิ่งจับแน่นขึ้น“มากันแล้วหรอลูกมาๆพาน้องมานั่งข้างๆม๊า”ม๊าตบไปที่นั่งข้างๆที่ว่างอยู่“สวัสดีค่ะม๊า”ฉันยกมือขึ้นไหว้ตามธรรมเนียมไทย“เป็นไงบ้างหลานย่า”ม๊ายกมือขึ้นรับไหว้ก่อนจะเอามือมาลูบที่ท้องฉันเบาๆ“ไม่ต้องห่วงเลยม๊าบอสดูแลอย่างดี”พี่บอสยิ้มอย่างภูมิใจ“แล้วนี่บอสพาน้องไปฝากครรภ์หรือยัง”“ยังเลยครับว่าจะมาหาม๊าก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยไปครับ”จริงๆวันนี้ฉันว่าจะไปโรงพยาบาลกันแต่ม๊าดันให้มาหาที่บ้านซ่ะก่อน“แล้วนี่พ่อกับแม่ของพิลินรู้เรื่องหรือยังลูก”คำถามนี้ม๊าหันมาถามฉันๆได้แต่สายหน้าแทนคำตอบ“เรื่องนี้แหละครับที่บอสอยากมาปรึกษาม๊า”พี่บอสมีสีหน้าที่จริงจังขึ้น“ม๊าคุยกับป๊าแล้วว่าถึงยังไงเราก็จะต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้องม๊าจะไปสู่ขอพิลินกับคุณพ่อคุณแม่ตามประเพณีส่วนเรื่องเรียนพิลินก็ไม่ต้องกังวลเอาไว้คลอดแล้วค่อยกลับมาเรียนใหม่ก็ได้หรือพิลินคิดว่ายังไงลูก”ม๊าพูดเสร็จก็หันมาขอความคิดเห็น“พิลินแล้วแต่ม๊าเลยคะ”ฉันส่งยิ้มให้ม๊า“แต่ม๊ากับป๊าลินอยู่อเมริกานะครับจ