@ Boston Pub
ตอนนี้ฉันกับพี่บอสก็มาถึงผับเวลา2ทุ่มพอดีเป๊ะ แต่กว่าจะมาถึงผับฉันก็ต้องทนฟังคนขี้บ่นที่บ่นตลอดทางบ่นอยู่เรื่องเดียวก็เรื่องการแต่งตัวของฉันนี่แหละมีอย่างที่ไหนจะให้ฉันใส่เสื้อคอเต่ามาผับบ้าไปแล้วแต่คนอย่างพิลินซะอย่างไม่ยอมง่ายๆหรอก 55555
"ลินใส่เสื้อก่อน"พี่บอสยื่นเสื้อแขนยาวมาให้ฉัน
"ไม่เอาอะเดี๋ยวลินก็ต้องถอดอยู่ดี" ฉันปฏิเสธพร้อมรีบเดินมาที่ทางเข้าผับ
"พิลิน..."พี่บอสพูดขึ้นอย่างหัวเสียแต่ก็ต้องรีบเดินมากอดเอวฉันเข้าไปในผับ และก็เป็นอย่างที่คิดเพราะพอฉันกับพี่บอสเดินพ้นประตูผับเข้ามาก็มีสายตามองมาที่ฉันกับพี่บอสจำนวนมากจนพี่บอสต้องรีบพาฉันเดินขึ้นลิฟขึ้นมาชั้น3
"เห็นไหมพี่บอกแล้วว่าให้ใส่เสื้อคลุม ไอ้ผู้ชายข้างล่างมันมองเราจนจะเสร็จทางสายตากันอยู่ละ"พี่บอสพูดอย่างอารมณ์เสียก่อนที่จะกระแทกร่างลงที่เก้าอี้โต๊ะทำงาน
"มองแล้วเขาทำอะไรลินได้ไหมละคะ" ฉันพูดขึ้นพร้อมเดินไปนั่งบนตักพี่บอส
"ก็พี่ไม่อยากให้ใครมาใช้สายตาแบบนั้นกับลินนิ แล้วนัดเพื่อนใว้กี่โมงคะ"พี่บอสเอามือมากอดเอวฉันใว้
"2ทุ่มคะนี่ก้ได้เวลาแล้วเดี๋ยวลินลงไปรับเพื่อนก่อนนะคะ"ฉันทำท่าจะลุกแต่พี่บอสกลับกอดเอวฉันแน่นขึ้น
"ไม่ต้องเลยคะเดี๋ยวพี่บอกให้การ์ดพาขึ้นมาดีกว่า"พี่บอสพูดจบก็ต่อสายโทรศัพท์สั่งงานทันที
"วันนี้เพื่อนพี่บอสไม่มากันหรอคะ"ฉันถามเพราะตั้งแต่เคยมาที่นี่ไม่เคยเจอเพื่อนพี่บอสเลย
"มาคะแต่เดี๋ยวลินพาเพื่อนไปนั่งที่ห้องเดินนะเดี๋ยวพี่เคลียร์งานก่อนเดี๋ยวเดินไปหาคะ"พี่บอสพูดจบก็จูบที่ไหล่ฉัน1ทีก่อนจะยอมปล่อยมือออกจากเอวฉัน เป็นจังหวะเดียวกับที่ฉันเดินออกมาเจอกับเพื่อนๆพอดี
"มาพอดีเลยพวกแกพี่บอสจัดห้องใว้ให้พวกเราละ" ฉันพูดขึ้นพร้อมกับเดินนำเพื่อนๆมาที่ห้องๆนึง
"โอ๊ยแกห้องนี้มุมดี๊ดี เห็นผู้เยอะมาก"นางชลลี่พูดพร้อมเดินสำรวจทั่วห้อง
"แล้วนินิวอะแกไม่มาหรอ" ฉันถามขึ้นเพราะทุกคนมาครบยกเว้นนินิว
"กำลังมามันบอกให้พวกเราขึ้นมาก่อนเลย" ชมพูตอบ
หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มสั่งอาหารตอนแรกเพื่อนๆฉันก็ไม่ค่อยกล้าสั่งแต่พอรู้ว่าพี่บอสจะเป็นเจ้ามือนี่ก็ไม่มีใครยั้งมือเลยจ้าเป็นไงละสามีฉันน่ารักใช่ม้าาา
(ตัดภาพมาที่หน้าผับ)
สวัสดีฉันนินิวเองเพื่อนพิลินวันนี้เรามีนัดกันที่ผับจริงๆฉันก็ไม่ได้อยากมาหรอกแค่เรียนก็เหนื่อยจะตายอยู่ละแต่ทำไงได้ละก็เพื่อนๆตัวดีของฉันนะสิบังคับให้มาทุกคนแต่ในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาทักทาย
อิมเมจ : นินิววันนี้ (ขออนุญาตเจ้าของรูปด้วยคะ)
"หวัดดีนินิวไม่คิดเลยนะว่าจะมาเจอนินิวที่นี่"ชายแปลกหน้าพูดขึ้นแต่เอ๊ะรู้จักชื่อฉันได้ไงเนี่ย
"เรารู้จักกันด้วยหรอ นิวไม่คุ้นหน้าเลย"ฉันพูดออกไปเพราะนึกชื่ิอไม่ออกจริงๆ
"เราเรียนมหาลัยเดียวกันไง เราชื่อฟินนะเราเรียนคณะบริหาร"ฟินพูดยิ้มๆ
"อ่อๆค่ะงั้นเราขอตัวก่อนนะ" ฉันพูดจบก็กำลังจะเดินออกมาแต่ฟินเรียกใว้ก่อน
"เดี๋ยวๆเราขอไลน์เธอหน่อยได้ไหม" ฟินพูดพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน
"ได้ๆสิ" ฉันยื่นมือออกไปรับโทรศัพ์พร้อมพิมพ์ไอดีไลน์ลงไปจากนั้นก็ส่งโทรศัพท์คืนให้ฟิน
"ขอบคุณครับ" ฟินยิ้มมาให้ฉันจะว่าไปนายนี่ก็หล่อไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย555
"ร่านนนน!!!!!!!" อยู่ก็มีคนเดินมาพูดข้างๆฉัน
"นี่นายว่าใครอะ" ฉันหันหน้าไปมองอย่างหาเรื่องเพราะนายนั่นจะว่าใครได้ถ้าไม่ใช่ฉันก็พอฟินเดินออกไปก็เหลือแค่ฉันกับนายคนนี้แค่2คน มองไปมองมาฉันนึกออกละนี่มันเพื่อนพี่บอสนี่หน่าถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อซีโน่
"พูดลอยๆใครอยากรับก็รับไปสิ" ซีโน่พูดลอยหน้าลอยตา
"ฉันไม่คุยกับนายละ" ฉันพูดจบก็ทำม่าจะเดินเข้าผับแต่ก็ถูกซีโน่ดึงแขนใว้
"เดี๋ยว!!!นี่ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะเธอจะมาเรียกฉันว่านายเฉยๆได้ยังไง"
"ก็นี่มันไม่ใช่ในมหาลัยก็ถือว่าเป็นคนเท่ากันและอีกอย่างชื่อนายฉันก็จำไม่ได้ด้วย"ฉันโกหกออกไป ทั้งที่ชื่อเขาฉันจำได้ขึ้นใจ
"งั้นคงต้องทบทวนความจำกันหน่อยแล้วมั้ง"ซีโน่พูดจบก็ดึงฉันเข้ามากอดแต่ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไรก็มีเสียงผู้หญิงด้านหลังดังขึ้น
"ซีโน่มาทำไรตรงนี้คะ" ผู้หญิงอกตูมๆเดินเข้ามาคล้องแขนซีโน่พูดขึ้น
"พอดีเจอน้องที่คณะเลยเข้ามาทักเฉยๆอะ" ซีโน่พูดขึ้นพร้อมยกมือขึ้นโอบไหล่ผู้หญิงคนนั้น หมันใส้ทำมาเป็นด่าเราว่าร่านตัวเองก็เหมือนกันแหละว่ะ
"งั้นหนูขอตัวเลยนะคะ" ฉันพูดจบก็เดินออกมาเลยโดยไม่รอคำตอบ
@ Boston Pub (ชั้น3)
"ป่านนี้แล้วทำไมนินิวยังไม่มาอีกว่ะ" ฉันดูนาฬิกาเสร็จแล้วก็หันมาถามเพื่อนๆเพราะนี่มัน3ทุ่มกว่าแล้ว
"มายังไงมันก็ต้องมา มาต้องมา~~"ชมพูพูดขึ้นตอนนี้สภาพนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยลืมตาได้ก็เก่งละ
"นินิวก็ยังไม่มานางชลลี่ก็ลงไปหาผู้หายไปเลย" ยัยเคทที่ดูสภาพจะดีที่สุดพูดขึ้น
"บ่นเป็นยายเลยฉันบอกว่าจะมาก็ต้องมาสิย่ะแต่อาจจะช้าหน่อย" นินิวพูดขึ้นพร้อนั่งลงข้างชมพูที่ตอนนี้ได้หลับไปแล้ว
"กว่าจะมาได้นะแก"
"ก็มาป่ะละ" นินิวพูดขึ้นพร้อมยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
"เป็นไงบ้างคับสาวๆตามสบายเลยนะอยากสั่งอะไรสั่งเลย"พี่บอสเดินมาเมื่อไหร่ไม่รู้รู้แต่ว่าตอนนี้มานั่งอยู่ข้างๆฉันแล้วมือนี่ก็ไม่เคยอยู่สุขเลยจริงๆ
"เพื่อนๆพี่มากันหรือยังคะ" ฉันหันหน้าไปถามพี่บอส
"มาแล้วคะนี่พี่ก็กำลังจะไปหาพวกมัน อยู่ห้องข้างๆเนี่ย"
"อย่าเมามากนะคะเดี๋ยวขับรถไม่ไหว" ฉันรีบบอกเพราะกลัวพี่บอสจะดื่มเยอะ
"ครับเมียงั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ ตามสบายนะสาวๆถ้ากลับไม่ไหวขึ้นไปนอนบนชั้น4ได้เลยนะ"พี่บอสพูดก่อนจะเดินออกไป
"ขอบคุณจาบเพ่บอสส" ชมพูลืมตาขึ้นมาขอบคุณพี่บอส
"ไหวไหมเนี่ยแกกลับบ้านไหมเดี๋ยวฉันไปส่ง"เคทพูดพร้อมจะประคองชมพูให้ลุกขึ้น
"ฉันยังไหวแกไปเต้นกันๆ"ชมพูพูดเสร็จก็หลับไปเลย
"งั้นเดี๋ยวฉันกลับก่อนนะแกต้องแวะไปส่งชมพูอีก"
"งั้นเดี๋ยวฉันกลับพร้อมเคทเลยดีกว่านางชลลี่คงไม่มาแล้วแหละ เจอกันที่มหาลัยนะแก"นินิวพูดขึ้นพร้อมรีบไปช่วยเคทประคองชมพู
"เออ เจอกันพรุ่งนี้ๆถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกด้วยนะพวกแก" ฉันเดินไปส่งเพื่อนที่หน้าห้องก่อนจะเดินไปหาพี่บอสอีกห้องนึงข้างกัน
ฉันเดินเข้ามาในห้องที่อยู่ซ้ายสุดของชั้นนี้ฉันเคยเข้ามาที่นี่แล้วครั้งนึง ในห้องนี้มีเพื่อนพี่อบสอยู่3คนคือพี่พีท พี่กาย พี่ซีโน่และก็ผู้หญิงชุดแดงที่ท่านั่งนี่แทบจะเอานมวางใว้บนแขนของพี่ซีโน่อยู่ละ
"ขออยู่ด้วยคนนะคะ" ฉันพูดขึ้นพร้อมนั่งข้างๆพี่บอส
"แล้วเพื่อนลินละ" จริงๆคำถามนี้น่าจะเป็นพี่บอสแต่ปล่าวเลยคะพี่ซีโน่ต่างหากที่ถาม
"กลับไปหมดแล้วคะพอดีชมพูเมามากเคทเลยไปส่งส่วนนินิวเห็นคุยไลน์กับใครก็ไม่รู้แล้วก็ขอกลับเลย"ฉันพูดตามที่เห็นเพราะก่อนออกไปนินิวพิมพ์โทรศัพท์คุยกับใครก็ไม่รู้แล้วก็ออกไปเลย
"พวกมึงวันนี้กูกลับก่อนนะลืมไปว่ามีธุระ"พี่เซโร่พูดจบก็ดึงมือผู้หญิงคนนั้นออก
"ซีโน่จะรีบไปไหนคะ แอนนาไปด้วยนะคะ"ผู้หญิงคนที่ชื่อแอนนาทำท่าจะลุกตาม
"วันนี้ผมมีธุระจริงๆเอาใว้วันหลังเราค่อยนัดเจอกันใหม่นะวันนี้ผมรีบ" พี่ซีโน่พูดจบก็รีบเดินออกไปเลย พอพี่ซีโน่ออกไปซักพักแอนนาก็เดินออกตามไปเพราะคงไม่รู้จะอยู่ต่อทำไม
"พี่บอส" ฉันสะกิดแขนพี่บอส
"คับ" พี่บอสหันหน้ามาคุยกับฉัน
"ง่วงอะ" ฉันพูดพร้อมเอาหน้าซบไหล่พี่บอส พี่บอสขยับตัวพิงกับโซฟาและดึงฉันเข้าไปกอดและก็หันไปคุยกับเพื่อนต่อถ้าฟังไม่ผิดน่าจะเป็นการรับน้องนอกสถานที่อะไรประมาณนี้ แต่ด้วยความที่ฉันเองก็ดื่มแอลกอฮอล์มาพอสมควรผสมกับกลิ่นตัวหอมๆของพี่บอส ทำเอามือฉันอยู่ไม่ค่อยสุก
"ลินคับพี่คุยงานกับเพื่อนอยู่" พี่บอสก้มหน้ามาพูดกับฉันแต่ใครจะสนละ
"ลินอยากกลับแล้วอ่าาา" ฉันเริ่มงอแง
"อย่าพึ่งงอแงเดี๋ยวพี่คุยเสร็จแล้วกลับเลยโอเคไหม" พี่บอสต่อรอง แต่นาทีนั้นฉันไม่ได้ฟังอะไรแล้วฉันยืดคอขึ้นไปขบที่ติ่งหูของพี่บอสเบาๆทำเอาพี่บอสที่ทำสีหน้าจริงจังงถึงกับสะดุ้ง
"พี่บอสลินไม่ไหวแล้วนะ" ฉันกระสิบที่ข้างหูพี่บอส จริงๆในห้องนี้ยังมีพี่กาย กับพี่พีทอยู่ก็จริงแต่พี่ทั้งสองคนนั้นก็เอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไม่ได้สนใจพวกฉันหรอกฉันเลยกล้าทำไง ไม่รู้ทำไมถึงได้มีความต้องการมากขนาดนี้
"พวกมึงเดี๋ยวเรื่องนี้เอาใว้ไปคุยพร้อมซีโน่เลยละกันวันนี้เดี๋ยวกูพาลินกลับบ้านก่อนเมามากละ"พี่บอสพูดจบก็จูงมือฉันออกมาทันที
*****(Talk : บอสตัน)*****
วันนี้ไม่รู้อะไรเข้าสิงเมียผมอยู่ก็มาอ้อน อ้อนไม่พอยั่วผมอีกต่างหากทั้งที่ลินไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนแต่ผมชอบนะทั้งที่ก็เคยมีผู้หญิงทำกับผมแบบนี้แต่มันก็ไม่น่ารักเท่าลินนี่หน่า ตอนนี้ผมก็เลยต้องรีบพาลินกลับคอนโดก่อน
@บนรถ
"พี่บอสสส"ลินเรียกชื่อผมด้วยเสียงเซ็กซี่ พร้อมวางมือบางลงบนเป้ากางเกงของผม
"คนดีพี่ขับรถก่อนนะคะ"ผมพูดออกไปก่อนที่ผมจะทนไม่ไหวตอนนี้อารมณ์ผมพุ่งมากตั้งแต่ในผับละ
"พี่บอสก็ขับไปสิคะ" ไอ้ตัวแสบพูดขึ้นพร้อมค่อยดึงชุดเดรสเกาะอกลงมาที่หน้าท้องแบนราบทำให้ตอนนี้หน้าอกของเธอเป็นอิสระเพราะลินโนบราโอ้แม่เจ้าทนไม่ไหวแล้วโว้ย ผมรีบเลี้ยวรถเข้าไปในซอยเปรี่ยว
"เลี้ยวเข้ามาทำไมคะ" ตัวแสบทำท่าอมนิ้วแล้วหันหน้ามาถาม
"เมียยั่วมากก็จะเอาเมียไงครับ"ผมไม่พูดปล่าวผมจับลินขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวผมทางฝั่งเบาะคนขับ กระโปร่งลินถูกร่นขึ้นมาอยู่ที่เอว ผมจึงรีบปลดกางเกงตัวเองลงไปอยู่ที่เข่าเนินสวาทบททับอยู่บนมังกรอยู่พักนึง พิลินพิงหลังที่พวงมาลัยรถด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน อกอวบผงาดรับมือชายหนุ่มอย่างเต็มใจ
"อ๊ะ....พี่บอสกลับเถอะ"พิลินหายใจอ่อนระทวย เมื่อผมบีบเคล้นทรวงอกของเธออีกมือก็ล้วงเข้าไปกระตุ้นที่ปุ่มเสียวที่ชุ่มฉ่ำของหญิงสาว แต่ดูเหมือนพิลินต้องการทำในที่ที่ถนัดกว่านี้
"กลับไปไหน"ผมเงยหน้าไปมองไอ้ตัวแสบที่เครื่องกำลังร้อนได้ที่
"ที่เตียงนอนไง....อ๊าาเร็วๆ"
"ตรงนี้ก็ได้พี่จะไม่ไหวแล้วอ้าา" ผมค่อยจับแท่งเนื้อที่แข็งโด่รูดขึ้นลงอยู่สองสามทีจากนั้นก็กดเอวพิลินลงให้นั่งทับควยของผม
"อู้ยย...อ่าา"พิลินคราง
"ลิน ยกตัวขึ้นแล้วกดเอวลงมาแรงๆสิคับเมียจ๋า"ลินค่อยจับไหล่ผมแล้วยกตัวขึ้น จากนั้นก็กดเอวลงมา ควยผมดิ้นไปมาในตัวเธอทำเอาลินครางออกมาเสียงดัง
"มัน..ลึก..มากเลยคะ อื้ออออ"
"กดลงมาแบบนั้น อื้อออ ดีมาก กดอีก กดแรง อ้าาาา" พิลินทำตามที่ผมบอกทำให้ตอนนี้รถสปอรต์คันหรูสั้นไปทั้นคัน
"ซี้ดดีเหลือเกิน ลินเมียพี่เก่งที่สุดเลย" ผมเอ่ยชมออกไป
"แบบนี้หรอคะ" ลินพูดพร้อมกับยกตัวขึ้นเล็กน้อยพร้อมควงเอววนเป็นวงกลม
"อ๊ะเมียจ๋าผัวเสียวควยจะไม่ไหวแล้วอ้าาา" ผมตอนนี้ผมเสียวมากจนจะถึงจุดสุดยอด
"อ้าาาผัวขาเมียจะไม่ไหวแล้ว อ่ะๆๆ"
"พร้อมกันนะครับที่รักผัวจะแตกแล้วๆ อ่าา ขอแตกในนะเมียจ๋า" ผมไม่รอฟังคำตอบจากพิลินเพราะตอนนี้ผมได้เสร็จในตัวเธอเป็นที่เรียบร้อบแล้ว หลังจากพักจนหายเหนื่อยผมก็ต้องรีบแต่งตัวให้ไอ้ตัวแสบที่ตอนนี้หลับไปแล้ว ได้เสร็จแล้วหลับกันดื้อๆแบบนี้เลยหรอ 555 เมียผมนี่น่ารักจริงๆรีบกลับคอนโดก่อนดีกว่าเพราะผมเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วสิ
@คอนโด พิลิน เวลา 09.30 นาที"อืมมมม" ฉันตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่"ที่รักครับตื่นได้แล้ว" เฮ้อ!!มีคนกวนแต่เช้า"พี่บอสอย่าพึ่งกวน ลินขออีก10นาทีนะคะ" ฉันพูดทั้งที่ยังไม่ลืมตา"ไม่ได้ค่ะเดี๋ยวไปเรียนสายนะ" พี่บอสพูดไปก็หอมแก้มฉันไปด้วยจนฉันต้องยอมตื่น"ก็ได้ๆลินไปอาบน้ำละ" ฉันพูดพร้อมลุกจากเตียง"เร็วๆนะพี่ทำอาหารเช้าใว้ให้แล้ว" พี่บอสพูดจบก็เดินมาหอมแก้มฉันก่อนจะเดินออกจากห้องไปฉันใช้เวลาอาบน้ำประมาณครึ่งชั่วโมง พี่บอสเตรียมใว้ให้ทุกอย่างทั้งผสมน้ำในอ่างบีบยาสีฟันเตรียมชุดนักศึกษาเรียกได้ว่าทุกอย่างที่ฉันต้องทำในตอนเช้าพี่บอสทำให้ฉันหมดเลย"นาน" พี่บอสพูดหลังจากที่ฉันเดินออกมาจากห้องนอน"นี่ก็รีบที่สุดละ ไหนๆมีอะไรให้หนูกินบ้างหิวจะแย่"ฉันพูดพร้อมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามพี่บอส"ในตู้เย็นหนูมีของแค่นี้พี่เลยทำได้แค่ข้าวต้ม""จะกินได้ไหมเนี่ย" ฉันพูดพร้อมตักข้าวต้มเข้าปาก"เป็นไงอร่อยใช่ไหมล่าาา" พี่บอสทำหน้าภูมิใจ"ก็งั้นๆแล้ววันนี้พี่มีเรียนกี่โมง""วันนี้ไม่มีคับ เพราะพี่ต้องเข้าบริษัท""บริษัทอะไร ลินคิดว่าพี่ทำแค่ผับซะอีก" ฉันถามขึ้น"บริษัทของที่บ้านใว้วันหลังเดี๋ยวพี่พาเข้าไปด
ติ้งงงงงงง(เสียงลิฟ)ชั้นนี้คงเป็นชั้นของผู้บริหารทั้งหมดเพราะมันดูเงียบมากแล้วก็ไม่เห็นมีพนักงานเลยมีแต่ห้องแล้วก็ห้องจะมีก็แต่เลขาที่นั่งอยู่หน้าห้องเท่านั้น"ไปเที่ยวมาเป็นไงบ้างคะ" พี่บอสถามขึ้นหลังจากที่เราก้าวเข้ามาในห้องทำงานที่คิดว่าน่าจะเป็นของพี่บอส"ก็ดีค่ะ!!นี่ก็เย็นแล้วยังทำงานไม่เสร็จอีกหรอ"ฉันถามขึ้นเพราะเห็นเอกสารยังเต็มโต๊ะอยู่เลย"ก็พี่เข้าบริษัทแค่อาทิตย์ละวันนี่คะงานก็ต้องเยอะเป็นธรรมดาลินนั่งรอพี่ตรงนี้นะคะพี่ขอเวลาเคลียงานแปปนึงจะได้กลับบ้านกัน" พี่บอสเดินมาส่งฉันที่โซฟากลางห้องทำงานก๊อกๆ ๆ ๆ"เอกสารด่วนค่ะท่านประธาน"เลขาหน้าหมวยเดินเข้าไปหาพี่บอสที่โต๊ะทำงานพร้อมก้มลงทำท่าเปิดเอกสารก้มซะจนนมจะโดนแขนพี่บอสอยู่ละฉันพึ่งรู้อีกอย่างว่ายูนิฟอร์มของที่นี่มันจะต้องแหวกขนาดนี้คิดจะมาอ่อยผัวลินหรอข้ามศพฉันไปก่อนเถอะนางแมวขโมย"พี่บอสคะลินหิวน้ำ" ฉันเอ่ยบอกพี่บอส"คุณสางั้นผมขอน้ำส้มให้ลินแก้วนึงด้วยนะคับ"ยัยป้าเลขาหันหน้ามามองฉันตาขวาง"ได้ค่ะบอส" ยัยเลขาเอ่ยขึ้นพร้อมส่งยิ้มหวานไปให้พี่บอสหลังจากที่ยัยเลขาอออกจาห้องไปฉันเลยลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาพี่บอสที่โต๊ะทำงาน"ป
09.30 น. @มหาลัยจริงๆวันนี้ฉันไม่มีเรียนนะเนี่ยแต่ก็ต้องมาเพราะว่าวันนี้เป็นวันประกวดดาวคณะไงละน่าเบื่อชะมัดเลย :( แถมยังต้องมามหาลัยเองอีกเพราะอีพี่บอสก็ต้องรีบมาเตรียมงานแต่เช้าจะให้มาพร้อมพี่แกก็ไม่ไหวมันเช้ามากกLINE แก๊งค์นางฟ้าปี1ชลลี่ : วันนี้พวกฉันคงไปตอนประกวดกันเลยสู้ๆนะแกชมพู : สู้ๆนะแกเอาตำแหน่งมาให้ได้นินิว : ช่ายย!!!!!พวกฉันรอกินชาบูอยู่พิลิน : ชาบูอะไรของแกนินิว ??นินิว : เอ้า!นี่แกไม่รู้อ่อว่านางชลลี่บอกว่าถ้าเกิดแกได้เป็นดาวคณะมันจะพาพวกเราไปเลี้ยงชาบูพิลิน : ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ฉันไปแต่งตัวและบายยยยพอฉันเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ก็เจอเข้ากับพี่กายพอดี"พิลินอยู่นี่เองพี่เดินตามหาตั้งนาน" พี่กายทักขึ้น"พี่กายตามหาลินทำไมคะ"อิมเมท พี่กายวันนี้ **ขออนุญาติเจ้าของรูปด้วยคะ**"ก็นี่มันจะถึงเวลาแล้วพี่ยังไม่เห็นพิลินมาก็เลยออกมาตาม ไปรีบเข้าไปข้างในกัน"จากนั้นพี่กายก็เดินนำฉันเข้ามาที่ห้องแต่งตัวที่มันดูจะวุ่นวายมากกกกก"เอ้าน้องพิลินพึ่งมาหรอคะงั้นรอแปปนึงนะคะเดี๋ยวพี่เรียกช่างมาแต่งหน้าให้" อยู่ก็มีพี่สาวประเภทสองเดินมาพูดกับฉัน"พิลินมาถ่ายรูปกันดีกว่าจะส่งไป
@คลาสเรียนวันนี้ฉันก็มาเรียนตามปกติมีเรียนแค่ช่วงเช้าแต่ก็ต้องรอเข้าห้องเชียร์ตอนเย็นอีกตามเคยน่าเบื่อชะมัด แต่ในความน่าเบื่อนี้ก็ยังคงพอมีความบันเทิงอยู่บ้างคือจริงๆวันนี้ไม่สิต้องพูดว่าคืนนี้พี่บอสจะจัดงานเลี้ยงฉลองให้กับดาวเดือนคณะคนล่าสุดที่ผับ มันจะต้องสนุกมากแน่ๆเลย"พิลินวันนี้พวกพี่ๆเค้านัดกี่โมงอะ"ชลลี่เดินมานั่งข้างๆฉันแล้วถามขึ้น"2ทุ่มแหละมั้ง"ฉันตอบกลับไปเพราะก็ไม่แน่ใจเหมือนกันตอนนี้อาจารย์ยังไม่เข้ามาสอนจึงทำให้ทั้งห้องตอนนี้วุ่นวายมากส่วนฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรนั่งเล่นโทรศัพท์เช็คเฟสเช็คไอจีอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนมาสะดุดอยู่ข่าวนึงที่ตอนนี้ทางเพจซุบซิบของทางมหาลัยกำลังให้ความสนใจมากเป็นพิเศษเป็นเรื่องของผู้หญิงคนนึงที่คงเป็นนักศึกษาที่ได้ไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศแต่กำลังจะกลับมาในเร็วๆนี้ซึ่งฉันเองก็ไม่เห็นว่ามันจะน่าสนใจตรงไหน"พวกแกรู้จักคนนี้ปะทำไมทุกคนดูตกใจมากเลยวะที่นางจะกลับมา"ฉันเปิดรูปผู้หญิงคนนั้นแลวส้งให้เพื่อนๆดูแนะนำตัวละครเพิ่มเติม : กีกี้ หญิงสาวที่เคยเป็นหนึ่งเดียวในใจของบอสตัน"ไม่รู้วะมึงแต่กูเห็นทางเพจของมหาลัยแชร์กันใหญ่เลยนะเว้ย"ชมพูพูดขึ้น"นางคงเ
จากวันที่ไปเลี้ยงฉลองจนวันนี้ก็เกือบสองอาทิตย์ได้ละฉันกับพี่บอสก็ยังคงเหมือนเดิมตัวติดกันตลอดตอนนี้ข่าวของผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มดังขึ้นเรื่่อยๆคงเพราะว่าพรุ่งนี้นางจะกลับมาแล้วมั้งฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องฮือฮากันขนาดนั้นแถมตอนนี้เวลาฉันเดินไปไหนก็ชอบมีคนหันมามองฉันแปลก"แกๆหน้าฉันมีอะไรติดป่าววะ"ฉันหันหน้ามาถามชมพูเพราะตอนนี้คนทั้งโรงอาหารแทบจะมองมาที่ฉันเป็นสายตาเดียว"ไม่มีนะแก"ชมพูตอบ"เออๆช่างมันเถอะไปหาชลลี่ดีกว่าฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้อะ"ฉันรีบเดินออกมาจากตรงนั้น@ลานกิจกรรม"พวกแกเมื่อกี้นี้ที่ฉันเดินไปซื้อน้ำกับพิลินมาอะมีแต่คนมองมันทั้งโรงอาหารเลยอะ"ชมพูพูดขึ้นหลังจากที่นั่งลงข้างๆเคท"ก็มันเป็นถึงดาวคณะมันจะแปลกตรงไหนว่ะที่คนจะมอง"นินิวที่พึงเดินมาถึงพูดขึ้น"แต่ฉันว่าสายตามันแปลกๆว่ะ....แต่ชั่งมันเหอ
@มหาลัยวันนี้ฉันมามหาลัยอย่างคนไร้วิญญาณ ฉันยังคิดไม่ตกเรื่องที่ผู้หญิงสองคนนั้นพูดถึงตัวจริงคนนั้นคือใคร??และจนป่านนี้ฉันก็ยังติดต่อพี่บอสไม่ได้เมื่อคืนบ้านก็ไม่ได้กลับมันเลยทำให้ฉันยิ่งเครียดเพราะฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไง"ชะนีทำไมตาบวมแบบนี้ไปทำอะไรมา"ทันทีที่ฉันเดินมาถึงโต๊ะที่กลุ่มเพื่อนฉันนั่งรออยู่ชลลี่ที่เห็นฉันเป็นคนแรกก็รีบตรงดิ่งมาที่ฉันพร้อมจับหน้าฉันส่ายไปมา"นั่นดิแกเมื่อวานยังไม่เป็นขนาดนี้เลย"ชมพูเสริม".........."ฉันไม่ได้ตอบเพื่อนแต่น้ำตาฉันมันไหลออกมา"พิลินแกเป็นอะไร"ชลลี่รีบดึงฉันเข้าไปกอดก่อนจะพามานั่งที่โต๊ะฉันนั่งร้องไห้อยู่ซักพักจึงตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆฟัง"เขาโกหกฉันอะแกแล้วนี่ยังหายไปอีกติดต่อก็ไม่ได้ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้วอะแก"และฉันก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง"แกจำผู้หญิงคนที่แกเอามาถามฉันได้ไหมลินว่าเขาคือใครทำไมทุกคนต่างให้ความสนใจ"นินิวที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้น"จำได้ทำไมหรอแก"ฉันถามกลับ"เพื่อนฉันที่อยู่คณะอักษรมันบอกว่าพี่คนเนี่ยเคยคบกับพี่บอสก่อนที่จะไปแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศ"พอนินิวพูดจบฉันนี่รู้สึกชาๆไม่อยากให้เป็นแบบที่ฉัรคิดมากทั้งคืน แฟนง
@มหาลัยวันนี้ฉันมาเช้ากว่าปกติตอนนี้ฉันเข้มแข็งขึ้นมากเพื่อนในแก้งค์ไม่ยอมให้ฉันอยู่ว่างเลยคอยทักไลน์หรือไม่ก็โทรมาคุยตลอดจนฉันหลับเช้านี้ก็เลยรีบตื่นมาให้พวกมันเห็นว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้วจริงๆ"ชื่อพิลินใช่ไหม"ฉันหันหน้าไปตามเสียงที่เรียก"พี่กีกี้"นี่ฉันคิดว่าจะไม่ยุ่งอะไรกับ2คนนี้แล้วนะจะมาเอาอะไรกับฉันอีกเนี่ย"ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย"พี่กีกี้ก็พาฉันเดินมาที่ข้างตึกเรียนซึ่งตอนนี้มันก็เช้ามากจึงไม่ค่อยมีคน"ว่าไงคะ"ฉันหันหน้าไปเผชิญหน้าแล้วถามขึ้น"เธอเป็นอะไรกับบอส"พี่กีกี้ยกมือขึ้นกอดอกแล้วถามขึ้น"แล้วเค้าบอกพี่ว่ายังไงละคะ"ฉันสงยิ้มบางๆไปให้พี่กีกี้"แกมันก็แค่ของเล่นค่าเวลารอฉันกลับมาไงล่ะ"พี่กีกี้ทำหน้าตาเหมือนตัวเองเหนือ
@มหาลัยวันนี้ฉันต้องเข้าไปรายงานตัวกับพี่ว๊ากในฐานะประธานรุ่นจะไหวไหมเนี่ยฉันไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยอยู่เฉยๆแบบเดิมก็ดีอยู่แล้ว ฉันเดินคิดอะไรมาเรื่อยเปื่อยจนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องชมรมตามที่นัดกันเอาใว้"สวัสดีค่ะพี่พีท พี่โน่"ฉันเดินเข้ามาในห้องก็เห็นพี่พีท กับพี่โน่นอนเล่นโทรศัพท์กันอยู่ที่โซฟา"ดีคับ"พี่โน่เงยหน้าขึ้นมาตอบก่อนจะก้มลงไปเล่นโทรศัพท์เหมือนเดิม"มาถึงนี่มีไรป่าว"แหมคิดว่าจะไม่มีใครถามซะละ"ลินเป็นประธานรุ่นปี1ค่ะเลยมารายงานตัวตามคำสั่ง""เห้ย!!จริงดิงั้นนั่งก่อนเลยเรื่องประธานรุ่นต้องรอคุยกับไอ้บอสมันอะ"พี่พีทพูดขึ้นก่อนจะรีบหาโต๊ะให้ฉันนั่ง"พี่พีทพูดมาเลยไม่ได้หรอคะพอดีลินมีเรียนตอนบ่าย""ไม่ได้หรอกรอแปปเดียว เดี๋ยวไอ้บอสก็มา"นั่นแหละเหตุผลที่ฉันไม่อยากรอ
(PIILYN)2 ปีต่อมา…และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันเรียนจบปริญญาตรี ฉันทำความฝันที่ตั้งไว้ตั้งแต่ก่อนมีลูกสำเร็จแล้ว ปริญญาใบแรกของฉันที่ตั้งใจจะให้พ่อกับแม่“ลูกของม๊าสวยที่สุดเลยลูก”ฉันใส่ชุดครุยแล้ววีดีโอคอลกับมาม๊าที่ตอนนี้ยังเดินทางกลับไทยไม่ได้ดู“ลินทำได้แล้วนะคะม๊า แต่มันอาจจะช้าไปซักหน่อย”“จะช้าหรือเร็วม๊ากับป๊าก็ภูมิใจในตัวหนู”คำพูดมาม๊าทำน้ำตาฉันไหลทั้ง ๆที่ฉันทำตัวไม่ดีเลยมีครอบครัวก่อนที่จะเรียนจบแต่เอาจริง ๆฉันก็ไม่เสียใจเลยนะเพราะเจ้าแสบทั้งสามกับพี่บอสคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตฉันถ้าไม่มีสี่คนนี้ฉันก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง“แต่งตัวเสร็จหรือยังครับ ถึงเวลาแล้วนะ”“ค่ะ”วันนี้เป็นวันรับจริงแต่ด้วยทางมหาลัยจำกัดคนทำให้เหลือแค่พี่บอสคนเดียวที่ไปกับฉันได้ ส่วนลูก ๆและคนอื่น ๆค่อยกลับมาถ่ายรูปพร้อมกันที่บ้าน(มหาลัย)“แก๊งค์นางฟ้าจบช้าแต่จบนะ”ชลลี่หมุนตัวไปมาวันนี้นางร่าเริงมาเพราะแฟนนางยังไม่ได้บินกลับเยอรมัน เรามากันเป็นคู่ ๆเพราะมหาลัยอนุญาตให้เข้ามาแค่นี้พิธีรับปริญญาเป็นไปด้วยความเรียบร้อยและรวดเร็ว ๆมาก ๆหลังจบงานเราเลยมาพักผ่อนกันที่ผับเดิม ไม่รู้ว่าตั้งแต่กลับมาเรียนฉัน
(PIILYN)@สนามบินสุวรรณภูมิ“ชลลี่!!ทำไมแกต้องลากฉันมาด้วย”ฉันกำลังจะออกจากบ้านเพื่อไปมหาลัยแต่นังชลลี่มาแอบอยู่หน้าบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้มาขวางหน้ารถดีที่ฉันเบรคทันไม่งั้นคงต้องพานังชลลี่ไปส่งที่วัดแทนจะมาที่สนามบิน“วินาทีแรกที่ฉันได้เจอกับแฟนมันต้องมีคนเก็บภาพให้ ซึ่งคนที่ฉันไว้ใจให้รับหน้าที่นี้ก็คือแก”ชลลี่ลากฉันมาถึงทางผู้โดยสารขาเข้าประเทศแล้วจัดแจงจุดที่จะให้ฉันยืนเพื่อรอเก็บภาพให้มันเรายืนรอกันซักพักแฟนของชลลี่ก็เดินออกมาแต่ด้วยความที่ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาจริง ๆเลยต้องเล็งอยู่นานเหมือนกันแต่สุดท้ายมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีโดยที่วันนี้ฉันก็ต้องโดดเรียนเพราะมัน สามีฉันยังไม่รู้เรื่องเลยนะเนี่ยเพราะเขาไปทำงานก่อนตั้งแต่เช้า(BOSSTAN PUB)ก๊อก ๆฉันเคาะประตูและโผล่หน้ามาให้พี่บอสเห็น เพราะการมาของฉันวันนี้พี่บอสยังไม่รู้“ทำงานอยู่หรอคะ”“ทำไมมาไม่บอก”ฉันเดินเข้ามาหาพี่บอสเขาดูไม่ตกใจที่เห็นฉันมา แต่ดูจะโกรธ ๆมากกว่าที่พึ่งมารู้หลังจากฉันมาอยู่ที่นี่แล้ว“ลิน..”ฉันไม่รู้จะแก้ตัวยังไงเพราะมันก็ผิดจริง ๆแต่ฉันไม่ผิดนะชลลี่ต่างหากที่ผิดมันวุ่นวายจนฉันลืมบอกพี่บอสไปเลย“เดี๋ยวนี้
(PIILYN IN BOSSTAN PUB)ฉันอยู่กับพี่บอสจนเลิกงานและตามมาต่อที่ผับ และด้วยความที่ฉันไม่ได้มาที่นี่นานแล้วยังใส่ชุดนักศึกษาเข้ามาอีก พนักงานบางคนที่ไม่รู้จักฉันรีบปรี่เข้ามาหา“สาวน้อยมาสมัครงานหรอครับ”“เอ่อ…”ฉันมองไปข้างหลังแต่พี่บอสยังไม่เดินตามเข้ามา ฉันเลยไม่รู้จะพูดยังไง จะเช็คเรตติ้งหรือจะบอกความจริงดี“ถ้ามาสมัครงานพี่ช่วยได้นะ พี่สนิทกับผู้จัดการพูดแค่คำเดียวเขาก็รับน้องเข้าทำงานแล้ว”ฉันยืนฟังนายคนนั้นพูดพึ่งรู้ว่าพี่บอสมีลูกน้องตลกๆแบบนี้ด้วย คลายเครียดดีเหมือนกัน ฉันแค่ใส่ชุดนักศึกษามองกันไม่ออกเลยหรอว่าฉันเป็นคุณแม่ลูกสามแล้วนะ“พี่ขอเบอร์ไว้หน่อยแล้วกันเผื่อน้องเหงาเราจะได้คุยกัน”นายคนนั้นยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน“ทำไมยังไม่ขึ้นไปข้างบน”ฉันกำลังจะรับโทรศัพท์มาจากนายคนนั้นแต่พี่บอสเดินมาพอดี พี่บอสเอามือคว้าเอวฉันแล้วดึงเข้าหาตัว“มีคนขอเบอร์ค่ะ”“ห๊ะ..!!”“ขะ ขอโทษครับบอสผมไม่รู้จริงๆว่านี่เป็นเด็กบอส”“พิลินไม่ใช่เด็กแต่พิลินเป็นเมียฉัน นายกำลังจีบเมียฉันงั้นหรอ!!”พี่บอสจ้องนายคนนั้นฉันรู้ว่าเขาไม่ได้จริงจังเลยไม่ได้ห้าม นายคนนี้ก็ตลกแค่เห็นฉันเดินเข้ามาก็พุ่งมาจีบเลย“ขึ
(PIILYN)หลังจากหยุดเรียนไปทำหน้าที่แม่เกือบๆสามปีวันนี้เป็นวันแรกที่ฉันได้กลับมาเรียนอีกครั้งพร้อมเพื่อนๆอีกสี่คนบอกตรงๆมันเหมือนได้กลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง ได้ใส่ชุดมหาลัยได้มีตารางเรียน ตื่นเต้นสุดๆ“ที่รักครับ ทำไมกระโปรงมันสั้นจังไม่มียาวกว่านี้แล้วหรอ”พี่บอสเตรียมตัวกำลังจะไปทำงานแต่พอเห็นชุดนักศึกษาที่ฉันใส่เขาก็เดินวนไปวนมา ดึงๆที่ปลายกระโปรงเหมือนจะให้มันงอกออกมายาวขึ้นอย่างนั้นแหละ“วันนี้มีประชุมเช้าไม่ใช่หรอคะ ทำไมไม่ไปซักทีเดี๋ยวสายนะ”ฉันเดินไปขยับเนคไทให้พี่บอส ตั้งแต่ได้เลื่อนขั้นเป็นประธานบริษัทพี่บอสก็เป็นคนตรงต่อเวลามากๆไม่ว่าจะมีประชุมเช้าขนาดไหน พี่บอสก็ไม่มีสาย ทั้ง ๆที่บางคืนงานที่ผับก็ลากยาวมาเกือบเช้า“เสื้อก็ตัวเล็ก พิลินมีลูกแล้วนะจะใส่เสื้อผ้าไซส์เดิมได้ยังไงดูสิ!! หายใจออกไหมเนี่ย”พี่บอสไม่ตอบคำถามแต่วิจารณ์ชุดที่ฉันใส่ต่อมันจะอะไรนักหนาฉันก็ใส่เหมือนนักศึกษาทั่วไปที่เขาเคยชอบมองนั่นแหละ พี่บอสดึงๆตรงหน้าอกแล้วพึมพำ งี่เง่าไม่ยอมให้ฉันออกจากห้องถ้ายังแก้ไขชุดนักศึกษาที่ทั้งรัดทั้งสั้นไม่ได้“ดึงยังไงมันก็ไม่ยาวไปกว่านี้แล้วค่ะ ไหนพี่บอสบอกจะให้อิสระกับลินไ
6 เดือนต่อมาฟู่ววววว !!! หลับกันซ่ะที ฉันเป่าลมออกจากปากด้วยความเหนื่อยล้าจากวันนั้นมาจนถึงตอนนี้ก็6เดือนกกว่าๆแล้วที่เด็กๆทั้งสามลืมตาขึ้นมาดูโลก ถามว่าเลี้ยงลูกเหนื่อยไหมอยากบอกว่าโครตเหนื่อยแล้วนี่ฉันดันมีทีเดียว3คนแต่ก็ยังโชคดีที่ฉันมีครอบครัว มีเพื่อนๆที่ดี ทุกคนมักจะแวะเวียนมาเยี่ยมหลานๆมาช่วยฉันเลี้ยงเกือบทุกวัน ดังเช่นวันนี้"จ๊ะเอ๋!! เด็กๆป้ามาแล้วจ้าา"ชลลี่เปิดประตูมาก็ตะโกนเสียงดัง!!!จนฉันต้องรีบวิ่งไปเอามืออุดปากมันใว้เพราะกลัวว่าเด็กๆจะตื่น"เบาๆสิเดี๋ยวก็ตื่นกันพอดี"ฉันเอ็ดชลลี่เพราะกว่าจะเอาเข้านอนได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย"ก็ฉันไม่รู้นี่หน่า"ชลลี่พูดเสียงเบาลงก่อนที่พวกเราจะเดินออกมาคุยกันข้างนอก"แล้วนี่ทำไมวันนี้มาแค่สองคนยัยเคทไปไหนอะ"ฉันถามถึงยัยเคทเพราะปกติยัยนี่จะต้องมาที่นี่ทุกวันเพราะติดพายุมากๆแต่วันนี้กลับไม่เห็น"ไปทำธุระแทนนินิวแต่คงจะตามมาเย็นๆ"ชลลี่พูดก่อนจะเดินเข้าไปหาอะไรกินในครัวเหมือนที่ทำทุกวันตอนนี้เราทั้ง5คนยังไม่ได้กลับไปเรียนเพราะฉันยังไม่ลงตัวในหลายๆเรื่องและเพื่อนๆทุกคนยังยืนยันว่าจะรอฉันแต่ฉันต้องกลับไปเรียนแน่นอนเพียงแต่ตอนนี้ฉันพึ่งรับพี่เ
7 เดือนต่อมาตอนนี้ฉันท้องได้ 39 Week อีกไม่นานเจ้า3กุมารก็จะได้ออกมาวิ่งเล่นนอกท้องแม่แล้วจะซนกันขนาดไหนน่ะฉันนั่งยิ้มอยู่คนเดียวระหว่างรอพี่บอสมารับออกไปข้างนอก ตอนนี้เราก็ยังใช้ชีวิตอยู่ที่เดิมคือคอนโดฉัน พี่บอสเคยพูดเรื่องซื้อบ้านอยู่หลายครั้งแต่ก็เงียบไปเพราะยุ่งๆกับเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องงาน"มาแล้วครับรอนานไหม"พี่บอสเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา"ไม่นานค่ะ วันนี้เราจะไปไหนกันหรอ"ฉันถามเพราะพี่บอสบอกแต่ว่าจะพาไปข้างนอกแต่ไม่ได้บอกว่าจะไปไหน"บอกตอนนี้ก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ"พี่บอสเดินมาประคองช่วยฉันลุกขึ้นจากโซฟาเพราะตอนนี้ท้องฉันใหญ่มากจะทำอะไรทีก็ลำบากไปหมดจากนั้นพี่บอสก็พาฉันขับรถมาทางบ้านพ่อแม่ของเขาฉันก็เลยคิดไปว่าคงมาหาป๊ากับม๊านั่นแหละเลยไม่ได้คิดอะไรก่อนจะหลับตาลง ไม่รู้ช่วงนี้เป็นอะไรฉันขี้เซาชะมัดหลับได้ทุกที่"พิลินตื่นๆถึงแล้วครับ"ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาแต่เอ๊ะ!!นี่มันบ้านใครเนี่ยไม่คุ้นเลย"ที่นี่ที่ไหนคะ??"พอตาฉันปรับสภาพกับแสงได้จึงหันไปถามคนข้างๆ"บ้านของเราไง"พี่บอสส่งยิ้มหวาน(เซอร์ไพรส์)!!!! ฉันหันไปตามเสียงที่ดังขึ้นบริเวณหน้ารถก็เห็นเพื่อนๆทั้งของฉันและของพี่บอสยืนอยู่"นี
(BOSSTAN)ผมพึ่งรู้ว่างานแต่งงานมันยุ่งยากขนาดนี้ เมื่อวานผมเข้าไปคุยกับมาม๊าว่าผมต้องทำอะไรบ้างมาม๊ายื่นเช็คลิสมาให้ผมสามหน้ากระดาษเอสี่โอ้แม่เจ้า!! มันเยอะมากจนผมไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนเลย ขนาดว่ามีบริษัทออแกไนท์เข้ามาช่วยแล้วนะ“เดี๋ยวๆไอ้บอส แกลากฉันมาทำไมฉันไม่ใช่เจ้าสาวของแกนะเว้ย!!”เฮียพอร์ชโวยวาย วันนี้ผมต้องเข้ามาเลือกแบบการ์ดแต่งงานที่ทางบริษัทออแกไนท์เอามาพรีเซนต์ในเมื่อเจ้าสาวมาไม่ได้ก็ต้องให้พี่ชายเจ้าสาวมาแทน“พิลินแพ้ท้องอยู่แค่คุยโทรศัพท์ยังเวียนหัวเลย เฮียก็ต้องมาช่วยผมตัดสินใจ”“แต่ฉันไม่ใช่เมียแกไง เมื่อกี้ตอนเดินเข้ามาพนักงานยิ้มกันหมดแล้วเขาคงคิดว่าเจ้าบ่าวคือฉันและเจ้าสาวคือแก”“เอาน่าเฮีย เดี๋ยวตอนแจ้งชื่อเขาก็รู้กันเองแหละ แบบนี้สวยไหมเฮีย พิลินน่าจะชอบนะ”ผมหยิบแบบการ์ดขึ้นมาถือให้เฮียช่วยตัดสินใจ เราเอาความชอบของพิลินเป็นหลักดีที่เฮียค่อนข้างรู้ใจน้องสาวและผมก็รู้ใจเมียตัวเอง เราเลือกแบบเดียวกันเป๊ะ!!“เสร็จแล้วงั้นฉันกลับแล้วนะ”“ยังเฮีย!! วันนี้เฮียต้องอยู่กับผมทั้งวัน เรายังต้องไปดูสถานที่ ไปลองชุดแต่งงานของผมและแวะไปเอาแบบชุดแต่งงานให้พิลิน”“โห่!! ทำไม
(บอสตัน)“พิลิน…!!!”ผมกำลังจะโดนพ่อตาพรากลูกพรากเมีย กว่าจะถึงวันแต่งงานผมไม่ขาดใจตายไปก่อนหรอ“ขับรถกลับดีๆนะคะ ถึงคอนโดแล้วไลน์บอกลินด้วย”“ไม่อยากกลับเลย”ผมนั่งคุกเข่าเอาหน้าแนบกับท้องพิลิน ตอนนี้ลินกำลังท้องอ่อนๆผมอยากดูแล“อดทนนะคะ ลินไม่อยากทำให้ท่านผิดหวังไปมากกว่านี้แล้วระหว่างนี้ก็ต้องทำตามที่ท่านบอกไปก่อน”“ครับ ลินอยู่ที่นี่ต้องดูแลตัวเองดีๆนะห้ามเดินขึ้นลงบันไดเด็ดขาด ให้ใช้ลิฟต์ได้อย่างเดียวแล้วก็ตอบไลน์พี่ด้วย ถ้าลินไม่ตอบพี่บุกมาที่นี่แน่ๆ”“ค่ะ..!! กลับดีๆนะคะอย่าขับรถเร็ว”พิลินกำชับ ผมกอดลูกและขึ้นกอดหอมพิลินกว่าจะตัดใจขึ้นรถมาได้ น้ำตาลูกผู้ชายอย่างผมเกือบไหลผมรีบโทรหาม๊า บอกว่าไม่ต้องไปหาฤกษ์ให้ยุ่งยากแล้วเพราะผมต้องการแต่งงานเร็วที่สุด ถ้าเป็นไปได้ผมอยากแต่งพรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำให้มันจบๆม๊า : ทำผิดก็ต้องยอมรับผิดพ่อของหนูพิลินทำแค่นี้ยังน้อยไป ส่วนฤกษ์ม๊าจะรีบหาให้เร็วที่สุดจะเริ่มต้นชีวิตคู่ทั้งที จะมั่วๆไม่ได้นะลูกรักม่าม๊าส่งข้อความตอบกลับมา แล้วฤกษ์ที่ม๊าจะไปหามันเมื่อไหร่ว่ะเนี่ยหวังว่าไม่ใช่อีกสามสี่เดือนนะ ไม่งั้นผมตายแน่ๆ(หลายวันต่อมา @บอสตันผับ)“ไอ้เช
@บ้าน บอสตัน“พิลินค่อยๆเดิน”พี่บอสรีบวิ่งมาประคอง“โอ๊ย!!พี่บอสลินเดินเองได้”ฉันพยายามสลัดมือพี่บอสออกแต่เหมือนยิ่งทำแบบนี้พี่แกจะยิ่งจับแน่นขึ้น“มากันแล้วหรอลูกมาๆพาน้องมานั่งข้างๆม๊า”ม๊าตบไปที่นั่งข้างๆที่ว่างอยู่“สวัสดีค่ะม๊า”ฉันยกมือขึ้นไหว้ตามธรรมเนียมไทย“เป็นไงบ้างหลานย่า”ม๊ายกมือขึ้นรับไหว้ก่อนจะเอามือมาลูบที่ท้องฉันเบาๆ“ไม่ต้องห่วงเลยม๊าบอสดูแลอย่างดี”พี่บอสยิ้มอย่างภูมิใจ“แล้วนี่บอสพาน้องไปฝากครรภ์หรือยัง”“ยังเลยครับว่าจะมาหาม๊าก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยไปครับ”จริงๆวันนี้ฉันว่าจะไปโรงพยาบาลกันแต่ม๊าดันให้มาหาที่บ้านซ่ะก่อน“แล้วนี่พ่อกับแม่ของพิลินรู้เรื่องหรือยังลูก”คำถามนี้ม๊าหันมาถามฉันๆได้แต่สายหน้าแทนคำตอบ“เรื่องนี้แหละครับที่บอสอยากมาปรึกษาม๊า”พี่บอสมีสีหน้าที่จริงจังขึ้น“ม๊าคุยกับป๊าแล้วว่าถึงยังไงเราก็จะต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้องม๊าจะไปสู่ขอพิลินกับคุณพ่อคุณแม่ตามประเพณีส่วนเรื่องเรียนพิลินก็ไม่ต้องกังวลเอาไว้คลอดแล้วค่อยกลับมาเรียนใหม่ก็ได้หรือพิลินคิดว่ายังไงลูก”ม๊าพูดเสร็จก็หันมาขอความคิดเห็น“พิลินแล้วแต่ม๊าเลยคะ”ฉันส่งยิ้มให้ม๊า“แต่ม๊ากับป๊าลินอยู่อเมริกานะครับจ