@มหาลัย AA เวลา 09.00 นาที
*****(Talk : บอสตัน)*****
"วันนี้เลิกเรียนกี่โมง"จากเหตุการณ์เมื่อเช้าจนตอนนี้ผมกับพิลินก็เดินทางมาถึงมหาลัยได้ทันเวลาพอดิบพอดี
"สิบเอ็ดโมงครึ่ง ถามทำไม?"
"ป่าวคับ วันนี้พี่อาจจะไม่ได้มาหาเรานะงานยุ่งมากเลย ถ้าคิดถึงก็มาหาได้ที่ห้องชมรมเพราะพี่น่าจะอยู่ที่ห้องนั้นทั้งวัน" ผมพูดเผื่อใว้ ก็อยากให้น้องมันมาหาบ้างนิหว่า
"คะ ลินไปเรียนแล้วนะเดี๋ยวสาย" น้องมันพูดจบก็เปิดประตูรถลงไปเลย
ทุกคนอาจจะยังคงสงสัยกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้มันก็เป็นอย่างที่ทุกคนรู้ๆแหละคับแต่ผมกับน้องยังไม่ได้มีอะไรกันนะคับถ้าน้องมันไม่ห้ามก็อาจจะมีแต่ก็นั่นแหละคับยังไงซักวันมันก็ต้องเกิดขึ้นแน่นอนก็ผมชอบน้องมันเข้าให้แล้วชอบมากด้วย ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง พอรู้ตัวอีกทีก็ชอบแล้วหึงมันไปซะหมดขนาดพี่ชายแท้ๆของน้องมันผมยังหึงเลย ไม่อยากให้มีใครได้หอมแก้มใสๆนั้นนอกจากผมแค่คนเดียว
@ลานกิจกรรมตึกวิศวะ เวลา 12.00 น.
จริงๆวันนี้พวกผมไม่มีเรียนกันหรอกแต่ก็ต้องมาช่วยกันเตรียมงานรับน้องนอกสถานที่ครั้งแรกของคณะเราด้วยความที่ไม่มีรุ่นพี่ทำกันมาก่อนพวกเราจึงต้องเริ่มต้นกันใหม่หมด ไม่มีที่ปรึกษา ต้องเรียนรู้ทุกอย่างกันเอง แต่ก็แอบตื่นเต้นไม่รู้ว่าตัวแสบของผมจะชอบหรือปล่าว เอาจริงๆผมก็เดาพิลินไม่ออกบางทีก็เหมือนจะชอบผมแต่บางทีก็ไม่ อย่างเรื่องเมื่อเช้าลินก็ดูไม่ได้ปฏิเสธการจูบของผมนะ เอ๊ะหรือผมคิดไปเอง แต่หลังจากออกมาจากห้องกันแล้วน้องมันก็คุยกับผมอยู่นะ ผมก็เลยไม่รู้ว่าโกรธหรือไม่โกรธกันแน่ แต่ที่แน่ๆตอนนี้เริ่มคิดถึงละเดินออกไปหาหน่อยแล้วกัน
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงพอดีที่หน้าคณะคนก็จะเยอะๆหน่อย แต่เอ๊ะนั่นไงกลุ่มน้องมันนั่งอยู่ตรงนั้น แต่ดูท่าทางน้องมันจะคุยกับเพื่อนๆอยู่ผมเลยว่าจะไม่เข้าไปกวนดีกว่านั่งมองอยู่ตรงนี้ก็ได้ ผมกับเพื่อนเลยช่วยกันหอบงานออกมานั่งทำกันที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าห้องชมรม ไม่รู้คิดถูกหรือผิดที่มานั่งตรงนี้เพราะวิวตรงหน้ามันทำให้ผมเห็นน้องชัดเจนก็จริงแต่มันก็ทำให้ผมเห็นสายตาของผู้ชายคนอื่นที่มองน้องมันด้วย หึงเว้ยย
"ไอ้บอสตกลงเรื่องมึงกับพิลินนี่ยังไงวะ"พีทเพื่อนผมถามขึ้น
"ก็ไม่ยังไง"ผมตอบแบบส่งๆเพราะสายตาผมจ้องน้องอยู้
"ก็ไม่ยังไงนี่มันยังไงวะ ตั้งแต่มึงชวนพวกกูออกมามึงยังมองน้องมันไม่หยุดเลยนะเว้ย"
"ระวังนะมึงเดี๋ยวจะมีหมามาคาบไปแดก"ไอ้ซีโน่พูด
"เห้ย!กูว่าไม่ทันละเชี้ยบอส ไอ้ตี๋นั่นเดินมาหาพิลินแล้วเว้ย"ไอ้กายรีบชี้ให้ผมดู
****(Talk : พิลิน)****
สวัสดีเพื่อนๆถึงเวลาของพิลินซะทีวันนี้ฉันเลิกเรียนเร็วเลยชวนเพื่อนๆแก๊งค์นางฟ้าของฉันออกมานั่งรับลมกันที่ลานกิจกรรมของคณะ แต่ก็เป็นธรรมดาของคนหน้าตาดีอะเนอะที่จะมีหนุ่มๆมากหน้าหลายตาเข้ามาทักทายขอไลน์บ้างขอเบอร์บ้างแต่ฉันให้ได้เต็มที่ก็แค่ไอจีอะ เบื่อจังเป็นคนสวยเนี่ย แต่สายตาดันหันไปเห็นพวกพี่บอสที่กำลังขนของออกมาจากห้องกิจกรรม ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรแต่พอชลลี่บอกว่ามีผู้ชายโต๊ะตรงข้ามมองมาทางฉัน ฉันก็เลยคิดอะไรสนุกไรสนุกๆออก ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นกำลังเดินมาทางฉันพอดี หน้าตาก็โอเคนะแก แต่มันไม่ใช่อะไม่รู้ทำไม อย่างฉันคงต้องแบบพี่บอสมั้ง 555
"หวัดดี "เค้าพูดได้แค่นั้นก็ยิ้มแล้วยกมือขึ้นจับท้ายทอยของตัวเอง แบบเขินๆ
"ค่ะ"ฉัตนตอบไปเพียงสั้นๆ พร้อมแบนสายตาไปทางพี่บอส
"เราชื่อพี เทอละชื่ออะไร"
"พิลิน"ฉันพูดแล้วยิ้ม ยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดละ
"เราอยากรู้จักพิลินมากกว่านี้ เราขอไลน์ได้ปะ" อร้ายยเข้าทางเลย -//-
"ได้สิ เอาโทรศัพท์เธอมาละกันเดี๋นวเราพิมไอดีให้"พอฉันพูดจบเขาก็รีบยื่นโทรศัพท์ให้ฉันทันทีแต่ฉันยังไม่ได้รับมาก็กลับมีคนแย่งมือถือไปก่อน
"พี่บอสจะทำอะไรส่งโทรศัพท์มาให้พิลินนะ"ฉันทำเสียงดุใส่พี่บอสแต่พี่แกกลับพิมพ์บางอย่างใส่โทรศัพท์เครื่องนั้น
"อ่ะไลน์กูเอง...มีไรทักมาละกัน ไปกับพี่เดี๋ยวนี้นะพิลิน"พี่บอสพูดจบก็ดึงมือฉันให้เดินตามพี่เขาไปทันที
"พี่บอสจะพาลินไปไหน"ฉันถามขึ้นเพราะตอนนี้เราสองคนขึ้นมาอยู่กันบนรถของพี่บอสแล้ว
"นั่งนิ่งๆเลยนะลิน เดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่เตือน" แกทำไมพี่บอสดุฉันอะ
หลังจากที่พี่บอสพูดจบฉันก็ไม่กล้าพูดต่อเลยจ้า ตอนนี้พี่บอสน่ากลัวมากจริงๆง่ะ และแล้วพี่บอสก็ขับรถออกมาจากมหาลัยมุ่งหน้าออกชาญเมืองนี่พี่บอสจะพาฉันไปไหนกันเนี่ยแต่ฉันก็ไม่กล้าถามออกไปกลัวโดนดุเลยได้แต่นั่งเงียบๆมาจนถึงคอนโดแห่งหนึ่งพี่บอสเลี้ยวเข้ามาจอดที่ลานหน้าคอนโด
"ลงมาได้แล้วพิลิน" พี่บอสจอดรถเสร็จก็รีบเดินมาเปิดประตูรถให้ฉัน
"ที่นี่ที่ไหน พี่บอสพาลินมาทำไม"ฉันยังคงนั่งกอดอกอยู่บนรถ
"ลินจะลงมาเองหรือจะให้พี่อุ้มเลือกเอานะแต่พี่ให้เวลาลินแค่3วิ 1...2..."พี่บอสทำท่าจะอุ้ม
"ไม่ต้องลินเดินเองได้"ฉันพูดพร้อมก้าวขาลงจากรถ
ตอนนี้ฉันก็ได้แต่เดินตามแรงดึงของพี่บอสแต่ดูเหมือนอารมณ์พี่บอสจะเย็นลงมากแล้วนะเพราะแรงดึงของตอนนี้กับที่มหาลัยมันต่างกันมาก พี่บอสพาฉันขึ้นลิฟมาที่ชั้น33 นี่คงจะเป็นคอนโดพี่แกแน่เลยแล้วเค้าจะพาฉันมาทำไมละเนี่ย
"พี่บอสพาลินมาที่นี่ทำไมเนี่ย"ฉันถามออกไป เพราะพอมาถึงพี่บอสก็นั่งลงที่โซฟากลางห้องแต่ก็ไม่พูดอะไรกับฉันซักคำ
"พี่ต้องคุยกับเราให้รู้เรื่อง เราทำแบบนั้นทำไม"
"ทำแบบไหน??"
"ก็ไอ้ที่ให้ไลน์ไอ้หน้าตี๋นั่นไง"
"ก็เค้ามาขอ ลินก็ให้ ลินโสดลินจะทำอะไรก็ได้"
"แต่เมื่อเช้าเราพึ่งจูปกันเองนะลิน ลินควรจะรู้ได้แล้วนะว่าพี่คิดยังไง" พี่บอสพูดจบก็เดินหนีฉันขึ้นไปชั้น2ทันทีเลย
"เอ้า!!งอนหรอวะ ก็ใครจะไปรู้ละว่าจูบกันแปลว่าต้องชอบกัน"นี่ฉันต้องง้อพี่แกใช่ไหมเนี่ยแล้วง้อยังไงเกิดมาก็พึ่งโดนผู้ชายงอนก็วันนี้แหละวะ
และแล้วฉันก็ตัดสินใจเดินขึ้นมาหาพี่บอสที่ชั้น2เพราะลองจะเดินออกจากห้องกลับคอนโดและมันออกไม่ได้ก้ฉันไม่รู้รหัสประตูของพี่บอสนี่หน่า เอาวะขึ้นไปดูใจแกหน่อยไม่รู้งอนไปถึงไหนละ
"ก๊อกๆ พี่บอสคะ "ฉันพูดเสียงหวาน จริงๆก็เคาะไปยังงั้นเพราะพี่บอสเปิดประตูทิ้งใว้
เงียบ !! พี่บอสแค่เงยหน้ามามองแค่ก็ไม่พูดอะไร ก้มหล้าเล่นโทรศัพท์ต่อ เอาไงละทีนี้ทำไมไงดีคิดสิคิดพิลิน ติ้ง!(เสียงความคิด) ฉันยืนสูดหายใจอยู่พักใหญ่จึงตัดสินใจเดินไปหาพี่บอสที่เตียง แต่มันไม่หยุดอยู่แต่นั้นเพราะฉันดันไปนั่งครอมตักพร้อมหันหน้าเข้าหาพี่บอส พี่บอสดูตกใจนิดๆแต่ก็ยังคงเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ต่อ
"พี่บอสขาาา ลินขอโทษลินรู้ว่าลินผิดยกโทษให้ลินนะคะ"ฉันเริ่มด้วยการค่อยโน้มคอพี่บอสลงมาประกบกับปากของฉันเมื่อพี่บอสก็ยังคงนิ่งฉันจึงเริ่มขยับสะโพกของตัวเองขึ้นลงจนได้ยินเสียงพี่บอสครางในลำคอ
"อ้าห์......."ฉันรู้ละว่าพี่บอสกำลังมีอารมณ์เพราะตอนนี้น้องชายพี่บอสเริ่มพองขึ้นมาเรื่อยๆ นึ่งนักใช่ไหมพิลินจะทำให้พี่บอสคลั่งเลยคอยดู
"หายโกรธลินนะคะคนดี"
"ใครสอนให้ อ่าห์ ง้อด้วยวิธีนี้เนี่ย " พี่บอสเริ่มพูดติดขัด
"แล้วพี่ชอบไหมละคะ ไม่ชอบงั้นลินกลับละ" ฉันทำท่าจะลุกขึ้นแต่พี่บอสกลับจับเอวฉันกระแทกลงมาจนฉันเองที่ครางเสียงหลง
"อ้าาา พี่บอสเบาๆสิไอ้นั่นของพี่มันทิ่มลิน"
"เราทำมันตื่นยังไงก็ต้องรับผิดชอบ"พี่บอสดึงฉันเข้ามาจูบอย่างรุนแรงและดูดดื่ม พี่บอสค่อยๆไล่ลงมาจากปากลงมาที่คอ พร้อมทำรอบคริสใว้ทุกจุด ไอ้พี่บอสบ้าฉันจะออกไปไหนได้ไหมเนี่ยต้องเต็มคอแล้วแน่ๆ กระโปรงนักศึกษาทรงพีชยาวถูกร่นขึ้นมาโชว์ผิวขาวละเอียด มือที่โอบกอดเลื่อนต่ำลงมา ลูบที่ซอกขาอ่อนด้านในของฉัน
"แฮ่ก...แฮ่ก...พี่บอสลินทรมานจัง" ฉันหายใจหอบถี่เพราะตอนนี้่ร่างกายของฉันต้องการพี่บอสมาก
พี่บอสเองก็ไม่รอช้า เขาก้มลงจูบไปที่ซอกคอ ส่งปลายลิ้นเลียที่ใบหู พร้อมทั่งปลดเสื้อผ้าของฉันออกทั้งหมดด้วยมือข้างเดียว และก็ตามมาด้วยถอดชุดของตัวเองจนหมด
"ลืมตาสิพิลิน" พี่บอสกระซิบบอก
"ไม่เอาอะลินอาย" ฉันลืมตาขึ้นมาแต่ไม่กล้ามองพี่บอส ก็ใครจะไปกล้ามองหละเหลือแต่ตัวล่องจ้อน ใครจะไปคิดว่าน้องชายของพี่บอสจะใหญ่โตได้ขนาดนี้ มันจะเข้ากับของฉันได้หรือปล่าวก็ไม่รู้
"อายทำไม พิลินสวยมากเลยรู้ไหม สวยไปทั้งตัวเลย" พีี่บอสยกมือขึ้นมาบีบทรวงอกอย่างเอาใจ พี่บอสเริ่มสอดนิ้วเข้าไปที่กรีบกุหลาบของฉัน พี่บอสค่อยๆสอดเข้าไปทีละนิ้ว ชักเข้าชักออกช้าสร้างความเสียวซ่านให้กับคนที่ไม่เคยผ่านประาบการณ์แบบนี้อย่างฉันได้เป็นอย่างดี
"อ๊ะ...พี่บอส" ฉันเริ่มพูดไม่เป็นภาษา สะโพกงามลอยขึ้นตามจังหวะที่พี่บอสมอบให้
"ลินจะไม่เปลี่ยนใจใช่ไหม แต่ถึงเปลี่ยนก็คงไม่ทันแล้วแหละ"พี่บอสพูดจบก็เร่งจังหวะนิ้วให้เร็วขึ้น ไม่นานร่างของฉันก็กระตุก
"อ้าห์พี่บอสลินไม่ไหวแล้ว เร็วอีกๆ" เมื่อพี่บอสส่งฉันไปถึงฝั่งฝัน เขาก็จับร่างของฉันพลิกให้หันกลับมาหาเขาอย่างง่ายดาย แล้วค่อยสอกแกนกายเขามาในรูของฉันช้าๆ
"อ่ะ...เจ็บ พี่บอสลินเจ็บ"ฉันร้องด้วยความทรมาน พี่บอสจึงหยุดพัก ก้มลงดูดนมของฉันเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ ฉันก้มลงไปมองช่วงรอยต่อของฉันกับพี่บอสปรากฏว่ามันเข้าไปยังไมาทันถึงครึ่งเลย ฉันจึงตัดสินใจจับควยของพี่บอสยัดเข้ามาให้รอของฉันทีเดียวมิดลำเลย
"อ๊าาา อืมมมมม" พี่บอสจับแช่ใว้จนฉันเริ่มอึดอัดจึงสั่งให้พี่บอสขยับ
หลังจากนั้นเมื่อความเจ็บพี่บอสก็เริ่มขยับเข้าออกช้าบ้างเร็วบ้างแล้วแต่อารมณ์จะพาไป ตอนนี้ฉันรู้แต่ว่ารูฉันตอดรัดควยของพี่บอสได้เป็นอย่างดี
"อ๊า อืมมมม อะพิลินพี่ไม่ไหวแล้ว ขอแตกในนะ"พี่บอสครางเสียงต่ำ และไม่รอฟังคำตอบแต่อย่างใด เพราะพี่บอสได้แตกในใส่ตัวฉันไปแล้ว มังกรพ่นพิษขาวขุ่นออกมาจนเต็มรู มันดูยังไม่สงบแต่ใครจะสนหล่ะมังกรตัวนี้มันทำฉันระบมไปหมด นอนดีกว่าหมดแรงงง
@เช้าวันใหม่ตอนนี้ผมกำลังนอนมองหน้าเมียป้ายแดงของผมอยู่คับ เมียผมคงเพลียมากหลับเป็นตายเลยเมื่อคืนเธอทำให้ผมมีความสุขมากๆใช่ครับผมเป็นคนแรกของเธอ ผมนี่ดีใจสุดๆต่อไปนี้เธอจะคือผู้หญิงของผมคนเดียว เอ๊ะ++เมียผมเริ่มขยับตัวแล้วครับสงสัยจะตื่นละ"อืมม กี่โมงแล้วเนี่ย"ฉันลืมตาขึ้นมาในเช้าวันใหม่ทำไมมันปวดเมื่อยไปทั้งตัวแบบนี้เนี่ย ฉันทำท่าจะลุกขึ้นแต่ดันติดมือปลาหมึกของสามีหมาดๆกอดเอวเอาใว้อยู่นะสิ"พี่บอสตื่นได้แล้ว เลิกกอดลินได้แล้วลินจะไปเข้าห้องน้ำ"ฉันสะกิดให้พี่บอสตื่น"ลุกไหวหรอเราจะไปเข้าห้องน้ำอะ"พี่บอสถามเพราะจริงๆฉันก็รู้สึกปวดตรงน้องสาวหนึบๆ"ทำไมจะไม่ไหวลินไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย"ฉันตอบพี่บอสกลับไป พอพี่บอสยอมปล่อยฉันก็พยามยามก้าวขาลงจากเตียงแต่ยังไม่ทันที่จะก้าวไปไหนร่างของฉันก็พุบลงที่พื้นข้างเตียงทันที"โอ้ยยย!!""ลิน!เห็นไหมพี่บอกแล้วมาๆเดี๋ยวพี่อุ้มเราไปเอง จะไปห้องน้ำไช่ไหม""เสร็จแล้วก็ออกไปได้แล้วลินจะอาบน้ำ"ฉันรีบไล่พี่บอสออกไปทันที ก็ฉันเขินนี่หน่าถึงแม้จะมีอะไรกันแล้วก็เหอะ"ก็อาบไปสิเดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อน เรายิ่งเดินไม่ค่อยไหวอยู่ด้วย"พี่บอสพูดจบก็เดินอ้อมมาเปิดน้ำใส
@ห้องกิจกรรมคณะวิศวะ"เห้ยๆพี่บอสมาแล้วเว้ย" ไอ้กายทักทายผมเป็นคนแรก"เสือบอสจะถอดเล็บแล้วจริงๆหรอวะเนี่ย" ซีโน่พูดเสริม"หยุดเลยพวกมึงมาเตรียมตัวขึ้นว๊ากได้ล่ะ" ผมรีบตัดบทขี้เกียจฟังพวกมันแซวLINE Piilynพิลิน : พี่บอสอยู่ไหนบอสตัน : อยู่ที่ห้องกิจกรรมคะ ลินละอยู่ไหนพิลิน : อยู่ในห้องเชียร์ ไม่เห็นพี่บอสเข้ามาเลยหรือว่าแอบไปอยู่กับสาวที่ไหนห๊ะบอสตัน : กำลังจะไปแล้วครับเมีย ผัวเป็นว๊ากนะครับจะเข้าก่อนได้ไงพิลิน : แล้วไปอย่าให้ลินจับได้นะจะตัดให้เป็ดกินเลยคอยดูบอสตัน : ค้าบที่รัก เดี๋ยวอีกแบบนึงพี่ก็จะเข้าไปละคับพิลิน : เอ่อ..พี่บอสวันนี้ลินพาเพื่อนไปผับด้วยได้ไหมบอสตัน : มีอะไรมาแลกเปลี่ยนปะละพิลิน : งั้นคืนนี้เดี๋ยวลินออนท็อปให้1น้ำ โอเคไหมคะบอสตัน : ถือว่ารู้ใจ ตกลงครับเมียจ๋าจะพาไปกี่คนก็ได้เต็มที่เลยนะวันนี้ผมสบายใจละ ออนท็อป1น้ำสบายตัวแล้วโว้ยแต่อย่าหวังเลยว่าคนอย่างบอสตันจะหยุดแค่น้ำเดียวเมียจ๋าคิดผิด@ห้องเชียร์จริงๆวันนี้พวกเรากะว่าจะไม่รวมน้องกัน1วัน อยากให้น้องๆพักกันบ้างแต่ก็ดันมีเรื่องต้องมาชี้แจงจึงต้องรวมดังเช่นทุกวัน"ทุกคนเงียบ!!วันนี้พี่จะมาพูดถึงเรื่องการ
@ Boston Pubตอนนี้ฉันกับพี่บอสก็มาถึงผับเวลา2ทุ่มพอดีเป๊ะ แต่กว่าจะมาถึงผับฉันก็ต้องทนฟังคนขี้บ่นที่บ่นตลอดทางบ่นอยู่เรื่องเดียวก็เรื่องการแต่งตัวของฉันนี่แหละมีอย่างที่ไหนจะให้ฉันใส่เสื้อคอเต่ามาผับบ้าไปแล้วแต่คนอย่างพิลินซะอย่างไม่ยอมง่ายๆหรอก 55555"ลินใส่เสื้อก่อน"พี่บอสยื่นเสื้อแขนยาวมาให้ฉัน"ไม่เอาอะเดี๋ยวลินก็ต้องถอดอยู่ดี" ฉันปฏิเสธพร้อมรีบเดินมาที่ทางเข้าผับ"พิลิน..."พี่บอสพูดขึ้นอย่างหัวเสียแต่ก็ต้องรีบเดินมากอดเอวฉันเข้าไปในผับ และก็เป็นอย่างที่คิดเพราะพอฉันกับพี่บอสเดินพ้นประตูผับเข้ามาก็มีสายตามองมาที่ฉันกับพี่บอสจำนวนมากจนพี่บอสต้องรีบพาฉันเดินขึ้นลิฟขึ้นมาชั้น3"เห็นไหมพี่บอกแล้วว่าให้ใส่เสื้อคลุม ไอ้ผู้ชายข้างล่างมันมองเราจนจะเสร็จทางสายตากันอยู่ละ"พี่บอสพูดอย่างอารมณ์เสียก่อนที่จะกระแทกร่างลงที่เก้าอี้โต๊ะทำงาน"มองแล้วเขาทำอะไรลินได้ไหมละคะ" ฉันพูดขึ้นพร้อมเดินไปนั่งบนตักพี่บอส"ก็พี่ไม่อยากให้ใครมาใช้สายตาแบบนั้นกับลินนิ แล้วนัดเพื่อนใว้กี่โมงคะ"พี่บอสเอามือมากอดเอวฉันใว้"2ทุ่มคะนี่ก้ได้เวลาแล้วเดี๋ยวลินลงไปรับเพื่อนก่อนนะคะ"ฉันทำท่าจะลุกแต่พี่บอสกลับกอดเอวฉันแ
@คอนโด พิลิน เวลา 09.30 นาที"อืมมมม" ฉันตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่"ที่รักครับตื่นได้แล้ว" เฮ้อ!!มีคนกวนแต่เช้า"พี่บอสอย่าพึ่งกวน ลินขออีก10นาทีนะคะ" ฉันพูดทั้งที่ยังไม่ลืมตา"ไม่ได้ค่ะเดี๋ยวไปเรียนสายนะ" พี่บอสพูดไปก็หอมแก้มฉันไปด้วยจนฉันต้องยอมตื่น"ก็ได้ๆลินไปอาบน้ำละ" ฉันพูดพร้อมลุกจากเตียง"เร็วๆนะพี่ทำอาหารเช้าใว้ให้แล้ว" พี่บอสพูดจบก็เดินมาหอมแก้มฉันก่อนจะเดินออกจากห้องไปฉันใช้เวลาอาบน้ำประมาณครึ่งชั่วโมง พี่บอสเตรียมใว้ให้ทุกอย่างทั้งผสมน้ำในอ่างบีบยาสีฟันเตรียมชุดนักศึกษาเรียกได้ว่าทุกอย่างที่ฉันต้องทำในตอนเช้าพี่บอสทำให้ฉันหมดเลย"นาน" พี่บอสพูดหลังจากที่ฉันเดินออกมาจากห้องนอน"นี่ก็รีบที่สุดละ ไหนๆมีอะไรให้หนูกินบ้างหิวจะแย่"ฉันพูดพร้อมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามพี่บอส"ในตู้เย็นหนูมีของแค่นี้พี่เลยทำได้แค่ข้าวต้ม""จะกินได้ไหมเนี่ย" ฉันพูดพร้อมตักข้าวต้มเข้าปาก"เป็นไงอร่อยใช่ไหมล่าาา" พี่บอสทำหน้าภูมิใจ"ก็งั้นๆแล้ววันนี้พี่มีเรียนกี่โมง""วันนี้ไม่มีคับ เพราะพี่ต้องเข้าบริษัท""บริษัทอะไร ลินคิดว่าพี่ทำแค่ผับซะอีก" ฉันถามขึ้น"บริษัทของที่บ้านใว้วันหลังเดี๋ยวพี่พาเข้าไปด
ติ้งงงงงงง(เสียงลิฟ)ชั้นนี้คงเป็นชั้นของผู้บริหารทั้งหมดเพราะมันดูเงียบมากแล้วก็ไม่เห็นมีพนักงานเลยมีแต่ห้องแล้วก็ห้องจะมีก็แต่เลขาที่นั่งอยู่หน้าห้องเท่านั้น"ไปเที่ยวมาเป็นไงบ้างคะ" พี่บอสถามขึ้นหลังจากที่เราก้าวเข้ามาในห้องทำงานที่คิดว่าน่าจะเป็นของพี่บอส"ก็ดีค่ะ!!นี่ก็เย็นแล้วยังทำงานไม่เสร็จอีกหรอ"ฉันถามขึ้นเพราะเห็นเอกสารยังเต็มโต๊ะอยู่เลย"ก็พี่เข้าบริษัทแค่อาทิตย์ละวันนี่คะงานก็ต้องเยอะเป็นธรรมดาลินนั่งรอพี่ตรงนี้นะคะพี่ขอเวลาเคลียงานแปปนึงจะได้กลับบ้านกัน" พี่บอสเดินมาส่งฉันที่โซฟากลางห้องทำงานก๊อกๆ ๆ ๆ"เอกสารด่วนค่ะท่านประธาน"เลขาหน้าหมวยเดินเข้าไปหาพี่บอสที่โต๊ะทำงานพร้อมก้มลงทำท่าเปิดเอกสารก้มซะจนนมจะโดนแขนพี่บอสอยู่ละฉันพึ่งรู้อีกอย่างว่ายูนิฟอร์มของที่นี่มันจะต้องแหวกขนาดนี้คิดจะมาอ่อยผัวลินหรอข้ามศพฉันไปก่อนเถอะนางแมวขโมย"พี่บอสคะลินหิวน้ำ" ฉันเอ่ยบอกพี่บอส"คุณสางั้นผมขอน้ำส้มให้ลินแก้วนึงด้วยนะคับ"ยัยป้าเลขาหันหน้ามามองฉันตาขวาง"ได้ค่ะบอส" ยัยเลขาเอ่ยขึ้นพร้อมส่งยิ้มหวานไปให้พี่บอสหลังจากที่ยัยเลขาอออกจาห้องไปฉันเลยลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาพี่บอสที่โต๊ะทำงาน"ป
09.30 น. @มหาลัยจริงๆวันนี้ฉันไม่มีเรียนนะเนี่ยแต่ก็ต้องมาเพราะว่าวันนี้เป็นวันประกวดดาวคณะไงละน่าเบื่อชะมัดเลย :( แถมยังต้องมามหาลัยเองอีกเพราะอีพี่บอสก็ต้องรีบมาเตรียมงานแต่เช้าจะให้มาพร้อมพี่แกก็ไม่ไหวมันเช้ามากกLINE แก๊งค์นางฟ้าปี1ชลลี่ : วันนี้พวกฉันคงไปตอนประกวดกันเลยสู้ๆนะแกชมพู : สู้ๆนะแกเอาตำแหน่งมาให้ได้นินิว : ช่ายย!!!!!พวกฉันรอกินชาบูอยู่พิลิน : ชาบูอะไรของแกนินิว ??นินิว : เอ้า!นี่แกไม่รู้อ่อว่านางชลลี่บอกว่าถ้าเกิดแกได้เป็นดาวคณะมันจะพาพวกเราไปเลี้ยงชาบูพิลิน : ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ฉันไปแต่งตัวและบายยยยพอฉันเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ก็เจอเข้ากับพี่กายพอดี"พิลินอยู่นี่เองพี่เดินตามหาตั้งนาน" พี่กายทักขึ้น"พี่กายตามหาลินทำไมคะ"อิมเมท พี่กายวันนี้ **ขออนุญาติเจ้าของรูปด้วยคะ**"ก็นี่มันจะถึงเวลาแล้วพี่ยังไม่เห็นพิลินมาก็เลยออกมาตาม ไปรีบเข้าไปข้างในกัน"จากนั้นพี่กายก็เดินนำฉันเข้ามาที่ห้องแต่งตัวที่มันดูจะวุ่นวายมากกกกก"เอ้าน้องพิลินพึ่งมาหรอคะงั้นรอแปปนึงนะคะเดี๋ยวพี่เรียกช่างมาแต่งหน้าให้" อยู่ก็มีพี่สาวประเภทสองเดินมาพูดกับฉัน"พิลินมาถ่ายรูปกันดีกว่าจะส่งไป
@คลาสเรียนวันนี้ฉันก็มาเรียนตามปกติมีเรียนแค่ช่วงเช้าแต่ก็ต้องรอเข้าห้องเชียร์ตอนเย็นอีกตามเคยน่าเบื่อชะมัด แต่ในความน่าเบื่อนี้ก็ยังคงพอมีความบันเทิงอยู่บ้างคือจริงๆวันนี้ไม่สิต้องพูดว่าคืนนี้พี่บอสจะจัดงานเลี้ยงฉลองให้กับดาวเดือนคณะคนล่าสุดที่ผับ มันจะต้องสนุกมากแน่ๆเลย"พิลินวันนี้พวกพี่ๆเค้านัดกี่โมงอะ"ชลลี่เดินมานั่งข้างๆฉันแล้วถามขึ้น"2ทุ่มแหละมั้ง"ฉันตอบกลับไปเพราะก็ไม่แน่ใจเหมือนกันตอนนี้อาจารย์ยังไม่เข้ามาสอนจึงทำให้ทั้งห้องตอนนี้วุ่นวายมากส่วนฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรนั่งเล่นโทรศัพท์เช็คเฟสเช็คไอจีอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนมาสะดุดอยู่ข่าวนึงที่ตอนนี้ทางเพจซุบซิบของทางมหาลัยกำลังให้ความสนใจมากเป็นพิเศษเป็นเรื่องของผู้หญิงคนนึงที่คงเป็นนักศึกษาที่ได้ไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศแต่กำลังจะกลับมาในเร็วๆนี้ซึ่งฉันเองก็ไม่เห็นว่ามันจะน่าสนใจตรงไหน"พวกแกรู้จักคนนี้ปะทำไมทุกคนดูตกใจมากเลยวะที่นางจะกลับมา"ฉันเปิดรูปผู้หญิงคนนั้นแลวส้งให้เพื่อนๆดูแนะนำตัวละครเพิ่มเติม : กีกี้ หญิงสาวที่เคยเป็นหนึ่งเดียวในใจของบอสตัน"ไม่รู้วะมึงแต่กูเห็นทางเพจของมหาลัยแชร์กันใหญ่เลยนะเว้ย"ชมพูพูดขึ้น"นางคงเ
จากวันที่ไปเลี้ยงฉลองจนวันนี้ก็เกือบสองอาทิตย์ได้ละฉันกับพี่บอสก็ยังคงเหมือนเดิมตัวติดกันตลอดตอนนี้ข่าวของผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มดังขึ้นเรื่่อยๆคงเพราะว่าพรุ่งนี้นางจะกลับมาแล้วมั้งฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องฮือฮากันขนาดนั้นแถมตอนนี้เวลาฉันเดินไปไหนก็ชอบมีคนหันมามองฉันแปลก"แกๆหน้าฉันมีอะไรติดป่าววะ"ฉันหันหน้ามาถามชมพูเพราะตอนนี้คนทั้งโรงอาหารแทบจะมองมาที่ฉันเป็นสายตาเดียว"ไม่มีนะแก"ชมพูตอบ"เออๆช่างมันเถอะไปหาชลลี่ดีกว่าฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้อะ"ฉันรีบเดินออกมาจากตรงนั้น@ลานกิจกรรม"พวกแกเมื่อกี้นี้ที่ฉันเดินไปซื้อน้ำกับพิลินมาอะมีแต่คนมองมันทั้งโรงอาหารเลยอะ"ชมพูพูดขึ้นหลังจากที่นั่งลงข้างๆเคท"ก็มันเป็นถึงดาวคณะมันจะแปลกตรงไหนว่ะที่คนจะมอง"นินิวที่พึงเดินมาถึงพูดขึ้น"แต่ฉันว่าสายตามันแปลกๆว่ะ....แต่ชั่งมันเหอ
(PIILYN)2 ปีต่อมา…และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันเรียนจบปริญญาตรี ฉันทำความฝันที่ตั้งไว้ตั้งแต่ก่อนมีลูกสำเร็จแล้ว ปริญญาใบแรกของฉันที่ตั้งใจจะให้พ่อกับแม่“ลูกของม๊าสวยที่สุดเลยลูก”ฉันใส่ชุดครุยแล้ววีดีโอคอลกับมาม๊าที่ตอนนี้ยังเดินทางกลับไทยไม่ได้ดู“ลินทำได้แล้วนะคะม๊า แต่มันอาจจะช้าไปซักหน่อย”“จะช้าหรือเร็วม๊ากับป๊าก็ภูมิใจในตัวหนู”คำพูดมาม๊าทำน้ำตาฉันไหลทั้ง ๆที่ฉันทำตัวไม่ดีเลยมีครอบครัวก่อนที่จะเรียนจบแต่เอาจริง ๆฉันก็ไม่เสียใจเลยนะเพราะเจ้าแสบทั้งสามกับพี่บอสคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตฉันถ้าไม่มีสี่คนนี้ฉันก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง“แต่งตัวเสร็จหรือยังครับ ถึงเวลาแล้วนะ”“ค่ะ”วันนี้เป็นวันรับจริงแต่ด้วยทางมหาลัยจำกัดคนทำให้เหลือแค่พี่บอสคนเดียวที่ไปกับฉันได้ ส่วนลูก ๆและคนอื่น ๆค่อยกลับมาถ่ายรูปพร้อมกันที่บ้าน(มหาลัย)“แก๊งค์นางฟ้าจบช้าแต่จบนะ”ชลลี่หมุนตัวไปมาวันนี้นางร่าเริงมาเพราะแฟนนางยังไม่ได้บินกลับเยอรมัน เรามากันเป็นคู่ ๆเพราะมหาลัยอนุญาตให้เข้ามาแค่นี้พิธีรับปริญญาเป็นไปด้วยความเรียบร้อยและรวดเร็ว ๆมาก ๆหลังจบงานเราเลยมาพักผ่อนกันที่ผับเดิม ไม่รู้ว่าตั้งแต่กลับมาเรียนฉัน
(PIILYN)@สนามบินสุวรรณภูมิ“ชลลี่!!ทำไมแกต้องลากฉันมาด้วย”ฉันกำลังจะออกจากบ้านเพื่อไปมหาลัยแต่นังชลลี่มาแอบอยู่หน้าบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้มาขวางหน้ารถดีที่ฉันเบรคทันไม่งั้นคงต้องพานังชลลี่ไปส่งที่วัดแทนจะมาที่สนามบิน“วินาทีแรกที่ฉันได้เจอกับแฟนมันต้องมีคนเก็บภาพให้ ซึ่งคนที่ฉันไว้ใจให้รับหน้าที่นี้ก็คือแก”ชลลี่ลากฉันมาถึงทางผู้โดยสารขาเข้าประเทศแล้วจัดแจงจุดที่จะให้ฉันยืนเพื่อรอเก็บภาพให้มันเรายืนรอกันซักพักแฟนของชลลี่ก็เดินออกมาแต่ด้วยความที่ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาจริง ๆเลยต้องเล็งอยู่นานเหมือนกันแต่สุดท้ายมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีโดยที่วันนี้ฉันก็ต้องโดดเรียนเพราะมัน สามีฉันยังไม่รู้เรื่องเลยนะเนี่ยเพราะเขาไปทำงานก่อนตั้งแต่เช้า(BOSSTAN PUB)ก๊อก ๆฉันเคาะประตูและโผล่หน้ามาให้พี่บอสเห็น เพราะการมาของฉันวันนี้พี่บอสยังไม่รู้“ทำงานอยู่หรอคะ”“ทำไมมาไม่บอก”ฉันเดินเข้ามาหาพี่บอสเขาดูไม่ตกใจที่เห็นฉันมา แต่ดูจะโกรธ ๆมากกว่าที่พึ่งมารู้หลังจากฉันมาอยู่ที่นี่แล้ว“ลิน..”ฉันไม่รู้จะแก้ตัวยังไงเพราะมันก็ผิดจริง ๆแต่ฉันไม่ผิดนะชลลี่ต่างหากที่ผิดมันวุ่นวายจนฉันลืมบอกพี่บอสไปเลย“เดี๋ยวนี้
(PIILYN IN BOSSTAN PUB)ฉันอยู่กับพี่บอสจนเลิกงานและตามมาต่อที่ผับ และด้วยความที่ฉันไม่ได้มาที่นี่นานแล้วยังใส่ชุดนักศึกษาเข้ามาอีก พนักงานบางคนที่ไม่รู้จักฉันรีบปรี่เข้ามาหา“สาวน้อยมาสมัครงานหรอครับ”“เอ่อ…”ฉันมองไปข้างหลังแต่พี่บอสยังไม่เดินตามเข้ามา ฉันเลยไม่รู้จะพูดยังไง จะเช็คเรตติ้งหรือจะบอกความจริงดี“ถ้ามาสมัครงานพี่ช่วยได้นะ พี่สนิทกับผู้จัดการพูดแค่คำเดียวเขาก็รับน้องเข้าทำงานแล้ว”ฉันยืนฟังนายคนนั้นพูดพึ่งรู้ว่าพี่บอสมีลูกน้องตลกๆแบบนี้ด้วย คลายเครียดดีเหมือนกัน ฉันแค่ใส่ชุดนักศึกษามองกันไม่ออกเลยหรอว่าฉันเป็นคุณแม่ลูกสามแล้วนะ“พี่ขอเบอร์ไว้หน่อยแล้วกันเผื่อน้องเหงาเราจะได้คุยกัน”นายคนนั้นยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน“ทำไมยังไม่ขึ้นไปข้างบน”ฉันกำลังจะรับโทรศัพท์มาจากนายคนนั้นแต่พี่บอสเดินมาพอดี พี่บอสเอามือคว้าเอวฉันแล้วดึงเข้าหาตัว“มีคนขอเบอร์ค่ะ”“ห๊ะ..!!”“ขะ ขอโทษครับบอสผมไม่รู้จริงๆว่านี่เป็นเด็กบอส”“พิลินไม่ใช่เด็กแต่พิลินเป็นเมียฉัน นายกำลังจีบเมียฉันงั้นหรอ!!”พี่บอสจ้องนายคนนั้นฉันรู้ว่าเขาไม่ได้จริงจังเลยไม่ได้ห้าม นายคนนี้ก็ตลกแค่เห็นฉันเดินเข้ามาก็พุ่งมาจีบเลย“ขึ
(PIILYN)หลังจากหยุดเรียนไปทำหน้าที่แม่เกือบๆสามปีวันนี้เป็นวันแรกที่ฉันได้กลับมาเรียนอีกครั้งพร้อมเพื่อนๆอีกสี่คนบอกตรงๆมันเหมือนได้กลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง ได้ใส่ชุดมหาลัยได้มีตารางเรียน ตื่นเต้นสุดๆ“ที่รักครับ ทำไมกระโปรงมันสั้นจังไม่มียาวกว่านี้แล้วหรอ”พี่บอสเตรียมตัวกำลังจะไปทำงานแต่พอเห็นชุดนักศึกษาที่ฉันใส่เขาก็เดินวนไปวนมา ดึงๆที่ปลายกระโปรงเหมือนจะให้มันงอกออกมายาวขึ้นอย่างนั้นแหละ“วันนี้มีประชุมเช้าไม่ใช่หรอคะ ทำไมไม่ไปซักทีเดี๋ยวสายนะ”ฉันเดินไปขยับเนคไทให้พี่บอส ตั้งแต่ได้เลื่อนขั้นเป็นประธานบริษัทพี่บอสก็เป็นคนตรงต่อเวลามากๆไม่ว่าจะมีประชุมเช้าขนาดไหน พี่บอสก็ไม่มีสาย ทั้ง ๆที่บางคืนงานที่ผับก็ลากยาวมาเกือบเช้า“เสื้อก็ตัวเล็ก พิลินมีลูกแล้วนะจะใส่เสื้อผ้าไซส์เดิมได้ยังไงดูสิ!! หายใจออกไหมเนี่ย”พี่บอสไม่ตอบคำถามแต่วิจารณ์ชุดที่ฉันใส่ต่อมันจะอะไรนักหนาฉันก็ใส่เหมือนนักศึกษาทั่วไปที่เขาเคยชอบมองนั่นแหละ พี่บอสดึงๆตรงหน้าอกแล้วพึมพำ งี่เง่าไม่ยอมให้ฉันออกจากห้องถ้ายังแก้ไขชุดนักศึกษาที่ทั้งรัดทั้งสั้นไม่ได้“ดึงยังไงมันก็ไม่ยาวไปกว่านี้แล้วค่ะ ไหนพี่บอสบอกจะให้อิสระกับลินไ
6 เดือนต่อมาฟู่ววววว !!! หลับกันซ่ะที ฉันเป่าลมออกจากปากด้วยความเหนื่อยล้าจากวันนั้นมาจนถึงตอนนี้ก็6เดือนกกว่าๆแล้วที่เด็กๆทั้งสามลืมตาขึ้นมาดูโลก ถามว่าเลี้ยงลูกเหนื่อยไหมอยากบอกว่าโครตเหนื่อยแล้วนี่ฉันดันมีทีเดียว3คนแต่ก็ยังโชคดีที่ฉันมีครอบครัว มีเพื่อนๆที่ดี ทุกคนมักจะแวะเวียนมาเยี่ยมหลานๆมาช่วยฉันเลี้ยงเกือบทุกวัน ดังเช่นวันนี้"จ๊ะเอ๋!! เด็กๆป้ามาแล้วจ้าา"ชลลี่เปิดประตูมาก็ตะโกนเสียงดัง!!!จนฉันต้องรีบวิ่งไปเอามืออุดปากมันใว้เพราะกลัวว่าเด็กๆจะตื่น"เบาๆสิเดี๋ยวก็ตื่นกันพอดี"ฉันเอ็ดชลลี่เพราะกว่าจะเอาเข้านอนได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย"ก็ฉันไม่รู้นี่หน่า"ชลลี่พูดเสียงเบาลงก่อนที่พวกเราจะเดินออกมาคุยกันข้างนอก"แล้วนี่ทำไมวันนี้มาแค่สองคนยัยเคทไปไหนอะ"ฉันถามถึงยัยเคทเพราะปกติยัยนี่จะต้องมาที่นี่ทุกวันเพราะติดพายุมากๆแต่วันนี้กลับไม่เห็น"ไปทำธุระแทนนินิวแต่คงจะตามมาเย็นๆ"ชลลี่พูดก่อนจะเดินเข้าไปหาอะไรกินในครัวเหมือนที่ทำทุกวันตอนนี้เราทั้ง5คนยังไม่ได้กลับไปเรียนเพราะฉันยังไม่ลงตัวในหลายๆเรื่องและเพื่อนๆทุกคนยังยืนยันว่าจะรอฉันแต่ฉันต้องกลับไปเรียนแน่นอนเพียงแต่ตอนนี้ฉันพึ่งรับพี่เ
7 เดือนต่อมาตอนนี้ฉันท้องได้ 39 Week อีกไม่นานเจ้า3กุมารก็จะได้ออกมาวิ่งเล่นนอกท้องแม่แล้วจะซนกันขนาดไหนน่ะฉันนั่งยิ้มอยู่คนเดียวระหว่างรอพี่บอสมารับออกไปข้างนอก ตอนนี้เราก็ยังใช้ชีวิตอยู่ที่เดิมคือคอนโดฉัน พี่บอสเคยพูดเรื่องซื้อบ้านอยู่หลายครั้งแต่ก็เงียบไปเพราะยุ่งๆกับเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องงาน"มาแล้วครับรอนานไหม"พี่บอสเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา"ไม่นานค่ะ วันนี้เราจะไปไหนกันหรอ"ฉันถามเพราะพี่บอสบอกแต่ว่าจะพาไปข้างนอกแต่ไม่ได้บอกว่าจะไปไหน"บอกตอนนี้ก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ"พี่บอสเดินมาประคองช่วยฉันลุกขึ้นจากโซฟาเพราะตอนนี้ท้องฉันใหญ่มากจะทำอะไรทีก็ลำบากไปหมดจากนั้นพี่บอสก็พาฉันขับรถมาทางบ้านพ่อแม่ของเขาฉันก็เลยคิดไปว่าคงมาหาป๊ากับม๊านั่นแหละเลยไม่ได้คิดอะไรก่อนจะหลับตาลง ไม่รู้ช่วงนี้เป็นอะไรฉันขี้เซาชะมัดหลับได้ทุกที่"พิลินตื่นๆถึงแล้วครับ"ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาแต่เอ๊ะ!!นี่มันบ้านใครเนี่ยไม่คุ้นเลย"ที่นี่ที่ไหนคะ??"พอตาฉันปรับสภาพกับแสงได้จึงหันไปถามคนข้างๆ"บ้านของเราไง"พี่บอสส่งยิ้มหวาน(เซอร์ไพรส์)!!!! ฉันหันไปตามเสียงที่ดังขึ้นบริเวณหน้ารถก็เห็นเพื่อนๆทั้งของฉันและของพี่บอสยืนอยู่"นี
(BOSSTAN)ผมพึ่งรู้ว่างานแต่งงานมันยุ่งยากขนาดนี้ เมื่อวานผมเข้าไปคุยกับมาม๊าว่าผมต้องทำอะไรบ้างมาม๊ายื่นเช็คลิสมาให้ผมสามหน้ากระดาษเอสี่โอ้แม่เจ้า!! มันเยอะมากจนผมไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนเลย ขนาดว่ามีบริษัทออแกไนท์เข้ามาช่วยแล้วนะ“เดี๋ยวๆไอ้บอส แกลากฉันมาทำไมฉันไม่ใช่เจ้าสาวของแกนะเว้ย!!”เฮียพอร์ชโวยวาย วันนี้ผมต้องเข้ามาเลือกแบบการ์ดแต่งงานที่ทางบริษัทออแกไนท์เอามาพรีเซนต์ในเมื่อเจ้าสาวมาไม่ได้ก็ต้องให้พี่ชายเจ้าสาวมาแทน“พิลินแพ้ท้องอยู่แค่คุยโทรศัพท์ยังเวียนหัวเลย เฮียก็ต้องมาช่วยผมตัดสินใจ”“แต่ฉันไม่ใช่เมียแกไง เมื่อกี้ตอนเดินเข้ามาพนักงานยิ้มกันหมดแล้วเขาคงคิดว่าเจ้าบ่าวคือฉันและเจ้าสาวคือแก”“เอาน่าเฮีย เดี๋ยวตอนแจ้งชื่อเขาก็รู้กันเองแหละ แบบนี้สวยไหมเฮีย พิลินน่าจะชอบนะ”ผมหยิบแบบการ์ดขึ้นมาถือให้เฮียช่วยตัดสินใจ เราเอาความชอบของพิลินเป็นหลักดีที่เฮียค่อนข้างรู้ใจน้องสาวและผมก็รู้ใจเมียตัวเอง เราเลือกแบบเดียวกันเป๊ะ!!“เสร็จแล้วงั้นฉันกลับแล้วนะ”“ยังเฮีย!! วันนี้เฮียต้องอยู่กับผมทั้งวัน เรายังต้องไปดูสถานที่ ไปลองชุดแต่งงานของผมและแวะไปเอาแบบชุดแต่งงานให้พิลิน”“โห่!! ทำไม
(บอสตัน)“พิลิน…!!!”ผมกำลังจะโดนพ่อตาพรากลูกพรากเมีย กว่าจะถึงวันแต่งงานผมไม่ขาดใจตายไปก่อนหรอ“ขับรถกลับดีๆนะคะ ถึงคอนโดแล้วไลน์บอกลินด้วย”“ไม่อยากกลับเลย”ผมนั่งคุกเข่าเอาหน้าแนบกับท้องพิลิน ตอนนี้ลินกำลังท้องอ่อนๆผมอยากดูแล“อดทนนะคะ ลินไม่อยากทำให้ท่านผิดหวังไปมากกว่านี้แล้วระหว่างนี้ก็ต้องทำตามที่ท่านบอกไปก่อน”“ครับ ลินอยู่ที่นี่ต้องดูแลตัวเองดีๆนะห้ามเดินขึ้นลงบันไดเด็ดขาด ให้ใช้ลิฟต์ได้อย่างเดียวแล้วก็ตอบไลน์พี่ด้วย ถ้าลินไม่ตอบพี่บุกมาที่นี่แน่ๆ”“ค่ะ..!! กลับดีๆนะคะอย่าขับรถเร็ว”พิลินกำชับ ผมกอดลูกและขึ้นกอดหอมพิลินกว่าจะตัดใจขึ้นรถมาได้ น้ำตาลูกผู้ชายอย่างผมเกือบไหลผมรีบโทรหาม๊า บอกว่าไม่ต้องไปหาฤกษ์ให้ยุ่งยากแล้วเพราะผมต้องการแต่งงานเร็วที่สุด ถ้าเป็นไปได้ผมอยากแต่งพรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำให้มันจบๆม๊า : ทำผิดก็ต้องยอมรับผิดพ่อของหนูพิลินทำแค่นี้ยังน้อยไป ส่วนฤกษ์ม๊าจะรีบหาให้เร็วที่สุดจะเริ่มต้นชีวิตคู่ทั้งที จะมั่วๆไม่ได้นะลูกรักม่าม๊าส่งข้อความตอบกลับมา แล้วฤกษ์ที่ม๊าจะไปหามันเมื่อไหร่ว่ะเนี่ยหวังว่าไม่ใช่อีกสามสี่เดือนนะ ไม่งั้นผมตายแน่ๆ(หลายวันต่อมา @บอสตันผับ)“ไอ้เช
@บ้าน บอสตัน“พิลินค่อยๆเดิน”พี่บอสรีบวิ่งมาประคอง“โอ๊ย!!พี่บอสลินเดินเองได้”ฉันพยายามสลัดมือพี่บอสออกแต่เหมือนยิ่งทำแบบนี้พี่แกจะยิ่งจับแน่นขึ้น“มากันแล้วหรอลูกมาๆพาน้องมานั่งข้างๆม๊า”ม๊าตบไปที่นั่งข้างๆที่ว่างอยู่“สวัสดีค่ะม๊า”ฉันยกมือขึ้นไหว้ตามธรรมเนียมไทย“เป็นไงบ้างหลานย่า”ม๊ายกมือขึ้นรับไหว้ก่อนจะเอามือมาลูบที่ท้องฉันเบาๆ“ไม่ต้องห่วงเลยม๊าบอสดูแลอย่างดี”พี่บอสยิ้มอย่างภูมิใจ“แล้วนี่บอสพาน้องไปฝากครรภ์หรือยัง”“ยังเลยครับว่าจะมาหาม๊าก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยไปครับ”จริงๆวันนี้ฉันว่าจะไปโรงพยาบาลกันแต่ม๊าดันให้มาหาที่บ้านซ่ะก่อน“แล้วนี่พ่อกับแม่ของพิลินรู้เรื่องหรือยังลูก”คำถามนี้ม๊าหันมาถามฉันๆได้แต่สายหน้าแทนคำตอบ“เรื่องนี้แหละครับที่บอสอยากมาปรึกษาม๊า”พี่บอสมีสีหน้าที่จริงจังขึ้น“ม๊าคุยกับป๊าแล้วว่าถึงยังไงเราก็จะต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้องม๊าจะไปสู่ขอพิลินกับคุณพ่อคุณแม่ตามประเพณีส่วนเรื่องเรียนพิลินก็ไม่ต้องกังวลเอาไว้คลอดแล้วค่อยกลับมาเรียนใหม่ก็ได้หรือพิลินคิดว่ายังไงลูก”ม๊าพูดเสร็จก็หันมาขอความคิดเห็น“พิลินแล้วแต่ม๊าเลยคะ”ฉันส่งยิ้มให้ม๊า“แต่ม๊ากับป๊าลินอยู่อเมริกานะครับจ