Seductress Unforgotten Chapter 2

Pagbalik sa kanyang opisina, pakiramdam ni Lance ay parang naiwan ang bigat sa kanyang puso. Ilang araw na ang lumipas mula nang makita niya ang eksena sa jewelry shop, ngunit ang sakit at pagkadurog ng kanyang damdamin ay parang sariwa pa rin.  

Sa kanyang isip ay paulit-ulit niyang tinatanong ang sarili: *Bakit? Bakit kailangang gawin ito ni Apple? Hindi ba sapat ang pagmamahal ko sa kanya?

Sa loob ng tatlong araw, tahimik si Lance. Para siyang multong gumagala sa sarili niyang mundo. Sa kabila ng kanyang abalang iskedyul bilang CEO, ang mga naiisip niya ay umiikot lamang sa iisang bagay—si Apple, ang babaeng pinakamamahal niya, ang babaeng niloloko siya.  

Isang malalim na buntong-hininga ang kanyang pinakawalan habang nakaupo sa loob ng kanyang opisina. Naroon ang alahas na binili niya noong nakaraang linggo, naka-display sa ibabaw ng mesa. Kumikislap ito sa ilalim ng ilaw, pero para kay Lance, parang ito'y nagiging isang paalala ng kanyang pagkatalo.  

"Bakit hindi siya makuntento sa akin?" paulit-ulit niyang tanong sa sarili. Pero walang sagot.  

Sa kabilang dako, si Apple naman ay hindi na mapakali. Sa tatlong araw na hindi nagpaparamdam si Lance, nararamdaman niyang may mali. Ni isang tawag o text mula sa nobyo ay wala, at kahit siya ang magpadala ng mensahe, nananatili itong walang sagot.  

"Sweetheart, busy ka ba? Miss na miss na kita. Call me, please," mensahe niya isang gabi. Ngunit katulad ng mga nauna niyang mensahe, hindi ito sinagot ni Lance.  

Lumipas ang ilang araw, at nagdesisyon si Apple na puntahan si Lance sa penthouse nito. Nakasuot siya ng paborito niyang itim na dress—isang eleganteng kasuotan na alam niyang gustong-gusto ni Lance. Alam niyang magaling siyang magpaliwanag, at sigurado siyang kahit ano pa ang iniisip ni Lance, maaayos nila ito.  

Pagdating niya sa harap ng pintuan ni Lance, kumatok siya nang marahan.  

"Lance? Ako ‘to. Please, pagbuksan mo ako," aniya, ang boses niya ay puno ng lambing.  

Ngunit walang sumagot.  

"Lance! Alam kong naririnig mo ako. Kausapin mo naman ako, please!" mas malakas na ang boses niya ngayon, ngunit nanatiling tahimik ang penthouse.  

Sa loob, nakaupo si Lance sa kanyang sofa. Naririnig niya ang boses ni Apple sa labas ng pintuan, ngunit pinili niyang hindi magpakita. Ang kanyang mga mata ay nakatuon sa isang litrato nila ni Apple—ang litrato kung saan unang beses nilang nagbakasyon sa isang private resort. Sa tingin niya, isang ilusyon lang ang masasayang alaala nilang iyon.  

"Lance, kung may nagawa akong mali, sabihin mo naman! Huwag mo akong gawing tanga dito," sigaw ni Apple, at narinig ni Lance ang panginginig sa boses nito.  

Nagpipigil si Lance na buksan ang pinto. Sa kabila ng lahat, mahal niya si Apple. Ngunit paano niya haharapin ang babaeng nagawa siyang lokohin?  

“Lance? Ako ‘to. Please, pagbuksan mo naman ako.”  

Walang sagot.  

Kumatok siyang muli, mas malakas ngayon. “Lance! Alam kong nasa loob ka. Kausapin mo naman ako!”  

Nagpapanic na si Apple. Hindi siya sanay na binabalewala. Hindi kailanman ginawa ito ni Lance sa kanya noon.  

Ngunit walang sumagot.  

"Lance! Alam kong naririnig mo ako. Kausapin mo naman ako, please!" mas malakas na ang boses niya ngayon, ngunit nanatiling tahimik ang penthouse.  

Sa loob, nakaupo si Lance sa kanyang sofa. Naririnig niya ang boses ni Apple sa labas ng pintuan, ngunit pinili niyang hindi magpakita. Ang kanyang mga mata ay nakatuon sa isang litrato nila ni Apple—ang litrato kung saan unang beses nilang nagbakasyon sa isang private resort. Sa tingin niya, isang ilusyon lang ang masasayang alaala nilang iyon.  

"Lance, kung may nagawa akong mali, sabihin mo naman! Huwag mo akong gawing tanga dito," sigaw ni Apple, at narinig ni Lance ang panginginig sa boses nito.  

“Lance, please... Nag-aalala na ako. Ano bang nangyayari?” sigaw ni Apple, at naramdaman ni Lance ang panginginig sa kanyang boses.  

Pinikit niya ang kanyang mga mata, pilit na pinipigilan ang sarili. Sa kabila ng lahat, mahal niya si Apple. Sa loob ng ilang buwan, siya ang naging sentro ng kanyang mundo. Ang babaeng iyon ang dahilan ng kanyang mga ngiti, ang inspirasyon sa kanyang bawat tagumpay.  

Pero paano niya haharapin si Apple ngayong alam na niyang may iba itong lalaki?  

Nang wala nang sagot mula kay Lance, napilitang umalis si Apple. Ngunit sa loob-loob niya, hindi niya ito bibitiwan. Alam niyang mahal siya ni Lance, at tiyak niyang may dahilan kung bakit siya biglang iniwasan nito.  

Kinabukasan, habang abala si Lance sa kanyang opisina, tumawag si Amelia, ang kanyang personal assistant.  

"Sir, Miss Imperial is downstairs. She insists on seeing you," sabi nito sa telepono.  

Napabuntong-hininga si Lance. Tumayo siya mula sa kanyang mesa at tumingin sa labas ng bintana, pinagmamasdan ang tanawin ng lungsod. Ilang segundo ang lumipas bago siya sumagot.  

"Sabihin mo, busy ako. Huwag mo siyang paakyatin," malamig niyang sagot.  

Nagulat si Amelia, ngunit tumango ito. "Yes, Sir."  

"Miss Imperial, pasensya na po, pero hindi kayo pwedeng umakyat ngayon. May importante pong meeting si Sir Lance," magalang na sabi ni Amelia.  

"Ano? Amelia, alam kong naroon siya. Sabihin mo sa kanya, please, na kailangan ko siyang makausap," pakiusap ni Apple, ngunit nanatiling matatag ang assistant.  

Napaupo si Apple sa lobby. Nakaramdam siya ng sakit at pagkabigo, pero higit sa lahat, may kaba sa kanyang dibdib.  

Habang nasa opisina, pilit na iniwasan ni Lance na tingnan ang CCTV footage mula sa lobby. Ngunit hindi niya napigilan ang sariling i-check kung naroon pa rin si Apple. At nang makita niya ito, tahimik na nakaupo at tila nag-iisip nang malalim, may kung anong kirot sa kanyang dibdib.

Pero binalewala niya iyon.  

"Hindi ko siya pwedeng kausapin ngayon," bulong niya sa sarili. "Hindi pa."