Seductress Unforgotten Chapter 4

Napailing si Apple, pilit na nagpapaliwanag. "Lance, hindi iyon ganoon. Hindi mo naiintindihan. Nagpunta ako roon dahil tinulungan ko lang siya para sa kapatid niyang ikakasal!"

"Talaga? Ganoon na ba kababaw ang paliwanag mo? Sa tingin mo, maniniwala pa ako sa’yo?" sagot ni Lance, bumibigat ang bawat salitang binibitawan niya.

Nagsimulang tumulo ang mga luha ni Apple. "Lance, mahal kita. Bakit ko gagawin iyon? Bakit ako maghahanap ng iba kung ikaw lang ang gusto ko?"

Tumahimik si Lance. Sa kabila ng lahat, ramdam niya ang katapatan sa boses ni Apple. Ngunit ang sakit ay masyadong sariwa pa.

"Hindi ko alam kung paano pa kita pagkakatiwalaan, Apple. Sobrang mahal kita, pero hindi ko kayang balewalain ang nakita ko," mahinang sabi ni Lance.

"Lance, please... Bigyan mo ako ng pagkakataong patunayan sa'yo na mali ang iniisip mo," pagsusumamo ni Apple.

Ngunit umiling si Lance. "Kailangan ko ng oras. Kailangan ko ng espasyo para makapag-isip. Wala akong tiwala sa'yo ngayon."

At sa pagkakataong iyon, alam ni Apple na hindi sapat ang mga salita para maayos ang lahat. Kailangang patunayan niya kay Lance na ang pagmamahal niya ay totoo.

Sa kabila ng sakit na nararamdaman ni Apple, isang bagay ang malinaw sa kanyang puso: hindi siya susuko. Alam niyang si Lance ang lalaking mahal niya higit kanino man, at gagawin niya ang lahat para maibalik ang tiwala nito.

Pagkatapos ng pag-uusap nila, iniwan niya ang conference room nang hindi na lumilingon. Hindi niya kailangang ipilit ang sarili sa sandaling iyon. Alam niyang kailangan ni Lance ng oras—at oras din ang kailangan niya upang mapatunayan ang kanyang pagmamahal.

Narinig ni Lance ang sinabi ni William, ngunit sa halip na maniwala, lalong umigting ang galit sa kanyang puso. Ang bawat salita ni William ay parang karayom na tumutusok sa kanyang pride. Sa kabila ng mga paliwanag nito, nanatili siyang nagdududa.

"Huling-huli na kita, Apple, sa jewelry shop," mariing sabi ni Lance, ngunit ang malamig na tingin niya ay nakatuon kay William. "At ngayon, sinasabi mong wala? May gana ka pang magsinungaling sa harapan ko!"

"Hindi ako nagsisinungaling, Lance!" giit ni William, ngunit bago pa siya makapagpatuloy, tumayo si Lance mula sa kanyang upuan, ang pagkakaipit ng kamao nito ay nanginginig sa galit.

"Alam mo ba kung ano ang pinakakinamumuhian ko, William?" tanong niya, puno ng panunuya ang boses. "Ang mga taong nagtatangkang gawing tanga ako. At ikaw, kasabwat ni Apple, ginawa n'yo 'yon!"

"Hindi ko intensyon na gawing tanga ka, Lance," depensa ni William. "Kung mahal mo si Apple, bakit hindi mo siya bigyan ng pagkakataong magpaliwanag? Bakit hindi mo siya hayaan na magsalita para sa sarili niya?"

Ngunit hindi natitinag si Lance. "Binigyan ko siya ng pagkakataon," mariin niyang sagot. "At wala akong narinig kundi mga kasinungalingan. Kung talagang mahal niya ako, bakit hindi niya agad sinabi ang totoo?"

Nagpatuloy si William, desperado nang makumbinsi si Lance. "Lance, hindi mo ba nakikita? Mahal ka ni Apple! Kung hindi, bakit niya patuloy na sinusubukang ayusin ang lahat? Kung hindi, bakit siya nandiyan pa rin kahit nasasaktan siya dahil sa mga akusasyon mo?"

Walang nagawa si William kundi sumunod. Paglabas niya ng opisina, iniwan niya ang isang huling paalala. "Lance, ang pride mo ang pumapatay sa pagmamahalan ninyo. Sana, bago pa mahuli ang lahat, makita mo ang totoo."

Ngunit hindi natapos doon ang galit ni Lance. "At isa pa, William, hindi ikaw ang kasama ni Apple sa jewelry shop! Ibang lalaki iyon, at lalong hindi ikaw! Pagtatakpan mo pa ang taksil mong kaibigan? Tama na! Pwede ba, umalis na kayo sa opisina ko?" galit na sabi nito.

Lumapit si Apple upang magpaliwanag, ngunit umatras si Lance, tila ayaw nang marinig ang anumang sasabihin niya.

Samantala, si Apple ay patuloy na sinusubukang ayusin ang relasyon nila ni Lance. Ngunit sa kabila ng lahat ng kanyang pagsisikap, tila walang patutunguhan ang mga ito. Nang makatanggap siya ng mensahe mula kay William tungkol sa nangyari sa opisina, parang gumuho ang mundo niya.

"Ano pa bang dapat kong gawin?" tanong niya sa sarili habang hawak ang sulat na matagal na niyang inihanda para kay Lance.

Napayuko si Lance, ngunit ang galit ay nananatiling buhay. "Lumabas ka na, William," malamig niyang utos. "Hindi ko kailangan ang mga paliwanag mo."

Walang nagawa si William kundi sumunod. Paglabas niya ng opisina, iniwan niya ang isang huling paalala. "Lance, ang pride mo ang pumapatay sa pagmamahalan ninyo. Sana, bago pa mahuli ang lahat, makita mo ang totoo."

"Lance!" sigaw ni Apple, hindi na mapigilan ang panginginig ng kanyang boses. "Wala akong kasalanan! Hindi ako ang iniisip mo. Hindi mo ba ako kilala? Wala akong ginawa para saktan ka!"

Humakbang si Lance papalapit, ngunit bigla rin siyang tumigil, itinaas ang kamay para pigilan si Apple sa anumang paliwanag. "Kilalang-kilala kita, Apple. At iyon ang masakit! Akala ko totoo ka. Akala ko ikaw na ang babae na hindi magagawang lokohin ako."

"At hindi kita niloko!" sagot ni Apple, namumula na ang mukha sa awa at galit. "Kung may nakita kang kasama ko sa shop na iyon, hayaan mong sabihin ko sa'yo kung sino siya! Pero, Lance, Oo inaamin ko!hindi si William, at lalong wala akong ginawang masama!"

Puno ng panunuya ang ngiti ni Lance habang tumalikod siya at tumingin sa bintana ng kanyang opisina. "Walang kasalanan, pero nakita ko na sweet kayo ng lalake mo. May nakita akong bracelet na pinapasuot sayo, Apple. Ano 'yon? Sorpresa ba? Para sa ibang lalaki?"

"Belated birthday gift niya lang yun para sakin,Lance pero walang kami!"sagot ni Apple,halos mapasigaw. Lumapit siya,

ngunit umatras si Lance, na tila ba anumang paglapit niya ay magpapabagsak sa pader na itinayo nito sa pagitan nila.

"Ang dami mong paliwanag!" galit na tugon ni Lance. "Alam mo kung ano ang problema, Apple? Hindi ka marunong magsabi ng totoo. Kaya ngayon, sabihin mo sa'kin—sino ang lalaking iyon?"

Napaluha si Apple, pero matapang niyang itinaas ang kanyang mukha upang tingnan si Lance. "Wala akong relasyon sa sinumang lalaki, Lance. Hindi ko alam kung bakit mo ito iniisip, pero kung may nakita ka, sana tanungin mo muna ako bago mo ako husgahan!"

"Binigyan na kita ng pagkakataon," malamig na sagot ni Lance. "Pero ikaw na rin ang sumira sa tiwala ko. Sa tingin mo, madali lang para sa akin na magkunwari na walang nangyari?"

Si William, na matagal nang tahimik, muling nagsalita. "Lance, tama na. Hindi mo ba naririnig ang sinasabi ni Apple? Kung mahalaga pa siya sa'yo, dapat mong pakinggan ang paliwanag niya."