“Uy, tinatanong kita,” sabi ni Bernard at saka pa ako kinalabit. “Kumusta naman ang naging araw mo?” tanong niya sa akin.
Buntong hininga ang aking sinagot kay Bernard. Mukhang nakuha naman niya ang mensahe ko sa buntong hininga na iyon.
Kinuwentuhan naman muna ako ni Sam sa pag labas nila ni Bernard at Miley. Pinakinggan ko kung gaano kasaya ang anak ko, ngunit nang matapos siya sa pag ku-kwento ay nag request siya na ipagtimpla ko siya ng gatas. Pagbalik ko sa sala ay nadatnan ko siya na natutulog na sa kandungan ni Bernard.
“Nakatulog na,” sabi ni Bernard habang hainahaplos niya ang buhok ng aming anak. “I’ll just tuck him in and then we will talk.” aniya at binuhat na si Sam patungo sa kwarto ni mama. Doon kasi natutulog si Sam kapag wala ang mamita niya.
Maya-maya lang ay may narinig akong strum ng gitara. I don't know who is that man strumming, pero isa lang ang alam ko ngayon… na ang anak ko na si Sam ay nagpapakita ng gilas sa aming harapan ngayon. Tell me is it really hard to see,That you make it so hard on me.Go ahead and sting me with your lips,Cos you're just about to kill me.Won't you set me free.But give me one more glance as you walk away…
Dumating na ang araw na pinakahihintay namin. Bagamat minadali ito at hindi iyon nagustuhan ni mama ay nakuha pa rin niya na makasunod dito sa Canada. Ayaw na kasi ni Bernard na umuwi pa sa Pilipinas para magpakasal. Gusto niya ay pagbalik namin doon ay nag isa na kaming muli at talagang matatawag na pamilya na kami kasama si Sam.Pwede naman daw kaming ikasal ulit sa Pilipinas ni Bernard kung gugustuhin namin.“All set, ikaw na lang ang kulang, bride.” sabi ni mama pagpasok niya sa aking kwarto.Backyard wedding in the middle of the snow ang gusto ni Bernard kaya naman mag a-ala Elsa ako nito. Kidding aside, hindi naman ganun ka bongga ang suot ko dahil sa nilalamig ako ay balot na balot ang aking katawan."Gusto kong makita si Bianca." Rinig ko ang boses ni
The Seducer’s MemoryThird Person’s POVIka nga nila...Nagmahal, Nasaktan, Nag move-on.Pero para saan pa ba ang pag mo-move on kung pwede naman gumawa ng paraan para 'yung nakagawian ng mga tao na 'Nagmahal, Nasaktan, Nagmove-on' ay mapalitan ng..."Nagmahal, Nasaktan, at muling Nagmahal"Sa buhay laging may PEROKaya naman may isang katanungan ako.Pero paano kung 'yung taong pinaghuhugutan mo ng sobra ay bilang mo na lang makalimutan?
Palabas ako ng ward kung nasaan lahat ng na-rescue nang biglang may mangalabit sa akin mula sa likuran ko. Lumingon ako at nakita ko yung nurse na supposed to be ay tutulong sa akin.“Kanina pa ako naghihintay sa lobby,” sabi niya habang may hawak itong papel. “I know where your wife is.”Imbis na sagutin ko siya sa kanyang sinabi ay napa buntong hininga na lamang ako. Naalala ko kasi bigla ang pagkawala ng memorya ng asawa ko.“I-I already saw her,” mahina ko na sagot sa kanya. "She's fine, but her memories fade." dagdag ko.Napatakip siya ng bibig sa gulat nang marinig niya ang kondisyon ng asawa ko. Bahagya naman akong tumango upang kumpirmahin ko ang tungkol doon.“I am really sor
“May pictures ba tayo na kasama ang anak natin?” tanong bigla ni Bianca.Napaisip ako kung mayroon nga ba kami, at ang unang pumasok sa utak ko ay noong birthday ni Miley“Meron naman, pero…–”“Patingin!” masigasig niya na sabi, at mukhang excited na excited siya na makita ito.Napahinto ako ng ilang segundo at kinamot ang aking batok.“Why? What’s wrong?” tanong nito sa akin.“Hindi ko pa na-recover ang phone ko dahil sa aksidente.” sagot ko sa kanya.“Wala ba tayong ibang photos? I mean, printed one.” aniya at napa make face pa.
Sa loob ng eroplano, nasa likod naman namin ni Bianca ay si Yngrid.Lumingon ako sa kanya upang maka usap ito. “Ok ka lang ba diyan?” tanong ko.Tumango naman si Yngrid at nag thumbs up pa.Nang mag umpisa nang umandar ang eroplano ay hinawakan ako ni Bianca sa braso nang napakahigpit. Ramdam ko ang takot niya dahil nanginginig ang kanyang kamay.Nang magawi naman ang aking tingin sa kanya ay sobra akong nag-alala."Are you ok, love?" tanong ko dito.Nang mag stable na ang eroplano sa pag andar, tumayo naman si Yngrid upang alamin kung ano ang nangyayari sa amin – lalo na kay Bianca.“What’s wrong, miss Bi
Nauna nang lumabas sa akin si Yngrid dahil hinakot ko pa ang aming mga kagamitan. Mabilis ang aking kilos at nag madali na akong bumaba ng eroplano. Nang makalabas na ako ay nakahinga ako ng maluwag nang matanaw ko si Yngrid na kasama na niya ang aking asawa. Kahit na napaka bigat ng mga dinadala namin ay tumakbo na ako papalapit sa kanilang dalawa. "Akala ko naman kung saan na kayo nagpunta." Sabi ko at kaagad na ibinaba ang mga gamit. "Tulog ka pa kasi kaya inasikaso ko na ang sasakyan natin pati na mga bagahe." sabi ni Bianca at saka pa pabaling-baling ang tingin. "at saka may hahanapin pa ako." dagdag nya. Sa itsura ni Bianca ngayon ay mukhang may hinahanap nga siya. Parang matatanggal na kasi ang leeg niya sa ginagawa niya e. Kaya, minabuti ko na itong tanungin. "Ano namang hinahanap mo?" tanong ko naman at humarap sa kanya. "Uhm, hinahanap ko 'yung asawa ko." sagot naman niya. “Biglang may nag flash sa isip ko, si AJ, but I can’t remember his face.” sabi niya sbay hilot pa
“Bianca, wait!” habol ko sa kanya hanggang sa makapasok na kami sa restaurant.Lahat ng mga customer ngayon ay iisa lang ang direksyon ng mga mata nila. They're all staring at Bianca, who slammed the door open.“Bianca?”Mas lalo akong nakaramdam ng malakas na sipa sa dibdib nang makita ko na kaharap na namin ngayon si Anton.Walang kahit na anong sinabi si Bianca at sinugod na niya ito ng isang mahigpit na yakap. Halata ngayon sa itsura ni Anton ang pagtataka dahil sa kinilos ni Bianca.Lumapit na ako sa kanila upang kalasin ang kanilang yakapan. I can’t stand seeing my wife like this with Anton.“What is happening?” takang-taka na tanong