Months have passed since Bernard recovered from the accident. Halata na rin ang baby bump ko na ikinatutuwa naman ng aking asawa sa tuwing uuwi siya.Araw-araw pag uwi niya ng aming bahay ay agad tiyan ko ang kanyang hahalikan imbis na pisngi ko.“Hi baby. Daddy’s home!” kaagad siya na dumapa sa kama."Time to recharge!" Sabi pa niya at saka hinalikan ang aking tiyan.“Gusto ko paglabas mo baby boy ka ha.” aniya at ngayon ay hinihimas-himas niya ito.Napaisding naman ako sa kanyang sinabi. Magkaiba kasi kami ng gusto; ng gusto ko ay babae, siya naman ay lalake.“Look, Sammy, mukhang nagagalit si mommy kasi hindi natin siya pinapansin. She’s jealous.” Tuwang-tuwa pa nitong saad. Sinimulan pa niya itong tawagin na Sammy dahil gusto daw niya ay Samuel ulit ang pangalan ng bata kapag nagkataon na lalake ito ulit.Mariin ko naman siyang tinutulan sa gusto niya dahil ramdam ko na buhay pa rin ng anak namin na si Sam.Ikinagulat ko naman nang maramdaman ko ang paggalaw nito sa aking tiyan.
A year has passed. Time flies very fast and I can’t even imagine that today is my little Erica’s birthday. Yes, hindi po siya baby boy.Actually, noong una kong ultra sound ang sabi ng doctor ko ay lalake ang baby ko.Kaya naman si Bernard ay umasa ng bongga, but it happens na it was just a false alarm. Nang manganak ako ay babae ang iniharap sa akin.“Love, hindi kaya napalitan ang anak natin?” tanong nitong asawa ko na paranoid.Hindi ko siya sinagot dahil busy ako sa panonood ng Scarlet Heart. Na K-Drama na rin kasi ako.“Sa palagay mo hon? Paano kung may sumabotahe sa atin dahil gwapo ‘yung anak natin kaya pinagpalit? Pero hindi ko naman sinasabing pangit ang baby Erica natin.”I did not answer him nor look at him. I’m busy watching Baekhyun and Joon Gi.“LOVE!” he shouted.Marahas kong sinarado ang laptop at sinamaan siya ng tingin.“Ano ba! Dun na ako sa nakaka iyak na part e! Alam mo ba ‘yung feeling na tutulo na ‘yung luha ko pero napaka epal mo?” sermon ko rito at muling binu
At a very young age, I was neglected by my parents. Naghiwalay, iniwan ako, at ayun they already have their own family.Years after, I was in high school when my father passed away. Just like some cliché stepmothers we always see, yep! My stepmother took everything. As in lahat ng meron ang aking ama, at pati na rin 'yung para sa akin.I was with no one, I rebelled and slack off of my studies. Eventually, my life became smooth the moment I met a friend.FrancescaShe helped me financially and I helped her educationally.She gets something from me and vice versa.But my life is still miserable, and I really don't know what to do. The financial a
Seducing BeginsNagising ako ng alas siyete ng umaga at kaagad na bumangon. Kinapkap ko ang aking cellphone kung saan ito naroon at nakita ko naman ito kaagad.May ilang text si Francesca ngunit hindi ko muna ito binuksan dahil abala ako sa pagluluto at paghahanda ng isusuot.Pagkatapos ng aking what-so-called daily routine, kaagad na akong nagbihis at nag-ayos. Light make up lamang ang aking nilagay. Pagkatapos kong kumain saka ko pa lang kinalikot ang ang aking cellphone.Pagkabukas ko sa mensahe ni Cesca, her message shocked me.From: FrancescaBruha! Wake up! You have your job na! Yeeey! Ang galing ko 'no? Magtatrabaho ka na kay Bernard! Take note
Kinabukasan ay maaga akong pumasok sa opisina nang makabawi man lang ako sa pagiging late ko kahapon. Kahit ba puyat ako kagabi ay pinilit kong magising ng maaga. Paano ba naman e tumawag si Francesca para sa update ng first day ko sa opisina at magdamag kaming nagkwentuhan hanggang sa mawala na sa topic namin ‘yung Bernard na ‘yun.But I cannot deny the fact that my boss is freaking hot and a good kisser. Isa din yata iyon sa dahilan kung bakit hindi din ako kaagad dinapuan ng antok kagabi. Hindi ko kasi alam kung maaasar ba ako o matutuwa kasi mukhang hindi ko na siya kailangan pang landi-landiin para maka usad sa plano."Ms. Laxa? Are you still with me?" Nagbalik lang ako sa wisyo ko nang magsalita si Bernard."Y-yes, sir. I'm sorry." Hinging paumanhin ko then I shook my head.
Sa buong oras ng biyahe namin ay nanatiling nakabusangot ang aking mukha. Wala akong pakialam kahit na malukot ito ng bongga! Maganda pa rin naman ako."Happy lang." sabi niya at kinurot ang aking pisngi ng napakatagal."Aray ko naman!" Reklamo ko sa kanya at saka pa siya inirapan.Wala naman kami sa opisina kaya sasabihin ko ang gusto kong sabihin. Susungitan ko siya kahit kailan ko gusto.Teka, teka nga, bakit pala ako nagpapakipot e chance ko naman pala ito para mag dire-diretso na ang progreso ng plano namin ni Francesca at nang maiakatuparan ko na ang intensyon ko kung bakit ako nandito."I'm sorry. Your face looks fluffy to kaya na tempt akong kurutin." Sabi niya at ngumisi pa ang loko.
"Can you handle this for a while?" sabi ni Bernard na itinuro ang kanyang suitcase na nakalatag sa kama."Okay, sir." Sabi ko at saka na kinarga ang kanyang suitcase.Nauna siya na lumabas sa villa at ako naman ay sumunod sa kanya. Dumiretso kami sa conference room para sa kanyang meeting with the engineers.Habang siya ay abala sa pag scan ng mga files niya, dinukot ko ang aking cellphone mula sa pocket ng aking blazer at nagpadala ng mensahe kay Francesca.To: FrancescaHey, I think the deal will be done in a few weeks.Sa aking tantya, limang minuto ang nakalipas bago sumagot si Francesca.From: FrancescaYou sure? Bernard is kinda tricky, ha. Be attentive and don&rsquo
"What the fuck are you doing here?"Ikinagulat ko naman ang biglang pagsulpot ni Bernard sa likod ko. Mukhang iritado siya pagkakita pa lang niya kay Anton."Dito ang photoshoot namin. Bakit ba galit ka na naman? Wala pa akong ginagawa ah." malokong sabi ni Anton sa kanya."You are disturbing our breakfast. Sana ay tumawag ka nalang kung may kailangan ka. Tch" then Bernard walked out.I can feel tension between the two of them. Really. What's happening?"Gusto mo bang pumasok?" Tanong ko."Isara mo na ang pinto." Bernard commanded at saka na siya bumalik sa hapagkainan.Umiling si Anton at napakamot ng ulo.
A year has passed. Time flies very fast and I can’t even imagine that today is my little Erica’s birthday. Yes, hindi po siya baby boy.Actually, noong una kong ultra sound ang sabi ng doctor ko ay lalake ang baby ko.Kaya naman si Bernard ay umasa ng bongga, but it happens na it was just a false alarm. Nang manganak ako ay babae ang iniharap sa akin.“Love, hindi kaya napalitan ang anak natin?” tanong nitong asawa ko na paranoid.Hindi ko siya sinagot dahil busy ako sa panonood ng Scarlet Heart. Na K-Drama na rin kasi ako.“Sa palagay mo hon? Paano kung may sumabotahe sa atin dahil gwapo ‘yung anak natin kaya pinagpalit? Pero hindi ko naman sinasabing pangit ang baby Erica natin.”I did not answer him nor look at him. I’m busy watching Baekhyun and Joon Gi.“LOVE!” he shouted.Marahas kong sinarado ang laptop at sinamaan siya ng tingin.“Ano ba! Dun na ako sa nakaka iyak na part e! Alam mo ba ‘yung feeling na tutulo na ‘yung luha ko pero napaka epal mo?” sermon ko rito at muling binu
Months have passed since Bernard recovered from the accident. Halata na rin ang baby bump ko na ikinatutuwa naman ng aking asawa sa tuwing uuwi siya.Araw-araw pag uwi niya ng aming bahay ay agad tiyan ko ang kanyang hahalikan imbis na pisngi ko.“Hi baby. Daddy’s home!” kaagad siya na dumapa sa kama."Time to recharge!" Sabi pa niya at saka hinalikan ang aking tiyan.“Gusto ko paglabas mo baby boy ka ha.” aniya at ngayon ay hinihimas-himas niya ito.Napaisding naman ako sa kanyang sinabi. Magkaiba kasi kami ng gusto; ng gusto ko ay babae, siya naman ay lalake.“Look, Sammy, mukhang nagagalit si mommy kasi hindi natin siya pinapansin. She’s jealous.” Tuwang-tuwa pa nitong saad. Sinimulan pa niya itong tawagin na Sammy dahil gusto daw niya ay Samuel ulit ang pangalan ng bata kapag nagkataon na lalake ito ulit.Mariin ko naman siyang tinutulan sa gusto niya dahil ramdam ko na buhay pa rin ng anak namin na si Sam.Ikinagulat ko naman nang maramdaman ko ang paggalaw nito sa aking tiyan.
Mula sa hospital hanggang sa iuwi na sa bahay si Bernard, magdamag ko pa rin na binabantayan ang aking asawa. Normal lang daw na hindi pa magising si Bernard sa ngayon. Ang mahalaga ay nagpakita na ng response si Bernard na conscious na siya.“Ate, ako muna magbabantay diyan kay Bernard.” Presinta ng aking kapatid. "Kailangan mo nang mag pahinga dahil hindi maganda sa buntis ang laging pagod at puyat." dagdag pa niya."How about Bella?" tanong ko at saka pa nag unat ng katawan.Pinatayo na niya ako at umupo na siya sa aking pwesto."Adri is a doting father, ate. Kahit isang segundo lang yata ay ayaw niyang malayo sa anak namin. Inispoil na nga siya na laging naka karga." sagot ni Jasmin sa akin.Tumango na lang din ako at saka na lumipat ng kwarto. Pero bgo ko pa lisanin ang kwarto kung nasaan si Bernard ay binigyan ko ito ng halik sa pisngi.Pagpasok ko sa kwarto ay nakita ko na nakabukas ang cabinet kung saan ko nilagay ang mga gamit pambata.Sa sobrang excited ko na makahawak ng
Pagkabasa ko sa text ni Adri kung nasaan ang aking asawa ay pinaharurot ko na kaagad ang sasakyan ko."Pare? Nasaan na ang asawa ko?" tanong ko sa taong kausap ko sa kabilang linya.Kanina ko pa iniikot ang aking paningin dito sa address na sinend niya ngunit hindi mahagilap ng aking mga mata si Bianca."Aish! Nasa loob siya ng apartment na iyan." sagot naman niya sa akin.Binaba ko na kaagad ang tawag at saka na inalis ang aking seatbelt.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan ko nang makita ko si Bianca na palabas ng apartment na iyon at kasama niya si Anton.Nag yelo ako sa kinauupuan ko at nakramdam ng kirot sa puso. "Fvck." Pabulong na mura ko. "Sa lahat ng tao na pupuntahan niya, bakit si Anton pa?"Kita ko mula sa kanilang tinatayuan hanggang sa aking pwesto ang pagtango ni Bianca, ang mga ngiti nito, at maging ang yakapan nila.I heard from Anton last time we met that he and Fran are not on good terms. So there is a possibility that Bianca could grow feelings towards Anton again
Naramdaman ko lang na nananakit na ang paa ko nang mapadpad ako sa hindi pamilyar na lugar.Umupo ako sa may plant box at hinilot ang aking paa.“Bianca?”Pag-angat ng aking ulo ay bumungad sa aking harapan si AJ na kasama si Francesca. May tulak tulak si Cesca na stroller kung saan lulan doon ang bata, samantalang si AJ ay may dalang paper bags.“Uh, hi Bianca.” Bati sa akin ni Cesca.Ngumiti ako ng matipid. “K-kumusta kayo?” tanong ko sa kanila na hindi man lang makatingin sa kanilang mga mata."Why are you here?" tanong ni AJ sa akin."I… I was just roaming around – unwinding." pagdadahilan ko at umiwas ng tingin."Sakto, our apartment is nearby. Gusto mo bang tumuloy muna?" tanong ni AJ sa akin at ngayin ay nakatingin naman siya kay Cesca."Y-yah, come on. Let's catch up." sang ayon naman ni Cesca.Tumuloy kami sa apartment na tinutuluyan nina AJ at Cesca. Dumiretso sa kusina si AJ at kaagad niya nang inayos ang laman ng dala niya na paper bags. Meanwhile, Cesca did the baby work.
184Bianca’s POVI kept on asking my husband why we had to leave the house so early in the morning. Pinilit ko si Bernard na pumunta sa opisina upang makapag paalam man lang ako sa kapatid ko dahil ang sabi niya ay matatagalan ang pagbalik namin sa Manila.That moment when I heard my sister screaming, I felt my knees become numb. I can't hear anything and the only people I see moving were Yngrid and Jasmin.Para bang literal na tumigil ang ikot ng mundo ko pati narin ang mga taong nakapaligid sa amin.Inilipat ko ang tingin ko kaya Bernard pero naka yuko lang ito.That is why, the moment I got the chance to escape that building, ginawa ko na. Imagine, narinig ng mga empleyado ni Bernard ang katarantaduhan na ginawa niya.Hindi na ako nahihiya sa sarili ko, para kay Bernard o kahit kanino man sa kanila ni Yngrid at Jasmin.Tanging galit na lang ang nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko.I thought tapos na ako sa ganitong sitwasyon pagkatapos din akong lokohin ni AJ – hindi pa pala tapos
Yngrid’s POV“Isinusumpa ko ang lalaking iyon kapag hindi ka niya pinanagutan! Hahanapin ko iyon kahit saan mang lupalop siya ng mundo magtago!”Iyan ang huli kong narinig kay daddy bago siya magdesisyon na lumuwas ng Maynila. Hindi naman ako nagdalawang isip na sundan sila ni mommy na ngayon ay nag aayos sa kanilang kwarto."Dad! Stop! We… we can't do anything anymore. May asawa 'yung tao!" sigaw ko habang kinakatok ko ang pintuan ng kanilang kwarto.Ilang sandali lang ay bumukas ito at humarap sa akin si mommy."Hindi magkakaganito ang daddy mo kung hindi ka pabaya." sabi niya sa akin; walang emosyon at puno pa rin ng galit ang mga mata niya sa akin."Ano pa ba ang aasahan ko? Matagal ka nang pabaya, noon pa man nang mawala si Yvonne…–""Mom, stop! Okay? Puro ka Yvonne! She's dead! Mas lalong wala ka nang magagawa doon! She chose that path, mom. She chose to be brave, kaya huwag niyong isisi sa akin ang katangahan ng kapatid ko!" sigaw ko.Wala pang ilang segundo ang nakakalipas nan
Matutulog na lang kami nang biglang tumayo si Bianca at nag umpisa na naman siya na kalkalin ang mga bag na ginamit namin noong pumunta kami sa resort."What are you looking for?" tanong ko at umupo sa kama.Hindi niya ako pinansin, at ang kasunod niyang kinakal ay ang mga drawers namin."Hindi mo ba ako kakausapin?" tanong ko at nag simula na akong sumimangot.Huminto siya at sa aking palagay ay nahanap na ni Bianca ang hinahanap niya.“Actually...—”Naputol naman ang sasabihin niya nang biglang nag ring ang aking cellphone. Ngayon, siya naman ang sumimangot at umupo sa kama. Samantalang ako ay tumayo upang sagutin ang tawag.“Bilisan mo diyan at bumalik ka kaagad.” Sabi nito at umirap pa.Lumabas ako ng kwarto at pumunta sa veranda. Pagkakita ko pa lamang kasi sa pangalan ng tumatawag ay kailangan ko na talagang lumabas upang hindi marinig ni Bianca ang usapan namin.“Yngrid?” sabi ko nang sagutin ko ang tawag.“B-bernard… I'm sorry, I shouldn't brought you in this situation." sabi
Nasa biyahe na ako at tanging nasa isip ko lamang ay si Bianca. Wala na akong pakialam sa iisipin ng mga magulang ni Yngrid. Hindi sila kasama sa buhay ko kaya gagawin ko ang lahat para lang makauwi. Gusto kong bumawi at lambingin ang asawa ko. Konting oras ko lang siyang hindi makita ay punong-puno na ng pag aalala ang isip ko. I can't let them be in danger again, lalo na si Miley. Dahil medyo malayo-layo sa Zambales ang tinitirhan nina Yngrid, at naging totoo ang pag over heat ng sasakyan ay inabutan na ako ng haring araw nang nakarating ako sa bahay. “Love, Bianca?” Walang sumasagot kaya hinalughog ko ang unang palapag ng aming bahay. “LOVE! BIANCA! WHERE THE FUCK ARE YOU?!” halos mapaos na ako sa sobrang lakas ng boses ko. Pumanhik ako sa aming kwarto at walang Bianca akong nadatnan. Sinabunutan ko ang aking sarili. Hindi ko alam kung ano ang titingnan ko sa kwarto namin. Ang daming naglalaro sa aking isip ngayon. Na baka... Umalis siya ng bahay at naglalakad-lakad lamang s