Chapter Twenty

"You're so hard to seduce."

Ilang ulit siyang napakurap-kurap habang nakatitig sa seryosong mukha ni Rafael.

"Ano?" bulalas niya. Sigurado siya sa narinig. Hindi naglalaro ang isip niya, talagang narinig niya ang salitang 'seduce'!

Tumawa ito nang bahagya. "Wala."

Pinaningkitan niya ito ng mga mata. Wala? E, ni hindi nito magawang tumingin sa kaniya.

Umiirap niyang binawi ang paningin at mariin na pumikit. Sa bawat paglipas ng oras, mas lalong nagiging weird itong si Rafael.

Nasa kalagitnaan siya ng pag-iisip nang bigla siyang mapasinghap sa malakas at malakas pagkulog at pagkidlat. Sinabayan pa ito ng malakas na bugso ng hangin. Para bang bumabagyo na sa labas.

Tumingala siya at pinakatitigan ang pagbuhos ng ulan sa loob ng kuweba mula sa malaking butas sa itaas. Kulang na lang ay manginig siya habang dumadampi ang malamig na hangin sa kaniyang balat.

Bata pa lang ay takot na siya sa malakas na pag-ulan. Hanggang ngayon ay dala-dala niya iyon. Ang ipinagkaiba lang, wala na ang mama niya para pawiin ang takot sa dibdib niya.

Muli pang gumuhit ang kidlat sa kalangitan, isang tili na ang nagawa niya dahil sa matinding pagkagulat. Pero kahit nakakatakot ang malakas na kulog at kidlat, wala pa rin tatalo sa nakakikilabot na paggapang ng kamay ni Rafael sa kaniyang baywang.

"Rafael, tigilan mo nga iyan!"

"Hey, I'm trying to comfort you," pagdadahilan nito at tuluyang pinulupot ang braso sa katawan niya.

"Comfort? E, mas kinikilabutan ako sa ginagawa mo!"

Bahagya itong natawa. "Really? Kinikilabutan? Sa kilig?"

Umawang ang mga labi niya sa narinig. Nanghuhusgang tinitigan niya ito gamit ng matatalim na mga mata. "Ang lakas ng kumpiyansa mo sa sarili, ano?"

Ngumiti ito matapos siyang kindatan. "Of course. I am Rafael Fernando. Walang babae ang hindi magkakagusto sa akin."

Kumuyom ang mga kamay niya. Oo nga't guwapo ito at may karapatan itong lumaki ang ulo, pero sobra naman yata ang panlalaki ng ulo nito. Mas malaki pa kaysa sa planet mars!

"Well, not me!"

Hindi siya kapani-paniwala, alam niya iyon, pero hindi rin naman siya papatalo.

"Talaga lang, ah?" saad nito na tila naghahamon.

Mariin siyang lumunok bago determinadong tumango. "Hindi ako magkakagusto sa iyo katulad ng inaakala mo, because I am a lesbian."

Hindi nakapagsalita si Rafael sa mga sinabi niya. Nanatili lamang itong tahimik habang nakatitig nang mariin sa kaniyang mukha. Maya-maya lang ay makikita na ang pagkunot ng noo nito.

"What did you say?" Sa paglingon niya rito ay sinabayan ng kidlat ang mga titig nitong punong-puno ng pagtataka.

"You heard me right, Mr.Fernando. I'm a lesbian. So, stop seducing me if that's what you're doing because it won't work." Nakatulala ito nang mag-iwas siya ng mukha. Lihim naman siyang nakaramdam ng tuwa. At least, titigil na ito sa kalokohan nito.

"Too bad."

Sa pagkakataong iyon ay siya naman ang nagsalubong ang kilay sa narinig.

"You won't be like that for too long."

Bahagyang nanlaki ang mga mata niya sa narinig. "At ano naman ang binabalak mo!"

Pilyong ngiti ang makikita sa mga labi nito habang nakatitig sa kaniya. Tila umaalon naman ang kaniyang dibdib dahil sa malalim at mabilis na paghinga.

Ganoon na lang ang pagbilog ng mga mata niya nang maramdaman ang muling dampi ng palad nito sa kaniyang kamay. Tila siya naestatwa sa kinauupuan habang sinasalubong ang dalawang pares ng mga mata nito.

Sa sobrang pagkalulong sa mga titig ni Rafael, ni hindi na niya napansin ang pag-angat ng kaniyang kamay na hawak ng lalaki, at ang paglapat ng palad niya sa matigas nitong mga abs.

Pareho silang natigilan nang tuluyan niyang mahawakan iyon. Siya ay napasinghap at si Rafael ay tila natauhan. Nang marahas niyang bawiin ang kamay at bumaling sa malayo, napapalunok itong tinitigan siya.

ALAS-OTSO na ng umaga nang makabalik sila sa beach resort. Hindi tumila ang ulan kahapon at mas lalo lang itong lumakas nang sumapit ang gabi, kaya hindi na sila nasundo pa ni Mang Ben. At dahil wala nang mapagpipilian, doon na lang sila natulog sa kuweba.

Isang mahabang buntong-hininga ang pinakawalan ni Hannah nang maalala ang eksenang bumungad sa kaniya kanina. Nagising siyang nakaulo sa balikat ni Rafael.

Mabuti na nga lang dahil hindi ito nagreklamo sa bigat niya. Gising na rin kasi ang lalaki nang maalimpungatan siya. Nagulat pa siya nang makitang tahimik lang itong nakatitig sa kaniyang mukha.

Kung ibang tao lang siguro, kikilabutan na sa senaryong nabungaran niya. Ang kaso si Rafael iyon. Kahit creepy at weird, hindi siya nakaramdam ng takot dito. Mukha ngang mga paruparo pa sa tiyan ang naramdaman niya.

Nang makapasok ng bahay ay iniwan niya agad si Rafael at patakbong dumiretso sa balkonahe. Doon niya naiwan ang cell phone niya kahapon. Kinabahan pa siya dahil inakala niyang aksidente niya itong nahulot sa dagat kahapon.

Agad niya itong binuksan at tiningnan ang mga texts at tawag. Nag-aalala na kasi siya dahil baka galit na sa kaniya si Bullet o baka nag-aalala na rin ang mga kaibigan niyang sina Athena at Cassandra.

Nang ma-on ang selpon, sunod-sunod na text messages ang natanggap niya. Ang ilan ay galing kina Cassandra at Athena, pero karamihan ay galing kay Bullet. Tinawagan niya ang numero nito pero ring lang iyon nang ring, walang sumasagot. Sinubukan niya ulit itong tawagan sa huling pagkakataon, pero ganoon pa rin.

Nakaramdam siya ng guilt habang iniisip ito. Nagalit na kaya sa kaniya ang lalaki dahil sa ginawa ni Rafael? Nag-aalala lang naman ito pero binabaan pa niya ng tawag. Inisip na lamang niyang abala na ito sa trabaho. Kaya sa halip na tumawag muli ay t-in-ext niya na lang ito.

'Hi, Bullet. Sorry kung nababaan kita ng tawag kahapon. Magpapaliwanag na lang ako sa iyo kapag nakabalik na ako. Nga pala, sa makalawa ang uwi ko. Sorry talaga Bullet.'

Matapos ipadala ang text, iniwan niya ulit sa veranda ang kaniyang cell phone at pumasok sa silid nila. Balak niyang maligo muna dahil nangangati na ang buong katawan niya.

Kinuha niya ang lahat ng gamit niya pampaligo, saka dumiretso sa loob ng banyo. Sinasabayan pa niya ang malamyos na awiting naririnig sa pinakamalapit na resto-bar sa cottage nila. Nang makapasok naman sa banyo, biglang namilog ang mga mata niya at agad na nabitiwan ang hawak na shampoo bottle, dahilan upang makuha ang atensiyon ni Rafael.

Lumingon ito at tumambad sa kaniya ang h***d nitong katawan. Naglakbay ang mga mata niya mula sa mukha nito pababa sa mga abs nitong mabato-bato . . . at pababa muli sa ulo nito—sa ulo sa ibaba.

Mariin siyang lumunok nang makipagtitigan sa makasalanang bahagi ng katawan ni Rafael ang dalawang pares ng birhen niyang mga mata. Hindi rin nakatulong ang mamahaling amoy na nagmumula sa sabon na gamit nito. Pakiramdam niya, nag-aapoy ang buo niyang katawan.

"Enjoying the view?" Nang marinig ang boses nito, mabilis siyang nag-angat ng ulo.

Sinalubong siya ng nakangisi nitong mukha. Nakatingin lang ang lalaki sa kaniya habang patuloy ito sa pagsabon ng sariling katawan.

Umiling siya at mabilis na tumakbo palabas ng banyo. Marahas pa niyang isinarado ang pintuan at saka sumigaw ng, "Sorry!"

Ilang beses niyang inuntog-untog ang likod ng ulo sa pinto dahil sa katangahan niya. Kung bakit ba kasi hindi man lang sumagi sa isip niya na nasa loob pala ng shower si Rafael at naliligo? Hindi niya man lang narinig ang agos ng tubig mula sa loob.

"Hannah, napakamanyak mo." Mariin niyang kinagat ang ibabang labi. Hindi niya matanggap na natagalan pa siya sa pagtitig sa dragon nito. Napaghahalataang nagustuhan niya ang nakita!

Nanginginig siyang lumapit sa kama at umupo roon. Doon na lamang niya hihintayin matapos si Rafael. Hindi naman nagtagal at bumukas din ang pintuan ng banyo, saka lumabas ang nakatuwalyang si Rafael. Pilyo itong napangiti nang mabaling sa kaniya ang paningin.

"T-t-tapos ka na?" uutal-utal niyang tanong. Sadya niyang kinagat ang ibabang labi dahil sa inis.

Tango lang ang isinagot nito sa kaniya habang naroon pa rin ang pilyong ngiti sa mga labi. Agad siyang tumayo at mabilis na pumasok ng banyo, pero bago pa niya maisara ang pintuan, narinig niyang nagsalita si Rafael.

"Hannah," tawag nito sa pangalan niya.

Huminto siya sa bukana ng pintuan at nagdesisiyon na lingunin ito. Hindi niya kayang salubungin ang mga titig nito kaya itinuon niya ang paningin sa carpeted floor.

"Lock the door. Baka kasi ako naman ang magkamali ng pagpasok," matapos sabihin iyon ay ngumiti ito nang makahulugan.

Mariin niyang kinagat ang kaniyang labi para mapigilan ang sarili na magsalita nang masama. Kasalanan naman niya ang nangyari. Walang ibang sisisihin kundi siya rin.

Huminga siya nang malalim at padabog na sinarado ang pintuan saka siniguradong naka-lock iyon nang mabuti.

"Bagay talaga sila ni Samantha, parehong mahilig."

Ilang minuto matapos niyang maligo at makapagbihis, langhap na niya ang masarap na amoy pagkaing niluluto ni Rafael. Kumurba sa maliit na ngiti ang mga labi niya.

Hindi niya alam kung bakit, pero napakainit ng puso niya sa mga sandaling iyon. Natutuwa siyang isipin na ang isang Rafael Fernando, nasa kusina at abalang nagluluto ng pagkain para sa kanila. Ngayon lang talaga nag-sink in sa utak niya ang lahat.

"Sandali na lang Ito," sabi nito nang makalabas siya ng silid. Ang atensiyon nito ay nakatuon sa niluluto.

Nanatili siyang nakatayo sa tabi ng mesa habang pinagmamasdan ang matipunong likod ni Rafael. Nakasuot ito ng fitted black shirt at denim jeans.

Napatingin naman ito sa kaniya nang mapansing nakatitig siya rito. Nginitian siya nito at bago isinenyas ang upuan sa tabi nito.

Ngayon lang niya napagtanto, her husband looks hotter in black. Bumagay rito ang kulay na iyon dahil sa bad boy nitong awra. Hindi niya tuloy maiwasang hindi mapangiti nang mapansing taliwas ang kulay ng suot nila.

She's wearing white blouse and blue jeans. Katulad ng kulay ng kanilang suot, silang dalawa ni Rafael ay ang total opposite ng isa't isa.

Tahimik siyang naupo sa silyang malayo rito habang pinanonood ito. Nagtitimpla ito ng kape sa dalawang puting baso. Kung titingnan, talagang pang-husband material ito ng mga babaeng walang alam sa gawaing bahay, lalo na sa pagluluto.

Malungkot siyang ngumiti. Ramdam niya ang pagkirot ng kaniyang puso nang maisip na mawawala na ito sa kaniya pagkatapos ng limang buwan.

Napabuntong-hininga na lamang siya. Iniisip na naman niya na may karapatan siya kay Rafael. Hindi na siya nadala.

"That was deep. What's wrong?" Huminto ito sa ginagawa saka binaling sa kaniya ang buong atensiyon.

"I-I'm just worried about Bullet. Hindi niya kasi sinasagot ang tawag ko."

Hindi ito kumibo sa kaniyang sinabi. Ipinagpatuloy lamang nito ang ginagawa. Habang hinihintay na maluto ang breakfast na hinahanda nito, bigla na lang tumunog ang cell phone nitong nakapatong sa ibabaw ng lamesa.

Pareho silang natigilan at natuon doon ang paningin. Nahagip ng mga mata niya ang pangalan ni Samantha sa screen ng cell phone bago pa man iyon madampot ni Rafael.