Chapter Twenty-three

NANG tuluyang matapos ang seremonya ng bagong kasal, sabay silang pumasok ni Rafael sa loob ng simbahan. Pinili nilang mas magtagal pa kaysa sa nauna nilang plinano dahil unang beses niya roon. Pinagsawa niya muna ang mga mata sa kagandahan ng paligid.

"Hannah," bigla niyang narinig ang boses ni Rafael sa kalagitnaan ng pagdadasal niya.

Sinulyapan niya muna ang ilang tao sa unahang bahagi ng simbahan. May ilang mga lalaki ang naiwang nag-aayos at naglilinis ng paligid. Tahimik niyang nilingon si Rafael at hinintay kung ano ang sasabihin nito.

"Nakita mo ba? Nakakarwahe iyong ikinasal kanina." Ngumiti ito habang nakaupo lang nang tuwid, ni hindi nag-abalang magdasal, palibhasa, hindi ito relihiyosong tao.

Napangiti na lang siya sa sanabi nito saka tumango. "Siguro pangarap iyon no'ng bride. Iyong mala-fairytale ang dating? Parang kay Cinderella."

Tumango-tango ang lalaki. "Ikaw, gusto mo ba ng ganoong kasal?"

Natahimik siya sa naging tanong nito. Matagal din siyang nakatitig dito bago nagkibit ng balikat at ibinalik ang mga mata sa harap.

"Hindi, okay na sa akin iyong simple." Ngumiti siya bago pinagsalikop ang dalawang mga palad na nakapatong sa harap.

Bago magdasal ay nilingon niyang muli si Rafael. Tahimik itong nakatingin sa kaniya. Waring nangungusap ang mga mata.

"Simple lang? Are you sure? Sa pagkakaalam, halos karamihan sa mga babae, nangangarap ng enggrande para sa kasal nila."

Malapad siyang ngumiti bago tumango. "Karamihan pero hindi lahat. At kabilang ako roon sa kakaunting babae na okay na sa simple. Saka para sa akin ay hindi mahalaga ang kasal, ang importante, ang taong pakakasalan."

Nag-angat siya ng paningin sa altar nang maisip ang mga panahon na namulat siya at natutong mangarap para sa magiging kasal niya balang-araw.

"May isang tao akong nagustuhan noon. Bata pa lang ako, sabi ko sa sarili ko, kahit na anong klase ng kasal . . . kahit sa huwes lang, okay na. Kung sa taong iyon ako maikakasal."

Sa isip niya noon, laging si Rafael ang groom, ang kaniyang mapapangasawa. Pero ni minsan, hindi sumagi sa isip niya na sa ganoon sitwasiyon iyon matutupad.

"At sino naman ang . . . lalaking iyon?" pagkuwa'y narinig niyang tanong nito.

Muli niya itong nilingon. Pilit niyang binabasa ang reaksiyon ng mukha nito, pero mahusay nga talaga ito sa pagtatago ng nararamdaman. Ni walang kahit na anong emosiyon ang makikita sa mukha nito.

"Patay na," walang gana niyang tugon.

"Iyong lalaking gusto mong pakasalan, patay na?" nahimigan niya ng matinding kagustuhan malaman ang sagot sa tinig nito.

"Oo." Mariin niyang kinagat ang ibabang labi. Nagsisinungaling siya at sa loob pa ng simbahan. "Lord, patawad po."

"Mabuti."

"Ano!" Mabilis niyang nilingon si Rafael.

"Akala ko kasi, iyong bala ang tinutukoy mong gusto mong pakasalan."

"Bala?" Nagsalubong ang mga kilay niya. "Si Bullet ba ang tinutukoy mo?"

Nagde-kuwatro ito at bumaling sa malayo. Hindi na nag-abalang sagutin ang tanong niya. Nakangusong ibinalik niya ang mga mata sa altar.

"Huwag sanang masamid si Bullet."

"How about a beach wedding?" maya-maya'y saad nito na muli niyang ikinalingon dito.

"Beach wedding?"

"Ayaw mo ba ng beach wedding?"

Sandali siyang nag-isip. "Ang totoo niyan, kahit hindi ako marunong lumangoy, hilig ko ang dagat. So, okay naman ang beach wedding. Pero Rafael, bakit mo ba tinatanong?"

Umiling ito at muling binaling sa malayo ang paningin. "Wala naman. I was just curious. Ano'ng klaseng babae ang pinakasalan ko? Ano ang mga hilig niya? Anong kasal ang pinangarap niya?"

Nagkatitigan sila nang muli siya nitong tingnan. Walang halong pagbibiro ang mukha ng lalaki kaya para bang dumoble ang bilis ng tibok ng puso niya.

"Hindi ako makahinga," bulong niya sa sarili habang nakahawak sa tapat ng kaniyang dibdib. Gusto na naman niyang batukan ang sarili dahil sa nararamdaman niya.

"How about music?" Tumikhim ito, nakatuon na ang tingin sa harap. "What song do you like for a wedding?"

Sa pagkakataong iyon, umayos na siya ng pagkakaupo sa tabi nito. "Ang dami mong tanong."

Sandali siyang nag-isip sa puwedeng rason ng kakaibang ikinikilos nito, pero nang may isang sagot na pumasok sa isip niya, matinding kirot sa puso ang kaniyang nakuha.

"Is it for Samantha?"

Nakita niyang natigilan ito. Hindi siguro inaasahan ang magiging tanong niya.

"Naghahanda ka na ba para sa kasal n'yo?" Bahagya siyang ngumuso bago nagkibit ng balikat. "Hindi dapat ako ang tinatanong mo tungkol diyan. Nakita mo naman kung gaano kami ka-opposite."

Natigilan siya nang makitang magkasalubong ang mga kilay ni Rafael. Halata rin sa mukha nito na hindi nito nagugustuhan ang naririnig.

Nag-iwas siya ng mukha at piniling manahimik na lang. Napakasensitibo naman masiyado ng lalaking ito. Hindi naman masama ang sinabi niya tungkol sa Samantha nito, pero ang sama na agad ng tingin sa kaniya ng lalaki.

Matapos nilang manatili pa nang ilang sandali, nagdesisiyon si Rafael na bumalik na sila sa resort. Muli silang sumakay ng traysikel at bumaba sa bungad ng gate ng beach resort.

"La Paraiso Escondido," basa niya sa malaking signboard sa bungad ng gate. Nilingon niya si Rafael na nakasunod sa kaniya, saka itinuro iyon. "Ano'ng ibig sabihin niyan?"

"The hidden paradise," tugon nito at ngumiti. "El Angel de Infierno was the former name of this resort."

Lumapit ito sa kaniya at sinabayan siya sa paghakbang. Nasa loob ng bulsa ang isa nitong kamay habang ang isa naman ay abala sa pagtitipa sa cell phone. Tini-text na naman siguro si Samantha.

"Rafael, bakit n'yo pinalitan ang pangalan ng resort n'yo noon?" tanong niya. Ang totoo, gusto lang niyang mawala ang init ng ulo nito. Baka kasi pakitunguhan na naman siya nito nang masama.

"Why'd you asked?" balik tanong naman nito habang nasa cell phone pa rin ang atensiyon.

"Wala lang," nakasimangot niyang tugon.

Huminto ito sa paglalakad sa harap ng isang kainan. Mukhang coffee shop iyon pero nasa labas ang mga mesa't upuan na gawa sa kawayan. Hawaiian style ang hitsura nito. Napalilibutan ng iba't ibang halaman at halos kulay luntian ang buong paligid.

Nang sa wakas ay huminto na si Rafael sa pagtitipa sa selpon nito, nakapokus naman ang atensiyon niya sa mga pagkaing hinahanda sa loob ng kainan.

"El Angel de Infierno means Hell's angel. We all experienced hell before our lives got a little bette." Malayo ang tingin nito na para bang nagbabalik-tanaw sa nakaraan. "Nang itayo namin ang resort na ito, we promised to make this place a paradise. Paraiso kung saan namin dadalhin at ititira ang babaeng makakasama namin habang-buhay."

Natigilan siya at biglang napaisip. Naalala niya noong sabihin ng bangkerong si Mang Roben, na buong akala nila, si Samantha ang makakatuluyan ni Rafael.

Ibig sabihin, madalas nitong dalhin doon si Samantha. Ito ang babaeng gusto nitong makatuluyan.

Nagbuga siya ng hangin bago itinuon ang paningin sa mga halaman sa labas ng kainin. May gumamelang nakatanim doon, kulay rosas at dilaw.

Natigilan siya nang makitang lumapit doon si Rafael at pumitas ng kulay rosas na gumamela, saka ibinigay sa kaniya.

Nang dahil sa gulat, hindi agad siya nakapag-isip. Matagal niyang tinitigan ang inabot nitong bulaklak bago nag-iwas ng tingin.

"Why are you blushing? Is this the first time you received a flower?" Kinuha nito ang kamay niya at inilagay sa kaniyang palad ang gumamela.

Tinanggap niya iyon at pigil ang sarili na ngumiti. "No, mali ka." Inirapan niya ito bago nagpatuloy sa paglalakad.

"Oh? Talaga?" Natigilan siya nang marinig iyon. Muli niya itong nilingon at hinintay ang sunod nitong sasabihin. "Si Tito ba ang unang nagbigay sa iyo?"

Muli siyang umirap bago pumitas ng isang talutot ng gumamela. "Si Bullet."

Napangiti siya nang maalala ang isang bouquet ng red roses na ibinigay ni Bullet sa kaniya noong araw ng graduation niya. Pero ewan ba niya kung bakit abot hanggang langit ang saya niya sa isang gumamela na pinitas lang ni Rafael sa isang tabi. Siguro dahil galing iyon dito?

Tahimik nilang binagtas ang daan pabalik sa cottage. Buong oras ay tahimik lang si Rafael at nakasimangot. Gustuhin man niyang kausapin ito, natatakot naman siyang masigawan ng lalaki.

Nagbago lang ang mood nito nang matanaw nila ang kanilang cottage mula sa kinatatayuan. Bahagyang umawang ang bibig niya nang makita ang ayos ng paligid.

Sa harap ng cottage nila, naroon at nakalatag ang mahabang cream carpet. Sa gilid carpet, nakahilera ang mga azalea rush bushes. Nagkalat din sa pinong buhangin ang mga rose gold ground lightnings na bukod sa mga puting bulaklak, may kasama pang maliliit na puting kandila na nakasindi na.

Agaw pansin naman sa dulo ng carpet ang arch na pinalilibutan ng white chiffon at may palamuting mga keiras flowers. Naghihintay rin sa dulo ang isang pari.

"May ikakasal?" bulong niya sa sarili.

May iilang tao ang nakapalibot sa paligid at tila naghihintay sa susunod na mangyayari. Natigilan na siya at kunot-noong nilingon si Rafael. Naghihintay ng sagot mula rito.

Sa halip na magsalita, nginitian siya nito at inabot ang kamay niya. Naramdaman niya ang pagpisil nito sa kamay niyang hawak ng lalaki.

Marahan siyang hinila nito papalapit sa cottage bago sila nilapitan ng dalawang babaeng sa palagay niya ay mga staff ng resort. Inabot ng isang babae kay Rafael ang kumpon ng mga kulay rosas na peonies. Ang isa pang babae ay lumapit sa kaniya, nilagyan siya nito ng kaunting makeup na agad niya naman pinigilan.

"T-teka lang, ano'ng ginagawa mo?" Palubog na ang araw. Parami naman nang parami ang mga tao sa paligid. Lalong lumalalim ang gitla sa noo niya dahil sa matinding pagtataka.

Ibubuka niya sana muli ang bibig, pero bago pa man siya makapagsalita, ibinigay ni Rafael ang bulaklak sa kamay niyang hawak nito. Kinuha naman nito ang gumamela mula sa isa niyang kamay at saka inipit sa kabilang tainga niya.

Mataman siya nitong tinitigan sa mga mata. "Marry me again, Hannah."