Chapter Six

NAALIMPUNGATAN si Hannah nang marinig ang pabagsak na pagsarado ng pintuan ng bahay. Malakas ang naging pagtibok ng puso niya nang maisip na dumating na si Rafael. Mabilis niyang nilingon ang alarm clock sa ibabaw ng bedside table niya, at nakitang alas-kuwatro na ng madaling araw.

Narinig niya ang mabibigat na yabag sa hagdan. Dahan-dahan naman siyang bumangon at nagtungo sa pinto ng sariling kuwarto. Gusto niyang silipin kung si Rafael nga talaga ang dumating, at kung kasama nito ang babaeng si Samantha.

Kasabay ng pagbukas niya ng pintuan ang siyang pagbukas naman ni Rafael ng pintuan ng silid nito. Pinagmasdan niya ito habang halos mabuwal na ito sa paglalakad. Lasing na lasing ang lalaki.

Nang makita na tuluyan na itong nakapasok sa loob ng kuwarto nito, muli na sana niyang isasara ang pintuan ng kuwarto niya, pero mabilis din natigilan nang marinig ang sigaw ni Rafael sa kabilang silid. 

"Hannah!"

Napasinghap siya sa ginawa nitong pagtawag sa kaniyang pangalan. Para bang may kuryenteng dumaloy sa buo niyang katawan.

Nakaramdam siya ng matinding kaba, hindi malaman kung sasagot ba, tatakbuhin ito sa kuwarto nito o magbibingi-bingihan na lang. Pero nang maisip na baka may problema ito, tumalima agad siya para puntahan ito sa kuwarto.

Huminto siya sa bungad ng pintuan ni Rafael. Mula roon, walang imik niyang sinilip si Rafael habang nagkukubli sa pinto. Madilim sa kuwarto nito at tanging ang ilaw na nanggagaling sa labas ang nagbibigay ng liwanag sa loob.

Mula sa kinatatayuan ay nakita niya si Rafael habang nakatayo ito at nakasandal sa malaking kabinet sa tabi ng flat-screen TV sa harap ng kama. Tila ba hinihintay talaga nito ang pagdating niya. 

Nang maramdaman ang presensiya niya, habang nakasandal pa rin sa puting kabinet at nakapikit ang mga mata, pilit nitong inaabot sa kaniya ang hawak nito. Noon niya napansin ang isang folder na hawak nito sa kanang kamay. 

"A-ano iyan?" may pag-aalinlangan niyang tanong kahit na may ideya na siya sa kung ano ang nilalaman ng folder na iyon.

"Annulment papers."

At nakumpirma nga ng sinabi nito ang hula niya.

Mataman niyang tinitigan ang mukha ni Rafael habang panaka-nakang sumusulyap sa folder na nasa kamay nito. Nang hindi niya tanggapin iyon ay hinagis ito ni Rafael sa kaniya. Nahulog ang papel sa mismong paanan niya, ngunit iniwasan niya naman itong tingnan.

"Rafael, sinabi ko nang—"

"Ikaw," putol nito sa kaniyang sinasabi. "Ikaw at si Grandpa... ang balakid sa mga plano ko."

"Plano?" ulit ng isang bahagi ng utak niya. 

Maraming katanungan ang pumasok sa isipan niya nang dahil sa sinabi nito, pero isa lang ang nasisiguro niya—na isa siyang tinik sa lalamunan ng lalaking lihim niyang minamahal noon.

"Mawala ka na lang," napaangat siya ng mukha nang marinig ang bulong ni Rafael.

Bulong iyon pero tila bomba na nagpabingi sa pandinig niya. Bulong na nagawang basagin sa ilang libong piraso ang kaniyang puso. Bakit ba madali lang para sa ibang tao ang manakit ng damdamin ng iba, lalo na ng mga taong nagpapahalaga sa kanila? 

Doon niya hindi napigilan ang sarili na lumuha. Alam niyang iyon ang gusto nitong mangyari, ang mawala siya, pero masakit pa rin na marinig mismo mula sa bibig ng taong tanging kinakapitan mo. 

"Six months is all I asked, Hannah. Hindi mo pa kayang ibigay!" Pilit itong humaharap sa kaniya habang nakahawak sa kabinet bilang suporta. "Babayaran naman kita. Ano pa ba ang gusto mo!" desperation is now visible in his voice.

Napalunok siya nang mahimigan nang matinding kagustuhan nitong mawala siya.

"Bakit, Rafael?" tila hangin na lumabas mula sa kaniyang bibig ang tanong, pero alam niyang hindi iyon aabot sa pandinig nito. 

Wala na siyang pamilya at si Rafael na lamang ang mayroon siya ngayon. Para sa kaniya, walang tutumbas na halaga kay Rafael. Ganoon kaimportante sa kaniya ang lalaki, kahit pa wala siyang halaga rito.

Kaawa-awa man kung pakikinggan, pero ayaw niyang mawala ito. Hindi pa niya kaya ang maiwan na mag-isa. Kailangan niya ng masasandalan. Gusto niyang isipin na kahit ayaw sa kaniya ng lalaking pinakasalan niya, at least, may pamilya pa rin siya.

Humugot siya ng hangin bago pinahid ang mga luhang naglandas sa magkabilang pisngi niya. Hindi man siya kasing seksi at kasing ganda ni Samantha, pero nasisiguro niyang hindi mapapantayan nito ang nararamdaman niya para kay Rafael. She was given a chance to be with him, so she won't give up that easily. 

"We just got married, Rafael," giit niya sa lalaki.

Bahala na si Batman, pero hindi siya papayag. 

"Hindi ko sinasabing maghiwalay tayo agad! May anim na buwan pa, Hannah!"

"E, bakit ka pa nagpakasal sa akin? O sana pineke mo na lang ang marriage contract natin para wala kang problema ngayon!" hindi niya maiwasan ang hindi magtaas ng boses habang patuloy pa rin sa pagbagsak ang kaniyang mga luha.

"Kung puwede lang. Hell! Ginawa ko na!" pabulyaw nitong tugon. Mahahalata sa boses nito ang pagpipigil ng galit. Napasabunot pa ito sa sariling buhok habang mariing nakapikit ang mga mata. 

"No! Ayoko!" iling niya sa mga sinabi nito. 

Hindi sumagot si Rafael. Matagal itong nanatiling tahimik habang nakapikit pa rin ang mga mata nito.

Makaraan ang ilang minuto ay bigla itong nagsalita, "Why are you doing this? Pareho natin hindi ginusto ito, Hannah. Be practical. Wala na nga ang mga magulang mo! Stop acting like a brat!"

Natahimik siya matapos marinig ang mga bagay ng iyon. Biglang sumagi sa isip niya ang hitsua ng walang buhay na katawan ng kaniyang mga magulang sa ospital noong araw na naaksidente ang mga ito.

Nang mapagtanto ni Rafael ang sariling sinabi, tila nahimasmasan ito. Makalipas ang ilang minuto ay nagbago ang ekspresiyon ng mukha ng lalaki. Hindi na ito mababakasan ng galit sa mukha. Ang tanging mapapansin na lamang dito ay ang konsensyang nararamdaman na kitang-kita sa mga mata. 

Huminga siya nang malalim matapos ang mahabang katahimikan na namagitan sa kanila. Nagpapasalamat siya dahil malamlam ang ilaw na nagmumula sa labas, kung kaya't hindi nakikita ni Rafael ang mga luha niya na patuloy ang pagbuhos.

Huminga siya nang malalim at pilit pinatatag ang tinig. "Kung gusto mo talagang hiwalayan ako, sige, pumapayag na ako. Pipirmahan ko ang annulment papers na iyan, pero pagkatapos na ng six months," pabulong ngunit may diin niyang wika. Pinipigilan ang sarili na mapiyok.

"Paano ko masisiguro na pipirma ka?" Rafael asked and she looked at him with disbelief. Ngayon ay matalim muli ang mga mata nito.

Umiling siya sa matinding inis na nararamdaman. "Bahala na sa iyo, Rafael! Basta, iyon ang gusto ko!"

Tatalikuran na sana niya ito pero bigla ring natigilan nang marinig ang mga sinabi ng lalaki. 

"If you're doing this because you think I'll fall for you later, then, you are wrong, Hannah."

Iyon ang mga huling salitang narinig niya bago tuluyang tinalikuran ang lalaki at pumasok sa sariling silid.

Pagkasarado pa lang ng pintuan sa kaniyang likuran, mabilis na nag-unahan sa pagbagsak ang mga luha sa pisngi niya.

Gusto niyang tanungin kung ganoon ba talaga kahirap mahalin o kahit irespeto man lang ang isang katulad niya.

KINAUMAGAHAN ay mugto mula sa pagluha ang mga mata ni Hannah. Linggo noong araw na iyon kaya naisip niyang lumabas at magtungo sa simbahan. Bago umalis ay dumaan siya sa kusina para uminom ng tubig. 

Nagtatanong naman ang mga mata ni Aling Myrna nang kausapin niya ito. Mukhang napansin nito ang namamaga niyang mga mata. Mabuti na lang dahil hindi na nag-usisa pa ang matanda. Sinabihan na lang niya itong tingnan at dalhan ng pagkain si Rafael dahil may hang-over ang lalaki. Matapos niyon ay nagpaalam na rin siya rito at dumiretso na sa simbahan.

She wanted to ask for forgiveness and let Him know how much she's still thankful to Him. Kasi kahit na ang hirap ng pinagdadaanan niya sa mga oras na iyon, alam niyang nandiyan lang Siya. Na may plano para sa kaniya ang Diyos. At kung hindi man kasali sa mga plano Nito para sa kaniya si Rafael, then she will openheartedly accept it.

Kagabi matapos ng naging sagutan nila ng lalaki, napagtanto niyang hindi niya ito maaaring pilitin na mahalin siya o tanggapin. Hindi por que kinasal sila ay aangkinin na nila ang isa't isa.

Napag-isip-isip niya na hindi siya binigyan ng karapatan ng marriage certificate nila para mang-angkin ng kahit na sino. Ikinasal lang sila ni Rafael, pero hanggang doon lang iyon. Hanggang pagiging asawa lang sa papel ang karapatan niya rito. 

Pagkatapos magsimba ay nagtungo naman siya sa coffee shop na pinagtatrabahuhan ng kaibigan niyang si Cassandra. May kaya ang pamilya ng mga ito, pero pinipili pa rin ng babae ang mag-part-time para sa sariling mga gastusin. Humingi siya ng tulong dito para makahanap ng trabaho.

Kahit naman kasi college student siya ay baka walang tumanggap sa kaniya bilang part-timer sa mga mall o sa ibang trabaho. Mga pang-miss universe kasi ang kadalasan na hanap ng iba sa mga aplikante. Sigurado siyang walang tatanggap sa kaniya dahil malayo siya sa pagiging sexy. Naiintindihan niya na kapag maganda, malakas ang benta.

"Tamang-tama! Kailangan namin ng cashier, best! Minsan, all around na rin. Six thousand a month nga lang dahil part-timer ka. Bet mo?" masigla nitong tanong habang malapad ang ngiti sa mga labi. 

Sunod-sunod siyang tumango sa dalaga. Malaki na rin iyon. Para sa isang cashier sa isang coffee shop, okay na ang ganoong suweldo. Naisip niyang kailangan niyang magtrabaho para naman makaipon bago sila maghiwalay ni Rafael. After six months ay itatapon na siya nito. Saan naman kaya siya pupulutin kung hindi siya magbabanat ng buto? 

Isipin pa lang na maghihiwalay sila ni Rafael balang araw ay nasasaktan na siya. Simula pagkabata niya hanggang sa pagdadalaga ay si Rafael lang ang tanging hinangaan niya.

Laman ng diary niya ang mga larawan nito at ang iba roon ay nakadikit pa sa pader ng silid niya. Hindi siya nahirapan noon na mangulekta ng mga larawan ng lalaki dahil laganap sa internet ang picture nito, lalo na nang mapabalitang nakikipag-live in ito kay Samantha sa America.

Isa ba namang sikat na Fil-Am model sa Pilipinas and one of the youngest bachelor in the Philippines, nabalitaang nagli-live in. Paniguradong pagkakaguluhan iyon ng mga tao. Mahigit isang taon din na ang dalawa lamang ang front cover ng mga sikat na magazines sa bansa. 

Napabuntong-hininga na lang siya nang maalala ang pagkabaliw niya noon sa lalaki. Ito rin marahil ang dahilan kaya labis siyang nasasaktan ngayon. Hindi niya matanggap na matapos niyang ikasal sa lalaking kinabaliwan noon, hihiwalayan din pala siya nito. 

"P-pero, best, papayag kaya sila? I mean, iyong boss mo, hindi naman kasi ako gandahin, oh. Hindi rin ako seksi, baka hindi ako matanggap," nahihiyang sabi niya sa babae.

Itatago niya pa ba? Basta naman overweight, pangit na sa mata ng iba.

"Ano ka ba? Tita ko ang may-ari nito! Welcome ka rito! At saka, college na tayo at matalino ka kaya walang dahilan para hindi ka niya tanggapin!" masayang turan ni Cassandra. 

NAKAHINGA siya nang maluwag nang sabihin ni Cristy, ang kaniyang bagong boss, na tanggap na siya sa trabaho. Ito ang tita ng kaibigan niyang si Cassandra. Sa susunod na araw mismo ang simula niya. 

Ilang ulit siyang nag-thank you sa babae dahil sa labis na katuwaan. Ni hindi nito alintana ang dami ng customer, nagbigay pa rin ito ng oras para makausap siya.

Hindi lang mabait ang babae, para sa isang tatlumpung-apat na taong gulang, napakaganda rin nito. Makinis at maputi ang kutis nito, tila porselana. Singkit ang mga mata nito at parang isang koreana.

Ayon sa kaibigan niyang si Cassandra, single pa rin ito dahil ibinuhos nito ang atensiyon sa pagpapalago ng bake and pastry shop nitong Brown Flower Cafe, kaya naman, ngayon ay isa na sa mga kilala sa kanilang lugar ang kainan ng babae.

Ang naging problema niya lang, walang magkasya na uniporme para sa kaniya kaya kinailangan niya pang magpatahi ng bago. May libreng uniform kasing ipinamimigay sa kanila ang kanilang boss. Pero wala naman siyang poproblemahin sa pagbabayad dahil sagot ng babae iyon. 

Maraming mga bagay ang itinanong sa kaniya ni Cristy, kabilang na roon ang free time niya dahil sa pagiging part-timer niya. Kaya sa mismong araw na iyon, nagdesisyon siyang ipalipat lahat ng klase niya sa hapon at gabi, para makapagtrabaho siya sa umaga. Alam din niyang ikasasaya ni Rafael ang ganoon, ang hindi sila magkita sa bahay.

"Mawala ka na lang," umaalingawngaw pa rin sa isip niya ang bagay na sinabi nito.

Sa tuwing naaalala niya iyon, pakiramdam niya ay sinasaksak ng kutsilyo ang kaniyang puso. Ngayon niya napatunayan na hindi mo kailangan mahalin ang isang lalaki para masaktan sa mga sasabihin nitong masama sa iyo.

Inabot din siya nang isang oras sa Brown Flower Cafe ni Cristy dahil may ipinaliwanag pa ang babae sa kaniya. Ayon din dito ay bukas sila mula 6 AM hanggang 8 PM ng gabi. Ang oras naman ng pagpasok niya ay 6:30 AM hanggang 3 PM. Binigyan siya nito ng konsiderasyon kagaya ng pamangkin nitong si Cassandra. 

Plano niyang tustusan ang sariling pag-aaral. Aaminin niyang masiyado niyang nabaliwala ang sariling pride para kay Rafael. Ngayon ay susubukan niyang bawiin at muling itaas iyon. 

Alas-siete ng gabi nang makauwi siya. Sa halip kasi na bukas ay nagdesisyon siyang ngayon na lang mag-umpisa sa pagtatrabaho.

Nalaman niyang sarado dapat sila sa Linggo, pero may mga Linggo talagang pumapasok si Cristy upang magbukas pa rin ng cafe shop nito. Hindi naman nito inoobliga ang mga staff nito na pumasok din, sadyang ang mga waitress lang nito ang nagdedesisiyon na pumasok dahil na rin sa kabaitan ng babae.

Naalala niyang tuwing Sabado ay dapat buong araw siya sa cafe shop, iyon ang napagkasunduan nila ni Cristy.

Pagdating niya ng bahay, hindi naka-lock ang pinto kaya agad siyang nakapasok. Bukas din ang lahat ng ilaw kaya naisip niyang nasa bahay na si Rafael. Nang muling maalala ang nangyari kagabi, muli siyang nakaramdam ng hiya. Tumingala siya at pinakatitigan ang pinto ng silid nito.

Pinilit niyang hindi makagawa ng ingay habang paakyat, pero nang mapatapat sa mismong kuwarto ng lalaki ay bigla siyang nanigas sa kinatatayuan nang marinig ang ingay sa loob.

"Ugh! A-ahh! Ohh!"

Bumungad sa kaniya ang sunod-sunod na ungol at halinghing ng babae mula sa loob ng silid. Idagdag pa ang maingay at malakas na paglangitngit ng kama na sa pakiramdam niya, anumang oras ay bibigay na.