Ada POVPagkapasok ko sa gate ng mansiyon namin ay napabuntong-hininga na ako kasi makakapagpahinhga na ako. Galing kasi ako sa isang shoot para sa isang commercial na halos buong araw ang inabot. Nakakapagod, pero sanay na ako sa ganitong buhay. Ang hindi ko lang matanggap ay ang drama na naghihintay sa akin tuwing uuwi ako. Oo, mayroon at sure ako doon dahil sa message sa akin ni mama kanina. Ang sabi niya sa message niya ay mag-uusap daw kami nang masinsinan pag-uwi ko. Hindi ko alam kung ano na namang problema niya.Pagbukas ko ng pinto, biglang sumugod ang mama ko."Ada!" malakas na sigaw niya na tila sasabög sa galit. Bago pa ako makapagtanong kung ano ang problema, hinila na niya ang buhok ko papunta sa sala.Ang tindi ng kapit ng kamay niya sa buhok ko."Mama, ano ba? Masakit!" sigaw ko habang pilit kong inaalis ang kamay niya sa buhok ko.Nang makarating kami sa sala, ibinagsak niya ako sa sofa at tinuro-turo. Ang bigat ng tingin niya, para akong bata na nahuli sa isang malak
Mishon POVPagkasabi pa lang ni Ada na dito siya matutulog ngayong gabi, hindi ko na napigilan ang saya ko. Kahit hindi ko ipakita, parang tumalon ang puso ko sa tuwa nang magpaalam siyang dito siya mananatili sa mansiyon ko ng buong gabi. Ang saya lang ng ideya na nasa mansiyon ko siya ngayong gabi. Kaya habang abala siya sa pagbabantay ng niluluto naming pizza, agad akong tumawag sa isang kasambahay ko rito sa bahay.Lumapit naman agad ang dalawang kasambahay kong babae at isang lalaki na tagalinis din ng bahay ko.“Linisin niyo ang bedroom na katabi ng bedroom ko, iyong pinakamalapit sa master’s room. Gawing comfortable para kay Miss Ada ninyo ang tulugan niya ngayong gabi,” bilin ko.Ngumiti ang mga kasambahay ko, sabay alis para gawin ang iniutos ko. Alam kong simple lang ito, pero gusto kong siguraduhin na maganda ang experience ni Ada habang nandito siya sa puder ko.Pagkatapos kong magbigay ng utos, bumalik ako sa kusina. Naabutan ko si Ada na nakatuon ang pansin sa oven. Naka
Mishon POVAng gabing dapat sana’y payapa at puno ng tawanan ay biglang naging magulo. Habang nanunuod kami ni Ada ng isang Filipino series sa sala at umiinom ng wine, nagawa niyang maibaba o maisantabi ang lahat ng iniisip niya sa bahay nila. Nakahilig siya sa sofa, hawak ang wine glass at tawa nang tawa sa eksena sa TV. Ako naman ay tahimik lang na nakatingin sa kanya paminsan-minsan, masaya ako sa simpleng oras na magkasama kami.“Do you think that actor is actually funny, or are we just tipsy?” tanong niya habang tumatawa. Mabilis din ba siyang malasing sa wine?“You’re tipsy. I’m not,” sagot ko na natatawa rin.Naputol ang moment namin nang biglang tumunog ang cellphone ko. Tumawag ang katiwala ko mula sa farm.“Sir, sorry for the late call. But we have a situation. One of our farmers near the kubo… tumitirik po ang mata, parang kailangan na pong dalhin sa ospital!”Halos manigas ako sa kinauupuan. Mabilis niyang nakuha ang atensyo ko at saka ako tumayo. “What happened? Did he c
Mishon POVAyaw ko naman na ito na ang huling gabi at huling gabi na makakausap ko siya kaya kumagat na ako sa patibong niya. Baka kasi mag-walk out siya bigla ng ganitong oras tapos lasing na lasing pa. Mas mahihirapan lang ako.Sa totoo lang, dati naman akong hayok sa laman nung nasa Pilipinas ako. Halos iba’t ibang babae na ang natikman ko. Pero sure naman ako na lahat ng babaeng iyon ay malinis at walang sakit.Ewan ko lang kung bakit pagdating may Ada Hill ay nagtitimpi ako. Siguro nga ay dahil pang-seryosohan ang tingin ko sa kaniya.“W-wow, ganiyan pala kaganda ang katawan mo kapag wala ng suot na damit,” sabi niya habang titig na titig sa akin. Nakangiti siya habang naniningkit ang mga matang nakatingin sa akin.Hinila niya ang kamay ko. Hiniga niya ako sa kama. Kahit lasing ang galawan niya ay malakas pa rin siya. Nakakaasiwa nga lang tignan na may saplot pa siyang suot pero nakalabas na ang dalawang dibdib niya.Dumagan siya sa ibabaw ko. Pagkatapos ay sinimulan akong halika
Mishon POVNahiga na siya sa kama. Nakangiti, nakaabang at nakabukaka na simula nung hubaran ko na rin siya ng damit. Shït, ang pink ng hiwa niya sa ibaba, halatang ang fresh pa kaya natakam ako lalo.Naging abala ang kanang kamay ko sa päglamas ng dibdïb niya, habang ang kaliwang kamay ko naman ay nagsisimula nang himasin ang mga pisngi ng pagkababaë niya ang cute talaga dahil ang pink.“Nakikiliti ako, Mishon! Hmmmm, gawin mo nang wild. Babuyin mo na ako, huwag ka nang mahiya, Mishon,” sabi niya na ang landi-landi magsalita. Grabe talaga.Tinigil ko na tuloy ang paglamäs sa dibdib niya, nag-focus na ako sa hiwa niya. Una, dahan-dahan kong pinasok ang gitnang daliri ko sa loob ng butas niya sa ibaba.“Ooohhhh, sarap!” ungöl niya kahit daliri palang ‘yun. “Nakakakiliti ang mabagal, Mishon. Naiinip lang ako,” reklamo niya. Masyado agad siyang mainit.Kaya naman sinubsob ko na ang mukha ko sa kaselanän niya. Dinilaan ko ang bukanä ng pukë niya habang patuloy ko siyang fini-fingër. Nasas
Ada POVMabigat ang ulo ko nang magmulat ng mga mata ng umagang iyon. Masakit ang sentido ko, parang may martilyo sa loob ng utak ko na walang tigil sa pagtibok. Napansin kong medyo maliwanag na sa labas—hindi ako sigurado kung umaga na ba o hapon na. Napabaling ako sa wall clock na nakasabit sa dingding ng kuwarto. Alas-nueve na ng umaga.“Oh my God... ang late na ng gising ko,” bulong ko sa sarili ko habang pilit na bumangon. Pero paggalaw ko pa lang, parang buong katawan ko ang nagrereklamo. Anong nangyari?Nanatili akong nakaupo sa gilid ng kama, hinihintay kong mawala ang hilo. Hinilot ko ang aking sentido habang bumubulong ng, “Never again. Hindi na talaga ako iinom nang ganito kadami.”Wine na lang nalalasing pa ako. Ang weak ko talaga sa lahat ng klase ng alak.Pero iba rin ang pakiramdam ko ngayon. Bukod sa sakit ng ulo, may kung anong kirot sa balakang ko. Nang sinubukan kong igalaw ang mga binti, may biglang discomfort sa maselang bahagi ng katawan ko. Napakunot ang noo ko
Mishon POV Nagising ako nang mas maaga sa karaniwan. Hindi dahil excited ako sa trabaho ngayong araw, kundi dahil pilit kong iniwasan ang tumambay sa mansiyon nang matagal. Alam kong nandito si Ada, at hindi ko kayang harapin siya matapos ang nangyari kagabi. Hindi ko rin alam kung paano sisimulan ang pag-uusap na iyon, kaya minabuti kong magpaka-busy na lang sa ibang bagay. Pagkatapos kong mag-agahan, agad akong pumunta sa farm upang tingnan kung nakahanda na ang lugar para sa pagdating ng isang malaking truck ng ubas mula sa supplier na kinuhanan namin sa Thailan at Vietnam. Sa wakas, natapos na rin ang mga araw ng paghihintay. Nandito na ang mga materyales na gagamitin para sa paggawa ng unang batch ng wine mula sa winery ko. Bandang alas-diez ng umaga nang dumating ang truck. Kasabay ng pagbukas ng gate ng mansiyon, pumasok ang malaking sasakyan na puno ng iba't ibang klase ng ubas. May mga Cabernet Sauvignon, Merlot, Chardonnay at Syrah na siyang gagamitin sa iba't ibang uri
Ada POVPag-uwi ko ng bahay, nauna kong narinig ang mahihinang tawanan mula sa sala. Halos automatic na ang ginagawa ko sa mga ganitong pagkakataon—isang mabilis na tingin sa paligid, tapos tuloy-tuloy na papunta sa hagdan. Ayoko nang magtagal sa lugar na iyon, lalo na kung alam kong nandoon sina Verena at Taris. Pati sa mansiyon namin ay umaaligid na si Taris. Hindi ko talaga alam kung anong pinaplano niya pero kung anuman ‘yon, hindi ko hahayang magtagumpay siya.Ang problema, hindi ko kayang iwasan ang pamilya ko habang nandito ako sa bahay. Sa bahay na kaya naitayo ay dahil sa akin, sa mga kinikita ko. Sa bahay na parang hindi sa akin dahil puro si Mama ang nasusunod.Pagkakita sa akin, parang nagliwanag ang mukha ng mama namin. Tumayo siya mula sa inuupuan niya at tinawag ako. “Ada, halika muna rito. May sasabihin ako.”Nagdadalawang-isip akong tumigil sa paglapit ko sa kaniya pero kung hindi ay baka malintikan ako, pero dahil din mukhang wala akong lusot, napabuntong-hininga ako
Mishon POVNgayong araw na ang alis ko dito sa Paris para umuwi muna pa-Pilipinas.Ito ang unang beses na uuwi ako sa Pilipinas habang naka-stay sa Parisna, kaya excited ako pero may halong lungkot—lalo na dahil hindi ako ihahatid ni Ada sa airport."I’ll just cry if I see you leave, so I’ll stay here." ‘Yon ang sabi niya kanina habang niyayakap ako nang mahigpit.Natawa na lang ako at hinaplos ang buhok niya. "I’ll be back soon, babe. Don’t miss me too much.""No promises."Kahit hindi siya sumama sa airport, alam kong suportado niya ang pag-uwi ko. At higit sa lahat, pinagkakatiwalaan ko siya.Nakadalawa naman siya ng sunod sa akin sa kama nitong mga nagdaang araw kasi sure akong kahit pa paano ay naging masaya siya bago ako umuwi. Heto nga at parang pagod na pagod at inaantok ako, masyado si Ada. Nung masanay na siya sa pakikipaglaro sa akin sa kama, nawili na, siya pa minsan ang nag-aaya kaya natatawa na ang ako sa tuwing bigla-bigla ay mag-aaya siya.Habang wala ako, nakaatang ki
Ada POVDati, hindi ko akalain na magiging ganito kasarap ang pakiramdam ng tumulong sa iba. Ngayon, habang tinitingnan ko ang excited na mukha ni Yanna, alam kong isa ito sa mga bagay na gusto kong ipagpatuloy—ang makita ang mga pinsan kong unti-unting naaabot ang mga pangarap niya.May Nakapansin na kay Yanna, kaya masaya ako.Kahapon lang, nag-photoshoot kaming tatlo nila Yanna at Verena sa isang simpleng shoot lang na ginawa namin para magpapansin sa social media at sa mga possible endorsers.At hindi lang basta napansin si Yanna—may nag-email na mismo sa kanya!Pagdating ko sa flower farm ni Mama Franceska, nakita kong tumakbo palapit sa akin si Yanna, hawak-hawak ang cellphone niya. Kitang-kita ko ang saya sa mukha niya na parang bata na nanalo sa isang contest."Ada! Ada! Look! I got an email!" sigaw niya habang humahangos sa pagtakbo.Napangiti ako at inabot ang phone niya. Pagbukas ko ng email, nakita ko ang offer para kay Yanna.Isang shampoo brand ang gustong gawing model s
Mishon POV Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Habang nakatayo ako sa gitna ng Tani Wine Shop, napapalibutan ng mga bakanteng shelves at walang natirang kahit isang bote ng wine, nanginginig ang kamay ko—hindi dahil sa kaba, kundi sa sobrang saya. Ubos. Sold out! Halos hindi ako makapaniwala. Kanina lang, puno ang shop ng mga bisita, celebrities, wine lovers at curious customers. Siksikan. Maingay. Masaya. Lahat din ay nagkakagulo sa pagtikim. Ngayon, ay halos parang dinilaan ng sawa ang buong lugar. Wala nang laman ang mga display racks, wala nang natirang stock sa storage at kahit ang staff ko ay hindi makapaniwala. Bigla akong napahawak sa ulo at napatawa. "Oh my god… We did it," bulong ko sa sarili ko. Napatigil ang lahat ng staff ko sa ginagawa nila at napatingin sa akin. Hindi ko na napigilan—napasigaw ako sa sobrang saya. "WE DID IT!" Nagpalakpakan ang lahat, may ilan pang napatalon sa tuwa. May mga yumakap sa isa’t isa, at ang
Ada POVOras naman para suportahan at pasayahin ko naman ang boyfriend ko. Ngayong araw, hindi lang ito tungkol sa isang grand opening ng shop ni Mishon—ito ay tungkol din sa pagtulong na pasikatin ang business niya. At gamit ang power ng pagiging sikat ko, gagamitin ko ang social media mamaya para tulungan siya.Matagal na niyang pinaghirapan ito, at ngayon, sa wakas, binubuksan na niya ang unang wine shop ng Tani Wine Company sa sentro ng Paris. Hindi ko palalampasin ang pagkakataong ito para ipakita ang buong suporta ko.At hindi lang ako ang pupunta. Kasama ko sina Yanna at Verena, at kahit hindi namin ito planong gawing isang modeling event, gusto kong siguraduhin na magmumukha kaming tatlong diyosa sa gabing ito.Maaga pa lang, pinatawag ko na ang glam team namin.Habang nakaupo sa harap ng salamin, sinisipat ko ang bawat kilos ng makeup artist ko. Gusto kong perfect ang look ko mamaya. Sa gilid ko, si Yanna at Verena ay parehong nakapikit habang inaayusan din."I love this look
Mishon POVMatagal ko nang pinapangarap na magkaroon ng sariling wine shop nung nasa Korea pa ako sa manisyon namin doon at ngayong araw, natupad na iyon. Para sa mga kagaya kong rich kid, oo, madali lang isipin na magkaroon ng ganito, pero hindi ganoon kadali pala kasi marami kang kailangang dapat ayusin. At proud ako sa sarili ko kasi nagawa ko ito ng maayos kahit minsan ay may mga pagkakamali rin.Nakahanap ako ng isang malaking shop sa sentro ng Paris, sakto sa vision ko para sa Tani Wine Company. Dati itong isang pizzeria, pero ngayon, gagawin ko itong isang eleganteng wine shop na may modernong disenyo—isang lugar kung saan mararamdaman ng mga tao ang kalidad at halaga ng alak na ginawa ko sa sarili kong farm.Oo, mahal ang renta, pero hindi ako nagdalawang-isip. Sa halip na magrenta lang, binili ko na ang buong property. Mas malaking puhunan, pero mas maganda dahil akin na ito nang tuluyan.Nakatayo ako ngayon sa harap ng shop habang pinagmamasdan ang lumang signage ng pizzeria
Ada POVAng flower farm ng mama ko ang napili kong lugar para sa pagtuturo ko kung paano lumakad sa runway stage kina Yanna at Verena. Malawak ang espasyo dito, tahimik at presko ang hangin—perfect setting para sa runway training. Isa pa, gusto kong maging mas komportable ang dalawa sa pagmo-model at mas madaling matuto kung relaxed ang paligid.Sa ilalim ng mainit ngunit hindi matinding sikat ng araw, nakatayo sina Yanna at Verena sa gitna ng daan na papunta sa flower garden. Ako naman ay nasa harapan nila, nakapamewang at nakangiti."Alright, ladies. Today, I’m going to teach you different types of runway walks," panimula ko. "It’s not just about walking—it’s about presence, confidence and knowing how to carry yourself."Tumango si Yanna, habang si Verena naman ay may bahagyang ngiti sa labi. Kahit hindi pa siya sanay, kita ko ang excitement sa mga mata niya."First, the classic runway walk," sabi ko at saka ako humakbang paharap. "Keep your shoulders back, your head high, and let y
Mishon POVAng pagtayo ng Tani Wine Company sa Paris ay isang pangarap na unti-unting nagiging realidad na ngayon. Matapos makuha ang opisyal na pag-apruba para sa pagbebenta ng aming alak, nagsimula na akong mag-focus sa branding, packaging at sa opisyal na operasyon ng kumpanya ko.Ngayong natapos na ang pagpapatayo ng unang opisyal na opisina malapit sa aming ubasan, oras na upang mag-hire ng mga propesyonal na tutulong sa akin sa pagbuo ng Tani Wine Company bilang isang premium brand.Maagang dumating ang mga bagong empleyado sa opisina at ngayon ay opisyal ko silang sasalubungin bilang CEO nitong Tani Wine Company. Sa isang conference room na may malalaking bintanang tanaw ang vineyard, pinulong ko ang mga key members ng branding at packaging team.“Welcome to Tani Wine Company,” panimula ko habang nakatayo sa harapan nila. “We have worked hard to get to this point, and now we’re taking our wines to the next level. That means exceptional branding, packaging, and presentation. I n
Mishon POV Sa wakas, dumating na ang araw na maaari ko nang ilabas sa merkado ang mga unang batch ng alak mula sa aking ubasan. Ngunit bago iyon, kailangan ko munang tiyakin na ang lahat ay naaayon sa mga regulasyon ng Pransya. Sa aking pagkaalam, ang mga alak na ibinebenta sa Pransya ay kailangang sumunod sa mga pamantayan ng Institut National de l'Origine et de la Qualité, ang ahensyang responsable sa pagkontrol ng mga produktong may Appellation d'Origine Contrôlée. Maaga akong nagising at agad na tinawagan ang aking assistant na si Marlo upang ipaalam ang mga hakbang na kailangan naming gawin. Magiging busy na ako kasi ito na ang simula ng pag-abot ko sa pangarap ko. "Marlo, kailangan nating tiyakin na ang ating mga alak ay sumusunod sa mga pamantayan ng INAO bago natin ito ilabas sa merkado. Maaari mo bang alamin ang proseso para sa pagsusuri at pag-apruba ng ating mga produkto?" "Opo, Sir Mishon. Agad kong sisimulan ang pag-research tungkol dito at kukunin ang lahat ng kinak
Ada POVDahil sa pagbabalik ni mama sa buhay namin, at sa pagtanggal sa trono ni Sora na mama ni Verena, naisip ko na kailanman ay hindi na magkakasundo ang Mama Franceska ko at si Verena.Si Verena—ang anak ng taong sumira sa buhay ng Mama ko noon. Kahit pa hindi kasalanan ni Verena ang mga ginawa ni Sora, hindi ko rin masisisi ang Mama kung bakit hindi niya agad pinansin si Verena kasi sinabi ko rin sa kaniya kung anong naging trato nito sa akin nitong mga nagdaang buwan. At dahil doon, kaya siguro nagalit o nagtampo din sa kaniya si mama.Pero nitong mga nakaraang araw, may napansin akong pagbabago. Napansin kong kahit paano, nagiging mabuti na ang Mama kay Verena. Kapag lunch o dinner, lagi niyang tinatawag si Verena para isabay sa pagkain namin.Hindi ito ‘yung tipong pilit lang o dahil anak pa rin siya ni papa. Ramdam kong genuine ito."Verena, come eat with us," madalas kong marinig na tawag ni Mama kapag nakikita niyang nasa malayo lang ito.At kahit pa minsan ay tila nag-aala