Misha’s POV“Si Rei.”Halos manlambot ako sa gulat. Si Rei, ang pinsan na naman ni Everett. Ang taong nagtatago sa likod ng masayahing mukha, pero malalim ang galit sa amin, lalo na kay Everett.“Pero bakit? Bakit niya gagawin ‘to sa atin? Bakit palagi siyang nanggugulo?”“Jealousy, inggit at galit.” Napatigil si Everett habang pinagmamasdan ako. “Mish, alam mo namang matagal nang may problema si Rei. Siya ang nagpakalat ng mga larawan, pero hindi siya nag-iisa. May mga tauhan siyang binayaran para sadyang dumihan ang mga pool at mga kuwarto bago nila kunan ng litrato.”Doon na tuluyang bumuhos ang luha ko. Parang may mabigat na batong nawala sa dibdib ko, pero may kapalit na sakit. “Ang resort ko, ang pangarap ko…”“Lilinisin natin lahat ‘to. Hindi tayo papatalo sa ganitong klaseng tao.”Umiling ako at pinahid ang mga luha. Sigurado akong lagot na naman si Rei sa pinsan niya. Iba pa naman gumanti si Everett kapag alam niyang mga pinsan niya ang nangugulo.“Gagawa tayo ng hakbang para
Misha’s POVPuno ng mga sasakyan ang paligid ng mall nang kami ay dumating ni Ate Ada. Inihinto ng driver namin ang sasakyan sa tapat ng grocery entrance. Mas mabilis kasi agad kaming nakapasok sa mall ni Ate Ada. Medyo mabigat ang pakiramdam ko—hindi ko kasi alam kung ano ang magiging reaksyon ni Everett sa gagawin kong cake para sa kanya. First time ko siyang igagawa ng ganoon kaya’t pinilit kong huwag magpakita ng kaba kay Ate Ada.“Ano bang plano mo sa Sabado, hija?” tanong ni Ate Ada habang isinusuksok ang bag sa braso ko. Kilala ko na ang tono niyang iyon, pinipilit niya lang akong pakalmahin.“Magbe-bake kami ni Everett. Hindi ba sabi ko sa’yo, ita-try namin ‘yung strawberry cake na gusto niyang matikman?” Siyempre, gusto kong magpakitang gilas sa ibang bagay kay Everett. Para naman makita niyang marami rin akong kayang gawin sa buhay ko.“Ah, kaya pala dinala mo ako rito. Sige, tara na at nang makapamili na tayo.”Sumunod ako kay Ate Ada habang pumasok kami sa loob ng grocery
Misha’s POV“Ano, bakit ka gumagawa ng eskandalo? Gusto mo bang makulong? Hindi mo kilala kung sino ang babaeng binabangga mo?” pananakot pa ni Teff sa babaeng ‘yon.“Ah, eh, k-kasi?” Humina ang boses niya. “Pasensya na... sige na, sa kaniya na ‘yan.” Bahagya siyang umatras, parang natauhan sa paninigaw ni Teff sa kaniya.“Kilala kita, staff kita sa isang business ko, bago pa ako tuluyang magalit, umalis ka na.” Hindi nagpatumpik-tumpik si Teff sa pagtaboy sa kaniya.Habang papaalis ang babae, isa-isa na ring umalis ang mga taong nanunuod sa amin. Hindi ako makapaniwala na mismong si Teff ang magtanggol sa akin. Para kasing hindi ito normal para sa kanya, lalo na’t ang pagkakakilala ko sa kanya ay palaging puno ng ere at may sariling mundo.“Salamat, Teff,” mahina kong sabi nang tuluyan nang makaalis ang babae.Ngumiti siya sa akin—ngiti na may halong sarkasmo at tila may pinaplano. “Huwag mo nang isipin iyon. Wala akong balak na pabayaan ang pinsan ko, lalo na sa mga ganitong bagay.”
Misha’s POVSabado na. Excited akong gumising dahil sa wakas, ito na ang araw na gagawa kami ng cake ni Everett. Matagal ko nang gustong subukan ang strawberry cake at noong huli kaming mag-usap, napag-usapan namin na subukan na lang namin itong gawin mismo. Nasa kusina na ako, naka-apron na may maliit na print ng mga bulaklak, habang inaayos ko ang mga gamit para sa aming pagluluto.Maya maya pa ay dumating na siya, sumilip si Everett sa kusina. Nakangiti siya, suot ang paborito niyang polo shirt, mukhang handang-handa na sa aming baking-baking-an.“Good morning, Misha! Ready ka na ba sa ating cake experiment?” tanong niya nang lapitan ako. Napakabango nitong lalaking mapapangasawa ko. Napakaguwapo pa, wet look pa siya kaya mas hot siyang tignan ngayon.“Oo naman!” sagot ko habang nag-aayos na ng mga sangkap sa lamesa. “Alam mo, ‘yung strawberries na binili ko sa mall, mukhang perfect na para dito.”Tumingin si Everett sa akin na may halong pagtataka. “Bakit kaya strawberries ang gust
Misha’s POVNakaupo ako sa opisina ko, tanaw mula sa bintana ang malawak na swimming pool ng resort ko. Hindi ko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang malinis na tubig, kuminang ito sa ilalim ng sikat ng araw. Pakiramdam ko, nagsisipag pa lalo ang mga tagalinis ng resort ko kasi araw-araw, sobrang linis palagi ng kahit anong lugar dito sa resort, ang gagaling ng mga staff na nakuha ko.Mabuti na lang at payag pa rin si Everett na mag-office-office-an ako dito sa resort. Kahit ang totoo ay ayaw na niya, kumuha nalang muna raw ako ng ibang hahawak nito habang pinapalaki ko ang tiyan ko. Kaya lang sinabi ko sa kaniya na ang boring ang sa bahay kapag nandoon ako. Ang ending, nandito rin si Ate Ada, nakabantay sa akin at handa akong pagsilbihan anumang oras. Kumbaga, si Ate Ada ang taga-report kay Everett ng mga nagaganap sa akin. Pero, siyempre, dahil close na kami, kapag may mali pa rin akong nagagawa, pinagtatakpan pa rin niya ako. Ayaw niya rin kasi na nag-aaway kami ni Everett.
Misha’s POVHuminga ako nang malalim, pilit na iniisip kung paano ko masisiguro na walang masamang mangyayari rito. Alam kong may kabutihan din si Teff, meron nga ba? ngunit madalas natatabunan iyon ng mga kalokohan niya. Kasi naman, sa dinami-rami ng mga resort, bakit dito pa? Saka, paano niya nalaman ito? Nakakainis pa rito ay talagang bulgaran na ang pagkakita niya sa malaki kong tiyan. Marahil, ito ang dahilan kung bakit hindi ko rin kayang tuluyang tanggihan si Teff. Mainam na rin sigurong makipagmabutihan ako sa kaniya? Dapat nga ba?“So, you’re saying… no drugs, no chaos, just a normal birthday party?” tanong ko habang nakatingin sa kaniya ng diretso.“Exactly,” he said, flashing a grin that was both mischievous and hopeful. “I promise. Just give me a chance to prove that I’m not all bad.”Hindi ko alam kung bakit, pero may bahagi ng puso ko na naniwala sa kanya, kahit na may pagdududa pa rin sa isip ko. Alam ko, kailangan kong magdesisyon na ngayon. Kasi mukhang kailangan na n
Misha’s POVNakahiga kami ni Everett sa kama ng bahay namin, parehas na pagod mula sa kani-kaniyang trabaho. Ramdam ko ang bigat ng araw, pero kahit gaano kami ka-busy, lagi kaming may oras para mag-usap tuwing gabi. Ganito na ang routine namin simula nang magdesisyon kaming magsama. Minsan nasa manisyon niya kami pero madalas ay dito sa bahay namin. Pareho kaming may mga responsibilidad na mahirap talikuran, ngunit sa kabila ng lahat, laging may lugar ang isa’t isa sa mga puso namin.Nakasandal ang ulo ko sa balikat niya habang nakatitig kami sa kisame. Ramdam ko ang init ng katawan niya at iyon ang nagbibigay ng kaunting ginhawa sa mga naipong pagod sa araw-araw. Ilang sandali kaming tahimik, parehas na nagpapahinga ang isip at katawan pero may isang bagay na matagal ko nang gustong sabihin sa kanya.“Everett,” pabulong kong sabi habang bahagyang iniangat ang ulo ko upang tingnan siya.“Hmm?” tugon niya habang nakapikit pa rin pero alam kong gising at handa siyang makinig.“Alam na
Everett’s POVPagdating ko sa farm nila Misha, malayo pa lang ay natanaw ko na ang malawak na mga taniman ng mangga, palay at iba pang mga pananim. Tahimik ang paligid, maliban sa tunog ng mga ibon at ang banayad na pagaspas ng hangin. Hindi ko alam kung paano magsisimula ng pag-uusap kay Conrad, pero kailangan kong gawin ito. Para kay Misha.Sa totoo lang, hindi naging maganda ang unang pagkikita namin ni Conrad. Nagsimula iyon sa pagkaka-selos ko dahil alam kong kababata siya ni Misha. Palagi silang magkasama noong bata pa sila at may mga naririnig akong kuwento na parang walang ibang mundo si Misha noong wala pa ako. Ewan ko ba, kahit hindi ko gusto ang nararamdaman ko, parang masyadong malapit si Conrad sa kaniya, lalo na nung malaman kong kakabalik-bayan lang nito. Actually, hindi ko pa noon naiintindihan ang nararamdaman ko kay Misha. Siguro, dahil na lang kay Conrad, kaya ko napagtantong nahuhulog na rin talaga ako kay Misha, kasi nagseselos ako kapag nalalaman kong nakikipagki
Misha’s POVLumipas ang isang linggo matapos kong linisin ang pangalan ng M&E Skincare product laban kay Marlyn. Hindi ko inakala ang bilis ng epekto nito—mula sa pagiging trending topic sa buong Pilipinas. Sa bawat branch ng Tani Luxury Hotel, halos araw-araw nang nagkakaubusan ng stock. Ang bawat shelf, parating bakante sa loob lamang ng ilang oras.Hindi ko mapigilang ngumiti habang nagbabasa ng mga email mula sa marketing team.“Ma’am, out of stock na naman po ang lahat ng branches as of 10 AM,” sabi ng isa sa mga reports.Sa Boracay branch, minuto lang ang tinatagal, out of stock agad, ganoon din sa Palawan kaya kinikilig talaga ako.Pero kasabay ng tagumpay kong ito ay ang mga bago na naman akong responsibilidad. Kailangang samantalahin ang momentum. Ito ang tamang panahon para palawakin ang reach ng M&E.Agad akong umupo sa opisina ko. Nakalatag sa harap ko ang iba’t ibang dokumento: supply agreements, lease contracts, at mga inventory reports. Hinawakan ko ang ballpen ko at na
Everett’s POVPagmulat ng mata ko, unang bumungad sa akin ang tulog na tulog pa rin na si Misha na akala mo ay puyat, samantalang nauna pa siyang makatulog sa akin, saka kadalasan, mas maaga siyang nagigising kaysa sa akin.Nag-inat ako, pilit na binabalikan ang mga balita kagabi na naging trending sa social media, tulog na tulog pa rin siya dahil siguro sa stress nang inabot kahapon. Ang saya-saya pa naman niya nitong mga nagdaang araw tapos may biglang susulpot na maninira.Kinuha ko ang cellphone sa may table para sana mag-check ng mga email o kung anong message na pumasok kagabi habang tulog pa ako. Mabuti na lang at wala.Pero pagdating ko sa social media, nakita ko agad ang isang trending na video. Lumabas na ang katotohanan tungkol sa kasinungalingan ni Marlyn laban sa M&E skin care product. Isang video ang umikot sa social media, kung saan umiiyak si Marlyn habang inaamin ang lahat ng kaniyang ginawa.Napalingon ako kay Misha. Nagulat ako na gising na agad siya, tila narinig
Misha’s POVPinapanood ko ang bawat galaw ni Marlyn habang naka-upo siya sa gilid ng kama. Nanginginig ang kaniyang katawan, namumula ang kaniyang mga mata sa kakaiyak. Alam kong takot na takot siya, pero wala akong pakialam. Ang ginawa niya ay hindi simpleng kasalanan—sinubukan niyang sirain ang pangalan ng M&E, ang produkto kong pinaghirapan at pinundar mula sa dugo’t pawis. Hindi ko papayagan ang katimawaang ginawa niya.Hinawakan ko siya sa braso at marahas na hinila palabas ng kuwarto. Tumilapon ang mga kumot at unan mula sa kama, pero hindi ko iyon inintindi. Ang mahalaga, makuha ko ang hustisya.“Tumayo ka!” utos ko sa malamig at mabagsik na tono. Sumunod naman siya, pero halata ang panginginig ng kanyang mga tuhod.Pagdating namin sa sala, itinutok ko ang baril sa mukha niya. Kasabay nito, inilabas ko ang cellphone ko at binuksan ang camera.“Upo,” sabi ko habang itinuturo ang sofa. Naupo siya agad, tila sunod-sunuran, habang patuloy na umaagos ang luha sa kaniyang pisngi.“Bu
Misha’s POVTahimik akong tumayo sa tabi ng kama ni Marlyn, ang malamig na hawak kong baril ay nakapaloob pa rin sa aking jacket. Ang ilaw ng buwan ay nagbibigay ng kakaunting liwanag sa kaniyang mukha. Ang bawat paghinga niya, ang bawat kaluskos ng kumot, parang musika na nagdaragdag sa tensyon ng gabi.Hinugot ko ang facemask ko nang bahagya para makahinga nang mas maayos. Kasabay nito, hinugot ko rin ang baril mula sa jacket at itinutok ito sa mukha niya. Sa pagkakataong ito, alam kong wala nang atrasan. Napuno ng adrenaline ang bawat hibla ng katawan ko.“Marlyn!” Ang mabigat kong tinig ay sapat para gulatin siya mula sa mahimbing niyang tulog. Ang kaniyang mga mata ay mabilis na bumukas, at ang takot ay agad na bumalot sa kaniyang mukha. Hindi ko alam kung dahil ito sa baril o sa itim na cap at facemask na suot ko. Pero ang mahalaga, nakuha ko na ang atensyon niya.“S-sino ka po? Huwag po!” natatakot niya agad na sabi.“Nasaan ang pantal?” tanong ko habang malamig ang boses ko, p
Misha’s POVAng bigat ng gabi ay parang nagpapasan ng bawat galit na kinikimkim ko. Tahimik kong tinanaw ang mukha ni Everett habang mahimbing siyang natutulog sa tabi ko. Wala siyang kamalay-malay sa plano kong gawin ngayong gabi. Mahal ko siya, pero sa pagkakataong ito, hindi ko kayang humingi ng tulong mula sa kanya kasi alam kong kayang-kaya ko na ang mahinang babaeng iyon. Alam kong pipigilan niya ako, pero hindi ako papayag na palampasin ang ginawa ni Marlyn.Napakalaki ng kasalanan niya sa akin. Binayaran man siya o hindi, ginawa niya ang imposible para sirain ako at ang lahat ng pinaghirapan ko. Kaya ngayon, gagawin ko rin ang imposible. Tiyak na manginginig siya sa takot ngayong gabi kapag nagkaharap kami.Dahan-dahan akong bumangon mula sa kama, iniingatang huwag makagawa ng kahit anong ingay para hindi magising ang asawa ko. Nang maibalik ko ang kumot sa katawan ni Everett, tinitigan ko siya nang saglit, malalim ang tulog niya kaya sure na akong hindi siya magigising. Sa is
Misha’s POVSa kabila ng dapat ay masayang selebrasyon, nanatili akong nakaupo sa harap ng laptop, ramdam ang bigat sa dibdib habang pinapanood ang video ng babaeng nagrereklamo laban sa M&E skincare. Sa video, nanginginig pa siya habang ipinapakita ang namumula, namamantal, at sugat-sugat niyang balat. “Hindi ko akalain na ganito ang mangyayari. Sinubukan ko lang kasi viral sa social media. Pero tingnan niyo naman... ang sakit-sakit!”Tumigil ako sandali sa paghinga. May parte ng sarili kong naniniwala sa kasinungalinga niya, pero kasi one hundred percent akong sure na safe sa all skin type ang product namin. Parang totoong-totoo ang sinasabi niya. Pero sa likod ng pagiging magaling niyang umarte, alam kong may mali. Napakabilis ng mga pangyayari. Kahapon lang, trending sa social media ang M&E skincare, ang produktong taon kong inaral, pinaghirapan, at sinigurong ligtas gamitin. Pero ngayon, parang lumalabas na may mali sa product namin.Dahan-dahan akong huminga nang malalim, pilit
Misha’s POVHabang tumatakbo ang araw, abala ang bawat miyembro ng team sa iba’t ibang gawain. Ang mga PR package ay maingat na na-load sa mga delivery van, habang ibang staff ko ay patuloy na nakikipag-coordinate sa logistics team ni Everett para matiyak na ang bawat package ay makarating sa tamang destinasyon. Habang pinapanood ko ang lahat mula sa gilid, hindi ko napigilang mapabuntong-hininga. Sa kabila ng pagod mula sa event kagabi, ramdam ko ang sigla at kasabikan na parang bagong simula para sa akin. Lumapit si Everett na may dalang dalawang tasa ng kape. Inabot niya sa akin ang isa habang ngumiti. “Here, take a break for a minute. You’ve been working non-stop since this morning.”“Thank you, honey,” sabi ko, tinanggap ang tasa. Saglit akong tumingin sa kaniya, nagpapasalamat ako sa kaniya kasi palagi niyang naaalala ang maliliit na bagay na tulad nito.“Everything’s running smoothly. By the end of the day, those packages will be in the hands of the top influencers in the coun
Misha’s POVPagdilat ng mga mata ko, bumungad agad ang liwanag ng araw na tumatagos sa malalaking bintana ng presidential suite. Tahimik ang paligid, ngunit ramdam ko ang presensiya ni Everett sa tabi ko. Nakayakap ang isang braso niya sa aking baywang, mahigpit ngunit banayad, habang ang kaniyang mukha ay guwapo pa rin kahit nakanganga siyang matulog.Ngunit hindi ko maiwasang bumalik sa realidad. Bumaling ako sa gilid, kinuha ang cellphone ko, at doon ko nakita ang umaapaw na mga notification. Social media posts, comments, at mentions—halos lahat ay tungkol sa event kagabi.“Everett,” mahina kong tawag sa kaniya habang bahagyang iniuga ang balikat niya.“Hmm?” ungol niya, hindi man lang dumilat.“Wake up, we’re viral,” sabi ko, kahit alam kong kalahati lang ang naiintindihan niya habang nasa pagitan ng tulog at gising.Dumilat siya, bahagyang napakunot ang noo. “Viral? What do you mean?”“It’s all over social media. The launch of M&E Skincare is the talk of the town. People are post
Everett’s POVPagod kami ni Misha, pero masaya. Success itong ginawa ng asawa ko kahit na maraming nangyaring problema nitong mga nagdaang linggo.Hinigpitan ko ang kapit sa kamay ni Misha habang sabay kaming naglalakad palabas ng grand ballroom ng Tani Luxury Hotel. Kakatapos lang ng matagumpay na collaboration event ng M&E Skincare at ng Tani Luxury Hotels, at ramdam ko pa rin ang init ng mga ilaw, ang tunog ng mga palakpak, at ang matamis na ngiti ng mga bisita habang nagkakainan at nagtatawanan.“Everett, are you sure hindi na muna tayo uuwi?” tanong niya, bahagyang bumubulong. Parang nahihiya siyang marinig ng ibang staff niya rito na rito kami mag-stay. Eh, bakit ba, mag-asawa naman na kami. Siguro, dahil ayaw niyang makita ng mga staff niya ang ganoong side niya. Naalala ko, strikto na nga pala siya sa mga tauhan niya rito.Tumigil ako at humarap sa kaniya. Nakapulupot ang buhok niya sa kanyang balikat, at ang kanyang mata, parang bituin sa kalangitan, kumikislap sa ilalim ng d