Misha’s POVPag-uwi ko sa bahay namin ay nandoon na si Ate Ada. Nakangiwi ito nang makita ako. “Saan ka po nanggaling?” tanong niya agad sa akin. Sa tingin ko ay napagalitan siya nang dahil sa akin. “Nasa kuwarto po ninyo si Sir Everett, galit na galit. Hindi lang sa akin kundi sa ‘yo rin po,” sabi pa niya.Nilapitan ko si Ate Ada. “Ate, sorry, ha. Hindi ko kasi napigilan ang sarili ko. Pero, don’t worry, akong bahala sa ‘yo. Saka, nagkape lang naman ako sa labas,” sabi ko sa kaniya at saka ko siya niyakap kasi alam kong pinagalitan talaga siya ni Everett. “Sina mama at papa ay wala na po ba rito?” tanong ko pa.“Wala, kaya nga po napagalitan ako nang malala ni Sir Everett. Nasigawan niya ako kasi hindi ka niya nadatnan dito. Tapos, nakita pa niya ‘yung post mo sa social media na nagkakape ka po,” sagot niya kaya lalo akong natawa. Kaya naman pala galit na galit siya. Eh, ano ba naman kasi ang masama sa pagkape sa labas? Isa pa, hindi pa naman ako hirap sa pagbubuntis. Masyado siyang
Misha’s POVPauwi na kami galing sa OBY-GYN ko, hindi na naman maipinta ang mukha ni Everett matapos niyang malaman na pineke ko ang pagkakaroon ko ng lagnat ngayong araw. Hindi kasi siya pumayag na hindi ako ipatingin sa doctor kaya wala akong nagawa. Sumama na ako sa kaniya kanina para magpa-check up.“Here’s the problem with you, Misha: makulit, matigas ang ulo at sinungaling pa. Why didn’t you just admit the truth when we were still at your house? Hindi sana nasayang ang oras ko. Alam mo naman may pinagkaka-busy-han ako ngayon. Pinili kong pumunta sa ‘yo kasi pati si Ate Ada, sinali mo sa kalokohan mo, pinalabas mo pang may lagnat ka kahit wala naman talaga!”Hindi ako puwedeng sumagot kasi talagang mali ako rito. Para talaga sa kaniya ay ginto ang oras. Sabagay, busy nga pala talaga siya dahil sa paghahanda niya ng birthday party niya. Sa tingin ko ay tila mas galit siya ngayon kaysa kahapon. Akala ko pa naman ay magiging okay na kami.“Sorry na, huwag ka nang magalit. Saka, huwa
Misha’s POVTulog na si Ate Ada. Nakatulog siya sa pinainom kong juice na may halong pampatulog. Sakto, dumating na rin si Jaye dito sa bahay namin. Pinapunta ko siya para ayusan ako. Walang makakapigil sa akin, pupunta ako sa birthday party ni Everett kahit ayaw niya. Ilang beses ko ‘tong pinag-isipan buong maghapon. Ayokong tumunganga lang. Gusto kong makasaksi ng birthday party ng isang bilyonaryo.“Ano bang susuotin mo?” tanong ni Jaye habang nasa closet room ko siya. “Tang-ina, grabe ‘tong mga luxury item mo dito. Hindi ko kinakaya ang mga presyo nito. Iba talaga ‘yang lalaking nasungkit mo. Kung magkakatuluyan kayo, tiba-tiba ka na talaga. Magandang-maganda na ang future mo at pati na rin ng mga magiging anak ninyo,” sabi pa niya habang patuloy na umiikot sa loob ng closet room ko.Hindi ko siya masagot kasi kino-contact ko si Garil. Kanina ko pa ‘to tinatawagan, kaya lang ayaw niyang sumagot. Hindi kasi ako kapagdaka makakapasok sa party na ‘yon kung wala akong invitation, kail
Misha’s POVDumating na kami ni Jaye sa venue ng birthday party ni Ninong Everett. Ngayong lang nakarating dito sa manisyon nila Everett si Jaye kaya siya naman ngayon ‘yung nakanganga ang bibig habang naglalakad na kami dito sa garden palang.Sa garden palang ay laglag na ang panga niya sa mga luxury car display dito. At siyempre, kay Everett lahat ng ‘yan. Sila ang may-ari ng company ng Luxury Car dito sa Pilipinas kaya hindi ‘to puwedeng mawala sa mga pa-eksena niya sa birthday party niya. Ang dinig ko nga sa ibang mga bisita ay ito ‘yung mga model ng sasakyan na palabas palang. Kumbaga, lahat ng guest niya ngayon ay masuwerteng unang makakakita sa mga magagandang kotse na ‘to.“Misha, mag-aala-princessa ka pala kapag nagkatuluyan kayo,” sabi niya habang nakapalupot ang mga kamay niya sa braso ko. “Ngayon, gets ko na ang papa at mama mo kaya botong-boto sila kay Everett. Kung ako man, botong-boto na rin sa kaniya para sa ‘yo,” dagdag pa niya habang parang kinikilig. Kahit ako man,
Misha’s POV“Oh, Everett, nasaan ka ba? Oo, nandito kami sa swimming pool area. Anyway, may gurang na nang-aaway sa amin dito, sino ba ‘to? Bakit nang-aaway ang isang ‘to?” sabi ni Jaye na biglang tinapat ang cellphone sa tenga niya. Nakita ko tuloy na namilog ang mga mata ni Tita Maloi. Nakitaan ko rin siya ng takot kasi hindi niya inaasahang magsusumbong si Jaye. Kahit ang totoo ay alam kong uma-acting lang si Jaye kasi wala naman siyang phone number ni Everett.Inagaw nito bigla ang cellphone ni Jaye. “Huwag kang magsumbong, bruha ka,” sabi nito habang galit na galit ang boses. Nakakatakot ang mukha niya. Parang gustong-gusto na niyang manakit. Hindi ko alam kung bakit ganito na lang siya kagalit. Na para bang may nagawa akong kasalanan sa kaniya. Dahil kaya ito sa nangyari kay Rei? Bakit, inasikaso naman siya nang maayos nung magpunta ito sa bahay ah? Anong pinuputok ng butchi niya?Pero bago pa man makita ni Tita Maloi ang screen ng cellphone ni Jaye, nakipag-agawan na rin agad s
Misha’s POVPaglabas namin ni Jaye sa garden ay naka-ready na ang lalaking emcee sa stage. Nang mapuno na ang garden ng mga bisita ni Everett ay nag-umpisa na rin ang pinaka-main program ngayong gabi.“Good evening, distinguished guests! Tonight, we’re not just here to celebrate—we’re here to witness a night filled with extravagance and luxury, befitting a true billionaire. The moment has arrived to welcome the star of our celebration, someone who has brought inspiration, success, and an undeniable energy to everyone around him. So, get ready for an entrance full of surprises and grand festivities. Please join me in welcoming, with all the glitz and glamour, our birthday celebrant… the one and only… Everett Tani!”Nung lumabas na sa stage si Everett ay nakatutok ang lahat sa kaniya. Madilim ang buong paligid, tanging spotlight lang ang nakatutok sa entrance. Hanggang sa dahan-dahan nang lumabas sa pintuang ‘yon ang napakaguwapong si Everett.“Ang suwerte mo, girl. Napakaguwapo ng nino
Misha’s POVNanginginig ang mga daliri ko habang nakatingin kay Everett na gulat na gulat matapos banggitin ang ng emcee ang pangalan ko. Hindi ko akalaing aabot ako sa ganito—todo panalangin na ako na sana ay hindi ako mabunot, pero ako pa rin ang nabunot.“Suwerte talaga ang buntis!” tuwang-tuwang sabi ni Jaye habang napapatalon pa sa tuwa.“Congratulations! Pakipunta na lang po sa stage, Miss Misha, para kunin ang inyong premyo!” sigaw ng emcee sabay turo sa tabi ni Everett na parang seryoso na lalo ang mukha ngayon. Narinig ko ang ingay ng mga tao, pero ang tunog ng pintig ng puso ko ang pinakamalakas sa lahat.Nagpalakpakan ang mga tao, naghihiyawan pa ang ilan sa excitement. Paano nga ba hindi magugulo ang isip ko? Ang dami kong puwedeng maging problema ngayong gabi, pero mas pinili kong unahin ang pagpunta rito. Oo na, matigas na ang ulo ko. Alam kong hindi magugustuhan ni Everett na makita ako sa party niya, pero gusto ko kasing masaksihan ang party ng mga bilyonaryo. Ngayon k
Misha’s POVHabang tumatakbo ako palayo kay Everett, ramdam ko ang bigat ng bawat hakbang. Parang bawat pintig ng puso ko’y may kasamang kurot ng pangungulila at galit—sa kanya, sa sarili ko, sa lahat ng taong nasa paligid namin na tila walang alam sa nangyayari. Ang ingay ng party ay tila musika sa isang pelikulang may magulong kuwento. Walang nakakapansin sa totoong nangyayari sa likod ng mga ngiti at engrandeng kasiyahan.Huminto ako sa gilid ng isang haligi, pilit na pinapakalma ang mabilis kong paghinga. Hawak ko pa rin ang susi ng kotse—ang premyo na tila walang halaga kumpara sa naging alitan namin ni Everett. Ipinikit ko ang mga mata ko, sinubukang isaisip ang bawat dahilan kung bakit ko ginawa ang lahat ng ito. Para sa anak namin. Para sa farm namin, sige. at para sa sarili ko. Para sa pagmamahal na pilit kong pinanghahawakan kahit na mukhang palaging nasa gilid ng pagkawasak. Okay, sige, ganito na lang. Iisipin ko na lang na para sa kinabukasan ko ‘to. Para sa magandang kina
Ada POVPagkatapos ng dinner nila, naghiwalay na si Mama at ang lalaking iyon. Hindi ko pa rin alam ang pangalan niya—at hindi ko rin alam kung gusto ko siyang makilala. Ang alam ko lang ay hindi pa rito natatapos ‘to ang lahat. Hindi ko pa puwedeng bitawan ang araw na ito na wala akong nalalaman sa buwisit na kabit ng mama ko. Hindi pa puwedeng matapos ang gabing ‘to nang hindi ko nalalaman kung sino talaga siya.“Tara,” sabi ni Mishon habang mahina lang ang boses. “We follow him.”Tumango ako. ‘Yun din ang gusto kong mangyari. “Yeah. We need to know who he is.”Habang nakasakay pa rin kami sa sasakyan, sinundan namin ang lalaki. Hindi siya nagmamadali, pero halata sa kilos niya na aware siyang may nakatingin sa kanya. Ilang beses siyang palingon-lingon sa paligid, lalo na sa likod niya, na parang tinitingnan kung wala na bang nakasunod.Napakunot-noo si Mishon. “Something’s off.”Tumingin ako sa kanya. “What do you mean?”“He’s too cautious. He’s looking back too often, but not at u
Ada POVHindi ako makapagsalita. Pakiramdam ko, biglang may sumakal sa lalamunan ko. Hindi dahil sa iyak, kundi sa biglaang buhos ng galit at pagkabigo na nararamdaman ko sa mama ko ngayon. Nanginginig ang kamay ko habang nakatitig sa screen ng phone ni Mishon. Kitang-kita ko ang mukha ni Mama sa video—eleganteng naka-make-up, naka-red dress at mukhang masaya. Hindi lang basta masaya. Kinikilig pa.Hindi ko kilala ang lalaking kasama niya. Mas bata ito sa kanya, siguro nasa late twenties o early thirties. Matangkad, matikas ang katawan at mukhang sanay sa marangyang buhay. Sa video, nakasandal ito sa upuan habang nakangiti, nakikinig kay Mama na tila aliw na aliw sa kuwento niya.At sa dulo ng video, dumating ang bill. Walang pagdadalawang-isip na kinuha ni Mama ang resibo, inilabas ang kanyang credit card at siya ang nagbayad. Ano ‘to, nagpapaka-sugar mommy siya sa binatang iyon? My God, nakakahiya si Mama.Nag-init talaga ang dugo ko. Akala ko napakatino niya pero may ganito palang
Ada POVAng bango.Halos hindi pa ako nakakapasok nang tuluyan sa kusina ni Mishon, pero ang amoy ng bagong lutong pizza ay parang yakap na mainit sa akin at nakakagutom talaga sa pang-amoy. Nasanay na ako na sa tuwing dadalaw ako sa mansiyon niya, palaging may nakahandang pizza na siya mismo ang gumagawa. Alam na alam ni Mishon ang paborito kong pagkain.Pero may kakaiba ngayon. Nakatayo siya sa harap ng lamesa sa dirty kitchen, abala sa paglagay ng toppings sa nilulutong pizza. “This is a new flavor,” aniya nang makita niya akong dumating. Isang mabilis na sulyap lang ang ibinigay niya sa akin bago bumalik sa ginagawa niya. “I made this especially for you.”Napangiti ako at lumapit sa kanya. “What’s the flavor this time?”Hinila niya ang apron niya at nagbigay ng maliit ngiti sa akin. “You’ll see. It’s a surprise.”Umupo ako sa high chair na nasa gilid ng lamesa habang pinagmamasdan siyang magtrabaho. Ang sarap panoorin ni Mishon habang nagluluto—maayos, malinis at parang may sarili
Ada POV“Papa, pwede po bang mag-overnight ako sa mansiyon nila Mishon?” tanong ko habang tinutulungan siyang maglagay ng kape sa tasa niya. Kahit na pure american siya, sa tagal na niyang kasama kami ni mama na pinay pareho ay kahit pa paano ay nakakaintindi na siya ng pure pinoy na lengguwahe.Ngumiti lang si Papa. Alam naman niya na good girl ako. Isa pa, hindi naman kailanman naging problema ang paghingi ko ng permiso sa kanya, lalo na’t kasama si Mishon na kilala niyang matino naman. Saka, sabi pa niya minsan, hindi ko naman na kailangang magpaalam dahil matanda na ako. Nasanay kasi ako dahil lagi akong pinaghihigpitan ni mama.“Of course, Ada. You don’t even have to ask,” sagot niya. Napaka-simple ng tono, parang natural na natural lang na pumayag siya. Hindi ko na nga kailangang magpaliwanag pa. Sanay si Papa sa mga ganitong paalam ko, lalo na’t alam niyang safe ako sa piling ni Mishon.Kinuha ko ang bag ko na nakahanda na sa sofa. “Thank you, Pa! I’ll see you tomorrow,” sabi
Mishon POVSa gitna ng malamig na hapon sa city ng Paris, naglalakad ako sa cobblestone street ng Rue Saint-Honoré, ang lugar na puno ng mga boutique at café. Ang layunin ko sana sa araw na iyon ay simple lang…bisitahin ang bagong bukas na tindahan ng strawberry wine. May rekomendasyon ang ilang kaibigan ko sa Pinas tungkol sa tindahan iyon at bilang tagahanga ng mga ganitong klase ng alak, naisip kong bakit hindi ko nga subukang puntahan?Habang papunta ako sa direksyon ng tindahan, napansin ko ang isang magarang itim na kotse na naka-park malapit sa isa sa mga café. Ang eleganteng disenyo nito ay bagay lamang sa isang taong may sinasabi sa buhay. Ngunit hindi ang sasakyan ang nakakuha ng pansin ko. Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko ang isang pamilyar na mukha na bumaba mula rito—isang ginang na babaeng maganda, elegante at pamilyar sa mga mata ko. Sa unang tingin, parang imposibleng maging siya iyon, pero habang binubuo ng isip ko ang bawat detalye, napagtanto kong hindi ako puwed
Ada POV Matapos ang masayang hapunan, nagpasya akong bigyan si Mishon ng tour sa kuwarto ko. Natapos na ang mahaba at makabuluhang usapan sa dining table at mukhang na-impress naman ang mama at papa ko sa kanya. Nang iminungkahi ni Mishon ang ideya, nagkatinginan muna ang mga magulang ko. Tumango ang papa ko at ngumiti naman ang mama ko. "Of course, Mishon. Go ahead," sabi ng mama ko. "Just make sure to behave, young man." Tumawa si Mishon. “I will, Mrs. Hill.” Habang umaakyat kami ng hagdan papunta sa kuwarto ko, ramdam ko ang kaba. Hindi dahil sa pagpunta niya sa kuwarto ko, pero dahil sa hindi ko maiwasang mag-isip tungkol sa sinabi ni Taris kanina. Bakit kaya niya iyon sinabi? At totoo ba iyon? Pero itinaboy ko muna ang mga alalahaning iyon. Ang focus ko ngayon ay si Mishon. Pagbukas ko ng pinto, tumambad kay Mishon ang kuwarto kong para bang isang feature sa isang high-end na lifestyle magazine. Ang silid ko ay malawak, halos kasinlaki ng isang living are na. Sa kaliwang ba
Ada POVDumating na si Mishon kaya agad akong tumayo mula sa sofa at pumunta sa pinto para salubungin siya. Sa likod ko, naramdaman ko ang mga mata ni Verena at Taris na nakasunod sa akin. Halatang excited na rin silang makita si Mishon.Binuksan ko ang pinto at tumambad sa akin ang pogi nga ngiti ni Mishon. Simple lang ang suot niya—isang plain white button-down shirt na naka-roll up ang manggas, dark jeans at pares ng clean white shoes. Walang kahit anong flashy accessory, pero para siyang isang model na galing mula sa isang magazine cover. Ang lakas ng dating niya kahit hindi siya nag-effort magpa-pogi.“Good evening, Ada,” bati niya sa akin kasabay ng pagbigay ng isang bouquet ng white tulips. Ang sweet talaga.“Good evening, Mishon. Come in,” sagot ko habang hinahayaan siyang pumasok sa loob ng bahay namin.Pagpasok niya, naabutan niyang nakaupo ang mama at papa ko sa living room. Tumayo agad ang mama ko, habang ang papa ko naman ay tumingin nang maigi kay Mishon, tila sinusuri i
Ada POVNgayong gabi na ang dinner na matagal ko nang pinagpaplanuhan. Sa wakas, ipakikilala ko na si Mishon sa pamilya ko. Alam kong bago ito para sa kanila kasi ngayon lang ako maghaharap ng boyfriend ko sa kanila, lalo na sa papa ko, kaya ginawa ko ang lahat para maging perpekto ang gabing ito. Dati kasi kapag nagbo-boyfriend ako ay gusto ko, ako lang ang nakakaalam. Hindi ko hinaharap sa kanila.Maaga pa lang, Nagpa-ready na ako ng paghahanda. Nagpa-cater ako ng mga masasarap na putahe, pero nagdagdag din ako ng ilang personal touch. Gusto kong ipakita na espesyal ang gabing ito, hindi lang para kay Mishon kundi para sa buong pamilya ko, kahit na lang toxic silang kasama sa buhay.Ang papa ko ay nasa living room, nakaupo sa kanyang paboritong armchair habang nagbabasa ng isang business magazine. Nag-half day siya sa trabaho para lang makaharap si Mishon mamaya. Hindi niya ginagawa ito madalas, kaya alam kong seryoso siyang makilala ang taong mahal ko ngayong gabi.Si Verena naman
Ada POVNakakakilig talaga kapag tuwing may mga brand events na tulad ng eksena ngayon. Kahit ilang beses ko nang nagawa ang ganitong trabaho, hindi nawawala ang excitement ko. Parang bagong mundo ang binubuksan ko sa tuwing may high-profile event akong dadaluhan, lalo na kung tungkol ito sa isang sikat na luxury brand.Ngayong gabi, ang event ay para sa bagong koleksyon ng isang kilalang luxury bag brand. Isa itong malaking fashion event na ginaganap sa isang five-star hotel dito sa Paris. Maliban sa mga runway shows, may cocktail party, photo ops at mga interactive exhibits na nagpapakita ng creative process ng brand.Habang naglalakad papasok sa venue, naramdaman ko ang dami ng mga camera at flash sa bawat paglalakad ko. Suot ko ang isang strapless emerald green gown na tumutugma sa kulay ng bag na hawak ko—isa sa mga bagong piraso mula sa koleksyon. Naramdaman ko ang confidence ko habang papalapit sa entrance. Ganito raw kasi dapat para magaganda ang lalabas na kuha ko sa kanila.