Chapter 33

Nang matapos siya ay nabawasan kahit papaano ang sakit at hapdi. Nakakatawa. Ginagamot niya ako para mabawasan ang sakit na nararamdaman ko habang siya, patuloy kong sinasaktan at pinalalaki ang sugat na meron siya.

"Sigurado ka bang hindi mo nais na manatili muna ako rito? Nang sa gayon ay matugunan ko agad ang iyong tawag," sabi niya habang inaayos naman ang mga gamit.

"Mukhang makakatulog naman na ako nito," sabi ko kaya bahagya siyang tumango at tiningnan ako.

"Bukas, maaaring sumakit na naman iyan tulad ngayon. Huwag kang masyadong maglalakad at gumalaw. Ipatawag mo agad ako at huwag ka nang mag-alinlangan, maaari ba 'yun?" nag-aalalang tanong niya.

"May doktor naman dito," sagot ko sabay iwas ng tingin sa kanya.

"Maaari mo siyang tawagin kung ano ang makabubuti sa iyo. Ngunit tiyak na ako lamang ang may kakayahang gawin ito sa iyo."

Napatingin ako sa kanya habang nakakunot-noo at siya naman ay nakangiti. "Ang alin?"

Nagkibit-bal