CHAPTER 22

Maang na napatitig si Rhea kay Sergio matapos niyang marinig ang mga sinabi nito. Ni walang lumabas na ano mang salita mula sa kanyang bibig at matamang napatitig na lamang sa binata. His eyes mirrored something that almost made her held her breath.

Agad siyang nag-iwas ng paningin at biglang kumilos upang lumayo rito. Dahil sa biglaan niyang pagkilos ay agad na napangiwi si Rhea. Nawaglit sa isipan niya ang tungkol sa natamong sakit ng katawan at mga galos mula sa pagkakahulog niya sa kabayo.

Sergio noticed her reaction. Mabilis itong napaupo sa kanyang tabi sabay tanong sa nag-aalalang tinig. "Are you okay? Alin ang masakit?"

"I-It is your fault," napapangiwing sabi niya.

"Paanong naging kasalanan ko?" takang tanong nito. "Ako ba ang naghulog sa iyo sa kabayo?"

"That's not what I meant," paasik niyang sabi sabay ayos ng pagkakaupo. "Bakit ba kasi ang lapit-lapit mo? And why are you asking me to kiss you just because I asked you not to blame Janjan on what happened?"

Bigla ay namutaw