Ikalimang Pahina

IKALIMANG PAHINA

Georgel Kien Point Of View

“OH! MY! GOSH! KUYA?! What is the meaning of this, kuya?!”

Nagising ako sa malakas na sigaw ng kapatid ko. Tinakpan ko ang mga tenga at hindi pinansin ang sinabi niya. She's always like this! She barged in my unit unexpectedly and disturbed me. I always told her to stop doing this and yet she keeps doing it again and again. 

“Kuya!” malakas na sigaw niya ulit. “Sino na naman ang babaeng kasama mo?! At talagang magkatabi pa kayo?! What's going on?!”

And that's when I remember I was sleeping next to a woman!

Napabalikwas akong tumayo at agad na tumingin sa katabi. My jaw dropped when I saw her still sleeping and snoring as if she heard nothing at all. Seriously?! Hindi ba niya narinig ang mala megaphone na boses ng kapatid ko? 

“My gosh! I can't believe this! Nag-uwi ka ng babae without telling me?!” sigaw niya. “You're unbelievable, Kuya!”

“Shut up, Gi!” galit na binalingan ko siya. “What are you doing here?! I told to knock and wait for me to open the door for you! Hindi ka talaga marunong makinig!”

“I do knock, kuya, sadyang bingi ka lang at hindi mo ako narinig. And what's the use of having a spare key of your room if hihintayin kita na pag buksan ako ng pinto? Think-think din minsan, kuya!”

I marched towards her and held her arm. Dinala ko siya palabas ng kwarto at pinaupo sa sofa. 

"So, what's with that woman, kuya? Is she your girl or… just another fling?” she asked as if she's older than me. “I guess a fling, am I right?”

"We're nothing,” I said. Tumayo ako at naglakad patungo sa kusina. “Nag-agahan ka na ba? Ano ba kasing ginagawa mo rito?”

Kumuha ako sa ref ng pwedeng lutuin pang-agahan. 

“Mom asked me to check on you,” she said. “Mukhang okay ka naman, may babae ka ngang katabi matulog, eh. So I guess you're really fine. Tama ba, Kuya?”

Huminga ako ng malalim. Sinalubong ko ang mapang-asar niyang mga tingin. Nakahawak siya sa sandalan ng sofa habang nakatingin sa gawi ko. Kitang-kita ko ang pang-aasar sa ngiti at mukha niya. 

“She's not my girl nor my fling, Gi. Shut your mouth and don't ever mention her to mom.” Ipinagpatuloy ko ang ginagawa. 

“Oh! Interesting!” Bigla siyang sumulpot sa gilid ko. “I've never heard that tone from you ever since. There must be something with that girl. I wonder what she did to—”

Masama na tinignan ko siya dahilan para itikom niya ang bibig. She acted by zipping her mouth but her eyes were still teasing me. 

Umiling ako at ipinagpatuloy ang paghihiwa ng ham. Ano ang sinasabi niya? Tsk. She's at it again. Imagining things. Iba talaga mag-isip ang kapatid kong 'to. Lahat na lang may malisya. 

“Wala akong alam sa sinasabi mo,” sabi ko. “Kung ano man ang iniisip mo, tigilan mo 'yan, Gi. Walang anuman na ibig sabihin ang nakita mo.”

“No, no, no, my brother. I know you very, very well—”

“Good morning!”

Sabay kaming napalingon sa sumigaw. She is standing in front of my room's door and stretches her arms up in the air. Her eyes are closed and her mouth is a bit open as she stretches. 

“Akala ko ba ako ang magluluto ng breakfast natin—” 

Natigilan siya nang buksan ang mga mata at makita ang kapatid ko. Nanlaki ang mga mata niya at bumukas ang bibig sa sobrang gulat. Naglipat-lipat ang tingin niya sa amin ni Ginalyn bago ako tinignan at dahan-dahan na tinuro si Gi.

“G-Girlfriend mo?” takot na saad niya. 

“HAHAHAHA!” Tumawa ng malakas si Gi. “Do I look like her girl, ate?”

Umiling ako at nagpatuloy sa ginagawa. I saw how Gi walked towards her. Saglit ko silang tinignan at nakita ko na tumayo siya sa harap ni Cleo. 

Umiling lang ulit ako at pinabayaan sila. I know my sister will not harm or do anything bad to her. 

“So, what's your name, ate? By the way, I am Ginalyn, and he's my brother.”

“Brother?!” gulat sabi ni Cleo. “As in magkapatid kayo? Siblings? Ganun?!”

"Yes!”

“Totoo ba?”

“Oo nga, ate! I'm his biological sister!”

“HOO! Akala ko mapapaaway ako, eh! Anyway, ako si Cleo. Wala kaming relasyon ng kuya mo if you're gonna ask. Tinutulungan niya lang ako.”

“Ang bait naman pala ng kuya ko!” rinig ko ang pang-aasar sa boses ni Gi.

“Sobra!” sabi ni Cleo.

I shook my head and finished preparing our breakfast. Nang tignan ko kung anong ginagawa nila, nakita ko na nagtatawanan sila sa sofa habang nagkukwentuhan. 

I never thought my sister was going to like her. Mapili siya lalo na sa mga babaeng nakapaligid sa akin. She's the first to judge if the girl I am seeing is serious about me or not. Surprisingly, seeing them get along as if they have known each other for a long time, made me think my sister really liked her. 

"Let's eat,” tawag ko sa kanila. 

Larsen Cleo Point Of View

“Really, ate? Grabe ka pala magmahal, ate. I don't think she deserves your love.”

After eating breakfast, muli kaming bumalik sa sofa para ipagpatuloy ang pagkukuwentuhan. Tuwang-tuwa ako sa kapatid ni Georgel. She's jolly, a good listener and a beautiful girl. Akala ko galaga kanina girlfriend siya ni Georgel, mabuti na lang hindi. Kung nagkataon baka wala na akong ibang mapuntahan pa.

“You really love her, ate?”

Sa sobrang tuwa ko sa kanya, na kwento ko na agad ang love story namin ni Wil. 

Mabilis na tumango ako. “Sobra. He's my first boyfriend and my first love. Hindi agad-agad kayang burahin ng puso ko ang nararamdaman kay Wil.”

“You're so sweet, ate.”

Ngumiti lang ako sa kanya. Lumagpas ang tingin ko at napunta sa kalalabas lang na si Georgel ng kwarto. He is wearing formal attire. A black pants, black coat and inside is white long sleeve tapos black din na necktie. He fixed his eyes as he walked to us while looking at his watch. 

“I'm going,” he said. “You can stay here, Gi. And you.” He looked at me. “Make sure you lock the door if you're going somewhere.”

Ngumiti ako at sumaludo sa kanya. “Yes, boss. Noted!”

He just shook his head before walking out of his unit. 

“Ingat, kuya!”

Kumaway siya sa kapatid bago lumabas ng unit. Muli kaming nagkwentuhan ni Ginalyn hanggang sa abutib kami ng tanghali sa sobrang dami naming kwento sa isa't isa.

After almost three hours of sharing information about each other, she invited me to join her in shopping. At first, hindi ako pumayag dahil wala akong magandang masusuot but still she insisted. Pinahiram niya pa ako ng mga damit na naiwan niya saunit ng Kuya niya para makasama ako. So hindi na ako nakahanap pa ng dahilan para tanggihan ang alok niya.

Sinundo kami ng family car nila at pumunta kami sa pinakamalapit na mall. I've felt so much connection with her even though we just met earlier today. I can't explain but I can feel that we are really connected. That's why we get along so fast. 

“Naku, huwag na, Gi. Tama na yung isa.” Tanggi ko. “Okay na 'to, huwag na 'yan. Balik na natin.”

Bibilhan niya na naman kasi ako ng dress. She already bought me one in the other store. Nakakahiya naman kung iisa pa ako. 

“No, ate. This black backless dress is really good on you. You must get it. And don't worry I'll buy it for you.”

Umiling ako. Makulit talaga siya. 

“Hindi na, Gi. Okay na sa akin itong white dress.” 

Pinakita ko sa kanya ang hawak na paper bag at ang laman nun ay ang white dress na binili namin kanina sa kabilang store. 

“No, no, no, ate! Bibilhin natin ito. Period!”

“Pero—”

“Period na, ate. Wala ka ng magagawa.”

I sighed and let her get the black dress na sinukat ko kanina. Pumasok pa kami ng ilang store bago siya nakabilo ng limang magagarang damit at ako naman ay tatlo. I've tried so many times to decline her offer yet she keeps saying that she'll buy it for me. 

“Gosh! I'm hungry na.” Sabi niya nang lumabas kani ng huling store na pinasukan namin. “Do you want to eat na ba, ate?”

“Hindi pa naman ako gutom pero kung gutom ka na pwede tayo bumalik sa condo ng kuya mo at paglulutuan kita.”

She shook her head. “No need, ate. We'll eat here na lang. I'll just call, kuya.”

“Sa unit na lang ng kuya mo, Gi. Para naman masuklian ko ang mga binili mo sa akin.”

“Come on, Ate. Don't bother about it. That's my gift for you. I really like you.”

Ngumiti ako. It's just been a couple of hours since we met yet I already love her too. Hindi ko akalain na ganun din ang nararamdaman niya sa akin.

“Tawagan ko lang si kuya, okay?”

Wala akong ibang nagawa kung hindi panoorin siyang tawagan si Georgel. I can't stop myself from smiling while looking at her. 

“Yes, kuya. Can you make it? Okay. Oorderan na kita ha? Make it fast. Bye.” Binaba niya ang phone at tumingin sa akin. “Let's go. Susunod na lang daw siya.”

Naghanap kami ng pwedeng kainin. We ended up eating in a chinese restaurant dahil puno na ang ibang mga restaurant sa sobrang dami ng tao. Mas familiar si Ginalyn sa mga pagkain sa menu kaya hinayaan ko siyang umorder ng kakainin namin. And just in time, kakaserve lang ng mga pagkain nang dumating si Georgel. 

“Am I late?” Umupo siya sa tabi ni Ginalyn.

“Just in time, kuya,” Sagot ni Ginalyn. “Let's go.”

Tumingin sa akin si Georgel at tinaasan ako ng kilay. Nakatingin kasi ako sa kaniya at hinihintay na tignan niya ako bago ko siya batiin.

“Hi! Saan ka galing?”

“Work,” simpleng sagot niya.

"Ano bang work mo? Lawyer ka ba?” I guess. Lagi kasi siya nakasuot ng formal attire at laging may suitcase na bitbit. So baka nga lawyer siya? 

Biglang tumawa si Ginalyn.

“Seriously?” Natatawa niyang sabi at tinignan ako. “Don't you know who my Kuya is?”

Naguguluhan na tinignan ko siya bago tinignan si Georgel. Umiling ito nang makita ang nagtataka kong mukha. Bakit? Sino ba siya? Presidente ba siya ng bansa?

“Do I need to know him ba?” tanong ko kay Ginalyn. “Famous ba ang kuya? Artista? Vlogger? Or an influencer?”

Mas lalong natawa si Ginalyn. She even covered her as she laughed out loud. 

“You're really funny, ate!” Humawak siya sa tiyan sa sobrang tawa niya. “Hindi mo talaga kilala si Kuya? As in? For real?!”

“B-Bakit?” Tumingin ako sa kumakain na si Georgel. “Sikat ka ba?”

Mas lalong lumakas ang tawa ni Ginalyn. Mas lalo naman akong naguluhan. Hindi ko naman talaga siya kilala, eh. Bakit ba? Dapat ba kilala ko lahat ng tao rito sa pilipinas? Required ba iyon? 

“You're so cute, ate.” Tumatawa na sabi ni Ginalyn. “Magugulat ka kapag nalaman mo kung sino si Kuya.”

Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. Tinignan ko ulit si Georgel ngunit tahimik lang siyang kumain. Matagal na tinitigan ko siya. Sino nga ba siya? Why would I be surprised once I know who is him?

Kinulit ko nang kinulit ai Ginalyn na sabihin kung sino ba talaga ang kuya niya but she refused to say it to me. Tinanong ko rin nang paulit-ulit si Georgel ngunit hindi siya sumasagot. Kumain na lang ako habang hindi mawaksi sa isipan kung sino ba talaga ang lalaking tumulong sa akin. 

After eating, naunang umalis si Ginalyn nang may tumawag sa kanya. Hindi niya sinabi kung anong meron basta na lang siya umalis kaya naiwan kaming dalawa ni Georgel na kumakain ng ice cream. 

"Sino ka nga ba?” pangungulit ko. “Bakit ayaw mo kasing magsalita? Can't you just say who you are?”

He shook his head and continued eating ice cream. He just kept staring at me and saying nothing at all. Nakakainis ang pananahimik niya!

Inis na binagsak ko ang kutsara at tinignan siya. Ngunit lumagpas ang tingin ko at bumaling sa may likuran niya nang may nakitang pamilyar na tao.

My eyes widened seeing Wil eating not far away from our table. Nalukot lalo ang mukha ko nang makita na subuan niya ang babaeng kaharap. 

“What?” ang unang lumabas sa bibig ni Georgel mula pagdating niya hanggang ngayon. “You look hurt. May masakit ba sayo?”

Hindi ko siya pinansin. Ang paningin ko ay nanatili sa gawi nila Wil. Mas sumimangot nang subuan naman siya ng babae at malaking-malaki ang ngiti ni Wil na para bang enjoy na enjoy siya.

"Hey. Are you good? May masakit ba?”

"Oo!” sigaw ko.

“Where?”

“Dito!” Tinuro ko ang puso ko habang nakatingin pa rin sa gawi nila Wil. “Sobrang sakit!”

"What? May sakit ka ba sa puso?”

“WALA!”

Napalakas yata ang sigaw ko kasi nakita kong tumingin sa gawi ko si Wil. Agad na nagsalubong ang mga kilay niya at masama na tinignan ako. 

“Ayos ka lang ba talaga?” tanong ng kaharap kong lalaki. “Do I need you to bring—”

Hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya nang damputin ko ang kutsara at sumandok ng ice cream at mabilis na sinubuan siya habang ang mga mata ay nanatiling nakatingin kay Wil.

Nakita ko kung paano nagulat si Wil at umuwang ang bibig niya nang makita ang ginawa ko. Napangiti ako at dumako ang tingin sa lalaking kaharap ko.

Ngumiti ako ng matamis kay Georgel kahit na gulat na gulat ang itsura niya ngayon. 

“Masarap ba?” Dahan-dahan na binigkas ko iyon para maintindihan ni Wil. "Gusto mo pa? Subuan ulit kita?”

His forhead creased. Nagsalubong ang mga kilay niya habang nakatinin sa akin.

"What are you doing?” Pinunasan niya ang labi. "Bakit mo ako biglang sinubuan ng ice cream?”

“Gusto mo pa? Okay.” 

Tumango-tango ako at muli kong kinutsara ang ice cream at susubuan na siya nang hawakan niya ang kamay ko para pigilan.

“Stop,” mariin na sabi niya. “What's wrong with you?”

I just smiled at him sweetly and stared at his eyes.

He just stared at me before he stood up. “Let's go.”

Nakangiti pa rin ako nang tumayo ako. Agad akong tumabi sa kaniya sa paglalakad. At kitang-kita ng mga mata ko na nakatingin pa rin si Wil sa amin. Nang lumampas kami sa pwesto nila, I didn't expect him calling my name.

“Cleo.”

Huminto ako nang tawagin niya ako. Pati si Georgel ay tumigil sa paglalakad at tinignan ako. I smiled at him and immediately snake my hand on his arm. Bahagya kong nilapit ang mukha sa kaniya at bumulong.

"Do me a favor, please.”

"What?”

"Humarap tayp sa lalaking tumawag sa akin.”

Nagsalubong ang mga kilay niya. "What?”

“Just this one.”

Tumingin siya sa akin nang matagal bago huminga ng malalim. Napangiti naman ako nang unti-unti siyang humarap kay Wil. Agad din akong humarap at muling kumapit sabraso ni Georgel. 

Nang magtama ang mga paningin namin ni Wil, kita ko ang gulat sa mukha niya.

“Yes? May kailangan ka ba, Wil?”

He looked at me before looking at Georgel. Napansin ko rin na tinignan niya ang kamay ko sa braso ni Georgel na lalong nagpangiti sa akin. 

“Sino 'yang kasama mo?”

Ngumiti ako nang matamis at dahan-dahan na pinagsaklob ko ang mga kamay namin ni Georgel bago tumingin kay Wil.

“My new boyfriend.”

Written by DBardz