Novels by DBardz

SPECIAL CHAPTER #3 PART TWO TYSON’S POINT OF VIEW: “FVCK!” Binato ko ang cellphone sa pader nitong opisina ko. Malakas na tumunog iyon bago bumagsak sa sahig. Malamang nasira sa sobrang lakas nang pagkakabato ko. I don’t fvcking care! Anong silbi ng cellphone kung ni isang greetings from the people I treasure the most ay wala akong natanggap! “D*MN THIS!” I looked at the wall clock and saw it’s almost 12 midnight. But I received nothing! It’s eleven fvcking fifty-eight! Two minutes before my birthday but no one message to greet me?! The fvck?!“D*MN!” malakas kong sinuntok ang table sa harap ko. Sinadya kong hindi agad umuwi para hintayin ang mga bati nila sa akin. Kahit kaninang umaga pag-alis ko ng bahay, ni hindi nila ako sinabihan o binati. Wala. Maaga kong pinauwi ang mga employees ko ngayon to celebrate my birthday but I think walang selebrasyon na magaganap. I waited and stayed here for so damn many hours to received nothing! Inis na tumayo ako at dinampot ang gamit.

SPECIAL CHAPTER #3 PART ONE"Jossa."Hindi ko alam ngunit hindi pa rin ako mapalagay at hindi pa rin ako komportable sa tuwing nakikita ko si Ma'am Ana, ang ina ni Tyson.Pilit kong inayos ang pagkakaupo at tinignan siya. Kita kong nakatingin siya sa akin gamit ang masayang mukha. Simula noong kinasal kami ni Tyson ay wala na siyanh ibang naging tutol pa kundi ay tanggapin kami.Masaya ako sa wakas na tinanggap niya na ako para sa anak niya. Ngunit hindi ko talaga maalis sa aking sarili at isipan na sa tuwing nakikita siya ay naalala ko ang gabing dinukot niya ang kapatid ko at pinapili niya ako."M-Ma'am..." tawag ko sa kaniya."Hindi ba't sabi ko ay mama na rin ang itawag mo sa akin," nakangiting saad niya. Naalala ko noong pagkatapos ng kasal namin ay nagkausap na kami tungkol doon. Hinayaan niya na akong tawagin siyang mama. "You look... uncomfortable. Am I making you uncomfortable?"Dahan-dahan akong tumango."S-Sorry po... ma..." mahinang sabi ko. "H-hindi ko lang po talaga maa

SPECIAL CHAPTER #2"Ang taray mo na talaga, Jo. Hindi na ikaw ang Jo na kilala namin."Natawa ako sa sinabi ni Tisoy. Napatakip pa siya sa bibig habang nanlalaking mga matang pinagmamasdan ako."Mala-prinsesa ang datingan, 'di ba?" Dagdag ni Klay. "Hindi na'tin ma-reach ang kaniyang life."Napailing na ako sa mga reaction nila. Nandito kami ngayon sa isa sa kainin dito sa hotel. May ginagawa rin kasi si Tyson na kailangan ipasa ngayong araw kaya nagpaalam ako na makikipagkita sa dalawang ito. Mabuti nalang at pinayagan sila nila ma'am na magpahinga ng isang oras para makausap ako."Pasensiya na pala kayo't hindi ko kayo naimbintahan sa kasal," paghihingi ko ng tawad. "Sobra-sobra na kasi ang pumunta.""Wala na magtatampo na kami niyan." Sabi ni Tisoy.Nakatanggap siya ng hampas kay Klay."Ano ka ba, ayos lang," ani Klay. "Naintindihan naman namin at least umabot sa amin ang food niyo."Nandoon kasi sila Tiya Joan kaya pinadalhan ko nalang sila ng pagkain dahil nga hindi rin sila nakab

SPECIAL CHAPTER #1READ AT YOUR OWN RISK! "This is our time, darling."Hindi ko pa nagagawang sumagot ay bigla niya nalang akong siniil ng halik. Dama ko ang pangigigil sa bawat hagod ng labi niya sa mga labi ko. Alam kong kanina niya pa gusto gawin ito. Alam kong kanina pa siya nagtitiis. Kaya naman, sino ako para pigilan pa siya ngayon?Nandito kami sa resort na pinagtatrabahuhan ko sa probinsiya. Sinalubing nga kami ng mga katrabaho ko at ng mga dati kong amo kanina sa bungad nitong hotel bago kami pumunta rito sa kwarto. Iba sa pakiramdam ang makita ang mga nakangiti nilang mukha kanina. Tuwang-tuwa sila habang pinapanood kami. Lalong-lalo na nag dalawa kong kaibigan na si Tisoy at Klay. Hindi ko pa sila nakakausap pero kakausapin ko sila bago kami umuwi ng maynila.Tatlong araw lang kami rito dahil kailangan na talagang bumalik ni Tyson sa trabaho. Ang dami niya na kasing tambak na gawain.Napasandal ako sa pader nang lumalim ang halik niya. Dama ko ang pagpasok ng dila niya sa

FINALE"Congratulations to Mr. and Mrs. Cuenca!"Naramdaman ko ang pagpulot ng kamay ni Tyson sa bewang ko at marahan na nilapit sa kaniya. Inangat ko ang tingin sa kaniya at malawak na ngumiti. Asawa ko na nga talaga siya. Sa wakas...Ngumiti rin siya at saka ako hinalikan sa gilid ng ulo. "I'm so happy, Mrs. Cuenca," bulong niya. "Finally, you're mine."Napahawak ako sa dibdib niya atsaka sinandal ang ulo sa kaniya. "Sobrang saya ko rin, darling... I love you.""I love you, too."Dahan-dahan na lumapit ang mukha niya sa akin at bumaba sa mga labi ko. Napapikit ako at naramdaman ang paggalaw ng labi niya. Dama ko ang pangigigil sa labi niya at ang paghigpit ng hawak niya sa beywang ko. Napahawak nalang ako sa kaniya nang mawalan ng lakas dahil sa halik niya. "Mamaya na 'yan, sir! Kumain muna tayo bago 'yan!" dinig kong sigaw ni Manang.Nagtawanan ang lahat ng tao rito sa simbahan sa sinabi niya.Nagdilat ako ng mga mata at nakita ang ngiti sa mga labi niya. "Well, I can wait for t

79"Let's talk."Ilang beses niya akong sinubukan kausapin sa dalawang araw na nagdaan. Puro iwas at tago ang ginawa ko. Nagtataka na nga ang mga katrabaho ko sa ginawa ko pero wala akong pake. Basta mataguan ko siya at hindi kami magkita. "Just give me a minute to talk to you." Hindi ko siya pinansin at mabilis na tinalikuran. Kanina niya pa ako sinusubukan na kausapin pero pinapabayaan ko lang siya. Ngayong araw ay ilang beses niya na naman akong kinulit. Hindi ba siya napapagod? Sabing ayoko nga, e. Ano bang gusto nitong pag-usapan? Matapos niya akong sabihin ng mga gano'ng bagay ay lalapit siya bigla? Bakit? Para saan? At bakit niya ako gusto makausap? Hindi naman siguro dahil kay Teinia, 'di ba?"Hey!" Naramdaman kong sumunod siya sa akin. "I said, let's talk." "Busy ako, sir." Sabi ko habang mabilis na humahakbang palayo sa kaniya. "Sa iba nalang po kayo magtanong.""Give me five minutes, hey." Hinawakan niya ako sa braso at pinaharap sa kaniya. "Just five minutes."Hindi ko

IKA-LABING DALAWA NA PHINACLEO LARSEN POINT OF VIEWIt’s been a while since I've stayed at Georgel’s condo. Habang tumatagal, I realized na may malaking utang na loob ako sa kanya. Hindi lang sa kanya kundi pati sa kapatid at mama niya. They are all good to me. They have been good to me since then. Labis-labis ang ginagawa nila sa akin and I’m starting to feel guilty. Unti-unti na akong kinakain ng konsensya ko. Mali ito.What I am doing is not right. This is wrong… so wrong. I’m fooling them. I… I’m lying to them. This is not right but… but I have no choice…“Eat a lot, Cleo. I prepared these foods for you.”Pilit na ngumiti ako sa mama ni Goergel. I don’t know what to say. Seeing her beautiful smile makes my heart ache. Nandito ako sa bahay nila ngayon. Like what Goergel said yesterday, his mom wants to meet me so here I am. “T-Thank you po, tita.”She smiled, sitting down in front of me. “Don't be nervous. Ako lang naman ito, hija.”Kaya nga po, eh. Kayo ‘yan, ang mama ni Geor

IKA-LABING ISANG PAHINACLEO LARSEN POINT OF VIEW:“Here we go again.”I heard Georgel sigh. I didn’t bother to look at him. Nakatuon sa cellphone ang mga mata ko. I’ve been staring at my message to Wil. He saw my message so I am sure he’ll show up this time.“What are we doing here? Don’t tell me we will wait for your boy once again?”“Yep. This time he’ll show up, I’m sure.”“And how sure are you?” Inalis ko saglit ang mga mata sa cellphone at tinignan siya. Kita ko sa mukha niya na tutol siya. Alam kong wala lang ito sa kaniya pero para sa akin, malaking bagay ito. “I messaged him yesterday. He already saw it, which means he will show up. Maghintay lang tayo, mamaya nandyan na siya.”He sarcastically laughed. “You… you’re really crazy, huh.”Nagsalubong ang mga kilay ko. “Ano?!”“I said, you’re crazy,” saad niya. “Why do you want to see that boy so badly? Is there something you want from him? I just don't get it. I tried to understand but I couldn't. Care to explain? Maybe I’ll u

Ikasampung PahinaLarsen Cleo Point Of ViewNakahiga ako sa may sofa habang kinakalikot ang binili na cellphone sa akin ni Kien kahapon. Gumawa ako ng bagong facebook account at kaagad na inadd ang facebook account ni Wil. Una ko kaagad na naisip ay si Wil kaya kaagad akong gumawa ng fb account para malaman ang nangyayari sa kanya. Ngunit mali yata ang naging desisyon ko. Hindi ko maiwasan na malungkot at masaktan habang iniistalk ang timeline niya. Walang ibang laman ang account niya kung hindi ang mga sweet sharedpost niya habang nakatag ang bruhang babae niya. Gigil na gigil ako habang pinagmamasdan at binabasa ang bawat post ni Wil.“Abby pala ang pangalan ng ahas na babaeng 'yun.” Halos malukot ang mukha ko habang binabasa isa-isa ang mga sharedpost ni Wil at ang mga corny comments ng kabit niya. Kumikirot din ang puso ko sa tuwing nilalapag ni Wil ang tatlong salita na sa akin niya lang sinasabi… noon. “Ako dapat 'yan, eh.” Malungkot na saad ko habang patuloy na binabasa ang

Ika-siyam na PahinaLarsen Cleo Point Of View“Are we going to stay here for the whole day? Seriously? Why the hell do I agree with this?”Hindi ko pinansin ang kanina pang nagrereklamo na lalaki sa tabi ko. Niyugyog ko lang ang braso niya at patuloy na ginagala ang mga mata sa buong restaurant, hinahanap ang taong kanina pa namin hinihintay. Nandito kami ngayon sa restaurant kung saan kami kumain kasama ang kapatid niya at kung saan nakita namin si Wil at ang babae niya. It’s been five hours since we arrived here. At ni anino ni Wil o ng babae niya ay wala kaming nakita. Ngunit malakas ang kutob ko na pupunta sila rito. I am one hundred percent sure na pupunta sila. We just need to wait. Dadating sila dito for sure. “Papunta na sila, nararamdaman ko. Chill ka lang kasi, atat na atat ka masyado,” saad ko. “Baka malapit na sila.”“Am I supposedly believe that?” bakas sa tono niya ang inis. “Ilang beses mo na bang sinabi 'yan? Three? Four? Hindi ko na nabilang.”Mariin na pumikit ako

Ikawalong PahinaGeorgel Kien's Point Of View“You want what?”I can't focus on driving my car. After she wakes up, umalis kaagad kami ng company ni mom. I left a message on mom's table before we left a while ago. We're on our way when she asks something. She wants what?“Sabi ko, sa unit mo muna ako tutuloy. Pwede naman hindi ba? Wala akong ibang matutuluyan bukod sa apartment namin ni Wil. Please, ampunin mo muna ako habang hindi pa kami nag-aayos.”My mouth hangs open. I can't believe this! “You are asking too much, Larsen,” sabi ko. “First, you want me to pretend to be your boyfriend and now you are asking me to shelter you? Too much, Larsen, too much. And I get nothing for all of this? Wow!”“Hindi naman ako magtatagal, eh! Sige na kasi, Georgel! Promise ko sayo kapag nagkaayos kami ni Wil, lalayas ako agad tapos babalikan kita kapag may pera na ako para bayaran ka. Promise ko 'yan!”Umiling ako. Why did I put myself on this?! Bakit ba ako pumayag? Now, I regret my decision. “N

Ikapitong PahinaLarsen Cleo Point Of View“You are so pretty, hija. I am glad someone like you became my son's girlfriend.”Lumunok ako habang pilit na ngumingiti sa sobrang kaba. Sino ba naman ang hindi kakabahan? Kahit sino sigurong ordinaryo at normal na mamamayan ng pilipinas ay kakabahan kapag nakaharap mo ng ganito kalapit ang isa sa pinakamalaki at pinaka kilalang tao sa buong pilipinas. Nananaginip ba ako? Parang dati hanggang sa billboard, TV commercials, news at iba ko lang siya nakikita. And now she's holding my hand with her soft hand and staring at me with those beautiful eyes of hers. My gosh! Mahihimatay yata ako! “T-Thank you po…” wala akong ibang masabi kung hindi ang magpasalamat. “Kayo rin po…”She smiled widely and genuinely. “Don't be nervous, hija. I won't bite you.” Tumango ako bilang tugon. Hindi ko talaga kinakaya ang ganda niya. I can't believe this is happening. It's like a pure dream! Hinanap ng mga mata ko si Georgel ngunit hindi ko siya makita. Afte

TWENTY-SEVEN Marahan na pumikit ang mga mata ni Nelvie, dinarama ang pagtama ng sariwang hangin sa katawan. For her, the sound of waves, birds singing and the entire place give me comfort. It's giving her some kind of relaxation.“Do you like the place?" She felt Ivan's breath touch her nape, his hands encircled on her stomach as he put his chin on her left shoulder. “Aren't you tired? Or hungry? Wala pang isang oras nang dumating tayo rito, don't you want to rest first?”Dumilat si Nelvie at tinignan siya. Ang gwapo niyang mukha ang bumungad sa dalaga. Ngumiti si Nelvie at hinawakan ang mga kamay ni Ivan nakayakap sa tiyan nito. “I like this place," sagot ni Nelvie. “And I'm not hungry.”“Hmm. Then what do you want to do?" Tanong niya, mas humigpit ang yakap sa dalaga.“Tour the place?" She's not sure what she wanted to do right now either. “Mas masaya siguro kung aalamin muna natin ag lugar na ito then we can go back to our room later.”“I will be your tour guide then."Gulat na n

CHAPTER TWENTY-SIX“You okay?” tanong ni Ivan sa katabi. It’s ten in the evening and they are already on the plane, going to Palawan to have their staycation. “Tired?” tanong ulit ni Ivan.Umiling si Nelvie, nakadungaw sa labas ng bintana. “Nag-aalala lang ako kay lolo. Medyo hindi maganda ang lagay niya kanina eh,” may lungkot sa tono ni Nelvie. Nagpaalam si Nelvie sa lolo at lola at napansin na may nararamdaman na sakit ang kanyang lolo. Hindi mapalagay ang loob gayong nasa malayo siya at hindi ma monitor ito. Pag-aalala ang bumalot kay Nelvie.Ivan sighed. Inabot niya ang kamay ng nobya at marahan iyong pinagsaklob sa kamay niya.“Don't worry. We'll get an update from Julie about them, okay?” paniniguro ni Ivan. Si Julie ang iyong caregiver na hinire niya para bantayan ang lolo at lola ni Nelvie. “She will update us from time to time.”Bumaling ang tingin ni Nelvie, hindi pa rin mawala ang kaba sa kalooban. Marahan na inabot ni Ivan ang ulo niya at iginaya para isandal sa bali

CHAPTER TWENTY-FIVE “May kailangan ka? Bakit mo ‘ko pinatawag kay Kristal?” Tanong ni Nelvie nang pumasok siya sa opisina ni Ivan. “May ipapagawa ka ba?”Ivan shook his head.Kumunot ang noo ni Nevie habang lumalapit sa table ng nobyo. “Oh eh bakit mo ko pinatawag?”“Just…” Tumitig siya sa mga mata ni Nelvie. ”I just miss you.” Natawa si Nelvie. “Ano ka ba! Magkasama lang naman tayo. Nasa labas lang ako ‘no? Miss ka riyan.”Ivan pouted, acting sad. “You're busy. So busy to the point you can't enter my office.”Natatawa na umiling si Nelvie sa inaakto ng lalaki. Totoong abala sila nitong mga nagdaan na araw dahil sa daming paperworks. Marami ring meeting and such na kailangan asikasuhin kaya hindi na siya madalas pumapasok sa opisina ng nobyo, kung kinakailangan siya. She walked towards him, smiling widely. Ang cute cute kasi magtampo ng boyfriend niya! Umupo siya sa table at tiningnan ang kapareha.“Seriously, baby?” Tumango si Ivan, inaabot ang bewang ni Nelvie. “Let’s have a di

CHAPTER TWENTY-FOUR“Kami na.”Kanya-kanyang sigaw at tili ang mga babaeng kaibigan ni Nelvie nang marinig ang sinabi niya. Lahat ng tao sa mall na malapit sa kanila ay hindi napigilan na tignan sa dahil sa ginawa nilang ingay.“Iba ka talaga, Nels,” masayang komento ni Grasya. “Congrats sa inyo. Grabe! I can't believe na kayang umibig ni sir!”“Kaya pala nag-iba ang araw ni sir nitong mga nagdaang araw. Pumapag-ibig naman pala.” Saad ni Kristal.“Thank you, Nelvie. Ikaw ang naging susi para pakalmahin ang amo natin.” Natatawa na sabi ni Helen.“Iba ang kamandag mo, gurl!” makulit na sabi ni Rein.Masaya silang nakinig sa kwento ni Nelvie. Tuwang-tuwa sila at hindi mapigilan ang kilig at tuwa. Kinuwento niya kung paano sila nagkatuluyan at ang mga kakakilig na momento niya kay Ivan. Habang nagkukwento, hindi niya maiwasan na kiligin kaya pati ang mga kaibigan niya. Hanggang sa matapos ang break at bumalik sila sa kanya-kanyang trabaho, hindi pa rin mawala ang kilig nila sa sinalaysay

CHAPTER TWENTY-THREE“Lo, ano pong gusto mo sa birthday mo? Gusto mo po bang gumala tayo nila lola sa mall? O maghanda nalang po tayo?” tanong ni Nelvie habang kumakain siya ng agahan kasama ang kanyang lolo at lola sa hapag ng araw ng biyernes. “Kahit huwag na, apo. Gastos lamang iyon.” Sagot ng kanyang lolo. “Masaya na ako kahit na walang handaan dahil maswerte pa rin ako na kasama kayo.”Malungkot na pinagmasdan ni Nelvie ang lolo.“Hindi naman pwede iyon, lo. Maghanda na lang po tayo kahit simpleng salo-salo,” aniya. “May importanteng sasabihin din po kasi ako sa inyo sa araw na iyon.”Matagal nang tago ang relasyon niya kay Ivan, ang kanyang amo, kaya naman napag-isipan niyang ipaalam na sa mga tumayong magulang niya ang relasyon niya kay Ivan. Nakausap niya na si Ivan tungkol doon at pumayag naman ito sa kaniyang desisyon. Lumipas ang mga araw na nagplano si Nelvie sa darating na kaarawan ng kanyang lolo. Ipinaalam niya iyon kay Ivan kaya tumulong ito sa mga gagastusin niya.

CHAPTER TWENTY-TWOWARNING!READ AT YOUR OWN RISKS. P. G. AHEAD!AFTER TWO DAYS, they went back to the company and to their own life but something already changed. They become secretly dating each other withkut no one noticing about their sweet gestures in the company. Though sometimes Ivan can't keep his hand on his own and keep touching Nelvie.Ngumiti ng pilit si Nelvie sa lalaki na kanina pa makulit ang kamay. Magkatabi sila na nakaupo habang nagpapresent sa unahan ang isa sa empleyado ng kompanya. Kanina pa tinitiis ni Nelvie na hindi sigawan at hampasin ang malikot na kamay ng lalaki. Ayaw niyang mapansin sila ng ibang kasama sa meeting kaya naman marahan at sa ilalim ng lamesa niya kinukurot ang kamay ni Ivan para patigilin. Muli niyang tinabig ang kamay nito at bahagyang umusog malapit sa lalaki upang bumulong.“Sir, I am begging you. Keep your hand on yourself,” mariin na bulong niya habang ang nga nata ay nasa lalaking nagsasalita. “For the sake of this meeting, please, c