Chapter 21.6

Kitang- kita niya nag pagkagulat sa mukha nito dahil sa sinabi niya at pagkatapos ay napailing. Dahan- dahan itong naglakad at umikot papunta sa kaniya. Hinawakan nito ang mga kamay niya at pagkatapos ay lumhod sa harap niya.

Awtomatiko namang nanlaki ang kaniyang mga mata dahil sa ginawa nito. Hindi niya inaasahang luluhod ito sa harap niya. Tumingin ito sa kaniya at nagtama ang kanilang mga mata. Sa mga oras na iyon ay bigla na lamang bumilis ang tibok ng puso niya dahil sa pagkakahinang ng kanilang mga mata.

“I’m sorry…” sabi nito at halos bulong lamang iyon ngunit umabot sa kaniyang pandinig.

Kitang- kita niya sa mga mata nito na sising- sisi ito.

“Kasalanan ko kung bakit nawala ang anak natin, alam ko na napakalaki ng pagkakamali kong iyon. Isa akong tarantado.” yumuko ito.

Hindi siya nakapagsalita at tila ba siya napipi ng mga oras na iyon. Nagtatalo ang kaniyang isip at puso kung paniniwalaan niya ba ito o hindi. Pero bakas na bakas sa mukha nito ang pagsisisi.

“Alam kong